Του π. Διονυσίου Ταμπάκη
Ήταν μεσημβρία, ήδη και ο μεσόκοπος Μοναχός περπατούσε προσευχόμενος με βηματισμό σταθερό την ανωφερική πρασινόφυτη κλιτύ πορευόμενος προς το Κελλάκι του Άγιον Εστί ή «εν τω Άδειν» ,εκεί που Άγιος Άγγελος δίδαξε το «Άξιον εστίν» Της Θεοτόκου.
Ψηλά από τον πυκνό δρυμώνα κατέβαινε γοργοπόδαρος ένας νέος Ζηλωτής Μοναχός με έναν τρίχινο τορβά περασμένο στο λαιμό του.Εντός ολίγου οι δρόμοι των συναντήθηκαν.
-Ευλογείτε Πάτερ.
-Ευλόγησον.
-Τι νέα πάτερ Ευδόκιμε;
-Δόξα Τω Θεώ!
-Οι φίλοι σου οι Πατριαρχικοί είναι καλά;
-…
-Κρίμα Πάτερ,και φαίνεσαι ευλαβής…
Ο μεσόκοπος Καλόγηρος παρέβλεψε την ήπια προσβολή και ήθελε ευγενικά να τον προσπεράσει.
-Μην φεύγεις πάτερ,κάτσε να σου πως τα καταντήματα που γίνονται στην Ουκρανία,ή δεν θέλει να ακούσεις;
-Πάτερ μου ο κόσμος γέμισε από λόγια ,κρίσεις και κατακρίσεις ,μα από πράξεις μηδέν.Ας αφήσουμε όμως την Ουκρανία και ας πιάσουμε την ουρανία!
Μα εκείνος ακάθεκτος αρχίνησε και πάλι να του μιλά με υστερικό ζήλο κατά του Πατριάρχου και άλλων Κληρικών,ώσπου με το πες-πες πέρασαν δύο σχεδόν ώρες.
Αφού ο ήλιος κόντευε πλέον, εν μέσω χειμώνος, να επιστρέψει στην εσπερινή του κλίνη και τελέσας μετά ιεραποστολικού ζήλου τον διατεταγμένο καθημερινό ελεγκτικό του κήρυγμα ,ήτοι 3 φορές τουλάχιστον την ημέρα μετά το φαγητό, τον ρωτά:
-Λοιπόν Πάτερ μετά από όσα σου είπα εσύ μνημονεύεις τον Πατριάρχη;
-Παππούλη μου να σου πω την αλήθεια ,εγώ κάθε ημέρα μνημονεύω δυο-τρεις φορές τον Πατριάρχη στην ακολουθία μου,ενώ εσύ βλέπω με ξεπερνάς αφού επί δύο ώρες τώρα τον έχεις ήδη μνημονεύσει πάνω από 200 φορές.
-…
Και στο κάτω-κάτω θα πρέπει εσείς οι γνήσιοι ερμηνευτές Του Κυρίου, ήτοι οι αστυφύλακες της Ορθοδοξίας, να κάμετε μία προτομή στον Οικουμενικό Πατριάρχη αφού η παρουσία του έχει δώσει νόημα στην ζωή σας. Άμα δεν υπήρχε και εκείνος με τι θέλατε να γεμίζατε το κενό της ψυχής σας εκτός από τα μαλλιοτραβήγματα και τους αλληλοαφορισμούς που κάνετε αδελφικά μεταξύ σας;
-Μα είναι Οικουμενιστής!
-Αυτό δεν το γνωρίζω,δεν μου το έχει πει, όμως εσείς σίγουρα είστε Δικουμενιστές.
-Πως,πως,τι είναι αυτό;
-Εμμένετε μόνο στον δικό σας λογισμό ,είστε δικο-μενισταί και ο καθένας σας σηκώνει την δικιά του παντιέρα.Δεν έχετε το «εμείς» αλλά το «εμού».
-Και να μην ομιλούμε για τα οικουμενιστικά έκτροπα;Η Αγία Γραφή λέει «εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ.»
-Γράφει «εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ» αφου πρώτον έχεις συζητήσει με το επίμαχο πρόσωπο, «μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου». Εσύ έχεις συζητήσει ποτέ αδελφικά και με ειλικρίνεια με το Πατριάρχη για οποιοδήποτε σου απορία; Αν και ο Χριστός λέει : «εὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου» και όχι ο Πατέρας σου , πόσο μάλλον ολόκληρος Πατριάρχης.
Ο Οικουμενισμός αδελφέ μου γεννιέται και αρχινά από την ψυχή του ανθρώπου. Όταν η καρδιά ας είναι γεμάτη από λογιώ-λογιώ οικουμενικά πάθη δεν είμαστε οικουμενισταί; Όταν θεωρούμε πως ο λογισμός μας έχει το αλάθητο δεν γινόμαστε υπερ-Πάπες;
Όταν ακυρώνουμε και περιφρονούμε τους Ποιμένες-Κληρικούς δεν γινόμαστε υπερ-προτεστάντες καθότι και ετούτοι δεν δέχονται το Ιερατικό αξίωμα και κάμουν ό,τι τους λέει η κούτρα τους.
-Μου φαίνεται τσάμπα σου μιλούσα δύο ώρες.Κρίμας στο σάλιο μου.
-Πάτερ μου η Εκκλησία δεν είναι μόνο ο Επίσκοποι αλλά όλοι οι Βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ο καθένας μας έχει και το δικό του χωραφάκι να καλλιεργήσει μέσα στην Εκκλησία. Ας κοιτούμε το δικό μας χέρσο χωραφάκι να περιποιηθούμε που θέλει δουλειά πολύ και να μην παρακολουθούμε ως αυστηροί κατάσκοποι το τι κάνουν οι άλλοι διότι ούτε αυτούς βοηθούμε έτσι ούτε πολύ περισσότερο τον εαυτό μας.
Ας μην παρακολουθούμε τους άλλους αλλά ας ακολουθούμε Τον Θεό. Ας μην κάνουμε παρ-ακολουθίες στην εφημερίδα και στο ίντερνετ αλλά ακολουθίες στο εικονοστάσι μας και έτσι ακολουθούμε Τον Χριστό.
Και εγώ πριν και τα ίδια με εσένα σκεφτόμουνα και ποιό το αποτέλεσμα; γλυκό ψωμί δεν έτρωγα από την ταραχή μου .Τώρα που κοιτώ ο άθλιος τα δικά μου τα στραβά και αυτοσκοπώ στην ψυχή μου βρήκα λιγουλάκι ηρεμία.
-Τι να σε κάνω και είσαι και μεγαλύτερος μου, αλλά μυαλό δεν θέλεις να βάλεις.
Χτύπησε την παλάμη νευρικά στον βράχο που στεκόνταν, πήρε τον τορβά του παραμάσχαλα και συνέχισε οργισμένος την κατωφέρεια προς το ρέμα .
Ο μεσόκοπος Καλόγηρος του ευχήθηκε και πήρε να αργοβηματίζει ήρεμος την ανηφοριά ενώ επάνω σε μία νεαρή αμυγδαλιά που πάσχιζε να αναστήσει τα λευκά της πάναγνα μπουμπούκια είχαν στήσει Αγιονορείτικο χορό διάφορα καλλικέλαδα πτηνά αντιφωνώντας σαν καλλίφωνοι ψαλτάδες.
Ψηλά από τον πυκνό δρυμώνα κατέβαινε γοργοπόδαρος ένας νέος Ζηλωτής Μοναχός με έναν τρίχινο τορβά περασμένο στο λαιμό του.Εντός ολίγου οι δρόμοι των συναντήθηκαν.
-Ευλογείτε Πάτερ.
-Ευλόγησον.
-Τι νέα πάτερ Ευδόκιμε;
-Δόξα Τω Θεώ!
-Οι φίλοι σου οι Πατριαρχικοί είναι καλά;
-…
-Κρίμα Πάτερ,και φαίνεσαι ευλαβής…
Ο μεσόκοπος Καλόγηρος παρέβλεψε την ήπια προσβολή και ήθελε ευγενικά να τον προσπεράσει.
-Μην φεύγεις πάτερ,κάτσε να σου πως τα καταντήματα που γίνονται στην Ουκρανία,ή δεν θέλει να ακούσεις;
-Πάτερ μου ο κόσμος γέμισε από λόγια ,κρίσεις και κατακρίσεις ,μα από πράξεις μηδέν.Ας αφήσουμε όμως την Ουκρανία και ας πιάσουμε την ουρανία!
Μα εκείνος ακάθεκτος αρχίνησε και πάλι να του μιλά με υστερικό ζήλο κατά του Πατριάρχου και άλλων Κληρικών,ώσπου με το πες-πες πέρασαν δύο σχεδόν ώρες.
Αφού ο ήλιος κόντευε πλέον, εν μέσω χειμώνος, να επιστρέψει στην εσπερινή του κλίνη και τελέσας μετά ιεραποστολικού ζήλου τον διατεταγμένο καθημερινό ελεγκτικό του κήρυγμα ,ήτοι 3 φορές τουλάχιστον την ημέρα μετά το φαγητό, τον ρωτά:
-Λοιπόν Πάτερ μετά από όσα σου είπα εσύ μνημονεύεις τον Πατριάρχη;
-Παππούλη μου να σου πω την αλήθεια ,εγώ κάθε ημέρα μνημονεύω δυο-τρεις φορές τον Πατριάρχη στην ακολουθία μου,ενώ εσύ βλέπω με ξεπερνάς αφού επί δύο ώρες τώρα τον έχεις ήδη μνημονεύσει πάνω από 200 φορές.
-…
Και στο κάτω-κάτω θα πρέπει εσείς οι γνήσιοι ερμηνευτές Του Κυρίου, ήτοι οι αστυφύλακες της Ορθοδοξίας, να κάμετε μία προτομή στον Οικουμενικό Πατριάρχη αφού η παρουσία του έχει δώσει νόημα στην ζωή σας. Άμα δεν υπήρχε και εκείνος με τι θέλατε να γεμίζατε το κενό της ψυχής σας εκτός από τα μαλλιοτραβήγματα και τους αλληλοαφορισμούς που κάνετε αδελφικά μεταξύ σας;
-Μα είναι Οικουμενιστής!
-Αυτό δεν το γνωρίζω,δεν μου το έχει πει, όμως εσείς σίγουρα είστε Δικουμενιστές.
-Πως,πως,τι είναι αυτό;
-Εμμένετε μόνο στον δικό σας λογισμό ,είστε δικο-μενισταί και ο καθένας σας σηκώνει την δικιά του παντιέρα.Δεν έχετε το «εμείς» αλλά το «εμού».
-Και να μην ομιλούμε για τα οικουμενιστικά έκτροπα;Η Αγία Γραφή λέει «εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ.»
-Γράφει «εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ» αφου πρώτον έχεις συζητήσει με το επίμαχο πρόσωπο, «μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου». Εσύ έχεις συζητήσει ποτέ αδελφικά και με ειλικρίνεια με το Πατριάρχη για οποιοδήποτε σου απορία; Αν και ο Χριστός λέει : «εὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου» και όχι ο Πατέρας σου , πόσο μάλλον ολόκληρος Πατριάρχης.
Ο Οικουμενισμός αδελφέ μου γεννιέται και αρχινά από την ψυχή του ανθρώπου. Όταν η καρδιά ας είναι γεμάτη από λογιώ-λογιώ οικουμενικά πάθη δεν είμαστε οικουμενισταί; Όταν θεωρούμε πως ο λογισμός μας έχει το αλάθητο δεν γινόμαστε υπερ-Πάπες;
Όταν ακυρώνουμε και περιφρονούμε τους Ποιμένες-Κληρικούς δεν γινόμαστε υπερ-προτεστάντες καθότι και ετούτοι δεν δέχονται το Ιερατικό αξίωμα και κάμουν ό,τι τους λέει η κούτρα τους.
-Μου φαίνεται τσάμπα σου μιλούσα δύο ώρες.Κρίμας στο σάλιο μου.
-Πάτερ μου η Εκκλησία δεν είναι μόνο ο Επίσκοποι αλλά όλοι οι Βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ο καθένας μας έχει και το δικό του χωραφάκι να καλλιεργήσει μέσα στην Εκκλησία. Ας κοιτούμε το δικό μας χέρσο χωραφάκι να περιποιηθούμε που θέλει δουλειά πολύ και να μην παρακολουθούμε ως αυστηροί κατάσκοποι το τι κάνουν οι άλλοι διότι ούτε αυτούς βοηθούμε έτσι ούτε πολύ περισσότερο τον εαυτό μας.
Ας μην παρακολουθούμε τους άλλους αλλά ας ακολουθούμε Τον Θεό. Ας μην κάνουμε παρ-ακολουθίες στην εφημερίδα και στο ίντερνετ αλλά ακολουθίες στο εικονοστάσι μας και έτσι ακολουθούμε Τον Χριστό.
Και εγώ πριν και τα ίδια με εσένα σκεφτόμουνα και ποιό το αποτέλεσμα; γλυκό ψωμί δεν έτρωγα από την ταραχή μου .Τώρα που κοιτώ ο άθλιος τα δικά μου τα στραβά και αυτοσκοπώ στην ψυχή μου βρήκα λιγουλάκι ηρεμία.
-Τι να σε κάνω και είσαι και μεγαλύτερος μου, αλλά μυαλό δεν θέλεις να βάλεις.
Χτύπησε την παλάμη νευρικά στον βράχο που στεκόνταν, πήρε τον τορβά του παραμάσχαλα και συνέχισε οργισμένος την κατωφέρεια προς το ρέμα .
Ο μεσόκοπος Καλόγηρος του ευχήθηκε και πήρε να αργοβηματίζει ήρεμος την ανηφοριά ενώ επάνω σε μία νεαρή αμυγδαλιά που πάσχιζε να αναστήσει τα λευκά της πάναγνα μπουμπούκια είχαν στήσει Αγιονορείτικο χορό διάφορα καλλικέλαδα πτηνά αντιφωνώντας σαν καλλίφωνοι ψαλτάδες.
π.Διονύσιος Ταμπάκης
