ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΕΒ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΣΜΥΡΝΗΣ κ.ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ κ.ΣΥΜΕΩΝ
Προσφώνηση Σεβ.Μητροπολίτου Ν.Σμύρνης κ.Συμεών
«Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ ἅγιε Σμύρνης κ. Βαρθολομαῖε,
Μέ ἰδιαίτερη χαρά Σᾶς ὑποδεχόμαστε σήμερα στόν Ἱερό τοῦτο Μητροπολιτικό μας Ναό τῆς Ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Φωτεινῆς καί Σᾶς ἔχουμε ἀνάμεσά μας ἱερουργοῦντα τό μέγα μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας· Ὑμᾶς τόν νέο Μητροπολίτη Σμύρνης, ἐκλεγέντα καί κατασταθέντα τόν περασμένο Σεπτέμβριο στόν ἱστορικό ἀρχιερατικό θρόνο τῆς νύμφης τῆς Ἰωνίας, 94 ὁλόκληρα χρόνια μετά τό μαρτυρικό τέλος τοῦ τελευταίου ἐπισκόπου της, τοῦ ἁγίου ἐθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου, τήν καταστροφή τῆς πόλεως καί τή φυγή ὅσων ἐπέζησαν ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες καί τά ἁγιασμένα χώματα τῆς Μικρασίας.
Μέ χαρά Σᾶς ὑποδέχεται ἡ πόλη μας· μιά πόλη πού δέν ἔλαβε τυχαῖα τό ὄνομά της. Δημιουργήθηκε, κατοικήθηκε καί ἀναπτύχθηκε χάρις στούς κόπους, τούς ἀγῶνες καί τά δάκρυα τῶν πρώτων προσφύγων οἰκιστῶν της, πού ξεριζωμένοι καί κατατρεγμένοι ἦρθαν καί ἐγκαταστάθηκαν ἐδῶ στά χώματα τῆς ἀττικῆς γῆς. Μιά πόλη στήν ὁποία ὅπου καί ἄν σταθεῖ κανείς, στούς Ναούς, στά σχολεῖα, στίς πλατεῖες, στά στάδια, στούς δρόμους της, ὅλα ἀναφέρονται καί ὑπενθυμίζουν τήν ἀλησμόνητη Σμύρνη καί γενικότερα τίς ἑστίες τοῦ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Μέ χαρά Σᾶς ὑποδέχεται ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας. Ἄν καί ὀλιγοχρόνιος ὁ βίος της, ἀπό τήν ἵδρυσή της τό 1974 καί τήν ἐγκατάσταση τοῦ πρώτου Μητροπολίτου της, τοῦ ἀοιδίμου Χρυσοστόμου Βούλτσου, συνδέθηκε ἄρρηκτα καί ἀποτέλεσε τρόπον τινά τή συνέχεια τῆς περίλαμπρης Ἰωνικῆς Μητροπόλεως. Μέ χαρά καί τιμή Σᾶς ὑποδέχεται ὁ Ἱερός Κλῆρος, οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοί μας καί ἡ ταπεινότης μου γιατί γιά ὅλους ἐμᾶς ἡ ἱστορική ἐπισκοπική Σας καθέδρα ἀποτελεῖ τήν πνευματική μας μήτρα. Αὐτό διακηρρύσουν ἀκόμη καί τά ἄψυχα. Ὁ Μητροπολιτικός μας Ναός τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς χτίστηκε ἀπό τούς πρόσφυγες πατέρες μας ὄχι μόνο γιά νά μποροῦν νά λατρεύουν τόν ἐν Τριάδι ἀληθινό Θεό, ἀλλά καί γιά νά ὑπενθυμίζει τόν ὁμώνυμο περίλαμπρο Μητροπολιτικό Ναό τῆς Σμύρνης, πού δέν ὑπάρχει πλέον.
Τό Τέμπλο στίς εἰκόνες τοῦ ὁποίου προσκυνήσατε γιά νά ἱερουργήσετε.
Ὁ Ἀρχιερατικός Θρόνος στόν ὁποῖο ἀνήλθατε σήμερα μαζί καί ὁ ἄμβωνας, καί τά τρία προερχόμενα ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο Σμύρνης. Ὁ θρόνος, στόν ὁποῖο στάθηκαν λαμπροί καί ἁγιασμένοι προκάτοχοί Σας, ὁ ἀπό Σμύρνης οἰκουμενικός Πατριάρχης καί ἐθνοϊερομάρτυς Γρηγόριος ὁ Ε’, ὁ σοφός καί ὁσιακῆς βιοτῆς Βασίλειος Ἀστεριάδης καί ὁ ἐθνοϊερομάρτυς Χρυσόστομος Καλαφάτης πού ἔβαψε μέ τό αἷμα του τούς Σμυρνέϊκους δρόμους καί ἔγινε σύμβολο τοῦ ἀφανισμοῦ τοῦ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὡς εὖ παρέστητε, τιμιώτατε καί προσφιλέστατε ἀδελφέ, χαρίζοντάς μας τή χαρά τῆς παρουσίας Σας καί τήν ἀρχιερατική Σας εὐλογία.
Ὡς χριστιανοί, ὁ καθένας μας, ἀλλά καί ὡς Ἐκκλησία —σῶμα Ἰησοῦ Χριστοῦ—, ἀγωνιζόμαστε νά ἀντιμετωπίζουμε κάθε θλίψη καί δοκιμασία μέ ὑπομονή. Τήν ὑπομονή πού γεννᾶ ἡ πίστη καί ἡ βεβαιότητά μας ὅτι κύριος τοῦ κόσμου καί τῆς ἱστορίας εἶναι ὁ ζῶν καί ἀληθινός Θεός. Κανείς ἄλλος. Ἐκεῖνος ἐπιτρέπει καί θλίψεις ἀκόμη καί τραγωδίες. Καί Ἐκεῖνος ἔχει τή δύναμη νά ἐξάγει ἀπό τό πικρό γλυκύ.
Εὐχόμεθα ἀπό καρδίας ἡ ἀρχιερατεία Σας νά εἶναι μακρά, ἀνέφελη καί καρποφόρος. Ἡ παρουσία Σας στόν περίπυστο ἀρχιερατικό θρόνο τῆς Σμύρνης, μετά ἀπό 94 πικρά χρόνια, νά ἀποτελέσει τήν ἀπαρχή μιᾶς νέας, δημιουργικῆς καί εὐλογημένης περιόδου γιά τήν ἐν Σμύρνῃ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Εἰς ἀνάμνησιν ἀγαθήν, ἅγιε ἀδελφέ, τῆς ἐπισκέψεως καί τῆς ἱερουργίας Σας στόν Ἱερό Μητροπολιτικό μας Ναό Σᾶς προσφέρουμε μία εἰκόνα τῆς κοινῆς πολιούχου καί προστάτιδός μας Μεγαλομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Ἁγίας Φωτεινῆς».
Ὁμιλία Σεβασμ. Μητροπολίτου Σμύρνης κ. Βαρθολομαίου
«Ἱστάμενος ἐν τῷ μεγαλωνύμῳ τούτῳ Ἱερῷ Ναῷ τῆς εὐσεβείας τῶν Συρναίων καὶ τῶν Νεο-Σμυρναίων, δέομαι ἱκετευτικῶς μετὰ τῆς ὑμετέρας Σεβασμιότητος καὶ ὅλων σας, πατέρες καὶ ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ, καὶ μετὰ πάντων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος προαναυσαμένων Πατέρων καὶ προπατόρων, μαρτύρων, κηρύκων, εὐαγγελιστῶν, ὁσίων, μοναχῶν καὶ παντὸς πνεύματος δικαίου ἐν πίστει τετελειωμένου εἰς τοὺς ἀλησμόνητους ἐκείνους καὶ ἀπεράντους χώρους τῆς Ἰωνίας: «Μέγας εἶ Κύριε καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα Σου καὶ οὐδεὶς λόγος ἐξαρκέσει πρὸς ὕμνον τῶν θαυμασίων Σου». Τὰ ἔργα τὰ ὁποῖα ποιεῖς καθ᾿ ἑκάστην, Κύριε, ἰώμενος τὰς νόσους καὶ τὰς ἀσθενείας ἡμῶν καὶ ἐξάγων ἀπὸ τῆς μεγάλης θλίψεως εἰς ἀναψυχήν, ὥστε «ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεόν, λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν», ὡς ἐνωτίσθημεν πρὸ ὀλίγου Μάρκου τοῦ Ἀποστόλου, εὐαγγελιζομένου τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ.
Δέος καὶ χαρά, συγκίνησις καὶ εὐφροσύνη, διακατέχουν τὴν ἐλαχιστότητὰ μου, εὑρισκομένην καὶ συλλειτουργοῦσαν σήμερον μαζί σας, Σεβασμιώτατε καὶ πολυτίμητε πρεσβύτερε ἀδελφὲ ἐν Χριστῷ ἅγιε Νέας Σμύρνης κύριε Συμεών, καὶ μετὰ τοῦ εὐαγοῦς κλήρου καὶ τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου σας. Ἀνταποκρινόμενος εἰς φιλάδελφον καὶ τιμητικὴν πρόσκλησίν σας, ἰδοὺ ἵσταμαι ἐνώπιόν σας, συνδοξολογῶν μαζί σας τὸν πανοικτίρμονα Κύριον, τὸν οὕτω τὰ κατ᾿ ἐμὲ οἰκονομήσαντα, ἀπολαμβάνων τὴν ἀγάπην, τὴν προσοχὴν καὶ τὴν τιμήν σας.
Ἔρχομαι ἀπὸ τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Σμύρνης, τῆς ὁποίας Ἄγγελος ἐτάχθην ἀπὸ τοῦ παρελθόντος μηνὸς Αὐγούστου, εἰς τὴν Νέαν Σμύρνην καὶ πρὸς τὸν Ἄγγελόν της, τὴν ὑμετέραν Σεβασμιότητα. Ἔρχομαι ἀπὸ τῆς κλεινῆς καὶ πλήρους ἱστορικῆς ἀναμνήσεως καὶ ὀρθοδόξων βιωμάτων Σμύρνης, ὅπου ἔκπαλαι ἤνθισε φῶς μέγα καὶ ἐκαρποφόρησε καρπὸς πολὺς ἁγιότητος καὶ θεολογίας καὶ συνεχίζει νὰ λάμπῃ νοερῶς καὶ νοητῶς καὶ σήμερον τὸ ἀνέσπερον Φῶς των. Τὸ Φῶς τοῦτο τῆς ἁγιότητος, τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἡ μοναδικὴ ἡμετέρα τῶν Ὀρθοδόξων Πατερικὴ παράδοσις μετελαμπαδεύθη εἰς καιροὺς δυσχειμένους ἀπὸ ἐκεῖ ἐδῶ, εἰς τὴν Νέαν Σμύρνην καὶ ἀκμάζει ἐδῶ ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ ὡς φῶς ζωῆς καὶ ὡς βίωμα συνεχές «τοῦ πρώτου καὶ τοῦ ἐσχάτου, ὃς ἐγένετο νεκρὸς καὶ ἔζησε» (πρβλ. Ἀποκ. β΄ 8), κατὰ τὴν ἀψευδῆ γραφὴν καὶ παραγγελίαν Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ πρὸς τὸν Ἄγγελον τῆς ἐν Σμύρνῃ καὶ τῆς ἐν Νέᾳ Σμύρνῃ βεβαίως Ἐκκλησίας.
Ἔρχομαι ἀπὸ τοῦ ἐν Σμύρνῃ πενιχροῦ καὶ ἀπερίττου σήμερον Ναΐσκου τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς εἰς τὸ περικαλλὲς τοῦτο κόσμημα τῶν εὐσεβῶν ἀπογόνων τῶν ἐνδόξων Σμυρναίων. Δηλαδή, τῶν καταφυγόντων ἐνταῦθα Ὀρθοδόξων προσφύγων τῆς Σμύρνης καὶ εἰς «τύπον καὶ τόπον» τοῦ παλλαδίου ἐκείνου τῆς Μητροπολιτικῆς Ἰωνίας ἀνεγειράντων τὸ μεγάτιμον Σέμνωμα τοῦτο τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ Λατρείας διὰ νὰ μαρτυρῇ ὡς ἀδιάκοπον συνεπῆ συνέχειαν τὴν αἴγλην καὶ τὸν θρίαμβον καὶ τὴν ἀκμὴν τῆς Ὀρθοδόξου προσφορᾶς καὶ μαρτυρίας καὶ τοῦ Ὀρθοδόξου κηρύγματος, τοῦ ἀρξαμένου ἀπὸ Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ καὶ ἐπιστηθίου τοῦ Χριστοῦ Φίλου καὶ συνεχιζομένου μέχρι σήμερον.
Ἡ συγκίνησις τοῦ ὁμιλοῦντος ἐπαυξάνει διότι τὸ Τέμπλον, ὁ Ἱερὸς Ἄμβων καὶ ὁ Ἀρχιερατικὸς Θρόνος τοῦ Οἴκου τοῦ Θεοῦ τούτου μετεφέρθησαν ἐκ τοῦ ἐν Σμύρνῃ ποτὲ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καὶ κοσμοῦν τὸ ἱερὸν τοῦτο παλλάδιον. Συνεχίζεται, λοιπόν, καὶ διὰ τοῦ Τέμπλου τούτου ἡ παράδοσις καὶ ὁ ἄρρηκτος δεσμὸς μεταξὺ Σμύρνης καὶ Νέας Σμύρνης μὲ ὅ,τι ἑκατέρα μαρτυρεῖ καὶ σηματοδοτεῖ. Συνεχίζεται δηλαδὴ νὰ κηρύττεται ἀπὸ τοῦ ἰδίου ἐπίσης Ἄμβωνος καὶ ἀπὸ τοῦ ἰδίου Ἀρχιερατικοῦ Θρόνου τοῦ Ναοῦ ἐκείνου τοῦ Θεολόγου τῆς Ἰωνικῆς Πρωτευούσης μέχρι σήμερον τὸ αἰώνιον κήρυγμα τῆς σωτηρίας ὅτι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί». Ὅτι ὁ Θεὸς ἡμῶν Φῶς ἐστι. Τὸ ἀνέσπερον αὐτὸ Φῶς, ὡς ζῶσα πηγὴ νοερά, «ὅλα τὰ σκότη διώχνει καὶ ξαφνικὰ σὲ ξέφωτο παρηγοριᾶς μᾶς φέρνει», ὅπως ἀναφωνεῖ διὰ μέσου τῶν αἰώνων ὁ οὐράνιος προστάτης σας Ἅγιος, Σεβασμιώτατε, Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος.
Τὸ ἀπρόσιτον τοῦτο Φῶς διακηρύττει καὶ ὁ σήμερον τιμώμενος βιωματικὸς θεατὴς καὶ μύστης καὶ κῆρυξ τῶν φωτεινῶν καὶ ζωοποιῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.
Εἰς τὸ ἀκατάληπτον τοῦτο Φῶς τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς μαρτυρίας τῆς Θείας Ἀγάπης, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, μᾶς εἰσάγει διαχρονικῶς καὶ ἡ συνομιλήσασα μὲ αὐτὸ τοῦτο τὸ ἀληθινὸν καὶ ἀπρόσιτον Φῶς, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, Ἁγία ἰσαπόστολος καὶ μάρτυς Φωτεινή, μετὰ τῶν ἀδελφῶν αὐτῆς Φωτῶς, Φωτίδος, Παρασκευῆς, Κυριακῆς, Ἰωσῆ καὶ Φωτεινοῦ, καὶ μετὰ πάντων τῶν γνωστῶν κατ᾿ ὄνομα εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας γνωστῶν μόνον εἰς τὸν Θεὸν μυριάδων καὶ χιλιάδων «ἀγγέλων πολλῶν κύκλῳ τοῦ Θρόνου» τοῦ Ἀρνίου (πρβλ. Ἀποκ. ε΄ 11).
Ἐνώπιον τοῦ ἐκτυφλωτικοῦ τούτου Φωτός, τὸ Ὁποῖον, «οὐ βλεφάροις βλέπομεν, παρὰ μόνον ἐν ἐσόπτρῳ κατὰ τὴν τέλεσιν τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ τὴν Μετάληψιν τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ καρδίας πόθῳ βιοῦμεν, ἰλιγγιᾷ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς καὶ ἡ πηλίνη γλῶσσα ἀργεῖ. Μόνον ἡ ψυχή, αἱ ψυχαί μας πάντων, τῶν ζώντων καὶ «τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων», ψηλαφῶμεν καὶ προσκυνοῦμεν ἐν φόβῳ καὶ τρόμῳ τὸ περὶ ἡμᾶς καὶ περὶ τὸν κόσμον ἅπαντα ἀποκαλυπτόμενον μυστήριον.
Ἐνώπιον τοῦ ἀρρήτου κάλλους Φωτὸς τούτου, ὁ πεπερασμένος νοῦς τοῦ ταπεινοῦ Μητροπολίτου Σμύρνης Βαρθολομαίου, συλλειτουργοῦντος ὑπὸ τοὺς θόλους τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ τῆς Νέας Σμύρνης, ἵσταται ἀργὸς καὶ βιώνει μαζί σας τὸ μυστήριον τῶν ἀνεξιχνιάστων «κριμάτων τοῦ Θεοῦ». Ἀρρήτως καὶ μυστικῶς βιώνει τὸ μυστήριον τοῦ Θεοῦ, τοῦ χθὲς καὶ σήμερον τοῦ Αὐτοῦ καὶ εἰς τὴν Σμύρνην καὶ εἰς τὴν Νέαν Σμύρνην καὶ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης, σωτῆρος καὶ εὐεργέτου καὶ λυτρωτοῦ τῆς ζωῆς ἡμῶν. Βιώνω ἀπὸ προχθὲς εἰς τὴν εὐλογημένην ταύτην Ἐπαρχίαν, ὑπὸ τὸ ἱλαρὸν καὶ ἀγαπητικὸν βλέμμα Σας, ἅγιε Ποιμενάρχα κύριε Συμεών, «πολὺν τὴν εὐμένειαν τοῦ Θεοῦ, διὰ τὸ πολὺ ἔλεος τὸ ὁποῖον ποιεῖ μετ᾿ ἐμοῦ, τοῦ ὁποίου οὐκ ἤμην ἄξιος, οὐδὲ προσεδώκων ἰδεῖν». Ἀναλογιζόμενος σήμερον, μετὰ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου «τί ἀνταποδώσῳ τῇ Σῇ ἀγαθότητι Κύριε;» ἀρθρώνω ἁπλῶς «ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ» λόγον ἁπλοῦν δοξολογίας τῷ χορηγῷ παντὸς ἀγαθοῦ Κυρίῳ, ἀγάπην δὲ καὶ εὐχαριστίαν καρδιακὴν πρὸς Σᾶς προσωπικῶς, ἅγιε Νέας Σμύρνης κύριε Συμεών, διὰ τὴν πανδαισίαν ταύτην. Εἶναι, λοιπόν, ἀνέκφραστος ἡ συγκίνησις τοῦ ὁμιλοῦντος διὰ τὴν ἱστορικὴν αὐτὴν στιγμὴν τῆς ἑνώσεως τοῦ ἱστορικοῦ παρελθόντος μετὰ τοῦ παρόντος, τῆς Σμύρνης μετὰ τῆς Νέας Σμύρνης. Ἕνωσις λειτουργική, πνευματική, σωματική, ζώντων καὶ τεθνεώτων.
Ἐντὸς τοῦ ἀκαταλήπτου μυστηρίου τούτου καὶ τοῦ περιβάλλοντος πάντας ἡμᾶς ἀνεσπέρου Φωτός, πέραν τῶν προσωπικῶν μου ἐνθέρμων εὐχαριστιῶν διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην σας πρὸς τὴν ἀρχαίαν Σμύρνην, πρὸς τὸ «πρωτόκτιστον κάλλος» καὶ πρὸς τὸ ταπεινόν μου πρόσωπον, σᾶς ἀπευθύνω, ἅγιε Νέας Σμύρνης, τὸν ἀδελφικὸν ἀσπασμὸν τοῦ Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου, πρὸς σᾶς δέ, εὐλογημένοι Ὀρθόδοξοι πιστοί, τὴν χάριν, τὸ ἄρωμα καὶ τὴν μυστικὴν φωνήν, «ὡς ὑδάτων πολλῶν», τῶν ἀειμνήστων προγόνων σας, καὶ συγχρόνως τὴν σεπτὴν Πατριαρχικὴν εὐλογίαν, συνοδευομένην ὑπὸ τῆς ἐμῆς καρδιακῆς ἀγάπης, τῆς πατρικῆς μου εὐχῆς -τῆς εὐχῆς τῶν πατέρων σας Ἱεραρχῶν καὶ κληρικῶν καὶ προγόνων- καὶ ὑπὸ τῆς διαβεβαιώσεως ὅτι, ὡς διεκήρυξα κατὰ τὴν ἑσπέραν τῆς 24ης Σεπτεμβρίου 2016, ἀπὸ τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Θρόνου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ πρώτου Ἐπισκόπου Σμύρνης Ἁγίου Βουκόλου, θὰ διακονήσω μὲ ἀγάπην ἀνυπόκριτον καὶ ὅλας τὰς δυνάμεις τὸ ἐν τῇ Ἰωνικῇ πρωτευούσῃ «μικρὸν ποίμνιον», κηρύττων τὴν εἰρήνην τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν κόσμον ἅπαντα, τὴν εὐημερίαν κατὰ Θεὸν τοῦ ἀνθρώπου, καὶ τὸ Φῶς τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ, τὸ ὁποῖον καταυγάζει τὸν κόσμον καὶ τὰ τοῦ κόσμου, καὶ πληροῖ χαρᾶς πᾶσαν ψυχὴν ζῶσαν καὶ τὴν οἰκουμένην ὁλόκληρον.
Σεβασμιώτατε,
Ἀδελφοί μου,
Τὸ γεγονὸς τῆς Θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου, ἢ ἄλλως ἡ θέα τοῦ Θαβωρίου Φωτός, ἀποτελεῖ τὴν κεντρικὴν διδασκαλίαν τοῦ ἑορταζομένου σήμερον Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ἡ βιωματικὴ διδασκαλία του, τὸ κήρυγμα δηλαδὴ τοῦ Θείου Φωτὸς καὶ τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ, ἔρχεται σήμερον νὰ ἀποκαλυφθῇ καὶ νὰ φωτίσῃ μίαν περίοδον δυσχερῆ διὰ τὸ ἡμέτερον Γένος. Τὸ ὑπὸ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ βιωθὲν καὶ ἐμπειρικῶς ἀποκαλυφθὲν ἀπρόσιτον Φῶς, εἶναι αὐτὸς Οὗτος ὁ μέγας Θεός. Τὸ φῶς αὐτὸ τῆς θείας ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης, εἶχεν ἀσφαλῶς ὑπ᾿ ὄψιν καὶ ὁ κορυφαῖος σμυρνιὸς ποιητὴς Γεώργιος Σεφέρης, ὅταν προσεπάθει ὑλικῶς νὰ περιγράψῃ τὸ φῶς τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς τοῦ ποτὲ κοσμοκρακτοῦντος Βυζαντίου γράφων: «Τὸ τελευταῖο τοῦτο φῶς ποὺ ρίχνει στὸν κόσμο τὸ Βυζάντιο εἶναι μιὰ δέσμη ποὺ πηγάζει ἀπὸ δύο ἑστίες. Ἡ μιά, τῆς Πόλης, δίνει τὴν εὐγένεια καὶ τὴ χάρη˙ ἡ ἄλλη τῶν μοναστηριῶν τῆς Καππαδοκίας -καὶ προσθέτω καὶ τῆς Ἰωνικῆς γῆς ἡ προσφορὰ εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ εἰς τὴν ἡμετέραν σκέψιν καὶ διανόησιν- δίνουν τὸν παλμὸ καὶ τὴ δροσιὰ μιᾶς χειροπιαστῆς ζωῆς» («Τρεῖς μέρες στὰ μοναστήρια τῆς Καππαδοκίας, σσ. 36-37).
Τὸ μήνυμα τοῦτο τῆς διδασκαλίας καὶ τοῦ κηρύγματος τοῦ Θαβωρίου Φωτός, τοῦ ἁπλοῦ καὶ συγχρόνως πολυσυνθέτου, βιούμενον ὑπὸ τῶν κεκαθαρμένων ὀρθοδόξων ψυχῶν, εἶναι μήνυμα βαθείας πίστεως καὶ ἐλπίδος ἐντὸς μιᾶς ἐποχῆς πολυεπιπέδου καὶ γενικῆς κρίσεως διὰ τὸ Ὀρθόδοξον Γένος μας τότε καὶ σήμερον.
Τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐβιώθη ὑπὸ τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Μαρτύρων μας, ὑπὸ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς καὶ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ὅπως βιώνεται μέχρι σήμερον ὑπὸ τῶν πιστῶν, εἶναι τὸ Φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ ἡμετέρου πολιτισμοῦ, τοῦ δημιουργήσαντος τὰς ἀθανάτους ἐπιγείους πόλεις τῆς Σμύρνης, τῆς Ἐφέσου, τῆς Περγάμου, τῶν Θυατείρων, τῆς Λαοδικείας, τῶν Σάρδεων, τῆς Ἁλικαρνασσοῦ. Τὸ φῶς αὐτὸ ἀνέδειξε ποιητὰς καὶ φιλοσόφους. Κυρίως ὅμως Ἀποστόλους καὶ Μάρτυρας τῆς ἀληθείας. Τὸ Φῶς τοῦτο, τὸ ἐκ ἀρχιφώτου Φωτὸς πηγάζον, εἶναι αὐτὸς ὁ πρὸ τῶν αἰώνων ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν, δι᾿ Οὗ τὰ πάντα ἐγένετο. Ἡ μακραίων ἱστορία τῆς Ἀποστολικῆς Σμύρνης εἶναι φῶς λάμπον πᾶσι τοῖς ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ καὶ θεολογίᾳ. Τὸ φῶς τοῦτο, ἀπὸ τοῦ Θρόνου τούτου τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σμύρνης καὶ τῆς ἀνθισούζης σήμερον ὀρθοδόξως Νέας Σμύρνης, στεντορείως διακηρυττόμενον ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ λαμπρὰς σελίδας φωτεινῶν καὶ μοναδικῶν καὶ θαυμαστῶν ἐπιτευγμάτων εἰς πάντα τὰ ἐπιπέδα τοῦ ἀνθρωπίνου βίου.
Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Νέας Σμύρνης,
Ἐπὶ τοῦ ἰδίου τούτου Ἀρχιερατικοῦ τούτου Θρόνου διὰ πρώτην φορὰν μετὰ αἰῶνα περίπου ἀνῆλθεν ἐν φόβῳ καὶ τρόμῳ, μὲ προσευχὴν καὶ δέησιν μυστικὴν καὶ ἀνέκφραστον, Μητροπολίτης Σμύρνης, ὁ ταπεινὸς σήμερον διάδοχος ἁγίων προκατόχων του Μητροπολίτης Σμύρνης. Μεγάλη ἡ τιμή. Μεγάλη ἡ δωρεά. Ἀκατάληπτον τὸ μυστήριον τοῦ Θεοῦ. Μέγα τὸ προνόμιον. Τὴν ἐσωτάτην βαθεῖαν ταύτην συγκίνησιν μου βιῶν, διακηρύττω ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ τούτου Θρόνου τοῦ ποτὲ Ναοῦ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Σμύρνης, τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Σας Θρόνου τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς, διακηρύττω, καθ᾿ ὑμετέραν παραχώρησιν, ἅγιε Νέας Σμύρνης, τὸ συνεχὲς βίωμα τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός, ὅτι δηλαδὴ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὑπῆρξεν ἡ βάσις καὶ ὁ ἄξων τῆς ζωῆς καὶ τῆς δημιουργίας, τῆς δραστηριότητος τῶν φιλοπροόδων ἐν Σμύρνῃ προγόνων μας ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεάν. Ἀπορρήτως καὶ μυστικῶς διετήρησε καὶ διατηρεῖ ἡ Ὀρθοδοξία μας ὡς ἄλλη καταφυγὴ τοὺς καϋμοὺς καὶ τοὺς πόθους, τὴν χαρμολύπην τῶν Ὀρθοδόξων.
Ἡ σημερινὴ συλλειτουργία τῶν ἀρχιθυτῶν τῆς ἐν Ἀττικῇ Νέας Σμύρνης καὶ τῆς Σμύρνης τῆς Ἰωνίας ἀξιολογεῖται ὑπὸ τῆς ταπεινότητός ὡς μία ἀένναος προσευχή, ὡς ἓν αἰώνιον μνημόσυνον τῆς «δυνάμεως καὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ» (πρβλ. Ἀποκ. ιβ΄ 10) ὑπὲρ ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐπὶ πολλοὺς αἰῶνας διέσωσαν μέχρι σήμερον τὴν Ὀρθόδοξον ταυτότητα τοῦ Γένους μας καὶ ἐθυσιάσθησαν διὰ τὸ ὕψιστον χρέος, τὸ ὕψιστον ἀγαθόν, διὰ τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, διὰ τὴν ἀγάπην, διὰ τὴν εἰρήνην καὶ διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ κόσμου.
Ἡμεῖς ἁπλῶς εὐχαριστοῦμεν τὸ πολυΰμνητον ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἀνεκδιήγητον δύναμιν τοῦ Κυρίου, τὴν ἀνείκαστον Αὐτοῦ μακροθυμίαν. Καὶ συνεχίζομεν ἐν πιστότητι τὴν «μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ», τὴν μαρτυρίαν ἐκείνων, «μὴ φοβούμενοι, μὴ σιωπῶντες, ἀλλὰ λαλοῦντες» (πρβλ. Πράξ. ιη΄ 9), ὥστε ὁ λόγος τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὁ λόγος τοῦ Κυρίου καὶ Λυτρωτοῦ μας, «νὰ αὐξάνῃ κατὰ κράτος» (πρβλ. Πράξ. ιθ΄ 20), τὸ δὲ ἀνέσπερον Φῶς Του, τὸ Φῶς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης, ἡ μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ Πίστεώς μας, νὰ ἐκχύνηται εἰς ὁλόκληρον τὴν οἰκουμένην. Ἀμήν.»
Πηγή http://www.imns.gr/eidiseis/66-eidiseis2017/454-o-mitropolitis-smyrnis-sti-nea-smyrni-sti-mitropoli-mas
