ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ
(6 Iανουαρίου 2011)
Μητροπολίτου ΠΕΡΓΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
«Τo του Γένους αεί περιφανές»
θάλεγα για τη Μεγάλη Εκκλησιά
και θα συμπλήρωνα για το Φανάρι
και «το προς ημάς εσαεί συγγενές(1)».
Οραματιστές μας ήθελαν τά «Φώτα»
με τον Πατριάρχη στον υγρόχερσο γυαλό
να κρατά στο χέρι τον Σταυρό
και με την αιωνίζουσα μνήμη στα ώτα.
Ήτανε η στιγμή στα Θεοφάνεια
που της Τριάδος φανερώθηκε η δόξα
και άνοιξε τα μάτια μας στο θαύμα
με του «Αγαπητού» τό Βάπτισμα στα Ιορδάνεια,
όταν με της περιστεράς το ξάφνιασμα
ακτίνες νοιώσαμε ν’αστράφτουνε φωτός
απ’τ’ανοιχτά τα επουράνια σταλμένες
σαν από θείου φωτισμού καταύγασμα,
με το πουλί τρελλά να φτερουγεί
και να υψώνεται σαν από θεία προσταγή
τ’ αόρατα στη γη ν’αποκαλύψει
την ώρα που άνωθεν λαμπροφεγγεί
και «τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει(2)»
την αχλύ καθαίροντας του κόσμου
ώστε και χορός αγίων μαζί μας νάναι
και «τα κάτω τοις άνω να συνομιλεί(3)»
και τη φωνή του Λόγου που βοά
να μπορεί ξεκάθαρα να ξεχωρίζει
πάνω από τη γη κι’από τα ύδατα
κάμνοντας τα παιδιά στο Θεό αγαπητά.
Πόσες χιλιάδες νάταν οι λαμπάδες
στο χώρο «ου ήμεν συνηγμένοι»
τη μέρα των Φώτων στο Φανάρι
να το φιλήσουν με τις ίδιες του ανταύγειες
και πόσες των ανθρώπων οι χιλιάδες
να θεασθούν που ζητάγαν της θεότητος το πυρ
και τον Αόρατο να αισθανθούν ως οραθέντα
μαζί με του κόσμου τις μυριάδες;
«Μέγας ει Κύριε... »(4) , βρόντηξε ο Πατριάρχης
ξαναφέρνοντας στο νου του και το θαύμα
«το εν τοις ύδασι του Κόλπου κεκρυμμένον»
πού τ’όλυσε της Βλαχερνήτισσας η Χάρις.
Τώρα «όρθρου φανέντος σελασφόρου»
και μέσα στην ήδη αγιασμένη πλάση
των γηγενών προσδοκούμε την ανάπλαση
με την Πόλη να γέμει ζωής πνευματοφόρου.
Φανάρι, 6.1.2011
[1] Γεώργιος Ακροπολίτης, «Χρονική Συγγραφή», Βόννη ΄51, 3, σ. 107.
[2] Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων, Ευχή εις τον Μ. Αγιασμόν
[3] Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων, Ευχή εις τον Μ. Αγιασμόν.
[4] Στην Ευχή του Μεγ. Αγιασμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.