Στον Μητροπολίτη Φθιώτιδος Νικόλαο ευγνωμοσύνης αντίδωρον

Ήταν Αύγουστος του 1991 νέος εγώ και άγνωστος τότε Κληρικός είχα αφοσιωθεί στο έργο που μου είχε αναθέσει η Εκκλησία με σεπτή εντολή του μακαριστού Γέροντα μου, Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας Τιμοθέου, στην αποπεράτωση του Ιερού Ναού των Αγίων Βασιλείου και Κοσμά του Αιτωλού Ν.Φιλαδελφείας. Ένα πρωινό με ειδοποίησαν πως με ζητάει στο τηλέφωνο ο Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, αρχιμανδρίτης Νικόλαος Πρωτοπαπάς.  Απόρησα ,τι να με θέλει άραγε σκέφθηκα,δεν τον γνωρίζω ούτε με γνωρίζει, τι συμβαίνει ;
 - Πάτερ Τιμόθεε ευλόγησον ,άκουσα από την άλλη μεριά του τηλεφώνου, είμαι ο Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας, έχω να σου κάνω μια πρόταση, θέλω να αναλάβεις μια εκπομπή στο Ραδιόφωνο και συγκεκριμένα την παρουσίαση του Συναξαριστή της ημέρας κάθε πρωί . 
- Μα εγώ είμαι άπειρος,νέος κληρικός και ξένος με το αντικείμενο του ραδιοφώνου, απάντησα.
-  Θέλω Πάτερ μου να αναδείξω νέους Κληρικούς, να τους δώσω βήμα και μαζί την ευκαιρία να δουλέψουν και να βγουν από την αφάνεια να είναι έτοιμοι για τις αυριανές προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν, λοιπόν πάρε ευχή από τον Δεσπότη σου και αύριο σε περιμένω στα Γραφεία στη Σύνοδο. Ξεκινάμε δουλειά τον Σεπτέμβριο μου είπε γελώντας αλλά και με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση. 
Έτσι και έγινε. Συνεργάστηκα μαζί του για ένα ολόκληρο χρόνο και εκείνη η συνεργασία παραμένει ένα από τα πιο πολύτιμα εφόδια που απέκτησα στην ιερατική μου πορεία και ταπεινή διακονία. 
Σήμερα στο κατευόδιο του καταθέτω δάκρυα ευγνωμοσύνης μαζί με την ευχή ο Κύριος να τον έχει στα δεξιά Του στον Παράδεισο απ όπου θα συνεχίσει είμαι σίγουρος να μας ευεργετεί με τις προσευχές του.
 Καλή Ανάσταση Δεσπότη μου !
Αρχιμ.  Τιμόθεος Ηλιάκης 

   

Εσύ Μνημονεύεις τον Πατριάρχη ; - Ουκρανία ή ουρανία ;

Του π. Διονυσίου Ταμπάκη

Ήταν μεσημβρία, ήδη και ο μεσόκοπος Μοναχός περπατούσε προσευχόμενος με βηματισμό σταθερό την ανωφερική πρασινόφυτη κλιτύ πορευόμενος προς το Κελλάκι του Άγιον Εστί ή «εν τω Άδειν» ,εκεί που Άγιος Άγγελος δίδαξε το «Άξιον εστίν» Της Θεοτόκου.
Ψηλά από τον πυκνό δρυμώνα κατέβαινε γοργοπόδαρος ένας νέος Ζηλωτής Μοναχός με έναν τρίχινο τορβά περασμένο στο λαιμό του.Εντός ολίγου οι δρόμοι των συναντήθηκαν.
-Ευλογείτε Πάτερ.
-Ευλόγησον.
-Τι νέα πάτερ Ευδόκιμε;
-Δόξα Τω Θεώ!
-Οι φίλοι σου οι Πατριαρχικοί είναι καλά;
-…
-Κρίμα Πάτερ,και φαίνεσαι ευλαβής…
Ο μεσόκοπος Καλόγηρος παρέβλεψε την ήπια προσβολή και ήθελε ευγενικά να τον προσπεράσει.
-Μην φεύγεις πάτερ,κάτσε να σου πως τα καταντήματα που γίνονται στην Ουκρανία,ή δεν θέλει να ακούσεις;
-Πάτερ μου ο κόσμος γέμισε από λόγια ,κρίσεις και κατακρίσεις ,μα από πράξεις μηδέν.Ας αφήσουμε όμως την Ουκρανία και ας πιάσουμε την ουρανία!
Μα εκείνος ακάθεκτος αρχίνησε και πάλι να του μιλά με υστερικό ζήλο κατά του Πατριάρχου και άλλων Κληρικών,ώσπου με το πες-πες πέρασαν δύο σχεδόν ώρες.
Αφού ο ήλιος κόντευε πλέον, εν μέσω χειμώνος, να επιστρέψει στην εσπερινή του κλίνη και τελέσας μετά ιεραποστολικού ζήλου τον διατεταγμένο καθημερινό ελεγκτικό του κήρυγμα ,ήτοι 3 φορές τουλάχιστον την ημέρα μετά το φαγητό, τον ρωτά:
-Λοιπόν Πάτερ μετά από όσα σου είπα εσύ μνημονεύεις τον Πατριάρχη;
-Παππούλη μου να σου πω την αλήθεια ,εγώ κάθε ημέρα μνημονεύω δυο-τρεις φορές τον Πατριάρχη στην ακολουθία μου,ενώ εσύ βλέπω με ξεπερνάς αφού επί δύο ώρες τώρα τον έχεις ήδη μνημονεύσει πάνω από 200 φορές.
-…
Και στο κάτω-κάτω θα πρέπει εσείς οι γνήσιοι ερμηνευτές Του Κυρίου, ήτοι οι αστυφύλακες της Ορθοδοξίας, να κάμετε μία προτομή στον Οικουμενικό Πατριάρχη αφού η παρουσία του έχει δώσει νόημα στην ζωή σας. Άμα δεν υπήρχε και εκείνος με τι θέλατε να γεμίζατε το κενό της ψυχής σας εκτός από τα μαλλιοτραβήγματα και τους αλληλοαφορισμούς που κάνετε αδελφικά μεταξύ σας;
-Μα είναι Οικουμενιστής!
-Αυτό δεν το γνωρίζω,δεν μου το έχει πει, όμως εσείς σίγουρα είστε Δικουμενιστές.
-Πως,πως,τι είναι αυτό;
-Εμμένετε μόνο στον δικό σας λογισμό ,είστε δικο-μενισταί και ο καθένας σας σηκώνει την δικιά του παντιέρα.Δεν έχετε το «εμείς» αλλά το «εμού».
-Και να μην ομιλούμε για τα οικουμενιστικά έκτροπα;Η Αγία Γραφή λέει «εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ.»
-Γράφει «εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ» αφου πρώτον έχεις συζητήσει με το επίμαχο πρόσωπο, «μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου». Εσύ έχεις συζητήσει ποτέ αδελφικά και με ειλικρίνεια με το Πατριάρχη για οποιοδήποτε σου απορία; Αν και ο Χριστός λέει : «εὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου» και όχι ο Πατέρας σου , πόσο μάλλον ολόκληρος Πατριάρχης.
Ο Οικουμενισμός αδελφέ μου γεννιέται και αρχινά από την ψυχή του ανθρώπου. Όταν η καρδιά ας είναι γεμάτη από λογιώ-λογιώ οικουμενικά πάθη δεν είμαστε οικουμενισταί; Όταν θεωρούμε πως ο λογισμός μας έχει το αλάθητο δεν γινόμαστε υπερ-Πάπες;
Όταν ακυρώνουμε και περιφρονούμε τους Ποιμένες-Κληρικούς δεν γινόμαστε υπερ-προτεστάντες καθότι και ετούτοι δεν δέχονται το Ιερατικό αξίωμα και κάμουν ό,τι τους λέει η κούτρα τους.
-Μου φαίνεται τσάμπα σου μιλούσα δύο ώρες.Κρίμας στο σάλιο μου.
-Πάτερ μου η Εκκλησία δεν είναι μόνο ο Επίσκοποι αλλά όλοι οι Βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ο καθένας μας έχει και το δικό του χωραφάκι να καλλιεργήσει μέσα στην Εκκλησία. Ας κοιτούμε το δικό μας χέρσο χωραφάκι να περιποιηθούμε που θέλει δουλειά πολύ και να μην παρακολουθούμε ως αυστηροί κατάσκοποι το τι κάνουν οι άλλοι διότι ούτε αυτούς βοηθούμε έτσι ούτε πολύ περισσότερο τον εαυτό μας.
Ας μην παρακολουθούμε τους άλλους αλλά ας ακολουθούμε Τον Θεό. Ας μην κάνουμε παρ-ακολουθίες στην εφημερίδα και στο ίντερνετ αλλά ακολουθίες στο εικονοστάσι μας και έτσι ακολουθούμε Τον Χριστό.
Και εγώ πριν και τα ίδια με εσένα σκεφτόμουνα και ποιό το αποτέλεσμα; γλυκό ψωμί δεν έτρωγα από την ταραχή μου .Τώρα που κοιτώ ο άθλιος τα δικά μου τα στραβά και αυτοσκοπώ στην ψυχή μου βρήκα λιγουλάκι ηρεμία.
-Τι να σε κάνω και είσαι και μεγαλύτερος μου, αλλά μυαλό δεν θέλεις να βάλεις.
Χτύπησε την παλάμη νευρικά στον βράχο που στεκόνταν, πήρε τον τορβά του παραμάσχαλα και συνέχισε οργισμένος την κατωφέρεια προς το ρέμα .
Ο μεσόκοπος Καλόγηρος του ευχήθηκε και πήρε να αργοβηματίζει ήρεμος την ανηφοριά ενώ επάνω σε μία νεαρή αμυγδαλιά που πάσχιζε να αναστήσει τα λευκά της πάναγνα μπουμπούκια είχαν στήσει Αγιονορείτικο χορό διάφορα καλλικέλαδα πτηνά αντιφωνώντας σαν καλλίφωνοι ψαλτάδες.

π.Διονύσιος Ταμπάκης 

Δημοσιεύτηκε στις 25 Ιουλίου 2019 από Angel 

Η αποκατάσταση του Μακαριωτάτου Πατριάρχου πρ. Ιεροσολύμων Ειρηναίου

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, Προεδρευομένη ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τήν ΡΙ´ Συνεδρίαν αὐτῆς τῆς 12ης/25ης Ἰουλίου 2019 ᾖρε ὁμοφώνως τήν καθαίρεσιν τοῦ μοναχοῦ Εἰρηναίου καί ἀποκατέστησε Αὐτόν εἰς τό Ἀρχιερατικόν ἀξίωμα, τό ὁποῖον ἐκέκτητο πρίν καί εἰς τόν βαθμόν τοῦ πρῴην Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, ἀποδιδοῦσα εἰς Αὐτόν πλήρη τόν ὀφειλόμενον σεβασμόν εἰς τό ἀξίωμα Αὐτοῦ τοῦτο.
Εἰς τήν ἀπόφασιν ταύτην ἤχθη ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος διά τούς λόγους, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται εἰς τό κάτωθι κείμενον:
 «Σχέδιον περί τῆς ἀποφάσεως ἄρσεως
τῆς καθαιρέσεως τοῦ μοναχοῦ Εἰρηναίου.
Ἐπειδή, ἡ τά πάντα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ συνέχουσα τάξις, ἡ κατά τούς κανόνας ὁρισθεῖσα, οἰκοδομεῖ καί προάγει τήν εἰρήνην, ἐν ᾗ ἀναπαύεται τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, «τό συγκροτοῦν τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας», καί ἐπειδή οἱ ἱεροί κανόνες ἐθεσπίσθησαν ὑπό τῶν θείων Πατέρων «διά τήν ἰατρείαν τῶν παθῶν καί τήν θεραπείαν τῶν ψυχῶν», ἑπομένως καί διά τήν κατάλυσιν πάσης ἐμπαθοῦς καί ἰδιοτελοῦς ἐνεργείας ἀντιστρατευομένης τήν ἑνότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, στοιχοῦσα ὑπευθύνως εἰς τάς κανονικάς ἐπιταγάς, ἐν τῷ πνεύματι τῶν μνημονευθεισῶν ἀνωτέρω κανονικῶν ἀρχῶν, ἤχθη, πρό δέκα καί τριῶν ἐτῶν, μετά πολλῆς θλίψεως, εἰς τήν ἀπόφασιν τῆς καθαιρέσεως τοῦ προκατόχου Ἡμῶν Εἰρηναίου, μετενεχθέντος ἔκτοτε εἰς τήν τάξιν τῶν μοναχῶν. Παρά ταῦτα, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος οὐδέποτε ἐπαύσατο, μεθ’ ὑπομονῆς πολλῆς, νά ἐπιδεικνύῃ ζωηρόν ἐνδιαφέρον διά τόν εἰρημένον ἀδελφόν ἡμῶν, διό καί ἀνέπεμπεν ἀπαύστως ἐκτενεῖς ἱκετηρίους εὐχάς πρός τόν Θεόν ὑπέρ αὐτοῦ.
Ἐπειδή, ἡ κατάστασις τῆς ὑγιείας τοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ ἡμῶν ὁσημέραι ἐπιδεινοῦται, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος, θεοκελεύστως συσκεπτομένη καί φιλανθρώπως ἐνεργοῦσα, κατά τήν ἐξουσίαν, ἥν ἔχει «ὁ τῆς ἰατρικῆς ἐν Πνεύματι ἐπιστήμης θεραπεύων», ἀποφασίζει ὁμοφώνως τήν ἄρσιν τῆς ἐπιβληθείσης εἰς τήν ἡμέτερον ἀδελφόν Εἰρηναῖον καθαιρέσεως, εὐχομένη ἐκτενῶς πρός «τόν Κύριον πάσης ἀρχῆς καί ἐξουσίας», ὅπως ἐπιδαψιλεύσῃ εἰς αὐτόν καί εἰς πάντας ἡμᾶς τήν χάριν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου».
Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος ἀνέθεσεν εἰς τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον καί τόν Γραμματέα τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Λύδδης κ. Δημήτριον, ἵνα ἀνακοινώσωσιν τήν ἀπόφασιν ταύτην εἰς τόν πρῴην Πατριάρχην κ. Εἰρηναῖον, νοσηλευόμενον κατά τάς ἡμέρας ταύτας τῇ φροντίδι τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό ἐν Ἱεροσολύμοις Γαλλικόν Νοσοκομεῖον καί δεχόμενον τάς περιθάλψεις ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας .

Με την παραπάνω Ανακοίνωση η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων έκανε γνωστή την απόφασή  Της να αποκαταστήσει στην Αρχιερωσύνη και να αποδώσει τις τιμές που αρμόζουν στον διατελέσαντα Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.Ειρηναίο . Η απόφαση αυτή που ελήφθη κατόπιν εισηγήσεως του Μακ. Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου χαροποίησε  Κλήρο και Λαό της Ορθοδόξου Εκκλησίας που θέλει τους Ποιμένες του δεμένους με τον Αποστολικό σύνδεσμο της Αγάπης. Η Συνοδική απόφαση  ανύψωσε ακόμα περισσότερο το κύρος του Πατριάρχη κ. Θεόφιλου και του Τάγματος των Σπουδαίων της Αγιοταφιτικής δηλαδή Αδελφότητος.  Δεν είναι του παρόντος η ανάπτυξη των λόγων που ελήφθη κατά το παρελθόν η απόφαση της καθαιρέσεως του Μακαριωτάτου ούτε η αναφορά όσων έγιναν τότε εκτός από την σημαντική επισήμανση, όπως άλλωστε φαίνεται και από την Συνοδική Ανακοίνωση, ότι ο Πατριάρχης Ειρηναίος δεν καθαιρέθηκε ούτε για λόγους Πίστεως ούτε για λόγους ηθικής η διαφθοράς . Ο Ίδιος δεν αποδέχθηκε ποτέ την απόφαση αυτή που την θεωρούσε αντικανονική και άδικη αναμένοντας την δικαίωση .
Τώρα εκείνο που προέχει είναι η ανάρρωση του Πατριάρχη για να μπορέσουν όσοι συνετέλεσαν στην αποκατάσταση του, αλλά και ολόκληρος ο Ορθόδοξος κόσμος, να τον δουν να προσφέρει την αναίμακτο Θυσία στον Πανάγιο Τάφο συλλειτουργούντα με τον Διάδοχό του στον Πατριαρχικό Θρόνο Πατριάρχη κ. Θεόφιλο τον οποίο και χειροτόνησε Επίσκοπο κατά την διάρκεια της Πατριαρχίας του. 

Κατά την Τάξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας ο Μακαριώτατος καταλαμβάνει Ιεραρχικά θέση στη σειρά των Προκαθημένων αμέσως μετά τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων και προηγείται του Μόσχας και των λοιπών Προκαθημένων που ακολουθούν, ενώ κατά την Θεία Λειτουργία μνημονεύει " Πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων" κατά δε την Μεγάλη Είσοδο, " Πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων και Θεοφίλου Πατριάρχου Ιεροσολύμων και πάσης Παλαιστίνης" . 

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ + 24 ΙΟΥΛΙΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ 
+ 24 ΙΟΥΛΙΟΥ 

Ο Άγιος Αθηναγόρας ήταν Χριστιανός φιλόσοφος και απολογητής του 2ου μ.Χ. αιώνα. Καταγόταν από την Αθήνα, όπου σπούδασε τον μέσο Πλατωνισμό και τη Στωική φιλοσοφία. Άκμασε στα χρόνια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Μάρκου Αυρηλίου (161 - 180 μ.Χ.) και Κομμόδου (180 - 192 μ.Χ.).
Βασικά στοιχεία για το πρόσωπο, τη μόρφωση και το έργο του αντλούμε από τα δύο έργα του, που διασώθηκαν σε κώδικα του 914 μ.Χ., ο όποιος εκπονήθηκε στο βιβλιογραφικό εργαστήριο του Αρέθα: «Πρεσβεία περί Χριστιανών» και «Περί αναστάσεως νεκρών».
Ο Αθηναγόρας ξεχωρίζει από τους σύγχρονους του απολογητές για τη φιλολογική αρτιότητα και το προσεγμένο ύφος, ενώ στον χώρο της θεολογίας προβάλλει την ορθόδοξη τριαδολογική διδασκαλία, τη θεοπνευστία των Αγίων Γραφών και την αυστηρή ασκητική στάση στον ηθικό βίο των χριστιανών, γι' αυτό και το συγγραφικό του έργο κατέχει αξιόλογη θέση στην εκκλησιαστική γραμματεία των πρώτων αιώνων.Εθνικός αρχικώς ο Αθηναγόρας, σχεδίαζε να συντάξει λίβελλο κατά των χριστιανών, αλλά αφού προσχώρησε στον Χριστιανισμό από κατήγορός του έγινε ένθερμος απολογητής. Το κυριότερο έργο του Αθηναγόρα είναι το " Πρεσβεία περί των Χριστιανών", απευθυνόμενο προς τον φιλόσοφο και αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο και τον γιο του Κόμμοδο, θεωρείται από τα σημαντικότερα κείμενα της περιόδου. Σε αυτό ο Αθηναγόρας αντικρούει τις τρεις βασικότερες κατηγορίες εναντίον των Χριστιανών:«Τρία ἐπιφημίζουσιν ἡμῖν ἐγκλήματα͵ ἀθεότητα͵ Θυέστεια δεῖπνα͵ Οἰδιποδείους μίξεις». (Πρεσβεία περί Χριστιανών 3:1)

Επίσης αναφέρεται επανειλημμένα στις διδασκαλίες περί δημιουργίας του κόσμου που εκθέτει ο Πλάτωνας στον Τίμαιο. 

Στον Αθηναγόρα αποδίδεται το έργο Περί αναστάσεως νεκρών, χωρίς όμως να είναι βεβαία η γνησιότητά του. Στο έργο αυτό αποφεύγεται η χρήση χωρίων από την Αγία Γραφή, ενώ στο δεύτερο μισό του αναφέρεται στην απόδειξη της ανάστασης των νεκρών. Γενικά το έργο του Αθηναγόρα παρουσιάζει γλώσσα γλαφυρή και είναι έντονα επηρεασμένο από τη ρητορική τέχνη της εποχής του. Επειδή δεν καταφεύγει στην βιβλική θεμελίωση και δεν συγκροτεί αυστηρή θεολογική επιχειρηματολογία, αλλά υιοθετεί φιλοσοφική θεμελίωση στις απόψεις του, με επιστράτευση όρων από τη λογική και το δίκαιο, έχει χαρακτηριστεί ως χριστιανός φιλόσοφος. 

Ἐκοιμήθη καὶ ἐτάφη εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν, πλησίον τοῦ τόπου τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου.

Εορτάζει στις 24 Ιουλίου .

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης. 

Τῶν ῥητόρων ἀκρότης φιλοσόφων ὁ ἔξαρχος, ἀπολογητὴς ἀνεδείχθης, θείοις ἔργοις καὶ ῥήμασι, πτωχοὺς ὑπερασπίσας πρὸ κριτῶν, σοφὲ Ἀθηναγόρα νουνεχῶς, καὶ ἀδικουμένους πίστει τῇ πρὸς Θεὸν ῥυσάμενος τοὺς μέλποντας· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ καταστήσαντι ἡμῖν πρέσβυν σε ἔνθερμον.

Μεγαλυνάρια.

 Χαίροις εὐσεβείας θεῖος ἀνήρ, στῦλος ἐγκρατείας, καὶ σοφίας ἅρμα πυρός, ὁδηγοῦν πρὸς ὕψος, πιστοὺς θεογνωσίας, σεπτὲ Ἀθηναγόρα, θεοειδέστατε. 

Δεῦτε εὐφημήσωμεν οἱ πιστοί, τὸ πυρίπνουν στόμα, ἀποπνέον πνευματικῶν, λόγων εὐοσμίαν, ἀνδρὸς πλήρους σοφίας, χαίροις Ἀθηναγόρα, τούτῳ κραυγάζοντες. 

Πατριάρχης Βαρθολομαίος : " Τα δένδρα ομιλούν "

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια έκθεση του Οικουμενικού Πατριάρχη 
κ. Βαρθολομαίου που την έγραψε σαν μαθητής και συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο 
" 'Οτε ήμν Παιδίον " - Εκθέσεις  από την Ε τάξη του Δημοτικού ως την τελευταία του Γυμνασίου - Εκδόσεις Καστανιώτη Αθήνα 2003 .Το επιλέξαμε ανάμεσα σε πολλά υπέροχα κείμενα που υπάρχουν στο βιβλίο - τετράδιο του Πατριάρχη γιατί όπως λέει ο κ. Κώστας Γεωργουτσόπουλος στο "Επίμετρο", "Ο νηφάλιος,προσηνής, λιτός, απλός, ανεπιτήδευτος λόγος του Παναγιωτάτου κατάγεται κατ΄ευθείαν από τα αρτεσιανά ύδατα της παιδικής ψυχής που μας δροσίζει " Και πράγματι αυτό είναι που χρειαζόμαστε στον " καύσωνα " τον ημερών που διερχόμαστε .
Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης 

Αυτός ο χειμώνας ήταν πολύ σκληρός. Πέρασε, αλλά κατάστρεψε πολλά δένδρα. Μιά πελώρια γέρικη ελιά δεν μπόρεσε ν΄ αντέξει στο κρύο. Πεθαίνει. Σα να θέλει να εξομολογηθεί για τελευταία φορά λέγει την ιστορία της, περιγράφει τη ζωή της στο διπλανό νεαρό πεύκο .
Ήμουν λέγει, μια μικρή αγριελιά στο δάσος, όπου μ΄έσπειρεν η μοίρα μου. Έζησα εκεί κάμποσο. Μιά μέρα ήλθε ξαφνικά ένας  αγρότης και με ξερίζωσε. Μ΄έφερε και με τοποθέτησε σ΄αυτό εδώ το μέρος. Εσύ ακόμα, νεαρό μου πεύκο, δεν είχες δει τον ήλιο. Πέρασε λίγος καιρός, και μια μέρα ήρθε και μ΄έσχισε μ΄ένα μαχαιράκι κι έβαλε στο κορμί μου κάτι ξένο, κάτι που δεν ήταν δικό μου.  Με είχε εμβολιάσει. Έγινα ήμερη ελιά. Ύστερα από μερικά χρόνια άρχισα να δίνω τους πρώτους μου καρπούς. Με τον καιρό μεγάλωνα. Τα κλαδιά μου απλωνόταν ολοένα και πιο μακρυά. Το κορμί μου χόντραινε. Έφθασα σ΄αυτή την κατάσταση μου με βλέπεις. Αυτός ο χειμώνας μ΄έκαψε με το κρύο του. Με κατέστρεψε. Ο Θεός να του το πληρώσει. Κατά το διάστημα της ζωής μου είδα κι έπαθα πολλά. Θυμάμαι με καμάρι τον Νοέμβριο, που ήμουν φορτωμένη με βελούδινους καρπούς γεμάτους λάδι. Ερχόταν τότε τ΄αφεντικά μου και σκαρφαλώνοντας επάνω μου με σκάλες έριχναν τις ελιές μου και τις έπαιρναν. Αυτό μου ήταν ευχάριστο, γιατί μου έκαναν την τιμή να με επισκεφθούν οι άνθρωποι και γιατί ήμουν άξια να τους προσφέρω " πλούσια τα ελέη μου ". Αλλά μου ήταν και δυσάρεστο, γιατί πονούσα, όταν σκαρφάλωναν επάνω μου και μαδούσαν μαζί με τις ελιές και πολλά μου φύλλα και επομένως με ολιγόστευαν την ομορφιά και την πρασινάδα μου. 
Κατά την διήγηση της " ψυχορραγούσης " ελιάς ακουγόταν κάπου κάπου και κανένα επιφώνημα θαυμασμού η συμπόνοιας του νεαρού γείτονά της. 
- Είχα την ευτυχία, συνέχισε η ελιά, να φιλοξενήσω πολλές φορές μέσα στα κλαδιά μου τα πουλάκια που τραγουδούσαν τις ομορφιές μου και που έχτιζαν κάποτε και τις φωλιές τους κι έτσι τα είχα συντρόφους για κάμποσο καιρό. Κάποτε φύτρωσες εσύ πλάι μου κι από τότε σ΄έκανα παντοτινό μου γείτονα. 
Στο άκουσμα του "εσύ" το πεύκο κούνησε λίγο τα κλαδιά του περήφανα. 
- Κάποτε κάποτε ερχόταν ο κύριός μου και έκοβε πολλά από τα κλαδιά μου με τη δικαιολογία ότι κάνει κάτι καλό για τον εαυτό του και για μένα. Δεν μπόρεσα όμως ποτέ να καταλάβω τι είδους καλό ήταν αυτό που μου έκανε. Το καλοκαίρι τα φύλλα μου γέμιζαν σκόνη κι έχαναν κάπως το πράσινό τους χρώμα. 
Και πάλι ο ακροατής της ελιάς τεντώθηκε σα να ήθελε να πει: εγώ είμαι πάντα καταπράσινος, ας μην είχε και δίκιο. 
- Αλλά με τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου έπαιρναν και πάλι την παλιά τους λαμπρότητα και πρασινάδα. Έχω φάγει βροχές, ζέστες και κρύα αμέτρητα. Την άνοιξη που τα κλαδιά μου λουλούδιζαν ήμουν σαν νυφούλα ντυμένη στ΄ άσπρα. Το χειμώνα όταν σκεπαζόμουν ολόκληρη με χιόνι ήμουν - χωρίς να θέλω να καυχηθώ - εξαιρετικά όμορφη. 
Το πεύκο λίγο κατσούφιασε και αφού πρώτα ζήτησε συγνώμη από την ομιλήτρια, της είπε : - Όσο για τη ομορφιά και το εξαίσιο θέαμα που παρουσιάζω εγώ όταν είμαι χιονισμένο δεν μπορείς να πεις τίποτα και νομίζω πως σε περνώ.
Το πεύκο το δικαιώνω, αλλά δεν έπρεπε να προσβάλει  έτσι την πιστή συντρόφισσα και γειτόνισσά του ελιά στις τελευταίες της στιγμές. Η ελιά δεν φάνηκε να θύμωσε με την παρατήρηση του πεύκου αλλά συνέχισε :
- Τώρα στο τέλος της ζωής μου φέρνω στη θύμησή μου τη σκιά που χορηγούσα απλόχερα σε πολλούς όταν ο ήλιος του καλοκαιριού έκαιε δυνατά. Επίσης πρόσφερνα καταφύγιο κάτω από τα μεγάλα κλαδιά μου εις τους " προστρέχοντας εις εμέ " όταν άνοιγαν οι καταρράκτες  του ουρανού. Τώρα όλα για μένα έχουν σβήσει. 
Σ ευχαριστώ για την συντροφιά που μου έκανες όσο καιρό ζήσαμε μαζί και την ευχαρίστηση που είχες να με ακούσεις. Σ΄ αφήνω γειά και σου εύχομαι να ευτυχίσεις.
- Η ελιά σώπασε πια. Το πεύκο δεν μπόρεσε ν΄απαντήσει γιατί ήταν πολύ συγκινημένο. Σε λίγο καιρό η γέρικη ελιά που δε ζούσε πια έγινε ξύλα για να ζεστάνει το χειμώνα τ΄αφεντικά της και να προσφέρει έτσι την τελευταία της ωφέλεια...
 Και το κάθε πουλάκι στο μεθύσι 
της αγάπης πιπίζοντας ανοίγει 
στο κλαρί σου ερωτιάρικο κυνήγι, 
στο κλαρί σου που δε θα ξανανθίσει.

Ο Παναγιώτατος Παιδίον 

Αρχιμ. Ρωμανός Αναστασιάδης : Θαρραλέα Ελληνική απάντηση σε ανθελληνικό παραλήρημα Ρώσου Ιεράρχη

Αρχιμ. Ρωμανός Αναστασιάδης : Θαρραλέα Ελληνική απάντηση σε ανθελληνικό παραλήρημα Ρώσου Ιεράρχη 

( Κείμενο πάνυ ελληνικό συνιστάται η μη ανάγνωση του από ανθελληνικά φιλορωσικά κέντρα των ιδίων αντιλήψεων με τον Τσερνομπίλ Παύλο παρ εκτός και διαθέτουν γερά νεύρα )

Σάββατο, 13 Ιουλίου 2019

Ας ανοίξουμε το Ευαγγέλιο να δούμε τι γράφει...

Διάβασα με πολλή προσοχή μια συνέντευξη μεταφρασμένη στα ελληνικά, ή τουλάχιστον αποσπάσματά της, στο πρακτορείο Romfea.gr και ως Χριστιανός της Εκκλησίας θέλω να γράψω και εγώ τις σκέψεις μου. 

Ο Μητροπολίτης που τιτλοφορείται από το Πατριαρχείο Μόσχας ως Τσερνόμπιλ κ. Παύλος μιλά τόσο απαξιωτικά για την Κωνσταντινούπολη. Αυτό που με στενοχώρησε είναι το ότι ξέχασαν οι Βόρειοι αδελφοί μας από ποιον πήραν το Βάπτισμα, την πίστη, τον πολιτισμό, τη γραφή! Ξέχασαν ότι κράτησαν δυο χρόνια αιχμάλωτο τον Οικουμενικό Πατριάρχη για να αποσπάσουν την υπογραφή του ώστε να λάβουν Πατριαρχική αξία! Τότε στα Ευαγγέλια αναφερόταν η Κωνσταντινούπολη και μετά διαγράφηκε, Σεβασμιώτατε;

Θέλετε να μιλήσουμε για την Ιερουσαλήμ; Τα λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς όπως τα είπε ο Κύριός μας: «Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυνάξαι τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις τὴν ἑαυτῆς νοσσιὰν ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε! ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐ μή με ἴδητε ἕως ἂν ἥξῃ ὅτε εἴπητε· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.» (Λουκ. 13, 34-35)

Και αλλού σημειώνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος: «Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδειν. ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ Ἰησοῦ, ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ιωάν. 12, 20-23).

Και ευεργετηθήκατε από το Γένος μας και λάβατε όλα τα φώτα και συνεχίζετε να φέρεστε με αγνωμοσύνη σε ό,τι ιερώτερο έχει αυτό το Γένος μας, που δεν είναι άλλο από τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως. Εκεί χτυπάει η καρδιά όλων των Ρωμιών. Εκεί είναι στραμμένα τα βλέμματα και οι ελπίδες μας. Από εκεί ξεκίνησαν οι Έλληνες Κύριλλος και Μεθόδιος! Τους θυμάστε; 

Με εντολή του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ξεκίνησε ο Μάξιμος ο Γραικός να σας επαναφέρει στην πίστη! Το θυμάστε; 

Για όλα αυτά τα πολλά δεν θέλουμε το ευχαριστώ σας! Είμαστε η Μητέρα Εκκλησία και είστε τα παιδιά μας, αυτό δεν μπορεί να αλλάξει κι αν ακόμη ο ήλιος ανατείλει από τη Δύση! Όμως φτάνει πια να μας ποτίζετε αντί του ύδατος όξος! Φτάνει! Δεν φοβείσθε τον Θεό; Το έχω απορία μέσα μου! 

Αν δεν ήταν η Κωνσταντινούπολη δεν θα ξέρατε καν τι είναι το Ευαγγέλιο! Πολύ περισσότερο να μας κάνετε και μάθημα τι γράφει μέσα!!! Σε ποιους; Σε εμάς που σας το διδάξαμε έχοντας ήδη χίλια χρόνια στην πίστη! Ήρθατε στην Εκκλησία μας και δεν ξέρατε αν βρίσκεστε στον Ουρανό ή στην γη! Τη Θεία Λειτουργία που τελείτε, στο Ευαγγέλιο τη διαβάσατε; Μήπως είναι κάποιου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως; Τους Κανόνες της Εκκλησίας, των Οικουμενικών Συνόδων, στο Ευαγγέλιο τους διαβάζετε; Μήπως έγιναν στα εδάφη της Πόλεως ή στις γύρω περιοχές; 

Το ότι έχετε γραφή για να γράφετε το Ευαγγέλιο αλλά και όλες τις συκοφαντίες προς τη Μητέρα σας Εκκλησία και προς τον Πατριάρχη μας, μήπως θυμάστε σε ποιον το οφείλετε; Όταν στην Κωνσταντινούπολη γινόταν μόλις τον 5ο αιώνα Πατριαρχείο η Ιερουσαλήμ εσείς που ήσαστε; Τώρα έφθασε και σε σας η σειρά να κρίνετε την Κωνσταντινούπολη; Τόσο πολύ θράσος και αγνωμοσύνη πια; 

Αλλά ευτυχώς από το περίσσευμα της καρδιάς σας μιλάτε και έτσι καταλαβαίνουν και οι αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος ότι κλείνετε το μάτι στο παλαιό ημερολόγιο! Όμως μάθετε ότι εμείς και για αυτούς τους αδελφούς μας νοιαζόμαστε. Δεν τους έχουμε για πέταμα! Δεν τους χαρίζουμε στο δήθεν ενδιαφέρον σας! Είναι αδέλφια μας! Τους αγαπάμε! Όσοι πιστεύουν ότι από σας θα περιμένουμε τη λύτρωση πλανώνται! Ποτέ στην ιστορία δεν βοηθήσατε το Γένος μας! Γιατί; Μα διότι ζηλεύετε την αίγλη του! Τη ζηλεύετε ακόμη και τώρα που λέτε ότι μια αγροτική ενορία σας έχει περισσότερους πιστούς από τον Πατριαρχικό Ναό! Ζηλεύετε διότι όσο χρυσό κι αν ντύσετε κτίρια και ανθρώπινες συνειδήσεις, όσους κι αν αγοράσετε, ΠΟΤΕ δεν πρόκειται να έχετε τις πανορθόδοξες ευθύνες του Κωνσταντινουπόλεως. Θα είστε έως της συντελείας του αιώνος μια τοπική Εκκλησία που θα περιμένει μια Οικουμενική Σύνοδο να συγκληθεί από κάποιον Κωνσταντινουπόλεως για να επικυρώσει το Αυτοκέφαλο και την Πατριαρχική αξία σας! Και μάλιστα, τώρα που επιλέξατε να αποκοπείτε από τη Μητέρα σας να δω εκεί πόση ισχύ και ευλογία έχουν τα Μυστήρια της Εκκλησίας! Διότι στην Εκκλησία έχουμε συνέπεια και συνέχεια, Σεβασμιώτατε! 

Καυχιέστε με καμάρι ότι μπορείτε να ιδρύετε ενορίες παντού! Ποιος σας έδωσε αυτό το δικαίωμα! Ο Τόμος της Πατριαρχικής αξίας σας, σας δίνει συγκεκριμένα όρια! Εκτός αυτών των ορίων δεν μπορείτε να δράτε ή αν το κάνετε είστε υπόλογοι ενώπιον του Θεού και της ιστορίας! Αντίθετα, η Κωνσταντινούπολη επειδή είχε την μέριμνα των εν τοις βαρβαρικοίς ανέλαβε τον δικό σας φωτισμό και βέβαια είδε... τα αποτελέσματα! 

Σε ποιο σημείο δεν είναι αυτοκέφαλη η Εκκλησία της Ουκρανίας; Πότε είδατε να παίρνει εντολές από το Φανάρι; Ίσα ίσα! Το μόρφωμα το δικό σας είναι εξαρχία της Μόσχας στην Ουκρανία διότι ο Μητροπολίτης Ονούφριος συμμετέχει στη Σύνοδο της Μόσχας ενώ κοροϊδεύετε τους ανθρώπους ότι είστε ανεξάρτητοι! 

Δεν θέλω να πω για τον ρόλο που επιτελείτε σε πολιτικό επίπεδο... δεν είναι δουλειά μου αυτή. Δουλειά μου είναι να εύχομαι να μας επισκεφτεί η Χάρη του Θεού με τη μετάνοια! 

Καλή μετάνοια, Σεβασμιώτατε.

Συνέλληνες ξυπνήστε επιτέλους! Μας φτύνουν και νομίζουμε ότι βρέχει. 

Με πολύ σεβασμό στην αρχιερωσύνη σας.

Αρχιμανδρίτης Ρωμανός Αναστασιάδης

Η συνέντευξη του κ.Παύλου εδώ

https://www.romfea.gr/patriarxeia-ts/patriarxeio-mosxas/30295-tsernompil-paulos-uparxei-mono-mia-ekklisia-o-xristos?fbclid=IwAR1rYWMuSVJVO4sfPh8AXMrN9SGnxNKQNZXg1LYGDzL6P1e00dFDXoY6b5Q