Αρχονταρίκι : Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940-41 ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ "ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Ν.ΙΩΝΙΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΥ

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΄40 ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗ "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ
( 1940-41 )"

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗΣ

Ο ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ Γ ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΣΤΟΝ Ι.ΝΑΟ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΑΙΟΛΟΥ

Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΩΖΕΙ
"Από την υπηρεσίαν μου ως Στρατιωτικού Ιερέως κατά τον Ελληνοιταλικον πόλεμον 1940-41,ενθυμούμαι το κάτωθι περιστάτικον,το οποίον συνέβη εις το 5ον Στρατιωτικόν Νοσοκομείον Θεσσαλονίκης. Μεταξύ των νοσηλευομένων βαρέως τραυματισμένων οπλιτών του Αλβανικού μετώπου, ήτο ένας νέος,τον οποίον έβλεπον καθημερινώς, δια να του δίδω θάρρος,επειδή ήτο ανάπηρος και εις τους δύο πόδας από κρυοπαγήματα .Κατά μίαν επίσκεψίν μου εις τόν θάλαμον,όπου έκειτο, επεσκέφθην ένα έκαστον και όλοι με επληροφόρουν,ότι ο (τάδε) ήτο εις τα τελευταία του.
Αφού επεσκέφθην όλους,τελικώς κατέφθασα εις την κλίνην του,τον εχαιρέτισα και τον ηρώτησα πως αισθάνεται,οπότε μου απάντησε μονολεκτικώς "θα πεθάνω ". Τον καθησύχασα και τον εβεβαίωσα, ότι ουδείς γνωρίζει την ώραν και την στιγμήν του τέλους του,αλλ' εκείνος επέμενε,διότι αυτό αντελήφθη και από τους ιατρούς. Του συνέστησα να κάμη υπομονήν και προσευχήν,εκείνος όμως επέμενε να του φέρω την Αγίαν Κοινωνίαν . Του είπα,διατί επιμένει,αφού προ ολίγων ημερών τον εκοινώνησα. Κι εκείνος μου επανέλαβε," διότι θα πεθάνω". Τότε του είπα,άν πιστεύεις,ότι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα σου δώσουν ζωήν,τότε θα σου φέρω την Αγίαν Κοινωνίαν . Εκείνος μου απήντησε "πιστεύω",εζήτησε δε να τον μεταλάβω αμέσως.
Δια να μη τον επηρεάσω ψυχολογικώς,του είπα ότι θα τον μεταλάβω το πρωί της επομένης ημέρας,όπερ και έπραξα.Ευτυχώς η Χάρις του Θεού τον διεφύλαξε,διότι μέχρι της διαλύσεως του Νοσοκομείου και την μεταφοράν του πρός Νότον,κατά την επικειμένην Γερμανικήν εισβολήν,ευρίσκετο εν ζωή.
Μετά από μερικά έτη ένας συγγενής μου,καταγόμενος εκ της περιοχής των Πατρών,μου είπεν ότι τυχαίως τον επισκέφθην εις την οικίαν του,εις ένα χωρίον των Πατρών και είδεν επί της τραπέζης μιαν Καινήν Διαθήκην,την οποίαν του είχα προσφέρει με σχετικήν αφιέρωσιν.Τον ηρώτησε πόθεν με γνωρίζει και εκείνος του ανέφερε περί της γνωριμίας μας εις το Στρατιωτικόν Νοσοκομείον και τον παρεκάλεσε να μου διαβίβασή τους χαιρετισμούς του.
Ούτω εξηκριβωμένα πλέον επληροφορήθην περί της υγείας του και εδόξασα τον Θεόν, ότι χάρις εις την πίστιν του και από την ένωσιν μετά του Χριστού διά της Θείας Μεταλήψεως εσώθη ως εκ θαύματος."

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΥΠΟ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΤΙΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗ ΑΔΕΛΦΟΥ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑΥΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ

ΜΕΓΑΛΑ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Την ημέραν του Πάσχα του έτους 1941 αφού ετέλεσα την Θείαν Λειτουργίαν εις ένα των Ιερών Ναών Καλαμάτας,επεσκέφθην την πρωίαν τους νοσηλευομένους εις τα δύο Στρατιωτικά Νοσοκομεία της πόλεως,ευχηθείς εις αυτούς το "Χριστός Ανέστη" και διένειμα προς αυτούς τα πασχαλινά ωά,γλυκίσματα και εικόνας της Αναστάσεως του Χριστού.
Την μεσημβρίαν και περί ώραν 1-2 μ.μ. εσήμανε συναγερμός,οπότε,ευρεθείς εις το απέναντι Στριτιωτικόν Νοσοκομείον,κατήλθον μετά του προσωπικού και των ασθενών εις το υπόγειον καταφύγιον,οπότε ηκούσαμεν να γίνεται σφοδρός βομβαρδισμός πλησίον μας. Όταν έληξεν ο συναγερμός,επληροφορήθημεν,ότι Ιταλικά αεροπλάνα είχον βομβαρδίσει διαφόρους στόχους της πόλεως,μεταξύ των οποίων και το κτίριον του έναντι Στρατιωτικού Νοσοκομείου.
Μετ' ολίγον μετέβημεν εκεί διά να ίδωμεν ένα φοβερόν θέαμα.Η μία πτέρυξ του Νοσοκομείου είχε καταρρεύσει,ευτυχώς όμως χωρίς θύματα,διότι οι νοσηλευόμενοι τραυματίαι είχον αποσυρθή εγκαίρως όλοι ομού εις την ετέραν πτέρυγα,η οποία ευτυχώς δεν επλήγη.Ανήλθα αμέσως εις τον πρώτον όροφον και είδον τους τραυματίας,τους οποίους συνεχάρην δια την διάσωσίν των και εκείνοι χαρούμενοι ηυχαρίστουν τον Αναστάντα Σωτληρα,ο Οποίος τους έσωσεν εκ θανάτου.
Σημειωτέον,ότι παρά την είσοδον του υπογείου καταφυγίου του ιδίου κτιρίου,εντός του οποίου είχον καταφύγει και πολλοί περίοικοι, είχε πέσει μία βόμβα,η οποία ευτυχώς δεν είχεν εκραγή , έπειτα δε από ολίγον χρόνον την απεμάκρυνεν η αρμοδία Στρατιωτική υπηρεσία,χωρίς ευτυχώς ουδέν θύμα."
( Αποσπάσματα από το βιβλίο "ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ")