ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 1453-1822

Αμέσως μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους , τον αγώνα για την διατήρηση της Εθνικής ταυτότητας του Γένους και την  Παλιγγενεσία επωμίσθηκε η Εθναρχούσα Ορθόδοξος Εκκλησία, υπό τον Εθνάρχη - Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως . Με πολλές θυσίες ,δάκρυα και αίμα η Μητέρα Εκκλησία περιέθαλψε στην αγκαλιά Της το δουλωμένο Γένος και κατάφερε να κρατήσει αδούλωτο το φρόνημά του. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η μανία του κατακτητή ξεσπούσε στο πρόσωπο του Πατριάρχη - Εθνάρχη . Στην μεγάλη χορεία των Μαρτύρων είναι πλείστοι οι Πατριάρχες,που αντί για ωμοφόριο ευλόγησαν και πέρασαν στον λαιμό τους το σχοινί του δημίου κι αντί να λειτουργήσουν στην Αγία Τράπεζα το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου λειτούργησαν το δικό τους σώμα και πρόσφεραν το δικό τους αίμα. Επισφράγισαν έτσι την Πατριαρχική τους διακονία κι έκαμαν, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, "την τελευτήν τελευταίον μυστήριον". 
Το "μυστήριο" της Ρωμιοσύνης που άντεξε,έζησε και θα συνεχίσει να ζει !!!
Στους μάρτυρες Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως ταιριάζουν τα λόγια των "εγκωμίων" του Μεγάλου Σαββάτου...

" ΄Ωσπερ πελεκάν,τετρωμένος την πλευράν σου Λόγε,σούς θανόντας παίδας εζώωσας,επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς ."

Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης 

Τη δεκάτη Απριλίου τιμάται η μνήμη του Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄ ο οποίος απαγχονίσθηκε στην κεντρική πύλη του Πατριαρχείου στο Φανάρι, στις 10 Απριλίου 1821, ανήμερα του Πάσχα. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κάθε χρόνο ανάβει ένα κερί μπροστά στην κλειστή πύλη, εναποθέτει λίγα λουλούδια και προσεύχεται τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τη μνήμη του μαρτυρικού προκατόχου του.
Τον Απρίλιο του 2011 ο Πατριάρχης του Γένους μετά το προσκύνημα του στη Κλειστή Πύλη των Πατριαρχείων είπε τα εξής απευθυνόμενος στους πολυπληθείς προσκυνητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ των οποίων ήταν και εκατοντάδες μαθητών ελληνικών Δημοτικών και Γυμνασίων.

«Σήμερα είναι ημέρα πένθους και πικρών αναμνήσεων, διότι σαν σήμερα, 10 Απριλίου, πριν από 190 χρόνια και ήταν Πάσχα εκείνη την ημέρα, το 1821, κρεμάστηκε, έξω στην αυλή του Πατριαρχείου, ο τότε Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄. Έκτοτε και κάθε χρόνο τον θυμούμαστε τέτοια μέρα. Πριν κατεβώ σήμερα στην Εκκλησία, πέρασα, καθ΄ ο είχα χρέος, και έβαλα λίγα λουλούδια στην έκτοτε Κλειστή Πύλη, στον τόπο του μαρτυρίου του Οικουμενικού Πατριάρχου και άναψα ένα κερί ζητώντας την ευχή και την προσευχή του για το Μεγάλο αυτό Μοναστήρι της Ορθοδοξίας που λέγεται Οικουμενικόν Πατριαρχείον και για όλους εμάς που έχουμε την ευλογία του Θεού να διακονούμε σ΄αυτό το Μεγάλο Μοναστήρι και ζήτησα ακόμη την ευχή του για όλους τους Ορθοδόξους ανά την Οικουμένη, διότι οι ευχές ενός τέτοιου Μαρτυρικού Πατριάρχου ασφαλώς εισακούονται από τον Θεόν.
Ζήτησα την ευχή του για την ειρήνη του σύμπαντος κόσμου, για την ευστάθεια των Αγίων του Θεού Εκκλησιών και για την ένωση των πάντων, ανθρώπων, Εκκλησιών, λαών και εθνών της υφηλίου. Αυτή την ενότητα χρειαζόμεθα σήμερα ιδιαιτέρως και γι΄αυτήν σας παρακαλώ να προσεύχεσθε και εσείς.
Δυστυχώς διάφοροι ξεναγοί, κυρίως Τούρκοι, διαδίδουν ψευδώς και παραπληροφορώντας χαρακτηρίζουν την κλειστή πύλη ως «Πύλη του μίσους» και ότι δήθεν αυτή θα ανοίξει όταν κρεμαστεί εκεί κάποιος Μουσουλμάνος. Πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα και παραμύθι, μία διαστρεβλωμένη και κακόβουλη διάδοση, την οποία δε διανοήθηκαν οι Ορθόδοξοι, ούτε καν φαντάσθηκαν και η οποία, φυσικά, αντίκειται στο Χριστιανικό πνεύμα. Έχει σκοπό μόνο την δημιουργία τεχνητής έντασης.
Δεν είναι, όμως, ο Γρηγόριος Ε΄ ο μόνος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως που απαγχονίσθηκε. Μετά την Άλωση της Πόλης αρκετοί Οικουμενικοί Πατριάρχες που ανήλθαν στο θρόνο ήλθαν αντιμέτωποι με την Οθωμανική Διοίκηση, την «Υψηλή Πύλη». Ορισμένους τους απαγχόνισαν, άλλους τους έπνιξαν στη θάλασσα, άλλους τους εξανάγκασαν σε παραίτηση, άλλους τους έστειλαν σε εξορία, και ορισμένοι άλλοι άφησαν την τελευταία τους πνοή στις φυλακές. Και όλα αυτά με αποφάσεις της Οθωμανικής Διοίκησης."

Αναφέρουμε συνοπτικά περιπτώσεις των Πατριαρχών που απαγχονίσθηκαν ή θανατώθηκαν και δεν είναι και τόσο γνωστές στο ευρύ κοινό, χωρίς να γίνεται λόγος για το σημαντικό αριθμό ιεραρχών, ιερέων και μοναχών που απαγχονίσθηκαν ή θανατώθηκαν.

Ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την Άλωση Γεννάδιος Σχολάριος είναι και ο πρώτος που παραιτείται λόγω διαφωνιών του με την Οθωμανική Διοίκηση.

Ο Ιωάσαφ Α΄ (1465-1466): Αφού τον ξύρισαν, εκθρονίσθηκε με εντολή του Σουλτάνου.

Ο Ραφαήλ Α΄ (1475-1476): Μη δυνάμενος να πληρώσει τον καταναγκαστικό φόρο (πεσκέσι) εκθρονίσθηκε, φυλακίστηκε όπου και μετά ένα χρόνο απεβίωσε.

Ο Ραφαήλ Β΄ (1603-1607): Με εντολή του Σουλτάνου Αχμέτ Ι΄ εκθρονίσθηκε και εξορίσθηκε και θανατώθηκε μετά από φρικτά βασανιστήρια.

Κύριλλος Α΄ ο Λούκαρις ( 1620 – 1638 ): Πέντε φορές στο διάστημα αυτό ανήλθε και κατήλθε του Θρόνου έχοντας υπηρετήσει σε αυτόν και πρώτα, ήδη από το 1612 και για μικρό διάστημα, ως επιτηρητής του από τη θέση του Πατριάρχου Αλεξανδρείας. Στις 20 Ιουνίου 1638 με εντολή του Σαντραζάμη Μπαϊράμ Πασά συνελήφθη και φυλακίσθηκε σε πύργο του Βοσπόρου. Στις 27 Ιουνίου παραδίδεται σε γενιτσάρους και εκείνοι τον μεταφέρουν με πλοιάριο ανοιχτά της θάλασσας όπου και τον πνίγουν.

Κύριλλος Β΄ ο Κονταρής (1633-1639): Λόγω των ενεργειών του εκθρονίζεται και κατόπιν συλλαμβάνεται από τις Οθωμανικές Αρχές, φυλακίζεται και εξορίζεται στην Καρθαγένη. Ο εκει οθωμανός πασάς της Τύνιδος του επέβαλε να ασπασθεί το Ισλάμ, αλλά ο Κύριλλος αντιστάθηκε και για τον λόγο αυτό τον απαγχόνησαν στις 24 Ιουνίου 1640. Και μία εντυπωσιακή λεπτομέρεια: κατά τον απαγχονισμό του το σχοινί της αγχόνης κόβεται δύο φορές και κατόπιν αυτού τον πνίγουν.

Παρθένιος Β΄ (1644-1646, 1648-1651): Με εντολή του Σουλτάνου Ιμπραχίμ εκθρονίσθηκε και παραδόθηκε στους γενιτσάρους για να τον πνίξουν. Το σκήνωμά του βρέθηκε στη γύρω περιοχή της νήσου Πλάτης των Πριγκηπονήσων, από Χριστιανούς οι οποίοι και το ενταφίασαν στο νησί της Χάλκης.

Παρθένιος ο Γ΄ (1656-1657): Με εντολή του Σουλτάνου μετά από φρικτά βασανιστήρια απαγχονίσθηκε στην Καγγελωτή Πύλη (περιοχή Παρμα καπί) της Πόλης την 1η Απριλίου (Σάββατο του Λαζάρου) και μετά απο τρείς ημέρες ρίφθηκε στη θάλασσα.

Γαβριήλ Β΄ (23/4-5/5-1657): Στον Πατριαρχικό Θρόνο παρέμεινε μόνο δώδεκα μέρες. Εκθρονίσθηκε και τοποθετήθηκε στη Μητρόπολη Προύσσης. Έγινε καταγγελία-συκοφαντία Εβραίων της περιοχής ότι εκχριστιάνισε ένα μουσουλμάνο, ενώ στην πραγματικότητα αυτός τον οποίον βάπτισε ήταν Εβραίος. Αποτέλεσμα της κατασυκοφάντησής του ήταν η φυλάκιση και στη συνέχεια ο απαγχονισμός του στις 3 Δεκεμβρίου 1659.

Μελέτιος Β΄ (1768-1769): Μετα την παραίτησή του συλλαμβάνεται μαζί με άλλους τριάντα προκρίτους, κληρικούς και λαϊκούς και φυλακίζεται βασανιζόμενος φρικτά. Ενώ αθωώθηκε της κατηγορίας για συνεργασία κατά του Οθωμανικού κράτους εξορίσθηκε στη Μυτιλήνη. Εκεί υπέφερε περισσότερα από την Οθωμανική Διοίκηση εξαιτίας και του πυρπολισμού του Τσεσμέ από τους Ρώσους. Κατόπιν ζήτησε άδεια από τον Σουλτάνο να μεταβεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Τένεδο. Από εκεί αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη όπου του επιτράπηκε να μείνει μόνο 61 μέρες. Απεβίωσε στην Τένεδο στα μέσα του 1777 σε μεγάλη φτώχεια.

Κύριλλος Στ΄ (1813-1818): Επειδή δεν κατέστη αρεστός στο Σουλτάνο Μαχμούτ του Β΄, εκθρονίσθηκε και εξορίσθηκε στο Άγιον Όρος. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αδριανούπολη. Οκτώ μέρες μετά τον απαγχονισμό του Γρηγορίου Ε΄, στις 18 Απριλίου 1821, ο Σουλτάνος δίνει εντολή να κρεμασθεί και εκείνος στην πύλη του Μητροπολιτικού Μεγάρου. Μετά από 3 μέρες ρίφθηκε στον ποταμό Έβρο, και η αγία σωρός του βρέθηκε στις όχθες του ποταμού κοντα στο χωριό Πύθιο του Διδυμοτείχου όπου και με άκρα μυστικότητα, παρά την απαγόρευση που υπήρχε από τις Αρχές, και με ευλάβεια τάφηκε από τους κατοίκους του.

Ευγένιος Β΄ (1821-1822): Διάδοχος του απαγχονισθέντος Γρηγορίου Ε΄. Παραδόθηκε σε διαδηλωτές και σύρθηκε στους δρόμους από τα γένεια και τα μαλλιά και πέθανε λίγον καιρό αργότερα από τις κακουχίες που υπέστη.


Αυτά προς γνώση της ιστορίας και μόνο. Και όχι για να προκαλέσουν το δίκαιο αίσθημα. Αιωνία η μνήμη αυτών.

Άγιος ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΣΤ

΄Αγιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε΄

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ ΚΠΟΛΕΩΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ο ΛΟΥΚΑΡΙΣ

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε 

 

ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΣΤ ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΣ

Σεβασμιώτατε εκπρόσωπε της Α.Θ.Παναγιότητος του Οικουμενικού Πτριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου και Ποιμενάρχα της Θεοστηρίκτου ταύτης Μητροπόλεως κ.Κωνσταντίνε.

Σεβαστοί Πατέρες.

Κύριε Δήμαρχε και λοιποί εκρόσωποι των Αρχών της Πολεώς μας.Ευλογημένε Λαέ του Θεού.

 Χρέος ιερόν και παλαιόν μας συνεκέντρωσεν σήμερον εις τον Ιερόν τούτον Ναόν .  Χρέος έναντι ανδρός τιμίου και αγίου, του μακαριστού και μαρτυρικού Οικουμενικού   Πατριάρχου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΣΤ΄ ,ο οποίος πριν από ογδόντα  ακριβώς χρόνια εις τον τόπον  τούτον παρέδιδε την μεν αγία αυτού ψυχήν εις χείρας Θεού  Ζώντος το δε   κουρασμένον αυτού Σώμα εις την φιλόξενον Αττικήν Γήν ,η οποία, για πρώτην  φοράν  εις την ιστορίαν της, εδέχετο εις την πρωτεύουσα της  ,την περιώνυμον των Αθηναίων Πόλιν ,νεκρόν Πατριάρχου ο οποίος ,κατά τον μακαριστόν Αρχιεπίσκοπον  Αθηνών Χροσόστομον Παπαδόπουλον,"εσυμβόλιζεν υπό τον φαιδρόν  της ελευθερίας ήλιον τον βαθύν, τον σιγηλόν και τον μελαγχολικόν , αλλ  άμα και τον εν σώφρονι καρτερία συγκρατούμενον  πόνον της αλυτρώτου του Γένους επιτομής".(Περιοδικό Εκκλησία 6-12-30).Και τούτον διότι εις τον μακαριστόν Πρωθιεράρχην Κωνσταντίνον "άνωθεν επεκλώσθη να συνδεθή προς μίαν των κρισιμοτάτων περιόδων της εθνικής και εκκλησιαστικής ημών ιστορίας" .Η Προύσα της ευάνδρου Βιθυνίας καυχάται ως η γήινος Πατρίς του μακαριστού Πατριάρχου, εκεί προ εκατό και πεντήκοντα ακριβώς ετών (1860 ) είδεν το λαμπρόν του ηλίου φώς ,ενώ η  περίφημος Πατριαρχική Θεολογική Σχολή της Χάλκης  κατέστησε αυτόν απόστολον θερμόν του Ευαγγελίου και κήρυκαν  των ιδανικών και ελπίδων του Γένους. Από την πατρίδα του .την Προύσα , θα ξεκινήσει και την εκκλησιαστική του πορεία ,ως Αρχιδιάκονος  Αυτής , η Μητρόπολις Σαράντα Εκκλησιών της Θράκης ,θα τον δεχθεί  ως Βοηθόν Επίσκοπον  υπό τον τίτλον Ροδοστόλου, η Μητρόπολις Βελλάς  και  Κονίτσης της Ηπείρου ως Μητροπολίτην  και στην συνέχεια  η ιστορική Μητρόπολις Τραπεζούντος του ηρωικού Πόντου  για να ακολουθήσουν αι Γεροντικαί Μητροπόλεις Κυζίκου και είτα Δέρκων  και τέλος ο περίλαμπρος Οικουμενικός Θρόνος. 

Εις τας θέσεις αυτάς  η Εκκλησία τον εξέλεξεν εκτιμούσα το ήθος , την ευστάθειαν του χαρακτήρος , την προσήλωσην του εις το καθήκον, την απόλυτον υπακοήν και τον σεβασμόν του προς την Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία . Τα περί της εκλογής του εις τον σεπτόν Οικουμενικόν Θρόνον , αλλά και όσων ακολούθησαν αυτής , θα μου επιτρέψετε όπως δανεισθώ   εκ της εμπνευσμένης ομιλίας του Διαδόχου Αυτού εις τον Θρόνον του Αποστόλου Ανδρέου ,του σημερινού Οικουμενικού Πατριάρχου κ . Βαρθολομαίου την οποίαν εξεφώνησεν κατά  την ευλογημένη εκείνη ώρα των Αποκαλυπτηρίων του Ανδριάντα του μακαριστού Πατριάρχου Κωνσταντίνου εις το κέντρον της Πόλεώς μας    την 13 ην Μαΐου του 2008 ."Εις ημέρας θυελλώδεις" ,είπεν ο  Πατριάρχης μας , "Εις ημέρας θυελλώδεις και τραγικάς δια το Γένος και την Εκκλησίαν, την 25 ην Νοεμβρίου 1924 , η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου , εις διαδοχήν του αποβιώσαντος Γρηγορίου Ζ΄ , εξέλεξε τον έως τότε Γέροντα Δέρκων Κωνσταντίνον τον Αράπογλου ως Κωνσταντίνον ΣΤ΄ , Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως , Νέας Ρώμης και Οικουμενικόν Πατριάρχην. Επρόκειτο δι ΄  άνδρα καλόν και αγαθόν, αιδήμονα μεν  την απάντησιν,  πράον δε τον τρόπον και λαλιάν προιέμενον πρεπόντως και εκ παιδός εκμεμελετηκότα πάντα τα της αρετής οικεία " (Μαρκ.15,12 ) ……Η αρετή του , η συνεσίς του , η παιδεία του , η διοικητική  ικανότης  του , η αγάπη του δια την εσταυρωμένην Μητέραν  Εκκλησίαν   και το Γένος , του είχον  εξασφαλίσει όχι μόνον την αγάπην, την  αφοσίωσιν και   τον σεβασμόν του πιστού Λαού , αλλά και την βαθείαν εκτίμησιν και εμπιστοσύνην της σεβασμίας Ιεραρχίας  , η οποία , εις τας δυσχειμέρους  εκείνας ώρας  , επέβλεψεν εις το σεβάσμιον προσωπόν του   με χρηστάς ελπίδας και του ενεπιστεύθη  τους οίακας του Οικουμενικού Θρόνου . Δυστυχώς όμως ο νεοεκλεγείς Πατριάρχης επέπρωτο να δοκιμασθή αμέσως μετά σκληρότατα. Η Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής Πληθυσμών , η οποία συνεστήθη εις εφαρμογήν της Συνθήκης της Λωζάννης , τον εχαρακτήρισεν ως ανταλλάξιμον , δηλαδή εκριζωτέον και αποπομπαίον!.. " Εν πυρί δοκιμάζεται χρυσός  και άνθρωποι  δεκτοί εν καμίνω ταπεινώσεως" , λέγει η Αγία Γραφή
 ( Σοφ. Σειράχ 2, 5 ). Και ο αείμνηστος Προκάτοχος ημών ερρίφθη εις την φοβεράν κάμινον της ταπεινώσεως , υποχρεωθείς , χωρίς προειδοποίησιν , να εγκαταλείψη άκων και διαμαρτυρόμενος την έδραν του και το δοκιμαζόμενον ποίμνίον του , την πρωίαν της εορτής των Τριών Ιεραρχών του 1925 . Επιβιβάσθη υπό της εξουσίας εις τον σιδηρόδρομον άνευ αποσκευών , άνευ εφοδίων , " άτερ βαλλαντίου και πήρας "
 ( Λουκ.22 , 35 ) , πτωχός , άπορος , " με την ψυχήν εις το στόμα ", δια να καταλήξει μέσω Θεσσαλονίκης , ενταύθα , εις την Νέαν Φιλαδέλφειαν   , όπου τόσα και τόσα βίαιως αποσπασθέντα από τας εστίας των τέκνα της "Μεγάλης Στεριάς" προσεπάθουν να πήξουν μίαν πρόχειρον καλύβην δια να στεγάσουν την δυστυχίαν των .  ΄Ηλθεν εδώ ο Πατριάρχης του Γένους , με "καρδίαν αθυμούσαν και εκλείποντας οφθαλμούς και τηκομένην  ψυχήν  ( Δευτ. 28 , 65 ) , εν μέσω των ορφανών του , "συναγωνιστής εν τη θλίψει… και υπομονή εν Ιησού Χριστώ " 
( Αποκ . Ι . 1 , 9 ) , προστάτης των , παρηγορητής των , εμψυχωτής των , ως Πατήρ , αληθινός , αξιοπρεπής και όρθιος μέσα εις τας φλόγας της δοκιμασίας. Και όταν ανθρωπίνως εξέλιπε κάθε δυνατότης επιστροφής του εις το ιερόν Σύνθρονον του Φαναρίου , …υπέβαλεν εις την Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον την από του Θρόνου κανονικήν παραιτησίν του  , την 22αν Μαΐου του ιδίου έτους , προκειμένου να παύση η ορφάνια της ιστορικής έδρας της "Εκκλησίας των του Χριστού πενήτων" .  Όντως  , 
" ηγούμενος μέγας πέπτωκεν εν τη ημέρα ταύτη εν τω Ισραήλ " (Βασιλειών 3 ,39 ) , και εισήρχετο , ζων ακόμη , εις την ιστορίαν . Μετά δε πεντέμισυ έτη ήλθε και το οσιάκον τέλος της αγίας ζωής του , εις ηλικίαν μόλις εβδομήκοντα ετών , την 28^ην Νοεμβρίου 1930 . Ούτως ο Πατριάρχης Κωνσταντίνος προσετέθη εις τους αοιδίμους προκατόχους του περί το ουράνιον θυσιαστήριον , και ήκουσεν ασφαλώς παρά του Κυρίου το :
" οίδα σου τα έργα και την θλίψιν και την πτωχείαν" ( Αποκ . Ι . 2 , 9 ), διά να λάβει μετά ταύτα από τας χείρας Του , ως "πιστός άχρι θανάτου" , " τον στέφανον της ζωής " 
( Αποκ . 2 , 10 ) .

        

                                          

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, πατέρες και εν Κυρίω Αδελφοί .  Είναι γνωστόν ότι αμέσως μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως  τον αγώνα για την Εθνική Παλιγγενεσία επωμίσθη η Εθναρχούσα Ορθόδοξος Εκκλησία ,υπό τον Εθνάρχη-Οικουμενικό Πατριάρχη ΚΠόλεως. Με πολλές θυσίες  , δάκρυα και αίμα η Μητέρα Εκκλησία περιέθαλψε στην αγκαλιά της το δουλωμένο Γένος  και κατάφερε να κρατήσει αδούλωτο το φρονημά του .  Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις  που η μανία του κατακτητή ξεσπούσε στο πρόσωπο του Πατριάρχη-Εθνάρχη  . Στη μεγάλη χορεία των Μαρτύρων είναι πλείστοι οι Πατριάρχες που αντί για ωμοφόριο ευλόγησαν και  πέρασαν στο λαιμό τους το σχοινί του δημίου κι αντί να λειτουργήσουν στην Αγία Τράπεζα το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου λειτούργησαν το δικό του σώμα και προσέφεραν το δικό τους αίμα . Επισφράγισαν έτσι την Πατριαρχική τους διακονία κι έκαμαν , όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, "την  τελευτήν τελευταίον μυστήριον ". 
Το μυστήριο της Ρωμιοσύνης που άντεξε , έζησε, ζει και θα συνεχίσει να ζει . ΄Ενδεκα Πατριάρχες  έδωσαν την ζωή τους ,χωρίς να αναφέρουμε όσους εταπεινώθηκαν , εξορίστηκαν , εχλευάσθηκαν , σήκωσαν αγόγγυστα τον Σταυρό του Γένους για να ζούμε εμείς σήμερα στο φώς της Αναστάσεως  του .Ένδεκα νεκροί Πατριάρχες και κανένας προδότης ! Αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα. Η θυσία των Πατριαρχών ,των Αρχιερέων , των Ιερέων , των Διακόνων και Μοναχών κρατά ψηλά την Εθνική μας υπερηφάνεια και αποτελεί για όλους μας εγγύηση ότι έστω κι αν όλοι στις δύσκολες ώρες εγκαταλείψουν τον λαό , η Εκκλησία θα συνεχίσει την λαμπρή της παράδοση να προσφέρει τους Λειτουργούς Της θυσία ζωής για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία .  Εις την περίπτωσιν του τιμωμένου σήμερον Πατριάρχου Κωνσταντίνου ο κατακτητής δεν ζητούσε αίμα. Ζητούσε ταπείνωση και εξαφάνιση του Κέντρου της Ορθοδοξίας από τον φυσικό του χώρο την Βασιλεύουσα Πόλη του Κωνσταντίνου . Η απελασίς του δεν ήταν μια απλή εφαρμογή μιας αμφισβητούμενης και άκυρης , όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια , παραγράφου της Συνθήκης της Λωζάννης . Στο πρόσωπο του Πατριάρχου πίστευαν ότι ταπεινώνουν ολόκληρη την Ορθοδοξία  και τον Ελληνισμό  Η απέλασις δεν ήρθε μόνη της . Ήταν η συνέχεια ενός  ύπουλου σχεδίου που καταστρώθηκε πριν και εφαρμόστηκε μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης και την αποτυχία της οριστικής απομακρύνσεως του Πατριαρχείου από την  Κωνσταντινούπολη . Το σχέδιο , όπως αποδεικνύουν τα επίσημα Αρχεία των Γαλλικών και Αμερικανικών Αποστολών στην Πόλη  , προέβλεπε αρχικά την τουρκοποίηση του Πατριαρχείου , την αποδυνάμωσή  του   στην συνέχεια και τέλος την εκ των πραγμάτων απομακρυνσή του . Μέσα σε αυτό το σχέδιο εντάσσονται τόσο η ίδρυση από τον Κεμάλ του λεγομένου 
 " τουρκορθόδοξου πατριαρχείου " υπό τον περιβόητο παπα- Ευθύμ , ένα έκτρωμα που δυστυχώς υφίσταται μέχρι σήμερα και κατέχει ακόμα παράνομα περιουσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όσο και η απαίτηση  για παραίτηση  του Πατριάρχου Μελετίου Δ ΄ καθώς και οι συνεχείς παραβιάσεις της Συνθήκης σε βάρος των Ελλήνων της ΚΠόλεως , της  Ίμβρου και της Τενέδου  . Όλα  ήσαν καλά μελετημένα και υπολογισμένα .Εκείνο όμως που δεν είχαν υπολογίσει ήταν το ήθος , η αξιοπρέπεια και το βάρος της κληρονομιάς που  έφερε  ο απελαθείς Πατριάρχης . Δεν υπολόγισαν στις αντοχές της Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης που τις οδηγούν στην υπέρβαση των προσκαίρων και δεινών γεγονότων και στην κατάκτηση αιωνίων αγαθών και παρρησίας Θεϊκής .  " Το μαρτύριο έχει αξία όταν αντέχει "   , έχει πει ένας σύγχρονος λόγιος Ιεράρχης  του Οικουμενικού Πατριαρχείου , ο Χαλκηδόνος Μελίτων   . Και εδώ ακριβώς συνίστανται το Μυστήριον και το Θαύμα της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας . Αντέχουν . Και τι θα πει αντέχω στα χείλη του Ρωμιού , διερωτάται ένας άλλος Φαναριώτης λόγιος Ιεράρχης , ο Πέργης Ευάγγελος ,   και απαντά "Θα πει κρατώ σφιχτά  κάτι . Αλλά και κρατιέμαι σφιχτά από κάτι  … Υπάρχει ένας κύκλος του μαρτυρίου στη ζωή, που περιχωρείται  μέσα σε δύο δυνάμεις . Της αντοχής και της ανταπόδοσής της . Η δεύτερη , προϋποθέτει την πρώτη   και την καθιστά τμήμα του λαού και της ιστορίας του . Έτσι κερδίζουν οι θεσμοί άφθαρτο στέφος και πρόσβαση στην αιωνιότητα . ΄Ετσι αθανατίζουν την εικόνα τους  . Για την Ορθοδοξία και την Ρωμιοσύνη , εικόνα με αντοχή και παράδοση ήθους . Είναι τροφοδότηση της ανακαίνισης . Αντέρισμα του Θεσμού . Και κανόνας ζωής . "Αντεχόμεθα της κληρονομίας ημών "!.. (Πέργης Ευαγγέλου-Εκ Φαναρίου Β ) . Αυτή  η βαριά κληρονομιά ήταν το φώς των μαρτύρων Πατριαρχών , αυτής κληρονόμος και ο τιμώμενος Πατριάρχης Κωνσταντίνος . Στον Πατριαρχικό Θρόνο της Βασιλεύουσας εκλήθη ως Ιερομαρτύρων κυρίως διάδοχος και δεν άργησε να τεθεί επί της κεφαλής και αυτού ο στέφανος του μαρτυρίου . Στις 28 Νοεμβρίου 1930 , ο Κύριος ,εκάλεσε κοντά Του τον κουρασμένο Πατριάρχη Κωνσταντίνο . Εκοιμήθη ήρεμος και γαλήνιος , ύστερα από ολιγοήμερη ασθένεια ,σε ηλικία 70 ετών, στην προσφυγική του κατοικία στην Ν .Φιλαδέλφεια . Οι τελευταίες  λέξεις που βγήκαν από τα χείλη του είναι συγκλονιστικές αλλά και χαρακτηρίζουν  το ήθος του ανδρός και το μεγαλείο της αντοχής του : " Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν" και " Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης προς την Εκκλησίαν και το Γένος, θλίψις , η στενοχωρία , η διωγμός η μάστιξ ; "
 Ογδόντα ακριβώς χρόνια από τον θάνατο του πρόσφυγα Πατριάρχη , το μνημόσυνο του Παρακαταθήκη ιερή , που την συνέστησε σαν τελευταία ευχή στις επερχόμενες γενιές μέσα από το βουβό του μαρτύριο. Το όνομά  του  χαραγμένο στο Φωτοστέφανο του Γένους .
Και ο Στέφανος της Δικαιοσύνης ,που του απένειμε ο Δίκαιος Κριτής , 
" μαργαρίτης πολύτιμος" στα " Άγια των Αγίων " της Ορθοδοξίας. 
Κωνσταντίνου του Παναγιωτάτου 
και Οικουμενικού Πατριάρχου 
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ 

 
 Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Ηλιάκης
 Ιερός Ναός Αγίων Βασιλείου και Κοσμά του Αιτωλού Ν . Φιλαδελφείας 
 28 Νοεμβρίου 2010. 
  

      

               

      

Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ ΣΟΦΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ Ν.ΜΑΚΡΗΣ

Μια απροσδόκητη επίσκεψη δέχθηκαν οι Μοναχές της Ιεράς Μονής του Αγίου Εφραίμ στην Ν.Μάκρη χθες (24 ΜΑΡΤΊΟΥ 2011)  στις 12 το μεσημέρι. Εντελώς ξαφνικά και χωρίς προηγουμένη ειδοποίηση έφθασε στην Μονή η Α.Μ.η Βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία . Την Βασίλισσα συνόδευε η αδελφή της πριγκίπισσα Ειρήνη και σκοπός της επισκέψεως ήταν η προσκύνηση του Λειψάνου του αγίου Οσιόμαρτυρος Εφραίμ ,που πρόσφατα εν ετάχθη στην χορεία των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου . Την Βασίλισσα υποδέχθηκε η Ηγουμένη Γερόντισσα Θεοδοσία και οι Αδελφές της Ι.Μονής.Η Α.Μ. ζήτησε να τελεσθεί μια μικρή δέηση υπέρ υγείας της Βασιλικής Οικογενείας και δήλωσε ότι  ειναι πολύ χαρούμενη γιατί αξιώθηκε να εκπληρώσει και αυτήν την επιθυμία της. 

Αρχιμ.Τιμόθεος Ηλιάκης

Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟ Ε

"Εδώ εις Αθήνα ήρθε ένας πρωτοεταιρίστας(σ.σ.από τους πρώτους της Φιλικής Εταιρίας) Λουκάς Λιονταρίδης,προκομμένος άνθρωπος. Πιαστήκαμεν φίλοι. Τόν ρώτησα διά τόν πατέρα της λευτεριάς μας ,τον μακαρίτη Ρήγα Βελεστίνο,πως προδόθη. Μου είπε πολλά. Αφού τόν πρόδωσαν και σκοτώθη,τότε ,ο Σουλτάνος πρόσταξε τον μακαρίτη Πατριάρχη και τόδωσε ο,τι κατήχησες τόχαν δώσει,όπου ήταν του Ρήγα,και του είπε ν΄αφορίσει αυτόν και τούς οπαδούς του. Τότε ο αγαθός Πατριάρχης περίλαβε αυτός την Εταιρία δια να μήν σβήσει και την ξακολούθησε και κατηχούσε κι έστειλε και πιστόν άνθρωπον εις την Ρουσία,κι εκεί ήταν ο Λιονταρίδης,πιστός φίλος,του Πατριάρχη,και ήταν αξιωματικός της Ρουσίας. Και του παράγγειλε να πάγει εις το ΄Ορος ο Λιονταρίδης,οπού ήταν κι ο Πατριάρχης εκεί σεργούνι ,ν΄ανταμωθούν. ΄Ετζι πήρε την άδεια και πήγε εις το ΄Ορος. Αφού ανταμώθηκαν με τον Πατριάρχη,τον κατήχησε και τον χειροτόνησε και καλόγερο,και του είπε να πάγει εις τήν Ρουσίαν ν΄απαρατηθεί από τήν δούλεψη και να μιλήσει με τον Καποδίστρια και να περάσει εις Βλαχιά να πάρει Μοναστήρια με νοίκι και να κατηχήσει κι όσους μπορέσει,και να συνάξει κι ο,τι χρήματα μπορέσει δια να χρησιμέψουν διά την πατρίδα. Πήγε εις την Ρουσία,παρητήθη,μίλησε και με τον Καποδίστρια και εις την Βλαχιά κατήχησε πολλούς και τον Μιχάλβοντα και πήρε και Μοναστήρια και σύναξε κι ως τρία μιλιούνια γρόσια.Του αποκρίθη ο Πατριάρχης να τάχει εκεί όσο να χρειαστούνε. Ο μακαρίτης ο Ναπολέων ο αυτοκράτορας της Γαλλίας,το καύκημα του κόσμου, διά μέσον του πρέσβη του τότε Σεμπαστιάνη γράφει του Πατριάρχη εις Κωνσταντινούπολη και του λέγει να στείλει να κατηχήσει παντού τους Χριστιανούς,να είναι ετοιμασμένοι,κι όταν να είναι καιρός οπού θα κινηθεί,να χτυπήσουν κι αυτήνοι, και είναι δικό τους από Κωνσταντινούπολη και κάτου, Γουργαρία, Σερβία, Θεσσαλομακεδονία, Ντοθράτζο, Αυλώνα και ολόγυρα αυτά τα μέρη,Ρούμελη,Πελοπόννησο και τα νησιά. Του αποκρίθη ο Πατριάρχης οτι ξακολουθεί απο καιρό ο,τι του γράφει. Κι έστειλε και κατηχούσαν.Ηκακή τύχη , απότυχε ο Ναπολέων και νεκρώσανε κι αυτά. Αυτό το σκέδιον το ήξερε κι ο Καποδίστριας από τον Πατριάρχη. Οταν λευτερωθή τούτο το ολίγον μέρος της Ελλάδος ,ο Αυτοκράτορας της Ρουσσίας, ήξερε το σκέδιον κι έβαλε τον Καποδίστρια να ΄νεργήσει εις τους ΄Ελληνες να τον κάμουν Κυβερνήτη."

 Η μαρτυρία του Μακρυγιάννη ότι ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε ο Εθνομάρτυρας συνέχισε το έργο της Φιλικής Εταιρίας έχει επιβεβαιωθεί περίτρανα από την ιστορική έρευνα και αποτελεί την καλύτερη απάντηση στους κατά καιρούς ανθέλληνες επικριτές του. 

(πηγές ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ- Ι.ΜΧατζηφώτη ΑΝΘΗ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ )  . 

ΤΩΡΑ ΜΙΛΑΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΝΤΙ ΑΛΛΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΓΡΑΙΚΥΛΟΥΣ  ΠΟΥ ΤΟΛΜΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΩΡΕΣ ΝΑ ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΛΑΜΠΡΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΗΡΩΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑ " ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ " ΤΟΥ .

 <<ΣΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΤΖΕΜΠΙΧΑΝΕΔΕΣ (ΠΥΡΙΔΑΠΟΘΗΚΕΣ) ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ,ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΜΕΡΟΝ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ .ΚΑΙ ΘΥΣΙΑΣΑΝ ΟΙ ΚΑΗΜΕΝΟΙ ΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ ,ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.ΚΑΙ ΟΙ ΜΠΑΥΑΡΕΖΟΙ ΠΑΝΤΥΧΑΙΝΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΠΟΥΤΖΙΝΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ,ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕΜΝΟΙ ΚΙ ΑΓΑΘΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΧΤΗΣΑΝ ΑΥΤΑ,ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΣΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΖΟΥΣΑΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΤΟΣΟ ΦΤΩΧΟΙ ΚΑΙ ΕΤΡΩΓΑΝ ΨΩΜΙ....>> 

ΕΔΩ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΣΤΡΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΚΗ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕΤΑΧΕΊΡΙΣΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΥΑΡΟΥΣ ΤΟΣΟ ΟΙ ΑΓΝΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΚΑΙ ΡΙΜΑΞΑΝ.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ ΠΩΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΝ ΣΥΝΤΗΡΗΣΕ Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΞΕΙ.
"ΘΡΗΣΚΕΙΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΜΕΝ ΕΜΕΙΣ,ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΠΟΥΛΟΥΜΕΝ!ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑΝ ΜΟΥ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ,ΘΑ ΕΝΕΡΓΗΣΩ ΚΙ Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΑΣ ΜΟΥ ΚΑΜΟΥΝ!¨(Στρατηγος Μακρυγιαννης) 

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Ποια η ωφέλεια όταν κανείς νηστεύει αποφεύγοντας να παίρνει ορισμένες τροφές στο στόμα του, τη στιγμή που με τα έργα του γίνεται φονιάς; Γι’ αυτό λοιπόν, να προσέξουμε όπως μαζί με την νηστεία εφαρμόζουμε τις εντολές και καλλιεργούμε τον υπόλοιπον κατάλογον των αρετών.
( Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος ) 

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ...

Ας γίνει αφορμή μετάνοιας πραγματικής στη πνευματική αλλά και στη ζωή μας γενικότερα. Είναι αυτό που σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Μετάνοια αλλαγή σκέψης,γνώμης και τρόπου ζωής. 
Κάναμε λάθη, ας το παραδεχθούμε με συντριβή και ας τα διορθώσουμε με την βοήθεια του Κυρίου,της Θεοτόκου και των αγίων της Εκκλησίας μας μυστηρίων..
Ας αγωνιστούμε για να αποκτήσουμε καθαρή και ειρηνική καρδιά γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτάσουμε στη Θέωση που πρέπει να είναι ο σκοπός της ζωής μας. 
Ας ξεκινήσουμε το ελπιδοφόρο ταξίδι προς το καλό λιμάνι της Σωτηρίας μας ζητώντας και παρέχοντας Συγνώμη από και προς όλους.
Ας μάθουμε να συγχωρούμε λάθη και παραλείψεις των συνανθρώπων μας για να μας συγχωρέσει κι εμάς ο Θεός τα δικά μας ανομήματα . 

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ  

π.Τιμόθεος Ηλιάκης   

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΤΟΣΟ ΑΔΙΚΑ....

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΒΡΕΘΩ ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΩΝ  ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ .ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΩ ΟΤΙ ΠΟΝΑΩ ΚΙ ΕΓΩ ,ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ .ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟΝΙΣΩ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ  ΕΓΙΝΑΝ ΗΡΩΕΣ .ΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΞΕΣΚΕΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΓΥΜΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ .ΠΩΣ Η ΘΥΣΙΑ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΔΑ ΜΑΣ ΩΡΑ ΕΓΙΝΕ ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ.ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ  ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ,ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ,ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΑΣ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ,ΙΣΩΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ Η ΙΣΩΣ ΠΑΡΑΣΤΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΗΔΕΙΕΣ ,ΟΜΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΩΡΑ .ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΩ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝΝΟΩ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΓΙΑΤΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΑΠΛΟΣ ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΠΑΡΕΙ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΘΩΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΟΠΩΣ ΕΛΠΙΦΟΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΟΡΓΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΠΟΥ ΦΘΑΝΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ.ΑΣ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΥΜΑΤΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ <<ΠΟΛΕΜΟΥ>> ΠΟΥ ΤΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΉΡΥΞΕ  .
ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΞ ΥΨΟΥΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ!