ΚΤΡΙΕ ΣΩΣΟΝ ΜΕ " Θ' ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. Ιδ’ 22-34)

Θ' ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Η Ευαγγελική Περικοπή της Θείας Λειτουργίας. (Ματθ. Ιδ’ 22-34)

Τω καιρώ εκείνω, ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν αυτόν εις το πέραν, έως ού απολύση τους όχλους. Και απολύσας τους όχλους ανέβη εις το όρος κατ’ ιδίαν προσεύξασθαι. Οψίας δέ γενομένης, μόνος ήν εκεί. Το δέ πλοίον ήδη μέσον της θαλάσσης ήν, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων’ ήν γάρ εναντίος ο άνεμος. Τετάρτη δέ φυλακή της νυκτός, απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς περιπατών επι της θαλάσσης. Και ιδόντες Αυτόν οι μαθηταί επι την θάλασσαν περιπατούντα, εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμά εστί, και απο του φόβου έκραξαν. Ευθέως δέ ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς λέγων” θαρσείτε, εγώ ειμί, μή φοβείσθε. Αποκριθείς δέ Αυτώ ο Πέτρος είπε” Κύριε, ει σύ εί, κέλευσόν με προς σε ελθείν επι τα ύδατα. Ο δέ είπεν” ελθέ. Και καταβάς απο του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επι τα ύδατα, ελθείν προς τον Ιησούν. Βλέπων δέ τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων” Κύριε, σώσόν με. Ευθέως δέ ο Ιησούς εκτείνας την χείρα επελάβετο αυτού και λέγει αυτώ” ολιγόπιστε! Εις τί εδίστασας; Και εμβάντων αυτών εις το πλοίον, εκόπασεν ο άνεμος, οι δέ εν τω πλοίω ελθόντες προσεκύνησαν Αυτώ λέγοντες” αληθώς Θεού υιός εί. Και διαπεράσαντες ήλθον εις την γήν Γεννησαρέτ. 

Απόδοση.
Αμέσως ύστερα, ο Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές του να μπουν στο καΐκι, και να πάνε να τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, ωσότου αυτός διαλύσει τα πλήθη. Αφού τους διέλυσε, ανέβηκε μόνος του στο βουνό να προσευχηθεί. Όταν βράδιασε ήταν μόνος του εκεί. Στο μεταξύ το καΐκι βρισκόταν κιόλας στη μέση της λίμνης και το παίδευαν τα κύματα, γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος. Κατά τα ξημερώματα, ήρθε ο Ιησούς κοντά τους περπατώντας πάνω στη λίμνη. Οι μαθητές, όταν τον είδαν να περπατάει πάνω στη λίμνη, τρόμαξαν• έλεγαν πως είναι φάντασμα κι έβαλαν τις φωνές από το φόβο τους. Αμέσως όμως ο Ιησούς τους μίλησε και τους είπε: «Θάρρος! Εγώ είμαι• μη φοβάστε». Ο Πέτρος του αποκρίθηκε: «Κύριε, αν πράγματι είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου, περπατώντας στα νερά». Κι εκείνος του είπε: «Έλα». Κατέβηκε τότε από το πλοίο ο Πέτρος κι άρχισε να περπατάει πάνω στα νερά για να πάει στον Ιησού. Βλέποντας όμως τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε, κι άρχισε να καταποντίζεται• έβαλε τότε τις φωνές: «Κύριε, σώσε με!». Αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι, τον έπιασε και του λέει: «Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;». Και μόλις ανέβηκε στο καΐκι κόπασε ο άνεμος. Τότε όσοι ήταν στο καΐκι ήρθαν και τον προσκύνησαν λέγοντας: «Αληθινά, είσαι ο Υιός του Θεού!». Αφού διασχίσανε τη λίμνη, ήρθαν στην περιοχή της Γεννησαρέτ. 

Το Ευαγγέλιο αναφέρεται στην κατάπαυση της τρικυμίας η οποία βασάνιζε το πλοίο στο οποίο βρισκόταν οι Μαθητές. Και αυτή η κατάπαυση έγινε με την θαυματουργική ενέργεια του Χριστού.
Ο Χριστός, μετά το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων, ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθή, ενώ στο πλοίο οι Μαθητές υπέφεραν από τα κύματα. Σε αυτήν την δύσκολη στιγμή ο Χριστός ήλθε περπατώντας πάνω στα κύματα και πρώτα θεράπευσε την ολιγοπιστία του Πέτρου και μετά κατέπαυσε τον άνεμο με αποτέλεσμα να ηρεμήσουν οι υπόλοιποι Μαθητές.
Αν διαβάσουμε προσεκτικά την περικοπή αυτή θα δούμε πολλούς τρόπους με τους οποίους μας βοηθά ο Χριστός, αλλά και εμείς ανταποκρινόμαστε διαφοροτρόπως στην Χάρη Του. Πάντως για να γίνη συνάντηση, πρέπει να υπάρχη συντονισμός.
Ο Χριστός κινείται με διαφορετικό κάθε φορά τρόπο προς εμάς. Άλλοτε αποσύρεται από την ζωή μας, αναστέλλει την Χάρη Του και μας αφήνει να δοκιμασθούμε, ώστε έτσι να καταλάβουμε και την αδυναμία μας και να εκφρασθή και η ελευθερία μας. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις στην ζωή μας που φαίνεται ότι τα προβλήματα είναι πολλά και είμαστε μόνοι, εγκαταλελειμμένοι και από αυτόν τον Ίδιο τον Θεό. Άλλοτε ο Χριστός έρχεται μέσα στα κύματα της ζωής μας, στους πειρασμούς που μας βασανίζουν και μας ζητά να βγούμε από το πλοίο της ζωής μας, να βγούμε, δηλαδή, από την φιλαυτία και τον εγωϊσμό μας και να βαδίσουμε πάνω στα κύματα γιατί εκεί θα δοκιμασθή η πίστη μας. Όμως εμείς ολιγοπιστούμε, δεν έχουμε την ψυχική ανδρεία να βγούμε από το καταφύγιο του εαυτού μας, και κλεινόμαστε μέσα στην φυλακή του εγώ μας. Και άλλοτε ο Χριστός εισέρχεται μέσα στο πλοίο της ζωής μας και τότε έρχεται μεγάλη γαλήνη και ειρήνη. Ο Χριστός χρησιμοποιεί και τους τρεις τρόπους για να μας βοηθήση και να μας σώση.
Αλλά και εμείς ανταποκρινόμαστε διαφορετικά σε κάθε κίνηση του Χριστού. Άλλοτε απογοητευόμαστε από την φαινομενική απομάκρυνση του Χριστού και χάνουμε το θάρρος μας η στρεφόμαστε εναντίον Του, χωρίς να καταλαβαίνουμε την σημασία αυτής της παιδαγωγικής ενεργείας του Χριστού. Άλλοτε, ενώ Εκείνος μας καλεί να βγούμε από τον εαυτό μας, από τα πάθη μας και να ελευθερωθούμε από την δουλεία τους, εμείς δυσανασχετούμε και διαμαρτυρόμαστε. Λέμε: «Γιατί Θεέ μας ενοχλείς; Άφησε μας στην ησυχία μας. Δεν θέλουμε να σε ακολουθήσουμε». Και άλλοτε τον αφήνουμε να έλθη μέσα στο πλοίο της ζωής μας και της οικογενείας μας, οπότε δοκιμάζουμε την ευεργετική παρουσία Του.
Πολλούς τρόπους χρησιμοποιεί ο Χριστός για να μας θεραπεύση, αλλά και εμείς χρησιμοποιούμε πολλούς τρόπους για να τον αποδεχθούμε η να τον αρνηθούμε. Το ευτύχημα θα είναι να συντονιζόμαστε πάντοτε στον τρόπο που χρησιμοποιεί κάθε φορά ο Χριστός για να μας βοηθήση, αν υπομένουμε στην σιωπή Του, αν ανταποκρινόμαστε στην κλήση του για έξοδο από την φυλακή των παθών και αν ανοίγουμε την καρδιά μας για να Τον δεχθούμε μέσα σε αυτήν. Γιατί, αν Εκείνος προτιμά την σιωπή και εμείς θέλουμε λόγο, αν Εκείνος ενδιαφέρεται για την ελευθέρωσή μας από τα πάθη και εμείς αρεσκόμαστε στην ζωή των παθών, αν Εκείνος θέλη να έλθη στην καρδιά μας και εμείς του το αρνούμαστε, τότε δεν μπορεί να γίνη η συνάντηση. Κάθε συνάντηση, και η συνάντηση με τον Θεό, πρέπει να έχη το στοιχείο του συντονισμού. Διαφορετικά ο Θεός θα θεωρήται απροσπέλαστος και άγνωστος.  

ΠΗΓΗ http://www.monipetraki.gr/mathaiou9.html

Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

῾      Η Εὐλογία τῶν σταφυλιῶνκατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως*
                Τοῦ Παναγιώτη ᾿Ι. Σκαλτσῆ,᾿Επικούρου Καθηγητοῦ Α.Π.Θ.

ΣΤΗΝ ἀρχαία ᾿Εκκλησία, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς προσφορᾶς
ἀπὸ τοὺς πιστοὺς τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου γιὰ τὴν τέλεση
τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, προσφέρονταν καὶ εὐλο-
γοῦνταν καὶ ἄλλα προϊόντα, ὅπως σῖτος, ἔλαιον, μέλι, σταφύλια
καὶ ἄλλα ὀπωρικά, καθὼς ἐπίσης γάλα, τυρός, καρποί, ἄνθη,
ἀκόμη καὶ ζῶα.῾Η πρώτη ὅμως ἐκκλησιαστικὴ ἀντίδραση στὴν παλαιὰ αὐτὴ
συνήθεια ἦλθε ἀπὸ τὸν γʹ ἀποστολικὸ κανόνα, ὁ ὁποῖος, 
προκειμένου νὰ διαφυλάξει τὴ βιβλικὴ-ἀποστολικὴ παράδοση τῆς προσ-
φορᾶς κατὰ τὴ θεία Εὐχαριστία μόνον ἄρτου καὶ οἴνου, ἀπηγό-
ρευσε τόσο τὴν ἐκ τοῦ Παλαιοδιαθηκικοῦ Νόμου προερχόμενη
συνήθεια τῆς θυσίας ζώων στὸ ἱερό, ὅσο καὶ κατὰ τὴ θεία Λει-
τουργία προσφορὰ μὴ εὐχαριστιακῶν καρπῶν καὶ προϊόντων.
῾Ο ἐν λόγῳ κανόνας μὲ τὰ εὐχαριστιακὰ δῶρα ἐπιτρέπει μόνο
τὴν προσφορὰ νέων χίδρων (νέα στάχυα σίτου) καὶ σταφυλιῶν,
μὲ τὴν ἐπεξήγηση ὅτι ἡ προσφορὰ αὐτὴ γίνεται «τῷ καιρῷ τῷ
δέοντι», τὴν ἐποχὴ δηλαδὴ τῆς ὡρίμανσης τῶν καρπῶν καὶ τῶν
φρούτων· «οὒχ ὡς θυσίαν τῶν ὡρίμων καρπῶν». ῾Η κατ᾿ ἔτος
αὐτὴ προσφορὰ τοῦ σίτου καὶ τῶν σταφυλιῶν, ὡς ἀπαρχῶν εὐλο-
γία, εἶχε καὶ τὸ χαρακτήρα τῆς εὐχαριστίας πρὸς τὸ Θεὸ «τῷ
οἰκονομοῦντι τὰ πρὸς ζωάρκειαν καὶ θεραπείαν ἡμῶν».
Στὸ διαχωρισμὸ τῶν ἐξωευχαριστιακῶν ἀγαθῶν ἀπὸ τὴν προσ-
φορὰ καὶ προσκομιδὴ τῆς θείας Λειτουργίας ἐπέμεινε καὶ ἡ ἐν
Καρθαγένῃ Σύνοδος (419), ἡ ὁποία διὰ τοῦ 37/44 κανόνα της
ἀποφάσισε νὰ μὴν ἀναμιγνύονται μὲ τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο οἱ
ἀπαρχές, εἴτε μέλι, εἴτε γάλα, ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ νὰ εὐλογοῦνται
ξεχωριστά, «ὡς ἐκ τοῦ ἁγιάσματος τοῦ Κυριακοῦ σώματος καὶ
αἵματος διΐστασθαι». ᾿Επέτρεπε μόνο τὴ συμπροσφορὰ «σταφυ-
λῶν καὶ σίτου», μὲ τὴν ἔννοια πάντοτε τῶν ἀπαρχῶν καὶ ὄχι τῆς
θυσίας, ὅπως ἀκριβῶς ἤθελε καὶ ὁ προηγούμενος ἀποστολικὸς
κανόνας.
Σὲ ὁρισμένες ἐκκλησίες, ὅμως, οἱ ἱερεῖς συνέχισαν, μέχρι τὸ
τέλος τοῦ Ζʹ τοὐλάχιστον αἰώνα, νὰ ἀναμειγνύουν χυμὸ σταφυ-
λιῶν μὲ τὴ θεία Εὐχαριστία, καὶ «κατὰ τὸ κρατῆσαν ἔθος... ἅμα
τῷ λαῷ διανέμειν ἀμφότερα». Τοῦ θέματος αὐτοῦ ἐπελήφθη ἐκ
νέου ἡ ἐν Τρούλλῳ ΣΤʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος (Πενθέκτη, 691),
ἡ ὁποία διὰ τοῦ 28ου κανόνα της ὅρισε ἡ σταφυλὴ νὰ λογίζεται
ὡς ἀπαρχὴ καὶ «ἰδικῶς τοὺς ἱερεῖς εὐλογοῦντας, τοῖς αἰτοῦσι
ταύτης μεταδιδόναι»· νὰ εὐλογεῖται δηλαδὴ ξεχωριστὰ καὶ νὰ
δίδεται στοὺς πιστούς, προφανῶς μετὰ τὴ θεία Λειτουργία, «πρὸς
τὴν τοῦ δοτῆρος τῶν καρπῶν εὐχαριστίαν». 

Εὐχὲς ἀπαρχῶν ἔχουν διασωθεῖ στὴ λειτουργική μας παράδο-
ση ἀπὸ τὸν τρίτο αἰώνα, ὅπως καὶ στὰ λειτουργικὰ χειρόγραφα
συναντοῦμε «Εὐχὴ ἐπὶ προσφερόντων ἀπαρχάς», ἢ «Εὐχὴ ἐπὶ
προσφερόντων καρποὺς νέους», ὅπως π.χ. σταφύλια, σῦκα, ρόδα,
μῆλα, ροδάκινα, πέρσικα κ.ἄ. Πρόκειται γιὰ σύντομα κείμενα
γεμᾶτα εὐχαριστία στὸ Θεό, ὁ ὁποῖος ἔδωσε «καρποὺς παντοδα-
ποὺς εἰς εὐφροσύνην καὶ τροφὴν τοῖς ἀνθρώποις». ῾Ο ἄνθρωπος
μὲ τὴ σειρά του ἀντιπροσφέρει «ἀπαρχὴν καρπῶν», πιστεύοντας
ὅτι ἡ προσφορά του αὐτὴ γίνεται εὐαρέστως δεκτὴ ἀπὸ τὸ Θεό.
Διατηρεῖται ἔτσι, μέσῳ τῶν πρωτογεννημάτων, ζωντανὴ ἡ ἀνά-
μνηση καὶ κοινωνία τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ βεβαία ἡ
πρόγευση καὶ ἐλπίδα τῶν αἰωνίων θησαυρῶν καὶ ἀπολαύσεων.

ΜΕ τὴν ἀρχαία αὐτὴ παράδοση, καὶ ἰδιαιτέρως μὲ τὴν πράξη
τῆς εὐλόγησης τρύγου, σχετίζονται καὶ δύο χαρακτηριστικὲς τε-
λετὲς τοῦ βυζαντινοῦ Εὐχολογίου καὶ τῆς αὐτοκρατορικῆς ἐθιμο-
τυπίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
῾Η πρώτη τελετὴ μαρτυρεῖται στὸν παλαιότερο λειτουργικὸ
κώδικα, τὸ Βαρβερινὸ Εὐχολόγιο 336 (8-9 αἰ.), μὲ τὸν τίτλο
«Εὐχὴ γινομένη ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου, ὅτε πρὸς συνήθη ἐπιτελεῖ
τὴν τρύγην ὁ βασιλεύς». ᾿Απὸ μεταγενέστερους κώδικες πληρο-
φορούμαστε ὅτι ἡ τελετὴ αὐτή, ἡ ὁποία εἶχε δύο εὐχὲς γιὰ τοὺς
βασιλεῖς, γινόταν στὸ Ναὸ τῶν Βλαχερνῶν κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς
Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τὴν 15η Αὐγούστου.
῾Η σπουδαιότητα αὐτοῦ τοῦ γεγονότος ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ
τὴν παρουσία τοῦ αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος προφανῶς, ὅπως συνη-
θιζόταν ἔκαμε τὴν ἀρχὴ τοῦ τρύγου καὶ προσέφερε στὸν Πατρι-
άρχη ἀπὸ τὸ νέο καρπὸ τῆς ἀμπέλου. Μνεία τοῦ γεγονότος
κάνει καὶ ὁ Βαλσαμώνας, ὁ ὁποῖος τὸ συνδέει σαφῶς μὲ τὴν
ἐτήσια προσφορὰ τῶν ἀπαρχῶν καὶ κυρίως τῶν σταφυλιῶν μετὰ
τὴ θεία Λειτουργία.
῾Η δεύτερη τελετὴ τοῦ τρύγου μαρτυρεῖται καὶ περιγράφεται
ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο Ζʹ τὸν Πορφυρογέννητο (945-
959) στὸ ἔργο του ῎Εκθεσις τῆς Βασιλείου Τάξεως καὶ στὸ κεφά-
λαιο «῞Οσα δεῖ παραφυλάττειν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ τρυγητοῦ ἐν
προκένσῳ τῆς ῾Ιερείας». ῎Εξω ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα, λοιπόν, τῆς ῾Ιέ-
ρειας, περιοχῆς ποὺ βρισκόταν στὴν ἀσιατικὴ ἀκτὴ τοῦ Βοσπό-
ρου, καὶ ἐνώπιον τῶν ἀρχόντων, τῶν ἀξιωματούχων καὶ τοῦ βα-
σιλέως, ὁ Πατριάρχης, τὴν ἡμέρα τοῦ τρύγου, φορώντας τὸ φε-
λώνιο καὶ τὸ ὠμοφόριο, εὐλογοῦσε τὰ σταφύλια μὲ εἰδικὴ εὐχὴ
«κατὰ τὴν τῆς ᾿Εκκλησίας ἀκολουθίαν».
῾Η τελετὴ αὐτή, ἡ ὁποία πλαισιωνόταν ἀπὸ αὐτοσχέδιους ὕ-
μνους, ἀνταλλαγὴ σταφυλιῶν μεταξὺ Πατριάρχου καὶ αὐτοκράτο-
ρος καὶ γεῦμα, τόνιζε τὴν ἁρμονικὴ συνύπαρξη κοσμικῆς καὶ
ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας καὶ εἶχε τὸ χαρακτήρα τῆς ἀντίδρασης
ἀπέναντι σὲ παγανιστικὰ διονυσιακὰ στοιχεῖα ποὺ ἐπικρατοῦσαν
τὴν ἐποχὴ ἐκείνη κατὰ τὸν τρύγο, τὸ πάτημα τῶν σταφυλιῶν καὶ
τὴν ἀποθήκευση τοῦ μούστου στὰ πιθάρια.
Εἶναι σαφές, λοιπόν, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία κατὰ παλαιὰ συνήθεια
εὐλογοῦσε πάντοτε τὸν τρύγο καὶ τὰ σταφύλια, ὅπως ἀκριβῶς
ἔκανε καὶ μὲ τὶς ἄλλες ἀπαρχὲς καὶ τὰ πρωτογεννήματα. ῾Υπάρ-
χει μάλιστα καὶ κανόνας ποὺ ἐπιβάλλει τὴν εὐλογία τοῦ σίτου
καὶ τῆς σταφυλῆς, πρὶν αὐτὰ ἀναλωθοῦν ἀπὸ τοὺς πιστούς.

ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ ΥΠΟ  ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἀκριβῶς καὶ ἡ εὐλογία τῶν σταφυλιῶν κατὰ τὴν 6η Αὐγούστου, ἑορτὴτῆς Μεταμορφώσεως. Διασώζεται μάλιστα καὶ εἰδικὴ εὐχή, ἡ ὁποία στὰ χει-ρόγραφα μαρτυρεῖται ἀπὸ τὸ 10ο αἰώνα, μὲ διάφορους τίτλους, ὅπως «Εὐχὴτοῦ σταφυλιοῦ», «Εὐχὴ εἰς μετάληψιν σταφυλῆς», «Εὐχὴ ἐπὶ σταφυλῆς καὶ πά-
σης ὀπώρας», «Εὐλογία ἀμπέλου καὶσταφυλῆς». Εἶναι λιτὴ καὶ σύντομη εὐχή, μὲ τὴν ὁποία ἡ ᾿Εκκλησία εὐχαριστεῖ τὸ Θεό, ποὺ «διὰ τῆς τοῦ ἀέρος εὐκρασίας,
καὶ τῶν σταγόνων τῆς βροχῆς καὶ τῆς τῶν καιρῶν γαλήνης»
εὐδόκησε, ὥστε ὁ καρπὸς τῆς ἀμπέλου νὰ ὡριμάσει φυσιολογικὰ
καὶ στὴν κατάλληλη ὥρα, προκειμένου νὰ εὐφραίνει αὐτοὺς ποὺ
τὸν γεύονται καὶ νὰ προσφερθεῖ «ὡς δῶρον εἰς ἐξιλασμὸν ἁμαρ-
τιῶν, διὰ τοῦ ἱεροῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ». ῞Οπως βλέπουμε εἶναι
σαφὴς ἡ σύνδεση τῆς σταφυλῆς μὲ τὴ θεία Εὐχαριστία.
Σὲ μεταγενέστερα χειρόγραφα μαρτυρεῖται καὶ ἄλλη «Εὐχὴ εἰς
ἀπαρχὰς σταφυλῆς καὶ συκῶν τῆς στʹ τοῦ Αὐγούστου μηνὸς ἐν
τῇ ἑορτῇ τῆς Μεταμορφώσεως», ἡ ὁποία ἀναφέρεται στὴν εὐλο-
γία μόνο τῆς σταφυλῆς καὶ μὲ σαφὴ πάλι ἀναφορὰ στὴν πνευμα-
τικὴ ἐλευθερία ποὺ ἐγγυῶνται ὁ Χριστὸς καὶ ἡ εὐχαριστιακὴ
ζωή.
Δὲν εἶναι πάντως σαφὲς ἀπὸ πότε ἡ εὐλογία τῶν σταφυλιῶν,
ἀρχαία ὄντως παράδοση, συνδέθηκε μὲ τὴν ἑορτὴ τῆς Μεταμορ-
φώσεως. ᾿Εὰν λάβουμε ὑπόψη ὅτι ἡ ἑορτὴ αὐτή, ἀπὸ τὶς ἀρχαιό-
τερες τῆς χριστιανικῆς ᾿Εκκλησίας, εἶναι γνωστὴ στὰ ῾Ιεροσόλυ-
μα ἐπίσημα ἀπὸ τὸν 7ο αἰώνα, καὶ στὸ βυζαντινὸ ἑορτολόγιο τὸν
9ο αἰώνα, δὲν ἀποκλείεται ἡ σύνδεση αὐτὴ νὰ ἔγινε ἐξ ἀρχῆς.
῎Αλλωστε τότε, στὸ τέλος δηλαδὴ τοῦ 7ου αἰώνα, ἔγινε, ὅπως
εἴδαμε, καὶ ὁ ὁριστικὸς διαχωρισμὸς τῶν ἀπαρχῶν ἀπὸ τὴν προ-
σφορὰ τῶν εὐχαριστιακῶν δώρων.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ἀσφαλῶς εἶναι γιατὶ τελικὰ τὰ σταφύλια εὐ-
λογοῦνται κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως. Σὲ σχετικὰ πα-
λαιὸ λειτουργικὸ τυπικό, αὐτὸ τῶν Κασούλων (12 αἰ.), σημειώ-
νεται ὅτι ἡ εὐλογία τῶν σταφυλιῶν, γινόταν ἀπὸ τὸν ἱερέα τὸ
Δεκαπενταύγουστο, μετὰ τὴ θεία Λειτουργία.
Κάτι ἀνάλογο γινόταν, ὅπως εἴδαμε, καὶ στὴν Κωνσταντινού-
πολη, ὅπου τὸ Δεκαπενταύγουστο ὁ Πατριάρχης εὐλογοῦσε τὰ
σταφύλια στὸ ναὸ τῶν Βλαχερνῶν, παρουσίᾳ τοῦ αὐτοκράτορα.
Οἱ περισσότερες πάντως πηγὲς συνδέουν τὴν εὐλογία τῶν
σταφυλιῶν μὲ τὴ Μεταμόρφωση. ῾Η Τυπικὴ Διάταξη Νείλου ῾Ιε-
ρομονάχου, τοῦ 13ου αἰ., σημειώνει ὅτι «ἐν αὐτῇ δὲ τῇ ἑορτῇ
καταλύομεν σταφυλάς, καθὼς τὸ τῆς ἐκκλησίας διέξεισι τυπι-
κόν». Παράδοση τῶν Πατέρων θεωρεῖ καὶ τὸ Τυπικὸ τοῦ ῾Αγίου
Σάββα τὴν εὐλογία τῶν σταφυλιῶν κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Μετα-
μορφώσεως.
Τὴν ἴδια ἀκριβῶς εἴδηση ἔχει καὶ τὸ Τυπικὸ τοῦ Ρήγα, τὸ
ὁποῖο ὅμως προσδιορίζει ἀκριβῶς καὶ τὸ σημεῖο τῆς Λειτουργί-
ας, ὅπου γίνεται ἡ εὐλογία αὐτή: «Μετὰ δὲ τὴν ὀπισθάμβωνον
εὐχήν, ψάλλομεν τὸ ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς καὶ τὸ κοντάκιον
καὶ ὁ ἱερεὺς τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν καὶ εὐλογεῖ διὰ τῆς τεταγμέ-
νης εὐχῆς τὰς παρατεθειμένας πρὸ τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ στα-
φυλάς».
Εἶναι φανερὸ ὅτι ὁ χρόνος εὐλογίας τῶν σταφυλιῶν ἐξαρτᾶται
ἀπὸ τὶς κλιματολογικὲς συνθῆκες κάθε περιοχῆς καὶ τὴν περίο-
δο ὡρίμανσης τῶν καρπῶν αὐτῶν.
῾Επομένως, δὲν εἶναι καθόλου παράξενο τὸ γεγονὸς ὅτι ἀλλοῦ
τὰ σταφύλια εὐλογοῦντο τὸ Δεκαπενταύγουστο καὶ ἀλλοῦ στὶς 6
Αὐγούστου. Σύμφωνα μάλιστα μὲ ἁγιολογικὲς πηγὲς προσφορὰ
σταφυλιῶν γινόταν καὶ κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς ῾Υψώσεως τοῦ Τιμίου
Σταυροῦ, τὴν 14η Σεπτεμβρίου.
᾿Εκτός, ὅμως, ἀπὸ τὶς κλιματολογικὲς συνθῆκες εἶναι πολὺ
πιθανὸ στὴ σύνδεση τῆς εὐλογίας τῶν σταφυλιῶν μὲ τὴ Μετα-
μόρφωση νὰ ἔχουν συμβάλει καὶ παλαιὲς ἱστορικὲς καταβολὲς
τῆς ἑορτῆς αὐτῆς. Τὸ ῾Ιεροσολυμιτικὸ Κανονάριο συσχετίζει τὴν
ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως μὲ τὴν ᾿Ιουδαϊκὴ ἑορτὴ τῆς Σκηνοπη-
γίας καὶ δὲν εἶναι τυχαῖο πὼς ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναγνώσματα τῆς
ἑορτῆς, ποὺ διαβάζονταν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη στὰ ῾Ιεροσόλυμα, μι-
λᾶ ἀκριβῶς γιὰ τὴν πλήθυνση τῶν κήπων, τῶν ἀμπελώνων καὶ
τῶν συκεώνων.

ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ ΣΤΟ ΘΑΒΩΡ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ ΚΥΡΙΑΚΟ

Η ΕΥΛΟΓΙΑ τῶν σταφυλιῶν κατὰ τὴ Μεταμόρφωση κατανο-
εῖται ἐπίσης, καὶ μέσα ἀπὸ τὶς θεολογικές, ἀνθρωπολογικὲς καὶ
κοσμολογικὲς διαστάσεις τῆς ἑορτῆς αὐτῆς. ῾Ο Κύριος «ἡμέρας
ἓξ» ἢ «ὡσεὶ ἡμέρας ὀκτώ», μετὰ τὴν πρόρρηση τοῦ Πάθους Του,
«εἰς ὄρος ὑψηλόν... μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν (Πέτρου, ᾿Ια-
κώβου καὶ ᾿Ιωάννου), καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἢλιος,
τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς».
Αὐτὸς εἶναι ὁ Δημιουργὸς τοῦ κόσμου,ἀλλὰ καὶ ὁ κυρίαρχος τῶν ἐσχάτων. Αὐτὸςεἶναι ἡ ἄμπελος «ἐν οὐρανοῖς μὲνἔχουσα τὴν ρίζαν, ἐπὶ γῆς δὲ τὰ κλήματα·ἄμπελος κλαδευομένη τὸ σῶμα, ἀλλ᾿ οὐτὴν ρίζαν· ἄμπελος μετὰ τρίτην ἡμέραντοῦ κλαδευθῆναι βλαστάνουσα τὸν βότρυντῆς ἀναστάσεως».
Εἶναι φυσικό, λοιπόν, μὲ τὴ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου νὰ φωτίζεται καὶ νὰ
δοξάζεται ὁλόκληρος ὁ κόσμος. ῾Η κτίσηφαιδρύνεται καὶ ἀποκτᾶ τὴ λαμπρότητα ποὺ εἶχε κατὰ τὸ χρόνο τῆς δημιουργίας.
Γι᾿ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸ λόγο καὶ ἡ κτίση, ἀνταποκρινόμενη
δοξολογικὰ σ᾿ αὐτὴ τὴ δωρεὰ καὶ τὴν ἐλπίδα, ἀναφέρεται πρὸς
τὸ Δημιουργό της καὶ τὸν εὐχαριστεῖ, ἀλλὰ καὶ ἡ ᾿Εκκλησία
στὴν πιὸ κατάλληλη ἑορτή, τῆς Δημιουργίας καὶ τῶν ᾿Εσχάτων
τῆς ἀνανέωσης καὶ τῆς ἐλπίδας, συνηθίζει νὰ εὐλογεῖ τὸν κόσμο
καὶ τὶς ἀπαρχές του, ἐπιβεβαιώνοντας ἔτσι ὅτι ἡ ἀνανέωση ἀρχί-
ζει ἀπὸ τὸ Θεό, περνᾶ μέσα ἀπὸ τὴ φύση καὶ καταλήγει στὴ
σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
῾Η εὐλογία τῶν σταφυλιῶν, τῶν ἀντιπροσωπευτικῶν αὐτῶν
ἀπαρχῶν τοῦ κόσμου, εἶναι μία λειτουργικὴ πράξη ποὺ τονίζει
ἰδιαίτερα τὴ δοξολογικὴ καὶ εὐχαριστιακὴ προσφορὰ τῆς ὕλης
καὶ τῶν καρπῶν τῆς γῆς στὸ Δημιουργὸ Θεὸ καὶ κτίστη τῶν
ἁπάντων. Πολὺ περισσότερο μάλιστα, ὅταν ὁ καρπὸς αὐτὸς τῆς
ἀμπέλου μᾶς δίδει τὸ κρασί, ποὺ ὁ Χριστὸς εὐλόγησε στὴν Κα-
νᾶ, γιὰ νὰ τονίσει τὴν ἐν Χριστῷ μεταμόρφωση τοῦ κόσμου,
ἀλλὰ καὶ μᾶς τὸ παρέδωσε στὸ Μυστικὸ Δεῖπνο, ὡς τὸ στοιχεῖο
ἐκεῖνο, ποὺ μαζὶ μὲ τὸ ψωμί, τὴν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας
ἀφθαρτοποιοῦνται χαρισματικά, μεταποιούμενα σὲ Κυριακὸ «σῶ-
μα καὶ αἷμα», θεία Εὐχαριστία.
᾿Εκτὸς τούτων, ἡ εὐλογία τῶν σταφυλιῶν τονίζει καὶ τὴν ἀ-
νάγκη συνεχοῦς πνευματικῆς καρποφορίας καὶ μεταμορφωτικῆς
πορείας τοῦ ἀνθρώπου, καθόσον «οἱ τῷ ὕψει τῶν ἀρετῶν διαπρέ-
ψαντες, καὶ τῆς ἐνθέου δόξης ἀξιωθήσονται».

(*) Περιοδ. «᾿Εφημέριος», Σεπτέμβριος 2000, σελ. 11-14. ) 

ΘΑΒΩΡ 

Ο ΧΑΡΤΟΥΜ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΣ ΣΟΥΔΑΝ ΤΙΤΟΣ ΚΑΡΑΝΤΖΑΛΗΣ + 31 - 7-2000

Η 1η Αυγούστου του 2000 ήταν μια ηλιόλουστη ημέρα.Η Αθήνα ξύπνησε σχεδόν άδεια, με τους περισσότερους κατοίκους της να έχουν φύγει για τις καλοκαιρινές τους διακοπές .Ήμουν στο σπίτι χωρίς διάθεση να βγω για τις συνηθισμένες καθημερινές δουλειές .Θα έβγαινα το απόγευμα για να πάω στην πρώτη παράκληση στον Ναό. Ένα άσχημο προαίσθημα  με είχε κυριεύσει, δεν ήξερα τον λόγο αλλά είχα την αίσθηση ότι έγινε κάτι κακό. Δυστυχώς δεν έπεσα έξω.Το τηλεφώνημα ήταν από φίλο αρχιμανδρίτη ,"Σκότωσαν τον Τίτο στο Σουδάν"! Η δολοφονία έγινε το απόγευμα της προηγουμένης 31 Ιουλίου και ήταν πολύ άγρια.Ο δολοφόνος έδεσε με σύρμα τον Ιεράρχη και τον κατακρεούργησε . Τα κίνητρα της δολοφονίας ,μέχρι εκείνη την στιγμή,ήταν άγνωστα,αλλά εκείνο που είχε σημασία ήταν ότι ο αγαπημένος πνευματικός μου αδελφός έφυγε από την ζωή. Ο άτυχος Μητροπολίτης δολοφονήθηκε ΔΥΟ φορές. Μια σωματικά και μια ηθικά και τούτο γιατί αρκετοί ήταν εκείνοι,με πρώτους δυστυχώς κάποιους δημοσιογράφους ,που έσπευσαν να μιλήσουν για δολοφονία για "προσωπικούς λόγους" αφήνοντας υπονοούμενα πολλά να αιωρούνται . Βέβαια όταν η αλήθεια έλαμψε δεν είχαν τον ανδρισμό να βγουν και να ζητήσουν συγνώμη ...Η εκδημία του μακαριστού και μάρτυρα Ιεράρχη ανακοινώθηκε από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας με την επίσημη ανακοίνωση που ακολουθεί και η πρώτη σκέψη ήταν να γίνει η κηδεία και η ταφή του στο Χαρτούμ κάτι που δεν μπορούσα να επιτρέψω ποτέ να συμβεί...

"ΕΚΔΗΜΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΑΡΤΟΥΜ
Aλεξάνδρεια, 1 Αυγούστου, 2000
Aπό το Πατριαρχικό Γραφείο Τύπου
Την Δευτέρα 31 Ιουλίου εκοιμήθη εν Κυρίω ο Μητροπολίτης Χαρτούμ και παντός Σουδάν κυρός Τίτος. Έπεσε θύμα δολοφονικής επιθέσεως με κίνητρο τη ληστεία εντός του Μητροπολιτικού Μεγάρου.
Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Τίτος (κατά κόσμον Δημοσθένης Κ. Καράντζαλης) γεννήθηκε στη Λακωνία το 1931. Ήταν πτυχιούχος της Θεολογικής και της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος το 1958 από τον αοίδιμο Μητροπολίτη Παραμυθίας κυρό Τίτο Ματθαιάκη. Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας στην ακριτική Μητρόπολη Παραμυθίας. Από το 1968 μέχρι το 1983 υπηρέτησε ως προιστάμενος σε Ιερούς Ναούς των Ιερών Μητροπόλεων Πειραιώς και Νέας Ιωνίας. Στις 9 Ιουλίου 1983 εξελέγη υπό της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας Επίσκοπος Ταμιάθεως, διορισθείς Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, θέση την οποία διετήρησε μέχρι το 1997. Το 1988 εξελέγη Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως και το 1997 Μητροπολίτης Χαρτούμ και παντός Σουδάν. Διετέλεσε συνήγορος των εκκλησιαστικών δικαστηρίων της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνέγραψε πλήθος βιβλίων Θεολογικού Κανονικού και Ιστορικού περιεχομένου."  
Με ενέργειες μου  προς το Υπουργείο Εξωτερικών και την κατανόηση του τότε αρμόδιου Υφυπουργού κ.Γρηγόρη Νιώτη η σορός του μακαριστού ήλθε στην Αθήνα και η νεκρώσιμος Ακολουθία εψάλλει,με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας-Φιλαδελφείας κ.Κωνσταντίνου και την σύμφωνο γνώμη των συγγενών του μακαριστού, στον Ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού Ν .Φιλαδελφείας στις 5 Αυγούστου,  ενώ η ταφή έγινε στο Κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου δίπλα από τον τάφο του Γεροντά μας, του μακαριστού Μητροπολίτη Παραμυθίας Τίτου Ματθαιάκη,σε τάφο που παραχώρησε ο Δήμος  Ν.Φιλαδέλφειας ,ύστερα από εισήγηση του τότε Δημάρχου κ.Παντελή Γκρετζελιά . Στην εξόδιο ακολουθία  έλαβαν μέρος πολλοί Αλεξανδρινοί Αρχιερείς με προεξάρχοντα τον αείμνηστο Μητροπολίτη Καρθαγένης Χρυσόστομο,ως εκπρόσωπο του Πατριάρχου Αλεξανδρείας μακαριστού Πέτρου,καθώς και οι Μητροπολίτες Ν.Ιωνίας κ.Κωνσταντίνος και Σπάρτης κ.Ευστάθιος , σύσσωμος ο ιερός Κλήρος της Ι.Μητροπόλεως Ν.Ιωνίας στην οποία ο κοιμηθείς Ιεράρχης είχε υπηρετήσει αλλά και χειροτονηθεί Επίσκοπος Ταμιάθεως υπό του μακαριστού Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας Τιμοθέου το έτος 1983.  Ενώ παρέστησαν ο Αιδεσιμολ Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών π.Θωμάς Συνοδινός,ως εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών μακαριστού Χριστοδούλου,ο άρχων Λογοθέτης της Εκκλησίας της Τσεχίας Γρηγόρης Μιχαλόπουλος,εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών,οι Δήμαρχοι Κροκεών και Ν.Φιλαδέλφειας και πλήθος Λαού.Κατά την νεκρώσιμο Ακολουθία ομίλησα εκ μέρους του ιερού Κλήρου και των πνευματικών αδελφών του ματαστάντος και σήμερα δίνω στην δημοσιότητα τις πενιχρές μου σκέψεις σαν μνημόσυνο στον Αδελφό και φίλο : 

" ΕΔΟΥΛΕΥΣΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ " ( Φιλιπ. 2,32 )
Τι είναι αυτή η θλιβερή συνάθροιση ,στην οποία προΐσταται σεβασμίων Ιεραρχών και ιερού Κλήρου χορεία; Ποιός είναι ο προκείμενος νεκρός; Ποιόν προπέμπει σήμερα μέσα σε βαρύ πένθος , αλλά και με ύμνους προς τον Κύριο της Ζωής και του θανάτου η αγία μας Εκκλησία; Θλίβεται βαθιά,αλλά και καυχάται, η αγία μας Εκκλησία για τον καταλύσαντα τόσο βίαια τον βίον προκείμενο Ιεράρχη,ο οποίος απο της γεννήσεώς του αγάπησε τον Κύριο και "εδούλεψεν εις το Ευαγγέλιον" και ανεδείχθη " υψηλός πίστει και πολιτεία ως εν τοις Ιεροίς γράμμασι μέχρι τελειώσεως συντραφείς και συναυξηθείς και ακμάσας".
Σεβασμιώτατε εκπρόσωπε της Α.Θ.Μακαριότητος του Πάπα και Πατριάρχου της Μεγάλης Πόλεως Αλεξανδρείας, Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι Άγιοι Αρχιερείς Αιδεσιμολογιώτατε άγιε Πρωτοσύγκελλε και εκπρόσωπε του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών,ευλαβέστατε κύριε εκπρόσωπε της αγιώτατης Εκκλησίας της Τσεχίας,Τίμιον Πρεσβυτέριον, εντιμότατοι κύροι Δήμαρχοι Κροκεών και Ν.Φιλαδέλφειας ,πενθηφόρε Λαέ του Θεού . Τούτον έχομεν ενώπιόν μας,ΤΙΤΟΝ τον της πάλαι Νουβίας Επίσκοπον και της εν Σουδάν Ορθοδοξίας Ποιμένα και Δεσπότην.Τον μεγαλόφωνον κήρυκα του σωτηρίου κηρύγματος,τον αγωνιστήν και ανυποχώρητον και πρόμαχον της υπέρ Χριστού παρρησίας . Η εύανδρος Λακωνία έδωκε εις τον νυν άπνουν  την πρώτην αναπνοήν του Ελληνικού αέρος,προ 69 ετών. Αφανής και άσημος ο σήμερον επιφανής και επίσημος,όπως πλειστάκις συμβαίνει εν τοις ανθρωπίνοις. Εκεί τα πρώτα βήματα,εκεί τα πρώτα παιδεύματα . Εκεί οι πρώτες βαθμίδες της ακολούθου συνεχούς πολυετούς αναβάσεως.Ακολουθούν αι Αθήναι και Γυμνάσιον  και Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της πρωτευούσης ,αλλά και συνάντησις σταθμός στην πορεία της ζωής του μακαριστού.Εις το άγιον Βήμα του του ιαματικού αγίου Παντελεήμονος Ναού της οδού Αχαρνών,συναντάται για πρώτη φορά με τον Ανθρωπο που έμελλε να καταστεί ο πνευματικός Πατέρας και ποδηγέτης του,τον τότε Προϊστάμενο του Ι.Ναού και μετέπειτα Μητροπολίτου Παραμυθίας,Φιλιατών και Γηρομερίου ,αείμνηστο,Τίτο Ματθαιάκη,ο οποίος τον αναλαμβάνει υπό την προστασία του .Υπό την πατρική στοργή και επίβλεψη του πνευματικού αυτού Πατρός ,εσπούδασε την ιερά Επιστήμη και διακρίθηκε για την επιμέλεια του ,συνεπεία της οποίας,επελέγη βοηθός του διαπρεπούς καθηγητού αειμνήστου Βασιλείου Βέλλα στο μάθημα της Εβραϊκής γλώσσης. Αξιωθείς δε του πτυχίου της Θεολογίας υπηρέτησε εις τα τάξεις του Ελληνικού στρατού ως αξιωματικός της τότε Βασιλικής Αεροπορίας. Αφυπηρετήσας  των τάξεων του Ελληνικού στρατού και ενώ μπορούσε να διευρύνει της πανεπιστημιακές του σπουδές,προτίμησε το στάδιο το ιερατικό και ακολούθησε τον Γεροντά του εις την παραμεθόριων Μητρόπολη Παραμυθίας, χειροτονηθείς παρ αυτού Διάκονος και Πρεσβύτερος,μετονομασθείς από Δημοσθένης εις Τίτον,λαβών συνάμα και το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη διορισθείς Ιεροκήρυξ της Ι.Μητροπόλεως.Εκ της θέσεως αυτής "εδούλεψεν εις το Ευαγγέλιον" με ζήλον και αυταπάρνησην και συνέβαλε τα μέγιστα στην περιφρούρηση των αρχών της αμωμήτου Πιστεώς μας και των Εθνικών μας παραδόσεων.Δια την όλη του δράση στην ακριτική αυτή Μητρόπολη έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων τόσο από την Εκκλησία όσο και απο την Ελληνική Πολιτεία.Του Μητροπολίτου Παραμυθίας Τίτου υποχρεωθέντος εις παραίτησιν περί τα τέλη του 1968,ο ιεροκήρυξ Τίτος Καράντζαλης παραιτήθηκε οικιοθελώς και ακολούθησε τον πνευματικό του Πατέρα εις Αθήνας όπου διορίσθηκε υπό του μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς Χρυσοστόμου εφημέριος εις τους Ι.Ναούς Εισοδίων της Θεοτόκου και αγίου Νείλου Πειραιώς επί δε των ημερών του εκτελέσθηκαν τα εγκαίνια του περικαλλούς Ναού του Αγίου Νείλου υπό του μακαριστού Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Παπαγεωργίου.Κατόπιν τοποθετήθηκε εφημέριος και ιεροκήρυκας εις τον Ι.Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Νεαπόλεως Ν.Ιωνίας εις τον οποίο υπηρέτησε από του έτους  1974 έως του έτους 1983 αναπτύξας αξιόλογο ενοριακή δραστηριότητα . Κατά την διάρκεια των ετών αυτών παρηκολούθησε μαθήματα εις την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ένεκα τούτου διετέλεσε συνήγορος πολλών Κληρικών,όλων των βαθμών,εις τα εκκλησιαστικά Δικαστήρια,ενώ συνέγραψε πλείστας όσας περισπουδάστους μελέτες ,κανονικού και νομικού περιεχομένου. Το έτος 1983,επί Πατριάρχου Αλεξανδρείας Νικολάου ΣΤ, εξελέγη Επίσκοπος της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Ταμιάθεως,της χειροτονίας αυτού τελεσθείσης  υπό του μακαριστού πατρός ημών και Ποιμενάρχου,Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας Τιμοθέου Ματθαιάκη εις τον Ι.Ναόν της Αγίας Μαρίνης Ν.Φιλαδελφείας στις 17 Ιουλίου 1983.Ως Επίσκοπος τοποθετήθηκε στην λεπτή διοικητική θέση του Πατριαρχικού Επιτρόπου Αλεξανδρείας όπου και από αυτής της σκοπιάς "εδούλεψεν εις το Ευαγγέλιον".Το 1988 , επί Πατριάρχου Παρθενίου Γ ,εξελέγη Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως της Αιγύπτου,διατηρήσας και την θέσιν του Πατριαρχικού Επιτρόπου Αλεξανδρείας. Κατά την ποιμαντορία της Ι. Μητροπόλεως Λεοντοπόλεως ανέπτυξε πλούσια φιλανθρωπική δράση σε πολλούς τομείς και ιδιαίτερα στην φροντίδα των μικρών ορφανών παιδιών, ανευ διακρίσεων πατρίδος και θρησκείας σε σημείο που ο Διοικητής της πόλεως της Ισμαηλίας να εκφράσει εις αυτόν γραπτώς την ευαρέσκεια του.Είναι η πρώτη φορά στα νεώτερα χρόνια που Μουσουλμάνος αξιωματούχος εκφράζει γραπτή ευαρέσκεια σε Ελληνα Ορθόδοξο Ιεράρχη! Έργο πιστής διακονίας του ματαστάντος υπήρξαν και οι επί 6 ολόκληρα χρόνια τακτικές του επισκέψεις  εις τους τρεις Ελληνες ναυτικούς που κρατούντο στις φυλακές του Ζαγαζίκ. Ενώ κατά την διάρκεια της "Καταιγίδας της ερήμου",έσπευσε στο Σουέζ και επί της φρεγάτας "ΕΛΛΗ" ευλόγησε τις σημαίες και το πλήρωμα. Παράλληλα,ως Πατριαρχικός Επίτροπος,χειρίσθηκε με επιτυχία  λεπτές υποθέσεις του Πατριαρχείου και συνέβαλε στην αποκατάσταση αδικιών του παρελθόντος. Στις 12 Μαρτίου 1997,επί Πατριάρχου Πέτρου Ζ, εξελέγη Μητροπολίτης Χαρτούμ και παντός Σουδάν,εις διαδοχήν του μετατεθέντος στην Μητρόπολη Λεοντοπόλεως Διονυσίου. Καθήκον υπακοής οδήγησε τα βήματά του στο Σουδάν και παρά την ανθρωπίνη πικρία και τις μεγάλες δυσκολίες λογω του εμφυλίου πολέμου, άρχισε ο μακαριστός την εφαρμογή της γνωστής πλέον μεθόδου,"εδούλεψεν εις το Ευαγγέλιον".Και εδούλεψε σκληρά χωρίς καμία σχεδόν βοήθεια από πουθενά με οδηγό και φάρο τις αξίες του Ευαγγελίου και των Εθνικών μας παρακαταθηκών.Με αυτά πορεύθηκε και κυριολεκτικά αναλώθηκε μέχρι που βέβηλος χειρ  διέκοψε βάναυσα το νήμα της ζωής του.Και ιδού ενώπιόν μας ο άλλοτε λαλίστατος Αρχιερεύς άπνους και άφωνος μη δυνάμενος να κηρύξει την φρικτή εντολή του Θεού "ου φονεύσεις" αλλά και να διασκεδάσει την απορία,την θλίψη και τον πόνο μας.Πράγματι το άδικο και βίαιο και πρόωρο του θανάτου βαραίνει περισσότερο τις καρδιές  όλων  και ιδιαίτερα των κατά πνεύμα υιών και αδελφών, όπως και των κατά σάρκα συγγενών αυτού. Εμείς γνωρίζαμε καλύτερα από κάθε άλλον το ήθος, την αξιοπρέπεια αλλά και το ανεξίκακο του χαρακτήρος του. Η πίστη στην Δικαιοσύνη του Θεού και εις την Ανάσταση των νεκρών, καθώς και η αφοσίωση του μάρτυρα Ιεράρχη στο σωτηριώδες έργο της Διδασκαλίας του Ευαγγελίου, ας ενσταλάξουν βάλσαμο στον πόνο των οικείων του και σε όλους μας.Και τώρα, προπέποντες αυτόν για να εναποθέσουμε το μαρτυρικό του σώμα στην Αττική γη ,ας ακούσουμε τα λόγια του ιερού υμνωδού " Οι τόν αμνόν του Θεού κηρύξαντες, και σφαγιασθέντες ώσπερ άρνες,και πρός ζωήν την αγήρω άγιοι,και αίδιον μετατεθέντες ,τούτον εκτενώς, μάρτυρες, αιτήσασθε, οφλημάτων λύσιν ημίν δωρήσασθαι ".Ας παρηγορηθούμε με την σκέψη τηα κατατάξεως του Επισκόπου Τίτου στην χορεία των αγίων Μαρτύρων του επουρανίου Θυσιαστηρίου. Τέλος επιτρέψτέ μου παρακαλώ μια προσωπική κατάθεση πρός τον κεκοιμημένο Ιεράρχη: Πατέρα, Αδελφέ και Φίλε. ποτέ δεν διανοήθηκα εγώ ο ελάχιστος να ορθώσω λέξη ενώπιον σου. Αν σήμερα το έπραξα, αυτό έγινε για δύο λόγους. Ο πρώτος αφορά τον κανόνα της υπακοής πρός τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μου και ο δεύτερος την επιθυμία των πνευματικών σου Αδελφών και τέκνων να δηλώσουμε  δημόσια και ενώπιον του σεπτού Σκηνώματος Σου πως ,συγχωρούμε ,όπως θα έκανε και εσύ, τους δολοφόνους, όμως "ου δώσωμεν ύπνον τοις βλεφάροις"  έως ότου αποκαλυφθούν, συλληφθούν και δώσουν λόγο στην Δικαιοσύνη. Εσύ αναπαύου εν ειρήνη, εμείς αναλαμβάνουμε τώρα. ΤΙΤΟΥ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΠΡΟΒΛΗΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΑΡΤΟΥΜ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΣ ΣΟΥΔΑΝ ,ΥΠΕΡΤΙΜΟΥ ΚΑΙ ΕΞΑΡΧΟΥ ΝΟΥΒΙΑΣ,ΣΙΙΝΗΣ ΚΑΙ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΟΣ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ! 
Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης   

ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΚΡΩΣΙΜΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΙΤΟΥ ΚΑΡΑΝΤΖΑΛΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΙΤΟΥ ΚΑΡΑΝΤΖΑΛΗ 

Ο ΤΙΤΟΣ ΚΑΡΑΝΤΖΑΛΗΣ ΩΔ ΙΕΡΟΚΗΡΥΞ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΣΤΗΝ ΣΚΑΛΑ ΤΗΣ ΤΖΑΒΕΛΑΙΝΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΤΙΤΟ ΚΑΙ ΣΤΥΛΙΑΝΟ

Ο ΤΙΤΟΣ ΚΑΡΑΝΤΖΑΛΗΣ ΩΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ 

ΟΟ ΤΙΤΟΣ ΚΑΡΑΝΤΖΑΛΗΣ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΝΕΟΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

ΥΠΟΔΟΧΗ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ 

ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΤΙΤΟ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΘΕΟΦΙΛΟ ΜΠΟΥΓΙΟΥΛΕΚΑ ΚΑΙ ΤΙΜΟΘΕΟ ΗΛΙΑΚΗ 

ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΤΙΤΟ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΥ

ΤΡΙΣΑΓΙΟ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΤΙΤΟΥ 

ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΜΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΟΝ ΤΙΤΟ ΚΑΡΑΝΤΖΑΛΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟ

ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ  

ΣΤΟ ΧΑΡΤΟΥΜ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΙΤΟΣ ΚΑΡΑΝΤΖΑΛΗΣ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΤΙΜΟΘΕΟ ΗΛΙΑΚΗ 

ΕΥΧΉ ΥΠΈΡ ΕΙΡΉΝΗΣ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ + Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας καί Φιλαδελφείας ΤΙΜΟΘΕΟΥ

ΕΥΧΉ ΥΠΈΡ ΕΙΡΉΝΗΣ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ
+ Μητροπολίτου Ν. Ιωνίας καί Φιλαδελφείας ΤΙΜΟΘΕΟΥ  

Δέσποτα Θεέ, Πάτερ Παντοκράτορ, Κύριε του ουρανού και της γης, ο διά την ημετέραν σωτηρίαν εκ Παρθένου τεχθείς και διδάξας τοις ανθρώποις αγάπην και ειρήνην έχειν προς αλλήλους, κατάπεμψον την χάριν σου την επουράνιον και ελέησον ημάς, κατά το μέγα σου έλεος, πάσης ανάγκης ρυόμενος.
Παύσον τα φρυάγματα των εθνών, ειρήνευσον ημών την ζωήν, λύτρωσαι ημάς και τον κόσμον σου από πάσης απειλής εναντίας και δίδαξον τοις ηγέταις των εθνών εν ειρήνη επιλύειν τας διαφοράς αυτών και εν παντί ειρηνεύειν, υπόταξον δε πάντα τα βάρβαρα έθνη τα τους πολέμους θέλοντα.

Εξαπόστειλον περιστεράν, κλάδον ελαίας έχουσαν επί του στόματος, καταλλαγής σύμβολον, τους εν αιχμαλωσία αδελφούς ημών ανάρρυσαι, τους άρχοντας ημών εν ειρήνη και ομονοία διατήρησον, δώρησαι δε ημίν βαθείαν και αναφαίρετον ειρήνην, την πάντα νούν υπερέχουσαν, ίνα ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν, σου δεόμενοι υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και του ευσεβούς ημών έθνους, την συμμαχίαν έχοντες την σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.
Συ γαρ ει ο Βασιλεύς της ειρήνης και Σωτήρ των ψυχών ημών και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν 

ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΔΗΜΟΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ - ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΔΩΝΙΩΝ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ

Με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ν.Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνος, κατά την συνεδρία αυτού στις 16 Ιουλίου ε.ε. και κατόπιν εισηγήσεως της Δημάρχου κ.΄Εφης  Γαϊτάνα -Αποστολάκη, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυδωνιών ( Αϊβαλί ) κ.Αθηναγόρας  ανακηρύχθηκε Επίτιμος Δημότης Ν.Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνος με την ευχή και την ελπίδα  η τιμητική αυτή διάκριση να τον βοηθήσει στο δύσκολο αλλά ωραίο έργο που επιτελεί ως ο πρώτος Μητροπολίτης που πάει στο Αϊβαλί μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Η επίσημη τελετή της ανακηρύξεως και της απονομής τιμητικής πλακέτας θα γίνει την Κυριακή 24 Αυγούστου κατά την πανηγυρική  Θεία Λειτουργία που θα τελέσει ο Σεβασμιώτατος κ.Αθηναγόρας στον εορτάζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού Ν. Φιλαδελφείας και εντάσσεται στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων για την συμπλήρωση 300 χρόνων από την γέννηση του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.