Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Η ΠΛΑΤΥΕΡΑ Ι.ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ 

Ο άγιος Κοσμάς, είχε μεγάλη και θερμή αγάπη στην Παναγία. είχε θεοτοκοφιλία. Και φυσικό ήταν αυτό γιατί ήταν αγιορείτης και γιατί βγήκε από Μοναστήρι, που είχε την θαυματουργό Εικόνα, την Παναγία Γλυκοφιλούσα.
( Ι.Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους) .Σ’ αυτή την Εικόνα προσευχόταν, απ’ αυτή την Εικόνα έλαβε την ευχή για την ιεραποστολική του περιπέτεια και για την Παναγία, λοιπόν, μιλούσε πάντοτε ο άγιος στο ακροατήριο του. 

Η ΓΛΥΚΟΦΙΛΟΥΣΑ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

 Πρώτα-πρώτα ο άγιος μιλούσε για το όνομα της Παναγίας. Το όνομά Της είναι ΜΑΡΙΑ. Εξήντα δύο ερμηνείες έχουν δοθεί για το όνομα «Μαρία», αλλά η καλύτερα ερμηνεία είναι του αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Όπως το όνομα «Νικόλαος» για τον άγιο σημαίνει αυτόν που νικάει τα πάθη και τους δαίμονες, όπως το όνομα «Γεώργιος» σημαίνει αυτόν που είναι γεωργημένο φυτό και έχει λοιπόν καρπούς και αρετές και όπως πάλι το όνομα «Παρασκευή» σημαίνει αυτή που παρασκευάζεται, που προετοιμάζεται για τα αιώνια αγαθά, έτσι και το όνομα της Παναγίας έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Ο άγιος Κοσμάς το όνομα της Παναγίας ΜΑΡΙΑ το παράγει από το εβραϊκό ρήμα «χαγιά», που σημαίνει «υπάρχω», «ζω», «κυριεύω». Και το παράγει ο άγιος το θεομητορικό όνομα από το ρήμα «χαγιά», γιατί αρέσκεται στην ονομασία της Παναγίας από τον ευαγγελιστή Λουκά, που Την καλεί «ΜΑΡΙΑΜ». Μαριάμ – Μαριγιάμ είναι από το «χαγιά». Και όπως από το ίδιο ρήμα στην Παλαιά Διαθήκη καλούμε τον Θεό «Γιαχβέ», που σημαίνει «Κύριος», έτσι η Παναγία μας, που καλείται «Μαριάμ – Μαριγιάμ», από το ίδιο πάλι ρήμα, που ονομάζουμε τον Θεό, σημαίνει «Κυρία». «Κύριος» ο Θεός, «Γιαχβέ». «Κυρία» η Παναγία. «Μαριγιάμ» η «Μαρία», συντετμημένο το όνομά Της. «Κυρία»! Ωραίο όνομα! Βασίλισσα όλου του κόσμου! Έλεγε, λοιπόν, ο άγιος στα κηρύγματά του: «”Μαρία” θέλει να ειπή “κυρία”, ωσάν όπου* εμελλεν η Θεοτόκος να γίνη βασίλισσα του ουρανού και της γης και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, να παρακαλη διά τας αμαρτίας μας». Δεν σας κάνει εντύπωση, αδελφοί μου, ο άγιος να θέλει να ερμηνεύει καλά τα ονόματα και να εξάγει από τις ερμηνείες πού δίνει αυτά τα ωραία πνευματικά νοήματα για την ωφέλεια των ακροατών του; «Κυρία», λοιπόν, σημαίνει το όνομα της Παναγίας μας «Μαρία», κατά τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Έτσι, «Κυρία», αρεσκόταν να ονομάζει και ο άγιος Νεκτάριος στην προσευχή του την Παναγία. Της μιλούσε μάλιστα και στον πληθυντικό αριθμό. Και όταν Αυτή του εμφανιζόταν στην προσευχή του — συχνή αύτη η θεοπτία στον άγιο Νεκτάριο — αυτός Της έλεγε: «Σεις, Κυρία»!

Άλλο θέμα που έθιγε ο άγιος Κοσμάς για την Παναγία ήταν η μνηστεία Της. Γιατί εμνηστεύθη η Παναγία, αφού δεν είχε σκοπό τον γάμο με τον Ιωσήφ; Γιατί ο λόγος Της προς τον αρχάγγελο Γαβριήλ, «πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;», σημαίνει ότι δεν είχε σκοπό τον γάμο, γιατί διαφορετικά δεν στέκει το ερώτημα Της αυτό. Είναι μια ολόκληρη θεολογία αυτό, η μνηστεία της Παρθένου. Γιατί μνηστεύστε η Παρθένος; Ο άγιος Κοσμάς, μη θέλοντας φαίνεται να αναπτύξει όλη την θεολογία περί της μνηστείας της Παρθένου και να κουράσει το ακροατήριο του, που ήταν ακατήχητο, το ξεπερνούσε αυτό με αυτή την περίεργη έκφραση: «Αρραβώνιασαν την Παρθένο — έλεγε, «διά πολλάς οικονομίας». Από αυτή όμως την έκφραση φαίνεται καθαρά ότι ο άγιος είχε μελετήσει τους αγίους Πατέρες τι ακριβώς λέγουν για το θέμα αυτό, γιατί οι Πατέρες θεωρούν πράγματι ως «οικονομία Θεού» την μνηστεία της Παρθένου. Να πως ερμηνεύουν οι άγιοι Πατέρες το θέμα: “Ο προφήτης Ησαΐας είχε πει ότι ο Μεσσίας θα γεννηθεί από παρθένο. Ο διάβολος τώρα, που δεν είχε συμφέρον να γεννηθεί ο Μεσσίας, γιατί θα του έσπαγε το κεφάλι, θα του κατέλυε, δηλαδή, το έργο του, «έβαλε πείσμα», που το λέμε, όλες οι γυναίκες να έλθουν σε γάμου κοινωνία, για να μη υπάρξει παρθένος και να μη γεννηθεί ο Μεσσίας. Ο Θεός, όμως, είχε εκλέξει την Παρθένο Μαρία της Να­ζαρέτ για να γίνει η Μητέρα του Μεσσία. Και για να διαφύγει την προσοχή του διαβόλου η παρθενία Της και να νομίσει ο απατεώνας ότι και Αυτή θα πανδρευτεί. οικονόμησε ο Θεός να μνηστευθεί τον Ιωσήφ, ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο: Για την εξαπάτηση τού διαβόλου. Και λέγει από παλαιά ο άγιος Ιγνάτιος ο θεοφόρος: « Έλαθον τον άρχο­ντα του αιώνος τούτου η παρθενία Μαρίας, ο τοκετός αυτής και ο θάνατος του Κυρίου. Τρία μυστήρια κραυγής, άτινα εν ησυχία Θεού επράχθη». Και μετά από αυτόν οι άγιοι Πατέρες ομιλούν για οικονομία Θεού, όταν μιλούν για την μνηστεία της Παρθένου. Όλους αυτούς τους αγίους Πατέρες διάβασε ο αγιορείτης ιερομόναχος άγιος Κοσμάς και όταν μιλούσε για την μνηστεία της Παρθένου έλεγε την πατερική έκφραση ότι Αυτή εμνηστεύθη τον Ιωσήφ «διά πολλάς οικονομίας του Θεού». 

Και ένα άλλο θεολογικό πατερικό λόγο θα πω περί της Θεοτόκου, που έλεγε ο άγιος Κοσμάς, δείγμα και απόδειξη αυτό ότι ο άγιος μελετούσε τους αγίους Πατέρες και την δική τους διδασκαλία, απλοποιημένη όμως και μασημένη, έλεγε στα κηρύγματά του. Ο άγιος μιλούσε για την δημιουργία της γυναίκας. Και έλεγε αυτό που λέγει η Αγία Γραφή, ότι η γυναίκα έγινε από την πλευρά τού άνδρα. Αλλά αφού η γυναίκα έγινε από τον άνδρα, άρα χρεωστούσε στον άνδρα την πλευρά που έλαβε απ’ αυτόν για να δημιουργηθεί. Έπρεπε να την εξοφλήσει! Δηλαδή, όπως ο Αδάμ έκανε γυναίκα χωρίς γυναίκα, έτσι έπρεπε να βρεθεί γυναίκα να κάνει άνδρα χωρίς άνδρα. Πέρασαν εκατομμύρια γυναικών στο πέρασμα των αιώνων, αλλά δεν βρέθηκε καμμία γυναίκα τόσο αξία, για να εξοφλήσει αυτό το χρέος στο ανδρώο γένος. Μόνο η Μαρία Παναγία βρέθηκε αξία για να εξοφλήσει το χρέος αυτό, γιατί γέννησε παρθενικά τον Χριστόν. Λέγει επί λέξει ο άγιος: «Ο άνδρας, αδελφοί μου. εγέννησε την γυναίκα από την πλευράν του χωρίς γυναίκα, και πάλιν έγινε γερός. Εδανείσθη εκείνη την πλευράν από τον άνδρα και την εχρεωστούσε. Εγεννήθησαν ωσάν τα άστρα του ουρανού γυναίκες εις τον κόσμον, αλλά δεν εφάνη καμμία αξία να γεννήση άνδρα, να πληρώση την πλευράν όπου εχρεωστούσε, παρά η Δέσποινα Θεοτόκος, οπού ηξιώθη διά την καθαρότητά της και εγέννησε τον γλυκύτατον Χριστόν εκ Πνεύματος Αγίου, χωρίς άνδρα, παρθένος, και πάλιν έμεινε παρθένος, και επλήρωσεν εκείνην την πλευράν». Αυτήν όμως την ιδέα την διάβασε ο άγιος Κοσμάς στα βιβλία των Πατέρων. Την λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην ομιλία του στο Γενέθλιο του Σωτήρας ημών Ιησού Χριστου. «Επειδή — λέγει ο ιερός Πατήρ — εχρεώστει το γυναικείον γένος τοις ανδράσι το χρέος, ως του Άδάμ άνευ γυναικός γυναίκα βλαστύσαντος, διά τούτο έτεκε σήμερον η Παρθένος υπέρ της Εύας εκτινύουσα τοις ανδράσι το χρέος».

http://www.in-agiounikolaoutouneou.gr/apps/gr/spag/3_1344428348.html

Η ΑΓΙΑ ΠΟΛΙΣ ΝΑΖΑΡΕΤ

H Ναζαρέτ, ή Νατσέρετ, ή Νάζαρα (IPA: /ˈnæzərəθ/) (Αραβικά الناصرة an-Nāṣira η ένδοξη· Εβραϊκά נָצְרַת) είναι μια αρχαία πόλη στην Βόρεια Περιφέρεια της Παλαιστίνης, που σήμερα περιλαμβάνεται στο Ισραήλ, με συνολική έκταση 14,12 τ.χλμ. και πληθυσμό 81.400 κατοίκους (2008). Κατά την Καινή Διαθήκη, στην Ναζαρέτ μεγάλωσε μετά την επιστροφή του από την Αίγυπτο ο Ιησούς Χριστός. Είναι η πόλη της Γαλιλαίας όπου Ευαγγελίστηκε η Θεοτόκος. Σήμερα αποτελεί κέντρο χριστιανικού προσκυνήματος, ένα από τα πολλά των Αγίων Τόπων.

Σημειώνεται ότι αυτή η πόλη υπό τα παραπάνω ονόματα δεν αναφέρεται σε κανένα αρχαίο κείμενο (αιγυπτιακό, σουμεριακό, βαβυλωνιακό, περσικό, αρχαίο ελληνικό ή ελληνιστικό), ούτε στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης παρά τη φημολογούμενη γεωγραφική ακριβολογία της. Επίσης δεν την αναφέρει ούτε το Ταλμούδ, ούτε ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος Φλάβιος, αλλά ούτε και τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας κάνουν λόγο γι΄ αυτήν. Για πρώτη φορά εμφανίζεται στα Ιερά Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, το αρχαιότερο κείμενο των οποίων ανάγεται στον 4ο αιώνα. Αλλά και η αρχαιολογική σκαπάνη παρότι έχει αποκαλύψει προϊστορικό οικισμό σε παρακείμενο βουνό, σε απόσταση περίπου μία ώρα με τα πόδια, σε σπήλαιο, στο λεγόμενο "Βουνό καταβαράθρωσης", στην ίδια την πόλη δεν έχει βρει τίποτε το αξιόλογο προ του 8ου αιώνα.
Συνεπώς η ιστορία της είναι γνωστή από τον 8ο αιώνα όπου και διαδοχικά καταλήφθηκε από Άραβες, Σταυροφόρους, πάλι Άραβες, από τον Φρειδερίκο τον Β' της Γερμανίας, τους Μαμελούκους, τους Τούρκους και τελευταία από τους Βρετανούς, που δημιούργησαν το κράτος κατ΄ εντολή της Παλαιστίνης, πριν την ίδρυση του Ισραήλ.

Η πόλη βρίσκεται νοτιοδυτικά της Κανά, περίπου στο ενδιάμεσο της απόστασης Χάιφας και νοτίου άκρης της λίμνης της Τιβεριάδας και σε απόσταση 110 χλμ. βόρεια της Ιερουσαλήμ. Είναι κτισμένη αμφιθεατρικά σε μια νοτιοανατολική ομαλή πλαγιά ενός μικρού υψώματος - λόφου του λεγόμενου Ντζέμπελ ελ Σικχ σε υψόμετρο 350 μ. μέσα σε ένα κοίλωμα - οροπέδιο, περιμετρικά του οποίου υψώνονται λόφοι και κάποια μεγαλύτερα βουνά. Ο πληθυσμός της αποτελείται από Άραβες Παλαιστίνιους, κατά ποσοστό θρησκεύματος, 69% Μουσουλμάνοι και 31% Χριστιανοί κυρίως Μαρωνίτες, Ορθόδοξοι, Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι, διαμένοντας σε χωριστές συνοικίες και διατηρώντας ναούς κατά δόγμα και τζαμιά, με κύριες ασχολίες γεωργία, κτηνοτροφία και τουρισμό.
Για την ετυμολογία του ονόματος Ναζαρέτ που αναφέρεται 10 φορές στις ευαγγελικές περικοπές, ή του ονόματος Νάζαρα, που αναφέρεται δύο φορές, δεν έχει δοθεί μία σαφή απάντηση. Έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες, πλην όμως αποτελούν μόνο θεωρίες, χωρίς αποδεικτική εγκυρότητα, λόγω ακριβώς έλλειψης ιστορικών στοιχείων. Συνέπεια όλων των παραπάνω είναι να έχουν γεννηθεί πλείστα ερωτήματα και αμφιβολίες στους ιστορικούς ερευνητές της Καινής Διαθήκης κατά πόσον υπήρχε αυτή η πόλη στην εποχή του Ιησού Χριστού, ή επρόκειτο για άλλο γεωγραφικό τόπο - πόλη κατά τις περιγραφές των σχετικών ευαγγελικών περικοπών.

Παρότι η αρχαιότητα αγνοεί τελείως την ύπαρξη αυτής της πόλης αξιοσημείωτη είναι η πλούσια σε εκπληκτικές ιστορίες χριστιανική παράδοση που στόλισε τη Ναζαρέτ κυρίως ο Μεσαίωνας και οι νεότερες εποχές. 
Σήμερα είναι η μεγαλύτερη Αραβική πόλη του Ισραήλ, όπου για αιώνες Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι έζησαν αρμονικά. Αποτελεί έδρα Μητροπόλεως του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου με αραβόφωνο στην πλειοψηφία ποίμνιο 20.000 πιστών.
Μητροπολίτης Ναζαρέτ είναι ο κ.Κυριακός.

Ο Ελληνορθόδοξος Ναός του Ευαγγελισμού βρίσκεται πάνω από το πηγάδι , όπου η Παρθένος ερχόταν όπως όλες οι γυναίκες για να πάρει νερό και εδώ κατά την παράδοση έγινε η φανέρωση του απόκρυφου μες στους αιώνες και άγνωστου στους Αγγέλους μυστήριων.

Ο πρώτος Ναός χτίστηκε το 327 μ.Χ. από την Αγία Ελένη για να καταστραφεί και ξαναχτιστεί πολλές φορές. Η σημερινή εκκλησία είναι του 1750 και χτίστηκε από την Αγιοταφιτική Αδελφότητα. Θαυμάσιες τοιχογραφίες καλύπτουν το Καθολικό από το οποίο ο προσκυνητής κατεβαίνει στην Πηγή της Παρθένου, η οποία και σήμερα εξακολουθεί να αναβλύζει αγίασμα, δροσιά ψυχής για τους πιστούς. 

Πάνω από την πηγή αξίζει να προσέξουμε την εικόνα του Αρχαγγέλου που φέρνει στην Παρθένο το χαρμόσυνο άγγελμα και η κόρη σκύβει ελαφρά συγκατανεύοντας στο θέλημα του Θεού και μέσα στην κοιλιά της απεικονίζεται το Θείο Βρέφος.

Εργαστήριο του Αγίου Ιωσήφ
Με την ονομασία Εργαστήριο του Αγίου Ιωσήφ του επιλεγόμενου θεομνήστωρα, φέρεται φραγκισκανικός καθολικός ναός που βρίσκεται στη Ναζαρέτ, που σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση κτίσθηκε στο σημείο ακριβώς που είχε το ξυλουργικό εργαστήριό του ο Ιωσήφ, όπως αναφέρεται στις ευαγγελικές περιγραφές. Ο Ιερός αυτός ναός νεορωμανικού ρυθμού, που κτίσθηκε μόλις το 1914, σε ερείπια παλαιότερου ναού, βρίσκεται στην παλαιά πόλη, περίπου 100 μέτρα βορειότερα από τον υπέροχο και μεγάλο ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της Ναζαρέτ. Ο Ναός Εργαστήριο του Αγίου Ιωσήφ, καλούμενος και Ι. Ναός του Αγίου Ιωσήφ αποτελεί σήμερα σπουδαίο χριστιανικό προσκύνημα της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.

Το μονοπάτι του Ναζωραίου
Το επιλεγόμενο μονοπάτι του Ναζωραίου, είναι μια σύγχρονη θεώρηση που εισήλθε στη χριστιανική παράδοση προβαλλόμενο ότι ήταν εκείνο που χρησιμοποίησε ο Ιησούς Χριστός στις μετακινήσεις του σε διάφορες βιβλικές πόλεις. Πρόκειται για ένα χωματόδρομο μήκους 65 χλμ. (περίπου 40 μίλια) που ξεκινώντας από τη Ναζαρέτ και διερχόμενος από την Κανά (βορειοανατολικά) και την Καπερναούμ καταλήγει ανατολικά στη λίμνη της Τιβεριάδας.
Το μονοπάτι αυτό, φέροντας και ειδική σήμανση, έχει αναχθεί σήμερα σε πεζοπορικό προσκύνημα εξυπηρετώντας ταυτόχρονα άθληση και ανάπτυξη του τουρισμού στην ευρύτερη περιοχή της ιστορικής Γαλιλαίας. 

ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ:ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ ΕΝΟΧΩΝ

Πριν λίγες μέρες είχαμε μια σημαντική εξέλιξη στο θέμα του Πατριάρχη κ. Ειρηναίου,που όπως ξέρουμε,από τον Φεβρουάριο του 2008,παραμένει με άνωθεν εντολή έγκλειστος μέσα στο κελί του εντός των χώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.Ο Μητροπολίτης Δωδώνης κ.Χρυσόστομος που βρισκόταν στα Ιεροσόλυμα ως Πρόεδρος της Συνοδικής Επιτροπής Θρησκευτικού Τουρισμού,κατάφερε ,ύστερα από πιέσεις που άσκησε,να μπει στο κελί του Πατριάρχη και να τον επισκεφθεί. Η ενέργεια αυτή του Μητροπολίτη Δωδώνης έδωσε τέλος στις ψεύτικες αναφορές και ανακοινώσεις του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων που μιλούσαν για "αυτοεγκλεισμό " του Πατριάρχη Ειρηναίου και έκαναν λόγο για φρούρησή του από την Αστυνομία του Ισραήλ η οποία ,κατά το Πατριαρχείο,"έχει την ευθύνη των επισκέψεων παρ Αυτώ". Την πόρτα του κελιού την ξεκλείδωσε ένας Διάκονος με εντολή του κ.Θεόφιλου και πουθενά δεν υπήρξε παρέμβαση η παρουσία της Αστυνομίας.Το γεγονός δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα εκκλησιαστικών ειδήσεων Romfea.gr,δεν διαψεύσθηκε,
το είδαν και το έμαθαν όλοι εκτός από τους ορισμένους δημοσιογράφους που σε όλα τα άλλα θέματα  παρουσιάζονται λαλίστατοι  και παντογνώστες.Οι ένοχοι βλέπετε δεν ομιλούν.Δυστυχώς στο θέμα του Πατριάρχη Ειρηναίου υπάρχουν ένοχοι και μέσα στον δημοσιογραφικό χώρο.Είναι όλοι αυτοί που έπαιξαν με το αζημίωτο το παιχνίδι των αντιπάλων του Πατριάρχη,αυτοί που έπαιρναν και συνεχίζουν να παίρνουν γραμμή από την αμαρτωλή Διεύθυνση Εκκλησιών του Υπουργείου Εξωτερικών.Αυτοί που με λίγα λόγια περνάνε από μαύρα ταμεία και πλουτίζουν σε βάρος της αλήθειας και κάθε έννοιας ηθικής. 
Τότε έπεσαν όλοι με μανία επάνω στον στόχο, εξετέλεσαν στο ακέραιο τις εντολές των χορηγών τους κατασπάραξαν το θύμα τους και τώρα κήρυξαν σιωπητήριο. Σιωπητήριο ενόχων.Τρέμουν την αποκάλυψη του βρώμικου ρόλου τους που μόνοι τους με την ένοχη σιωπή τους αποκαλύπτουν.
π.Τιμόθεος Ηλιάκης    

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ ΠΟΡΤΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΛΑΛΙΣΤΑΤΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ;

http://www.romfea.gr/epikairotita/30660-2015-03-11-14-49-20

http://www.mako.co.il/news-channel2/Friday-Newscast/Article-67b181c54e2f341004.htm

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται "Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως". Μετά από τη μεγάλη Δοξολογία στον όρθρο, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα του Σταυρού, που κυριαρχεί στην υμνολογία αυτής της Κυριακής, παρουσιάζεται όχι μέσα στα πλαίσια του πόνου, αλλά της νίκης και της χαράς.
Βρισκόμαστε στη μέση της Μεγάλης Σαρακοστής. Από τη μια πλευρά η φυσική και πνευματική προσπάθεια, αν είναι συστηματική και συνεχής, αρχίζει να μας γίνεται αισθητή, το φόρτωμα να γίνεται πιο βαρύ, η κόπωση πιο φανερή. Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από την άλλη πλευρά, αφού αντέξουμε αυτή τη κόπωση και έχουμε αναρριχηθεί στο βουνό μέχρι αυτό το σημείο, αρχίζουμε να βλέπουμε το τέλος της πορείας μας και η ακτινοβολία του Πάσχα γίνεται πιο έντονη.
Η Σαρακοστή είναι η σταύρωση του εαυτού μας, είναι η εμπειρία - περιορισμένη βέβαια - που αποκομίζουμε από την εντολή του Χριστού που ακούγεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής: "όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του ας σηκώσει το σταυρό του, και έτσι ας με ακολουθεί" (Μαρκ.8,34).
Αλλά δεν μπορούμε να σηκώσουμε το σταυρό μας και ν' ακολουθήσουμε το Χριστό αν δεν ατενίζουμε το Σταυρό που Εκείνος σήκωσε για να μας σώσει. Ο δικός Του Σταυρός είναι εκείνος που δίνει νόημα αλλά και δύναμη στους άλλους. Αυτό μας εξηγεί το συναξάρι της Κυριακής.
Στη διάρκεια της νηστείας των σαράντα ημερών, κατά κάποιο τρόπο, και μείς σταυρωνόμαστε, νεκρωνόμαστε από τα πάθη, έχουμε την πίκρα της ακηδίας και της πτώσης, γι' αυτό υψώνεται ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός, για αναψυχή και υποστήριξή μας. Μας θυμίζει τα πάθη του Κυρίου και μας παρηγορεί.. Είμαστε σαν τους οδοιπόρους σε δύσκολο και μακρινό δρόμο που, κατάκοποι, κάθονται για λίγο να αναπαυθούν. Με το ζωοποιό Σταυρό γλυκαίνει την πίκρα που νοιώθουμε από τη νηστεία, μας ενισχύει στη πορεία μας στην έρημο έως ότου φθάσουμε στην πνευματική Ιερουσαλήμ με την ανάστασή Του.. Επειδή ο Σταυρός λέγεται Ξύλο Ζωής και είναι εκείνο το ξύλο που φυτεύθηκε στον Παράδεισο, γι' αυτό και οι θείοι Πατέρες τοποθέτησαν τούτο στο μέσο της Σαρακοστής, για να μας θυμίζει του Αδάμ την ευδαιμονία και την πτώση του από αυτή, να μας θυμίζει ακόμα ότι με τη συμμετοχή μας στο παρόν Ξύλο δεν πεθαίνουμε πια αλλά ζωογονούμαστε. 

«Χαίροις, ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ὡραῖος παράδεισος, τό ξύλον τῆς ἀφθαρσίας, τό ἐξανθῆσαν ἡμῖν, αἰωνίου δόξης τήν ἀπόλαυσιν• δι’ οὗ τῶν δαιμόνων, ἀποδιώκονται φάλαγγες, καί τῶν Ἀγγέλων συνευφραίνονται τάγματα, καί συστήματα, τῶν πιστῶν ἑορτάζουσιν• ὅπλον ἀκαταγώνιστον, κραταίωμα ἄῤῥηκτον, τῶν βασι- λέων τό νῖκος, τῶν Ἱερέων τό καύχημα• Χριστοῦ νῦν τά πάθη, καί ἡμῖν δίδου προφθάσαι, καί τήν Ἀνάστασιν.»

Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα και την Αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν