Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΩΖΕΙ Μητροπολίτου Ν. Ιωνίας Τιμοθέου Ματθαιάκη
"Από την υπηρεσίαν μου ως Στρατιωτικού Ιερέως κατά τον Ελληνοιταλικον πόλεμον 1940-41, ενθυμούμαι το κάτωθι περιστάτικον,το οποίον συνέβη εις το 5ον Στρατιωτικόν Νοσοκομείον Θεσσαλονίκης. Μεταξύ των νοσηλευομένων βαρέως τραυματισμένων οπλιτών του Αλβανικού μετώπου, ήτο ένας νέος, τον οποίον έβλεπον καθημερινώς, δια να του δίδω θάρρος, επειδή ήτο ανάπηρος και εις τους δύο πόδας από κρυοπαγήματα . Κατά μίαν επίσκεψίν μου εις τόν θάλαμον, όπου έκειτο, επεσκέφθην ένα έκαστον και όλοι με επληροφόρουν,ότι ο (τάδε) ήτο εις τα τελευταία του.
Αφού επεσκέφθην όλους, τελικώς κατέφθασα εις την κλίνην του, τον εχαιρέτισα και τον ηρώτησα πως αισθάνεται, οπότε μου απάντησε μονολεκτικώς "θα πεθάνω ". Τον καθησύχασα και τον εβεβαίωσα, ότι ουδείς γνωρίζει την ώραν και την στιγμήν του τέλους του, αλλ' εκείνος επέμενε, διότι αυτό αντελήφθη και από τους ιατρούς. Του συνέστησα να κάμη υπομονήν και προσευχήν,εκείνος όμως επέμενε να του φέρω την Αγίαν Κοινωνίαν . Του είπα, διατί επιμένει, αφού προ ολίγων ημερών τον εκοινώνησα. Κι εκείνος μου επανέλαβε," διότι θα πεθάνω". Τότε του είπα,άν πιστεύεις ,ότι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα σου δώσουν ζωήν, τότε θα σου φέρω την Αγίαν Κοινωνίαν . Εκείνος μου απήντησε "πιστεύω", εζήτησε δε να τον μεταλάβω αμέσως.
Δια να μη τον επηρεάσω ψυχολογικώς, του είπα ότι θα τον μεταλάβω το πρωί της επομένης ημέρας, όπερ και έπραξα. Ευτυχώς η Χάρις του Θεού τον διεφύλαξε,διότι μέχρι της διαλύσεως του Νοσοκομείου και την μεταφοράν του πρός Νότον, κατά την επικειμένην Γερμανικήν εισβολήν, ευρίσκετο εν ζωή.
Μετά από μερικά έτη ένας συγγενής μου, καταγόμενος εκ της περιοχής των Πατρών,μου είπεν ότι τυχαίως τον επισκέφθην εις την οικίαν του, εις ένα χωρίον των Πατρών και είδεν επί της τραπέζης μιαν Καινήν Διαθήκην, την οποίαν του είχα προσφέρει με σχετικήν αφιέρωσιν.Τον ηρώτησε πόθεν με γνωρίζει και εκείνος του ανέφερε περί της γνωριμίας μας εις το Στρατιωτικόν Νοσοκομείον και τον παρεκάλεσε να μου διαβίβασή τους χαιρετισμούς του.
Ούτω εξηκριβωμένα πλέον επληροφορήθην περί της υγείας του και εδόξασα τον Θεόν, ότι χάρις εις την πίστιν του και από την ένωσιν μετά του Χριστού διά της Θείας Μεταλήψεως εσώθη ως εκ θαύματος."
( Από το βιβλίο "ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ" ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗ "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ
( 1940-41 )" Αθήναι 1984 . )
"Από την υπηρεσίαν μου ως Στρατιωτικού Ιερέως κατά τον Ελληνοιταλικον πόλεμον 1940-41, ενθυμούμαι το κάτωθι περιστάτικον,το οποίον συνέβη εις το 5ον Στρατιωτικόν Νοσοκομείον Θεσσαλονίκης. Μεταξύ των νοσηλευομένων βαρέως τραυματισμένων οπλιτών του Αλβανικού μετώπου, ήτο ένας νέος, τον οποίον έβλεπον καθημερινώς, δια να του δίδω θάρρος, επειδή ήτο ανάπηρος και εις τους δύο πόδας από κρυοπαγήματα . Κατά μίαν επίσκεψίν μου εις τόν θάλαμον, όπου έκειτο, επεσκέφθην ένα έκαστον και όλοι με επληροφόρουν,ότι ο (τάδε) ήτο εις τα τελευταία του.
Αφού επεσκέφθην όλους, τελικώς κατέφθασα εις την κλίνην του, τον εχαιρέτισα και τον ηρώτησα πως αισθάνεται, οπότε μου απάντησε μονολεκτικώς "θα πεθάνω ". Τον καθησύχασα και τον εβεβαίωσα, ότι ουδείς γνωρίζει την ώραν και την στιγμήν του τέλους του, αλλ' εκείνος επέμενε, διότι αυτό αντελήφθη και από τους ιατρούς. Του συνέστησα να κάμη υπομονήν και προσευχήν,εκείνος όμως επέμενε να του φέρω την Αγίαν Κοινωνίαν . Του είπα, διατί επιμένει, αφού προ ολίγων ημερών τον εκοινώνησα. Κι εκείνος μου επανέλαβε," διότι θα πεθάνω". Τότε του είπα,άν πιστεύεις ,ότι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα σου δώσουν ζωήν, τότε θα σου φέρω την Αγίαν Κοινωνίαν . Εκείνος μου απήντησε "πιστεύω", εζήτησε δε να τον μεταλάβω αμέσως.
Δια να μη τον επηρεάσω ψυχολογικώς, του είπα ότι θα τον μεταλάβω το πρωί της επομένης ημέρας, όπερ και έπραξα. Ευτυχώς η Χάρις του Θεού τον διεφύλαξε,διότι μέχρι της διαλύσεως του Νοσοκομείου και την μεταφοράν του πρός Νότον, κατά την επικειμένην Γερμανικήν εισβολήν, ευρίσκετο εν ζωή.
Μετά από μερικά έτη ένας συγγενής μου, καταγόμενος εκ της περιοχής των Πατρών,μου είπεν ότι τυχαίως τον επισκέφθην εις την οικίαν του, εις ένα χωρίον των Πατρών και είδεν επί της τραπέζης μιαν Καινήν Διαθήκην, την οποίαν του είχα προσφέρει με σχετικήν αφιέρωσιν.Τον ηρώτησε πόθεν με γνωρίζει και εκείνος του ανέφερε περί της γνωριμίας μας εις το Στρατιωτικόν Νοσοκομείον και τον παρεκάλεσε να μου διαβίβασή τους χαιρετισμούς του.
Ούτω εξηκριβωμένα πλέον επληροφορήθην περί της υγείας του και εδόξασα τον Θεόν, ότι χάρις εις την πίστιν του και από την ένωσιν μετά του Χριστού διά της Θείας Μεταλήψεως εσώθη ως εκ θαύματος."
( Από το βιβλίο "ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ" ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗ "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ
( 1940-41 )" Αθήναι 1984 . )
