Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

΄Ηταν μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα όταν  τηλεφώνησα στον Πατριάρχη Ειρηναίο στα Ιεροσόλυμα, για να υποβάλλω τις πασχαλιάτικες ευχές μου και να πληροφορηθώ τα νεώτερα για την υγεία και την κατάστασή του... "Χριστός Ανέστη,Μακαριώτατε!!"...." Αληθώς Ανέστη,Τιμοθεέ μου.πως περάσατε,είχατε κόσμο στις Ακολουθίες?"....." Είχαμε ,Μακαριώτατε,πέστε μου εσείς πως είστε,πως περάσατε, τι κάνετε?...."Τα δικά μου τα ξέρεις..εδώ μέσα "φυλακή"..όμως Δόξα τώ Θεώ ,έκαμα τις Ακολουθίες μου όλες,έκαμα και Αγρυπνία την Μεγάλη Πέμπτη,εκάμα και Επιτάφιο ,έκαμα και Ανάσταση ,εδώ μέσα στο κελλί μόνος μου ...." !!!
Έμεινα αρκετά λεπτά σιωπηλός..τα λόγια του με είχαν συγκλονίσει " ..έκαμα και Ανάσταση ,εδώ μέσα στο κελλί μόνος μου..." Οι θέσεις και οι αντιθέσεις της Ιερουσαλήμ..Πέντε μέτρα απο την απόλυτη μοναξιά ενός Πατριάρχη , οι Αδελφοί του,τα παιδιά του ντυμένοι με τις χρυσές τους τις στολές απολαμβάνουν τήν Δόξα στο όνομα του Αναστάντος Ιησού πουλώνταςς ψεύτικα περί αγάπης διαγγέλματα. Προτρέπουν τον Λαό σε "φιλίματα άγιασμένα" κι εκείνοι στέλουν για μια ακόμα φορα τα φιλιά της προδοσίας στον μέχρι χθές Πατέρα,Ηγούμενο και Πατριάρχη τους! Τολμούν και στέλνουν το Υπέρλαμπρο ΄Αγιο Φώς στα πέρατα του κόσμου σαν κήρυκα της αγάπης και της καταλλαγής , ενώ οι ίδιοι τιμωρούν ανέλεητα έναν ΄Ανθρωπο που, όπως τα γεγονότα κάθε μέρα δείχνουν, δεν τους έκανε ,ενώ θα μπορούσε, κανένα απολύτως κακό.Κι απο κόντα μια ανέυθυνη Πολιτική Ηγεσία να παρακολουθεί τα γενόμενα ως Πόντιος Πιλάτος και ενας αξιολύπητος τύπος που δυστυχώς τυχαίνει να είναι Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος ,να προσπαθεί η να νομίζει πως κερδίζει ψήφους η συμπάθειες σφυρίζοντας αδιάφορα μπροστά στο δράμα ενός Πατριάρχη που,δυστυχώς,εκθέτει διεθνώς την Χώρα μας. Σήμερα στον Υφυπουργό Εξωτερικών θα του θυμίσουμε πως κανείς από τους Προκατόχους του που χειρίστικαν με τον ίδιο τρόπο το θέμα Ειρηναίου δεν είναι Βουλευτής,τα υπόλοιπα σε αλλη ανάρτηση! Οσο για  τους επι των Εκκλησιαστικών δημοσιογράφους ,που παραδόξως ενώ όλα τα ξέρουν ,δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα-πλήν ελαχίστων τιμητικών εξεραίσεων αυτών δηλ.που δεν περνάνε απο ταμεία ούτε παίρνουν γραμμή απο την Διεύθυνση Εκκλησιών του ΥΠΕΞ -θα πρέπει να κάνουμε,και θα κάνουμε ,100 ..αναρτήσεις για να αποκαλύψουμε τον ρόλο του καθενός και της καθεμιάς  στην υπόθεση Ειρηναίου, για να μάθει ο κόσμος ποιοι και με ποιά κριτήρια διαμορφώνουν την Κοινή Γνώμη. (Κάποτε το ΣΔΟΕ θα πρέπει να ασχοληθεί και με αυτούς) .Οι καλοί λοιπόν νεαροί δημοσιογράφοι,επαναλαμβάνω όχι όλοι, κινούνται μέσα στα πλαίσια της γραμμής που χαράσει το ΥΠΕΞ και ο Εκπρόσωπος Τύπου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Ελλάδα-που παραδόξως είναι και εκπρόσωπος Τύπου της Ι.Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος,δηλ δύο θέσεις εργασίας μία στον Δημόσιο και μια στον Ιδιωτικό χώρο την στιγμή που η ανεργία πετάει, σύμφωνα με την οποία " είναι προσωπική επιλογή του Πατριάρχη Ειρηναίου να παραμένει έγκλειστος" !!! Απαντάμε .ρωτώντας ταυτόχρονα.Αφού είναι " επιλογή " του γιατί τα κλειδιά της πόρτας του κελλιού του τα κρατάει ο κ.Θεόφιλος? Ξέρουμε ότι πότε δεν θα πάρουμε απάντηση και σταματάμε τις ..ερωτήσεις.Σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι να μάθει ο ελληνικός Λαός ποιοί τόν εκθέτουν στα πέρατα της Οικουμένης και αυτοί δεν είναι οι απλοί Αγιοταφίτες Πατέρες . Αυτοί που εκθέτουν την Χώρα μας είναι,δυστυχώς,αυτοί που την Κυβερνούν!Γαιτί τήν ευθύνη την έχει καθαρά η Ελληνική Κυβέρνηση.Κανένας άλλος !

Δεν θέλω να προχωρήσω περισσότερο ούτε σε κρίσεις,ούτε σε αποκαλύψεις .Θέλω μόνο να προβληματίσω τους Αναγνώστες αυτού του κειμένου. Να τους ρωτήσω απλά αν ο τρόπος γιορτασμού του Πάσχα απο ένα ΄Ανθρωπο,πρώτα και μετά Πατριάρχη,είναι Χριστιανικός.Μα και στις φυλακές του Κορυδαλλού να ήταν πάλι θα είχε την δυνατότητα να πάει στην Εκκλησία και να ακούσει το " Χριστός Ανέστη",και στα Ιεροσόλυμα ,πέντε ακριβώς μέτρα απο τον Ναό της Αναστάσεως, να μην του επιτρέπουν να πάει όπως πάει κάθε Χριστιανός? Μας τιμά αυτό? Πού πάει τό "συγχωρέσωμεν πάντας τη Αναστάσει"? Ο Υφυπουργός Εξωτερικών που πήγε για να παραλάβει το ΄Αγιο Φώς,δεν έμαθε τίποτα? Οι διάφοροι Εκκλησιαστικοί Αντιπρόσωποι δεν άκουσαν τίποτα? Οι "ειδικοί" δημοσιογράφοι που πέταξαν δωρεάν με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για την μεταφορά του Αγίου Φωτός δεν κατάλαβαν τίποτα? 
Κρίμα, τι άλλο να πει κανείς ? ..Αυτά για σήμερα !

ΛΕΖΑΝΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ 
1) ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΘΑΒΩΡΙΟΥ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ κ.ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ.
 2)..ΚΑΙ ΤΙ ΜΟΙ ΑΝΤΑΠΕΔΩΚΑΣ....
3)ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ 
4)Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ 
5) ΑΓΙΟ ΦΩΣ 2005

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!

                                ΧΡΙΣΤΟΣ    ΑΝΕΣΤΗ

 Μέσα στο σκοτάδι της αβεβαιότητος του αύριο το υπέρλαμπρο Φώς της

 Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού  έρχεται να δώσει Ελπίδα και 

 προοπτική στον κουρασμένο άνθρωπο . 

 ΄Ερχεται να  φωτίσει και να αγιάσει κάθε άνθρωπο  ,να διώξει την καταχνιά

 από τις καρδιές μας και να εγκαταστήσει την Χαρά της Νίκης .

 Αυτό το ΄Αγιο Φώς και αυτή η Χαρά της Αναστάσεως ,εύχομαι να σας

 συνοδεύουν σε όλη την ζωή σας. 

                        ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ 

                         Μετά πασχαλίων ασπασμών και αγάπης  

                                 π. ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΗΛΙΑΚΗΣ

ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟ ΡΑΣΝΤΑΝ

                              ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ  ΜΕΛΕΤΙΟΣ  ΡΑΣΝΤΑΝ

                                          +      15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 201Ι

 Και ώσπερ επί της γης εν τη Εκκλησία σου λειτουργόν αυτόν κατέστησας ούτω και εν τω ουρανίω  σου θυσιαστηρίω  ανάδειξον.

  Με αισθήματα βαθυτάτης λύπης  σεβασμιώτατοι , ευλαβέστατοι  πατέρες και  συλλειτουργοί  και  πένθιμη ομήγυρη, προπέμπουμε σήμερα στην αιωνιότητα τον  προκείμενο  αδελφό αγαπητό φίλο και συλλειτουργό Μελέτιο. Κι όλοι εμείς εδώ στεκόμαστε με την ίδια απορία «ορώντες το γενόμενον» διότι κατά τον ιερόν υμνωδόν:  «την γαρ χθες ημέραν  μεθ΄υμών ελάλουν, και άφνω επήλθε μοι η φοβερά ώρα του θανάτου»  μετατιθέμενος προς την αιωνιότητα την πραγματική Ζωή. Ο π. Μελέτιος  ήδη γεύεται κι απολαμβάνει αυτών των οποίων αφιερώθηκε, ακολούθησε, δίδαξε και βίωσε μέσα από την εκάστοτε  ευχαριστιακή σύναξη που ο Κύριος αξίωσε να τελεί  με το να τον καταστήσει λειτουργό Του. Μη λυπούμεθα  λοιπόν για το νεαρό της ηλικίας πού εγκατέλειψε τον μάταιο κι εφήμερο αυτό κόσμο, αν φυσικά ανθρωπίνως είναι απόλυτα κατανοητό και δικαιολογημένο, αναζητώντας  πολλές φορές αιτίες που είναι  άστοχες  και  ίσως  βλαβερές. Και τούτο γιατί  είναι αποδεδειγμένο ότι ο Κύριος επιτρέπει να γίνονται τα πράγματα έτσι για τον καθένα όπως ο ίδιος επέλεξε, μέσα  από την ελευθερία  βουλήσεως που ο ίδιος προίκισε  τον καθένα μας, σίγουρα όμως επεμβαίνει κατά τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να ρυθμίζει τα πράγματα κατά το θέλημα Του για την  εκκλησία Του. Κάπως έτσι υποψιάζομαι ότι πρέπει να δούμε κι αυτό το τραγικό γεγονός για την οικογένεια, την ενορία, τους φίλους του κι έτσι να ακολουθήσουμε το παράγγελμα του Απ. Παύλου να μην λυπούμεθα κι εμείς σαν τους άλλους τους «μη έχοντας ελπίδα ». Άλλωστε εκεί είναι η ουσιαστική διαφορά αντιμετωπίσεως  των  γεγονότων μεταξύ των έξω από την εκκλησία και των εντός  αυτής ανθρώπων πού  υπηρέτησε πιστά έως σήμερον  ο μεταστάς.

   Το πέρασμά του από αυτό τον κόσμο ήταν σαν ένας αστέρας πού έλαμψε αλλά δεν χάθηκε και δεν πρέπει να χαθεί αλλά άφησε το ίχνος  του που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προσπάθεια της συνέχειας του ανεξίτηλου ίχνους της προσφοράς και θυσίας του Θεανθρώπου.

   Πρίν από 30 χρόνια έβλεπε το  φως του κόσμου ο πρώτος  υιός της οικογενείας με το όνομα Ελευθέριος και είχε την φροντίδα και την αγάπη της οικογενείας του έτσι ώστε να πάρει την πρέπουσα ανατροφή  παιδεία και νουθεσία  Κυρίου. Και διακρίθηκε ο Λευτέρης πάντα  σε όλα, και ζώντας μέσα στο λειτουργικό βίωμα της εκκλησίας, θέλησε να αφιερωθεί σε αυτή ολοκληρωτικά. Γι αυτό το λόγο επέλεξε να γνωρίσει αυτή την ζωή μέσα από το μοναχισμό, που είναι η ιδανικότερη έκφρασή του, μέσα από την προσευχή, υπομονή, υπακοή, ταπείνωση, ακτημοσύνη, νηστεία και  προσφορά, στην ιερά μονή των αγίων Αυγουστίνου και Σεραφείμ του Σαρώφ  με το όνομα Τιμόθεος, προς τιμήν και  εις  ανάμνησιν  του πρώτου Μητροπολίτου  Νέας Ιωνίας  και  Φιλαδελφείας  του σπουδαίου εκείνου γέροντος  Τιμοθέου  του από Μαρωνείας  και  Μυρέων .Εκεί πραγματικά διακρίθηκε και ανέδειξε τις ικανότητες αλλά και την πίστη του στη ζωή και  προσφορά  στην εκκλησία. Ανήσυχο  πνεύμα  όμως ήθελε να  διακονήσει  διδάξει  και να προσφέρει το ευαγγέλιο στον απλό λαό. Για το λόγο αυτό αλλά και εξ αιτίας των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο ήλθε πάλι στο κόσμο κοντά στην αγαπημένη του μητέρα τον εξαίρετο αδελφό του και σεβαστή προμάμμη του και εισήλθε εις τας τάξεις του ιερού κλήρου λαμβάνοντας τον πρώτο βαθμό τον του  διακόνου από τον Σεβ Μητροπολίτη Ν Ιωνίας και  Φιλαδελφείας  κκ Κωνσταντίνο με το όνομα Μελέτιος προς τιμήν και μνήμη ενός σπουδαίου ιεράρχου που έζησε κι ετελεύτησε  σε αυτά τα μέρη  την ζωή του προερχόμενος από τα αλησμόνητα μέρη της  ανατολής σε τραγικές για την πατρίδα μας ημέρες, εκεί που ο Λόγος του  Χριστού έγινε ζωή έργο, θυσία και  ήταν  στήριγμα αλλά και οδηγός  των ξεριζωμένων  προσφύγων

Κατά την εδώ διακονία του άφησε αναμνήσεις άριστες και διακριθείς  για την ευλάβεια, το σεβασμό, την πίστη, ταπείνωση, υπακοή, εντιμότητα, ακεραιότητα και την συνέπεια του. Ακούσαμε ήδη από τους προλαλήσαντες ότι αυτή την στάση με συνέπεια  την ακολούθησε παντού και πάντα.  Στη συνέχεια  μετετέθη στην ιερά Μητρόπολη  Περιστερίου που από τον οικείο ιεράρχη σεβ. κκ Χρυσόστομο έλαβε τον δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης  του πρεσβυτέρου. Κατόπιν και μέχρι της σήμερον  προσέφερε τις υπηρεσίες του στο χωριό Πύλη της ιεράς Μητροπόλεως Θηβών παράλληλα  με  τις  μεταπτυχιακές σπουδές του που όμως  αυτό το τραγικό γεγονός δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει. Ο οικείος μητροπολίτης όμως κκ Γεώργιος  αναγνωρίζοντας  σε αυτόν την δράση άλλα  και τα πλούσια  χαρίσματά  του τον τίμησε  με το οφίκιο του αρχιμανδρίτου, κι από της σήμερον ο Κύριος μας πλέον τον δέχεται στους κόλπους του μόνιμα,αιώνια κι αποκλειστικά λειτουργό και άγγελό Του.

  Η προσπάθεια του π Μελετίου ήταν η διάδοση  του  Λόγου και  θελήματος του Ιησού Χριστού μέσα από την συνάντηση και την αγάπη με τους συνανθρώπους του τον κάθε  άνθρωπο, κάθε  ηλικίας  που η ευγένεια και  η καλοσύνη του  αιχμαλώτιζε τους  πάντες Για αυτό πλησίαζε και αγαπούσε όλους, ξέχναγε, συγχωρούσε και προσπερνούσε με χαμόγελο και ανωτερότητα  τα πιθανά  εμπόδια που  του τύχαιναν  στο δρόμο. Κι όλα  αυτά έχοντας σύμμαχο και βοηθό  την πίστη του  στο  Χριστό και την γνώση που έλαβε τόσο την εγκύκλιο όσο και την θεολογική του κατάρτιση σύμφωνα με τη ρήση του  Κλήμεντος  Αλεξανδρέος  ούτε η γνώσις άνευ πίστεως, ούθ η πίστις άνευ γνώσεως.

  Αυτήν την πορεία εν τάχει ενθυμούμεθα τώρα και ευχαριστούμε  τον Θεό διότι έζησε και  συνανεστράφη μεθ υμών ο π. Μελέτιος.  Και τώρα προπέμπουμε αυτόν στην αιωνιότητα κι ελπίζουμε έχοντας  την βεβαιότητα ότι έχουμε άλλο  ένα πρεσβευτή της αγάπης και  προσευχής στο ουράνιο θυσιαστήριο. Κοιμήσου αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ φίλε και συλλειτουργέ, αναπαύσου από τα πρόσκαιρα και γίνε από του νυν μέτοχος  της Αναστάσεως που ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε. Κοιμήσου αδελφέ και φίλε έως ότου ο κοινός Δεσπότης σε αναστήσει στην κοινή ανάσταση.

Κι εκεί στην ουράνια αιωνιότητα που ζείς εύχου και προσεύχου για  όλους  μας πρωτίστως της εκκλησίας  των επισκόπων, των αδελφών σου πρεσβυτέρων, των αγαπητών οικείων σου των συνεργατών σου των πιστών που η εκκλησία σου  εμπιστεύθηκε.

 Κι εμείς όλοι σαν αντίδωρο της δεδομένης  αγάπης σου πού πάντα μας εκδήλωνες, αλλά και καθήκον αδελφικό που έχουμε αρχής γενομένης των επισκόπων πού κατά την ώρα αυτή προΐστανται της συνάξεως, προσευχόμεθα  όπως Κύριος ο Θεός συναριθμήσει την αγαθή ψυχή σου εν χώρα ζώντων και η μνήμη σου έστω  αιωνία.

     

                                                      ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

                                                               ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ  ΡΑΠΤΕΑΣ

+ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΡΑΣΝΤΑΝ

 Ένας άξιος Λειτουργός του Υψίστου έφυγε ξαφνικά για την Ουράνιο Πολιτεία .΄Ενα νέο παιδί ,μόλις τριάντα χρόνων,γεμάτο ζωή,όνειρα,διάθεση για δουλειά μέσα στον Αμπελώνα του Κυρίου ,βρίσκεται τώρα στην Αγκαλιά του Ουράνιου Πατέρα.Εκεί θα βρει την Γαλήνη που επιζητούσε και την Πατρική στοργή που είχε στερηθεί.Ο κατά κόσμον Ελευθέριος Ρασντάν ήταν κοντά μας από βρέφος.Υπηρετούσε με ευλάβεια και ζήλο στο Άγιο Βήμα του Ναού μας-Αγίου Κοσμά του Αιτωλού Ν.Φιλαδελφείας-και παρακολουθούσε με δίψα τα μαθήματα των Κατηχητικών μας Σχολείων. Αργότερα έγινε Αναγνώστης από τον Μητροπολίτη μας κ.Κωνσταντίνο και στην συνέχεια έλαβε την μεγάλη απόφαση να αφιερωθεί στην Εκκλησία .Στην Ιερά Μονή των Αγίων Αυγουστίνου και Σεραφείμ του Σαρώφ στο Τρίκορφο Δωρίδας θα γίνει Μοναχός από τον Γέροντα Νεκτάριο Μουλατσιώτη και θα λάβει το όνομα Τιμόθεος . Θα μπει στο Πανεπιστήμιο και θα ολοκληρώσει τις Θεολογικές του σπουδές ,πάντα υπό την καθοδήγηση του Γέροντά του. Με την ευχή και ευλογία του π.Νεκταρίου θα έρθει στην Ν.Φιλαδέλφεια και θα χειροτονηθεί Διάκονος από τον Μητροπολίτη Ν.Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Κωνσταντίνο λαμβάνοντας το όνομα Μελέτιος,προς τιμή του μακαριστού Μητροπολίτου Πατάρων Μελετίου, και στην συνέχεια Πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Περιστερίου κ.Χρυσόστομο.Στην Πύλη της Βοιωτίας θα υπηρετήσει ως Εφημέριος και θα λάβει το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη από τον Μητροπολίτη Θηβών κ Γεώργιο.Ως Εφημέριος εργάσθηκε με αυταπάρνηση και ζήλο γιαυτό και αγαπήθηκε πολύ από τους Ενορίτες του.Περίμενε με λαχτάρα τις 'Αγιες Ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος και του Πάσχα για να μεταδώσει το ΄Αγιο Φως της Ελπίδας και της Αγάπης στους Ανθρώπους που του εμπιστεύτηκε η Εκκλησία.Να τους στηρίξει αυτές τις δύσκολες ώρες,να τους δώσει ότι η αγνή καρδιά του είχε μέσα της. ΄Ομως αλλιώς αποφάσισε ο Πανάγαθος Θεός. Την περασμένη Κυριακή,αφού λειτούργησε και έκανε και τον Εσπερινό επιστρέφοντας στην Αθήνα τον περίμενε ο θάνατος! ' Όλα έγιναν ξαφνικά .Λάδια στο οδόστρωμα είπαν οι αρμόδιες Αρχές.Ο π.Μελέτιος τώρα θα κάνει Ανάσταση με τους Αγγέλους ,λέμε εμείς. κι αυτό μας παρηγορεί.Η καρδούλα του τώρα χτυπάει μέσα σ ένα άλλο σώμα ,τα ματιά του βλέπουν με άλλο πρόσωπο . Η τραγική μητέρα του πήρε την μεγάλη απόφαση και δώρισε τα όργανά του για να σωθούν ζωές.Αύριο-16 Απριλίου- θα του πούμε το " τελευταίο αντίο", κατά τα ανθρώπινα,γιατί η ζωή του π.Μελετίου δεν τελείωσε .Τώρα αρχίζει ! Στο Κοιμητήριο της Ν.Φιλαδέλφειας-Κόκκινος Μύλος-θα γραφθεί στις 12 το μεσημέρι ο επίλογος μιας  ζωής και θα ξεκινήσει ο πρόλογος μιας Νέας Αγίας και Αιώνιας Ζωής.ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΜΕΛΕΤΙΕ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ..ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ..ΚΑΝΕ ΜΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΑΡΗ..ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΣΤΟΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΘΕΙΟ ΠΑΘΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ,ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ,ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ,ΤΟΥΣ ΕΝΟΡΙΤΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ..ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ..ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!!
π.Τιμόθεος Ηλιάκης 
  

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ!

Ἡ ἀναχώρησις τῆς Α.Θ.Παναγιότητος εἰς Γαλλίαν

Τήν πρωΐαν τῆς Δευτέρας, 11ης Ἀπριλίου, ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Τρανουπόλεως κ. Γερμανοῦ, τοῦ Ἱερολ. Πατριαρχικοῦ Διακόνου κ. Νήφωνος Τσιμαλῆ καί τοῦ Ἐντιμ. κ. Συμεών  Φραντζελᾶ, Ἀρχικλητῆρος Αὐτοῦ, ἀνεχώρησε δι’ ἰδωτικῆς πτήσεως εἰς Παρισίους, ἔνθα θά πραγματοποιήσῃ ἐπίσημον ἐπίσκεψιν καί θά ἔχῃ ἐπαφάς μετά τῶν πολιτικῶν ἀρχῶν τῆς χώρας. Τόν Παναγιώτατον προέπεμψαν ἐν τῷ ἀεροδρομίῳ τῆς Πόλεως ὁ ὑπ’ Aὐτοῦ ὁρισθείς ὡς Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβ. Μητροπολίτης Μοσχονησίων κ. Ἀπόστολος, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στέφανος, Πρωτοσυγκελλεύων, καί ὁ Ἐντιμ. κ. Νικόλαος Σαπουντζῆς, Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα.  Κατά τήν ἄφιξιν τοῦ Πατριάρχου εἰς Παρισίους θά προστεθοῦν εἰς τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Βελγίου κ. Παντελεήμων καί Ντιτρόϊτ κ. Νικόλαος. Ὁ Πατριάρχης θά ἐπιστρέψῃ, σύν Θεῷ, εἰς τήν ἕδραν Αὐτοῦ, τό ἑσπέρας τῆς Πέμπτης, 14ης τρ. μ. . 

( Απο την επίσημη Ιστοσελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου )

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 1453-1822

Αμέσως μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους , τον αγώνα για την διατήρηση της Εθνικής ταυτότητας του Γένους και την  Παλιγγενεσία επωμίσθηκε η Εθναρχούσα Ορθόδοξος Εκκλησία, υπό τον Εθνάρχη - Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως . Με πολλές θυσίες ,δάκρυα και αίμα η Μητέρα Εκκλησία περιέθαλψε στην αγκαλιά Της το δουλωμένο Γένος και κατάφερε να κρατήσει αδούλωτο το φρόνημά του. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η μανία του κατακτητή ξεσπούσε στο πρόσωπο του Πατριάρχη - Εθνάρχη . Στην μεγάλη χορεία των Μαρτύρων είναι πλείστοι οι Πατριάρχες,που αντί για ωμοφόριο ευλόγησαν και πέρασαν στον λαιμό τους το σχοινί του δημίου κι αντί να λειτουργήσουν στην Αγία Τράπεζα το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου λειτούργησαν το δικό τους σώμα και πρόσφεραν το δικό τους αίμα. Επισφράγισαν έτσι την Πατριαρχική τους διακονία κι έκαμαν, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, "την τελευτήν τελευταίον μυστήριον". 
Το "μυστήριο" της Ρωμιοσύνης που άντεξε,έζησε και θα συνεχίσει να ζει !!!
Στους μάρτυρες Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως ταιριάζουν τα λόγια των "εγκωμίων" του Μεγάλου Σαββάτου...

" ΄Ωσπερ πελεκάν,τετρωμένος την πλευράν σου Λόγε,σούς θανόντας παίδας εζώωσας,επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς ."

Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης 

Τη δεκάτη Απριλίου τιμάται η μνήμη του Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄ ο οποίος απαγχονίσθηκε στην κεντρική πύλη του Πατριαρχείου στο Φανάρι, στις 10 Απριλίου 1821, ανήμερα του Πάσχα. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κάθε χρόνο ανάβει ένα κερί μπροστά στην κλειστή πύλη, εναποθέτει λίγα λουλούδια και προσεύχεται τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τη μνήμη του μαρτυρικού προκατόχου του.
Τον Απρίλιο του 2011 ο Πατριάρχης του Γένους μετά το προσκύνημα του στη Κλειστή Πύλη των Πατριαρχείων είπε τα εξής απευθυνόμενος στους πολυπληθείς προσκυνητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ των οποίων ήταν και εκατοντάδες μαθητών ελληνικών Δημοτικών και Γυμνασίων.

«Σήμερα είναι ημέρα πένθους και πικρών αναμνήσεων, διότι σαν σήμερα, 10 Απριλίου, πριν από 190 χρόνια και ήταν Πάσχα εκείνη την ημέρα, το 1821, κρεμάστηκε, έξω στην αυλή του Πατριαρχείου, ο τότε Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄. Έκτοτε και κάθε χρόνο τον θυμούμαστε τέτοια μέρα. Πριν κατεβώ σήμερα στην Εκκλησία, πέρασα, καθ΄ ο είχα χρέος, και έβαλα λίγα λουλούδια στην έκτοτε Κλειστή Πύλη, στον τόπο του μαρτυρίου του Οικουμενικού Πατριάρχου και άναψα ένα κερί ζητώντας την ευχή και την προσευχή του για το Μεγάλο αυτό Μοναστήρι της Ορθοδοξίας που λέγεται Οικουμενικόν Πατριαρχείον και για όλους εμάς που έχουμε την ευλογία του Θεού να διακονούμε σ΄αυτό το Μεγάλο Μοναστήρι και ζήτησα ακόμη την ευχή του για όλους τους Ορθοδόξους ανά την Οικουμένη, διότι οι ευχές ενός τέτοιου Μαρτυρικού Πατριάρχου ασφαλώς εισακούονται από τον Θεόν.
Ζήτησα την ευχή του για την ειρήνη του σύμπαντος κόσμου, για την ευστάθεια των Αγίων του Θεού Εκκλησιών και για την ένωση των πάντων, ανθρώπων, Εκκλησιών, λαών και εθνών της υφηλίου. Αυτή την ενότητα χρειαζόμεθα σήμερα ιδιαιτέρως και γι΄αυτήν σας παρακαλώ να προσεύχεσθε και εσείς.
Δυστυχώς διάφοροι ξεναγοί, κυρίως Τούρκοι, διαδίδουν ψευδώς και παραπληροφορώντας χαρακτηρίζουν την κλειστή πύλη ως «Πύλη του μίσους» και ότι δήθεν αυτή θα ανοίξει όταν κρεμαστεί εκεί κάποιος Μουσουλμάνος. Πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα και παραμύθι, μία διαστρεβλωμένη και κακόβουλη διάδοση, την οποία δε διανοήθηκαν οι Ορθόδοξοι, ούτε καν φαντάσθηκαν και η οποία, φυσικά, αντίκειται στο Χριστιανικό πνεύμα. Έχει σκοπό μόνο την δημιουργία τεχνητής έντασης.
Δεν είναι, όμως, ο Γρηγόριος Ε΄ ο μόνος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως που απαγχονίσθηκε. Μετά την Άλωση της Πόλης αρκετοί Οικουμενικοί Πατριάρχες που ανήλθαν στο θρόνο ήλθαν αντιμέτωποι με την Οθωμανική Διοίκηση, την «Υψηλή Πύλη». Ορισμένους τους απαγχόνισαν, άλλους τους έπνιξαν στη θάλασσα, άλλους τους εξανάγκασαν σε παραίτηση, άλλους τους έστειλαν σε εξορία, και ορισμένοι άλλοι άφησαν την τελευταία τους πνοή στις φυλακές. Και όλα αυτά με αποφάσεις της Οθωμανικής Διοίκησης."

Αναφέρουμε συνοπτικά περιπτώσεις των Πατριαρχών που απαγχονίσθηκαν ή θανατώθηκαν και δεν είναι και τόσο γνωστές στο ευρύ κοινό, χωρίς να γίνεται λόγος για το σημαντικό αριθμό ιεραρχών, ιερέων και μοναχών που απαγχονίσθηκαν ή θανατώθηκαν.

Ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την Άλωση Γεννάδιος Σχολάριος είναι και ο πρώτος που παραιτείται λόγω διαφωνιών του με την Οθωμανική Διοίκηση.

Ο Ιωάσαφ Α΄ (1465-1466): Αφού τον ξύρισαν, εκθρονίσθηκε με εντολή του Σουλτάνου.

Ο Ραφαήλ Α΄ (1475-1476): Μη δυνάμενος να πληρώσει τον καταναγκαστικό φόρο (πεσκέσι) εκθρονίσθηκε, φυλακίστηκε όπου και μετά ένα χρόνο απεβίωσε.

Ο Ραφαήλ Β΄ (1603-1607): Με εντολή του Σουλτάνου Αχμέτ Ι΄ εκθρονίσθηκε και εξορίσθηκε και θανατώθηκε μετά από φρικτά βασανιστήρια.

Κύριλλος Α΄ ο Λούκαρις ( 1620 – 1638 ): Πέντε φορές στο διάστημα αυτό ανήλθε και κατήλθε του Θρόνου έχοντας υπηρετήσει σε αυτόν και πρώτα, ήδη από το 1612 και για μικρό διάστημα, ως επιτηρητής του από τη θέση του Πατριάρχου Αλεξανδρείας. Στις 20 Ιουνίου 1638 με εντολή του Σαντραζάμη Μπαϊράμ Πασά συνελήφθη και φυλακίσθηκε σε πύργο του Βοσπόρου. Στις 27 Ιουνίου παραδίδεται σε γενιτσάρους και εκείνοι τον μεταφέρουν με πλοιάριο ανοιχτά της θάλασσας όπου και τον πνίγουν.

Κύριλλος Β΄ ο Κονταρής (1633-1639): Λόγω των ενεργειών του εκθρονίζεται και κατόπιν συλλαμβάνεται από τις Οθωμανικές Αρχές, φυλακίζεται και εξορίζεται στην Καρθαγένη. Ο εκει οθωμανός πασάς της Τύνιδος του επέβαλε να ασπασθεί το Ισλάμ, αλλά ο Κύριλλος αντιστάθηκε και για τον λόγο αυτό τον απαγχόνησαν στις 24 Ιουνίου 1640. Και μία εντυπωσιακή λεπτομέρεια: κατά τον απαγχονισμό του το σχοινί της αγχόνης κόβεται δύο φορές και κατόπιν αυτού τον πνίγουν.

Παρθένιος Β΄ (1644-1646, 1648-1651): Με εντολή του Σουλτάνου Ιμπραχίμ εκθρονίσθηκε και παραδόθηκε στους γενιτσάρους για να τον πνίξουν. Το σκήνωμά του βρέθηκε στη γύρω περιοχή της νήσου Πλάτης των Πριγκηπονήσων, από Χριστιανούς οι οποίοι και το ενταφίασαν στο νησί της Χάλκης.

Παρθένιος ο Γ΄ (1656-1657): Με εντολή του Σουλτάνου μετά από φρικτά βασανιστήρια απαγχονίσθηκε στην Καγγελωτή Πύλη (περιοχή Παρμα καπί) της Πόλης την 1η Απριλίου (Σάββατο του Λαζάρου) και μετά απο τρείς ημέρες ρίφθηκε στη θάλασσα.

Γαβριήλ Β΄ (23/4-5/5-1657): Στον Πατριαρχικό Θρόνο παρέμεινε μόνο δώδεκα μέρες. Εκθρονίσθηκε και τοποθετήθηκε στη Μητρόπολη Προύσσης. Έγινε καταγγελία-συκοφαντία Εβραίων της περιοχής ότι εκχριστιάνισε ένα μουσουλμάνο, ενώ στην πραγματικότητα αυτός τον οποίον βάπτισε ήταν Εβραίος. Αποτέλεσμα της κατασυκοφάντησής του ήταν η φυλάκιση και στη συνέχεια ο απαγχονισμός του στις 3 Δεκεμβρίου 1659.

Μελέτιος Β΄ (1768-1769): Μετα την παραίτησή του συλλαμβάνεται μαζί με άλλους τριάντα προκρίτους, κληρικούς και λαϊκούς και φυλακίζεται βασανιζόμενος φρικτά. Ενώ αθωώθηκε της κατηγορίας για συνεργασία κατά του Οθωμανικού κράτους εξορίσθηκε στη Μυτιλήνη. Εκεί υπέφερε περισσότερα από την Οθωμανική Διοίκηση εξαιτίας και του πυρπολισμού του Τσεσμέ από τους Ρώσους. Κατόπιν ζήτησε άδεια από τον Σουλτάνο να μεταβεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Τένεδο. Από εκεί αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη όπου του επιτράπηκε να μείνει μόνο 61 μέρες. Απεβίωσε στην Τένεδο στα μέσα του 1777 σε μεγάλη φτώχεια.

Κύριλλος Στ΄ (1813-1818): Επειδή δεν κατέστη αρεστός στο Σουλτάνο Μαχμούτ του Β΄, εκθρονίσθηκε και εξορίσθηκε στο Άγιον Όρος. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αδριανούπολη. Οκτώ μέρες μετά τον απαγχονισμό του Γρηγορίου Ε΄, στις 18 Απριλίου 1821, ο Σουλτάνος δίνει εντολή να κρεμασθεί και εκείνος στην πύλη του Μητροπολιτικού Μεγάρου. Μετά από 3 μέρες ρίφθηκε στον ποταμό Έβρο, και η αγία σωρός του βρέθηκε στις όχθες του ποταμού κοντα στο χωριό Πύθιο του Διδυμοτείχου όπου και με άκρα μυστικότητα, παρά την απαγόρευση που υπήρχε από τις Αρχές, και με ευλάβεια τάφηκε από τους κατοίκους του.

Ευγένιος Β΄ (1821-1822): Διάδοχος του απαγχονισθέντος Γρηγορίου Ε΄. Παραδόθηκε σε διαδηλωτές και σύρθηκε στους δρόμους από τα γένεια και τα μαλλιά και πέθανε λίγον καιρό αργότερα από τις κακουχίες που υπέστη.


Αυτά προς γνώση της ιστορίας και μόνο. Και όχι για να προκαλέσουν το δίκαιο αίσθημα. Αιωνία η μνήμη αυτών.

Άγιος ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΣΤ

΄Αγιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε΄

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ ΚΠΟΛΕΩΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ο ΛΟΥΚΑΡΙΣ

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε 

 

ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΣΤ ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΣ

Σεβασμιώτατε εκπρόσωπε της Α.Θ.Παναγιότητος του Οικουμενικού Πτριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου και Ποιμενάρχα της Θεοστηρίκτου ταύτης Μητροπόλεως κ.Κωνσταντίνε.

Σεβαστοί Πατέρες.

Κύριε Δήμαρχε και λοιποί εκρόσωποι των Αρχών της Πολεώς μας.Ευλογημένε Λαέ του Θεού.

 Χρέος ιερόν και παλαιόν μας συνεκέντρωσεν σήμερον εις τον Ιερόν τούτον Ναόν .  Χρέος έναντι ανδρός τιμίου και αγίου, του μακαριστού και μαρτυρικού Οικουμενικού   Πατριάρχου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΣΤ΄ ,ο οποίος πριν από ογδόντα  ακριβώς χρόνια εις τον τόπον  τούτον παρέδιδε την μεν αγία αυτού ψυχήν εις χείρας Θεού  Ζώντος το δε   κουρασμένον αυτού Σώμα εις την φιλόξενον Αττικήν Γήν ,η οποία, για πρώτην  φοράν  εις την ιστορίαν της, εδέχετο εις την πρωτεύουσα της  ,την περιώνυμον των Αθηναίων Πόλιν ,νεκρόν Πατριάρχου ο οποίος ,κατά τον μακαριστόν Αρχιεπίσκοπον  Αθηνών Χροσόστομον Παπαδόπουλον,"εσυμβόλιζεν υπό τον φαιδρόν  της ελευθερίας ήλιον τον βαθύν, τον σιγηλόν και τον μελαγχολικόν , αλλ  άμα και τον εν σώφρονι καρτερία συγκρατούμενον  πόνον της αλυτρώτου του Γένους επιτομής".(Περιοδικό Εκκλησία 6-12-30).Και τούτον διότι εις τον μακαριστόν Πρωθιεράρχην Κωνσταντίνον "άνωθεν επεκλώσθη να συνδεθή προς μίαν των κρισιμοτάτων περιόδων της εθνικής και εκκλησιαστικής ημών ιστορίας" .Η Προύσα της ευάνδρου Βιθυνίας καυχάται ως η γήινος Πατρίς του μακαριστού Πατριάρχου, εκεί προ εκατό και πεντήκοντα ακριβώς ετών (1860 ) είδεν το λαμπρόν του ηλίου φώς ,ενώ η  περίφημος Πατριαρχική Θεολογική Σχολή της Χάλκης  κατέστησε αυτόν απόστολον θερμόν του Ευαγγελίου και κήρυκαν  των ιδανικών και ελπίδων του Γένους. Από την πατρίδα του .την Προύσα , θα ξεκινήσει και την εκκλησιαστική του πορεία ,ως Αρχιδιάκονος  Αυτής , η Μητρόπολις Σαράντα Εκκλησιών της Θράκης ,θα τον δεχθεί  ως Βοηθόν Επίσκοπον  υπό τον τίτλον Ροδοστόλου, η Μητρόπολις Βελλάς  και  Κονίτσης της Ηπείρου ως Μητροπολίτην  και στην συνέχεια  η ιστορική Μητρόπολις Τραπεζούντος του ηρωικού Πόντου  για να ακολουθήσουν αι Γεροντικαί Μητροπόλεις Κυζίκου και είτα Δέρκων  και τέλος ο περίλαμπρος Οικουμενικός Θρόνος. 

Εις τας θέσεις αυτάς  η Εκκλησία τον εξέλεξεν εκτιμούσα το ήθος , την ευστάθειαν του χαρακτήρος , την προσήλωσην του εις το καθήκον, την απόλυτον υπακοήν και τον σεβασμόν του προς την Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία . Τα περί της εκλογής του εις τον σεπτόν Οικουμενικόν Θρόνον , αλλά και όσων ακολούθησαν αυτής , θα μου επιτρέψετε όπως δανεισθώ   εκ της εμπνευσμένης ομιλίας του Διαδόχου Αυτού εις τον Θρόνον του Αποστόλου Ανδρέου ,του σημερινού Οικουμενικού Πατριάρχου κ . Βαρθολομαίου την οποίαν εξεφώνησεν κατά  την ευλογημένη εκείνη ώρα των Αποκαλυπτηρίων του Ανδριάντα του μακαριστού Πατριάρχου Κωνσταντίνου εις το κέντρον της Πόλεώς μας    την 13 ην Μαΐου του 2008 ."Εις ημέρας θυελλώδεις" ,είπεν ο  Πατριάρχης μας , "Εις ημέρας θυελλώδεις και τραγικάς δια το Γένος και την Εκκλησίαν, την 25 ην Νοεμβρίου 1924 , η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου , εις διαδοχήν του αποβιώσαντος Γρηγορίου Ζ΄ , εξέλεξε τον έως τότε Γέροντα Δέρκων Κωνσταντίνον τον Αράπογλου ως Κωνσταντίνον ΣΤ΄ , Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως , Νέας Ρώμης και Οικουμενικόν Πατριάρχην. Επρόκειτο δι ΄  άνδρα καλόν και αγαθόν, αιδήμονα μεν  την απάντησιν,  πράον δε τον τρόπον και λαλιάν προιέμενον πρεπόντως και εκ παιδός εκμεμελετηκότα πάντα τα της αρετής οικεία " (Μαρκ.15,12 ) ……Η αρετή του , η συνεσίς του , η παιδεία του , η διοικητική  ικανότης  του , η αγάπη του δια την εσταυρωμένην Μητέραν  Εκκλησίαν   και το Γένος , του είχον  εξασφαλίσει όχι μόνον την αγάπην, την  αφοσίωσιν και   τον σεβασμόν του πιστού Λαού , αλλά και την βαθείαν εκτίμησιν και εμπιστοσύνην της σεβασμίας Ιεραρχίας  , η οποία , εις τας δυσχειμέρους  εκείνας ώρας  , επέβλεψεν εις το σεβάσμιον προσωπόν του   με χρηστάς ελπίδας και του ενεπιστεύθη  τους οίακας του Οικουμενικού Θρόνου . Δυστυχώς όμως ο νεοεκλεγείς Πατριάρχης επέπρωτο να δοκιμασθή αμέσως μετά σκληρότατα. Η Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής Πληθυσμών , η οποία συνεστήθη εις εφαρμογήν της Συνθήκης της Λωζάννης , τον εχαρακτήρισεν ως ανταλλάξιμον , δηλαδή εκριζωτέον και αποπομπαίον!.. " Εν πυρί δοκιμάζεται χρυσός  και άνθρωποι  δεκτοί εν καμίνω ταπεινώσεως" , λέγει η Αγία Γραφή
 ( Σοφ. Σειράχ 2, 5 ). Και ο αείμνηστος Προκάτοχος ημών ερρίφθη εις την φοβεράν κάμινον της ταπεινώσεως , υποχρεωθείς , χωρίς προειδοποίησιν , να εγκαταλείψη άκων και διαμαρτυρόμενος την έδραν του και το δοκιμαζόμενον ποίμνίον του , την πρωίαν της εορτής των Τριών Ιεραρχών του 1925 . Επιβιβάσθη υπό της εξουσίας εις τον σιδηρόδρομον άνευ αποσκευών , άνευ εφοδίων , " άτερ βαλλαντίου και πήρας "
 ( Λουκ.22 , 35 ) , πτωχός , άπορος , " με την ψυχήν εις το στόμα ", δια να καταλήξει μέσω Θεσσαλονίκης , ενταύθα , εις την Νέαν Φιλαδέλφειαν   , όπου τόσα και τόσα βίαιως αποσπασθέντα από τας εστίας των τέκνα της "Μεγάλης Στεριάς" προσεπάθουν να πήξουν μίαν πρόχειρον καλύβην δια να στεγάσουν την δυστυχίαν των .  ΄Ηλθεν εδώ ο Πατριάρχης του Γένους , με "καρδίαν αθυμούσαν και εκλείποντας οφθαλμούς και τηκομένην  ψυχήν  ( Δευτ. 28 , 65 ) , εν μέσω των ορφανών του , "συναγωνιστής εν τη θλίψει… και υπομονή εν Ιησού Χριστώ " 
( Αποκ . Ι . 1 , 9 ) , προστάτης των , παρηγορητής των , εμψυχωτής των , ως Πατήρ , αληθινός , αξιοπρεπής και όρθιος μέσα εις τας φλόγας της δοκιμασίας. Και όταν ανθρωπίνως εξέλιπε κάθε δυνατότης επιστροφής του εις το ιερόν Σύνθρονον του Φαναρίου , …υπέβαλεν εις την Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον την από του Θρόνου κανονικήν παραιτησίν του  , την 22αν Μαΐου του ιδίου έτους , προκειμένου να παύση η ορφάνια της ιστορικής έδρας της "Εκκλησίας των του Χριστού πενήτων" .  Όντως  , 
" ηγούμενος μέγας πέπτωκεν εν τη ημέρα ταύτη εν τω Ισραήλ " (Βασιλειών 3 ,39 ) , και εισήρχετο , ζων ακόμη , εις την ιστορίαν . Μετά δε πεντέμισυ έτη ήλθε και το οσιάκον τέλος της αγίας ζωής του , εις ηλικίαν μόλις εβδομήκοντα ετών , την 28^ην Νοεμβρίου 1930 . Ούτως ο Πατριάρχης Κωνσταντίνος προσετέθη εις τους αοιδίμους προκατόχους του περί το ουράνιον θυσιαστήριον , και ήκουσεν ασφαλώς παρά του Κυρίου το :
" οίδα σου τα έργα και την θλίψιν και την πτωχείαν" ( Αποκ . Ι . 2 , 9 ), διά να λάβει μετά ταύτα από τας χείρας Του , ως "πιστός άχρι θανάτου" , " τον στέφανον της ζωής " 
( Αποκ . 2 , 10 ) .

        

                                          

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, πατέρες και εν Κυρίω Αδελφοί .  Είναι γνωστόν ότι αμέσως μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως  τον αγώνα για την Εθνική Παλιγγενεσία επωμίσθη η Εθναρχούσα Ορθόδοξος Εκκλησία ,υπό τον Εθνάρχη-Οικουμενικό Πατριάρχη ΚΠόλεως. Με πολλές θυσίες  , δάκρυα και αίμα η Μητέρα Εκκλησία περιέθαλψε στην αγκαλιά της το δουλωμένο Γένος  και κατάφερε να κρατήσει αδούλωτο το φρονημά του .  Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις  που η μανία του κατακτητή ξεσπούσε στο πρόσωπο του Πατριάρχη-Εθνάρχη  . Στη μεγάλη χορεία των Μαρτύρων είναι πλείστοι οι Πατριάρχες που αντί για ωμοφόριο ευλόγησαν και  πέρασαν στο λαιμό τους το σχοινί του δημίου κι αντί να λειτουργήσουν στην Αγία Τράπεζα το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου λειτούργησαν το δικό του σώμα και προσέφεραν το δικό τους αίμα . Επισφράγισαν έτσι την Πατριαρχική τους διακονία κι έκαμαν , όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, "την  τελευτήν τελευταίον μυστήριον ". 
Το μυστήριο της Ρωμιοσύνης που άντεξε , έζησε, ζει και θα συνεχίσει να ζει . ΄Ενδεκα Πατριάρχες  έδωσαν την ζωή τους ,χωρίς να αναφέρουμε όσους εταπεινώθηκαν , εξορίστηκαν , εχλευάσθηκαν , σήκωσαν αγόγγυστα τον Σταυρό του Γένους για να ζούμε εμείς σήμερα στο φώς της Αναστάσεως  του .Ένδεκα νεκροί Πατριάρχες και κανένας προδότης ! Αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα. Η θυσία των Πατριαρχών ,των Αρχιερέων , των Ιερέων , των Διακόνων και Μοναχών κρατά ψηλά την Εθνική μας υπερηφάνεια και αποτελεί για όλους μας εγγύηση ότι έστω κι αν όλοι στις δύσκολες ώρες εγκαταλείψουν τον λαό , η Εκκλησία θα συνεχίσει την λαμπρή της παράδοση να προσφέρει τους Λειτουργούς Της θυσία ζωής για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία .  Εις την περίπτωσιν του τιμωμένου σήμερον Πατριάρχου Κωνσταντίνου ο κατακτητής δεν ζητούσε αίμα. Ζητούσε ταπείνωση και εξαφάνιση του Κέντρου της Ορθοδοξίας από τον φυσικό του χώρο την Βασιλεύουσα Πόλη του Κωνσταντίνου . Η απελασίς του δεν ήταν μια απλή εφαρμογή μιας αμφισβητούμενης και άκυρης , όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια , παραγράφου της Συνθήκης της Λωζάννης . Στο πρόσωπο του Πατριάρχου πίστευαν ότι ταπεινώνουν ολόκληρη την Ορθοδοξία  και τον Ελληνισμό  Η απέλασις δεν ήρθε μόνη της . Ήταν η συνέχεια ενός  ύπουλου σχεδίου που καταστρώθηκε πριν και εφαρμόστηκε μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης και την αποτυχία της οριστικής απομακρύνσεως του Πατριαρχείου από την  Κωνσταντινούπολη . Το σχέδιο , όπως αποδεικνύουν τα επίσημα Αρχεία των Γαλλικών και Αμερικανικών Αποστολών στην Πόλη  , προέβλεπε αρχικά την τουρκοποίηση του Πατριαρχείου , την αποδυνάμωσή  του   στην συνέχεια και τέλος την εκ των πραγμάτων απομακρυνσή του . Μέσα σε αυτό το σχέδιο εντάσσονται τόσο η ίδρυση από τον Κεμάλ του λεγομένου 
 " τουρκορθόδοξου πατριαρχείου " υπό τον περιβόητο παπα- Ευθύμ , ένα έκτρωμα που δυστυχώς υφίσταται μέχρι σήμερα και κατέχει ακόμα παράνομα περιουσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όσο και η απαίτηση  για παραίτηση  του Πατριάρχου Μελετίου Δ ΄ καθώς και οι συνεχείς παραβιάσεις της Συνθήκης σε βάρος των Ελλήνων της ΚΠόλεως , της  Ίμβρου και της Τενέδου  . Όλα  ήσαν καλά μελετημένα και υπολογισμένα .Εκείνο όμως που δεν είχαν υπολογίσει ήταν το ήθος , η αξιοπρέπεια και το βάρος της κληρονομιάς που  έφερε  ο απελαθείς Πατριάρχης . Δεν υπολόγισαν στις αντοχές της Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης που τις οδηγούν στην υπέρβαση των προσκαίρων και δεινών γεγονότων και στην κατάκτηση αιωνίων αγαθών και παρρησίας Θεϊκής .  " Το μαρτύριο έχει αξία όταν αντέχει "   , έχει πει ένας σύγχρονος λόγιος Ιεράρχης  του Οικουμενικού Πατριαρχείου , ο Χαλκηδόνος Μελίτων   . Και εδώ ακριβώς συνίστανται το Μυστήριον και το Θαύμα της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας . Αντέχουν . Και τι θα πει αντέχω στα χείλη του Ρωμιού , διερωτάται ένας άλλος Φαναριώτης λόγιος Ιεράρχης , ο Πέργης Ευάγγελος ,   και απαντά "Θα πει κρατώ σφιχτά  κάτι . Αλλά και κρατιέμαι σφιχτά από κάτι  … Υπάρχει ένας κύκλος του μαρτυρίου στη ζωή, που περιχωρείται  μέσα σε δύο δυνάμεις . Της αντοχής και της ανταπόδοσής της . Η δεύτερη , προϋποθέτει την πρώτη   και την καθιστά τμήμα του λαού και της ιστορίας του . Έτσι κερδίζουν οι θεσμοί άφθαρτο στέφος και πρόσβαση στην αιωνιότητα . ΄Ετσι αθανατίζουν την εικόνα τους  . Για την Ορθοδοξία και την Ρωμιοσύνη , εικόνα με αντοχή και παράδοση ήθους . Είναι τροφοδότηση της ανακαίνισης . Αντέρισμα του Θεσμού . Και κανόνας ζωής . "Αντεχόμεθα της κληρονομίας ημών "!.. (Πέργης Ευαγγέλου-Εκ Φαναρίου Β ) . Αυτή  η βαριά κληρονομιά ήταν το φώς των μαρτύρων Πατριαρχών , αυτής κληρονόμος και ο τιμώμενος Πατριάρχης Κωνσταντίνος . Στον Πατριαρχικό Θρόνο της Βασιλεύουσας εκλήθη ως Ιερομαρτύρων κυρίως διάδοχος και δεν άργησε να τεθεί επί της κεφαλής και αυτού ο στέφανος του μαρτυρίου . Στις 28 Νοεμβρίου 1930 , ο Κύριος ,εκάλεσε κοντά Του τον κουρασμένο Πατριάρχη Κωνσταντίνο . Εκοιμήθη ήρεμος και γαλήνιος , ύστερα από ολιγοήμερη ασθένεια ,σε ηλικία 70 ετών, στην προσφυγική του κατοικία στην Ν .Φιλαδέλφεια . Οι τελευταίες  λέξεις που βγήκαν από τα χείλη του είναι συγκλονιστικές αλλά και χαρακτηρίζουν  το ήθος του ανδρός και το μεγαλείο της αντοχής του : " Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν" και " Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης προς την Εκκλησίαν και το Γένος, θλίψις , η στενοχωρία , η διωγμός η μάστιξ ; "
 Ογδόντα ακριβώς χρόνια από τον θάνατο του πρόσφυγα Πατριάρχη , το μνημόσυνο του Παρακαταθήκη ιερή , που την συνέστησε σαν τελευταία ευχή στις επερχόμενες γενιές μέσα από το βουβό του μαρτύριο. Το όνομά  του  χαραγμένο στο Φωτοστέφανο του Γένους .
Και ο Στέφανος της Δικαιοσύνης ,που του απένειμε ο Δίκαιος Κριτής , 
" μαργαρίτης πολύτιμος" στα " Άγια των Αγίων " της Ορθοδοξίας. 
Κωνσταντίνου του Παναγιωτάτου 
και Οικουμενικού Πατριάρχου 
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ 

 
 Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Ηλιάκης
 Ιερός Ναός Αγίων Βασιλείου και Κοσμά του Αιτωλού Ν . Φιλαδελφείας 
 28 Νοεμβρίου 2010.