Του Μητροπολίτη Προικονήσου Ιωσήφ
Εκαθώς σε λίγο κηδεύεται ο άρχοντας της Ιεραρχίας μας, φιλώντας τη σεβασμία δεξιά του από μακρυά, τολμώ να δημοσιεύσω ένα παλαιότερο ποίημα μου, εόρτιο χαιρετισμό τα ονομαστήριά του:
Να ζείς
και να ευαγγελίζεσαι "εκ Φαναρίου"
την αρχοντιά του "Λαού της Χάριτος",
τη σταυρωμένη ευγένεια της Ρωμιοσύνης.
Σε γλώσσα πάντοτε μαστορικά τετορνευμένη,
αγγελοπρόφερτη, φαναριώτικη,
γεμάτη αρμύρα βοσπορίτιδα και ομορφιά ελληνική!
Να νοιάζεσαι κάθε τσαχίλι
των ιερών καλντεριμιών-
των "καλλινδρόμων" της βυζαντινής ψυχής.
Κι ανάβοντας κερί αγίας μνήμης
σε Νεομάρτυρες, σε Αυτοκράτορες, σε Πατριάρχες,
να μας ραντίζεις με αγίασμα τα μέτωπα,
όσων μ' αγάπη ανυπόκριτη κι ευλαβική
σκύβουμε και φιλούμε τ' ακροφτέρουγο
του Αγγέλου της εν Πέργη Εκκλησίας.
Εκαθώς σε λίγο κηδεύεται ο άρχοντας της Ιεραρχίας μας, φιλώντας τη σεβασμία δεξιά του από μακρυά, τολμώ να δημοσιεύσω ένα παλαιότερο ποίημα μου, εόρτιο χαιρετισμό τα ονομαστήριά του:
Να ζείς
και να ευαγγελίζεσαι "εκ Φαναρίου"
την αρχοντιά του "Λαού της Χάριτος",
τη σταυρωμένη ευγένεια της Ρωμιοσύνης.
Σε γλώσσα πάντοτε μαστορικά τετορνευμένη,
αγγελοπρόφερτη, φαναριώτικη,
γεμάτη αρμύρα βοσπορίτιδα και ομορφιά ελληνική!
Να νοιάζεσαι κάθε τσαχίλι
των ιερών καλντεριμιών-
των "καλλινδρόμων" της βυζαντινής ψυχής.
Κι ανάβοντας κερί αγίας μνήμης
σε Νεομάρτυρες, σε Αυτοκράτορες, σε Πατριάρχες,
να μας ραντίζεις με αγίασμα τα μέτωπα,
όσων μ' αγάπη ανυπόκριτη κι ευλαβική
σκύβουμε και φιλούμε τ' ακροφτέρουγο
του Αγγέλου της εν Πέργη Εκκλησίας.
