ΦΙΛΙΩ ΧΑΪΔΕΜΈΝΟΥ: ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΒΟΥΡΛΆ

Γιαγιά Φιλιώ : ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΒΟΥΡΛΆ 
"... Από τα Χριστούγεννα μέχρι των Φώτων κανείς δεν δούλευε! Οι μέρες πέρναγαν με γλέντια και φαγοπότι. Βέβαια έριχναν μια ματιά και τάιζαν τα ζώα τους, γιατί, όπως έλεγαν, " αυτά που δεν μπορούν να μιλήσουν πρέπει να φάνε πρώτα και να καλοπεράσουν ". 
Κι ερχόταν η παραμονή της Πρωτοχρονιάς..Μεγάλη έγνοια το ποδαρικό και μεγάλη προσοχή μη το κάνει άνθρωπος που δεν γνώριζαν. Ένας άνθρωπος αποδεδειγμένα γούρικος η το βαφτιστήρι της οικογένειας ήταν αυτός που συνήθως έκανε ποδαρικό. Απ αυτό εξαρτιόταν αν τα αμπέλια θα είχαν καλή σοδειά, μαξούλι, να μη χαλάσουν τα κρασιά και να μην τύχουν αρρώστιες. Όπως όλες οι γιορτές, κι αυτή ξεκινούσε με εκκλησιασμό. Μόνο οι κατάκοιτοι και οι άρρωστοι δεν πήγαιναν στην Εκκλησία. Αφού χαιρετούσε ο παπάς, όλοι εύχονταν, φιλιούνταν και γυρνούσαν στα σπίτια τους. Ο πατέρας κρατούσε το κλειδί, σταύρωνε την πόρτα και έλεγε: " Και του χρόνου! Καλή χρονιά! ευτυχισμένοι να ΄μαστε!" Έβαζε το κλειδί και ξεκλείδωνε κι όλοι περίμεναν απέξω. Εκείνος έμπαινε πρώτος μέσα και πατούσε ένα ρόδι που είχε στη τσέπη του - η νοικοκυρά είχε προβλέψει αποβραδίς να βάλει κάτι στο πάτωμα για να μη λεκιάσει-κι ευχόταν:" Καλή χρονιά!Να μαστε καλά και να χουμε ειρήνη και αγάπη!" Η γυναίκα απαντούσε:" Να είσαι καλά! Και του χρόνου να μας ξανακάνεις ποδαρικό!" κι έμπαινε κι αυτή στο σπίτι κρατώντας μια πέτρα και λέγοντας:" Όπως βαραίνει η πέτρα, έτσι να βαραίνει και του αντρός μου η σακούλα!" και άφηνε την πέτρα πίσω από την πόρτα. Εμείς,τα παιδιά, μπαίναμε ένα ένα, φιλάγαμε το χέρι του πατέρα κι ύστερα της μητέρας μας κι εκείνοι μας έδιναν φιλοδώρημα. Δεν υπήρχε σπιτικό που να μη γινόταν όλη αυτή η τελετουργία. Εμείς οι Μικρασιάτες τα έθιμα τα κρατάγαμε και τα κρατάμε ακόμα. Αφού,λοιπόν, τελειώναμε το ποδαρικό, η ψυχοκόρη-όλα τα σπίτια είχαν ψυχοκόρες- ετοίμαζε τη φωτιά και ζέσταινε τη σούπα. Όλοι παίρναμε θέση στο στρωμένο γιορτινό τραπέζι και ξενυχτάγαμε μέχρι το πρωί γελώντας και τραγουδώντας δίπλα στ΄ αναμμένα τζάκια. Ξέχασα να σας πω πως, όταν μπαίναμε στο σπίτι, ο πατέρας πήγαινε στο δωμάτιο που είχαμε τα εικονίσματα -συνήθως ένα μικρό δωματιάκι μόνο για αυτή τη χρήση-έκανε τη προσευχή του κι έτρωγε το αντίδωρο που είχε φέρει από την εκκλησία, ακολουθούσαμε κι εμείς τα παιδιά και προσευχόμασταν...". 
( Απόσπασμα από το βιβλίο της Φιλιώς Χαϊδεμένου "Τρεις αιώνες μια ζωή" εκδόσεις Λιβάνη Αθήνα 2005)

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Τά Χριστούγεννα ἐν τοῖς Πατριαρχείοις 
Ἐν χαρμοσύνῳ ἀτμοσφαίρᾳ καί μετά λαμπρότητος ἑωρτάσθη ἐν τοῖς Πατριαρχείοις ἡ μεγάλη Ἑορτή τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος, προέστη τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Θείας Λειτουργίας, τήν Δευτέραν, 25ην Δεκεμβρίου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Γέροντος Νικαίας κ. Κωνσταντίνου, Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, Σεβαστείας κ. Δημητρίου, Μύρων κ. Χρυσοστόμου, Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στεφάνου καί Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου. 
Μετά τό Ἱ. Εὐαγγέλιον ἀνεγνώσθη ἀπό τοῦ Ἱ. Ἄμβωνος ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Ἰωακείμ, Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ἐπί τοῖς Χριστουγέννοις Πατριαρχική Ἀπόδειξις, διά τῆς ὁποίας ὁ Παναγιώτατος ἐστηλίτευσε τήν καταπάτησιν τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ὡς ταῦτα περιγράφονται εἰς τήν πρό ἑβδομηκονταετίας ὑπογραφεῖσαν Οἰκουμενικήν Διακήρυξιν τῶν Δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου (1948).Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πέργης κ. Εὐάγγελος, ὁ Θεοφιλ. Ἐπίσκοπος Ἐρυθρῶν κ. Κύριλλος, Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας, ὁ Ἐξοχ. Πρέσβυς κ. Εὐάγγελος Σέκερης, Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα, ὁ Ἐντιμ. κ. Maksym Vdovychenko, Πρόξενος τῆς Οὐκρανίας ἐνταῦθα, ὁ Ἐντιμ. κ. Παρασκευάς Πατσουρίδης, Δήμαρχος Διδυμοτείχου, μετά τῶν οἰκογενειῶν αὐτῶν, καί πιστοί ἐκ τῆς Πόλεως καί ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ. 
Μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν ἐπεσκέφθησαν τόν Παναγιώτατον, εὐχηθέντες Αὐτῷ ἑορτίως, πενταμελής Ἀντιπροσωπεία τοῦ Κόμματος «CHP», ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Ἐξοχ. Βουλευτοῦ κ. Akif Hamzaçebi, πρῴην Ἀντιπροέδρου τοῦ Τουρκικοῦ Κοινοβουλίου, ὁ Ἐλλογ. κ. Toros Alcan, ἀπερχόμενος ἐκπρόσωπος Θρησκευτικῶν καί Μειονοτικῶν Κοινοτήτων παρᾷ τῇ ἐν Ἀγκύρᾳ Γενικῇ Διευθύνσει Βακουφίων, μετά τοῦ νεοεκλεγέντος διαδόχου αὐτοῦ Ἐντιμ. κ. Moris Levi, Ἀντιπρο-έδρου τῆς ἐνταῦθα Ἑβραϊκῆς Κοινότητος, καί ὁ Ἐντιμ. κ. Nurhan Palakoğlu, ἐκ προσώπου τοῦ Δήμου Beşiktaş.

Πηγή http://fanarion.blogspot.gr/2017/12/2017.html

Μήνυμα Χριστουγέννων 2017 Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας κ. Γαβριήλ

Μήνυμα Χριστουγέννων 2017 Μητροπολίτου κ. Γαβριήλ
«ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὃς ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυίδ».
(Λουκ. β’, 10-11)
Τά παραπάνω χαρμόσυνα, μα τόσο λυτρωτικά καί ἀφυπνιστικά λόγια τοῦ Ἀγγέλου ἀποτελοῦν μήνυμα θριαμβευτικό πού ἀντηχεῖ πανηγυρικά σέ ὅλη τήν οἰκουμένη καί προσκαλεῖ τόν κάθένα ἀπό ἐμᾶς, κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά, νά συμμετάσχουμε στήν ἀνείπωτη χαρά τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά συνεορτάσουμε τό μοναδικό γεγονός τῆς Ἐνανθρωπήσεως Ἐκείνου, πού οἱ Προφήτες ἐπί αἰῶνες διακήρυτταν καί ἡ ἀνθρωπότητα μέ πόθο ἀνέμενε, τήν κατά σάρκα Γέννηση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Πράγματι, «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α΄ Τιμ. γ΄ 16) καί τά «σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται». Ποιός δέν μένει ἔκθαμβος μπροστά στό μεγαλειώδες προαιώνιο σχέδιο τῆς θείας Οἰκονομίας; Ποιός δέν μένει ἐκστατικός μπροστά στήν ἄπειρη καί ἀνυπέρβλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο ἤ καί στήν ἄμετρη ταπείνωση τοῦ Δημιουργού γιά το πλάσμα Του;
Ἡ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου ἀποτελεῖ μυστήριο «μέγα καί παράδοξο», ἀλλά καί γεγονός ἀληθινό, παγκόσμιο, ἱστορικό καί βαθιά πνευματικό. Εἶναι γεγονός ὑπαρξιακό, ἀτέρμονης χαρᾶς καί εὐφροσύνης, τό ὁποῖο σηματοδοτεῖ τήν ἀπαρχή τῆς νέας δημιουργίας τοῦ καινούργιου κόσμου πού προσφέρει ὁ Θεός στήν ἀνθρωπότητα καί ἀποκαλύπτει τήν ἀληθινή γνώση τόσο γιά τόν Τριαδικό Θεό, ὅσο γιά τόν πραγματικό, ἐλεύθερο καί πλήρη ἄνθρωπο.
Ὁ «ἐκ Παρθένου τεχθείς» Κύριος, ἐκτός ἀπό Ἀνάσταση καί Ζωή ἀποτελεῖ τήν ἀληθινή, τήν αὐθεντική, τήν ἀπόλυτη Χαρά. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀστείρευτη πηγή τῆς διαρκοῦς Χαρᾶς, πού ξεπερνᾶ κάθε κοσμική καί πρόσκαιρη ἀπόλαυση, κάθε ἐφήμερη εὐχαρίστηση καί θέλει καί εὐχαριστιέται, ὅπως μᾶς ἀναφέρει ὁ Ὅσιος Πορφύριος, νά σκορπᾶ τή χαρά, ἀλλά καί νά πλουτίζει τούς πιστούς Του μέ χαρά. Ἄλλωστε, γι’ αὐτή τήν μεγάλη χαρά μᾶς ἔπλασε, γιά αὐτή τήν χαρά μᾶς ἀναγέννησε καί σέ αὐτήν τήν χαρά μᾶς ὁδηγεῖ, ἤτοι σέ ἐπανασύνδεση μέ τόν Δημιουργό μας καί στήν ὁδό πρός τήν κατά χάριν θεώσή μας.
Σήμερα, μέσα στήν ἀνήσυχη καθημερινότητά μας, μέ τόν φόβο, τόν πόνο καί τό ἄγχος νά περιστοιχίζουν τίς ζωές μας, μέ τήν κοινωνική ἀδικία, τόν ἔντονο ξενιτεμό, τά ἀκραῖα φαινόμενα βίας καί μισαλλοδοξίας νά χαρακτηρίζουν τήν «προοδευτική» κοινωνία μας, μέ τά μαύρα σύννεφα τῆς λύπης νά σκοτεινιάζουν τόν ὀρίζοντα τῆς ψυχῆς μας, ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, ἡ «Μητρόπολις πασῶν τῶν ἑορτῶν» κατά τόν ἱ. Χρυσόστομο (PG 48, 752) ἔρχεται ὡς χαρμόσυνη δέσμη παρηγοριᾶς, ὡς ὁλοφώτεινη ἀκτίνα εἰρήνης καί ἀγαλλίασης γιά νά περιλούσει μέ χαρά τήν ψυχή μας και νά μᾶς τονίσει ἤ καί νά ὑπενθυμίσει ὁτι ὁ Θεός εἶναι ὄχι ἀπλώς παρών στόν κόσμο μας, ἀλλά ὅτι ὁ Ὑιός Του ὁ Μονογεννής γίνεται τέλειος ἄνθρωπος γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων, ἐπιδεικνύοντάς μας ἔτσι τό μεγαλεῖο τῆς θείας φιλευσπαχνίας.
Σέ αὐτή τήν μεγάλη χαρά μᾶς προσκαλεῖ νά συμμετάσχουμε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καί ἀναμένει καρτερικά τήν δική μας ἀνταπόκριση καί δική μας προθυμία.
Ἐκ βάθους καρδίας εὔχομαι σέ ὅλες καί ὅλους τά φετινά Χριστούγεννα καί τό νέο ἔτος νά γίνει ἡ ἀπαρχή μίας νέας καί πιό χαρούμενης ζωῆς, γεμάτης ἀπό τήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Σαρκωθέντος Σωτήρα μας!
Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Καλό καί Δημιουργικό 2018!
† Ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Ν.ἸΩΝΙΑΣ και ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ  

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 1123 ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ  ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ 
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
* * *

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ πεφιλημένα τέκνα,

Χάριτι Θεοῦ ἠξιώθημεν νὰ φθάσωμεν καὶ πάλιν εἰς τὴν μεγάλην ἑορτὴν τῆς κατὰ σάρκα Γεννήσεως τοῦ Θείου Λόγου, τοῦ ἐλθόντος εἰς τὸν κόσμον διὰ νὰ μᾶς χαρίσῃ τὸ «εὖ εἶναι»{1}, τὴν ἀπαλλαγὴν ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, ἀπὸ τὴν δουλείαν εἰς τὰ ἔργα τοῦ νόμου καὶ ἀπὸ τὸν θάνατον, νὰ μᾶς δωρήσῃ δὲ τὴν κατ᾿ ἀλήθειαν ζωὴν καὶ τὴν χαρὰν τὴν μεγάλην, ἣν «οὐδεὶς αἴρει ἀφ᾿ ἡμῶν»{2}.
Ὑποδεχόμεθα τὸν «παντέλειον Θεόν»{3}, τὸν ὁποῖον «ἀγάπη κεκόμικεν εἰς τὴν γῆν»{4}, ὁ ὁποῖος καθίσταται ἡμῖν «καὶ ἡμῶν αὐτῶν συγγενέστερος»{5}. Ὁ κενωθεὶς Θεὸς Λόγος συγκαταβαίνει εἰς τὸ πλανηθὲν πλάσμα αὐτοῦ «συγκατάβασιν ἄφραστόν τε καὶ ἀκατάληπτον»{6}. Ὁ «ἀχώρητος παντὶ» χωρεῖται ἐν τῇ γαστρὶ τῆς Παρθένου, ὁ μέγας ὑπάρχει ἐν σμικροῖς. Τὸ μέγα τοῦτο κεφάλαιον τῆς πίστεώς μας, τὸ πῶς ὁ ὑπερούσιος Θεὸς «ὑπὲρ ἄνθρωπον γέγονεν ἄνθρωπος»{7}, παραμένει «ἀνέκφαντον» μυστήριον. «Τὸ μέγα τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως μυστήριον, ἀεὶ μένει μυστήριον»{8}.
Αὐτὸ τὸ ξένον καὶ παράδοξον γεγονὸς «τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν»{9}, εἶναι τὸ θεμέλιον τῆς κατὰ χάριν θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου. «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία∙ οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς»{10}.
Αὐτὴ εἶναι ἡ ὑψίστη σωτηριώδης ἀλήθεια διὰ τὸν ἄνθρωπον. Ἀνήκομεν εἰς τὸν Χριστόν. Τὰ πάντα εἶναι ἡνωμένα ἐν Χριστῷ. Ἐν Χριστῷ ἀναπλάθεται ἡ φθαρεῖσα φύσις μας, ἀποκαθίσταται τὸ κατ᾿ εἰκόνα καὶ ἀνοίγεται εἰς πάντας τοὺς ἀνθρώπους ἡ ὁδὸς τοῦ καθ᾿ ὁμοίωσιν. Διὰ τῆς προσλήψεως ὑπὸ τοῦ Θείου Λόγου τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, διὰ τοῦ κοινοῦ θείου προορισμοῦ καὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας θεμελιοῦται ἡ ἑνότης τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Δὲν σώζεται ὅμως μόνον ἡ ἀνθρωπότης, ἀλλὰ σύμπασα ἡ κτῖσις. Ὡς ἡ πτῶσις τῶν πρωτοπλάστων συμπαρασύρει ὅλην τὴν πλᾶσιν, οὕτω καὶ ἡ Ἐνανθρώπησις τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ ἀφορᾷ εἰς ὁλόκληρον τὴν δημιουργίαν. «Ἐλευθέρα μὲν ἡ κτῖσις γνωρίζεται, υἱοὶ δὲ φωτὸς οἱ πρὶν ἐσκοτισμένοι»{11}. Ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς καλεῖ νὰ ἑορτάσωμεν τὴν ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν ὡς τὴν «κοινὴν ἑορτὴν πάσης τῆς κτίσεως», ὡς « τὰ σωτήρια τοῦ κόσμου, τήν γενέθλιον ἡμέραν τῆς ἀνθρωπότητος»{12}.
Τὸ «Χριστὸς γεννᾶται» ἀκούεται, δυστυχῶς, καὶ πάλιν εἰς ἕνα κόσμον πλήρη βιαιοτήτων, ἐπικινδύνων ἀνταγωνισμῶν, κοινωνικῆς ἀνισότητος καὶ καταπατήσεως τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Τὸ 2018 συμπληροῦνται ἑβδομήκοντα ἔτη ἀπὸ τὴν Οἰκουμενικὴν Διακήρυξιν τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία, μετὰ ἀπὸ τὰς φοβερὰς ἐμπειρίας καὶ καταστροφὰς τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ἀνέδειξε τὰ κοινὰ ὑψηλὰ ἰδανικά, τὰ ὁποῖα ὀφείλουν νὰ σέβωνται ἀπαρεγκλίτως ὅλοι οἱ λαοὶ καὶ τὰ κράτη. Ὅμως, ἡ ἀθέτησις τῆς Διακηρύξεως αὐτῆς συνεχίζεται, ποικίλαι δὲ καταχρήσεις καὶ σκόπιμοι παρερμηνεῖαι τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου ὑποσκάπτουν τὸν σεβασμὸν καὶ τὴν πραγμάτωσίν των. Συνεχίζομεν νὰ μὴ διδασκώμεθα ἀπὸ τὴν ἱστορίαν ἢ νὰ μὴ θέλωμεν νὰ διδαχθῶμεν. Οὔτε αἱ τραγικαὶ ἐμπειρίαι βίας καὶ ἡ καταρράκωσις τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, οὔτε ἡ διακήρυξις ὑψηλῶν ἰδανικῶν, ἀπέτρεψε τὴν συνέχισιν τῆς βίας καὶ τῶν πολέμων, τὴν ἀποθέωσιν τῆς ἰσχύος καὶ τὴν ἐκμετάλλευσιν τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον. Οὔτε, βεβαίως, ἡ ἰσχὺς τῶν τεχνικῶν μέσων καὶ αἱ ἐκπληκτικαὶ κατακτήσεις τῆς ἐπιστήμης, οὔτε ἡ οἰκονομικὴ πρόοδος, ἔφερον κοινωνικὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν πολυπόθητον εἰρήνην. Τοὐναντίον, εἰς τὴν ἐποχὴν μας ὁ εὐδαιμονισμὸς τῶν κατεχόντων αὐξάνεται καὶ ἡ παγκοσμιοποίησις καταστρέφει τοὺς ὅρους τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς καὶ εἰρήνης.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀγνοήσῃ αὐτὰς τὰς ἀπειλὰς κατὰ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. «Οὐδὲν γὰρ ὅσον ἄνθρωπος ἱερόν, ᾧ καὶ φύσεως ἐκοινώνησεν ὁ Θεός»{13}. Ἀγωνιζόμεθα διὰ τὸν ἄνθρωπον, διὰ τὴν προστασίαν τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δικαιοσύνης, ἐν ἐπιγνώσει ὅτι «ἡ ὄντως εἰρήνη παρὰ Θεοῦ»{14}, ὅτι τὸ ὑπέρλογον μυστήριον τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ τῆς κατὰ χάριν θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτει τὴν ἀλήθειαν περὶ τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ θείου προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
Ζῶμεν ἐν Ἐκκλησίᾳ τὴν ἐλευθερίαν, ἐκ Χριστοῦ, ἐν Χριστῷ καὶ εἰς Χριστόν. Εἰς τὸν πυρῆνα αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας ἀνήκει ἡ ἀγάπη, ἥτις «οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς»{15}, ἡ ἀγάπη «ἐκ καθαρᾶς καρδίας»{16}. Ἐνῶ ὁ αὐτόνομος, ὁ αὐτογνώμων καὶ αὐτάρκης, ὁ αὐτοθεούμενος καὶ αὐτομακαριζόμενος ἄνθρωπος περιστρέφεται γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτὸν του καὶ τὴν ἀτομικὴν του αὐτάρεσκον εὐδαιμονίαν καὶ βλέπει τὸν συνάνθρωπον ὡς περιορισμὸν τῆς ἐλευθερίας του, ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία ἔχει κατεύθυνσιν πρὸς τὸν ἀδελφὸν, κινεῖται πρὸς τὸν πλησίον, ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ. Τὸ μέλημα τοῦ πιστοῦ δὲν εἶναι ἡ διεκδίκησις δικαιωμάτων, ἀλλὰ τὸ «ποιεῖν τε καὶ πράττειν τὰ δικαιώματα Χριστοῦ»{17}, ἐν ταπεινώσει καὶ εὐχαριστίᾳ.
Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, τῆς ἐλευθερίας ὡς ἀγάπης καὶ τῆς ἀγάπης ὡς ἐλευθερίας, εἶναι ὁ θεμέλιος λίθος καί ἡ ἐγγύησις διὰ τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος. Στηριζόμενοι ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ ἐνθέου ἤθους δυνάμεθα νά ἀντιμετωπίσωμεν τὰς μεγάλας προκλήσεις τοῦ παρόντος, αἱ ὁποῖαι ἀπειλοῦν ὄχι μόνον τὸ εὖ ζῆν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ ζῆν τῆς ἀνθρωπότητος.
Τὴν ἀλήθειαν τοῦ «Θεανθρώπου» ὡς ἀπάντησιν εἰς τὸν σύγχρονον «ἀνθρωποθεὸν» καὶ πρὸς ἀνάδειξιν τοῦ αἰωνίου προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἐξῇρε καὶ ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (Κρήτη, 2016): «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἔναντι τοῦ συγχρόνου «ἀνθρωποθεοῦ», προβάλλει τόν «Θεάνθρωπον» ὡς ἔσχατον μέτρον τῶν πάντων: «Οὐκ ἄνθρωπον ἀποθεωθέντα λέγομεν, ἀλλὰ Θεὸν ἐνανθρωπήσαντα»{18}. Ἀναδεικνύει δὲ τὴν σωτηριώδη ἀλήθειαν τοῦ Θεανθρώπου καὶ τὸ Σῶμα Του, τὴν Ἐκκλησίαν, ὡς τόπον καὶ τρόπον τῆς ἐν ἐλευθερίᾳ ζωῆς, ὡς "ἀληθεύειν ἐν ἀγάπῃ"{19} καὶ ὡς μετοχήν, ἤδη ἐπὶ τῆς γῆς, εἰς τὴν ζωὴν τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ»{20}.
Ἡ Σάρκωσις τοῦ Θεοῦ Λόγου εἶναι ἡ βεβαίωσις καὶ ἡ βεβαιότης ὅτι τὴν ἱστορίαν, ὡς πορείαν πρός τὴν Βασιλείαν τῶν Ἐσχάτων, κατευθύνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Βεβαίως, ἡ πορεία τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὴν Βασιλείαν, ἡ ὁποία δὲν συντελεῖται μακρὰν ἤ ἀνεξαρτήτως τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητος, τῶν ἀντιφάσεων καὶ τῶν περιπετειῶν αὐτῆς, ποτὲ δὲν ὑπῆρξεν ἄνευ δυσκολιῶν. Ἐν μέσῳ αὐτῶν ἡ Ἐκκλησία μαρτυρεῖ περὶ τῆς ἀληθείας καὶ ἐπιτελεῖ τὸ ἁγιαστικὸν, ποιμαντικὸν καὶ μεταμορφωτικὸν ἔργον αὐτῆς. «Ἡ γὰρ ἀλήθειά ἐστι τῆς Ἐκκλησίας καὶ στῦλος καὶ ἑδραίωμα...Στῦλός ἐστι τῆς οἰκουμένης ἡ Ἐκκλησία...καὶ μυστήριόν ἐστι, καὶ μέγα, καὶ εὐσεβείας μυστήριον»{21}.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Ἂς συνεορτάσωμεν, εὐδοκίᾳ τοῦ σκηνώσαντος ἐν ἡμῖν Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἐν ἀγαλλιάσει καὶ χαρᾷ πεπληρωμένῃ, τὰς ἑορτὰς τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου. Εὐχόμεθα ἐκ Φαναρίου, ὅπως ὁ σαρκωθεὶς καὶ συγκαταβὰς τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων Κύριος καὶ Σωτὴρ ἡμῶν, χαρίζηται εἰς ὅλους κατὰ τὸν νέον ἐνιαυτὸν τῆς χρηστότητος Αὐτοῦ, ὑγιείαν κατ᾿ ἄμφω, εἰρήνην καὶ τὴν πρὸς ἀλλήλους ἀγάπην, διαφυλάττῃ δὲ καλῶς τὴν Ἁγίαν Αὐτοῦ Ἐκκλησίαν καὶ εὐλογῇ τὰ ἔργα διακονίας αὐτῆς, ἵνα δοξάζηται τὸ ὑπεράγιον καὶ ὑπερύμνητον ὄνομα Αὐτοῦ.

Χριστούγεννα ‚βιζ΄
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΛΙΤΩΝ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,
Με έκπληξη σας ακούσαμε να λέτε στην ανταπάντησή σας προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας στις 7 Δεκεμβρίου 2017 ότι θα μιλήσετε με ειλικρίνεια, κάτι που βεβαίως επιβάλλει την μη απόκρυψη γεγονότων, και  στη συνέχεια να παραλείπετε να αναφέρετε μια σειρά καταπιεστικών μέτρων και διώξεων εις βάρος της  ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης διαχρονικά. Επειδή είμαστε βέβαιοι ότι πράγματι μιλήσατε με ειλικρίνεια, αντιλαμβανόμαστε ότι οι υπηρεσίες σας έχουν σκοπίμως αποκρύψει πολλά από όσα δεινά υπέστη ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης
Αναφέρατε ότι δήθεν έχουν σχεδιαστεί σύμβολα στις πόρτες μουσουλμάνων και ότι δεν επιτρέπεται η αναγραφή πινακίδων με την ένδειξη «τουρκικό» στην Θράκη. Δεν ξέρουμε τι σύμβολα είναι αυτά, ωστόσο, σίγουρα δεν ανέγραφαν «Πατριώτη, κάθε λίρα που αφήνεις σε αυτό το κατάστημα γίνεται σφαίρα που στρέφεται εναντίον των Τούρκων στην Κύπρο» όπως έγραφαν οι πινακίδες στην Πόλη την δεκαετία του 1960. Επιπλέον, δεν πιστεύουμε ότι κανείς στην Θράκη ξυλοκοπήθηκε επειδή μιλούσε τουρκικά στον δρόμο. Άλλωστε δεν υφίσταται κάτι ανάλογο στην Θράκη της σχετικής εντολής «Πατριώτη μίλα Τουρκικά» (επί ποινή ξυλοκοπήματος) που κυκλοφορούσε τότε στην Πόλη.
Είπατε για την μη αναγραφή πινακίδων με την ένδειξη «τουρκικό», ωσάν στην Πόλη να επιτρέπεται να αναγράφεται «ελληνικό». Σας πληροφορούμε ότι στην Κωνσταντινούπολη όχι μόνο ξηλώθηκαν οι ιστορικές επιγραφές στην ελληνική γλώσσα από όλα τα εξωτερικά των κτηρίων, αλλά και μέσα στα σχολεία ξηλώθηκαν ακόμη και τα μάρμαρα που ανέγραφαν τα ονόματα των δωρητών επειδή ήταν στην ελληνική. Στους Έλληνες μαθητές απαγορεύτηκε να μάθουν την ιστορία τους. Το μάθημα των Νέων Ελληνικών αφαιρέθηκε από το πρόγραμμα του Γυμνασίου.
Είπατε ότι οι μουφτήδες στην Θράκη διορίζονται ενώ ο Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη εκλέγεται. Εκλέγεται μεν αλλά από ένα κατάλογο στον οποίο η τουρκική διοίκηση έχει το δικαίωμα ασκήσεως »βέτο» αφαιρώντας όλα τα «ανεπιθύμητα» ονόματα. Δεν μπορούμε να μιλούμε λοιπόν για εκλογή. Πρέπει να σας υπενθυμίσουμε ότι οι μουφτήδες σε όλα τα μουσουλμανικά κράτη και αυτής της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης δεν εκλέγονται- όπως εσφαλμένα ισχυριστήκατε- αλλά διορίζονται από το κράτος. Ειδικά στην Ελλάδα, επειδή ασκούν δικαστικά καθήκοντα και μισθοδοτούνται από το ελληνικό κράτος είναι φυσικό να διορίζονται. Και βέβαια  δεν θα περνούσε από το μυαλό ουδενός στην Τουρκία, κάποιοι να προέβαιναν σε αντιποίηση αρχής παριστάνοντας τους μουφτήδες και μάλιστα οι ιθύνοντες ξένου κράτους να επισκέπτονταν την περιοχή και να χαριεντίζονταν μαζί τους.
Οι μουσουλμάνοι της ελληνικής Θράκης, το ξέρετε καλά ότι δεν είναι όλοι τουρκογενείς, αφού μεταξύ τους υπάρχουν Πομάκοι και Ρομά. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναφέρεται στο ατομικό δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού  και όχι σε ομαδικό. Η απόφαση του δικαστηρίου δεν έρχεται σε αντίθεση με την Συνθήκη της Λωζάννης, καθ΄ όσον και δεν αναφέρεται εξάλλου σε αυτήν ώστε να απαιτείται αλλαγή της.
Μιλάτε για «επικαιροποίηση» της Συνθήκης της Λωζάννης αποβλέποντας, όπως αναφέρετε, δήθεν στα δικαιώματα των μουσουλμάνων της Θράκης. Η Τουρκία όμως κατάργησε μονομερώς  τα άρθρα υπέρ των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Κατάργησε το ειδικό καθεστώς των νησιών αυτών, απέλασε ένα μεγάλο μέρος Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που παρέμεναν εκεί βάσει της Σύμβασης περί Ανταλλαγής των Πληθυσμών της Λωζάννης και καταπάτησε τα δικαιώματα όλων των Ελλήνων που παρέμεναν στην Τουρκία με τον πιο βάναυσο τρόπο, ασκώντας πρωτοφανείς διωγμούς και εφαρμόζοντας εξοντωτικά μέτρα, με αποκορύφωμα το πογκρόμ του 1955 και τις απελάσεις του 1964. Συνέπεια όλων αυτών είναι η δραματική συρρίκνωση κατά 98% του ελληνικού πληθυσμού στην Τουρκία, ενώ αντίθετα ο μουσουλμανικός πληθυσμός της ελληνικής Θράκης αυξήθηκε περισσότερο από 50%, υπό καθεστώς πλήρους ελευθερίας που εγγυάται και εξασφαλίζει στους πολίτες της η Ελληνική Δημοκρατία στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τέλος, αναφέρατε ότι το μέσο εισόδημα στην ελληνική Θράκη είναι πολύ κατώτερο του μέσου όρου της Ελλάδας. Ωστόσο, τα στατιστικά στοιχεία δεν καταδεικνύουν διαφορές στο κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων της Ελλάδας,  και πάντως η ελληνική Θράκη δεν είναι η φτωχότερη περιφέρεια της χώρας. Εξάλλου, ουδείς έχει επιβάλει φόρο περιουσίας (varlik vergisi) στους μουσουλμάνους της Θράκης, και ουδείς έχει απαγορεύσει την άσκηση δεκάδων επαγγελμάτων εκ μέρους τους, όπως έγινε στην Πόλη την δεκαετία του 1930. Επιπλέον, ουδείς έχει απαγορεύσει να μετοικίσουν σε άλλες περιοχές της Ελλάδας αν θεωρούν ότι εκεί το εισόδημα τους θα είναι  μεγαλύτερο.
Κύριε Πρόεδρε, η επιθυμητή και ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία Ελλάδος και Τουρκίας, καθώς και η διασφάλιση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία, προϋποθέτει εκ μέρους σας το σεβασμό και όχι την καταστρατήγηση του Διεθνούς Δικαίου._
Πηγή http://www.cpolitan.gr/news

Παρουσιάζεται στην Αθήνα η νέα ΜΚΟ της Ι.Μονής του Θεοβαδίστου Όρους Σινά

Η πρώτη επίσημη παρουσίαση των δράσεων της νεοσύστατης Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης «ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ» θα λάβει χώρα την Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017 και ώρα 18:00, στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών (Σίνα & Δαφνομήλη 1, Αθήνα).Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, η οποία θα πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Σινά, Φαράν και Ραϊθώ κ.κ. Δαμιανού, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Θεοβαδίστου Όρους Σινά και της Ιεράς Σύναξης των Πατέρων, θα αναπτυχθεί το θέμα: «Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά: Μία ανεκτίμητη παγκόσμια κληρονομιά».Η είσοδος στην εκδήλωση είναι ελεύθερη, ενώ στο τέλος της παρουσίασης θα κληρωθεί ένα ταξίδι στην Ιερά Μονή και θα δοθεί σε όλους Σιναϊτικό κέρασμα.Βασικός σκοπός των ιδρυτικών μελών της Μ.Κ.Ο. «ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ» αποτελεί η προβολή και διάδοση σε διεθνή κλίμακα του πολυμερούς πνευματικού, πολιτιστικού, καλλιτεχνικού και φιλανθρωπικού έργου της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά* και η ανάπτυξη δράσεων για την υποστήριξη και προστασία της.Η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο θρησκευτικής και πολιτιστικής αξίας και έχει επίσημα ανακηρυχθεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO, καθώς το μέρος όπου χτίσθηκε είναι ιερό για τους χριστιανούς, τους μουσουλμάνους και του εβραίους. Θεωρείται η παλαιότερη χριστιανική Μονή στον κόσμο με αδιάκοπη ζωή 18 αιώνων. Ανεγέρθηκε επί των ημερών του βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού στο σημείο όπου βρισκόταν η «φλεγόμενη βάτος» και χρονολογείται ανάμεσα στο 527 μ.Χ. και 565 μ.Χ. Η βιβλιοθήκη της Μονής διατηρεί τη δεύτερη μεγαλύτερη συλλογή χειρογράφων και Κωδίκων της πρωτοχριστιανικής περιόδου, ενώ τα εργόχειρα και οι εικόνες που κοσμούν την Μονή είναι ανεκτίμητης αξίας. 

ΕΥΧΗ ΙΚΕΤΗΡΙΟΣ ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΠΛΗΜΜΥΡΑΣ Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας Τιμοθέου

Ο Θεός ο μέγας και φοβερός και θαυμαστός,ο ποιών πάντα και μετασκευάζων αυτά,ο παιδεύων εν δικαιοσύνη και φιλαμθρώπως πάλιν ιώμενος,ο τήν εν τήδε τη γη πρόσκαιρον ημών ζωήν τη πανσόφω Σου προνοία διακυβερνών και πάντοθεν την σωτηρίαν χρησίμως κατασκευάζων ημίν. Ο στερεώσας την γην επί των υδάτων και την θάλασσαν ψάμμω περιτειχίσας. Ο τοις εν τη κιβωτώ του Νώε περιστεράν αποστείλας,κάρφος ελαίας έχουσαν επί τού στόματος,καταλλαγής σύμβολον,σωτηρίας τε τής από τού κατακλυσμού. Ο στερεών βροντήν και μετασκευάζων αστραπήν. Όν τρέμουσιν άβυσσοι και εις Όν υπακούει θάλασσα και δουλεύουσιν αι πηγαί. Επάκουσον ημών των ταπεινών και αχρείων δούλων Σου, δεομένων της Σής ευσπλαχνίας και απότρεψον τόν θυμόν Σου αφ ημών, όπως μή εις αιώνα οργισθής ημίν και ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής και ανάγκης και καταποντισμού. Εβρόντησας γάρ εξ ουρανού και αστραπάς επλήθυνας και κατέκλυσας ημάς τοις ύδασι και συνετάραξας ημάς. Στήσον, δεόμεθά Σου, την καθ ημών φερομένην οξείαν ρομφαίαν και παραδώης ημάς εις τέλος, δια το ονομά Σου το άγιον. Ηρεμώθη γάρ διά τάς αμαρτίας ημών η πόλις και χωρία πολλά παρεδόθησαν παίγνιον υδάτων πολλών, ηφανίσθησαν και ουκ έστιν ο κατοικών εν αυτοίς, αγοραί διεσκορπίθησαν και αγαθά χρόνων μακρών και κόπων πολλών παρεσύρθησαν υπό της οργής των υδάτων. Μακροθύμησον εφ ημάς, Κύριε, ο μη θέλων τον θάνατον του αμαρτωλού, ως το επιστρέψαι και ζήν αυτόν και μη συναπολέσεις το μικρόν Σου τούτο ποίμνιον, φόβω συντετριμμένον και θλίψει βεβυθισμένον και απορούμενον πανταχόθεν. Τη πανσθενεί δεξιά Σου αντιλαβού των εκ της πλημμύρας δεινώς πληγέντων και σκληρώς δοκιμασθέντωναδελφών ημών. Σύ, όν είδοσαν ύδατα και εφοβήθησαν, ο ειπών τη λαίλαπι της θαλάσσης, σιώπα πεφίμωτο και εγένετο γαλήνη μεγάλη και τοις τεθορυβημένοις Μαθηταίς "θαρσείτε, εγώ ειμί, μη φοβείσθε" ειπών, επίβλεψον εξ ουρανού και είδε και επίσκεψαι εν ελέει τον λαόν Σου. Γενέσθω δή, Κύριε, φανερόν το έλεός Σου και την αχλύν εις γαλήνην μεταποίησον και πράυνον την οργήν Σου. Εύφρανον εν τη αγάπη Σου τούς εις Σε πιστεύοντας και ανόρθωσον γόνατα παραλελυμένα και δός λύσιν τών δεινών τών ευρόντων ημάς και των συμφορών και των θλίψεων, ίνα δοξασθή το πανάγιον όνομά Σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν 

+ Ο Ν.Ιωνίας και Φιλαδελφείας Τιμόθεος