Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρου Β'
Τον αγαπάμε, γιατί μας αγάπησε για πρώτη φορά
(1 Ιωάνν. 4:19)
Η ενσάρκωση του Υιού και του Λόγου του Θεού δεν είναι απλά και μόνο ένα ιστορικό γεγονός, αλλά μια συνεχής έκκληση για αποδοχή της αγάπης του Ιησού Χριστού. Και η γιορτή της Γέννησης δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια γιορτή της ανταπόκρισης μας στην αγάπη του Θεού, Ποιος. από την αγάπη για μας, γίνεται άνθρωπος και με αγάπη ζητά:
Θέλουμε να ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας και να Του προσφέρουμε τη ζεστασιά της δικής μας ρίζας; Θέλουμε να ανοίξουμε την πόρτα των καρδιών μας και να τον φιλοξενήσουμε εκείνο που, αν και ο Θεός, μας προσκαλεί ταπεινά να τον βάλουμε στη ζωή μας και να είμαστε παιδιά Του με χάρη;
Η δική μας απάντηση στην έκκληση της αγάπης του Ενσαρκωμένου Θεού δεν είναι σίγουρα μια απλή λεκτική ή θεωρητική απάντηση. Είναι μια πρακτική και βιωματική απάντηση Είναι μια απάντηση στην αιωνιότητα, αφού ο Θεός μας δημιούργησε όχι για τη γη αλλά για τον ουρανό. Αυτός μας φυτεύτηκε στον φυτώριο της γης για να μας μετατρέψει σε παράδεισο. Και αυτή η μεταφύτευση είναι δυνατή μόνο όταν το δέντρο είναι παραγωγικό.
Και η προσωπική μας παραγωγικότητα δεν εξαρτάται από αυτόν που μας φυτευτεί στη γη. Εξάλλου, ο Κύριος, χωρίς να κάνει καμία διάκριση, μας έδωσε όλους τους σπόρους της αγάπης, χωρίς να διακρίνουμε τους πλούσιους και τους φτωχούς, τους σοφούς και τους άνοια, τους τεμπέλης και τους ενεργούς, τους γενναίους και τους δειλούς. Έκανε το έργο του. Και είναι δική μας ευθύνη να κάνουμε τον σπόρο της φιλανθρωπίας του να μεγαλώνει ή να εξαφανίζεται.
Ποιος είναι ο παράγοντας που καθορίζει την προσωπική μας ευημερία; Είναι το κρύο ή η ζεστασιά της καρδιάς μας. Είναι η αδιαφορία του εγώ ή η άρνηση του εαυτού μας. Είναι τελικά ο Ηρώδης ή ο Ιωσήφ που κρύβουμε στις καρδιές μας.
Όταν ο Ηρώδης έμαθε για τη γέννηση του Μεσσία από τους Μάγους, φοβόταν. Ήταν φοβισμένος για τον εαυτό του, φοβούμενος ότι θα χάσει την εξουσία του, και επέλεξε το σκληρό μονοπάτι της σφαγής νηπίων.
Όταν ο Ιωσήφ έμαθε το σχέδιο της Θείας Προφητείας από τον άγγελο, φοβόταν. Φοβόταν για το παιδί που του είχε αναθέσει ο Θεός και επέλεξε την ελπιδοφόρα πορεία της διακονίας του Θεού, στη Δαβιδική προτροπή "Εσείς που φοβούνται τον Κύριο, εμπιστευθείτε τον Κύριο! Είναι η βοήθειά τους και η ασπίδα τους "(Ψαλμός 115: 11).
Και σήμερα, κινούμαστε ανάμεσα στον εγωκεντρικό χαρακτήρα του Ηρώδη, ο οποίος δεν εμπιστεύεται την αγάπη και αδιαφορεί για τους συνανθρώπους του ακόμη και στο σημείο της δολοφονίας, και του αλτρουισμού του Ιωσήφ, ο οποίος εμπιστεύεται την αγάπη του Θεού και υπηρετεί τον συνάνθρωπό του.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές,
Ο Χριστός, ο οποίος γεννιέται σήμερα, ανανεώνει τη σωτηριακή υπόσχεση που μας έδωσε: "Ιδού, είμαι μαζί σας πάντα, το τέλος της εποχής" (Ματθαίος 28:20).
Ο Χριστός που γεννιέται σήμερα, ανανεώνει και πάλι την αγάπη Του για να μείνει μαζί μας και να πηδήσει τα πεδία των καρδιών μας με την αγάπη Του. Τι δώρο αγάπης θα του δώσουμε σε αντάλλαγμα; Το σπαθί του Ηρώδη ή η συνεργασία του Ιωσήφ; Το εγώ μας που μισεί τον συνάνθρωπό μας ή την αγάπη καλοσύνη της καρδιάς μας;
Ο Χριστός γεννιέται και μας προσκαλεί να θυμόμαστε την προέλευσή μας από τον Θεό ως εικόνες Του. Ο Χριστός γεννιέται και μας προσκαλεί να αισθανθούμε πραγματικά για τους άλλους, όπως αισθάνεται για μας. Ο Χριστός γεννιέται και μας προσκαλεί να βιώσουμε το παροδικό παρόν, καθώς ο ίδιος βίωσε την παρουσία Του στη Γη, σαν πλήρη εκκένωση και ντροπή.
Ο Χριστός γεννιέται και με την αγάπη Του καλλιεργεί τις καρδιές μας. αντανακλώντας μέσα τους τον κήπο του Παραδείσου. Ας απαντήσουμε σε αυτή την κλήση αγάπης από τον Χριστό και ας κάνουμε ό, τι μπορούμε. Και ο Χριστός που γεννιέται σήμερα, θα ολοκληρώσει αυτό που λείπει, γιατί « αγαπούσε πρώτα μας».
Χρόνια πολλά !
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΙΙ
Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
Εν τη Μεγάλη Πόλη της Αλεξανδρείας, Χριστούγεννα 2019
Τον αγαπάμε, γιατί μας αγάπησε για πρώτη φορά
(1 Ιωάνν. 4:19)
Η ενσάρκωση του Υιού και του Λόγου του Θεού δεν είναι απλά και μόνο ένα ιστορικό γεγονός, αλλά μια συνεχής έκκληση για αποδοχή της αγάπης του Ιησού Χριστού. Και η γιορτή της Γέννησης δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια γιορτή της ανταπόκρισης μας στην αγάπη του Θεού, Ποιος. από την αγάπη για μας, γίνεται άνθρωπος και με αγάπη ζητά:
Θέλουμε να ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας και να Του προσφέρουμε τη ζεστασιά της δικής μας ρίζας; Θέλουμε να ανοίξουμε την πόρτα των καρδιών μας και να τον φιλοξενήσουμε εκείνο που, αν και ο Θεός, μας προσκαλεί ταπεινά να τον βάλουμε στη ζωή μας και να είμαστε παιδιά Του με χάρη;
Η δική μας απάντηση στην έκκληση της αγάπης του Ενσαρκωμένου Θεού δεν είναι σίγουρα μια απλή λεκτική ή θεωρητική απάντηση. Είναι μια πρακτική και βιωματική απάντηση Είναι μια απάντηση στην αιωνιότητα, αφού ο Θεός μας δημιούργησε όχι για τη γη αλλά για τον ουρανό. Αυτός μας φυτεύτηκε στον φυτώριο της γης για να μας μετατρέψει σε παράδεισο. Και αυτή η μεταφύτευση είναι δυνατή μόνο όταν το δέντρο είναι παραγωγικό.
Και η προσωπική μας παραγωγικότητα δεν εξαρτάται από αυτόν που μας φυτευτεί στη γη. Εξάλλου, ο Κύριος, χωρίς να κάνει καμία διάκριση, μας έδωσε όλους τους σπόρους της αγάπης, χωρίς να διακρίνουμε τους πλούσιους και τους φτωχούς, τους σοφούς και τους άνοια, τους τεμπέλης και τους ενεργούς, τους γενναίους και τους δειλούς. Έκανε το έργο του. Και είναι δική μας ευθύνη να κάνουμε τον σπόρο της φιλανθρωπίας του να μεγαλώνει ή να εξαφανίζεται.
Ποιος είναι ο παράγοντας που καθορίζει την προσωπική μας ευημερία; Είναι το κρύο ή η ζεστασιά της καρδιάς μας. Είναι η αδιαφορία του εγώ ή η άρνηση του εαυτού μας. Είναι τελικά ο Ηρώδης ή ο Ιωσήφ που κρύβουμε στις καρδιές μας.
Όταν ο Ηρώδης έμαθε για τη γέννηση του Μεσσία από τους Μάγους, φοβόταν. Ήταν φοβισμένος για τον εαυτό του, φοβούμενος ότι θα χάσει την εξουσία του, και επέλεξε το σκληρό μονοπάτι της σφαγής νηπίων.
Όταν ο Ιωσήφ έμαθε το σχέδιο της Θείας Προφητείας από τον άγγελο, φοβόταν. Φοβόταν για το παιδί που του είχε αναθέσει ο Θεός και επέλεξε την ελπιδοφόρα πορεία της διακονίας του Θεού, στη Δαβιδική προτροπή "Εσείς που φοβούνται τον Κύριο, εμπιστευθείτε τον Κύριο! Είναι η βοήθειά τους και η ασπίδα τους "(Ψαλμός 115: 11).
Και σήμερα, κινούμαστε ανάμεσα στον εγωκεντρικό χαρακτήρα του Ηρώδη, ο οποίος δεν εμπιστεύεται την αγάπη και αδιαφορεί για τους συνανθρώπους του ακόμη και στο σημείο της δολοφονίας, και του αλτρουισμού του Ιωσήφ, ο οποίος εμπιστεύεται την αγάπη του Θεού και υπηρετεί τον συνάνθρωπό του.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές,
Ο Χριστός, ο οποίος γεννιέται σήμερα, ανανεώνει τη σωτηριακή υπόσχεση που μας έδωσε: "Ιδού, είμαι μαζί σας πάντα, το τέλος της εποχής" (Ματθαίος 28:20).
Ο Χριστός που γεννιέται σήμερα, ανανεώνει και πάλι την αγάπη Του για να μείνει μαζί μας και να πηδήσει τα πεδία των καρδιών μας με την αγάπη Του. Τι δώρο αγάπης θα του δώσουμε σε αντάλλαγμα; Το σπαθί του Ηρώδη ή η συνεργασία του Ιωσήφ; Το εγώ μας που μισεί τον συνάνθρωπό μας ή την αγάπη καλοσύνη της καρδιάς μας;
Ο Χριστός γεννιέται και μας προσκαλεί να θυμόμαστε την προέλευσή μας από τον Θεό ως εικόνες Του. Ο Χριστός γεννιέται και μας προσκαλεί να αισθανθούμε πραγματικά για τους άλλους, όπως αισθάνεται για μας. Ο Χριστός γεννιέται και μας προσκαλεί να βιώσουμε το παροδικό παρόν, καθώς ο ίδιος βίωσε την παρουσία Του στη Γη, σαν πλήρη εκκένωση και ντροπή.
Ο Χριστός γεννιέται και με την αγάπη Του καλλιεργεί τις καρδιές μας. αντανακλώντας μέσα τους τον κήπο του Παραδείσου. Ας απαντήσουμε σε αυτή την κλήση αγάπης από τον Χριστό και ας κάνουμε ό, τι μπορούμε. Και ο Χριστός που γεννιέται σήμερα, θα ολοκληρώσει αυτό που λείπει, γιατί « αγαπούσε πρώτα μας».
Χρόνια πολλά !
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΙΙ
Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
Εν τη Μεγάλη Πόλη της Αλεξανδρείας, Χριστούγεννα 2019
