ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΤΟΥ Ι.ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

 Απόπειρα εμπρησμού του Ιερού Ναού Αγίου Κοσμά του Αιτωλού Ν. Φιλαδελφείας σημειώθηκε σήμερα στις 3,30 τα ξημερώματα όταν άγνωστοι πέταξαν εύφλεκτο υλικό στην βόρεια είσοδο του Ναού . Η φωτιά εντοπίσθηκε αμέσως από το σύστημα συναγερμού του Ναού και η κατάσβεσή της  ήταν άμεση χάρη στην έγκαιρη επέμβαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Από την πυρκαγιά προκλήθηκαν μικρές υλικές ζημιές .Αξίζει να αναφερθεί ότι ο χώρος πέριξ του Ιερού Ναού είναι έρημος και αφύλακτος αποτελεί δε τόπο συγκεντρώσεως υπόπτων ατόμων κατά τις νυκτερινές ώρες και παρά τις συνεχείς παρακλητικές αναφορές των υπευθύνων του Ναού προς την Δημοτική  Αρχή της Ν.Φιλαδέλφειας για την περίφραξη και τον επαρκή φωτισμό του δεν υπάρχει καμία ανταπόκριση.  

 

ΘΑΥΜΑ!!!
Ναι, απο θαύμα σώθηκε ο Ιερός Ναός του Αγίου Κοσμα και του Αγίου Βασιλειου, εδω στην Νεα Φιλαδελφεια, απο το να γινει στάχτη! Δεν ειναι υπερβολη! Ειναι κυριολεκτικά ετσι!
Άγνωστοι στις 2 και 30 το πρωι σημερα προσπάθησαν να διαρρήξουν τον Ιερό Ναό, απο την πορτα στο πλάι δεξιά! Οπως φαίνεται χρησιμοποίησαν και λοστούς για να ανοίξουν την πορτα! 
Βλέποντας οτι δεν τα καταφέρνουν εφταξαν βόμβα μολότοφ, έσπασαν το τζαμι της πόρτας και την πέταξαν, σημαδευοντας το εσωτερικό του Ναού! Ευτυχώς η...βόμβα έφθασε μέχρι την σιδερένια πορτα...
Το πετρέλαιο και η φωτιά απο το κάτω μερος της πόρτας πέρασε μέσα, με αποτέλεσμα να..."πιάσουν" φωτιά, τα χάλια που ηταν εκει κοντα!!!
Ευτυχώς και παρα το οτι το πετρέλαιο ειχε παει στο μεγαλύτερο μερος στα χαλιά, η φωτιά δεν μεταδόθηκε!
"Σταμάτησε απο θαύμα!..", μου ειπε πριν λίγα λεπτα ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού, ο Αρχιμανδρίτης π. Τιμόθεος Ηλιακης. Και εδω που τα λέμε εχει απόλυτα δίκιο...
Θα πρέπει ακομα να πω, οτι έφθασε εγκαίρως-γρήγορα στην εκκλησία και έσβησε αμεσως την φωτιά!
Τωρα!
"Εαν. Λεω εαν ειχε καεί ένα Τεμενος τι θα γινόταν;", αναρωτήθηκε πολυ σωστα ο π. Τιμόθεος Ηλιάκης...
Ειναι βέβαιον οτι όλη την ημέρα, ολοι οι υπουργοι και οι συναδελφοι μου δημοσιογράφοι,θα ασχολούνταν ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΥΤΟ!!!!
Το γιατι, ολοι μπορούμε να το καταλάβουμε...
Πάντως οι διαρρήξεις και οι εμπρησμοί σε εκκλησίες σε όλη την Ελλάδα εχουν γινει θεμα της καθημερινοτητας, δυστυχως!!!
Απο θαύμα σώθηκε ο Ιερός Ναός του Αγίου Κοσμα, εδω στην γειτονιά μου, στη Νεα Φιλαδελφεια ...
Ερώτημα μεγάλο, η "σιωπή" της Δημάρχου της κ. Γαϊτανά και ολόκληρου του δημοτικού συμβουλίου!!!
Ντροπη ρεεε! ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΝΗΣ 

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΒΗΘΛΕΕΜ

             

               ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΒΗΘΛΕΕΜ 

H  Γέννηση του Χριστού καθορίστηκε να εορτάζεται στις 25 Δεκεμβρίου κατά τη διάρκεια του 4ου αιώνα αντί της 6ης Ιανουαρίου μαζί με την εορτή της Βαπτίσεως του Κυρίου, που εορταζόταν αρχικά. Αυτό έγινε δεκτό αρχικά πρώτα στα έθιμα της εκκλησίας της Ρώμης και μετά στην εκκλησία της Κωνσταντινούπολης. Παρά την αρχική αντίδραση, στους αιώνες που ακολούθησαν όλες οι χριστιανικές κοινότητες με εξαίρεση την εκκλησία της Αρμενίας, υιοθέτησαν την ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου. 
Η εκκλησία της Παλαιστίνης έμεινε πιστή στην ημερομηνία της 6ης Ιανουαρίου μέχρι την εποχή του Ιουστινιανού (527-565) 

                            Το σπήλαιο της Βηθλεέμ
Την ημέρα της Γεννήσεως του Χριστού, όπως μας πληροφορεί η προσκυνήτρια Αιθερία (τέλος 4ου αιώνα) μέσα στο ναό της Βηθλεέμ μπορούσε κανείς να παρακολουθήσει μια ωραιότατη τελετή, που ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή, λόγω του μεγάλου αριθμού των συμμετεχόντων αλλά και της εξαιρετικής διακόσμησης του ναού με πολύχρωμα παραπετάσματα, πολύτιμα λειτουργικά αντικείμενα και πλήθος κεριών. Ήδη από το 2ο αιώνα, όπως μνημονεύει ο μάρτυρας Ιουστίνος, το σπήλαιο της Γεννήσεως αποτελούσε τον πιο φημισμένο Άγιο Τόπο. Ακριβώς πάνω από το σπήλαιο ο Μέγας Κωνσταντίνος οικοδόμησε οκταγωνικό ναό που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της ανταρσίας των Σαμαρειτών(529), ανακατασκευάστηκε από τον Ιουστινιανό, μόνο που ο νέος ναός ήταν βασιλική μεγάλη, με πλούσια  ψηφιδωτή διακόσμηση. Από το κλιμακοστάσιο στα βόρεια του ναού μπορούσε κανείς να εισέλθει στο σπήλαιο, οι χώροι του οποίου μετασκευάστηκαν πολλές φορές μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Το υπέδαφος της βασιλικής, όπως και σήμερα, αποτελούνταν από ένα πολύπλοκο σύνολο χώρων, σε κάθε μέρος από τους οποίους η φαντασία των ευσεβών επισκεπτών τοποθετούσε κάποιο από τα γεγονότα της Γέννησης. Ο ακριβής τόπος όπου έγινε ο τοκετός της Θεοτόκου, θεωρήθηκε ότι βρισκόταν στη βόρεια πλευρά του σπηλαίου μέσα σε μια κόγχη όπου αργότερα χτίστηκε ένα θυσιαστήριο και πάνω του τοποθετήθηκε εικόνα με το άστρο της Βηθλεέμ. Λίγο πιο κάτω αναγνωρίστηκε η θέση της φάτνης του Ιησού. Αυτή αποτελούσε το κύριο λείψανο του ναού: ήταν μια λάρνακα από άργιλο, τοποθετημένη πάνω στο βράχο και έφερνε μαρμάρινη επένδυση. Ήδη στα χρόνια του Αγίου Ιερωνύμου (4ος αιώνας) είχε αντικατασταθεί από ένα πιο πολύτιμο κιβωτίδιο με ασημένια και χρυσή επένδυση. Σύμφωνα με την παράδοση η αρχική φάτνη είχε μεταφερθεί  στον ναό της Santa Maria Μaggiore της Ρώμης, αλλά οι επισκέπτες εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι το λείψανο της φάτνης βρισκόταν μέσα στη μαρμάρινη επένδυση.   
 Ο Ιωάννης Φωκάς στα μέσα του 12ου αιώνα περιγράφει τη φάτνη ως ένα ορθογώνιο κιβώτιο, μέρος του οποίου μπορούσε κανείς να δει μέσα από μικρή τρύπα. Δημιουργήθηκαν και άλλες παραδόσεις πού ήταν γνωστές ακόμα και σε ισλαμικούς πληθυσμούς της περιοχής, που τιμούσαν το γεγονός της Γέννησης, γνωστό από τη διήγηση του Κορανίου.

                     Το φρέαρ του άστρου
 Κάτω από το Ιερό Βήμα της βασιλικής στα βόρεια του σπηλαίου της Γέννησης, υπήρχε μια στέρνα που ονομαζόταν το "φρέαρ του άστρου" . Μέσα σε εκείνο το νερό, από όπου σύμφωνα με την παράδοση είχε πάρει η Παναγιά για να πιεί, συνέβαινε ένα εξαιρετικό θαύμα: κάθε ευσεβής άνθρωπος, όταν κοίταζε προς τα κάτω, μπορούσε να δει το άστρο να περνάει από τη μια μεριά στην άλλη. Το οκταγωνικό πηγάδι που διατηρείται σήμερα στη νότιο πλευρά του ναού θεωρείται ότι αποτελεί την απόληξη του θαυματουργού εκείνου πηγαδιού.Στα πρώτα χρόνια υπήρχαν πολλά  προσκυνήματα συνδεμένα με τη Γέννηση σε όλη τη Βηθλεέμ, όπως "ο κάμπος των ποιμένων" δηλαδή ο τόπος όπου του αναγγέλθηκε το χαρμόσυνο γεγονός. 
Το "φρεάρ της Παναγίας" και το "σπήλαιο των Μάγων" εκεί όπου οι τρεις Μάγοι σταμάτησαν κατά την επιστροφή τους.  
Στα μεταγενέστερα όμως χρόνια το προσκύνημα της Γεννήσεως συνδέθηκε αποκλειστικά με την ομώνυμη βασιλική.Τον 6ο αιώνα ο μοναχός Adammanus από την Ιρλανδία έγραφε: " Πέρα από τον τοίχο" ( δεν είναι σαφές αν εννοεί έξω από το ναό ή τα τείχη της πόλης) βρέθηκε ένα λίθος που θεωρούνταν ιερός γιατί πάνω σε αυτό η μαία Σαλώμη είχε ρίξει το νερό από το λουτρό του βρέφους. Από κει άρχισε να αναβλύζει μια πηγή καθαρή και διάφανη. Πέντε αιώνες αργότερα ένα ανώνυμο  βυζαντινό κείμενο πιστοποιούσε ότι η μαία Σαλώμη δεν έχυσε το νερό αλλά το απέκρυψε στη δεξιά πλευρά του σπηλαίου, δηλαδή στο νοτιο μέρος κι από κει άρχισε να αναβλύζει ένα υπέροχο και θαυματουργό μύρο το οποίο η Μαρία Μαγδαληνή το χρησιμοποιούσε για να αλείψει τον Κύριο. Εκείνο το νερό, όπως πιστεύεται, προερχόταν  από τη στέρνα που βρίσκεται μέχρι και σήμερα στη ΒΔ πλευρά του ναού. Στην περίοδο των Σταυροφορικής κυριαρχίας το υπέδαφος του ναού της Γεννήσεως φιλοξενούσε και τον τάφο των Αγίων Αθώων Παίδων που αποτελούσαν τα σημαντικότερα λείψανα αγίων στη Βηθλεέμ και είχαν εντοπιστεί έξω από την πόλη. Πιο περίεργη, ήταν η λατρεία, επίσης μέσα στο σπήλαιο, ενός τραπεζιού, πάνω στο οποίο, σύμφωνα με τις πηγές του 12ου αιώνα, η Παναγιά είχε γευματίσει με τους Μάγους.Οι προσκυνητές που κατέβαιναν στο σπήλαιο για να προσκυνήσουν, προσπαθούσαν να πάρουν μαζί τους κάποιο λίθινο κομμάτι του ή λίγη σκόνη για να τα χρησιμοποιήσουν σαν φυλαχτό, επίσης συνήθιζαν να πίνουν θαυματουργό νερό από το πηγάδι Άστρου.
Ένα άλλο σπήλαιο κοντά στο ναό, γνωστό ως σήμερα ως "σπήλαιο του γάλακτος" οφείλει την ονομασία του στο κατάλευκο ως γάλα χρώμα, όπως σημειώνει ο βυζαντινός ποιητής Περδίκης από την Έφεσο. Σύμφωνα με την παράδοση το σπήλαιο έγινε άσπρο, όταν έπεσε εκεί μια σταγόνα από το γάλα της Παναγιάς και, όπως πίστευαν, η λάσπη του ήταν θαυματουργή για τις μητέρες που δεν μπορούσαν να θηλάσουν.  Για το λόγο αυτό το επισκέπτονταν και οι γυναίκες της μουσουλμανικής κοινότητας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Βηθλεέμ θεωρούνταν ιερή και από τους μουσουλμάνους. Άραβες συγγραφείς  του 10ου αιώνα, όπως ο Άλ- Ισταχρή,  πιστοποιούν ότι η πόλη φιλοξενούσε το λείψανο της χουρμαδιάς, η οποία σύμφωνα με το Κοράνι ( κεφάλαιο ΙΘ΄) είχε θρέψει με τους καρπούς της την Παναγιά. 

Στην εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η μητέρα του, η Αγία Ελένη, το 327 μ.Χ. έχτισε μεγαλοπρεπή Ναό. Έχει σχήμα σταυρού και είναι ένα από τα σπουδαιότερα σωζόμενα μνημεία Βυζαντινής Αρχιτεκτονικής. 

Κάτω ακριβώς από το Καθολικό του ναού βρίσκεται το Άγιο Σπήλαιο, διαστάσεων 12Χ4 και ύψους τριών μέτρων, στο οποίο μπαίνει κανείς αφού κατέβει τα 13 σκαλοπάτια που έχει.Το Άγιο Σπήλαιο φωτίζεται μόνο από καντήλια.
Στο σημείο που γεννήθηκε το Θείο Βρέφος υπάρχει ένα μεγάλο αστέρι από ασήμι και μάρμαρο, στο δάπεδο που γράφει με Λατινικούς χαρακτήρες 
" ΕΝΤΑΥΘΑ ΕΚ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ ΕΓΕΝΝΗΘΗ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ".

Πάνω από το σημείο αυτό είναι η Αγία Τράπεζα των Ορθοδόξων. Σε άλλο σημείο του Σπηλαίου βρίσκεται η Αγία Φάτνη, που ανήκει στους Λατίνους. 

Εκεί, κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου γίνεται με συγκινητική μεγαλοπρέπεια ο γιορτασμός της γέννησης του Ιησού, με παρουσία επισήμων, του Πατριάρχη και πολλών πιστών.Σύμφωνα με την παράδοση οι Πέρσες κατακτητές το 614, σεβάστηκαν το Ναό της Γεννήσεως και δεν τον κατέστρεψαν, αναγνωρίζοντας τους 3 Πέρσες Μάγους, στο ψηφιδωτό που βρισκόταν στον δυτικό τοίχο του Νάρθηκα, με την παράσταση της Γεννήσεως του Χριστού και της Προσκυνήσεως από των Μάγων. 

Το Άγιο Σπήλαιο είναι σκαλισμένο στο φυσικό βράχο και είναι ο αυθεντικός τόπος της Γέννησης.
Ευτυχώς για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, το 1757 με διάταγμα του σουλτάνου Οσμάν του τρίτου, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ανακτά πλήρως την δικαιοδοσία του Ναού και του Σπηλαίου.

Ο τόπος που γεννήθηκε ο Ιησούς ανήκει στους Έλληνες Ορθόδοξους. Ένα ασημένιο δεκατετράκτινο αστέρι που συμβολίζει το φωτεινό άστρο της γέννησης του Χριστού υποδεικνύει τη θέση που ενσαρκώθηκε ο Θείος Λόγος. Απέναντι από τον τόπο της Γέννησης είναι η Αγία Φάτνη και σύμφωνα με την παράδοση, η αγία Ελένη βρήκε την αυθεντική πήλινη φάτνη την οποία αντικατέστησε με μια ασημένια .Αυτή η φάτνη μεταφέρθηκε στη βασιλική της Σάντα Μαρία Μαντζόρε στη Ρώμη και σωζόταν ως το 12ο αιώνα. Πλάι στη φάτνη βρίσκεται το προσκύνημα των Μάγων και βορειοδυτικά του σπηλαίου υπάρχει μια δεξαμενή από όπου η Παρθένος άντλησε απ αυτήν νερό για να πλύνει το Θείου Βρέφος.

ΤΑ ΤΙΜΙΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΟΣ ΚΑΙ ΣΜΥΡΝΑ

                 ΤΑ ΤΙΜΙΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΟΣ ΚΑΙ ΣΜΥΡΝΑ 

  

                                                    ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΙΜΙΩΝ ΔΩΡΩΝ 
                                      Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου 
                                                        ΄Ηχος δ΄Ταχύ προκατάλαβε.
 Τρισόκλεον Δώρόν σοι, Μάγοι Περσών βασιλείς, χρυσόν σμύρναν λίβανον,οία νηπίω Χριστέ, πιστώς προσεκόμισαν, άπερ αγιασθέντα επαφαίς σου αγίαις, άπαντες προσκυνούμεν, κομιζόμενοι χάριν, καί αίνον τή σή Γεννήσει, προσάγομεν Κύριε.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ  ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΤΙΜΙΩΝ ΔΩΡΩΝ   

«Καί  ἐλθόντες εἰς τήν οἰκίαν εἶδον τό παιδίον μετά Μαρίας τῆς μητρός αὐτοῦ, καί πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ καί ἀνοίξαντες τούς θησαυρούς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν».  (Ματθ. β΄ 11) 

  Μεταξύ  τῶν ποικίλων θησαυρῶν καί πολυτίμων κειμηλίων πού μέ πολλή εὐλάβεια φυλάσσονται στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Παύλου στό Ἅγιον Ὄρος, τήν πρώτη θέσι καταλαμβάνουν, χωρίς ἀμφιβολία, τά Τίμια Δῶρα πού προσέφεραν οἱ τρεῖς ἐξ Ἀνατολῶν Μάγοι στόν ὡς βρέφος ἐνανθρωπήσαντα Κύριον.  Τά Δῶρα αὐτά ὡς γνωστόν εἶναι χρυσός, λίβανος καί σμύρνα.Ὁ χρυσός βρίσκεται ὑπό τήν μορφήν εἴκοσι ὀκτώ ἐπιμελῶς σκαλισμένων ἐπιπέδων πλακιδίων, ποικίλων σχημάτων (παραλληλογράμμων, τραπεζοειδῶν, πολυγώνων κτλ.) καί διαστάσεων περίπου 5x7 ἑκ.. Κάθε πλακίδιο ἔχει διαφορετικό σχέδιο πολύπλοκης καλλιτεχνικῆς λεπτουργίας. Ὁ λίβανος καί ἡ σμύρνα διατηροῦνται ὡς μεῖγμα, μέ τή μορφή ἑβδομήντα περίπου σφαιρικῶν χανδρῶν μεγέθους μικρῆς ἐλιᾶς. Ἐπειδή  ἡ πνευματική κυρίως, ἀλλά καί ἡ  ὑλική, ἱστορική καί ἀρχαιολογική ἀξία τῶν Τιμίων Δώρων εἶναι  ἀνυπολόγιστη, φυλάσσονται μέ ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια στό σκευοφυλάκιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου. Γιά λόγους ἀσφαλείας εἶναι κατανεμημένα σέ διάφορες λειψανοθῆκες, μόνον δέ μέρος αὐτῶν τίθεται σέ προσκύνησι τῶν ἐπισκεπτῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἤ μεταφέρεται πρός ἁγιασμόν ἐκτός Ἁγίου Ὄρους, στίς κατά τόπους Ἱερές Μητροπόλεις.  Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς γράφει γιά τήν Παναγία ὅτι «διετήρει πάντα τά ρήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς» (Λουκ. β' 19 καί 51). Πιστεύεται δέ ἀπό τούς Θεολόγους ἑρμηνευτές ὅτι ἕνα μεγάλο μέρος ἀπό αὐτά τά “ρήματα”, τά λόγια δηλαδή καί τά γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου, ἡ Θεοτόκος τά ἐκμυστηρεύθηκε στόν ἅγιο Ἀπόστολο Λουκᾶ, ὁ ὁποῖος καί τά συμπεριέλαβε στό Εὐαγγέλιό του. Δέν χωρεῖ καμμία ἀμφιβολία ὅτι παράλληλα μέ τά ἅγια “ρήματα” τοῦ Κυρίου, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος “διετήρει” καί ὅ,τι ἄλλο σχετικό μέ τήν ἐπίγεια ζωή Του καί φυσικά τά Τίμια Δῶρα. Σύμφωνα μέ τήν ἱστορική καί θρησκευτική  μας παράδοσι, ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου, πρό τῆς Κοιμήσεώς της, τά παρέδωσε μαζί μέ τήν τιμία Ἐσθῆτα καί τήν ἁγία της Ζώνη στήν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου καί παρέμειναν μέχρι τό ἔτος 400 περίπου.  Κατά  τό ἔτος τοῦτο, ὁ αὐτοκράτορας Ἀρκάδιος τά μετέφερε στήν Κωνσταντινούπολι πρός ἁγιασμόν τοῦ λαοῦ καί προβολή καί ἀρωγή τῆς Βασιλευούσης, ὅπου καί παρέμειναν μέχρι τῆς ἁλώσεώς της ἀπό τούς Φράγκους τό ἔτος 1204. Στή συνέχεια καί γιά ἑξήντα περίπου χρόνια μεταφέρθηκαν, γιά λόγους ἀσφαλείας, μαζί μέ ἄλλα κειμήλια καί θησαυρούς στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, τήν προσωρινή πρωτεύουσα τοῦ Βυζαντίου. Μετά τήν ἀποχώρησι τῶν σταυροφόρων, ἐπί αὐτοκράτορος Μιχαήλ Παλαιολόγου, ἐπεστράφησαν στήν Κωνσταντινούπολι, ὅπου παρέμειναν μέχρι τῆς ὑποδουλώσεώς της στούς Τούρκους τό 1453.  Μετά  τήν ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ εὐλαβέστατη Χριστιανή μητέρα τοῦ Μωάμεθ τοῦ κατακτητοῦ Μάρω τά μετέφερε αὐτοπροσώπως στήν  Ἱερά Μονή Ἁγίου Παύλου στό  Ἅγιον  Ὄρος. Ἡ Μονή αὐτή τῆς ἦταν γνωστή καθόσον ὁ πατέρας της Γεώργιος, ὁ βασιλεύς τῆς Σερβίας, ἔκτισε τόν καθολικό ναό της, πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος  Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.  Κατά  τήν ἁγιορειτική παράδοσι, καθώς ἡ Μάρω ἀνέβαινε ἀπό τόν ἀρσανᾶ (λιμάνι) στή Μονή, ἡ Κυρία Θεοτόκος μέ ὑπερφυσικό τρόπο τήν ἐμπόδισε νά πλησιάσῃ στή Μονή καί νά παραβιάσῃ τό ἄβατον τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Αὐτή ὑπάκουσε καί παρέδωσε ταπεινά τά Τίμια Δῶρα στούς εὐλαβεῖς μοναχούς, οἱ ὁποῖοι καί ἔστησαν στό σημεῖο ἐκεῖνο  τῆς θεομητορικῆς παρουσίας ἕνα Σταυρό πού σώζεται μέχρι σήμερα καί λέγεται “Σταυρός τῆς Βασιλίσσης”. Τό σουλτανικό ἔγγραφο μέ τίς σχετικές πληροφορίες παραδόσεως τῶν Τιμίων Δώρων φυλάσσεται στό ἀρχεῖο τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Παύλου. Ἡ αὐθεντικότητα τῶν Τιμίων Δώρων  στηρίζεται κατά ἕνα μέρος στήν προφορική παράδοσι καί κατά τό ὑπόλοιπο στήν ἱστορία. Ἐκεῖνο ὅμως πού ἀκράδαντα βεβαιώνει τή γνησιότητα τῶν Τιμίων Δώρων εἶναι ἡ ἄρρητη εὐωδία πού ὡρισμένα ἀπό αὐτά ἀδιαλείπτως καί ὡρισμένα κατά καιρούς ἀναδίδουν καί ἡ πλούσια ἰαματική καί θαυματουργική χάρις πού μέχρι τῶν ἡμερῶν μας ἀναβλύζουν.  

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ  ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΕΒΑΣΜΙΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

 

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΙΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΙΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ                                                             ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ   ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ   

 

 

            Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ                     

                                             ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  

              Προς τον φιλόχριστον Λαόν της Ιεράς Μητροπόλεως   

Αδελφοί μου αγαπητοί ,

«Ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ ός έστι Χριστός Κύριος».

΄Εχουν παρέλθει πλέον των δύο χιλιετηρίδων από την ευλογημένην εκείνην ημέραν,κατά την οποίαν ο πανάγαθος Υιός και Λόγος του Θεού  έκλινεν ουρανούς  και ήλθεν είς στον πολυστένακτον πλανήτην μας διά να μας ανυψώσει μαζί Του εις τα ουράνια σκηνώματα της δόξης Του, από τα οποία μας εξώρισε και μας απεμάκρυνε η αμαρτία. Αιώνας πολλούς, πρίν την αγίαν αυτήν ημέραν της Σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, σειρά ολόκληρος Αγίων Προφητών είχον προαναγγείλει  το θαυμαστό αυτό γεγονός. Οι Πατριάρχαι του Ισραήλ, ο  Δαβίδ ο προφητάναξ, ο Ιερεμίας, ο Αββακούμ, ο Δανιήλ και ο Μιχαίας και άλλοι πολλοί από τους Προφήτας προέλεγον με σαφήνεια τον τόπον και τον χρόνον αλλά και τον μυστηριώδη τρόπον με τον οποίον θα εγεννάτο ως άνθρωπος ο Υιός του Θεού και Σωτήρ του κόσμου. «Ρήσεις Προφητών και αινίγματα την σάρκωσιν υπέφηναν», ψάλλει ο Ιερός Υμνωδός, υπονοών ,ότι η Γέννησις αυτή, η Γέννησις του Υιού και Λόγου του Θεού, θα ήτο πράγματι θεοπρεπής αλλά και ανερμήνευτος από την λογικήν των ανθρώπων. Η Γεννησίς Του είναι πράγματι ανερμήνευτος από την λογικήν των ανθρώπων. Δοίτι, ο Θεός ων οίδιος, θεοπρεπή και μυστηριώδη και υπέρ λόγον και έννοιαν πράττει την κατά σάρκα Γέννησίν Του. Μη προσπαθούμενμ αδελφοί μου, να εισδύσωμεν εις το Μυστήριον τούτο , ούτε να ερμηνεύσωμεν τα ανερμήνευτα, διότι, «όπου Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις». Παρά ταύτα , μέσα σε αυτό το πελώριο διάστημα των αιώνων που μεσολάβησαν από την Γέννησιν του Σωτήρος Χριστού έχουν διαδραματισθή γεγονότα  πολλά και μεγάλα, πού μετέβαλον ριζικά την όψιν του κόσμου και άλλα επίσης πολλά πού επεδίωξαν να διαγράψουν από προσώπου γής , Εκείνον , πού ήλθε από τους ουρανούς διά να μας απαλλάξει από τα δεσμά και την δουλεία της αμαρτίας και να αμφισβητήσουν την ανερμήνευτον Γέννησίν Του. Σοφοί και ρήτορες και συγγραφείς διάφοροι  εμόχθησαν διά να πείσουν, ότι ο Χριστός, τον  οποίον οι άνθρωποι ανέμενον επί αιώνας ως Σωτήρα και Λυτρωτήν των, δεν υπήρξε ποτέ η ότι ήτο ένας κοινός άνθρωπος, όπως τόσοι άλλοι. Και μαζί με αυτούς πόσοι  βασιλείς και ισχυροί της γής δεν προσεπάθησαν με ξίφη και την β’ια και τους διωγμούς και τα φρικτά βασανιστήρια και τάς εκατόμβας  των θυμάτων και τους εξανδραποδισμούς  να συντρίψουν Εκείνον, πού εντελώς αβίαστα είχε κατακτήσει τάς καρδίας των ανθρώπων. Αδελφοί μου, όσοι προσεπάθησαν με τά μέσα και την δύναμη πού διέθετον να εξαφανίσουν από προσώπου της γής τα’ον σήμερον  γεννηθέντα Σωτήρα και Κύριόν μας, δεν επέτυχον τίποτα άλλο παρά μόνον να γελοιοποιηθούν και να κραυγάζουν ως άλλοι Ιουλιανοί παραβάται: «νενίκηκάς με Ναζωραίε» . Διότι ο Χριστός ζει και θα ζει εις τους αιώνας. Εμπρός εις την φάτνην του Θείου βρέφους όλοι οι αρνηταί του συντρίβονται και κονιορτοποιούνται, διότι Εκείνος που διώκουν και αρνούνται δεν είναι άλλος από τον αιώνιον και παντοδύναμον Θεόν, τον Οποίον καμμία απολύτως δύναμις δεν είναι ικανή να ανατρέψει και να διαγράψει από την ζωή μας. Ο Χριστός  μόνον αναπαύει τάς ψυχάς μας, διότι οι λόγοι Του, λόγοι με κύρος και εφαρμογήν αιώνιον , είναι ρήματα ζωής αιωνίου  πού εξευγενίζουν και αγιάζουν τον άνθρωπον και τον καθιστούν ικανόν να γίνει ουρανοπολίτης. Πολλοί ηθέλησαν να αμφισβητήσουν τους λόγους Του και ακόμη αυτή την ιστορικήν υπαρξίν Του. Ακόμα και σήμερον συμμαχεί η απιστία, η άρνησις και ο υλισμός , διά να πείσουν ότι δεν ήλθεν εις την γήν  κανένας Σωτήρ. ΄Όμως, δεν επιτυγχάνουν τίποτε άλλο παρά να λακτίζουν προς κέντρα και να αρνούνται μίαν αδιάψευστον πραγματικότητα. Αδελφοί μου, ο Χριστός ήλθε εις την γήν , Σωτήρ και Λυτρωτής μας, έστω και αν δε θέλουν πολλοί να πιστεύσουν εις την αλήθειαν αυτήν. Εμάς , όμως , τους χριστιανούς μας πληροφορεί η ψυχή μας και μας βεβαιώνει η συνείδησις και η πίστις μας, ότι «ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ, ος έστι Χριστός Κύριος». Αυτ’ον, ας λατρεύωμεν και ας προσκυνούμεν είς τους αιώνας. Επί τούτοις, επικαλούμενος επί πάντας υμάς πλουσίαν την χάριν και την ευλογίαν του διά την ημετέραν σωτηρίαν ενανθρωπίσαντος Υιού και Λόγου του Θεού , διατελώ

 Μετά διαπύρων πατρικών ευχών

                                               Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

             Ο ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 

                                                                       ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013