Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ΄.
Τώ ζωοδόχω και σεπτώ Κυρίου μνήματι, νύν παρεστώτες ευλαβεία οι ανάξιοι, συν Αγγέλοις προσαγάγωμεν θείους ύμνους, ίν’ ως έχον αγιότητα ασύγκριτον, αγίαση και ημάς τούτω προσπίπτοντας, και κραυγάζοντας• Χαίρε μνήμα τρισόλβιον.
Άγγελοι αοράτως αεί φόβω κυκλούσι Χριστού τον παμμακάριστον Τάφον (εκ γ΄), και τούτον ως θρόνον θεοπρεπή και πηγήν φωτός βλέποντες, εξίστανται και ίστανται, μελωδούντες προς αυτόν τοιαύτα•
Χαίρε, Χριστού ολόφωτον μνήμα•
χαίρε, εχθρού νοητού το πήμα.
Χαίρε, γής απάσης το μόνον απάνθισμα•
χαίρε, Ορθοδόξων πάντων το αγλάϊσμα.
Χαίρε τράπεζα βαστάζουσα, ώσπερ θύμα τον Χριστόν•
χαίρε κρήνη η βλυστάνουσα, τοίς πιστοίς τον ιλασμόν.
Χαίρε, ότι εν μέσω οικουμένης τυγχάνεις•
χαίρε, ότι τη δόξη ουρανόν υπερβάλλεις.
Χαίρε, ζωής αθανάτου κάτοχε•
χαίρε, πηγή αφθαρσίας πάροχε.
Χαίρε, εν ω εκηδεύθη ο Κτίστης•
χαίρε, δι’ ού εφωτίσθη η κτίσις.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Βλέπων Αριμαθαίας ο βλαστός, ότι έχει αδήλως το άφευκτον χρεών του θανάτου, εν τώ κήπω τάφον εαυτώ καινόν ητοίμασεν, αλλ’ εκ του Σταυρού σε νεκρόν καθελών, Κύριε, σεπτώς εν αυτώ σπεύδει κηδεύσαί σε, βοών σοι πόθω•
Αλληλούϊα.
Γνώσει θεία επέγνω Ιωσήφ, ο ευσχήμων, το μέγας της σταυρώσεως έργον. Διό και Πιλάτω προσελθών έφησε• Δός μοι το άχραντον του Κυρίου σώμα. Ως δε ήττήσατο και έλαβε, τώ καινώ μνημείω εναπέθετο, κραυγάζων προς τον Τάφον ούτω•
Χαίρε, παθών του Σωτήρος τέλος•
χαίρε, πιστών χαρμόσυνον μέλος.
Χαίρε αφθαρσίας, βροτών εργαστήριον•
χαίρε ανταρσίας, εχθρών αμυντήριον.
Χαίρε ουρανέ επίγειε, Θεού θρόνον εκτυπών•
χαίρε τόπε επουράνιε, όν Θεός ώφθη οικών.
Χαίρε, ότι υπάρχεις η ζωήρρυτος κρήνη•
χαίρε, ότι εγένου του Χριστού θεία κλίνη.
Χαίρε, Σιών της άνω, ανάκτησις•
χαίρε πιστών, βεβαία ανάκλησις.
Χαίρε κρατήρ, πλήρης θεολογίας•
χαίρε λυτήρ, πάσης αμφιλογίας.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Δύναμίν σου την θείαν Ιωσήφ κεκτημένος απέβαλε τον φόβον Εβραίων. Και Σταυρού το σώμα το σόν καθελών, συν τώ Νικοδήμω σμυρναλόη Χριστέ ήλειψε. Μεθ’ ού σεπτώς κηδεύσας σε, έψαλλεν εν πόθω•
Αλληλούϊα.
Έχουσα η Παρθένος, εν ψυχή την ρομφαίαν της λύπης, Συμεών ως προέφη, τώ τάφω του Υιού παρεστώσα γοερώς έκλαιε, και τούτον καταβρέχουσα τοίς δάκρυσιν, επεβόα ταύτα•
Χαίρε, δι’ ού η χαρά προήλθε•
χαίρε, δι’ ού η φθορά παρήλθε.
Χαίρε, ευσεβών βάσις τε και στήριγμα•
χαίρε, δυσσεβών πτώσίς τε και σύντριμμα.
Χαίρε Τάφε παμμακάριστε, του Υιού μου του Χριστού•
χαίρε θάλαμε τερπνότατε, του Νυμφίου νοητού.
Χαίρε, και γάρ συνέσχες τον συνέχοντα πάντα•
χαίρε, ου γάρ κατέσχες τον συνέχοντα πάντα.
Χαίρε αστήρ, εκφαίνων τον ήλιον•
χαίρε φωστήρ, αυγάζων υφήλιον.
Χαίρε πυρός απροσίτου, δοχείον•
χαίρε φωτός ανεσπέρου, ταμείον.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Ζάλην έχουσαι λύπης μυροφόροι γυναίκες, ουκ ήθελον του τάφου αποστήναι. Την χαράν γάρ εν εαυτώ έκρυπτε, διό και παννύχιον συνθρηνεί τη μητρί του Ιησού έσπευδον, αλλ’ ίνα κατά νόμον σαββατίσωσιν, υπέστρεψαν βοώσαι ούτως•
Αλληλούϊα.
Ήκουσαν χριστοκτόνοι, σου Χριστέ προειπόντος αυτοίς, ως εκ νεκρών εγερθήση, και δραμόντες προς Πιλάτον, ήτησαν σόν Τάφον σφραγισθήναι, και τη κουστωδία τηρηθήναι, αλλ’ ημείς τούτω παριστάμενοι, εκβοώμεν πόθω•
Χαίρε, το μείζον προσκυνημάτων•
χαίρε, το βλύζον ρείθρα θαυμάτων.
Χαίρε κλονουμένων, ακλόνητον έρεισμα•
χαίρε Εκκλησίας, το άσειστον έδρασμα.
Χαίρε κράτος της θεότητος, απαστράψαν υπό γήν•
χαίρε πλήρωμ’ αγιότητος, αγιάσαν πάσαν γήν.
Χαίρε, τους κοπιώντας αγίους, ο στηρίζων•
χαίρε, πεφορτισμένους πιστούς, ανακουφίζων.
Χαίρε, δι’ ού Εβραίοι εξώσθησαν•
χαίρε, δι’ ού έθνη εκληρώθησαν.
Χαίρε, του άδου ήττα και πικρία•
χαίρε, των βροτών πάντων σωτηρία.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Θεομάχοι οφθέντες, χριστοκτόνοι υπήρξαν τώ φθόνω οι λαοί των Εβραίων. Οί και σφραγίσαντες τον Τάφον, κύκλω σε κουστωδία ως νεκρόν εφύλαττον, και πλάνον εδυσφήμουν σε μακρόθυμε, μή συνέντες λέγειν•
Αλληλούϊα.
Ίδον φώς οι τηρούντες, ουρανόθεν αστράψαν, αρρήτως εν τώ Τάφω Κυρίου. Και τον λίθον εκ τούτου σεισμώ αποκυλισθέντα θεασάμενοι, εξέστησαν και έφριξαν ως νεκροί γενόμενοι. Τώ δε Τάφω Κεντηρίων έφη•
Χαίρε, η δόξα των σωζομένων•
χαίρε, ελπίς των απηλπισμένων.
Χαίρε, χριστωνύμου λαού το κραταίωμα•
χαίρε, πενομένων ακένωτον δώρημα.
Χαίρε ότι εγκατώκισται, η θεότης επί σοί•
χαίρε ότι εγκαλλώπισται, της Σιών βάρις εν σοί.
Χαίρε ο πάντα, ρύπον εκ ψυχών αποπλύνων•
χαίρε ο πάντα, βέλη του εχθρού απαμβλύνων.
Χαίρε, δι’ ού ελύθη κατάκρισις•
χαίρε, δι’ ού εδείχθη ανάστασις.
Χαίρε, εν ω ευσεβείς βεβαιούνται•
χαίρε, εν ω δυσσεβείς καθαιρούνται.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Κήρυκες γεγονότες οι τηρούντες τον Τάφον, υπέστρεψαν εις πόλιν αγιαν, απαγγέλλοντες τρανώς Ιουδαίοι άπασιν, άπερ εν τώ Τάφω εναργή είδον θαύματα, αλλ’ αυτοί κενά πάλιν φθόνω εμελέτησαν, και ου συνήκαν λέγειν•
Αλληλούϊα.
Λάμψας από του Τάφου φωτισμόν ευφροσύνης, εδίωξας το σκότος της λύπης. Και γάρ αναστάς τριήμερος, πάν Σώτερ από γής αφείλες δάκρυον, ημείς δ’ οι φωτισθέντες τώ σώ Τάφω χαρμοσύνως εκβοώμεν ταύτα•
Χαίρε χαρά, γένους των ανθρώπων•
χαίρε φθορά, εχθρών πολυτρόπων.
Χαίρε των εν νόσοις, ίαμα σωτήριον•
χαίρε των εν άδου ψυχών, ιλαστήριον.
Χαίρε σοί γάρ ενεδύθημεν, γυμνωθέντες τώ Αδάμ•
χαίρε σοί γάρ ηφθαρτίσθημεν, νεκρωθέντες τώ Σατάν.
Χαίρε, όν περ το κήτος Ιωνά, εικονίζει•
χαίρε, όν περ ο λάκκος Ιωσήφ, σαφηνίζει.
Χαίρε χωλών, σφυρά ανορθούμενος•
χαίρε καλών, πλημμύραν δωρούμενος.
Χαίρε, πληρών ευσεβείς ευωδίας•
χαίρε, ζωγρών δυσσεβείς εξ αγνοίας.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Μάτην οι των Εβραίων εμελέτησαν δήμοι, την έγερσιν Χριστού αθετήσαι. Ει γάρ και ικανά τοίς στρατιώταις έδωκαν αργύρια, αλλ’ ο Λογγίνος ταύτην τρανώς εκήρυττεν, αφόβως κράζων•
Αλληλούϊα.
Νέαν έδειξεν χάριν, αναστάς εκ του Τάφου, Χριστός ημίν τοίς υπ’ αυτού φωτισθείσι, νεκρών προσδοκάν ανάστασιν, ζωήν τ’ αιώνος μέλλοντος, και φώς άληκτον. Ού περ τον Τάφον βλέποντες, εν πόθω μελωδούμεν ούτω•
Χαίρε, ανάστασις πεπτωκότων•
χαίρε, η άφεσις επταικότων.
Χαίρε ο πηγάζων, πάσι την ευσέβειαν•
χαίρε ο σκεδάζων, εθνών την δυσσέβειαν.
Χαίρε ότι εμπιπλώμεθα, εν σοί πάσιν αγαθοίς•
χαίρε ότι ποτιζόμεθα, των χειμάρρων σής τρυφής.
Χαίρε όν εικονίζει, η σεπτή κολυμβήθρα•
χαίρε ού περ εκβλύζει, των χαρίτων τα ρείθρα.
Χαίρε, εν ω ετάφη αθάνατος•
χαίρε, δι’ ού ηλάθη ο θάνατος.
Χαίρε, δι’ ού φωταυγείται η κτίσις•
χαίρε, δι’ ού προσκυνείται ο ρύστης.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Ξένον θαύμα ιδούσαι, εξενίζοντο λίαν πρωί αι Μυροφόροι ελθούσαι, ο γάρ προς τη θύρα ών του Τάφου μέγας σφόδρα λίθος, τώ φρικτώ σεισμώ αποκεκύλισται. Αγγελος δ’ εν τούτω επεκάθητο, ταύταις βοών τό•
Αλληλούϊα.
Όλος χαρά υπάρχων, και πηγή ευφροσύνης, τό• Χαίρετε Μυροφόροι, έφης. Αι δε τους σούς παναχράντους πόδας κρατήσασαι, σεπτώς εν δάκρυσιν ησπάζοντο, και πόθω προς τον Τάφον είπον•
Χαίρε, παράκλησις των πενθούντων•
χαίρε, η ρώσις των ασθενούντων.
Χαίρε Αποστόλων, παγκόσμιον κήρυγμα•
χαίρε υμνογράφων, φωτισμός και στήριγμα.
Χαίρε, ότι την Ανάστασιν του Χριστού διατρανοίς•
χαίρε, ότι την κατάπτωσιν του Αδάμ επανορθοίς.
Χαίρε των απιστούντων, ο ταχύ αναιρέτης•
χαίρε των δυσπιστούντων, ο γλυκύς οδηγέτης.
Χαίρε, εν ω ευσεβείς αγείρονται•
χαίρε, δι’ ού και νεκροί εγείρονται.
Χαίρε χαρά, υλικών και αΰλων•
χαίρε αρά, εθνικών και βεβήλων.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Πάσα τάξις Αγγέλων κατεπλάγη ιδούσά σε Σώτερ, εν τώ Τάφω υπνούντα. Τη δε τρίτη ημέρα αναστάντα θεοπρεπώς βλέψασα, βροτοίς τε τον παράδεισον ανθ’ άδου δωρησάμενον, έψαλλε βοώσα•
Αλληλούϊα.
Ρήματα των εν Τάφω καθημένων Αγγέλων ακούσασαι Μυροφόροι κόραι, ως Τάφου εξανέστης λεγόντων, άπασαι Σωτήρ, χαράς επλήσθησαν, και τούτω προσεφώνουν πόθω•
Χαίρε, το κύδος θεολογίας•
χαίρε, ο πλούτος Σιών αγίας.
Χαίρε, των Αγγέλων θαύμα πολυΰμνητον•
χαίρε, των δαιμόνων τραύμα πολυθρήνητον.
Χαίρε σάλπιγξ εκτρανώσασα, ευσεβείας την ισχύν•
χαίρε θάλασσα ποντίσασα, ασεβείας την πληθύν.
Χαίρε, όν περ τα στίφη των Αγγέλων κυκλούσι•
χαίρε, όν περ τα πλήθη των βροτών προσκυνούσι.
Χαίρε, δι’ ού ο πεσών ανίσταται•
χαίρε, εν ω η Αγαρ εξίσταται.
Χαίρε λυτήρ, των δεινών παθημάτων•
χαίρε δοτήρ, θεϊκών χαρισμάτων.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Σώσαι θέλων εξ άδου των ανθρώπων το γένος, κατήλθες τη ψυχή μέχρι τούτου. Και τα μέν καταχθόνια, τη αστραπή της σής θεότητος, φωτός επλήσθησαν, οι δε ρυσθέντες άπαντες συν Προφήταις και Δικαίοις έψαλλον, βοώντες ούτως•
Αλληλούϊα.
Τάφω ο Ιωάννης, συν τώ Πέτρω δρομαίοι επέστησαν πρωί εν σκοτία, και διά του εν αυτώ θείου φωτός ιδόντες τα οθόνια, και το σουδάριον χωρίς τούτων, ένδον κείμενα, χαράς πολλής επλήσθησαν θαυμάσαντες, και προς τούτον είπον•
Χαίρε, ψυχράς καρδίας θερμαίνων•
χαίρε, οδούς πιστοίς υπεμφαίνων.
Χαίρε, ο πληρώσας φωτός θείου σύμπαντα•
χαίρε, ο τρανώσας ευσεβείας τα σήμαντρα.
Χαίρε έσοπτρον ουράνιον, θείον φώς αντανακλών•
χαίρε γνώσιν ο δωρούμενος, γνώσεων θεαρχικών.
Χαίρε ο διανοίας, των εν σκότει φωτίζων•
χαίρε ο τάς καρδίας, των εν δίψει δροσίζων.
Χαίρε, δι’ ού πάντα εκαινίσθησαν•
χαίρε, δι’ ού τύποι κατηργήθησαν.
Χαίρε, εν ω εμωράνθη σοφία•
χαίρε, εν ω εσοφίσθη μωρία.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Ύμνον όρθου βαθέος σοί ορθρίζοντες Σώτερ, προσφέρομεν θερμώς αντί μύρων, προσκυνούντες φόβω σου τον ζωηφόρον Τάφον, βασιλεύ Άγιε, όν έδειξας ημίν πηγήν, Λόγε, χαρίτων σου, τοίς σοί βοώσιν•
Αλληλούϊα.
Φωτοφόρον σόν Τάφον, υπέρ ήλιον Σώτερ, ανατείλαντα γήθεν, ιδούσα εν χαρά η Ελένη, πεσούσα προσεκύνησε πόθω, και θάμβους πλησθείσα σε ανύμνει, εκβοώσα προς τον Τάφον ταύτα•
Χαίρε, χαρά και ελπίς του κόσμου•
χαίρε, το φώς ψυχής και νοός μου.
Χαίρε ορθοδόξων βασιλέων, καύχημα•
χαίρε Πατριαρχών ευσεβών, στεφάνωμα.
Χαίρε ότι σε κηρύττουσιν, ευσεβείς αρχιερείς•
χαίρε ότι σε δοξάζουσιν, ευλαβώς οι ιερείς.
Χαίρε, κανών και τύπος αρετής μοναζόντων•
χαίρε, σκέπη και τύπος των εις σε προστρεχόντων.
Χαίρε στρατού πιστού, το περίφραγμα•
χαίρε ημών πάντων, το επίγραμμα.
Χαίρε νοητής αμπέλου, το μνήμα•
χαίρε της αυτής, πολύκαρπον κλήμα.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Χαίρουσα τη ευρέσει σου, ω πάντιμε Τάφε, η θεία βασιλίς η Ελένη, περικαλλή μέγιστον ναόν περί σε ανωκοδόμησεν, ημείς δ’ αεί κυκλούντές σε, τώ εν σοί ταφέντι μέλπομεν•
Αλληλούϊα.
Ψάλλοντες γηθοσύνως, ανυμνούμέν σε πόθω, ω Τάφε του Χριστού φωτοδότα, ο γάρ τώ παντί αχώρητος θεάνθρωπος Κύριος, εν σοί ταφείς τριήμερος, ηγίασεν, εδόξασε, και άπαντας εδίδαξεν εκβοάν σοι ούτω•
Χαίρε, αρρήτου βουλής το πέρας•
χαίρε, αήττητον πιστών κέρας.
Χαίρε θεολόγων κλεινών, η προκήρυξις•
χαίρε διδασκάλων σεπτών, η κατήχησις.
Χαίρε, ότι ο αχώρητος εχωρήθη ένδον σού•
χαίρε, ότι και τριήμερος εξανέστη από σού.
Χαίρε θεογνωσίας ποταμούς, ο εκχέων•
χαίρε θεοσεβείας τάς πηγάς, ο προχέων.
Χαίρε λαώ εν βαρεί, αινούμενος•
χαίρε πιστώ ιερεί, υμνούμενος.
Χαίρε, πιστοίς κλείσας άδου το χάσμα•
χαίρε, αυτοίς γεγονώς καινόν άσμα.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Ώ Θεού Θεέ Λόγε, ο αχώρητος φύσει εν πάση Ζωοδότα, τη κτίσει, πώς τούτω εχωρήθη τώ Τάφω; (εκ γ΄) Αλλ’ ούν τάς λιτάς ημών πρόσδεξαι εύσπλαγχνε και αιωνίου λύτρωσαι κολάσεως τους σοί βοώντας•
Αλληλούϊα.
(Εκ τού• ΣΙΩΝΙΤΙΣ ΥΜΝΩΔΟΣ Ή ΜΕΛΩΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΥΜΝΟΙ
.jpg)