Στην εφημερίδα "Το Παρόν" την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου, είδε το φως της δημοσιότητος ένα άρθρο με την υπογραφή "Μητροπολίτης της Βορείου Ελλάδος",που αναφέρεται στους λόγους για τους οποίους ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.Ιερώνυμος δεν παρέστει στην Σύναξη των Προκαθημένων στην Γενεύη κατά τον παρελθόντα μήνα. Επειδή το εν λόγω κείμενο είναι γεμάτο ανακρίβειες μας δίνει το δικαίωμα να σκεφθούμε ότι ανακριβέστατη είναι και η υπογραφή του.
Δεν είναι δυνατόν στους κόλπους της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος να υπάρχει πρόσωπο τέτοιας χαμηλής πνευματικής ,ηθικής και θεολογικής στάθμης. Αν όμως πράγματι υπάρχει τότε μαύρα τα μαντάτα για το μέλλον της ελλαδικής εκκλησίας . Αν υπάρχει Μητροπολίτης που δεν έχει το θάρρος και τον ανδρισμό να βάλει το όνομά του κάτω από ένα κείμενο που δημοσιεύει και με το οποίο καθυβρίζει την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και προσωπικά τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο,παραποιεί γεγονότα,αλλοιώνει Κανόνες και Νόμους,τότε δυστυχώς έχουμε φθάσει σε ημέρες απόλυτης ηθικής παρακμής .Αν ο Μητροπολίτης αυτός είναι πράγματι Επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας πρέπει να καταθέσει αμέσως το ωμοφόριο και το εγκόλπιο του και να μας αφήσει ησύχους.
Όμως πολύ φοβάμαι ότι ο συντάκτης του λιβελογραφήματος ΔΕΝ είναι Μητροπολίτης αλλά κάποιος που νομίζει ότι είναι Μιτροφόρος.
Κάποιος που πιστεύει ότι είναι Κριτής της Οικουμένης και αρχιερέας αρχιερέων ,μόνο που αντί για ράβδο κρατάει μαύρη σαν την ψυχή του κουτάλα και ανακατεύει την κόλαση.
Πολύ φοβάμαι πως οι γνωστοί άγνωστοι φουστανελλοπαντελονάδες ,αυτοί οι παράξενοι τύποι που ασχολούνται συνεχώς με τα ράσα των παπάδων, που αρθρογραφούν πάντα ανώνυμα ,οι "ευλαβέστατοι" (από το ευ-λαμβάνω), αυτοί που φοράνε παντελονάκια την ημέρα και το βράδυ φουστίτσα ,βρήκαν πεδίο δράσης και ξεκίνησαν το αγαπημένο τους χόμπι ελπίζοντας να λάβουν τον "επί γης μισθό τους" .
Η καλοπροαίρετη και επώνυμη κριτική είναι και αποδεκτή και πολλές φορές αναγκαία ,η κακοπροαίρετη και ανώνυμη όμως είναι ανήθικη, άνανδρη καταδικαστέα και απορριπτέα.
(Από την Εφημερίδα "Το Παρόν" Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016)
Στο Ανακοινωθέν της Σύναξης, 28 Ιανουαρίου 2016, δηλώνεται ότι η απουσία του Αρχιεπισκόπου ήταν «διά προσωπικούς λόγους». Η δήλωση είναι αναληθής. Ο Αρχιεπίσκοπος ουδεμία προσωπική διαφορά έχει έναντι όλων. Είναι πολύ φιλικός, ευγενής και διαλλακτικός.
Η απουσία του οφείλεται σε «κανονικούς λόγους». Αφορούν το κύρος του θεσμού της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Προκαθημένου της. Κάποιοι λόγοι δημοσιοποιήθηκαν στο «ΠΑΡΟΝ» της 17ης Ιανουαρίου 2016, με τίτλο: «Ο Αρχιεπίσκοπος απαιτεί σεβασμό προς την Εκκλησία της Ελλάδος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη».
Πρώτος κανονικός λόγος: Η αντικανονική εμπλοκή του Πατριάρχη στην εκλογή Μητροπολίτη Ιωαννίνων. Στην κανονική γλώσσα αυτό ορίζεται ως «εισπήδηση» ή «επίβαση» στη διοίκηση άλλης τοπικής Εκκλησίας. Εδώ, της Διοικούσης Εκκλησίας της Ελλάδος. Αυτή συγκροτείται από τους «εν ενεργεία Αρχιερείς» (άρθρο 3 του Συντάγματος) των Παλαιών και των Νέων Χωρών της Ελλάδος (πλην μίας εξαιρέσεως: Κρήτης, Δωδεκανήσων και Αγίου Όρους, που διοικούνται από τον Πατριάρχη), κατά τον Καταστατικό Χάρτη του 1977 και τα κανονικά κείμενα των δύο Εκκλησιών, Κωνσταντινουπόλεως και Ελλάδος, σεβαστά και από την Πολιτεία της Ελλάδος. Ανωτάτη Διοικητική Αρχή, η Σύνοδος της Ιεραρχίας, υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, του και Προκαθημένου της Εκκλησίας. Έτσι μνημονεύεται ο Αθηνών στα Δίπτυχα από τον Πατριάρχη και τους άλλους Προκαθημένους των επίσημων τοπικών Εκκλησιών. Κορυφαία διοικητική πράξη της Ιεραρχίας είναι η εκλογή Αρχιερέων. Κάθε άλλη ξένη θεσμικά εμπλοκή -πολιτικής ή εκκλησιαστικής Αρχής- στο κορυφαίο αυτό γεγονός είναι νομικά και κανονικά απορριπτέα. Η κατάληξη της εκλογής Ιωαννίνων είναι γνωστή, σε σχέση με την εμπλοκή Πατριάρχη. Όμως το γινάτι βγάζει μάτι.
( ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κάποιος να πει στον συντάκτη ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του Τόμου του 1928 που έχει κατοχυρωθεί τόσο από το Σύνταγμα όσο και από την ομόφωνη απόφαση της Ιεραρχίας (28 Μαΐου 2004) ο Πατριάρχης διατηρεί το δικαίωμα να προτείνει υποψηφίους για τις Μητροπόλεις των λεγομένων"Νέων Χωρών". ( Η ΠΣΠ 28 ἀναλύει τό ἀνώτατο αὐτό κανονικό δικαίωμα. Ἀναφέρει, δηλαδή, τούς ὅρους ὑπό τούς ὁποίους τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἀναθέτει τήν διοίκησι τῶν Μητροπόλεών του. Οἱ ὅροι αὐτοί συνοπτικῶς διευκρινίζουν τά:
1.-Περί τῆς συμμετοχῆς τῶν Μητροπολιτῶν τῶν Νέων Χωρῶν εἰς τήν Ἱερά Σύνοδο καί τά λοιπά διοικητικά σώματα τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ὅροι Α´ , Β´ , Γ´ καί Δ´ )·
2.-Περί τοῦ τρόπου ἐκλογῆς τῶν Μητροπολιτῶν αὐτῶν καί περί τοῦ δικαιώματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου νά προτείνῃ ὑποψηφίους καί νά ἐγκρίνῃ τόν κατάλογο ὑποψηφίων Ἀρχιερέων (ὅρος Ε´ )·
3.-Περί τοῦ ἐκκλήτου, τοῦ τελεσιδίκου, δηλαδή, δικαστικοῦ δικαιώματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, (ὅρος ΣΤ´ )·
4.-Περί τῆς ὑποχρεώσεως τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά ἀναγγέλλῃ εἰς τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τήν χηρεία καί τήν πλήρωσι τῶν Μητροπόλεων αὐτῶν, νά ἀποστέλλῃ εἰς τό Πατριαρχεῖο τά ὑπομνήματα ἐκλογῆς καί τίς Ἀρχιερατικές ὁμολογίες τῶν νέων Ἀρχιερέων καί νά ἀνακοινώνῃ καί τίς προσκλήσεις πού ἀπευθύνει εἰς αὐτούς πρός συμμετοχήν των εἰς τήν Σύνοδο τῶν Ἀθηνῶν, ἀκόμη δέ καί περί τῆς ὑποχρεώσεως τῶν ἰδίων τῶν Μητροπολιτῶν νά ἀνακοινώνουν εἰς τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τήν ἀνάληψι τῶν ποιμαντορικῶν τους καθηκόντων (ὅρος Ζ´ )·
5.-Περί τῆς ἀποστολῆς εἰς τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τῶν ἐτησίων ἐκθέσεων πεπραγμένων τῶν Μητροπολιτῶν τῶν Νέων Χωρῶν (ὅρος Η´ )·
6.-Περί τοῦ Πατριαρχικοῦ μνημοσύνου, τῆς ὑποχρεωτικῆς ἀναφορᾶς, δηλαδή, τοῦ Πατριαρχικοῦ ὀνόματος εἰς τήν Θεία Λειτουργία ἀπό τούς Μητροπολίτας τῶν Νέων Χωρῶν (ὅρος Θ´ )· καί7.-Περί τῆς διατηρήσεως τῶν κανονικῶν δικαιωμάτων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἐπί τῶν Πατριαρχικῶν καί Σταυροπηγιακῶν Μονῶν τῶν Νέων Χωρῶν (ὅρος Ι´ ) .
Ολα αυτά δεν τα γνωρίζει ο λαλίστατος "Μητροπολίτης της Βορείου Ελλάδος";
Δεύτερος κανονικός λόγος: Ο Πατριάρχης, αντί να προβληματισθεί ορθά, προχωρεί σε δεύτερη πρόκληση. Τον αποτυχόντα αλλά εκλεκτό του Πατριάρχη εκλέγει η Σύνοδος του Πατριαρχείου Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως. Ως εδώ, ουδέν μεμπτόν. Αντί όμως ο Πατριάρχης τον νέο Μητροπολίτη του να τον ποδηγετήσει πώς να αναδείξει την ιστορική Μητρόπολη Αδριανουπόλεως, το όνομα και την ουσία της οποίας σφετερίζεται, κακώς, η τοπική Εκκλησία Βουλγαρίας, τον τοποθετεί, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση προς επιτυχία του σκοπού, διευθυντή του Πατριαρχικού Γραφείου Αθηνών. Στην άμεση δικαιοδοσία του Αρχιεπισκόπου. Ο οποίος, εύλογα, δεν τον αναγνωρίζει. Τον θέτει σε ακοινωνησία μη προσωπικής επικοινωνίας. Να επικοινωνεί με τον αρχιγραμματέα της Συνόδου για τα διεκκλησιαστικά και με τον πρωτοσύγκελό του για να λαμβάνει άδεια ιεροπραξίας στην αρχιεπισκοπική περιφέρεια, αν το επιθυμούσε ο νέος διευθυντής του Γραφείου Αθηνών. Πάλι καλά. Πολλή η επιείκεια. Ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ αυτά προφήτευε όταν αρνιόταν την ίδρυση του Γραφείου αυτού. «Αντιπρόσωπος - Γραφείο του Πατριάρχη στην Αθήνα είναι ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος», έλεγε και πρόσθετε: «Οι Φαναριώτες θέλουν ανεξάρτητο Γραφείο, να αλωνίζουν στην Αρχιεπισκοπή μου και να προκαλούν έριδες». Η έξωθεν πρόκληση έριδας και διαίρεσης μιας άλλης τοπικής Εκκλησίας τιμωρείται πολύ αυστηρά από τους Ιερούς Κανόνες. Εμείς, όμως, δεν χαμπαρίζουμε από αυτά. Κανόνες είμαστε οι ίδιοι.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ο Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Σεραφείμ (1974-1998), κατέβαλε ὄντως πολλές προσπάθειες, προκειμένου νά ὁμαλοποιηθοῦν οἱ ταραγμένες σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μετά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Συνέβαλε δέ ἀποφασιστικῶς, προκειμένου ἡ ἐκκλησιαστική ζωή στήν Ἑλλάδα νά εὕρῃ τόν κανονικό της ρυθμό. Τοῦτο δέ ἐπετεύχθη διά τε τῆς προβολῆς, διά τῆς Συνταγματικῆς καί καταστατικῆς κατοχυρώσεως ἀλλά καί διά τῆς ἐκκλησιαστικῆς τηρήσεως τῶν ὅρων τοῦ Πατριαρχικοῦ καί Συνοδικοῦ Τόμου τοῦ 1850 (τοῦ ἱδρυτικοῦ Τόμου τῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος) καί τῆς ΠΣΠ 28.
Διά τῆς ἐπιμονῆς, λοιπόν, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς καλοπροαιρέτου τότε συνεργασίας μετ᾿ αὐτοῦ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Σεραφείμ, ἐπιτυγχάνεται ἡ συμπερίληψις τοῦ ΠΣΤόμου τοῦ 1850 καί τῆς ΠΣΠ 28 εἰς τό ἰσχῦον Ἑλληνικό Σύνταγμα τοῦ 1975 καί τόν ἐν συνεχείᾳ ψηφισθέντα νέο Καταστατικό Χάρτη τῆς ΕΕ τοῦ 1977.
Ἡ ΠΣΠ 28 ἔκτοτε ἤρχισε νά ἐφαρμόζεται ὁμαλῶς μέχρις ὅτου ἡ ἡγεσία τῆς ΕΕ ἐπηρεασθῇ ἀπό τήν μή ἔχουσα σχέσι μέ τήν ἱστορία καί τήν παράδοσι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐθνοκεντρική ἀντίληψι καί νοοτροπία. Σημειωτέον ὅτι ἡ ἀντίληψις καί νοοτροπία αὐτή ποτέ δέν ἔπαυσε ὑφισταμένη εἰς τούς κόλπους τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καί ποτέ δέν ἠνέχθη, δυστυχῶς, ἐντός τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας τήν ὕπαρξι καί λειτουργία ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Ούτε αυτά τα γνωρίζει ο λαλίστατος;
Τρίτος κανονικός λόγος: Ο Πατριάρχης, «σαν τσάμικος ταμπάκος στα ρουθούνια του Αρχιεπισκόπου», όπως λέει ο λαός, επιμένει στο ίδιο ζήτημα. Εισηγείται νομοθετική πρωτοβουλία επί κειμένου στον πρωθυπουργό και σε υπουργούς που είχαν επισκεφθεί την Κωνσταντινούπολη για πολιτικές συζητήσεις με την Τουρκία, ώστε το Πατριαρχικό Γραφείο των Αθηνών να προαχθεί νομοθετικά σε «Πατριαρχική Εξαρχία» Αθηνών. Η κυβέρνηση, νόμιμα και με σεβασμό της κανονικής τάξης, θέτει το ζήτημα, πριν από τη νομοθέτηση, υπ' όψιν του Μακαριωτάτου, για να πεταχθεί στον κάλαθο των αχρήστων. Η νέα μεθόδευση εισπήδησης, εν αγνοία του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος, τέλη του 2015, συνιστά επανάληψη, υπό άλλες συνθήκες και σκοπούς, της ιδρύσεως Βουλγαρικής Εξαρχίας στην Κωνσταντινούπολη, το 1870, με πολιτική παρέμβαση του σουλτάνου, εν αγνοία και αρνήσει του Πατριαρχείου. Διότι στην έδρα του Πατριάρχη θα δρούσε και άλλη Εκκλησιαστική Αρχή, ως Εξαρχία. Τότε προέκυψε η μεγάλη διαίρεση και έριδα μεταξύ πατριαρχικών και εξαρχικών. Τώρα τα σπέρματα διαιρέσεως μεταξύ πατριαρχικών και ελλαδικών στο κλίμα της Διοικούσης Εκκλησίας της Ελλάδος. Κάποιοι Αρχιερείς διερωτώμεθα: Πώς ακόμη ο Αρχιεπίσκοπος εξακολουθεί και μνημονεύει τον Βαρθολομαίο στα Δίπτυχα; Ο Πατριάρχης διέκοψε το μνημόσυνο του Χριστόδουλου γιατί ενέργησε, το 2004, το αυτονόητο, βάσει του κανόνος και του νόμου, ως προς το μεταθετό για τη Θεσσαλονίκη.
Πέραν όμως της αντικανονικής μεθοδεύσεως, ο Πατριάρχης ελέγχεται και για ανακολουθία θέσεων επισήμων, γραπτώς. Στη δημοσιευθείσα ομιλία του «Νόμοι και Ιεροί Κανόνες», στις 22 Σεπτεμβρίου 2005, ενώπιον των δικαστών των Αθηνών (βλ. περιοδικό «Ορθοδοξία», Ιουλ. - Σεπτ. 2005), αντιτίθεται σφόδρα στην προτίμηση της εννόμου έναντι της κανονικής τάξεως. Είναι υπέρμαχος των ιερών κανόνων έναντι των νόμων. Στην εδώ περίπτωσή μας, όμως, το λησμόνησε. Άρα και ο νόμος είναι καλοδεχούμενος όταν μας συμφέρει, γι' αυτό και τον εισηγούμεθα, άσχετα από τον κανόνα. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η εισήγησή του για νομοθετική ρύθμιση ιδρύσεως Πατριαρχικής Εξαρχίας, εν αγνοία της κανονικής τάξεως των Αθηνών, ως προς την Εκκλησιαστική Διοίκηση; Ο προκάτοχός του Φώτιος τα διδάσκει τόσο καθαρά. Ποιος διοικεί την Εκκλησία σε μια τοπική πολιτική επικράτεια και διοίκηση; Διδάσκει: «Τα εκκλησιαστικά, και δη τα περί ενοριών δίκαια, ταις πολιτικαίς επικρατείαις και διοικήσεσι συμμεταβάλλεσθαι έωθεν». Άλλο πνευματική αναφορά και άλλο διοικητική αναφορά. Συμφυρμός και αλλοίωση δεν χωρούν εδώ. Κάθε νοικοκύρης είναι κυρίαρχος στο σπίτι του.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ :Αν ο ανώνυμος συντάκτης του άρθρου έχει ανδρισμό να δημοσιεύσει αμέσως που και πότε ο Πατριάρχης ζήτησε από την Κυβέρνηση νομοθετική ρύθμιση για την δημιουργία Εξαρχίας στη Αθήνα εν αγνοία της Ιεράς Συνόδου και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Στα κουτσομπολιά δεν μπορεί κάποιος να απαντήσει όταν μάλιστα αυτά δημιουργούνται από αρρωστημένα μυαλά με σκοπό τον διχασμό.
Τέταρτος κανονικός λόγος: Ο Πατριάρχης και Μητροπολίτες του Θρόνου, προσκαλούμενοι από Μητροπολίτες της Βορείου Ελλάδος, τονίζουν επί κειμένου ότι οι Μητροπόλεις αυτές είναι του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Είναι σωστή η θέση ως προς την πνευματική αναφορά. Ως εδώ, όμως, εκφέρουμε τη μισή αλήθεια.Η πλήρης αλήθεια είναι ότι οι Μητροπόλεις της Βορείου Ελλάδος είναι μέρος αναπόσπαστο της Διοικούσης Εκκλησίας της Ελλάδος. Έχουν διοικητική αναφορά στην Αθήνα. Προωθείται ηθελημένη σύγχυση. Η πρόθεση, εμφανής. Επιδιώκεται σιγά σιγά η γεωγραφική διχοτόμηση της Διοικούσης Εκκλησίας της Ελλάδος.Η Παλαιά Ελλάδα να ταυτισθεί με την τ. Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος του 1850, του 1866, του 1882, ως «Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος». Η δε Νέα Ελλάδα, που απελευθερώθηκε από τον οθωμανικό ζυγό το 1912-1913 κ.ε., να υπαχθεί και διοικητικά -όχι μόνο πνευματικά- στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, με την έδρα του, δηλαδή εκτός ελληνικής Επικράτειας.Η Αθήνα δεν μπορεί να διοικήσει εκκλησιαστικά τη Β. Ελλάδα. Μπορεί το Πατριαρχείο, και δη ο Πατριάρχης, που δεν είναι σε θέση 25 χρόνια τώρα μια Θεολογική Σχολή της Χάλκης να επιτύχει να λειτουργήσει; Θέλει να διοικήσει τη Θράκη, τη Μακεδονία, την Ήπειρο και τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου.«Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου». Άθελά μας, αλείφουμε βούτυρο στο ψωμί των Ερντογάν - Νταβούτογλου. Υπερβολή; Καθόλου. Αυτοί ονειρεύονται και επιχειρούν σε γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό επίπεδο τη διχοτόμηση της νησιωτικής Ελλάδος, του Αιγαίου, με τις συνεχείς αναχαιτιζόμενες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου υπεράνω του Αιγαίου, αλλά θέλουν -και κόπτονται- τα προς Συρία σύνορα της Τουρκίας απαραβίαστα από τους Ρώσους.Από την άλλη, σε εκκλησιαστικό πεδίο, επιχειρείται για άλλους λόγους το ίδιο: Η διχοτόμηση του διοικητικού εκκλησιαστικού χάρτη της Ελλάδος, με την επιποθούμενη και μεθοδευμένη συρρίκνωση της τοπικής δικαιοδοσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στα μέχρι το 1882 σύνορα της Ελλάδος. Επιχειρήθηκε πρόσφατα (Σεπτέμβριος 2015) η διχοτόμηση της μίας και ενιαίας Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Προσκλήσεις του Πατριάρχη για μια σύσκεψη επί τρεχόντων θεμάτων απευθύνθηκαν μόνο στους Μητροπολίτες της Ν. Ελλάδος.Υπάρχουν και άλλα τέτοια, αλλά δεν είναι του παρόντος. Προωθητές της νοσηρής, άκριτης και επιπόλαιης αυτής μεθοδεύσεως, πέραν κάποιων Φαναριωτών, και κάποιοι -μετρημένοι, ευτυχώς, στα δάκτυλα μισού χεριού- Μητροπολίτες των Νέων Χωρών.Έχουν τη μητροπολιτική τιμή, συνδιοικούν την Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά θέλουν να είναι και βοηθοί επίσκοποι του Πατριάρχη, για πολύ προσωπικούς λόγους, που δεν είναι του παρόντος. «Τίκτουν και παρθενεύουν» και «αλλού τρώνε, αλλού πίνουν και αλλού το δίνουν». Πρέπει όλοι να γνωρίζουν, προπαντός η πολιτική και η εκκλησιαστική ηγεσία, ότι η πατρίδα, η Ελλάδα, είναι μη διαιρετή γεωπολιτικά και γεωεκκλησιαστικά.Για όλους, λοιπόν, τους παραπάνω βασικούς κανονικούς λόγους -υπάρχουν και άλλοι- και όχι «για προσωπικούς λόγους» απουσίαζε ο Αρχιεπίσκοπος από τη Γενεύη, ενώ προς τιμήν του, παρ' όλα τα παραπάνω, απέστειλε αντιπροσωπεία Αρχιερέων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το Πατριαρχείο είναι η Διοικούσα Εκκλησία της Δ. Ευρώπης, της Αμερικής, της Αυστραλίας και της Ασίας, κατά τους Ιερούς Κανόνες. Να αφήσει τη Διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος ήσυχη. Έχουμε ανάγκη μια ισχυρή Εκκλησία της Ελλάδος για την κοινωνική και πνευματική συνοχή μας και για στήριγμα της μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, ως Πανορθοδόξου Κέντρου, κάτι που το πράττει, και όχι μια Εκκλησία μαριονέτα-υποτακτικό δορυφόρο του Πατριάρχη.
Ένας Μητροπολίτης της Βορείου Ελλάδος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ «Τίκτουν και παρθενεύουν» και «αλλού τρώνε, αλλού πίνουν και αλλού το δίνουν». Από τις φράσεις αυτές και μόνο του λαλίστατου βγαίνει και το συμπέρασμα για τον χαρακτήρα και το ηθικό του υπόβαθρο. Γιαυτό και δεν πιστεύουμε πως ο Συντάκτης είναι πράγματι Μητροπολίτης αλλά κάποιος ανήθικος λιβελλογράφος η καλοπληρωμένο παπαγαλάκι.
Δεν χρειάζονται περισσότερα,όποιος και να είναι, τον παραδίνουμε στη χλεύη και τους γέλωτας κάθε καλοπροαίρετου αναγνώστη .
π.Τιμόθεος Ηλιάκης
.jpg)