«Μισῶν ἐφίλει, φιλῶν ἐπώλει».

«Μισῶν ἐφίλει, φιλῶν ἐπώλει». Μ᾿ αὐτὴ τὴ φράση ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας περιγράφει τὴ στάση τοῦ Ἰούδα ἀπέναντι στὸ Χριστό. Μία φράση κοφτή, σύντομη, ἁπλή, ποὺ κρύβει πόνο. Τὸ μίσος, τὸ φιλί, ἡ ἀγοραπωλησία! Τρεῖς στάσεις ποὺ στὴν περίπτωση τοῦ Ἰούδα συναρμόζονται, σὲ μία ἀκολουθία τραγῳδίας γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ μαθητῆ, ἀλλὰ καὶ γιὰ πολλοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονται στὴ θέση του καὶ σήμερα!
Τὸ μίσος ποὺ ἐκφράζεται μὲ φίλημα, μία τελείως παράδοξη καὶ ἀντιφατικὴ συμπεριφορά. Τὸ φιλί, ἡ κορυφαία ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης, ὁ τρόπος ποὺ κανεὶς δείχνει ὅ,τι τὸν συνδέει μὲ κάποιον! Τὸ μίσος, ἡ κορυφαία ἀπόδειξη τῆς διαστροφῆς τῆς ἀγάπης, τοῦ πληγωμένου ἐγωισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, καρπὸς τῆς ἀποτυχίας τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἀγαπήσει ἀληθινὰ καὶ ἐνίοτε νὰ τὸν ἀγαπήσουν! Ἡ ἀγοραπωλησία, ὁ ὑποβιβασμὸς τῶν αἰσθημάτων σὲ ἐπίπεδο συναλλαγῆς, ὁ ἄνθρωπος ποὺ πουλιέται γιὰ νὰ ἱκανοποιηθεῖ τὸ συμφέρον τοῦ ἀνθρώπου, τὰ τριάκοντα ἀργύρια ποὺ δείχνουν τὴν δουλεία τοῦ ἀνθρώπου στὸ ἐγώ, στὸν κακὸ ἑαυτό του, στὸ ψεύτικο! Ἡ σχέση τοῦ μαθητῆ μὲ τὸ διδάσκαλο, ὄχι σχέση διαφωνίας, ἀντίθεσης, ἄλλης ἄποψης, ἀλλὰ ἰσοπέδωσης καὶ καταστροφῆς!
Ἂν ὁ Ἰούδας ἔμενε στὸ μίσος γιὰ τὸ Χριστό, θὰ ἦταν μία στάση! Ὁ καθένας θὰ μποροῦσε νὰ τὴν καταλάβει ὡς προερχόμενη ἀπὸ μία ἄλλη ματιὰ τῆς ζωῆς. Ὁ Χριστὸς μιλᾶ γιὰ τὴν ἀγάπη, τὴν προσφορά, τὴ θυσία, τὴ μετάνοια! Ὁ Ἰούδας ζεῖ αὐτὸ τὸ κήρυγμα ὡς ἀφορμὴ γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῆς ἀπληστίας καὶ τῆς φιλαργυρίας του, καθὼς ἐξασφάλιζε τὸ γλωσσόκομον, τὰ χρήματα ποὺ τοῦ χρειάζονταν γιὰ τὸν κορεσμὸ τοῦ πάθους του. Ὅμως, δὲν μένει ἐκεῖ. Τὸ μίσος τοῦ γι᾿ Αὐτὸν ποὺ ἤξερε τὸ πάθος του δὲν περιορίστηκε στὸ αἴσθημα. Πούλησε καὶ τὸ τελευταῖο ἴχνος ἀξιοπρέπειας καὶ ἀντὶ νὰ φύγει ἀπὸ Ἐκεῖνον, μὲ Τὸν ὁποῖο δὲν συμφωνοῦσε, προτίμησε νὰ Τὸν καταστρέψει, νὰ Τὸν πουλήσει, νὰ Τὸν ἀνταλλάξει μὲ ἕνα ἀσήμαντο ποσό!
Κι ἔρχεται τὸ φίλημα! Ὁ ἀν-αίσθητος ἐκφράζεται μὲ τὸν πιὸ ὡραῖο τρόπο ἀπεικόνισης τοῦ αἰσθήματος! «Ἑταῖρε, ἐφ᾿ ᾧ πάρει», ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ! Αὐτὴ ἡ σιωπηλὴ πίκρα γιὰ τὸ κατάντημα ἑνὸς ἀπὸ τοὺς δώδεκα ἀγαπητούς Του εἶναι ἀπὸ τὶς χαρακτηριστικότερες στιγμὲς τοῦ Πάθους! Αὐτὴ ἡ πονεμένη φράση, ἡ ἀποδοχὴ τοῦ φιλήματος ὡς τελευταίας, ἔστω καὶ ψεύτικης, ἀπόδειξης ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμη καὶ αὐτὸς ποὺ ἡ καρδιὰ τοῦ εἶναι κλειστὴ καὶ τυφλωμένη, δὲν παύει νὰ εἶναι εἰκόνα Θεοῦ, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς θυσιάστηκε! Αὐτὸ τὸ σιωπηλὸ δάκρυ τοῦ Χριστοῦ γι᾿ αὐτὸν ποὺ ἔκλεισε ὁριστικὰ τὴν πόρτα τῆς σωτηρίας γιὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν μεγαλύτερη ψευδαίσθηση εὐτυχίας!
Μοιάζουμε καμιὰ φορὰ οἱ ἄνθρωποι τοῦ σήμερα μὲ τὸν Ἰούδα! Ἐνῷ μας ἔχει ἀποκαλυφθεῖ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τὴν πουλᾶμε γιὰ τὰ ἀργύρια τῆς καταξίωσης, τῆς ἀποδοχῆς ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους τοῦ κόσμου τούτου, γιὰ νὰ σβήσει ἀπὸ μέσα μας ἡ φωνὴ τῆς συνείδησης γιὰ τὴν πορεία χωρὶς Θεό! Καὶ ἐνῷ ζοῦμε χωρὶς αἰσθήματα, θεωροῦμε πολλὲς φορὲς ὅτι ἀγαποῦμε ἢ ἐκφραζόμαστε μ᾿ ἐκεῖνα τὰ ψεύτικα φιλιὰ τῆς ἡδονῆς, τῆς ὑποκρισίας, τοῦ δόλου!
Ὁ Ἰησοῦς μας ἀτενίζει σιωπηλά! Ἐκείνη ἡ ματιά του, καθὼς περικυκλωμένος ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς Του ἑτοιμάζεται γιὰ τὴν τελική Του πορεία, δείχνει ὅτι ἀκόμη καὶ τὴν ὕστατη στιγμή, περιμένει ἀπὸ μᾶς κάτι. Ὄχι τὴν μεταμέλεια, ἀλλὰ τὴν μετάνοια! Ὄχι τὸ μίσος, ἀλλὰ τὴν προσφορά! Ὄχι τὴν ἡδονή, ἀλλὰ τὴν ἀγάπη! Ὄχι τὸ ψεύτικο φίλημα, ἀλλὰ τὸ δάκρυ τῆς πόρνης, τὸ μύρο τῆς ἔμπρακτης ἐπιστροφῆς, τὸ φιλὶ τῆς κοινωνίας μαζί Του! Ὄχι στὸ πρόσωπο, μὲ τὴν θρασεία παρρησία τοῦ ψεύτη, ἀλλὰ στὰ πόδια, μὲ τὴν ταπείνωση αὐτοῦ ποὺ ἀγαπᾶ! Καὶ ἡ σιωπηλή Του πορεία πρὸς τὸ Γολγοθά, θὰ ἔχει τὴν παρηγοριά, ὅτι δὲν πέθανε ἡ ἐλπίδα γιὰ μᾶς, ὅτι ἔστω καὶ τὴν ὕστατη στιγμὴ τὸ συμφέρον θὰ μεταμορφωθεῖ σὲ στάλες ἀγάπης καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς Αὐτὸν ποὺ μᾶς σῴζει! Μὲ τὴν κοινωνία τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματός Του, ὅπως κοινώνησε ἀκόμη κι αὐτὸς ποὺ κίβδηλα τὸν φίλησε! Μόνο ποὺ γιὰ μᾶς ἡ συμμετοχὴ στὸν κύκλο Του θὰ εἶναι γιὰ τὴ σωτηρία καὶ ὄχι γιὰ τὴν αὐτοκαταστροφή! 

Πατριαρχική Απόδειξις επί τω Αγίω Πάσχα 2017

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

***
Ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι καὶ τέκνα θεοφιλῆ ἐν τῷ Ἀναστάντι Κυρίῳ,

"Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε˙ ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον" (Ἰωάν. ις΄, 33), διαβεβαιώνει ὁ θανάτῳ τὸν θάνατον μόνος πατήσας Κύριος τὰς γενεὰς τῶν ἀνθρώπων. Χριστὸς Ἀνέστη! ἀναφωνοῦμεν καὶ ἡμεῖς πρὸς πάντας τοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακρὰν ἀπὸ τῆς Ἱερᾶς ταύτης Αὐλῆς τοῦ βιωματικοῦ ἐν τῷ κόσμῳ σταυροῦ καὶ τῆς θλίψεως∙ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῆς Αὐλῆς τῆς Ἀναστάσεως∙ ἀπὸ τῆς κόγχης ταύτης τῆς γῆς, τῆς Κωνσταντίνου Πόλεως, ἀπὸ ὅπου διακηρύττεται ὅτι "ζωὴ πολιτεύεται", διαλυομένης τῆς κάθε εἴδους φθορᾶς καὶ αὐτοῦ τοῦ θανάτου.

Ὁ Κύριος πολλάκις προειδοποίησε, κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς ἔνσαρκον παρουσίαν Του, τοὺς Μαθητάς Του περὶ τῆς θλίψεώς των ἐξ αἰτίας τῆς σταυρικῆς Του θυσίας ἐπὶ τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, ὡς καὶ ἕνεκα τῆς δραστηριότητος καὶ τῆς πορείας των ἐντὸς τοῦ κόσμου τούτου –αὐτῶν τῶν ἰδίων ἀλλὰ καὶ πάντων ὅσων θὰ ἐπίστευον εἰς τὸν Χριστόν-. Μὲ μίαν χαρακτηριστικὴν ὅμως λεπτομέρειαν: "ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται...καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς, καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία" (Ἰωάν ις΄, 20-22).

Τὴν ἀναστάσιμον ταύτην καὶ ὑπερκόσμιον χαρὰν πρῶται ἐβίωσαν αἱ λίαν πρωῒ ἐλθοῦσαι ἐπὶ τὸ μνῆμα τοῦ Ζωοδότου Μυροφόροι Γυναῖκες διὰ τοῦ μονολεκτικοῦ Κυριακοῦ λόγου "Χαίρετε" (Ματθ. κη΄,9). Τὴν ἰδίαν ἀναστάσιμον χαρὰν βιοῦσα ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως διακηρύττει σήμερον στεντορίᾳ τῇ φωνῇ: "Αὕτη ἡ ἡμέρα Κυρίου, ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ" (πρβλ. Ψαλμ. 117, 24). Ὁ ἔσχατος ἐχθρός, ὁ θάνατος, ἡ λύπη, τὰ προβλήματα, ἡ φθορά, ἡ θλῖψις, ἡ δοκιμασία, σκυλεύονται καὶ καταργοῦνται ὑπὸ τοῦ Νικητοῦ Θεανθρώπου Κυρίου.

Ζῶμεν, ὅμως, ἐντὸς ἑνὸς κόσμου εἰς τὸν ὁποῖον τὰ μέσα γενικῆς ἐπικοινωνίας μεταδίδουν συνεχῶς δυσαρέστους πληροφορίας περὶ τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν, περὶ πολέμων κατὰ τόπους, περὶ καταστροφικῶν φυσικῶν φαινομένων, προβλημάτων λόγῳ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, πείνης, προσφυγικοῦ προβλήματος, ἀνιάτων ἀσθενειῶν, πτωχείας, ψυχολογικῶν καταπιέσεων, αἰσθήματος ἀνασφαλείας καὶ λοιπῶν συμπαρομαρτουσῶν ἀνεπιθυμήτων καταστάσεων.

Ἔναντι τῶν καθημερινῶν τούτων "σταυρῶν", τοὺς ὁποίους οἱ ἄνθρωποι αἴρομεν μὲ "γογγυσμούς", ἔρχεται ἡ Μήτηρ μας Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία νὰ μᾶς ὑπενθυμίσῃ ὅτι ἠμποροῦμεν νὰ εἴμεθα χαρούμενοι, διότι ὁ ἀρχηγός μας Χριστὸς εἶναι ὁ νικητὴς αὐτῶν, εἶναι ὁ φορεὺς τῆς χαρᾶς, ὁ φαιδρύνας τὰ σύμπαντα.

Ἡ χαρά μας στηρίζεται εἰς τὴν βεβαιότητα τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ. Ἔχομεν τὴν ἀπόλυτον βεβαιότητα, ὅτι τὸ ἀγαθὸν εἶναι ὁ νικητής, διότι ὁ Χριστὸς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον "καὶ ἐξῆλθεν ἵνα νικήσῃ" (πρβλ. Ἀποκ. ς΄, 2). Ὁ κόσμος εἰς τὸν ὁποῖον θὰ ζήσωμεν αἰωνίως εἶναι ὁ Χριστός: τὸ φῶς, ἡ ἀλήθεια, ἡ ζωή, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη.

Ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, παρὰ τοὺς καθημερινοὺς σταυροὺς καὶ τὰς θλίψεις, ζῇ ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον τὸ γεγονὸς τῆς χαρᾶς.

Βιώνει ἐντεῦθεν, ἐν τῇ παρούσῃ καὶ ἀπὸ τῆς παρούσης ζωῆς, τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ τούτου Κέντρου τῆς Ὁρθοδοξίας, ἀπὸ τῶν σπλάγχνων τοῦ μαρτυρικοῦ Φαναρίου, διακηρύττομεν "κατὰ τὴν φωταυγῆ ταύτην νύκτα", ὅτι προέκτασις καὶ τέλος τοῦ σταυροῦ καὶ τῆς θλίψεως καὶ διασκέδασις τοῦ κάθε ἀνθρωπίνου πόνου καὶ τῆς κάθε δοκιμασίας, εἶναι ἡ Κυριακὴ διαβεβαίωσις: "Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς" (Ἰωάν. ιδ΄, 18-19).

"Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος" (Ματθ. κη΄, 20). Αὐτὸ τὸ μήνυμα πρέπει νὰ ἀκούσωμεν ὅλοι, νὰ ἀκούσῃ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος καὶ νὰ ἀφήσῃ τὸν ἑαυτόν του νὰ ἴδῃ τὸν Χριστὸν συμπορευόμενον μαζί του. Ναί, νὰ Τὸν ἴδῃ δίπλα του. Καὶ θὰ Τὸν ἴδῃ, μόνον ἐὰν ἀκούῃ καὶ βιώνῃ τὸν λόγον Του εἰς τὴν ζωήν του.

Τὸ μήνυμα τοῦτο τῆς κατισχύσεως τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου, τῆς νίκης τοῦ ἱλαροῦ φωτὸς τῆς πασχαλίου λαμπάδος ἐπὶ τοῦ σκότους τῆς ἀκαταστασίας, καὶ τῆς διαλύσεως, διὰ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως, τῶν θλίψεων καὶ τῶν προβλημάτων εὐαγγελίζεται τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον εἰς ὁλόκληρον τὸν κόσμον καὶ καλεῖ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὸ βιώσουν.

Τοὺς καλεῖ νὰ σταθοῦν μὲ πίστιν καὶ ἐλπίδα ἐνώπιον τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἐνώπιον τοῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς∙ τοὺς καλεῖ νὰ ἐμπιστευθοῦν τὸν κρατοῦντα τὰ ἡνία πάσης κτίσεως Ἀναστάντα Κύριον, τὸν Κύριον τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐφροσύνης.

Χριστὸς Ἀνέστη, λοιπόν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα! Αὐτοῦ τοῦ δεσπόζοντος τῆς ζωῆς καὶ κυριεύοντος τοῦ θανάτου Κυρίου ἡμῶν ἡ Χάρις καὶ τὸ ἄπειρον Ἔλεος εἴησαν μετὰ πάντων.

Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βιζ´
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα
εὐχέτης πάντων ὑμῶν. 

ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ 2017 Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας-Φιλαδελφείας κ.Γαβριήλ

«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν˙ καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον, τόν μόνον εὐλογητόν τῶν πατέρων Θεόν καί ὑπερένδοξον». (Ζ’ Ὠδή Κανόνος τοῦ Όρθρου τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα)

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Μέ τήν παραπάνω νικητήρια Ὠδή, ὁ μεγαλύτερος μελωδός καί ποιητής τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ Ἅγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, συγγραφεύς ἑνός ἀπό τά σπουδαιότερα ἀριστουργήματα τῆς παγκοσμίου λογοτεχνίας, τοῦ Ἀναστασίμου Κανόνος τοῦ Πάσχα, διατυμπανίζει χαρμόσυνα τήν πιό θαυμαστή νίκη ὅλων τῶν ἐποχῶν καί τόν ἐνδοξότερο θρίαμβο ὅλων τῶν αἰώνων, τή νίκη τοῦ Ἀγαθοῦ ἔναντι τοῦ κακοῦ, τήν ἐπικράτηση τοῦ Φωτός ἔναντι τοῦ σκότους τῆς ἀμαρτίας, τήν ὁλόφωτη νίκη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ Ἄδου καί τοῦ θανάτου, ἀλλά καί τήν ἀπαρχή τῆς δικής μας Ἀναστάσεως.

Αὐτή ἡ λαμπροφόρος Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τό σημαντικότερο καί σπουδαιότερο γεγονός πού συνέβη ποτέ τόσο στή γή, ὅσο καί στόν οὐρανό. Σήμερα, σέ μία ἐποχή ἀβέβαιη καί σκοτεινή, σέ μία ἐποχή φόβου καί ἀπελπισίας, αὐτός ὁ θρίαμβος τῆς ἄμετρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἔρχεται νά πλημμυρίσει μέ τό ἄπλετο φῶς πού ἀπορρέει ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο κάθε τεθλιμμένη καί ἀπελπισμένη καρδία, κάθε πονεμένο καί ἀπογοητευμένο ἄνθρωπο, προσφέροντας μία ἀπερίγραπτη αἰώνια χαρά, μία ὁλοζώντανη ἐλπίδα, ἀλλά καί μία ἀναστάσιμη καινή Ζωή γεμάτη ἀγάπη καί αἰσιοδοξία.

Ἡ Ἀνάστασις ἦλθε! Ἡ Ἐκκλησία μας πανηγυρίζει! Ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου μας ἐκπληρώθηκε! Ὁ θάνατος καταπατήθηκε «ποῦ σου, θάνατε το κέντρον; ποῦ σου ἅδη το νῖκος;» (Α’ Κορ. 15,54-55). Ὁ Χριστός κατατρόπωσε τόν Ἄδη καί ὡς νικητής χαρίζει τήν ἀληθινή ζωή καί τήν αἰώνια δόξα. Πορεύεται ἀναστημένος πρός τόν Θεό Πατέρα, κρατώντας μέ τό ἕνα χέρι τόν Ἀδάμ καί μέ τό ἄλλο τήν Εὔα. Μέ τόν ἴδιο τρόπο ἁπλώνει τό χέρι Του στόν καθέναν ἀπό ἐμᾶς καί μᾶς καλεῖ ἐλεύθερα νά πορευθοῦμε μαζί Του, «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν» (Μαρκ. 8.34), σέ μία νέα ζωή γεμάτη χαρά, ἐλπίδα, εἰρήνη, φῶς καί αἰσιοδοξία, σέ μία νέα πραγματικότητα, πέρα ἀπό ἐγωισμούς, πάθη, φόβους, φανατισμούς καί μισαλλοδοξίες.

Ἀναμφισβήτητα, ἡ δυναμική πού ἀπορρέει ἀπό τό χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς Ἀναστάσεως δέν ἔχει μόνον ἀτομικά ἀποτελέσματα. Φέρει οἰκουμενικές διαστάσεις. Παρόλο πού σάν ἱστορικό γεγονός βρίσκεται πάνω ἀπό τήν ἱστορία καί δέν ὑπάγεται στήν ἀνθρώπινη νομοτέλεια, νοηματοδοτεῖ καί ὀμορφαίνει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, προσανατολίζει πρός νέους ἐλπιδοφόρους ὁρίζοντες κάθε λαό καί κάθε ἔθνος, ἀνακαινίζει κάθε ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς, ἀνεξαρτήτου φύλου, χρώματος ἤ θρησκείας καί μαρτυρᾷ τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεού γιά τό πλάσμα Του. Ἀγάπη πού μέτρο της ἔχει μόνον τόν Σταυρό τοῦ Παθους, ἀγάπη θυσιαστική καί χωρίς ὄρια.

Σέ αὐτό τό Πάσχα, σέ αὐτή τήν «μετάβαση» μᾶς προτρέπει νά πορευθοῦμε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Μᾶς καλεῖ νά ἐγκαταλείψουμε τόν παλαιό ἐαυτό μας, νά συντρίψουμε τά τείχη πού φυλακίζουν τίς καρδιές μας, νά τολμήσουμε νά ἀγαπήσουμε τόν πλησίον μας, νά ἀποβάλουμε τόν φόβο τοῦ θανάτου, ἀλλά καί κάθε φοβία, κάθε ἀγωνία, κάθε ἄγχος καί ἀβεβαιότητα, κάθε θλίψη καί ἀντιπαλότητα πού σάν λίθος ἑνός μνήματος αἰχμαλωτίζουν τίς ψυχές μας καί μᾶς ἀπομακρύνουν από τήν ίδια τή Ζωή.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις σᾶς εὔχομαι ὁλόψυχα νά βιώσουμε καί ἐφέτος τό μοναδικό καί ὑπέρλαμπρο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά διαποτίσουμε τήν ὕπαρξή μας μέ τήν ἐλπίδα τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως, διατηρώντας πάντοτε στήν καρδιά μας ἄσβεστη τήν φλόγα της ἀναστάσιμης χαρᾶς πού ὁ ίδιος ὁ Χριστός προσφέρει!

Χριστός Ἀνέστη!
† Ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Ν.ἸΩΝΙΑΣ και ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ 

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟΝ ΤΑΦΟΝ

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ΄.
Τώ ζωοδόχω και σεπτώ Κυρίου μνήματι, νύν παρεστώτες ευλαβεία οι ανάξιοι, συν Αγγέλοις προσαγάγωμεν θείους ύμνους, ίν’ ως έχον αγιότητα ασύγκριτον, αγίαση και ημάς τούτω προσπίπτοντας, και κραυγάζοντας• Χαίρε μνήμα τρισόλβιον.
Άγγελοι αοράτως αεί φόβω κυκλούσι Χριστού τον παμμακάριστον Τάφον (εκ γ΄), και τούτον ως θρόνον θεοπρεπή και πηγήν φωτός βλέποντες, εξίστανται και ίστανται, μελωδούντες προς αυτόν τοιαύτα•
Χαίρε, Χριστού ολόφωτον μνήμα•
χαίρε, εχθρού νοητού το πήμα.
Χαίρε, γής απάσης το μόνον απάνθισμα•
χαίρε, Ορθοδόξων πάντων το αγλάϊσμα.
Χαίρε τράπεζα βαστάζουσα, ώσπερ θύμα τον Χριστόν•
χαίρε κρήνη η βλυστάνουσα, τοίς πιστοίς τον ιλασμόν.
Χαίρε, ότι εν μέσω οικουμένης τυγχάνεις•
χαίρε, ότι τη δόξη ουρανόν υπερβάλλεις.
Χαίρε, ζωής αθανάτου κάτοχε•
χαίρε, πηγή αφθαρσίας πάροχε.
Χαίρε, εν ω εκηδεύθη ο Κτίστης•
χαίρε, δι’ ού εφωτίσθη η κτίσις.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Βλέπων Αριμαθαίας ο βλαστός, ότι έχει αδήλως το άφευκτον χρεών του θανάτου, εν τώ κήπω τάφον εαυτώ καινόν ητοίμασεν, αλλ’ εκ του Σταυρού σε νεκρόν καθελών, Κύριε, σεπτώς εν αυτώ σπεύδει κηδεύσαί σε, βοών σοι πόθω•
Αλληλούϊα.
Γνώσει θεία επέγνω Ιωσήφ, ο ευσχήμων, το μέγας της σταυρώσεως έργον. Διό και Πιλάτω προσελθών έφησε• Δός μοι το άχραντον του Κυρίου σώμα. Ως δε ήττήσατο και έλαβε, τώ καινώ μνημείω εναπέθετο, κραυγάζων προς τον Τάφον ούτω•
Χαίρε, παθών του Σωτήρος τέλος•
χαίρε, πιστών χαρμόσυνον μέλος.
Χαίρε αφθαρσίας, βροτών εργαστήριον•
χαίρε ανταρσίας, εχθρών αμυντήριον.
Χαίρε ουρανέ επίγειε, Θεού θρόνον εκτυπών•
χαίρε τόπε επουράνιε, όν Θεός ώφθη οικών.
Χαίρε, ότι υπάρχεις η ζωήρρυτος κρήνη•
χαίρε, ότι εγένου του Χριστού θεία κλίνη.
Χαίρε, Σιών της άνω, ανάκτησις•
χαίρε πιστών, βεβαία ανάκλησις.
Χαίρε κρατήρ, πλήρης θεολογίας•
χαίρε λυτήρ, πάσης αμφιλογίας.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Δύναμίν σου την θείαν Ιωσήφ κεκτημένος απέβαλε τον φόβον Εβραίων. Και Σταυρού το σώμα το σόν καθελών, συν τώ Νικοδήμω σμυρναλόη Χριστέ ήλειψε. Μεθ’ ού σεπτώς κηδεύσας σε, έψαλλεν εν πόθω•
Αλληλούϊα.
Έχουσα η Παρθένος, εν ψυχή την ρομφαίαν της λύπης, Συμεών ως προέφη, τώ τάφω του Υιού παρεστώσα γοερώς έκλαιε, και τούτον καταβρέχουσα τοίς δάκρυσιν, επεβόα ταύτα•
Χαίρε, δι’ ού η χαρά προήλθε•
χαίρε, δι’ ού η φθορά παρήλθε.
Χαίρε, ευσεβών βάσις τε και στήριγμα•
χαίρε, δυσσεβών πτώσίς τε και σύντριμμα.
Χαίρε Τάφε παμμακάριστε, του Υιού μου του Χριστού•
χαίρε θάλαμε τερπνότατε, του Νυμφίου νοητού.
Χαίρε, και γάρ συνέσχες τον συνέχοντα πάντα•
χαίρε, ου γάρ κατέσχες τον συνέχοντα πάντα.
Χαίρε αστήρ, εκφαίνων τον ήλιον•
χαίρε φωστήρ, αυγάζων υφήλιον.
Χαίρε πυρός απροσίτου, δοχείον•
χαίρε φωτός ανεσπέρου, ταμείον.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Ζάλην έχουσαι λύπης μυροφόροι γυναίκες, ουκ ήθελον του τάφου αποστήναι. Την χαράν γάρ εν εαυτώ έκρυπτε, διό και παννύχιον συνθρηνεί τη μητρί του Ιησού έσπευδον, αλλ’ ίνα κατά νόμον σαββατίσωσιν, υπέστρεψαν βοώσαι ούτως•
Αλληλούϊα.
Ήκουσαν χριστοκτόνοι, σου Χριστέ προειπόντος αυτοίς, ως εκ νεκρών εγερθήση, και δραμόντες προς Πιλάτον, ήτησαν σόν Τάφον σφραγισθήναι, και τη κουστωδία τηρηθήναι, αλλ’ ημείς τούτω παριστάμενοι, εκβοώμεν πόθω•
Χαίρε, το μείζον προσκυνημάτων•
χαίρε, το βλύζον ρείθρα θαυμάτων.
Χαίρε κλονουμένων, ακλόνητον έρεισμα•
χαίρε Εκκλησίας, το άσειστον έδρασμα.
Χαίρε κράτος της θεότητος, απαστράψαν υπό γήν•
χαίρε πλήρωμ’ αγιότητος, αγιάσαν πάσαν γήν.
Χαίρε, τους κοπιώντας αγίους, ο στηρίζων•
χαίρε, πεφορτισμένους πιστούς, ανακουφίζων.
Χαίρε, δι’ ού Εβραίοι εξώσθησαν•
χαίρε, δι’ ού έθνη εκληρώθησαν.
Χαίρε, του άδου ήττα και πικρία•
χαίρε, των βροτών πάντων σωτηρία.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Θεομάχοι οφθέντες, χριστοκτόνοι υπήρξαν τώ φθόνω οι λαοί των Εβραίων. Οί και σφραγίσαντες τον Τάφον, κύκλω σε κουστωδία ως νεκρόν εφύλαττον, και πλάνον εδυσφήμουν σε μακρόθυμε, μή συνέντες λέγειν•
Αλληλούϊα.
Ίδον φώς οι τηρούντες, ουρανόθεν αστράψαν, αρρήτως εν τώ Τάφω Κυρίου. Και τον λίθον εκ τούτου σεισμώ αποκυλισθέντα θεασάμενοι, εξέστησαν και έφριξαν ως νεκροί γενόμενοι. Τώ δε Τάφω Κεντηρίων έφη•
Χαίρε, η δόξα των σωζομένων•
χαίρε, ελπίς των απηλπισμένων.
Χαίρε, χριστωνύμου λαού το κραταίωμα•
χαίρε, πενομένων ακένωτον δώρημα.
Χαίρε ότι εγκατώκισται, η θεότης επί σοί•
χαίρε ότι εγκαλλώπισται, της Σιών βάρις εν σοί.
Χαίρε ο πάντα, ρύπον εκ ψυχών αποπλύνων•
χαίρε ο πάντα, βέλη του εχθρού απαμβλύνων.
Χαίρε, δι’ ού ελύθη κατάκρισις•
χαίρε, δι’ ού εδείχθη ανάστασις.
Χαίρε, εν ω ευσεβείς βεβαιούνται•
χαίρε, εν ω δυσσεβείς καθαιρούνται.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Κήρυκες γεγονότες οι τηρούντες τον Τάφον, υπέστρεψαν εις πόλιν αγιαν, απαγγέλλοντες τρανώς Ιουδαίοι άπασιν, άπερ εν τώ Τάφω εναργή είδον θαύματα, αλλ’ αυτοί κενά πάλιν φθόνω εμελέτησαν, και ου συνήκαν λέγειν•
Αλληλούϊα.
Λάμψας από του Τάφου φωτισμόν ευφροσύνης, εδίωξας το σκότος της λύπης. Και γάρ αναστάς τριήμερος, πάν Σώτερ από γής αφείλες δάκρυον, ημείς δ’ οι φωτισθέντες τώ σώ Τάφω χαρμοσύνως εκβοώμεν ταύτα•
Χαίρε χαρά, γένους των ανθρώπων•
χαίρε φθορά, εχθρών πολυτρόπων.
Χαίρε των εν νόσοις, ίαμα σωτήριον•
χαίρε των εν άδου ψυχών, ιλαστήριον.
Χαίρε σοί γάρ ενεδύθημεν, γυμνωθέντες τώ Αδάμ•
χαίρε σοί γάρ ηφθαρτίσθημεν, νεκρωθέντες τώ Σατάν.
Χαίρε, όν περ το κήτος Ιωνά, εικονίζει•
χαίρε, όν περ ο λάκκος Ιωσήφ, σαφηνίζει.
Χαίρε χωλών, σφυρά ανορθούμενος•
χαίρε καλών, πλημμύραν δωρούμενος.
Χαίρε, πληρών ευσεβείς ευωδίας•
χαίρε, ζωγρών δυσσεβείς εξ αγνοίας.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Μάτην οι των Εβραίων εμελέτησαν δήμοι, την έγερσιν Χριστού αθετήσαι. Ει γάρ και ικανά τοίς στρατιώταις έδωκαν αργύρια, αλλ’ ο Λογγίνος ταύτην τρανώς εκήρυττεν, αφόβως κράζων•
Αλληλούϊα.
Νέαν έδειξεν χάριν, αναστάς εκ του Τάφου, Χριστός ημίν τοίς υπ’ αυτού φωτισθείσι, νεκρών προσδοκάν ανάστασιν, ζωήν τ’ αιώνος μέλλοντος, και φώς άληκτον. Ού περ τον Τάφον βλέποντες, εν πόθω μελωδούμεν ούτω•
Χαίρε, ανάστασις πεπτωκότων•
χαίρε, η άφεσις επταικότων.
Χαίρε ο πηγάζων, πάσι την ευσέβειαν•
χαίρε ο σκεδάζων, εθνών την δυσσέβειαν.
Χαίρε ότι εμπιπλώμεθα, εν σοί πάσιν αγαθοίς•
χαίρε ότι ποτιζόμεθα, των χειμάρρων σής τρυφής.
Χαίρε όν εικονίζει, η σεπτή κολυμβήθρα•
χαίρε ού περ εκβλύζει, των χαρίτων τα ρείθρα.
Χαίρε, εν ω ετάφη αθάνατος•
χαίρε, δι’ ού ηλάθη ο θάνατος.
Χαίρε, δι’ ού φωταυγείται η κτίσις•
χαίρε, δι’ ού προσκυνείται ο ρύστης.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Ξένον θαύμα ιδούσαι, εξενίζοντο λίαν πρωί αι Μυροφόροι ελθούσαι, ο γάρ προς τη θύρα ών του Τάφου μέγας σφόδρα λίθος, τώ φρικτώ σεισμώ αποκεκύλισται. Αγγελος δ’ εν τούτω επεκάθητο, ταύταις βοών τό•
Αλληλούϊα.
Όλος χαρά υπάρχων, και πηγή ευφροσύνης, τό• Χαίρετε Μυροφόροι, έφης. Αι δε τους σούς παναχράντους πόδας κρατήσασαι, σεπτώς εν δάκρυσιν ησπάζοντο, και πόθω προς τον Τάφον είπον•
Χαίρε, παράκλησις των πενθούντων•
χαίρε, η ρώσις των ασθενούντων.
Χαίρε Αποστόλων, παγκόσμιον κήρυγμα•
χαίρε υμνογράφων, φωτισμός και στήριγμα.
Χαίρε, ότι την Ανάστασιν του Χριστού διατρανοίς•
χαίρε, ότι την κατάπτωσιν του Αδάμ επανορθοίς.
Χαίρε των απιστούντων, ο ταχύ αναιρέτης•
χαίρε των δυσπιστούντων, ο γλυκύς οδηγέτης.
Χαίρε, εν ω ευσεβείς αγείρονται•
χαίρε, δι’ ού και νεκροί εγείρονται.
Χαίρε χαρά, υλικών και αΰλων•
χαίρε αρά, εθνικών και βεβήλων.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Πάσα τάξις Αγγέλων κατεπλάγη ιδούσά σε Σώτερ, εν τώ Τάφω υπνούντα. Τη δε τρίτη ημέρα αναστάντα θεοπρεπώς βλέψασα, βροτοίς τε τον παράδεισον ανθ’ άδου δωρησάμενον, έψαλλε βοώσα•
Αλληλούϊα.
Ρήματα των εν Τάφω καθημένων Αγγέλων ακούσασαι Μυροφόροι κόραι, ως Τάφου εξανέστης λεγόντων, άπασαι Σωτήρ, χαράς επλήσθησαν, και τούτω προσεφώνουν πόθω•
Χαίρε, το κύδος θεολογίας•
χαίρε, ο πλούτος Σιών αγίας.
Χαίρε, των Αγγέλων θαύμα πολυΰμνητον•
χαίρε, των δαιμόνων τραύμα πολυθρήνητον.
Χαίρε σάλπιγξ εκτρανώσασα, ευσεβείας την ισχύν•
χαίρε θάλασσα ποντίσασα, ασεβείας την πληθύν.
Χαίρε, όν περ τα στίφη των Αγγέλων κυκλούσι•
χαίρε, όν περ τα πλήθη των βροτών προσκυνούσι.
Χαίρε, δι’ ού ο πεσών ανίσταται•
χαίρε, εν ω η Αγαρ εξίσταται.
Χαίρε λυτήρ, των δεινών παθημάτων•
χαίρε δοτήρ, θεϊκών χαρισμάτων.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Σώσαι θέλων εξ άδου των ανθρώπων το γένος, κατήλθες τη ψυχή μέχρι τούτου. Και τα μέν καταχθόνια, τη αστραπή της σής θεότητος, φωτός επλήσθησαν, οι δε ρυσθέντες άπαντες συν Προφήταις και Δικαίοις έψαλλον, βοώντες ούτως•
Αλληλούϊα.
Τάφω ο Ιωάννης, συν τώ Πέτρω δρομαίοι επέστησαν πρωί εν σκοτία, και διά του εν αυτώ θείου φωτός ιδόντες τα οθόνια, και το σουδάριον χωρίς τούτων, ένδον κείμενα, χαράς πολλής επλήσθησαν θαυμάσαντες, και προς τούτον είπον•
Χαίρε, ψυχράς καρδίας θερμαίνων•
χαίρε, οδούς πιστοίς υπεμφαίνων.
Χαίρε, ο πληρώσας φωτός θείου σύμπαντα•
χαίρε, ο τρανώσας ευσεβείας τα σήμαντρα.
Χαίρε έσοπτρον ουράνιον, θείον φώς αντανακλών•
χαίρε γνώσιν ο δωρούμενος, γνώσεων θεαρχικών.
Χαίρε ο διανοίας, των εν σκότει φωτίζων•
χαίρε ο τάς καρδίας, των εν δίψει δροσίζων.
Χαίρε, δι’ ού πάντα εκαινίσθησαν•
χαίρε, δι’ ού τύποι κατηργήθησαν.
Χαίρε, εν ω εμωράνθη σοφία•
χαίρε, εν ω εσοφίσθη μωρία.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Ύμνον όρθου βαθέος σοί ορθρίζοντες Σώτερ, προσφέρομεν θερμώς αντί μύρων, προσκυνούντες φόβω σου τον ζωηφόρον Τάφον, βασιλεύ Άγιε, όν έδειξας ημίν πηγήν, Λόγε, χαρίτων σου, τοίς σοί βοώσιν•
Αλληλούϊα.
Φωτοφόρον σόν Τάφον, υπέρ ήλιον Σώτερ, ανατείλαντα γήθεν, ιδούσα εν χαρά η Ελένη, πεσούσα προσεκύνησε πόθω, και θάμβους πλησθείσα σε ανύμνει, εκβοώσα προς τον Τάφον ταύτα•
Χαίρε, χαρά και ελπίς του κόσμου•
χαίρε, το φώς ψυχής και νοός μου.
Χαίρε ορθοδόξων βασιλέων, καύχημα•
χαίρε Πατριαρχών ευσεβών, στεφάνωμα.
Χαίρε ότι σε κηρύττουσιν, ευσεβείς αρχιερείς•
χαίρε ότι σε δοξάζουσιν, ευλαβώς οι ιερείς.
Χαίρε, κανών και τύπος αρετής μοναζόντων•
χαίρε, σκέπη και τύπος των εις σε προστρεχόντων.
Χαίρε στρατού πιστού, το περίφραγμα•
χαίρε ημών πάντων, το επίγραμμα.
Χαίρε νοητής αμπέλου, το μνήμα•
χαίρε της αυτής, πολύκαρπον κλήμα.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Χαίρουσα τη ευρέσει σου, ω πάντιμε Τάφε, η θεία βασιλίς η Ελένη, περικαλλή μέγιστον ναόν περί σε ανωκοδόμησεν, ημείς δ’ αεί κυκλούντές σε, τώ εν σοί ταφέντι μέλπομεν•
Αλληλούϊα.
Ψάλλοντες γηθοσύνως, ανυμνούμέν σε πόθω, ω Τάφε του Χριστού φωτοδότα, ο γάρ τώ παντί αχώρητος θεάνθρωπος Κύριος, εν σοί ταφείς τριήμερος, ηγίασεν, εδόξασε, και άπαντας εδίδαξεν εκβοάν σοι ούτω•
Χαίρε, αρρήτου βουλής το πέρας•
χαίρε, αήττητον πιστών κέρας.
Χαίρε θεολόγων κλεινών, η προκήρυξις•
χαίρε διδασκάλων σεπτών, η κατήχησις.
Χαίρε, ότι ο αχώρητος εχωρήθη ένδον σού•
χαίρε, ότι και τριήμερος εξανέστη από σού.
Χαίρε θεογνωσίας ποταμούς, ο εκχέων•
χαίρε θεοσεβείας τάς πηγάς, ο προχέων.
Χαίρε λαώ εν βαρεί, αινούμενος•
χαίρε πιστώ ιερεί, υμνούμενος.
Χαίρε, πιστοίς κλείσας άδου το χάσμα•
χαίρε, αυτοίς γεγονώς καινόν άσμα.
Χαίρε Μνήμα τρισόλβιον.
Ώ Θεού Θεέ Λόγε, ο αχώρητος φύσει εν πάση Ζωοδότα, τη κτίσει, πώς τούτω εχωρήθη τώ Τάφω; (εκ γ΄) Αλλ’ ούν τάς λιτάς ημών πρόσδεξαι εύσπλαγχνε και αιωνίου λύτρωσαι κολάσεως τους σοί βοώντας•
Αλληλούϊα.
(Εκ τού• ΣΙΩΝΙΤΙΣ ΥΜΝΩΔΟΣ Ή ΜΕΛΩΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΘΕΙΟΙ ΥΜΝΟΙ 

"ΑΠΟΨΕ ΕΙΣ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙΟΝ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ..." Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος

"ΑΠΟΨΕ ΕΙΣ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙΟΝ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ..."

Όπως επί αιώνας, διασχίζων κάθε είδους νύκτες και ανέμους, ακολουθούμενος από τα ία και τις ανεμώνες, προσπερνών αρχαία γνώριμα τείχη και βαδίζων επάνω εις τα λιθόστρωτα των ιδίων στενών δρόμων, έρχεται απόψε εις του Φαναρίου το παλαιόν μοναστήριον, εις την Μεγάλην Εκκλησίαν Του - Μόνος και Ολόιδιος - ο Νυμφίος.

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται. Και έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, ωσάν ένα φως, μέσα από τον άνεμον, ωσάν την γαλήνην. Έτσι, όπως πάντοτε, απόψε εις το Φανάριον, ο Νυμφίος έρχεται. Και ημείς οι δούλοι, γρηγορούντες, Τον αναμένομεν, πιστοί, εις τον ίδιον τόπον, και διαβαίνοντες τα σύνορα των αλλαγών. Τον υποδεχόμεθα και τον προσκυνούμεν.

Ευλογημένος ο Νυμφίος, ο που πάλιν έρχεται. Και μακάριοι οι δούλοι, που και πάλιν ευρίσκει γρηγορούντας. Αλλ' ο Νυμφίος απόψε δεν έρχεται μόνον εδώ και μόνον προς ημάς. Έρχεται προς την κάθε ανθρωπίνην κατάστασιν, προς τον κάθε άνθρωπον. Και έρχεται διά να μας εισαγάγη εις το δραματικόν μυστήριον του θείου Πάθους. Έτσι, ως Νυμφίον πορευόμενον προς γάμον, Τον είδε και Τον εβίωσε η Εκκλησία τον Κύριόν της, εις την είσοδον του Πάθους....
Απόψε ο Νυμφίος μας οδηγεί επέκεινα της τραγωδίας, εις την περιοχήν του θεανδρικού παραδόξου, το οποίον ημπορούν να προσψαύσουν και να βιώσουν, όσοι γνωρίζουν εν πίστει να σιωπούν, να κενώνουν εαυτούς από τον εαυτόν τους και να θαυμάζουν. Απόψε μείνατε σιωπηλοί, αδειάσατε τον εαυτόν σας από τον εαυτόν σας και θαυμάσατε. Σας βεβαιώ, απόψε, μέσα από τους στενούς δρομίσκους του Διπλοφαναρίου, μέσα από την άνοιξιν, εδώ προς ημάς ο Νυμφίος έρχεται. Γρηγορείτε και προσεύχεσθε.

Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα ομιλίας του μακαριστού Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος. Οι φωτό είναι του Νίκου Μαγγίνα από την Ακολουθία του Νυμφίου το βράδυ της Μ. Δευτέρας στο Φανάρι. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, φέρων επί του στήθους του σταυρόν και όχι αρχιερατικόν εγκόλπιον, προσκυνά τον Νυμφίο της Εκκλησίας. Τον αεί Ερχόμενον! 
Πηγή ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ 

ΑΓΩΝΑΣ ΜΠΑΣΚΕΤ ΓΙΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ

Πραγματοποιήθηκε χθες στο δημοτικό γυμναστήριο Αμαρουσίου στον Άγιο Θωμά, υπό την αιγίδα του Δήμου Αμαρουσίου φιλανθρωπική εκδήλωση, με σκοπό την ευαισθητοποίηση και ενίσχυση κοινωνικών δομών, που στοχεύουν στην υποστήριξη συνανθρώπων μας που το έχουν ανάγκη.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης διεξήχθη φιλικός αγώνας μπάσκετ μεταξύ του Συλλόγου Παλαιμάχων Αθλητών Καλαθοσφαίρισης Ελλάδος (Σ.Π.Α.Κ.Ε.) και της ομάδας μπάσκετ της εταιρείας ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΜΕΛΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ, στον οποίο συμμετείχαν πλήθος καλαθοσφαιριστών, καθώς και άνθρωποι του πολιτικού γίγνεσθαι της χώρας, ενώ βραβεύτηκαν τόσο ο Σ.Π.Α.Κ.Ε., όσο και ο παλαίμαχος διεθνής καλαθοσφαιριστής Δημήτρης Παπανικολάου.
 Τον αγώνα παρακολούθησαν και οι Μητροπολίτες Νέας Ιωνίας κ. Γαβριήλ και Προύσης Ελπιδοφόρος, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης.Τα έσοδα της εκδήλωσης, διατέθηκαν στο Μορφωτικό και Πολιτιστικό Σύλλογο Ιεράς Μονής Δουραχάνης Ιωαννίνων, στην Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας, Φιλαδέλφειας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος, στο Γενικό Νοσοκομείο Θώρακος Αθηνών «Η ΣΩΤΗΡΙΑ» και στο Ταμείο Αλληλεγγύης του Δήμου Αμαρουσίου. 

Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Αθανασίου :ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΗΛΩΘΕΝΤΟΣ Ι. ΚΟΥΒΟΥΚΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ

Yπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 
"ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν." 
(Μάρκ. 16, 6)

Ἦτο εὐλογία Θεοῦ νὰ συνοδεύσω τὴν Α.Θ.Π. τὸν Πατριάρχην μας Βαρθολομαῖον εἰς τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου καὶ τὸν εὐχαριστῶ θερμῶς δι' αὐτό. Τοῦ ἔργου δηλονότι τῆς συντηρήσεως, ἀναστηλώσεως καὶ ἀποκαταστάσεως τοῦ ἱερωτέρου τούτου Μνημείου σύμπαντος τοῦ Χριστιανισμοῦ. 
Ἡ ἰδέα καὶ ὑλοποίησις τοῦ σπουδαίου τούτου καὶ ἀπαραιτήτου ἐγχειρήματος, λόγῳ τῶν ὑπαρχουσῶν φθορῶν, ὀφείλεται εἰς τὴν δεξιὰν πρωτοβουλίαν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Θεοφίλου Γ΄, ὁ ὁποῖος ἐκάλεσε ἐπισήμως τὴν Α.Θ.Π., καὶ ἐπέτυχε κατόπιν μεγάλων, ὡς συνήθως,δυσχερειῶν συμφωνίαν μετὰ τῶν Φραγκισκανῶν καὶ τῶν Ἀρμενίων, οὕτως ὥστε νὰ διατηρηθεῖ ἡ ἑλληνικότης τῶν ἐπεμβάσεων κατὰ τὰ ἀπαράγραπτα δικαιώματα καὶ προνόμια τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τὸ καθεστὼς τῶν Ἁγίων Τόπων. Τὸ γεγονὸς τοῦτο ἀφ' ἑνὸς ἐδήλου τὴν ἐφικτὴν συνεργασίαν τῶν τριῶν Χριστιανικῶν Κοινοτήτων, ἀφ΄ ἑτέρου δὲ τὴν διακριτικὴν συμβολὴν τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραὴλ εἰς τὸν τομέα τῆς εἰρήνης καὶ συναλληλίας μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, ἀνεξαρτήτως φυλῆς καὶ θρησκεύματος. 
Αἱ γενόμεναι ἐργασίαι διήρκεσαν οὐχὶ ἐπὶ μακρόν, ἀλλὰ ἐπὶ ὀκτὼ περίπου μήνας (Μάρτιος 2015) κατόπιν συστηματικῆς προετοιμασίας ὑπὸ τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου, ὑπὸ τὴν ἡγεσίαν τῆς καθηγ. Ἀ. Μοροπούλου καὶ τῶν καθηγητῶν εἰδικῶν γνωστικῶν ἀντικειμένων Ε. Κορρέ, Α. Γεωργοπούλου, Σ. Συράκου, Χ. Μουζάκη καὶ κλιμακίου ἐκ 50 συνεργατῶν, εἰς διάφορα στάδια. Ἡ τελευταία συντήρησις τοῦ Μνημείου ἐγένετο μετὰ τὴν τῆς τῶν Σταυροφόρων (1099-1187), ὑπὸ τοῦ κάλφα Μονομάχου, οὕτινος ἀπεκαλύφθη καὶ ἡ ἐπιγραφή. 
Τὸ ὅλον ἔργον ἐκόστισε περὶ τὰ 3,5 ἑκατομμύρια δολαρίων, τὰ ὁποῖα ἐξησφαλίσθησαν ὑπὸ δωρητῶν πρωτίστως δὲ τῆς Ἰωάννας Μαρίας (Mica) Ertegün, ρουμανικῆς καταγωγῆς χαριέσσης "φυσικῆς ἀριστοκρατίσσης" καὶ προστάτιδος τῶν ἀνθρωπιστικῶν σπουδῶν καὶ ἱδρυμάτων, συζύγου τοῦ Ahmet Ertegün (+2006), διαπρεποῦς ἐπιχειρηματίου ἐν Η.Π.Α. εἰς τὸν τομέα κυρίως τῆς μουσικῆς, ἡ ὁποία προσέφερεν τὸ ποσὸν τῶν 1.153.900 δολαρίων, τῆς Ἐντίμου Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, τῆς Α.Θ.Π. καὶ τῶν περίπου τεσσαράκοντα ἑτέρων δωρητῶν (Μητροπολιτῶν, Ἱ. Μονῶν, κληρικῶν, λαϊκῶν, Τραπεζῶν, Ἐταιρειῶν κλπ.). 
Ἡ τελετὴ τῶν Ἐγκαινίων ἐγένετο τὴν πρωΐαν τῆς Τετάρτης (22.3) καθ' ἣν ἑόρταζε καὶ ὁ Μακαριώτατος, ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ καταρτισθέντος προγράμματος, παρόντος καὶ τοῦ Ἐξοχ. Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Ἀ. Τσίπρα. Διεξήχθη δὲ πρὸ τοῦ Ἱ. Κουβουκλίου, ἐν μέσῳ τῶν θρησκευτικῶν και κρατικῶν Ἀρχῶν καὶ μεγάλου πλήθους. Κατ' αὐτὴν ὡμίλησεν ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος, ὁ Φύλαξ τῶν Ἁγίων Τόπων, ὁ Ἀρμένιος Πατριάρχης, ὁ Νούντσιος καὶ ἡ Α.Θ.Π. Μεταξὺ δὲ τῶν ὁμιλιῶν παρεμβάλλοντο ὕμνοι χορωδιῶν τῶν Ὀρθοδόξων, τῶν Φραγκισκανῶν καὶ τῶν Ἀρμενίων. Ἐπηκολούθησεν εἰς τὴν Αἴθουσαν τοῦ Θρόνου ἐνημέρωσις (briefing) τῆς Ἀ. Μοροπούλου μετὰ διαφανειῶν ἐπὶ τῆς γενομένης κατόπιν πολλῶν μελετῶν πολυσχιδοῦς ἐργασίας, τῆς ὁποίας τὸ κείμενον καταγραφῶν ἀνέρχεται περὶ τὰς 1.000 σελίδας. Εἶτα ὡμίλησεν ὁ Ἐξοχ. Πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος κ. Ἀ. Τσίπρας λίαν εὐστόχως καὶ ἐπηκολούθησεν δεξίωσις. 
Τὴν ἑπομένην ἡ Α.Θ.Π. μετὰ τῆς Συνοδείας αὐτῆς, μετέβη διὰ νὰ προσκυνήσει εἰς τὸν Πανάγιον Τάφον. Ἦτο δὲ συγκλονιστικὸν νὰ βλέπει τις τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην γονυπετῆ ἐπὶ τοῦ Τάφου τοῦ Χριστοῦ νὰ προσεύχεται ἐπὶ ἡμίσιαν ὥραν ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου, μετὰ δὲ εἰς τὸν Λίθον, ὅπου ἐναπετέθη τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου μετὰ τὴν Σταύρωσιν καὶ τέλος εἰς τὸν Κρανίου Τόπον τὸν Φρικτὸν Γολγοθᾶ. Ἐκεῖ ὁ Παναγιώτατος εἰσῆλθεν εἰς τὴν στενοτάτην κρύπτην διὰ νὰ προσκυνήσει. Εἶτα δὲ μετὰ τῆς Συνοδείας του ἐπεσκέφθη, παρελθόντων ἔνδεκα ἐτῶν, τὸν πρ. Πατριάρχην Εἰρηναῖον, γενόμενος δεκτὸς μετὰ μεγάλης χαρᾶς καὶ συγκινήσεως εἰς τὸ κατάλυμα τοῦ "ἐγκλείστου αὐτοῦ μάρτυρος τῆς ὀρθοδόξου πίστεως". Τὸ ἑσπέρας δὲ παρετέθη εἰς τὸ Ξενοδοχεῖον τῶν Ρ/Καθολικῶν ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, ἐπίσημον δεῖπνον. 
Ἡ γενομένη ἐργασία ἐπὶ τοῦ Ἱ. Κουβουκλίου, ἀπεκάλυψεν τοιχογραφίας (fresco) εἰς τὴν ὀροφὴν του, ἠμαυρωμένας, ὡς συνήθως, ἐκ τῶν κηρῶν καὶ τοῦ θυμιάματος, ἠνοίχθη καὶ πάλιν! -Κύριε ἐλέησον- ἡ πλάξ τοῦ Τάφου τοῦ Σωτῆρος, ὅτε εὑρέθη ἑτέρα τῶν Σταυροφόρων, ἐνῶ κάτωθεν αὐτῆς ὑπῆρχον μπάζα! Κάτωθεν τέλος αὐτῶν ὑπῆρχε ὁ βράχος κατερχόμενος ἐκ δεξιῶν, ὅπου ἐναπετέθη τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. Τότε δέ, κατὰ τὴν μαρτυρίαν τῶν ἐπιστημόνων, "ἐσταμάτησεν ἡ περαιτέρω λειτουργία τῶν εἰδικῶν των μηχανημάτων". Στιγμαὶ ἱστορικαί, συνταρακτικαί, ἀνεπανάληπτοι. Ἐπίσης εὑρέθησαν σημαντικαὶ ἐπιγραφαί καθαρισθεῖσαι καὶ ἀποκατασταθεῖσαι1. Ἀντικατεστάθησαν σεσαθρωμένα τμήματα τοίχων, κιόνων, ὀρθομαρμαρώσεων, opus sectile, συνετηρήθησαν τοιχογραφίαι καὶ ἀνάγλυφοι παραστάσεις μαρμαρίνων πλακῶν κ.ἄ. 
Βεβαίως ἀπομένουν εἰσέτι πολλὰ καὶ σοβαρότατα προβλήματα περὶ τὰ θεμέλια τοῦ Ἱ. Κουβουκλίου, πρωτίστως δὲ ἡ στεγανοποίησις αὐτῶν ἀπὸ τῆς ὑγρασίας καὶ τῶν ὑδάτων διὰ τῆς κατασκευῆς drenaj, πρᾶγμα διὰ τὸ ὁποῖον ἡ ἁρμοδία ἐπὶ τῶν ἀρχαιοτήτων ὑπηρεσία τοῦ Κράτους ἀσφαλῶς δὲν θὰ παράσχει εὐκόλως τὰ ἀπαιτουμένας πρὸς τοῦτο ἀδείας, λόγῳ καὶ τῶν προγενεστέρων πλημμελῶν ἀνασκαφῶν, τὰ ὁποῖα ὅμως ἀποτελοῦν μέγαν κίνδυνον διὰ τὴν στατικὴν τοῦ Ἱ. Κουβουκλίου. Διὰ τοῦτο ἄλλωστε φαίνεται, ὅτι ἡ ἀναστήλωσις ἤρχισεν ἐκ τῶν ἄνω καὶ οὐχὶ ἐκ τῶν κάτω, πρᾶγμα ἀρκούντως προβληματικόν. 
Ἡ τελετὴ τῶν ἐγκαινίων, ὡς ἦτο φυσικόν, ἐκαλύφθη πάραυτα ὑπὸ τῶν ΜΜΕ. 
Πάντως ὀφείλονται συγχαρητήρια εἰς τὸν Μακαριώτατον καὶ τὴν Ἁγιοταφικὴν Ἀδελφότητα, διὰ τὸ μέγα τοῦτο ἐγχείρημα, τὸ ὁποῖον συνιστᾶ ἱστορικὴν τομὴν εἰς τὴν πολύπλαγκτον ἱστορίαν τοῦ Παναγίου, Θεοδέγμωνος καὶ Ζωοποιοῦ Τάφου καὶ γενικότερον τοῦ Χριστιανισμοῦ. 
______________________________________________
1- National Technical University of Athens, Presentation of the Completion of the Rehabilitation of the Holy Aedicule, Ἱεροσόλυμα, 22 Μαρτίου 2017. D. K. Eisenbud, Thousands visit restored site of Jesus's tomb in Old City church, The Jerusalem Post ἀρ. 25735, 23.3.(2017) 4.

Πηγή http://fanarion.blogspot.gr/2017/03/blog-post_28.html?spref=fb