Στην Καππαδοκία τα μεσάνυχτα της Πρωτοχρονιάς πίστευαν πως ανοίγει ο ουρανός. Αν τη νύχτα αυτή γεννιόταν παιδιά, θα ήταν τυχερά. Αν ήταν αγόρια, θα τους έδιναν στη βάφτιση το όνομα Βασίλης. Τα παιδιά κατά ομάδες γύριζαν στα σπίτια και έλεγαν τα κάλαντα, συνήθως από έξι αγόρια η καθεμιά σκόρπιζαν στο χωριό. Τα τρία παιδιά από την κάθε ομάδα ανέβαινα στο δώμα των σπιτιών και από το φεγγίτη (πετζέ) κρατούσαν με σκοινί ένα φανάρι δικής τους κατασκευής και το άφηναν να κατέβει μέσα στο σπίτι. Τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς επίσης γινόταν από πολλούς προσκύνημα στα λαξευτά παρεκκλήσια του Αη-Βασίλη και των 40 Μαρτύρων και με τα κεριά τους αναμμένα, δημιουργούσαν ένα πανέμορφο θέαμα. Ξημερώματα Πρωτοχρονιάς οι γυναίκες έτρεχαν στη βρύση να φέρουν νερό τον Αη-Βασίλη «σουγιού». Γέμιζε η κάθε μία τη στάμνα της και κρατούσε ύστερα κάτω από τη βρύση σακούλα μικρή με νομίσματα, για να τρέξει μέσα το νερό και να πολλαπλασιαστούν τα νομίσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.