ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 851
+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 
ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ, ΣΥΝΤΗΡΗΤΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ 
ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ 
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
***
Ἁγίῳ Πνεύματι πᾶσα ἡ κτίσις καινουργεῖται, παλινδρομοῦσα εἰς τὸ πρῶτον» (Ἀναβαθμοὶ Α΄ ἤχου). 
«Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ μόνος ἀνακαινίζων τὴν ποίησιν τῶν ἔργων σου καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν» (Μέγας Βασίλειος).
Ἀδελφοὶ συλλειτουργοὶ καὶ τέκνα εὐλογημένα ἐν Κυρίῳ,
Ὡς εἶναι γνωστόν, ἡ 1η Σεπτεμβρίου ἑκάστου ἔτους ἔχει ἀφιερωθῆ πρωτοβούλως ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου -προσφάτως δὲ καὶ ὑπὸ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας- εἰς τὴν προσευχὴν διὰ τὴν προστασίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. Κατ᾿ αὐτήν, παρακαλοῦμεν ἰδιαιτέρως τὸν Ὕψιστον ὅπως φαιδρύνῃ τὴν δημιουργίαν Του ὥστε νὰ εἶναι εὐχάριστος καὶ καρποφόρος ἡ ἐν αὐτῇ διαβίωσις τοῦ ἀνθρώπου. Ἐντὸς αὐτοῦ τοῦ αἰτήματος περιλαμβάνεται ἀσφαλῶς καὶ ἡ παράκλησις ὅπως αἱ ἀναπόφευκτοι φυσιολογικαὶ κλιματικαὶ ἀλλαγαὶ συμβαίνουν καὶ ἐπιτρέπωνται ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆς ἀντοχῆς, τοῦ μὲν ἀνθρώπου πρὸς ἐπιβίωσιν αὐτοῦ, τῆς δὲ φύσεως πρὸς ἀειφορίαν αὐτῆς. 
Ἐν τούτοις, ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι εἴτε κατὰ ἓν μέρος τῆς ἀνθρωπότητος, εἴτε ἐνίοτε καὶ ἐν τῷ συνόλῳ αὐτῆς, συμπεριφερόμεθα ἀντιθέτως πρὸς τὸ αἴτημα τοῦτο. Καταπιέζομεν τὴν φύσιν κατὰ τρόπον ὥστε νὰ ἐπέρχωνται ἀπρόβλεπτοι καὶ ἀνεπιθύμητοι κλιματικαὶ καὶ περιβαλλοντικαὶ ἀλλαγαί, δυσμενεῖς διὰ τὴν κανονικὴν λειτουργίαν αὐτῆς καὶ ὡς ἐκ τούτου καὶ διὰ τὴν ζωήν μας. Τὸ δὲ ἀθροιστικὸν ἀποτέλεσμα τῶν ἐνεργειῶν ἐπὶ μέρους ἀνθρωπίνων προσώπων ἀλλὰ καὶ ἄλλων ἐκτεταμένων ἰδιωτικῶν καὶ κρατικῶν προσπαθειῶν πρὸς ἀναμόρφωσιν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, εἰς τρόπον ὥστε νὰ παράγῃ περισσότερα ἀγαθὰ διὰ τοὺς ἐκμεταλλευομένους αὐτό, ἔχει ὡς μόνον ἀποτέλεσμα τὴν καταστροφὴν τῆς ἐναρμονίως λειτουργούσης καλῆς λίαν δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. 
Ὅσοι ἀντιλαμβανόμεθα τὸν διογκούμενον καθημερινῶς κίνδυνον τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς εἰς τὸν πλανήτην μας, ἕνεκα ἀνθρωπίνων ἐνεργειῶν, ὑψοῦμεν φωνὴν ἐπισημάνσεως αὐτοῦ καὶ προσκαλοῦμεν ἅπαντας νὰ μελετήσωμεν τί εἶναι δυνατὸν νὰ πράξωμεν «διὰ νὰ μὴ ἐξαφανισθῇ ἡ ζωή, χάριν τοῦ πλούτου» (Διακήρυξις Ὀργανισμοῦ Ἡνωμένων Ἐθνῶν).
Ὅθεν, ἡμεῖς, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καταβάλλομεν ἀπὸ ἐτῶν προσπαθείας ἐνημερώσεως τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ὅλων τῶν καλοπροαιρέτων ἀνθρώπων περὶ τῶν μεγάλων κινδύνων τοὺς ὁποίους συνεπάγεται ἡ ηὐξημένη (κατά)-χρῆσις τῶν ἐνεργειακῶν πηγῶν, ἡ ὁποία ἐπαπειλεῖ μεγάλην κλιματικὴν ἀλλαγὴν καὶ θέτει εἰς κίνδυνον τὴν ἀειφορίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. 
Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἐδιδάχθημεν ὑπὸ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας νὰ περιορίζωμεν κατὰ τὸ ἐφικτὸν τὰς ἀνάγκας μας. Εἰς τὸ ἦθος τοῦ καταναλωτισμοῦ ἀντιτάσσομεν τὸ ἦθος τῆς ἀσκητικότητος. Ἓν ἦθος αὐτοπεριορισμοῦ τῶν ἀναγκῶν εἰς τὸ ἀπαραίτητον. Τοῦτο δὲν συνεπάγεται στέρησιν ἀλλὰ τὴν ἐκλογίκευσιν τῆς καταναλώσεως καὶ τὴν ἠθικὴν καταδίκην τῆς σπατάλης. «Ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα» (Α΄ Τιμ. ς΄ 8), μᾶς προτρέπει ὁ Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς μετὰ τὸν πολλαπλασιασμὸν τῶν πέντε ἄρτων καὶ τὸν χορτασμὸν ἐξ αὐτῶν πέντε χιλιάδων ἀνδρῶν, ἐκτὸς γυναικῶν καὶ παιδίων, ἔδωκεν ἐντολὴν νὰ περισυλλεγοῦν τὰ περισσεύματα «ἵνα μή τι ἀπόληται» (Ἰωάν. ς΄ 12). Ἀτυχῶς, αἱ σύγχρονοι κοινωνίαι ἐγκατέλιπον τὴν ἐφαρμογὴν τῆς ἐντολῆς ταύτης, ἐπιδοθεῖσαι εἰς τὴν σπατάλην καὶ τὴν ἄλογον χρῆσιν πρὸς ἱκανοποίησιν κενοδόξων αἰσθημάτων εὐμαρείας. Αἱ συμπεριφοραὶ αὗται δύνανται ὅμως νὰ ἀλλαγοῦν πρὸς ἐξοικονόμησιν πόρων καὶ ἐνεργείας διὰ τῆς καταλλήλου ἀγωγῆς.
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν τῷ κοινῷ Δημιουργῷ Κυρίῳ ἡμῶν,
Οἱ ἄνθρωποι εἴμεθα οἱ καταστροφεῖς τῆς κτίσεως μὲ τὴν ἀπληστίαν μας, μὲ τὴν προσήλωσίν μας εἰς τὴν γῆν, εἰς τὰ ἐπίγεια ἀγαθά, τὰ ὁποῖα προσπαθοῦμεν συνεχῶς νὰ αὐξήσωμεν, ὡς ὁ «ἄφρων πλούσιος» τοῦ Εὐαγγελίου. Λησμονοῦμεν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ἐν τῷ Ὁποίῳ καὶ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ ἀντιμετώπισις τῆς οἰκολογικῆς κρίσεως δύναται νὰ ἐπιτευχθῇ συντετονισμένως, πάντοτε ὅμως ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Ὁποίου εὐλογοῦνται αἱ ἀνθρώπινοι προσπάθειαί μας καὶ πᾶσα ἡ κτίσις καινουργεῖται καὶ παλινδρομεῖ εἰς τὸ πρῶτον, ὡς ἐδημιουργήθη «καλὴ λίαν» ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ εὐθύνη τοῦ συνδημιουργοῦ καὶ προικισθέντος διὰ τοῦ αὐτεξουσίου ἀνθρώπου εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῆς οἰκολογικῆς κρίσεως εἶναι μεγάλη.
Ἡ γῆ ὁμοιάζει μέ «γιγαντιαῖον σωρὸν ἀπὸ ἀκαθαρσίαν» (Πάπας Ρώμης Φραγκῖσκος, Ἐγκύκλιος 2015). Καὶ αἱ ἀκαθαρσίαι αὐταὶ δὲν εἶναι μόνον ὑλικαί, ἀλλὰ πρωτίστως πνευματικαί. Εἶναι ἀκαθαρσίαι προερχόμεναι ἐν τῇ οὐσίᾳ ἀπὸ ἐμπαθῆ νοήματα τοῦ ἰδίου τοῦ ἀνθρώπου. Ἡμεῖς ὅμως, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, μὲ βεβαίαν τὴν πίστιν πρὸς τὸν Δημιουργὸν πάσης τῆς κτίσεως καὶ Παντοκράτορα Κύριον, καλούμεθα νὰ ἐπιτελέσωμεν καὶ εἰς τὸ θέμα τῆς προστασίας πάσης τῆς κτίσεως ἔργον εὐαγγελιστοῦ, ἔργον ἀποστολικόν: νὰ ἀνα¬ζωπυρώ¬σωμεν, δηλαδή, τὴν χαρμόσυνον εὐαγγελικὴν ἀγγελίαν εἰς τὸν σύγχρονον ταραγμένον κόσμον καὶ νὰ ἀφυπνίσωμεν τὴν ὑπνώτ¬τουσαν πνευματικὴν φύσιν τοῦ πολλαπλῶς, πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως δοκιμαζομένου ἀνθρώπου καὶ νὰ μεταδώσωμεν μήνυ¬μα ἐλπίδος καὶ εἰρήνης καὶ πραγματικῆς χαρᾶς· τῆς εἰρή¬νης καὶ τῆς χαρᾶς τοῦ Χριστοῦ.
Ταῦτα φρονοῦντες καὶ ταῦτα πρεσβεύοντες, καὶ διακηρύττοντες τὴν ἀλήθειαν ταύτην ἀπὸ τῶν βαθμίδων τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, καλοῦμεν πάντας εἰς ἐγρήγορσιν νοός, εἰς ἀπαλλαγὴν ἐμπαθῶν λογισμῶν καὶ συμφεροντολογικῶν κινήσεων, ὥστε νὰ ζῶμεν ἐν ἁρμονίᾳ πρὸς τὸν πλησίον καὶ μὲ τὴν λίαν καλῶς δημιουργηθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ κτίσιν, καὶ εὐχόμεθα καὶ προσευχόμεθα μετὰ τοῦ «τρανώσαντος τὴν φύσιν τῶν ὄντων» Βασιλείου τοῦ Μεγάλου: «Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ μόνος ἀνακαινίζων τὴν ποίησιν τῶν ἔργων σου καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν∙ εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ κτίσας φῶς καὶ σκότος καὶ διακρίνας αὐτὰ ἀπ᾿ ἀλλήλων∙ εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ ποιῶν πάντα καὶ μετασκευάζων, ἐκτρέπων σκιὰν θανάτου καὶ ἡμέραν εἰς νύκτα συσκοτάζων∙ εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ ποιήσας ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα σὴν καὶ ὁμοίωσιν, ὁ ποιήσας ἡμέραν εἰς ἔργα φωτός, καὶ νύκτα εἰς ἀνάπαυσιν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως…» . 
Τοῦτο εἶναι τὸ μήνυμά μας, αὐτὴ εἶναι ἡ πεποίθησίς μας, αὐτὴ ἡ προτροπή μας πρὸς πάντας: Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου, ἐνώπιον τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. 
Ἡ δὲ τοῦ Δημιουργοῦ πάσης τῆς κτίσεως, ὁρατῆς καὶ ἀοράτου, Κυρίου ἡμῶν Χάρις καὶ τὸ ἄπειρον Αὐτοῦ Ἔλεος εἴησαν μετὰ πάντων καὶ μετὰ τοῦ κόσμου παντός, νῦν καὶ εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.
βιε΄ Σεπτεμβρίου α΄
+ Ὁ Κωνσταντινιουπόλεως
διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν 

Χαιρετισμοί εις την Αγίαν καί Υπέρτιμον Ζώνην

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΗΤΟΙ ΟΙΚΟΙ ΚΔ´ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΙΜΟΝ ΖΩΝΗΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ 
Ψαλλόμενο εις την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου 
Ήχος πλ.α ΄ Τον Συνάναρχον Λόγον 
Ως  ασύλητον πλούτον την θείαν Ζώνην σου ,Βατοπαιδίου η μάνδρα και αγαθών χορηγόν,Παμμακάριστε, κατέχουσα κραυγάζει σοι,ζώσον  ημάς τους ευλαβώς προσιόντας εις αυτήν δυνάμει αυτής τη θεία και την ισχύν του δολίου λύσον,διάσωσμα Παρθένε πιστών.

Κοντάκιον.
Ήχος πλ.δ´. Τη υπερμάχω.
Τη υπερτίμω Θεοτόκε θεία Ζώνη σου, μετ’ ευλαβείας προσερχόμενοι πληρούμεθα, φωτισμού και ευωδίας υπερκοσμίου. Αλλ’ ως πέλαγος Παρθένε αγαθότητος, ημάς ζώσον τη δυνάμει αυτής Αχραντε, τους κραυγάζοντας·
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Ο Οίκος.
Αγγελοι αοράτως, την αγίαν σου Ζώνην, εν φόβω περιέπουσι Κόρη· ημείς δε όντες εν σαρκί, προσπίπτομεν προς αυτήν μετά πίστεως, αγιασμόν λαμβάνοντες, και βοώμεν εν ευλαβεία·
Χαίρε, η Ζώνη της Θεοτόκου, 
χαίρε, η φαύσις παντός του κόσμου.
Χαίρε, της Αχράντου Παρθένου διάζωμα, 
χαίρε, Εκκλησίας απάσης θησαύρισμα.
Χαίρε, Ζώνη πολυτίμητε της Ανάσσης ουρανών, 
χαίρε, άνθος ευωδέστατον ευσεβών Χριστιανών.
Χαίρε, ότι ότι το σώμα έζωσας της Παρθένου, 
χαίρε, ότι εκλύεις την ισχύν του δολίου.
Χαίρε, λαμπάς της χάριτος πάμφωτος, 
χαίρε, πηγή θαυμάτων ακένωτος.
Χαίρε, δι’ ής οι πιστοί φωταυγούνται, 
χαίρε, δι’ ής οι εχθροί καταργούνται.
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Βλέψον Θεογεννήτορ, εν όμματι ευσπλάγχνω, τους πίστει τη αγία σου Ζώνη, οία αγιάσματι σεπτώ, προσπίπτοντας και αιτούντας την χάριν σου· αήττητον γάρ δύναμιν, δίδως δι’ αυτής τοίς βοώσιν·
Αλληλούϊα.

Γέγονε Θεοτόκε, της τιμίας σου Ζώνης, η μετένεξις τη Βυζαντίδι, πηγή ευφροσύνης αληθούς· την γάρ βασιλίδα θάττον ιάσατο, ημίν δε χάριν αφθονον, αεί παρέχει τοίς βοώσι·
Χαίρε πηγή χαράς αιωνίου, 
χαίρε κρατήρ τρυφής ψυχοτρόφου.
Χαίρε ην η Πάναγνος Παρθένος διέζωσε, 
χαίρε ήπερ εν Αθω ως φως επέλαμψε.
Χαίρε ότι εθεράπευσας την βασίλισσαν Ζώην, 
χαίρε ότι βλύζεις άπασιν ευφροσύνην νοητήν.
Χαίρε σειρά παναγία της Αγνής Θεοτόκου, 
χαίρε βέλος πυρφόρον κατ’ εχθρού βροτοκτόνου.
Χαίρε χαράς αιτία και πρόξενος, 
χαίρε ψυχών λιμήν ακλυδώνιστος.
Χαίρε Χριστώ ευσεβώς συνδεσμούσα, 
χαίρε παθών τάς ορμάς καταργούσα
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Δέδωκας την σήν Ζώνην, τώ Θωμά Θεοτόκε, προς τον Υιόν σου ανερχομένη· και δι’ αυτού ως δώρον σεπτόν, και αγαθών καταλέλοιπας πλήρωμα, αυτήν ημίν Πανύμνητε, τοίς σε υμνούσι και βοώσιν·
Αλληλούϊα.

Έχει Βατοπαιδίου, η αγία Μονή σου, ως πλούτον αναφαίρετον Κόρη, και ως στήλην της σής αρωγής, την μυρίπνοον και πάντιμον Ζώνην σου, ή ευλαβώς προσπίπτουσα, εν κατανύξει ταύτη κράζει·
Χαίρε ο πλούτος της αφθαρσίας, 
χαίρε η στήλη της συμπαθείας.
Χαίρε χορηγέ αγαθών ανεξάντλητε, 
χαίρε εδρασμέ Μοναστών αδιάσειστε.
Χαίρε Ζώνη πανυπέρτιμε των Αγγέλων χαρμονή, 
χαίρε Μοναζόντων στήριγμα και δεινών αποτροπή.
Χαίρε Βατοπαιδίου το πολύτιμον γέρας, 
χαίρε των ευσεβούντων υμνωδία και κέρας.
Χαίρε οσμήν ουράνιον πνέουσα, 
χαίρε ισχύν αήττητον νέμουσα.
Χαίρε δι’ ής Μονασταί κραταιούνται, 
Χαίρε δι’ ής δυσμενείς απολούνται.
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Ζωηφόρον η θήκη, της παντίμου σου Ζώνης, παρέχει ευωδίαν Παρθένε, και δυσωδίαν την των παθών, απελαύνει αεί εκ των ψυχών ημών· διό τα μεγαλείά σου, θαυμάζοντες αναβοώμεν·
Αλληλούϊα.

Η Αγία σου Ζώνη, Παναγία Παρθένε, ως φως εκλάμπτει εν Όρει Αθω, και λαμπηδόνας χρυσοειδείς, πανταχού απαστράπτει της σής χάριτος· διό ταύτης τα θαύματα, γεραίροντες πίστει βοώμεν·
Χαίρε θαυμάτων η χορηγία,
χαίρε χαρίτων λαμπαδουχία.
Χαίρε κειμηλίων κειμήλιον άγιον,
χαίρε καρδιών θεοφρόνων λαμπάδιον.
Χαίρε Ζώνη ην εφόρεσεν η Πανάχραντος εν γή, 
χαίρε πάσιν η παρέχουσα χάριν και πολλήν ισχύν.
Χαίρε ότι εκφαίνεις της Παρθένου την δόξαν, 
χαίρε ότι εκτρέπεις των δαιμόνων τα τόξα.
Χαίρε πολλάς ιάσεις βλυστάνουσα, 
χαίρε ψυχάς παθών απαλλάττουσα.
Χαίρε πιστών αγαλλίαμα θείον, 
χαίρε σεπτόν ευσπλαγχνίας ταμείον.
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Θεοδώρητον δώρον, και ουράνιον όλβον, κατέχοντες την Ζώνην σου Κόρη, περιζωννύμεθα δι’ αυτής, κατά παθών απροσμάχητον δύναμιν· χάριν γάρ και έλεος, αεί βραβεύει τοίς εκβοώσιν·
Αλληλούϊα.

Ίαμα αναβλύζει, η αγία σου Ζώνη, κατά ψυχήν και σώμα Κόρη, καθάπερ δρόσον εαρινήν, ως φησίν ο Ησαΐας Πανάχραντε, και γλυκασμόν ουράνιον, τοίς ευλαβώς ταύτη βοώσι·
Χαίρε πηγή αΰλων ναμάτων, 
χαίρε ροή πολλών χαρισμάτων.
Χαίρε της Πανάγνου η Ζώνη η πάντιμος,
χαίρε Εκκλησίας χαρά η ουράνιος.
Χαίρε άγιον θησαύρισμα δόσεων πνευματικών, 
χαίρε ένδοξον στεφάνωμα ευσεβών Χριστιανών.
Χαίρε Βατοπαιδίου αρραγέστατον τείχος, 
χαίρε παντός του κόσμου πύργος θείας ισχύος.
Χαίρε σεπτόν της Παρθένου ζώνιον, 
χαίρε ημών θεόσδοτον ‘νιον.
Χαίρε της μόνης Παρθένου η Ζώνη, 
χαίρε πιστών θεοβράβευτος ρώμη.
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Κέκτηται η Μονή σου, η του Βατοπαιδίου, ως ένθεον θησαύρισμα Κόρη, την σήν Ζώνην την θαυμαστήν, και τοίς θαυμασίοις αυτής σεμνύνεται, και χαριστηρίους ύμνους σοι, προσάδει αναβοώσα·
Αλληλούϊα.

Λάμπον φως καθωράτο, τη αγία σου Ζώνη, ηνίκα μετηνεκται εν Θήρα· ένθεν εν ευλαβεία πολλή τη Μονή σου ταύτην μετακόμισαν, υμνούντές σου την πρόνοιαν, και βοώντες εν ευφροσύνη.
Χαίρε η Ζώνη της Θεοτόκου, 
χαίρε η δόξα Βατοπαιδίου.
Χαίρε ην η χάρις σκιάζει του Πνευματος,
χαίρε ην γεραίρει λαός ο Χριστωνυμος.
Χαίρε συστοιχία πάντιμος ουρανίων δωρεών, 
χαίρε υμνωδία άπαυστος Μοναστών και Ασκητών.
Χαίρε ότι πηγάζεις ιαμάτων τα ρείθρα, 
χαίρε ότι σβεννύεις παθημάτων την φλόγα.
Χαίρε σεπτόν της Αγνής διάζωσμα, 
χαίρε πιστών απάντων διάσωσμα.
Χαίρε φωτός απαστράπτουσα αίγλην, 
χαίρε παθών καταπαύουσα λύμην.
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Μεγαλύνομεν πάντες, τα πολλά μεγαλεία, της προς ημάς σου κηδεμονίας, και την Ζώνην σου την ιεράν, περικυκλούντες εν πίστει Πανύμνητε, αγιασμού πληρούμεθα, και τώ Υιώ σου εκβοώμεν·
Αλληλούϊα.

Νοητήν ως νεφέλην, την αγίαν σου Ζώνην, εφάπλωσον ημίν Θεοτόκε, και πλήρωσον ημών τάς ψυχάς, αγιασμού και θείας κατανύξεως· προς σε γάρ καταφεύγομεν, και τη Ζώνη σου εκβοώμεν·
Χαίρε εστία χάριτος θείας, 
χαίρε η βρύσις της συμπαθείας, 
Χαίρε δωρεών θεοσδότων θησαύρισμα, 
χαίρε της Αγνής Θεοτόκου διάζωσμα.
Χαίρε ασφαλείας σύνδεσμος και ειρήνης χορηγός, 
χαίρε στήριγμα στερρότατον ευσεβών και γλυκασμός.
Χαίρε ότι εκλάμπεις των θαυμάτων ακτίνας, 
χαίρε ότι σκεδάζεις χαλεπάς ασθενείας.
Χαίρε αυγή Θεού αγαθότητος, 
χαίρε αλκή ημών θεοδωρητος.
Χαίρε χαράν αληθή χορηγούσα, 
χαίρε φθοράν ψυχικήν θανατούσα.
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Ξένα τα θαυματά σου, ω υπέρτιμε Ζώνη, της παντοβασιλίσσης Παρθένου· και ασθενείας λοιμικής, την Κωνσταντινούπολιν ηλευθέρωσας, εις θαυμασμόν και έκπληξιν, των βοώντων εν κατανύξει·
Αλληλούϊα.

Όρμος χειμαζομένων, η αγία σου Ζώνη, εδείχθη Θεοτόκε Παρθένε· η γάρ χάρις σου η εν αυτή, ενεργεί τοίς προσιούσι τα θαύματα· διό ταύτη προσπίπτοντες, αναβοώμεν μετά πόθου·
Χαίρε σορός καλών ουρανίων, 
χαίρε κρουνός θαυμάτων ποικιλων.
Χαίρε προς ημάς της Παρθένου επίσκεψις 
χαίρε θλιβομένων ψυχών η αντίληψις.
Χαίρε θείον ενδιαίτημα ενεργείας θεϊκής, 
χαίρε άγιον θησαύρισμα χάριτος Παρθενικής.
Χαίρε ότι χολέρας το Βυζάντιον σώζεις, 
χαίρε ότι τοίς πάσιν αρωγήν θάττον νέμεις.
Χαίρε παθών σβεννύουσα άνθρακας, 
χαίρε υμάς ευφραίνουσα άπαντας.
Χαίρε πολλών δωρεών πρυτανείον, 
χαίρε σεπτόν θείας δόξης ταμείον.
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Πλήρης δόξης αγίας, της σής Ζώνης οράται, η θήκη αληθώς η αγία, Θεοτόκε Παρθένε Αγνή, καταπλήττουσα ημών την διάνοιαν· οσμή γάρ υπερκόσμιον, διαπνέει τοίς εκβοώσιν·
Αλληλούϊα.

Ράβδος θείας ισχύος, η σή Ζώνη εδόθη, ημίν η θαυμαστή Θεομήτορ· τη νοητή γάρ αυτής ροπή, εκ παντός κινδύνου απαλλαττόμεθα, και χάριτος πληρούμεθα, εκβοώντες εν ευλαβεία·
Χαίρε δοχείον οσμής αγίας,
χαίρε διάδημα αφθαρσίας.
Χαίρε Μοναζόντων σεμνόν καταφύγιον,
χαίρε των εν Αθω δόμα υπερύμνητον.
Χαίρε πάντιμον αγίασμα της Παρθένου και αγνής, 
χαίρε δώρημα παντέλειον όντως προς ημάς αυτής.
Χαίρε Βατοπαιδίου αληθής ευφροσύνη, 
χαίρε πάσης καρδίας ευσεβούς χαρμοσύνη.
Χαίρε οσμή ανθέων της χάριτος, 
χαίρε πνοή της άνω τερπνότητος.
Χαίρε φιάλη αρωμάτων θείων, 
χαίρε υμνωδία θεία Αγίων.
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Σκέπην και προστασίαν, και βοήθειαν θείαν, καρπούμενοι αεί Παναγία, εκ της μυριπνόου Ζώνης σου, μετά πίστεως ταύτη προσερχόμεθα, και ευλαβώς προσπίπτοντες, τώ εκ σου τεχθέντι βοώμεν·
Αλληλουϊα.

Της αγίας σου Ζώνης, χάριτι Θεοτόκε, περίζωσον ημάς δυναστείαν, κατά του αρχεκάκου εχθρού, ωρυομένου καθ’ ημών ως λέοντος, ως αν περιγενώμεθα, της τούτου κακίας βοώντες·
Χαίρε ζωστήρ της Αγνής Παρθένου, 
χαίρε κρατήρ ισχύος Κυρίου.
Χαίρε ημάς η συνδεσμούσα και σώζουσα, 
χαίρε των παθών τους συνδέσμους η λύουσα.
Χαίρε ζώσμα τιμαλφέστατον της τεκούσης τον Χριστόν, 
χαίρε δόμα ιερώτατον προς τον ευσεβή λαόν.
Χαίρε η χορηγούσα ημίν δύναμιν θείαν, 
χαίρε η αναιρούσα του εχθρού την μανίαν.
Χαίρε ω Ζώνη της Θεομήτορος, 
χαίρε ω κλέος ημών και σύνδεσμος.
Χαίρε Χριστού Εκκλησίας ο κόσμος, 
χαίρε λαού Ορθοδόξου το σθένος.
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Ύμνοις χαριστηρίοις, πανυπέρτιμε Ζώνη, της τεκούσης τον πάντων Κτίστην, ανυμνούμεν την σήν χάριν αεί, απολαύοντες των πολλών θαυμάτων σου, και την Αγνήν Παντάνασσαν, δοξάζομεν Χριστώ βοώντες·
Αλληλούϊα.

Φωτοδόχον λαμπάδα, την αγίαν σου Ζώνην, Βατοπαιδίου σχούσα η Μάνδρα, λαμπρύνεται Παρθένε αεί, και την προς αυτήν δοξάζει σου πρόνοιαν· ότι ταύτη δεδώρησαι, την Ζώνην σου πιστώς βοωση·
Χαίρε η Ζώνη της θεοτόκου, 
χαίρε λυχνία φωτός τριφωτου.
Χαίρε διεστώτων η ένθεος σύναψις, 
χαίρε ασθενούντων θεόσδοτος δύναμις.
Χαίρε κράτος η παρέχουσα θεία Ζώνη τοίς πιστοίς, 
χαίρε στίφος η ολλύουσα του Βελίαρ πανστρατεί.
Χαίρε ότι ρωννύεις των ψυχών τάς δυνάμεις, 
χαίρε ότι ιθύνεις προς καλάς αναβάσεις.
Χαίρε ψυχών εκπλύνουσα τραύματα, 
χαίρε εχθρών συντρίβουσα άρματα.
Χαίρε ημών αληθής θυμηδία, 
χαίρε πιστών θεία παραμυθία.
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Χαίρει Βατοπαιδίου, η Μονή Θεοτόκε, κατέχουσα την θειαν σου Ζώνην, και πάσας συγκαλεί τάς Μονάς, προς δοξολογίαν των μεγαλείων σου, δοξάζουσα την δόξαν σου, και εκβοώσα τη Τριάδι·
Αλληλούϊα.

Ψάλλοντες κατά χρέος, Θεοτόκε Παρθένε, της Ζώνης σου την άφθονον χάριν, κηρύττομεν ευσήμως Αγνή, την προς ημάς σου πλουσίαν προμήθειαν, και τη αγία Ζώνη σου, εκβοώμεν πανευχαρίστως·
Χαίρε σειρά σεπτή της Παρθένου,
χαίρε χαρά του Βατοπαιδίου.
Χαίρε τους πιστούς προς Θεόν η ανάγουσα, 
χαίρε προς ζωήν αληθή η συνάγουσα.
Χαίρε Ζώνη πανυπέρτιμε, Εκκλησίας θησαυρέ,
χαίρε κόσμου αγαλλίαμα, και ειρήνης χορηγέ.
Χαίρε των ευσεβούντων προσφυγή σωτηρίας, 
χαίρε των Μοναζόντων πλούτος παρηγορίας.
Χαίρε δι’ ής παθών καθαρθήσομαι, 
χαίρε δι’ ής φωτός πληρωθήσομαι.
Χαίρε χαρά αληθής της ψυχής μου, 
χαίρε λιμήν ασφαλής της ζωής μου.
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.
Ω υπέρτιμε Ζώνη, της Αγνής Θεοτόκου, η ζώσασα το άχραντον σώμα (εκ γ´), δίδου ημίν εκ του θησαυρού, της εν σοί σκηνούσης θείας Χάριτος ζωοποιόν ενέργειαν, ίνα τώ Χριστώ αεί βοώμεν·
Αλληλούϊα.

Και αύθις το Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ´. Τη υπερμάχω.
Τη υπερτίμω Θεοτόκε θεία Ζώνη σου, μετ’ ευλαβείας προσερχόμενοι πληρούμεθα, φωτισμού και ευωδίας υπερκοσμίου. Αλλ’ ως πέλαγος Παρθένε αγαθότητος, ημάς ζώσον τη δυνάμει αυτής Αχραντε, τους κραυγάζοντας·
Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε. 

Δίστιχον.
Ζώνης της Αγνής Θεοτόκου εν οίκοις, 
Γεράσιμος ύμνησε τα μεγαλεία.

Οι φωτογραφίες είναι από την υποδοχή της Τιμίας Ζώνης στον Ι.Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Ν.Φιλαδέλφεια στις 25 Μαΐου 1996

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ -ΦΩΤΟ

Με κατάνυξη ,εκκλησιαστική τάξη και λαμπρότητα πραγματοποιήθηκαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις στην μνήμη του "αγίου των Σκλάβων" Κοσμά του Αιτωλού στον φερώνυμο Ιερό Ναό του αγίου στην Ν.Φιλαδέλφεια κατά το διήμερο 23 και 24 Αυγούστου με την συμμέτοχη πλήθους ευσεβών Χριστιανών .Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν την  Κυριακή με τον μεγάλο παμηγυρικό εσπερινό,χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας-Φιλαδελφείας κ.Γαβριήλ ενώ το αποκορύφωμα τους ήταν η δισαρχιερατική Θεία Λειτουργία το πρωί της Δευτέρας 24 Αυγούστου κατά την οποία συλλειτούργησαν ο Σεβ. Μητροπολίτης Ν.Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ.Γαβριήλ και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αβύδου κ.Κύριλλος ,ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου και καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών,ο οποίος και κήρυξε τον θείο Λόγο αναφερθείς στην μεγάλη προσωπικότητα του αγίου Κοσμά και την προσφορά του στον διαφωτισμό του υπόδουλου Γένους σύμφωνα με την Ορθόδοξη Διδασκαλία και παράδοση. Οι εκδηλώσεις έκλεισαν με την πάνδημο λιτάνευση των ιερών Λειψάνων και της Εικόνας του Αγίου της Πονεμένης Ρωμιοσύνης το απόγευμα της Δευτέρας προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ.Γαβριήλ ,ο οποίος και ανέπεμψε ειδική δέηση υπέρ των Διδασκόντων και Διδασκομένων στα Σχολεία της Πατρίδας μας προ του Μνημείου του Διδασκάλου των Ραγιάδων ,αγίου Κοσμά του Αιτωλού,που βρίσκεται στο 8ο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης και είναι ιδιοκτησία του Ιερού Ναού. Τιμές απέδωσε η φιλαρμονική του Πυροσβεστικού Σώματος καθώς ο άγιος Κοσμάς έχει ανακηρυχθεί Προστάτης των Δασοφυλάκων.
Στις εκδηλώσεις παρέστησαν ο Δήμαρχος Ν.Φιλαδέλφειας κ.'Αρης Βασιλόπουλος,Μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, εκπρόσωποι των Προσκόπων και των Αρχών της Πόλεως ενώ συγκινητική ήταν η παρουσία των Μικρασιατικών Σωματείων με τις Σημαίες  τους . 

Οι φωτογραφίες είναι των κ. κ.Χρήστου Αμπατζόγλου, 
Γιώργου Κοντονή και Ευας Καμπίτση .