ΕΚΚΛΗΣΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΤΟ DAVOS
Φως Φαναρίου
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος μίλησε σήμερα, στις 21 Ιανουαρίου 2020, στη συνεδρίαση της επιτροπής για τα οικολογικά προβλήματα και την κλιματική αλλαγή, στο Davos World Economic Forum και απάντησε στα ερωτήματα που του υποβλήθηκαν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κάλεσε τους ηγέτες του κόσμου, πολλοί από τους οποίους σήμερα είναι παρόντες στο φόρουμ των Davos, να μην θέσουν τα οικονομικά συμφέροντα των χωρών του πέρα από τα πραγματικά συμφέροντα των ανθρώπων και των λαών που συνδέονται με την προστασία του πλανήτη μας και με την υπερθέρμανση του, συνέπεια των οποίων είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα των ημερών μας, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες κλπ. Τους καλούν ακόμη να σέβονται και να τηρούν τις διεθνείς συμφωνίες για το περιβάλλον, που λαμβάνονται από κοινού για το καλό ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Το πάνελ στον οποίο μίλησε ο Πατριάρχης παρακολούθησε η κ. Μαρέβα Γκραμπόβσκι, σύζυγος του ελληνικού πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, καθώς και η πρέσβης της Ελλάδος στην Ελβετία κα Χαρά Σκολαρίκου.
Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΙΚΗ
Για περισσότερα από τριάντα χρόνια, το Οικουμενικό Πατριαρχείο πρωτοστάτησε στην παγκόσμια και τοπική συνειδητοποίηση της κλιματικής αλλαγής. Αυτό δεν είναι θέμα προσωπικής υπερηφάνειας για την Ορθόδοξη Εκκλησία και το δικό μας ποιμαντικό υπουργείο. Αντίθετα, πρόκειται για επείγουσα προτεραιότητα.
Ως αποτέλεσμα, έχουμε συγκεντρώσει τις προσπάθειές μας για να κινητοποιήσουμε όλους τους πιστούς και ανθρώπους καλής θέλησης, καθώς και όλους τους ανθρώπους της εξουσίας σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας, να αναγνωρίσουμε και να θυμηθούμε ότι οι εξωτερικές μας δράσεις αντικατοπτρίζουν τις εσωτερικές μας συμπεριφορές. Ομοίως, αυτό που βλέπουμε στον κόσμο μας είναι μια επέκταση του τι θέλουμε στην καρδιά μας.
Έτσι λοιπόν, το ερώτημα που θέλουμε να απευθυνθούμε σε όλο αυτό το απόγευμα είναι: τι θέλουμε πραγματικά στην καρδιά μας και στον κόσμο μας; Σε τελευταία ανάλυση, ξέρουμε τι πρέπει να γίνει και γνωρίζουμε πώς πρέπει να γίνει. Έχουμε ακούσει τα γεγονότα. έχουμε ενημερωθεί για την επιστήμη. σίγουρα σκεφτόμαστε το μέλλον. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές, δεν έχουμε δικαιολογία. δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν γνωρίζαμε. Παρ 'όλα αυτά, παρά τις πληροφορίες που έχουμε στη διάθεσή μας, γίνεται ολοφάνερα ότι τόσο λίγα δυστυχώς γίνονται.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κρίση που αντιμετωπίζουμε έχει λιγότερη σχέση με τη φύση ή το περιβάλλον και περισσότερο με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και αντιμετωπίζουμε τον κόσμο. Κάνουμε κατάχρηση της γης με έναν ανεύθυνο και άθετο τρόπο ακριβώς επειδή το βλέπουμε με αυτόν τον τρόπο. Αν δεν αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο βάζουμε τον κόσμο, αν δεν μεταμορφώσουμε οικειοθελώς το μοντέλο κατανάλωσής μας, τότε θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τα συμπτώματα και όχι τις αιτίες τους.
Αυτό που σας προτείνουμε είναι ότι υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα και μια τεράστια απόσταση μεταξύ του κεφαλιού, της καρδιάς και των χεριών. Είναι ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι από το κεφάλι στην καρδιά. και είναι ένα ακόμα μακρύτερο και αυστηρότερο ταξίδι από την καρδιά στα χέρια. Καλούμαστε να γεφυρώσουμε αυτό το χάσμα. για να κλείσετε αυτήν την απόσταση.
Είναι βέβαια ανακουφιστικό και υποσχόμενο να γίνουμε μάρτυρες τόσο πολλών διαφορετικών κατηγοριών ανθρώπων - πολλοί από αυτούς εδώ μεταξύ μας στο Νταβός! - όλο και μεγαλύτερη αποδοχή της πρόκλησης και αγκαλιάζοντας τον επείγοντα χαρακτήρα της αλλαγής του κλίματος. Το γεγονός ότι είμαστε σήμερα εδώ ως ενδιαφερόμενοι πολίτες και ηγέτες μας κάνει αισιόδοξους. Ωστόσο, δεν μπορούμε πλέον να μεταφέρουμε την ευθύνη σε άλλους. δεν έχουμε την πολυτέλεια να μεταθέσουμε την ευθύνη αλλού. Δεν υπάρχει δικαιολογία για καθυστέρηση.
Έχουμε πειραματιστεί με την αειφορία του κόσμου μας και εξαντλήσαμε τους πόρους του πλανήτη μας. έχουμε εκμεταλλευτεί τη γη και πρόωρα οδήγησε σε εξαφάνιση. το χειρότερο, έχουμε εκθέσει τους πιο ευάλωτους από εμάς στις συνέπειες της απερίσκεπτης κατανάλωσης ενέργειας μας.
Προκειμένου να αποκατασταθεί η ισορροπία του πλανήτη μας, χρειαζόμαστε μια πνευματική κοσμοθεωρία, η οποία προωθεί την ταπεινότητα, το σεβασμό και την αλληλεγγύη. Πρέπει να κατανοήσουμε τον αντίκτυπο των ενεργειών μας στη δημιουργία και σε άλλους ανθρώπους. Πρέπει να κατευθύνουμε το επίκεντρο μας μακριά από αυτό που θέλουμε σε αυτό που είναι καθήκον μας και σε ό, τι χρειάζεται ο πλανήτης. Διαφορετικά, απλά διασκεδάζουμε με βολικές συνομιλίες και συνομιλίες με αδράνεια.
Πιστεύουμε ότι ο πλανήτης μας μας ενώνει με έναν πολύ μοναδικό τρόπο. Η γη μετασχηματίζει την παγκόσμια στην βαθιά τοπική. Σκεφτείτε το εξής: ο καθένας μας είναι διαφορετικός όσον αφορά το ιστορικό και το καθεστώς, τη θέση και το κύρος, την ιδεολογία και τις πεποιθήσεις. Όλοι σε αυτό το δωμάτιο μπορεί να έχουν διαφορετική πεποίθηση ή γνώμη για την προέλευση και την προσδοκία του κόσμου μας. Όλοι μας μπορεί να διαφωνήσουμε για την κοινωνική πολιτική ή την πολιτική δράση. Ωστόσο, όλοι συμφωνούμε στην ανάγκη να προστατεύσουμε τον κόσμο μας και τους φυσικούς του πόρους - οι οποίοι δεν είναι ούτε άπειροι ούτε αμφισβητήσιμοι - για τις μελλοντικές γενιές.
Έτσι η γη κάνει τα πάντα τοπικά και προσωπικά. Είμαστε όλοι μάζι σε αυτο! Είμαστε όλοι στο ίδιο σκάφος! Δεν υπάρχει χώρος για αδιαφορία και δεν υπάρχει χρόνος για αναποφασιστικότητα. Πολλοί από τους παγκόσμιους και πολιτικούς ηγέτες μας είναι μεταξύ μας. Τους πιέζουμε να είναι πιο φιλόδοξοι στη νομοθεσία τους και πιο επιθετικοί στη δράση τους. Ζητάμε από αυτούς να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα με σαφήνεια και δέσμευση. Τους ενθαρρύνουμε να δώσουν προσοχή στη δυναμική σε επίπεδο βάσης και στις οδυνηρές διαμαρτυρίες σε όλο τον κόσμο - όχι μόνο από εκείνους που υποφέρουν από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, αλλά και από τη νεολαία για το μέλλον τους και την έκκληση για αλληλεγγύη των γενεών. Ο κόσμος τους - ο κόσμος μας - δεν είναι διαπραγματεύσιμος!
Ο κόσμος περιμένει. ο κόσμος παρακολουθεί. Είμαστε υπεύθυνοι για την ανεπαρκή και ασυνεπή δράση μας. Είμαστε υπόλογοι για τον ρόλο μας στη δυσχερή κατάσταση των προσφύγων και τη συμβολή μας στις φυσικές καταστροφές. Με κάποια μυστηριώδη σχέση που δεν καταλαβαίνουμε πάντοτε (και μερικές φορές επιλέγουμε να αγνοήσουμε), η γη μας θυμίζει την αποστολή μας να προστατεύσουμε τον πλανήτη μας και τους φυσικούς του πόρους, την υποχρέωσή μας να τα διατηρήσουμε και να τα διατηρήσουμε για τους γείτονές μας και για τις μελλοντικές γενιές. Θα κριθεί με την επείγουσα ανάγκη με την οποία ανταποκρινόμαστε στην οικολογική κρίση της εποχής μας. Η γη έχει την ανθεκτικότητα να θεραπεύσει, αλλά μόνο αν την αφήσουμε να παραμείνει ολόκληρη.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Προσευχόμαστε ότι τα αποτελέσματα αυτής της ομάδας και της συνομιλίας θα παράσχουν μέσα για να διερευνήσουμε τρόπους γεφύρωσης του αβάσιμου και απαράδεκτου χάσματος μεταξύ θεωρίας και πρακτικής στο συλλογικό μας καθήκον και την ηθική υποχρέωση να ανταποκριθούμε στην κλιματική αλλαγή με μια αίσθηση προτεραιότητας, βαρύτητας και ειλικρίνειας.
Ο Θεός να ευλογεί τις ευγενείς σας προσπάθειες για να φροντίσει τη δημιουργία Του.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
CLIMATE POLITICS IS LOCAL
For over thirty years now, the Ecumenical Patriarchate has pioneered global and local awareness on climate change. This is not a matter of personal pride for the Orthodox Church and our own pastoral ministry. On the contrary, it is a matter of urgent priority.
As a result, we have concentrated our efforts in mobilizing all faithful and people of good will, as well as all people of authority in all segments of society, to recognize and remember that our external actions are a reflection of our innermost attitudes. By the same token, what we witness in our world is an extension of what we want in our heart.
So the question we would like to address to all this afternoon is: what do we really want in our heart and for our world?After all, we know what needs to be done and we know how it must be done. We have heard the facts; we have been made aware of the science; we surely envisage the future. Unlike previous generations, we have no excuse; we cannot claim that we did not know. Nevertheless, despite the information at our disposal, it is becoming abundantly clear that so little is unfortunately being done.
This is because the crisis that we face has less to do with nature or the environment, and more to do with the way we perceive and treat the world. We are abusing the earth in an irresponsible and godless manner precisely because we look at it in this way. Unless we radically change the way we seethe world, unless we voluntarily transform our pattern of consumption, then we will continue dealing with symptoms, rather than with their causes.
What we propose to you is that there is an enormous gap and an immense distance between the head, the heart, and the hands. It is a long and difficult journey from the head to the heart; and it is an even longer and rigorous journey from the heart to the hands. We are called to bridge that gap; to close that distance.
It is of course comforting and promising to witness so many diverse categories of people – many of them here among us in Davos! – increasingly accepting the challenge and embracing the urgency of climate change.The fact that we are here today as concerned citizens and leaders makes us optimistic. However, we can no longer transfer the responsibility to others; we cannot afford to shift the blame elsewhere. There is no excuse for any delay.
We have experimented with our world’s sustainability and exhausted our planet’s resources; we have exploited the earth and prematurely led species to extinction; what is worse, we have exposed the most vulnerable among us to the consequences of our reckless consumption of energy.
In order to restore the balance of our planet, we need a spiritual worldview, which promotes humility, respect and solidarity. We must becomeconscious of the impact of our actions on creation and other people. We must direct our focus away from what we want to what is our duty and to what the planet needs. Otherwise, we are just entertaining convenient conversations and idle talk.
Distinguished guests,
We believe that our planet unites us in a very unique way. The earth transforms the global into the profoundly local. Think about this: each one of us is different with regard to background and status, position and prestige, ideology and belief. Everyone in this room may hold a different conviction or opinion about the origin anddestiny of our world. All of us may disagree on social policyor political action. However, we all agree on the need to protect our world and its natural resources – which are neither infinite nor debatable – for future generations.
So the earth makes everything local and personal. We are all in this together! We are all in the same boat! There is no place for indifference; and there is no time for indecision. Many of our world’s global and political leaders are among us. We urge them to be more ambitious in their legislation and more tenacious in their action. We ask them to take the proper measures with clarity and commitment. We encourage them to pay attention to the momentum on the grassroots level and the swelling protests around the world – not only by those suffering from the impact of climate change, but also by the youthimploring for their futureand calling for solidarity of generations. Their world – our world – is not negotiable!
The world is waiting; the world is watching. We are responsible for our inadequate and inconsistent action. We are accountable for our role in the plight of refugees and our contribution to natural calamities. By some mysterious connection that we do not always understand (and sometimes choose to ignore), the earth reminds us of our vocation to protect our planet and its natural resources, of our obligation to preserve and sustain these for our neighbors and for future generations. We will be judged by the urgency with which we respond to the ecological crisis of our age. The earth has the resilience to heal, but only if we allow it to remain whole.
Dear friends,
We pray that the results of this panel and conversation will provide means to explore ways for bridging the untenable and unacceptable gap between theory and practice in our collective vocation and moral obligation to respond to climate change with a sense of priority, gravity, and sincerity.
May God bless your noble efforts to care for His creation.
Thank you for your attention.
