Σεβασμιώτατε εκπρόσωπε της Α.Θ.Παναγιότητος του Οικουμενικού Πτριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου και Ποιμενάρχα της Θεοστηρίκτου ταύτης Μητροπόλεως κ.Κωνσταντίνε.
Σεβαστοί Πατέρες.
Κύριε Δήμαρχε και λοιποί εκρόσωποι των Αρχών της Πολεώς μας.Ευλογημένε Λαέ του Θεού.
Χρέος ιερόν και παλαιόν μας συνεκέντρωσεν σήμερον εις τον Ιερόν τούτον Ναόν . Χρέος έναντι ανδρός τιμίου και αγίου, του μακαριστού και μαρτυρικού Οικουμενικού Πατριάρχου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤ΄ ,ο οποίος πριν από ογδόντα ακριβώς χρόνια εις τον τόπον τούτον παρέδιδε την μεν αγία αυτού ψυχήν εις χείρας Θεού Ζώντος το δε κουρασμένον αυτού Σώμα εις την φιλόξενον Αττικήν Γήν ,η οποία, για πρώτην φοράν εις την ιστορίαν της, εδέχετο εις την πρωτεύουσα της ,την περιώνυμον των Αθηναίων Πόλιν ,νεκρόν Πατριάρχου ο οποίος ,κατά τον μακαριστόν Αρχιεπίσκοπον Αθηνών Χροσόστομον Παπαδόπουλον,"εσυμβόλιζεν υπό τον φαιδρόν της ελευθερίας ήλιον τον βαθύν, τον σιγηλόν και τον μελαγχολικόν , αλλ άμα και τον εν σώφρονι καρτερία συγκρατούμενον πόνον της αλυτρώτου του Γένους επιτομής".(Περιοδικό Εκκλησία 6-12-30).Και τούτον διότι εις τον μακαριστόν Πρωθιεράρχην Κωνσταντίνον "άνωθεν επεκλώσθη να συνδεθή προς μίαν των κρισιμοτάτων περιόδων της εθνικής και εκκλησιαστικής ημών ιστορίας" .Η Προύσα της ευάνδρου Βιθυνίας καυχάται ως η γήινος Πατρίς του μακαριστού Πατριάρχου, εκεί προ εκατό και πεντήκοντα ακριβώς ετών (1860 ) είδεν το λαμπρόν του ηλίου φώς ,ενώ η περίφημος Πατριαρχική Θεολογική Σχολή της Χάλκης κατέστησε αυτόν απόστολον θερμόν του Ευαγγελίου και κήρυκαν των ιδανικών και ελπίδων του Γένους. Από την πατρίδα του .την Προύσα , θα ξεκινήσει και την εκκλησιαστική του πορεία ,ως Αρχιδιάκονος Αυτής , η Μητρόπολις Σαράντα Εκκλησιών της Θράκης ,θα τον δεχθεί ως Βοηθόν Επίσκοπον υπό τον τίτλον Ροδοστόλου, η Μητρόπολις Βελλάς και Κονίτσης της Ηπείρου ως Μητροπολίτην και στην συνέχεια η ιστορική Μητρόπολις Τραπεζούντος του ηρωικού Πόντου για να ακολουθήσουν αι Γεροντικαί Μητροπόλεις Κυζίκου και είτα Δέρκων και τέλος ο περίλαμπρος Οικουμενικός Θρόνος.
Εις τας θέσεις αυτάς η Εκκλησία τον εξέλεξεν εκτιμούσα το ήθος , την ευστάθειαν του χαρακτήρος , την προσήλωσην του εις το καθήκον, την απόλυτον υπακοήν και τον σεβασμόν του προς την Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία . Τα περί της εκλογής του εις τον σεπτόν Οικουμενικόν Θρόνον , αλλά και όσων ακολούθησαν αυτής , θα μου επιτρέψετε όπως δανεισθώ εκ της εμπνευσμένης ομιλίας του Διαδόχου Αυτού εις τον Θρόνον του Αποστόλου Ανδρέου ,του σημερινού Οικουμενικού Πατριάρχου κ . Βαρθολομαίου την οποίαν εξεφώνησεν κατά την ευλογημένη εκείνη ώρα των Αποκαλυπτηρίων του Ανδριάντα του μακαριστού Πατριάρχου Κωνσταντίνου εις το κέντρον της Πόλεώς μας την 13 ην Μαΐου του 2008 ."Εις ημέρας θυελλώδεις" ,είπεν ο Πατριάρχης μας , "Εις ημέρας θυελλώδεις και τραγικάς δια το Γένος και την Εκκλησίαν, την 25 ην Νοεμβρίου 1924 , η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου , εις διαδοχήν του αποβιώσαντος Γρηγορίου Ζ΄ , εξέλεξε τον έως τότε Γέροντα Δέρκων Κωνσταντίνον τον Αράπογλου ως Κωνσταντίνον ΣΤ΄ , Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως , Νέας Ρώμης και Οικουμενικόν Πατριάρχην. Επρόκειτο δι ΄ άνδρα καλόν και αγαθόν, αιδήμονα μεν την απάντησιν, πράον δε τον τρόπον και λαλιάν προιέμενον πρεπόντως και εκ παιδός εκμεμελετηκότα πάντα τα της αρετής οικεία " (Μαρκ.15,12 ) ……Η αρετή του , η συνεσίς του , η παιδεία του , η διοικητική ικανότης του , η αγάπη του δια την εσταυρωμένην Μητέραν Εκκλησίαν και το Γένος , του είχον εξασφαλίσει όχι μόνον την αγάπην, την αφοσίωσιν και τον σεβασμόν του πιστού Λαού , αλλά και την βαθείαν εκτίμησιν και εμπιστοσύνην της σεβασμίας Ιεραρχίας , η οποία , εις τας δυσχειμέρους εκείνας ώρας , επέβλεψεν εις το σεβάσμιον προσωπόν του με χρηστάς ελπίδας και του ενεπιστεύθη τους οίακας του Οικουμενικού Θρόνου . Δυστυχώς όμως ο νεοεκλεγείς Πατριάρχης επέπρωτο να δοκιμασθή αμέσως μετά σκληρότατα. Η Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής Πληθυσμών , η οποία συνεστήθη εις εφαρμογήν της Συνθήκης της Λωζάννης , τον εχαρακτήρισεν ως ανταλλάξιμον , δηλαδή εκριζωτέον και αποπομπαίον!.. " Εν πυρί δοκιμάζεται χρυσός και άνθρωποι δεκτοί εν καμίνω ταπεινώσεως" , λέγει η Αγία Γραφή
( Σοφ. Σειράχ 2, 5 ). Και ο αείμνηστος Προκάτοχος ημών ερρίφθη εις την φοβεράν κάμινον της ταπεινώσεως , υποχρεωθείς , χωρίς προειδοποίησιν , να εγκαταλείψη άκων και διαμαρτυρόμενος την έδραν του και το δοκιμαζόμενον ποίμνίον του , την πρωίαν της εορτής των Τριών Ιεραρχών του 1925 . Επιβιβάσθη υπό της εξουσίας εις τον σιδηρόδρομον άνευ αποσκευών , άνευ εφοδίων , " άτερ βαλλαντίου και πήρας "
( Λουκ.22 , 35 ) , πτωχός , άπορος , " με την ψυχήν εις το στόμα ", δια να καταλήξει μέσω Θεσσαλονίκης , ενταύθα , εις την Νέαν Φιλαδέλφειαν , όπου τόσα και τόσα βίαιως αποσπασθέντα από τας εστίας των τέκνα της "Μεγάλης Στεριάς" προσεπάθουν να πήξουν μίαν πρόχειρον καλύβην δια να στεγάσουν την δυστυχίαν των . ΄Ηλθεν εδώ ο Πατριάρχης του Γένους , με "καρδίαν αθυμούσαν και εκλείποντας οφθαλμούς και τηκομένην ψυχήν ( Δευτ. 28 , 65 ) , εν μέσω των ορφανών του , "συναγωνιστής εν τη θλίψει… και υπομονή εν Ιησού Χριστώ "
( Αποκ . Ι . 1 , 9 ) , προστάτης των , παρηγορητής των , εμψυχωτής των , ως Πατήρ , αληθινός , αξιοπρεπής και όρθιος μέσα εις τας φλόγας της δοκιμασίας. Και όταν ανθρωπίνως εξέλιπε κάθε δυνατότης επιστροφής του εις το ιερόν Σύνθρονον του Φαναρίου , …υπέβαλεν εις την Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον την από του Θρόνου κανονικήν παραιτησίν του , την 22αν Μαΐου του ιδίου έτους , προκειμένου να παύση η ορφάνια της ιστορικής έδρας της "Εκκλησίας των του Χριστού πενήτων" . Όντως ,
" ηγούμενος μέγας πέπτωκεν εν τη ημέρα ταύτη εν τω Ισραήλ " (Βασιλειών 3 ,39 ) , και εισήρχετο , ζων ακόμη , εις την ιστορίαν . Μετά δε πεντέμισυ έτη ήλθε και το οσιάκον τέλος της αγίας ζωής του , εις ηλικίαν μόλις εβδομήκοντα ετών , την 28ην Νοεμβρίου 1930 . Ούτως ο Πατριάρχης Κωνσταντίνος προσετέθη εις τους αοιδίμους προκατόχους του περί το ουράνιον θυσιαστήριον , και ήκουσεν ασφαλώς παρά του Κυρίου το :
" οίδα σου τα έργα και την θλίψιν και την πτωχείαν" ( Αποκ . Ι . 2 , 9 ), διά να λάβει μετά ταύτα από τας χείρας Του , ως "πιστός άχρι θανάτου" , " τον στέφανον της ζωής "
( Αποκ . 2 , 10 ) .
Εις τας θέσεις αυτάς η Εκκλησία τον εξέλεξεν εκτιμούσα το ήθος , την ευστάθειαν του χαρακτήρος , την προσήλωσην του εις το καθήκον, την απόλυτον υπακοήν και τον σεβασμόν του προς την Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία . Τα περί της εκλογής του εις τον σεπτόν Οικουμενικόν Θρόνον , αλλά και όσων ακολούθησαν αυτής , θα μου επιτρέψετε όπως δανεισθώ εκ της εμπνευσμένης ομιλίας του Διαδόχου Αυτού εις τον Θρόνον του Αποστόλου Ανδρέου ,του σημερινού Οικουμενικού Πατριάρχου κ . Βαρθολομαίου την οποίαν εξεφώνησεν κατά την ευλογημένη εκείνη ώρα των Αποκαλυπτηρίων του Ανδριάντα του μακαριστού Πατριάρχου Κωνσταντίνου εις το κέντρον της Πόλεώς μας την 13 ην Μαΐου του 2008 ."Εις ημέρας θυελλώδεις" ,είπεν ο Πατριάρχης μας , "Εις ημέρας θυελλώδεις και τραγικάς δια το Γένος και την Εκκλησίαν, την 25 ην Νοεμβρίου 1924 , η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου , εις διαδοχήν του αποβιώσαντος Γρηγορίου Ζ΄ , εξέλεξε τον έως τότε Γέροντα Δέρκων Κωνσταντίνον τον Αράπογλου ως Κωνσταντίνον ΣΤ΄ , Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως , Νέας Ρώμης και Οικουμενικόν Πατριάρχην. Επρόκειτο δι ΄ άνδρα καλόν και αγαθόν, αιδήμονα μεν την απάντησιν, πράον δε τον τρόπον και λαλιάν προιέμενον πρεπόντως και εκ παιδός εκμεμελετηκότα πάντα τα της αρετής οικεία " (Μαρκ.15,12 ) ……Η αρετή του , η συνεσίς του , η παιδεία του , η διοικητική ικανότης του , η αγάπη του δια την εσταυρωμένην Μητέραν Εκκλησίαν και το Γένος , του είχον εξασφαλίσει όχι μόνον την αγάπην, την αφοσίωσιν και τον σεβασμόν του πιστού Λαού , αλλά και την βαθείαν εκτίμησιν και εμπιστοσύνην της σεβασμίας Ιεραρχίας , η οποία , εις τας δυσχειμέρους εκείνας ώρας , επέβλεψεν εις το σεβάσμιον προσωπόν του με χρηστάς ελπίδας και του ενεπιστεύθη τους οίακας του Οικουμενικού Θρόνου . Δυστυχώς όμως ο νεοεκλεγείς Πατριάρχης επέπρωτο να δοκιμασθή αμέσως μετά σκληρότατα. Η Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής Πληθυσμών , η οποία συνεστήθη εις εφαρμογήν της Συνθήκης της Λωζάννης , τον εχαρακτήρισεν ως ανταλλάξιμον , δηλαδή εκριζωτέον και αποπομπαίον!.. " Εν πυρί δοκιμάζεται χρυσός και άνθρωποι δεκτοί εν καμίνω ταπεινώσεως" , λέγει η Αγία Γραφή
( Σοφ. Σειράχ 2, 5 ). Και ο αείμνηστος Προκάτοχος ημών ερρίφθη εις την φοβεράν κάμινον της ταπεινώσεως , υποχρεωθείς , χωρίς προειδοποίησιν , να εγκαταλείψη άκων και διαμαρτυρόμενος την έδραν του και το δοκιμαζόμενον ποίμνίον του , την πρωίαν της εορτής των Τριών Ιεραρχών του 1925 . Επιβιβάσθη υπό της εξουσίας εις τον σιδηρόδρομον άνευ αποσκευών , άνευ εφοδίων , " άτερ βαλλαντίου και πήρας "
( Λουκ.22 , 35 ) , πτωχός , άπορος , " με την ψυχήν εις το στόμα ", δια να καταλήξει μέσω Θεσσαλονίκης , ενταύθα , εις την Νέαν Φιλαδέλφειαν , όπου τόσα και τόσα βίαιως αποσπασθέντα από τας εστίας των τέκνα της "Μεγάλης Στεριάς" προσεπάθουν να πήξουν μίαν πρόχειρον καλύβην δια να στεγάσουν την δυστυχίαν των . ΄Ηλθεν εδώ ο Πατριάρχης του Γένους , με "καρδίαν αθυμούσαν και εκλείποντας οφθαλμούς και τηκομένην ψυχήν ( Δευτ. 28 , 65 ) , εν μέσω των ορφανών του , "συναγωνιστής εν τη θλίψει… και υπομονή εν Ιησού Χριστώ "
( Αποκ . Ι . 1 , 9 ) , προστάτης των , παρηγορητής των , εμψυχωτής των , ως Πατήρ , αληθινός , αξιοπρεπής και όρθιος μέσα εις τας φλόγας της δοκιμασίας. Και όταν ανθρωπίνως εξέλιπε κάθε δυνατότης επιστροφής του εις το ιερόν Σύνθρονον του Φαναρίου , …υπέβαλεν εις την Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον την από του Θρόνου κανονικήν παραιτησίν του , την 22αν Μαΐου του ιδίου έτους , προκειμένου να παύση η ορφάνια της ιστορικής έδρας της "Εκκλησίας των του Χριστού πενήτων" . Όντως ,
" ηγούμενος μέγας πέπτωκεν εν τη ημέρα ταύτη εν τω Ισραήλ " (Βασιλειών 3 ,39 ) , και εισήρχετο , ζων ακόμη , εις την ιστορίαν . Μετά δε πεντέμισυ έτη ήλθε και το οσιάκον τέλος της αγίας ζωής του , εις ηλικίαν μόλις εβδομήκοντα ετών , την 28ην Νοεμβρίου 1930 . Ούτως ο Πατριάρχης Κωνσταντίνος προσετέθη εις τους αοιδίμους προκατόχους του περί το ουράνιον θυσιαστήριον , και ήκουσεν ασφαλώς παρά του Κυρίου το :
" οίδα σου τα έργα και την θλίψιν και την πτωχείαν" ( Αποκ . Ι . 2 , 9 ), διά να λάβει μετά ταύτα από τας χείρας Του , ως "πιστός άχρι θανάτου" , " τον στέφανον της ζωής "
( Αποκ . 2 , 10 ) .
Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, πατέρες και εν Κυρίω Αδελφοί . Είναι γνωστόν ότι αμέσως μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως τον αγώνα για την Εθνική Παλιγγενεσία επωμίσθη η Εθναρχούσα Ορθόδοξος Εκκλησία ,υπό τον Εθνάρχη-Οικουμενικό Πατριάρχη ΚΠόλεως. Με πολλές θυσίες , δάκρυα και αίμα η Μητέρα Εκκλησία περιέθαλψε στην αγκαλιά της το δουλωμένο Γένος και κατάφερε να κρατήσει αδούλωτο το φρονημά του . Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η μανία του κατακτητή ξεσπούσε στο πρόσωπο του Πατριάρχη-Εθνάρχη . Στη μεγάλη χορεία των Μαρτύρων είναι πλείστοι οι Πατριάρχες που αντί για ωμοφόριο ευλόγησαν και πέρασαν στο λαιμό τους το σχοινί του δημίου κι αντί να λειτουργήσουν στην Αγία Τράπεζα το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου λειτούργησαν το δικό του σώμα και προσέφεραν το δικό τους αίμα . Επισφράγισαν έτσι την Πατριαρχική τους διακονία κι έκαμαν , όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, "την τελευτήν τελευταίον μυστήριον ".
Το μυστήριο της Ρωμιοσύνης που άντεξε , έζησε, ζει και θα συνεχίσει να ζει . ΄Ενδεκα Πατριάρχες έδωσαν την ζωή τους ,χωρίς να αναφέρουμε όσους εταπεινώθηκαν , εξορίστηκαν , εχλευάσθηκαν , σήκωσαν αγόγγυστα τον Σταυρό του Γένους για να ζούμε εμείς σήμερα στο φώς της Αναστάσεως του .Ένδεκα νεκροί Πατριάρχες και κανένας προδότης ! Αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα. Η θυσία των Πατριαρχών ,των Αρχιερέων , των Ιερέων , των Διακόνων και Μοναχών κρατά ψηλά την Εθνική μας υπερηφάνεια και αποτελεί για όλους μας εγγύηση ότι έστω κι αν όλοι στις δύσκολες ώρες εγκαταλείψουν τον λαό , η Εκκλησία θα συνεχίσει την λαμπρή της παράδοση να προσφέρει τους Λειτουργούς Της θυσία ζωής για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία . Εις την περίπτωσιν του τιμωμένου σήμερον Πατριάρχου Κωνσταντίνου ο κατακτητής δεν ζητούσε αίμα. Ζητούσε ταπείνωση και εξαφάνιση του Κέντρου της Ορθοδοξίας από τον φυσικό του χώρο την Βασιλεύουσα Πόλη του Κωνσταντίνου . Η απελασίς του δεν ήταν μια απλή εφαρμογή μιας αμφισβητούμενης και άκυρης , όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια , παραγράφου της Συνθήκης της Λωζάννης . Στο πρόσωπο του Πατριάρχου πίστευαν ότι ταπεινώνουν ολόκληρη την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό Η απέλασις δεν ήρθε μόνη της . Ήταν η συνέχεια ενός ύπουλου σχεδίου που καταστρώθηκε πριν και εφαρμόστηκε μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης και την αποτυχία της οριστικής απομακρύνσεως του Πατριαρχείου από την Κωνσταντινούπολη . Το σχέδιο , όπως αποδεικνύουν τα επίσημα Αρχεία των Γαλλικών και Αμερικανικών Αποστολών στην Πόλη , προέβλεπε αρχικά την τουρκοποίηση του Πατριαρχείου , την αποδυνάμωσή του στην συνέχεια και τέλος την εκ των πραγμάτων απομακρυνσή του . Μέσα σε αυτό το σχέδιο εντάσσονται τόσο η ίδρυση από τον Κεμάλ του λεγομένου
" τουρκορθόδοξου πατριαρχείου " υπό τον περιβόητο παπα- Ευθύμ , ένα έκτρωμα που δυστυχώς υφίσταται μέχρι σήμερα και κατέχει ακόμα παράνομα περιουσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όσο και η απαίτηση για παραίτηση του Πατριάρχου Μελετίου Δ ΄ καθώς και οι συνεχείς παραβιάσεις της Συνθήκης σε βάρος των Ελλήνων της ΚΠόλεως , της Ίμβρου και της Τενέδου . Όλα ήσαν καλά μελετημένα και υπολογισμένα .Εκείνο όμως που δεν είχαν υπολογίσει ήταν το ήθος , η αξιοπρέπεια και το βάρος της κληρονομιάς που έφερε ο απελαθείς Πατριάρχης . Δεν υπολόγισαν στις αντοχές της Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης που τις οδηγούν στην υπέρβαση των προσκαίρων και δεινών γεγονότων και στην κατάκτηση αιωνίων αγαθών και παρρησίας Θεϊκής . " Το μαρτύριο έχει αξία όταν αντέχει " , έχει πει ένας σύγχρονος λόγιος Ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου , ο Χαλκηδόνος Μελίτων . Και εδώ ακριβώς συνίστανται το Μυστήριον και το Θαύμα της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας . Αντέχουν . Και τι θα πει αντέχω στα χείλη του Ρωμιού , διερωτάται ένας άλλος Φαναριώτης λόγιος Ιεράρχης , ο Πέργης Ευάγγελος , και απαντά "Θα πει κρατώ σφιχτά κάτι . Αλλά και κρατιέμαι σφιχτά από κάτι … Υπάρχει ένας κύκλος του μαρτυρίου στη ζωή, που περιχωρείται μέσα σε δύο δυνάμεις . Της αντοχής και της ανταπόδοσής της . Η δεύτερη , προϋποθέτει την πρώτη και την καθιστά τμήμα του λαού και της ιστορίας του . Έτσι κερδίζουν οι θεσμοί άφθαρτο στέφος και πρόσβαση στην αιωνιότητα . ΄Ετσι αθανατίζουν την εικόνα τους . Για την Ορθοδοξία και την Ρωμιοσύνη , εικόνα με αντοχή και παράδοση ήθους . Είναι τροφοδότηση της ανακαίνισης . Αντέρισμα του Θεσμού . Και κανόνας ζωής . "Αντεχόμεθα της κληρονομίας ημών "!.. (Πέργης Ευαγγέλου-Εκ Φαναρίου Β ) . Αυτή η βαριά κληρονομιά ήταν το φώς των μαρτύρων Πατριαρχών , αυτής κληρονόμος και ο τιμώμενος Πατριάρχης Κωνσταντίνος . Στον Πατριαρχικό Θρόνο της Βασιλεύουσας εκλήθη ως Ιερομαρτύρων κυρίως διάδοχος και δεν άργησε να τεθεί επί της κεφαλής και αυτού ο στέφανος του μαρτυρίου . Στις 28 Νοεμβρίου 1930 , ο Κύριος ,εκάλεσε κοντά Του τον κουρασμένο Πατριάρχη Κωνσταντίνο . Εκοιμήθη ήρεμος και γαλήνιος , ύστερα από ολιγοήμερη ασθένεια ,σε ηλικία 70 ετών, στην προσφυγική του κατοικία στην Ν .Φιλαδέλφεια . Οι τελευταίες λέξεις που βγήκαν από τα χείλη του είναι συγκλονιστικές αλλά και χαρακτηρίζουν το ήθος του ανδρός και το μεγαλείο της αντοχής του : " Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν" και " Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης προς την Εκκλησίαν και το Γένος, θλίψις , η στενοχωρία , η διωγμός η μάστιξ ; "
Ογδόντα ακριβώς χρόνια από τον θάνατο του πρόσφυγα Πατριάρχη , το μνημόσυνο του Παρακαταθήκη ιερή , που την συνέστησε σαν τελευταία ευχή στις επερχόμενες γενιές μέσα από το βουβό του μαρτύριο. Το όνομά του χαραγμένο στο Φωτοστέφανο του Γένους .
Και ο Στέφανος της Δικαιοσύνης ,που του απένειμε ο Δίκαιος Κριτής ,
" μαργαρίτης πολύτιμος" στα " Άγια των Αγίων " της Ορθοδοξίας.
Κωνσταντίνου του Παναγιωτάτου
και Οικουμενικού Πατριάρχου
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ
Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Ηλιάκης
Ιερός Ναός Αγίων Βασιλείου και Κοσμά του Αιτωλού Ν . Φιλαδελφείας
28 Νοεμβρίου 2010.
Το μυστήριο της Ρωμιοσύνης που άντεξε , έζησε, ζει και θα συνεχίσει να ζει . ΄Ενδεκα Πατριάρχες έδωσαν την ζωή τους ,χωρίς να αναφέρουμε όσους εταπεινώθηκαν , εξορίστηκαν , εχλευάσθηκαν , σήκωσαν αγόγγυστα τον Σταυρό του Γένους για να ζούμε εμείς σήμερα στο φώς της Αναστάσεως του .Ένδεκα νεκροί Πατριάρχες και κανένας προδότης ! Αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα. Η θυσία των Πατριαρχών ,των Αρχιερέων , των Ιερέων , των Διακόνων και Μοναχών κρατά ψηλά την Εθνική μας υπερηφάνεια και αποτελεί για όλους μας εγγύηση ότι έστω κι αν όλοι στις δύσκολες ώρες εγκαταλείψουν τον λαό , η Εκκλησία θα συνεχίσει την λαμπρή της παράδοση να προσφέρει τους Λειτουργούς Της θυσία ζωής για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία . Εις την περίπτωσιν του τιμωμένου σήμερον Πατριάρχου Κωνσταντίνου ο κατακτητής δεν ζητούσε αίμα. Ζητούσε ταπείνωση και εξαφάνιση του Κέντρου της Ορθοδοξίας από τον φυσικό του χώρο την Βασιλεύουσα Πόλη του Κωνσταντίνου . Η απελασίς του δεν ήταν μια απλή εφαρμογή μιας αμφισβητούμενης και άκυρης , όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια , παραγράφου της Συνθήκης της Λωζάννης . Στο πρόσωπο του Πατριάρχου πίστευαν ότι ταπεινώνουν ολόκληρη την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό Η απέλασις δεν ήρθε μόνη της . Ήταν η συνέχεια ενός ύπουλου σχεδίου που καταστρώθηκε πριν και εφαρμόστηκε μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης και την αποτυχία της οριστικής απομακρύνσεως του Πατριαρχείου από την Κωνσταντινούπολη . Το σχέδιο , όπως αποδεικνύουν τα επίσημα Αρχεία των Γαλλικών και Αμερικανικών Αποστολών στην Πόλη , προέβλεπε αρχικά την τουρκοποίηση του Πατριαρχείου , την αποδυνάμωσή του στην συνέχεια και τέλος την εκ των πραγμάτων απομακρυνσή του . Μέσα σε αυτό το σχέδιο εντάσσονται τόσο η ίδρυση από τον Κεμάλ του λεγομένου
" τουρκορθόδοξου πατριαρχείου " υπό τον περιβόητο παπα- Ευθύμ , ένα έκτρωμα που δυστυχώς υφίσταται μέχρι σήμερα και κατέχει ακόμα παράνομα περιουσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όσο και η απαίτηση για παραίτηση του Πατριάρχου Μελετίου Δ ΄ καθώς και οι συνεχείς παραβιάσεις της Συνθήκης σε βάρος των Ελλήνων της ΚΠόλεως , της Ίμβρου και της Τενέδου . Όλα ήσαν καλά μελετημένα και υπολογισμένα .Εκείνο όμως που δεν είχαν υπολογίσει ήταν το ήθος , η αξιοπρέπεια και το βάρος της κληρονομιάς που έφερε ο απελαθείς Πατριάρχης . Δεν υπολόγισαν στις αντοχές της Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης που τις οδηγούν στην υπέρβαση των προσκαίρων και δεινών γεγονότων και στην κατάκτηση αιωνίων αγαθών και παρρησίας Θεϊκής . " Το μαρτύριο έχει αξία όταν αντέχει " , έχει πει ένας σύγχρονος λόγιος Ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου , ο Χαλκηδόνος Μελίτων . Και εδώ ακριβώς συνίστανται το Μυστήριον και το Θαύμα της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας . Αντέχουν . Και τι θα πει αντέχω στα χείλη του Ρωμιού , διερωτάται ένας άλλος Φαναριώτης λόγιος Ιεράρχης , ο Πέργης Ευάγγελος , και απαντά "Θα πει κρατώ σφιχτά κάτι . Αλλά και κρατιέμαι σφιχτά από κάτι … Υπάρχει ένας κύκλος του μαρτυρίου στη ζωή, που περιχωρείται μέσα σε δύο δυνάμεις . Της αντοχής και της ανταπόδοσής της . Η δεύτερη , προϋποθέτει την πρώτη και την καθιστά τμήμα του λαού και της ιστορίας του . Έτσι κερδίζουν οι θεσμοί άφθαρτο στέφος και πρόσβαση στην αιωνιότητα . ΄Ετσι αθανατίζουν την εικόνα τους . Για την Ορθοδοξία και την Ρωμιοσύνη , εικόνα με αντοχή και παράδοση ήθους . Είναι τροφοδότηση της ανακαίνισης . Αντέρισμα του Θεσμού . Και κανόνας ζωής . "Αντεχόμεθα της κληρονομίας ημών "!.. (Πέργης Ευαγγέλου-Εκ Φαναρίου Β ) . Αυτή η βαριά κληρονομιά ήταν το φώς των μαρτύρων Πατριαρχών , αυτής κληρονόμος και ο τιμώμενος Πατριάρχης Κωνσταντίνος . Στον Πατριαρχικό Θρόνο της Βασιλεύουσας εκλήθη ως Ιερομαρτύρων κυρίως διάδοχος και δεν άργησε να τεθεί επί της κεφαλής και αυτού ο στέφανος του μαρτυρίου . Στις 28 Νοεμβρίου 1930 , ο Κύριος ,εκάλεσε κοντά Του τον κουρασμένο Πατριάρχη Κωνσταντίνο . Εκοιμήθη ήρεμος και γαλήνιος , ύστερα από ολιγοήμερη ασθένεια ,σε ηλικία 70 ετών, στην προσφυγική του κατοικία στην Ν .Φιλαδέλφεια . Οι τελευταίες λέξεις που βγήκαν από τα χείλη του είναι συγκλονιστικές αλλά και χαρακτηρίζουν το ήθος του ανδρός και το μεγαλείο της αντοχής του : " Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν" και " Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης προς την Εκκλησίαν και το Γένος, θλίψις , η στενοχωρία , η διωγμός η μάστιξ ; "
Ογδόντα ακριβώς χρόνια από τον θάνατο του πρόσφυγα Πατριάρχη , το μνημόσυνο του Παρακαταθήκη ιερή , που την συνέστησε σαν τελευταία ευχή στις επερχόμενες γενιές μέσα από το βουβό του μαρτύριο. Το όνομά του χαραγμένο στο Φωτοστέφανο του Γένους .
Και ο Στέφανος της Δικαιοσύνης ,που του απένειμε ο Δίκαιος Κριτής ,
" μαργαρίτης πολύτιμος" στα " Άγια των Αγίων " της Ορθοδοξίας.
Κωνσταντίνου του Παναγιωτάτου
και Οικουμενικού Πατριάρχου
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ
Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Ηλιάκης
Ιερός Ναός Αγίων Βασιλείου και Κοσμά του Αιτωλού Ν . Φιλαδελφείας
28 Νοεμβρίου 2010.
