...Οι Νεομάρτυρες Κληρικοί μας απέθαναν θάνατο ατιμωτικό,αλλά δεν έμειναν νεκροί. Σφαγιάσθηκαν,αλλά δεν χάθηκαν.Έγιναν σύμβολα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.Με το αίμα της σφαγής τους μας λυτρώνουν από τον πνευματικό θάνατο της δειλίας και σηματοδοτούν την πορεία μας προς την ουράνια πατρίδα πάντων των εθνών,στην οποία
κατοικεί η δικαιοσύνη και βασιλεύει η αγάπη.
Των ενδόξων Εθνοιερομαρτύρων ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Σμύρνης,
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Κυδωνιών,
ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ Μοσχονησίων,
ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ Ικονίου,
ΕΥΘΥΜΙΟΥ Ζήλων και των σφαγιασθέντων επωνύμων Ιερέων,Διακόνων και Μοναχών και πάντων των Αδελφών μας της Μικράς Ασίας, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ! "
 |
| ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ ΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ |
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Μητροπολίτη Φθιώτιδος Νικολάου "Οι Άγιοι της Μικρασιατικής καταστροφής"
Σημ. Οι Άγιοι Νεομάρτυρες της Μικρασιατικής Καταστροφής με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος εορτάζουν την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού ενώ Ασματική Ακολουθία έχουν συντάξει οι μακαριστοί Μητροπολίτες Πατρών Νικόδημος και Κορίνθου Παντελεήμων.
 |
| ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΜΙΟΣ |
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΑΓΙΩΝ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΩΝ
΄Ηχος δ΄Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ
Η πενταυγής Αρχιερέων χορεία,τη των αγώνων νοητή δαδουχία,την Μικρασίαν άπασαν αυγάζει νοητώς,ο σοφός Χρυσόστομος,Γρηγορίω τω θείω, Αμβρόσιος,Προκόπιος και Ευθύμιος άμα, ούς ευφημούμεν είπωμεν πιστοί,χαίροις Μαρτύρων , πεντάριθμε σύλλογε.
( π.Τ.Η.)
 |
| Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ(Ναός Α.Κοσμά Ν.Φιλαδελφείας) |
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ
Ήχος γ΄Θείας πίστεως
Μέγαν μάρτυρα η Εκκλησία,μέγαν ήρωα το έθνος σύμπαν,τον της Σμύρνης υμνούμεν Χρυσόστομον.Και γαρ γενναίως αθλήσας υπέμεινεν υπέρ πατρίδος και πίστεως θανατόν,Ιεράρχου τε υπόδειγμα εαυτόν ανέδειξς τον στέφανον λαβών τον αμαράντινον.
( ποιήμα Λεωνίδου Φιλιππίδου,ιδιαιτέρου χρηματίσαντος Γραμματέως του Εθνομάρτυρος και μ.τ.Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών)
 |
| ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ |
 |
| Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ΙΚΟΝΙΟΥ(Ναός Αγιου Κοσμά Ν.Φιλαδελφείας) |
 |
| Ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΜΟΣΧΟΝΗΣΙΩΝ |
 |
| Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΖΗΛΩΝ |
 |
| Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΚΥΔΩΝΙΩΝ |
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΑΓΑΡHΝΩΝ ΑΝAIΡΕΘΕΝΤΩΝ
ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΕΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΝΤΩ, ΑΠΟ 1918 ΕΩΣ 1922.
και Των συγχρόνων αυτώ ιερομαρτύρων:
Επισκόπου Ζήλων Ευθυμίου
Μητροπολίτου Μοσχονησίων Αμβροσίου
Μητροπολίτου Κυδωνιών Γρηγορίου
Μητροπολίτου Ικονίου Προκοπίου
και ετέρων Τεσσαράκοντα δύο επωνύμων ιερομαρτύρων
ιερομονάχων, πρεσβυτέρων και μοναχών
και Τριακοσίων τεσσαράκοντα και δύο
αγνώστων ονομάτων ιερομαρτύρων κληρικών
της εκκλησίας της Σμύρνης
Επί πλέον δε και εκατοντάδων χιλιάδων Ορθοδόξων Χριστιανών ανδρών, γυναικών και παιδίων Νεομαρτύρων,
μαρτυρησάντων, ως
αγρίως βασανισθέντων και σφαγιασθέντων
υπό των αλλοπίστων Τούρκων βαρβάρων
εν τη αποστολική Μικρά Ασία
Τη Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
+ Παντελεήμονος Καρανικόλα
Μητροπολίτου Κορίνθου
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΑΓΑΡHΝΩΝ ΑΝAIΡΕΘΕΝΤΩΝ
ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΕΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΝΤΩ, ΑΠΟ 1918 ΕΩΣ 1922.
ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ.
Ιστώμεν στίχους δ´, και ψάλλομεν τα επόμενα Προσόμοια.
Ήχος δ´. Έδωκας σημείωσιν
Σύναξιν αινέσωμεν, Νεομαρτύρων στηρίξασαν, εν δυνάμει της πίστεως, τα πάτρια τρόπαια, εν
χροαίς βαφέντα, θείου μαρτυρίου και τους θεμέθλους της σεπτής, ορθοδοξίας ευναματίσασαν: και
γαρ εν θλίψει ήστραψε, της Ιωνίας επτάφωτος, λυχνιών η ευπρέπεια, εν αστράσι χρυσίζουσα.
Εν έργοις εκλάμψαντες, φιλαδελφίας το πρότερον, τη δουλεία στενάζουσι, παράκλησις ώφθητε,
σεπτόν μαργαρίτην, πόθων αιωνίων, μη παραδόντες τοις κυσί, της Ιωνίας Ποιμένες πάντιμοι, διο
και ωραΐσθητε, τη ομοιώσει του Κτίσαντος, ακανθόπλοκον στέφανον, ως αρτίως φοινίξαντες.
Χρυσίω πλουτίσαντες, μαρτυρικήν εις πανήγυριν, εν σμαράγδω ωράθητε, σαρδίνω τε πίστεως,
κατηγλαϊσμένοι, δήμε αρτιθύτων, της Ιωνίας θαυμαστέ, ίρις καθάπερ του θρόνου ένθεος, Χριστού
του Παντοκράτορος, του ως χιόνος αυγάζοντος, ω απαύστως πρεσβεύετε του ευρείν ημάς έλεος.
Τους συνανυψώσαντας, το του σταυρού τροπαιούχημα, και σημαίαν την πάτριον, και
περιπατήσαντας, ποσίν ημαγμένοις, μέσω των παγχρύσων, της Μικρασίας λυχνιών, ύμνοις
τιμώμεν, ως Γένους στήριγμα, Χρυσόστομον τον πάντιμον, Κυδωνιών τε Γρηγόριον, και τον θείον
Αμβρόσιον, συν ομάθλων στρατεύματι.
Δόξα. Ήχος α´.
Θεού παρεμβολή, ην Ιακώβ πάλαι κατείδεν, άρνες ομού και Ποιμένες της Μικρασίας θεόθυτοι,
απαρχαί της ημών γενεάς, υμείς παρακλήτορές εστε, οδυνωμένης πατρίου καρδίας. Και γαρ
ανυψωθέντες εις όρη αιώνια δαυϊτικώς, εκείθεν όμβρους των δωρεών υετίζετε τη Φυλή,
χειμαζομένη των αλλοπίστων τη ραγδαιότητι. Όθεν ικετεύσατε την Παναγίαν Τριάδα, υπέρ των
τιμώντων την ιεράν υμών άθλησιν.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Το εν τω μικρώ Εσπερινώ Δογματικόν του ήχου.
ΑΠΟΣΤΙΧΑ
Πρώτον το Αναστάσιμον του ήχου
ειτα τα εξής των Αγίων Ήχος β´. Οίκος του Εφραθά.
Άσωμεν μυστικώς, τους θείους αριστέας, της Ιωνίας δόξαν, εσχάτως μετασχόντας, τη αίγλη της
σταυρώσεως.
Στιχ.: Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού· ο Θεός Ισραήλ, αυτός δώσει δύναμιν και
κραταίωσιν τω λαώ αυτού. Ευλογητός ο Θεός.
Χαίροις θεοτερπές, ομήγυρι Μαρτύρων, πορείαν μιμουμένη, φλογός της απροσίτου, ενθέου
ομοιώσεως.
Στιχ: Τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος, πάντα τα θελήματα αυτού εν
αυτοίς.
Λάμποντες εν Χριστώ, Χρυσόστομε τρισμάκαρ, Αμβρόσιε θεόφρον, Γρηγόριε τε μύστα, υπέρ ημών
πρεσβεύσατε.
Δόξα. Τριαδικόν.
Αίνον θεοπρεπή, εν ρείθροις μαρτυρίου, χορεία Ιωνίας, προσήξε τη Τριάδι, Πατρί Υιώ και
Πνεύματι.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Μήτερ τον εκ Πατρός, αρρήτως γεννηθέντα, προ πάντων των αιώνων, εκ σων αγνών λαγόνων,
σεσαρκωμένον τέτοκας.
Νυν Απολύεις, το Τρισάγιον.
Αναστάσιμον Απολυτίκιον του ήχου.
Και των Αγίων το εξής. Ήχος α´. Της ερήμου πολίτης.
Στρατίαν αθλοφόρων ορθοδόξως τιμήσωμεν, των λαμπαδουχούντων του Γένους την ψυχήν νέοις
έτεσι. Σεπτών Ιεραρχών παρεμβολήν, συν στίφει Ιερέων θεαυγεί, και απάντων συνοδείαν
αρτιφανή, μαρτύρων αναμέλποντες: Χαίροις της Μικρασίας προμαχών, χαίροις πατρίδος
καύχημα, χαίροις της Εκκλησίας του Χριστού, θείον αγλάϊσμα.
Έτερον, Ήχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε.
Τον Σμύρνης Χρυσόστομον, ανευφημούμεν πιστώς, και μύστην Αμβρόσιον, Μοσχονησίων ταγόν,
και θείον Γρηγόριον· Χαίρετε εκβοώντες, Αιολίδος το κλέος, σύμπασιν Ιεράρχαις, ιερεύσι και
σμήνει, κλεινών Νεομαρτύρων Χριστού, γνωστών ανωνύμων τε.
Έτερον, Ήχος γ´. Την ωραιότητα.
Σμύρνης τον Πρόεδρον, ύμνοις τιμήσωμεν, θείον Χρυσόστομον και τον Γρηγόριον, Κυδωνιέων
φωτισμόν, και μύστην Μοσχονησίων, έκλαμπρον Αμβρόσιον, νεοθύτω στρατεύματι, των
Μαρτύρων χαίρετε, εκβοώντες ανώνυμοι, γνωστοί τε Ιωνίας φωστήρες, Γένους αι νέαι
φρυκτωρίαι.
ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ
Μετά τον Προοιμιακόν, το Α´ κάθισμα του ψαλτηρίου. Εις δε το Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν στίχους
ι., και ψάλλομεν του τυχόντος ήχου Αναστάσιμα δ´. Και των Αγίων στ. Ήχος α´. Ω του
παραδόξου θαύματος.
Στίφος του Χριστού φωτόλουστον, της Μικράς Ασίας, οι πιστοί δοξάσωμεν, εν έτεσι χαλεποίς, και
γαρ εφαίδρυναν, του Γένους την ιεράν, και ακλυδώνιστον πίστιν προσάδοντες, σταύρωσιν ιαχήν,
τω Αρχιποίμενι δόξης ατέρμονος, και την σελασφόρον γαίαν, των Ελλήνων άπασαν,
κατηγλάϊσαν άρτι, μαρτυρίου εν λαμπρότησι.
Χαίρετε Χριστού νεόβροχοι, αγλαείς Ποιμένες, ναματοποτίσαντες, τον έκδιψον της Φυλής, εν
πίστει σύνδεσμον, Χρυσόστομε φωτιστά, της Ιωνίας και Σμύρνης ωράϊσμα, Γρηγόριε ποθητέ,
Κυδωνιών και των Ζήλων Ευθύμιε, συν Μοσχονησίων μύστη, Αμβροσίω θέλγοντι, στρατιάν των
Μαρτύρων, των γνωστών και ανωνύμων τε.
Σύστημα Χριστού θεόπλοκον, στερροψύχως ρύμην, ενεγκόν της λαίλαπος, απίστων Αγαρηνών,
πιστώς υμνήσωμεν, συνδούμενοι μυστικώς, και γαρ ενώσει αγάπης της κρείττονος, εφώτισαν
ζοφεράν, του δούλου Γένους την όψιν εν χάριτι, θεία τη του μαρτυρίου, Ιεράρχαι ένθεοι, Ιερείς τε
συν πάσιν, Ιωνίας Νεομάρτυσι.
Δεύτε Φαναρίου Πρόεδροι, τους υμάς εν φέγγει, μαρτυρίου στέρξαντας, δοξάσατε ψαλμικώς, και
γαρ ηγίασαν, του Γένους τας δωρεάς, και λυχνιών επταρίθμων την εύκλειαν, πατρίδα την κυανήν,
καταφοινίξαντες νέοις εν αίμασι· Χαίρετε αυτοίς βοώντες· φωτοτρόφοι εύστοργοι, των πατρίων
ελπίδων, Αιολίδος καλλωπίσματα.
Έτερα Στιχηρά. Ήχος δ´. Ως γενναίον εν Μάρτυσιν.
Ως νεφέλαι ολόφωτοι, την πατρίδα σκιάζουσαι, ορθοδόξων θείοί τε αντιλήπτορες, αρτιφανείς
ανεδείχθητε, ισχύν καταργήσαντες, μισοχρίστων απειλών, κανδηλών τε χρυσώσαντες,
αμαρύγματα, της ολβίου εν πίστει Ιωνίας, του σταυρού φωτοχυσίαις, Νεαθλοφόροι πανάριστοι.
Δαπανώμενοι χάριτι, δια ποίμνην θεόσδοτον, ο κλεινός Χρυσόστομος και Αμβρόσιος,
Μοσχονησίων ο έφορος, και ένθους Γρηγόριος, ο Ποιμήν Κυδωνιών, και των Ζήλων Ευθύμιος,
συν θεόφρονι, Προκοπίω κλυτώ του Ικονίου, και πανδήμω Συνοδεία, μαρτυρικώς εδοξάσθησαν.
Πανευώδεις ως ήλιοι, Μικρασίαν φωτίσαντες, λαμπηδόσι πάνσοφοι της θεώσεως, χριστοειδώς
ενεδύθητε, μαρτύρων την έλλαμψιν, και πατρίδος γλυκασμόν, ως ενθέως ενώσαντες, ταις
αισθήσεσι, μυστικαίς της αγίας λειτουργίας, την του Έθνους ευστοργίαν, εν ω Χριστός
καταγγέλλεται.
Την Αγίαν ομήγυριν, Ιωνίας τιμήσωμεν, τους μη μόνον δούναι το Ευαγγέλιον, επιποθήσαντας
χάριτι, αλλά θεοφόρητον, εαυτών και την ψυχήν, ως φρουροί ακατάσειστοι, αιωνίζοντος,
θησαυρού των πατρώων δωρημάτων, ον ητοίμασε των Φώτων, ημίν Πατήρ ο Προάναρχος.
Δόξα. Ήχος πλ. β´.
Την ελεήμονα λευκότητα ενδεδυμένοι, σεπτοί Νεομάρτυρες της Μικράς Ασίας, παρίστασθε μεθ’
ημών, σήμερον αγαλλόμενοι, εν χαρμοσύνω ημέρα εορτής· Όθεν εν κατανύξει προς υμάς βοώμεν:
Χαίρετε ιερογενή στελέχη του Βυζαντίου, Ιεράρχαι θείοι, Γρηγορίου του Πέμπτου εκτυπώματα!
Χαίρετε ουρανομήκεις κατάσκιοι κυπάρισσοι, οι της κτίσεως τη παναρμονίω δοξολογία,
συνάψαντες την υμετέραν θεοδίψαστον αίνεσιν. Διο της πίονος Ιωνίας, οι πνευματόρρυτοι
ποταμοί, Ιερείς πανσέβαστοι, Μοναχοί μακάριοι, και Χορέ αγνολαμπές Ανδρών και Γυναικών
μετά Παιδίων και αρτιτόκων Βρεφών, εν αίμασιν εστομώσατε μισοχρίστων τον χειμάρρουν. Όθεν
άφεσιν ημίν δωρήσασθε, και χαράν την αιώνιον.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Το Δογματικόν του ήχου.
Είσοδος, Φως ιλαρόν.
Το Προκείμενον της ημέρας και τα Αναγνώσματα.
Προφητείας Ησαΐου το Ανάγνωσμα.
(Κεφ. Μγ 9-14).
Τάδε λέγει Κύριος: Πάντα τα έθνη συνήχθησαν άμα, και συναχθήσονται άρχοντες εξ αυτών. Τίς
αναγγελεί ταύτα εν αυτοίς, ή τα εξ αρχής τίς ακουστά ποιήσει υμίν; Αγαγέτωσαν τους μάρτυρας
αυτών και δικαιωθήτωσαν, και ειπάτωσαν αληθή. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, και εγώ μάρτυς Κύριος ο
Θεός, και ο παις ον εξελεξάμην· ίνα γνώτε και πιστεύσητε, και συνήτε, ότι εγώ ειμι. Έμπροσθέν
μου ουκ εγένετο άλλος Θεός, και μετ’ εμέ ουκ έσται. Εγώ ειμι ο Θεός, και ουκ έστι πάρεξ εμού
ο σώζων. Εγώ ανήγγειλα και έσωσα, ωνείδισα, και ουκ ην εν υμίν αλλότριος. Υμείς εμοί μάρτυρες,
και εγώ Κύριος ο Θεός, ότι απ’ αρχής εγώ ειμι, και ουκ έστιν ο εκ των χειρών μου εξαιρούμενος.
Ποιήσω, και τίς αποστρέψει αυτό; Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, ο λυτρούμενος υμάς, ο Άγιος
Ισραήλ.
Προφητείας Ησαΐου το Ανάγνωσμα,
(Κεφ. Ξγ 15-19, Κεφ. ξδ´. 7-11)
Επίστρεψον εκ του ουρανού και ίδε εκ του οίκου του αγίου σου και δόξης πού εστιν ο ζήλός σου
και η ισχύς σου; που εστιν το πλήθος του ελέους σου και των οικτιρμών σου, ότι ανέσχου ημών; Συ
γαρ ει πατήρ ημών, ότι Αβραάμ ουκ έγνω ημάς, και Ισραήλ ουκ επέγνω ημάς, αλλά συ, Κύριε,
πατήρ ημών ρύσαι ημάς. Απ’ αρχής το όνομά σου εφ’ ημάς εστιν. Τι επλάνησας ημάς, Κύριε, από
της οδού σου, εσκλήρυνας ημών τας καρδίας του μη φοβείσθαί σε; Επίστρεψον δια τους δούλους
σου, δια τας φυλάς της κληρονομίας σου, ίνα μικρόν κληρονομήσωμεν του όρους του αγίου σου.
Οι υπεναντίοι ημών κατεπάτησαν το αγίασμά σου. Εγενόμεθα ως το απ’ αρχής, ότε ουκ ήρξας
ημών ουδέ επεκλήθη το όνομά σου εφ’ ημάς. Και ουκ έστιν ο επικαλούμενος το όνομά σου και ο
μνησθείς αντιλαβέσθαι σου· ότι απέστρεψας το πρόσωπόν σου αφ’ ημών και παρέδωκας ημάς δια
τας αμαρτίας ημών. Και νυν Κύριε πατήρ υμών συ, ημείς δε πηλός έργον των χειρών σου πάντες,
μη οργίζου ημίν σφόδρα και μη εν καιρώ μνησθής αμαρτιών ημών. Και νυν επίβλεψον, ότι λαός
σου πάντες ημείς. Πόλις του αγίου σου εγενήθη έρημος, Σιών ως έρημος εγενήθη, Ιερουσαλήμ εις
κατάραν. Ο οίκος, το άγιον ημών, και η δόξα, ην ηυλόγησαν οι πατέρες ημών, εγενήθη
πυρίκαυστος και πάντα τα ένδοξα συνέπεσεν. Και επί πάσι τούτοις ανέσχου, Κύριε, και εσιώπησας
και εταπείνωσας ημάς σφόδρα.
Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα
(Κεφ. Γ . 1-9).
Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, και ου μη άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων
τεθνάναι, και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, και η αφ’ ημών πορεία σύντριμμα· οι δε εισίν εν
ειρήνη. Και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Και ολίγα
παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται. Ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, και εύρεν αυτούς αξίους
εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, και ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο
αυτούς. Και εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, και ως σπινθήρες εν καλάμη
διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, και κρατήσουσι λαών, και βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τους
αιώνας. Οι πεποιθότες επ’ αυτώ, συνήσουσιν αλήθειαν, και οι πιστοί εν αγάπη προσμενούσιν
αυτώ· ότι χάρις και έλεος εν τοις οσίοις αυτού, και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς αυτού.
Εις την Λιτήν, Ιδιόμελα. Ήχος α´.
Ενδύθητι σήμερον πορφύραν ευφρόσυνον, η αγιοτόκος Ιωνία, η εύκαρπος εν αρεταίς, ότι αρτίως
προσετέθη δόξα τη δόξη σου, φωταυγείαις μαρτυρικαίς. Αγάλλου δε Τριγλία της Βιθυνίας, ότι εκ
σου ανεβλάστησεν ο των πάλαι Καππαδοκών ισοστάσιος, ο μέγας της Σμύρνης Χρυσόστομος, του
Γένους ο πάγχρυσος μύστης. Εν θλίψει γαρ και πτωχεία πλούσιος ων, εν θησαυρώ πολυποικίλω
δια γραφίδος και λόγου, ώφθη Ευαγγέλιον ζων του Χριστού. Όθεν ο Ποιμήν ο καλός, απηνήνατο
καταλείψαι αυτού την ποίμνην, τυθείς υπέρ αυτής. Και νυν την φωτόβρυτον αυτού μίτραν,
φορών ως στέφος μαρτυρικόν, ώσπερ προεπηγγείλατο, ημάς διεγείρει βοήσαι: Κύριε δόξα Σοι.
Ήχος β´.
Πανηγυρίζει σήμερον, άπασα η φωτόλευκος γαία της Ιωνίας, και η ταύτης Μαγνησία συγχαίρει,
συν Χάλκης τη αγία Σχολή, ότι εξ αυτών ανέθαλε βότρυς περκάζων, ο Ποιμήν Κυδωνιών, ο
πάνσοφος Γρηγόριος. Ούτος των πεινώντων εγένετο τροφή, των γυμνών ένδυμα θάλπους θείου,
και των διωκομένων διάσωσις. Όθεν καρτερήσας εν δεινοίς ποικίλοις, και μη χωρισθείς της
ποίμνης αυτού άχρι θανάτου, εύρε θάλαμον υπερκόσμιον, αντί του υπό των μισοθέων
ητοιμασμένου αυτώ, λάκκου κατωτάτου. Και νυν απαύστως πρεσβεύει, υπέρ των ψυχών ημών.
Ήχος γ´.
Δεύτε αγιοπρεπώς τιμήσωμεν εν ύμνοις, τους πυρφόρους άνθρακας του ορθοδόξου Γένους, τους
εκκαυθέντας τη αγαπήσει της Εκκλησίας. Ούτοι γαρ εδείχθησαν των Ελλήνων παραμυθία και
ιερόν στήριγμα. Όθεν βοήσωμεν: Χαίροις Πάτερ Αμβρόσιε, ο μαγίστωρ της Θεολογίας, των
Μοσχονησίων άρτος παρακλήσεως, και επούλωσις πληγών. Πληγή όλος ουν γενόμενος, υπό των
λυσσωδών Αγαρηνών, εν φρικτοίς βασάνοις, υπέρ Χριστού του Θεού, τούτον δυσωπείς,
ποιμενικαίς ικεσίαις σου, του ευρείν ημάς έλεος.
Ήχος δ´.
Προεξάρχων της χιονοφεγγούς παρατάξεως, ως πρόδρομος των Ιερομαρτύρων, ιδού παραγέγονεν
ο αξιόθεος Ευθύμιος, των Ζήλων της Αμασείας ο Ποιμήν. Σκιρτά η νήσος Λέσβος η τοιούτον
ράδαμνον εξανθήσασα, και χαίρει η Μονή Λειμώνος, η τούτον τιθηνήσασα. Όθεν του Γένους ο
ιεροφάντωρ, κηρύσσων την αναστάσιμον χαράν, εν τη ημέρα του Πάσχα, εύρε την διάβασιν προς
κόσμον αΰλου ωραιότητος, γηθοσύνως υπομείνας ανυποίστους αικισμούς. Και νυν πρεσβεύει
μετά του συμψύχου, αρχιποίμενος του Ικονίου Προκοπίου, υπέρ των υμνούντων αυτών την
λαμπρότητα.
Δόξα. Ήχος πλ. α´.
Της Χριστοφόρου Ιωνίας, ηδύφωνε συναυλία Νεομαρτύρων, αγνοούμενοι και επιγινωσκόμενοι,
την τεθλιμμένην οδόν συμβαδίσαντες τω Γένει, τας ψυχάς μυσταγωγείτε, εις το μέγα μυστήριον
της Δεσποτικής θυσίας. Διο ομολογούντες υμών την χάριν σήμερον συνήλθομεν, χαίρετε βοώντες,
οι καλοί Ποιμένες, έσοπτρα πολυτελή του Αρχιποίμενος Χριστού, και τούτου Εσταυρωμένου.
Όθεν θεοδόξαστε συναγωγή της Σμύρνης και των αυτής περιχώρων, φέροντες της μαρτυρίας
Χριστού τους μώλωπας, ως μυριπνόους λαμπηδόνας, ημάς πάντας αγιάζετε, τη μνήμη υμών. Και
νυν ζώντες τη αρρήτω μετοχή, τω Κυρίω δεήθητε, δωρηθήναι τη Εκκλησία ειρήνην και το μέγα
έλεος.
Και νυν. Ο αυτός.
Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε…
Εις τον Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.
Πρώτον το Αναστάσιμον του ήχου
Είτα τα εξής των Αγίων. Ήχος πλ. α´. Χαίροις ασκητικών.
Χαίροις, της Ιωνίας δρυμός, ωραϊσμένος εν τοις κέδροις της χάριτος, εσχάτως κατακοπείσιν, εν τω
πελέκει δεινής, μισοχρίστων ρύμης και εκχέασι, ναμάτων του Πνεύματος, πανευώδη χαρίσματα,
συν Μελετίω, ο τρισμάκαρ Θεόκλητος, και Γρηγόριος, Ιωσήφ τε ο ένδοξος. Θείοι Ιερομάρτυρες,
διττής αγαπήσεως, ώφθη υμίν συμφωνία, διο του Γένους γεγόνατε, πυρσοί μαρτυρίας, και
Χριστού ομολογίας, κρουνοί θεόρρυτοι.
Στιχ: Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού.
Φάλαγξ, μαρτυρική του Χριστού, εν ιματίοις ερυθροίς φως ενδέδυσαι, βαστάζουσα θείας δόξης,
φοινίκων κλάδους τερπνούς, έχουσα προδρόμους τους Ποιμένας σου, τον Σμύρνης Χρυσόστομον,
Ικονίου Προκόπιον, Μοσχονησίων, Ιεράρχην Αμβρόσιον, και Ευθύμιον, Αμασείας το σφάγιον,
όθεν σεπτή συνέλευσι, τω Γένει ευήρατε, ιλαστικάς ευλογίας, ημίν ευστόργως εκχέατε, ανώνυμοι
πάντες, Νεομάρτυρες Κυρίου, συν επωνύμοις τε.
Στιχ.: Τοις Αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν…
Χαίροις, η του Χριστού στρατιά, εν ομοπνόω τη ψυχή αριστεύσαντες, εν Σμύρνη και περιχώροις,
και Γένει όντως κλεινώ, δόντες της σοφίας αντικέρασμα· Πατέρες θεόσεπτοι, λειτουργοί
ενθεώτατοι, Κυδωνιέων, συν Ποιμένι αθλήσαντες, ο Νεόφυτος, και στερρός Αμφιλόχιος. Χαίροις
σοφέ Καλλίνικε, παμμάκαρ Ευγένιε, συν Μητροφάνη τιμίω, Ναθαναήλ θεσπεσίω τε. Χριστόν
δυσωπείτε, ταις ψυχαίς ημών δοθήναι, το μέγα έλεος.
Δόξα. Ήχος πλ. δ´.
Φωτίζου Ιωνία ημεροφαές, φωτίζου Βυζαντίου η δόξα, νεομαρτυρικοίς σου αγιάσμασιν.
Ωραϊσθείσα γαρ λίθοις υπέρ ίασπιν πολυτίμοις, εκχέεις αίγλην την πάτριον εξ οφθαλμών του
Χριστού, αυγαζομένη και μέλπουσα· Κλήρε και λαέ του Θεού, νεοπαγείς της ορθοδόξου πίστεως
ναοί, εντός υμών ιερουργείται η υπερτάτη θυσία. Διο εν θερμαίς ικεσίαις ενδυναμούντες τους
πόθους των πιστών, χαρμονήν βραβεύετε και το μέγα έλεος, τοις υμάς ανυμνούσιν ως αρμονίαν
νεοσύνθετον.
Και νυν, Θεοτοκίον,
Ανύμφευτε Παρθένε, η τον Θεόν αφράστως συλλαβούσα...
Tο Τρισάγιον.
Αναστάσιμον Απολυτίκιον του ήχου.
Και των Αγίων το εξής. Ήχος α´. Της ερήμου πολίτης.
Στρατίαν αθλοφόρων ορθοδόξως τιμήσωμεν, των λαμπαδουχούντων του Γένους την ψυχήν νέοις
έτεσι. Σεπτών Ιεραρχών παρεμβολήν, συν στίφει Ιερέων θεαυγεί, και απάντων συνοδείαν
αρτιφανή, μαρτύρων αναμέλποντες: Χαίροις της Μικρασίας προμαχών, χαίροις πατρίδος
καύχημα, χαίροις της Εκκλησίας του Χριστού, θείον αγλάϊσμα.
Έτερον, Ήχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε.
Τον Σμύρνης Χρυσόστομον, ανευφημούμεν πιστώς, και μύστην Αμβρόσιον, Μοσχονησίων ταγόν,
και θείον Γρηγόριον· Χαίρετε εκβοώντες, Αιολίδος το κλέος, σύμπασιν Ιεράρχαις, ιερεύσι και
σμήνει, κλεινών Νεομαρτύρων Χριστού, γνωστών ανωνύμων τε.
Έτερον, Ήχος γ´. Την ωραιότητα.
Σμύρνης τον Πρόεδρον, ύμνοις τιμήσωμεν, θείον Χρυσόστομον και τον Γρηγόριον, Κυδωνιέων
φωτισμόν, και μύστην Μοσχονησίων, έκλαμπρον Αμβρόσιον, νεοθύτω στρατεύματι, των
Μαρτύρων χαίρετε, εκβοώντες ανώνυμοι, γνωστοί τε Ιωνίας φωστήρες, Γένους αι νέαι
φρυκτωρίαι.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετά την α Στιχολογίαν, Καθίσματα Αναστάσιμα του ήχου.
Μετά την β Στιχολογίαν, Καθίσματα των Αγίων.
Ήχος α´. Τον Τάφον Σου Σωτήρ.
Υμνείσθωσαν υμίν, νεοπλόκοις εν ύμνοις, θεόλεκτοι Χριστού, αθλοφόροι της Σμύρνης, απάσης
περιγείου τε, Ιωνίας ηδύφρονος, οι συνάξαντες, των ορθοδόξων τους δήμους, εις ανάμνησιν, της
τούτων νέας θυσίας, και Γένους εφέσεως.
Δόξα. Ήχος δ . Κατεπλάγη Ιωσήφ.
Ιωνίας οι πυρσοί, αρχιποιμένες και ταγοί, ευφημείσθωσαν ημίν, φιλανθρωπίας οι κρουνοί, συν
Χρυσοστόμω της Σμύρνης και Αμβροσίω, θάλπος των πιστών, Κυδωνιέων Ποιμήν, σέλας τε ημών,
κλεινός Προκόπιος, συν Ευθυμίω των Ζήλων και άπαντι, Νεομαρτύρων συστήματι, και γαρ
Τριάδα εκδυσωπούσιν, υπέρ ημών οι αήττητοι.
Και νυν. Όμοιον Θεοτοκίον.
Εξαστράπτουσα Αγνή, οικονομίας της φρικτής, του Υιού σου και Θεού, μαρμαρυγάς θεολαμπείς,
συνεκαλέσω ενθέων Νεομαρτύρων, σύνδεσμον ηδύν, της Μικρασίας φαιδρώς, ύμνους τω Πατρί,
εναρμονίζοντας, δόξα τω Παθόντι κραυγάζοντας, και λευκοπύρω Παντάνακτι, τω δωρουμένω
ημών τω Γένει, Παρακλήτου τας χάριτας.
Αντί Αμώμου τον Πολυέλεον, μεθ’ ον τα Ευλογητάρια, Συναπτή μικρά,
η Υπακοή του ήχου και το:
Κάθισμα των Αγίων.
Ήχος πλ. δ´. Την Σοφίαν και Λόγον.
Ουρανόφρονα σύλλογον ευκλεή, αναμέλψωμεν σήμερον οι πιστοί, του Γένους την άχραντον,
λειτουργίαν γαρ έσπευσαν, ως θύματα και θύται, τελέσαι δι’ αίματος, Αρνίου Εσφαγμένου, την
χάριν ζηλώσαντες· συν τω Τιμοθέω, και τερπνώ Ιγνατίω, Ματθαίον εράσμιον και Ματθίαν τον
όρπηκα, της Σιών ωραιότατον· και γαρ υπό της Άγαρ υιών, ως αρνία άκακα εσφάγησαν, της
Ιωνίας οι νέοι, καλλίβλαστοι ράδαμνοι.
Όμοιον, Θεοτοκίον.
Την τρισόκλεον χάριν Θεού Πατρός, ω Παρθένε ελκύσασα μυστικώς, δυσίν εν θελήσεσι,
σαρκοφόρον εκύησας, εν μια υποστάσει, διτταίς δε ταις φύσεσι, τον ένα της Τριάδος, Θεόν τε και
άνθρωπον. Όθεν συμφωνίαν, ως του κόσμου ηδείαν, Αγνή σε δοξάζομεν, Θεοτόκε Πανάμωμε.
Πρέσβευε τω σω Υιώ και Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις προσκυνούσιν εν πόθω,
την άφατον χάριν σου.
Τα αντίφωνα του ήχου, το Αναστάσιμον Προκείμενον, το Εωθινόν Ευαγγέλιον και τα λοιπά, ως
συνήθως εν ταις Κυριακαίς.
Είτα οι κανόνες: ο Αναστάσιμος, της Θεοτόκου, και των Αγίων ου η ακροστιχίς: Ιωνίας μέλπω
μαρτύρων στίφος. Ισιδώρα.
Ωδή α´. Ήχος πλ. δ´. Αρματηλάτην Φαραώ.
Ίδοιμοι φάος διαυγές του Πνεύματος, λαμπαδηφόροι σεπτοί, θείοι Ποιμενάρχαι, Μικρασίας
πάμφωτοι, και σύναξις πανεύφημε, χριστοφόρου ποιμνίου, όπως τολμήσω την αίνεσιν, άθλων
ιερών υμών άγιοι.
Ώφθητε μύσται Ιωνίας άριστοι, και την του Γένους ψυχήν, τοις του μαρτυρίου νάμασιν
ηρδεύσατε, σοφοί λευϊται ένδοξοι, εκκοπέντες μανία, Αγαρηνών και παρέχοντες, χάριν τοις
πιστοίς και το έλεος.
Νεομαρτύρων φαεινόν προσάδομεν, της Μικρασίας χορόν, τα της Εκκλησίας, κλήματα
σταλάζοντα, παράκλησιν χαρμόσυνον, τον γλυκύτατον οίνον, της του Χριστού ομοιώσεως, καύσει
τη του Γένους ηδύφρονι.
Θεοτοκίον.
Ιλαστηρίοις σου λιταίς Πανάχραντε, εξ επαισχύντου βυθού, ημάς εφελκύεις, θείαν προς
επίγνωσιν, Υιού σου της χρηστότητος, Θεοτόκον γαρ πάντες, ομολογούμέν σε νέμοντες ύμνους
μητρική σου τερπνότητι.
Ωδή γ´. Ο στερεώσας κατ’ αρχάς.
Ανευφημήσωμεν πιστοί, της Ιωνίας το εύχος, τον Χρυσόστομον Ποιμένα της Σμύρνης, και
Αμβρόσιον ομού, Μοσχονησίων Πρόεδρον, κλέος Κυδωνιών τε, τον θεοφόρον Γρηγόριον.
Συνασπισμώ συν ιερώ, Αρχιποιμένα των Ζήλων, τον Ευθύμιον ως βότρυν ωραίον, ανυμνώ και
γαρ πιστοίς, τον γλυκασμόν εξέχεε, φέγγους θεογνωσίας, πάσι την χάριν δωρούμενος.
Μυσταγωγόν θεοστεφή, νυν εορτάσωμεν πόθω, τον Προκόπιον ταγόν Ικονίου, ανυμνήσαντα
πιστώς, Τριάδος το ομότιμον, δόξαν τε της Πατρίδος, πίστει Χριστού αγιάσαντα.
Θεοτοκίον.
Ενδυσαμένη τον Χριστόν, εν υψιλύχνοις ακτίσι, την ανθρώπειον εφώτισας φύσιν, την ασχήμονά
ποτέ, ενδυσαμένην κάλυψιν, φύλλων συκής εκ πλάνης, ην ο κακούργος επήγαγε.
Το Κοντάκιον και ο Οίκος της Κυριακής και το:
Κάθισμα των Αγίων, Ήχος πλ. α´. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αναφέρετε πόθω σιγήν την πάτριον, προσδοκιών αιωνίων, μυσταγωγοί ακλινείς, τελετουργίαν εις
καινήν, χάριν δεξάμενοι, χαίρειν απαύστως τω Πατρί, Ιωνίας φωτουργοί, οι στίλβοντες
λαμπηδόσι, των μετώπων υμών στεφθέντων, εν ημαγμένοις σταλαγμοίς φαιδροίς.
Θεοτοκίον.
Ηλιόκαλε Κόρη θεοχαρίτωτε, η δυναμώσασα κτίσιν, εν συμφωνία μιά, την τμηθείσαν μου ψυχήν,
πάθεσι πρόσδεξαι, πάλιν ενούσα τω Ενί, εν αγία Χαρμονή, του μέλπειν σην προστασίαν,
πανεράσμιος γαρ ειρήνη, συ μου υπάρχεις και προσφύγιον.
Ωδή δ´. Συ μου ισχύς, Κύριε.
Λάμψει φαιδρά αγιοι, θείων εντεύξεων, την αγάπην Γένους συνενώσαντες, Ναθαναήλ, συν
Ιωακείμ, και τω Τιμοθέω, οθνείω κάλλει ωράθητε, Χριστού αναπληρούντες, παθημάτων την χάριν,
μαρτυρίου καινήν εις πανήγυριν.
Πώς ιερώς, άσωμεν, θύτας τους κρείττονας, και Πατέρας, άρτι τους συντρίψαντας, δια σταυρού,
πάγας του σατάν, συν Αμφιλοχίω, Νεόφυτον και Γρηγόριον, τους πόθω του Δεσπότου,
εσφαγμένους ως άρνας, και Φανάριον αίγλη φαιδρύναντας.
Ως κοινωνούς, μέλπομεν δόξης αρτέρμονος, τους μεγάλους, Γένους αντιλήπτορας, ερατεινούς,
μάρτυρας Χριστού, πάσης Ιωνίας, Δημήτριον και Γεώργιον συν τω Παναγιώτη και κλεινώ
Θεοκλήτω την ζοφώδη δουλείαν φωτίσαντας.
Θεοτοκίον.
Μητροπρεπώς, φάνον μοι Μήτερ Ανύμφευτε, τας ελλάμψεις, θείας οικειώσεως ότι αισχρώς, ήχθην
εν σπουδή, έλξει της απάτης, εις απευκτότατα βάραθρα, διο τη Ση ευνοία, ως πυκάζουσα σκέπη,
σωτηρία γενού μοι Πανάμωμε.
Ωδή ε . Ίνα τι με απώσω.
Αθανάτω ευκλεία, χλαίναν Ιερέως ενθέως φοινίξαντες, Γένους αι λαμπάδες, Αγαθάγγελοι τρεις οι
θεόφωτοι, της Τριάδος αίγλην, εν αγαθαίς ταις αγγελίαις, μαρτυρίας πιστώς εδοξάσατε.
Ραντισμοίς των αιμάτων, δόντες άγαπήσεως νάμα σωτήριον, εις μυσταγωγίαν, της οθνείας
μεθέξεως χαίρουσιν, Ιωσήφ ο θείος, και Γαβριήλ ο Ιβηρίτης, Ιωνίας τα νέα προπύργια.
Την σεπτήν Μικρασίαν, την ευωδιάζουσαν μύροις του Πνεύματος, πόθω ευφημούμεν, ωραιότατα
φέρουσα τραύματα, ιερομαρτύρων, μεθ’ ων γεραίρομεν το κύδος, Ευγενίου σεπτού Καλλινίκου τε.
Θεοτοκίον.
Υπερβάλλουσα Κόρη, πάντα των αγίων θεόθεν χαρίσματα, της ψυχής μου βάθη, συ διάβροχα
ποίησον νέκταρι, φιλανθρώπου Μήτερ, προς συγγενείς σου συμπαθείας, καταργούσα παθών μου
τον καύσωνα.
Ωδή στ´. Ιλάσθητί μοι, Σωτήρ.
Ραδάμνων νεοδρεπών, την χάριν εγκωμιάσωμεν, οσμήν γαρ μαρτυρικήν, τω Γένει εκχέουσιν, ο
μύστης Αρτέμιος, συν τω Γεωργίω, Μικρασίας τα καρπώματα.
Ωράθητε μυστικαί, ιερουργίαι αινέσεως, πατρίδος λευκολαμπούς, κρατήρές τε χάριτος, Ιγνάτιε
ένδοξε, συν τω Ποσειδώνι, ιερέων καλλωπίσματα.
Νεόρρυτον γλυκασμόν, προσάξωμεν τοις εγγίσασιν, Ηλίω τω νοητώ, Ουσία τη κρείττονι, στερρώ
Ιλαρίωνι, εκ των μοναζόντων, Αρκαδίω διακόνω τε.
Θεοτοκίον.
Συνάξει τη παμφαεί, Θεόνυμφε πως εισάξομαι, στολής γαρ απορρηθείς, φοβούμαι το όνειδος· διο
με ενδύσασα, τω ακτίστω φέγγει, του Υιού σου κατακόσμησον.
Κοντάκιον. Ήχος γ´. Η Παρθένος σήμερον.
Μαρτυρίου ήνεγκαν, τας πολυτρόπους βασάνους, δια πίστιν άμωμον, της Μικρασίας οι δήμοι,
μάστιγας, εγκαρτερήσαντες γηθοσύνως, ώφθησαν, διο θελκτήριος λειτουργία, επωνύμων
συνοδεία, Νεομαρτύρων, και νέφος ανώνυμον.
Ο Οίκος.
Νόστον ποθούντες εις μεγάλην πατρίδα, διεπλεύσατε το του μαρτυρίου πέλαγος, Ποιμένες του
Χριστού, Άγιοι Ιερομάρτυρες. Και εν τω λατρεύειν σταυρικώς εις ημέραν νυμφεύσεως, την
βασιλικήν σφραγίδα εδέχθητε και αρραβώνα μυστικής καινουργίας. Όθεν εγκύπτοντες εις
μαρτύριον υμών, φωταγωγοί της Μικρασίας και Φαναρίου θαλπωρή, άπασα πληθύς τε αιμάθλου
λαού, τη μνήμη υμών αγιαζόμεθα. Διο υμάς γεραίροντες, τον Χριστόν δοξάζομεν, επωνύμων
συνοδεία Νεομαρτύρων και νέφος ανώνυμον.
Συναξάριον.
Τη Κυριακή προ της του Τιμίου Σταυρού Υψώσεως, μνήμην επιτελούμεν των εκατοντάδων
χιλιάδων ενδόξων Νεομαρτύρων, Ιεραρχών, Ιερέων, Ιερομονάχων και Μοναχών, προσέτι δε
Ανδρών, Γυναικών και Παιδίων, των εν Μικρά Ασία μαρτυρησάντων κατά τα έτη 1918 – 1922. Με
ύπατον Ιερομάρτυρα τον Άγιον Χρυσόστομον Σμύρνης.
Στιχ.:
Στίφος νεόλεκτον ιερών μαρτύρων
άδω Ιωνίας συν Ποιμέσιν άρνας.
Πληθύς των νεάθλων θώκω θεοίο πάρα έστη.
Ταις των σων Νέων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ´. Θεού συγκατάβασιν.
Τρωθέντες τω έρωτι, Θεού τρωθέντος επιποθήσει βροτών, του Πάσχειν τε χάριν, αντιλαβόντες
ιερουργοί διαυγείς, συν Κωνσταντίνω, Δημήτριος έψαλλον· Ευλογητός ο Θεός, ο των Πατέρων
ημών.
Ιδών την απόρρητον, Χριστού Ουσίαν εν κυπαρίσσω σοφέ, και εν πεύκη και κέδρω,
συσταυρωθήναί τε προσδραμών λειτουργέ, εις την σην πεύκην Μελέτιε έψαλλες: Ευλογητός ο
Θεός, ο των Πατέρων ημών.
Φιλείς με του Κτίστου σου, πυνθανομένου εν διακόνοις λαμπρέ, αποκεκρίσο πόθω, εν πυριφλέκτω
και του ενύλου πυρός, ουκ ελογίσω κραυγάζων Γρηγόριε· Ευλογητός ο Θεός, ο των Πατέρων
ημών.
Θεοτοκίον.
Ομόστοχον σύναξιν, τριακοσίων και τεσσαράκοντα, λειτουργών του Υιού σου, προσδεχομένη και
μυριάθλων χορόν, Νεομαρτύρων Παρθένε επόμβρησον, τον υετόν ιλασμών, τοις σε υμνούσι
πιστώς.
Ωδή η´. Επταπλασίως κάμινον.
Συνασπισμόν ομόγνωμον, Ιωνίας τιμήσωμεν, τον ωραϊσμένον της Πατρίδος χάρισι, διττούς δε
ομαίμονας, υφηγητήν της Χάλκης σχολής, συν Διονυσίω Ιωάννην βοώντας· Οι Παίδες ευλογείτε,
Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τους αιώνα.
Ιερουργούς αινέσωμεν, χαρμοσύνως βαδίσαντας, τον μαρτυρικόν φωτοχυσίας δίαυλον· δυνάμει
γαρ κρείττονι, ο Γαβριήλ εν αίγλη φαιδρά, συν τω Αβερκίω, μυστικώς ανεβόων: Οι Παίδες
ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τους αιώνας.
Στεφηφορών εισέδυσας, Αδαλή ιερώτατε, εις πεφοινιγμένην των θυτών ομήγυριν Τριάδι
προσάδων σου, συν τω Ματθαίω τω θαυμαστώ και τω Ιακώβω επινίκιον ύμνον· Οι Παίδες
ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τους αιώνας.
Θεοτοκίον.
Ίνα Θεόν τον άνθρωπον, ο Σωτήρ απεργάσηται, σάρκα προσλαβών εκ της αγνής νηδύος σου,
ωράθη ως νήπιον, παρθενικαίς σου Μήτερ, χερσί, την προγονικήν απαμφιάζων με χλεύην, διο σε
Θεοτόκον, την ελπίδα απάντων, πιστώς ομολογούμεν εις πάντας τους αιώνας.
Ωδή θ . Εξέστη επί τούτω.
Δεξάμενοι θεόθεν την μυστικήν, ευωδίαν του Λόγου και Πνεύματος, την αστραπήν, γένος
ηγλαϊσατε το λαμπρόν, συν Γερμανώ Γρηγόριος, αίματος λουσάμενοι τη βροχή, τη Άγαρ των
εκγόνων, ευτόλμω μαρτυρία, την δειλανδρίαν θριαμβεύσαντες.
Ως κρήναι χαρισμάτων θεοτερπών, την Ελλάδα Πατέρες αρδεύετε, οι νεωστί, νυν συν τοις πάλαι
θεοπρεπώς, συν Πολυκάρπω άμα τε, ο νέος Χρυσόστομος ο σεπτός, και Ματθίας ο μύστης, σκηναίς
ταις σελασφόροις, Ιερομάρτυρες στεψάμενοι.
Ριγώσαν την ψυχήν μου εκ του δεινού, των παθών μου χειμώνος ενδύσατε, τη θαλπωρή, μάρτυρες
λιτών εξιλαστικών, και ως νηπίου ψέλλισμα, δέξασθε εφύμνιον πενιχρόν, και γαρ εν κατανύξει,
υμών την ευλογίαν, επιποθώ την αιωνίζουσαν.
Θεοτοκίον.
Το γένος περιείλησας των βροτών, μαφορίω σου δόξης Πανάχραντε, και του Αδάμ, έσβεσας
θεώσεως τη τρυφή, την του απείρου δίψησιν, εν απειρορρύτω αγιασμώ, διο σε Θεοτόκε, αιτίαν
σωτηρίας, ομολογούντες μεγαλύνομεν.
Άγιος Κύριος... και το Αναστάσιμον Εξαποστειλάριον.
Είτα των Αγίων τα εξής: Τοις μαθηταίς συνέλθωμεν.
Της Ιωνίας άσωμεν, θεοφόρους Ποιμένας, καρπώματα νεόφυτα, εν αγάπη τελεία, και
θεοστράτευτον στίφος, πανολβίων μαρτύρων, την υμνωδόν του σύμπαντος, αισθομένους
λατρείαν, το ιερόν, Φαναρίου κλέος και Εκκλησίας, αιώνιον αγλάϊσμα, και ημών αντιλήψεις.
Θεοτοκίον, όμοιον.
Αγάλλει Θεονύμφευτε, μυριάσιν αγγέλων, και θείαις παρατάξεσιν, αθλοφόρων αγίων, της
Μικρασίας Παρθένε, σον Υιόν ανυμνούντων, θεοειδέσι χάριτος, λευκοπύροις χιτώσι και την
ημών, εξαιτούντων λύσιν των εγκλημάτων, ην Μήτερ πάσι δώρησαι, μητρικαίς σου πρεσβείαις.
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ. Ιστώμεν στίχους η’ και ψάλλομεν Αναστάσιμα του ήχου δ´· και των Αγίων
τα εξής δ´. Ήχος πλ. δ´. Ω του παραδόξου θαύματος.
Χαίρει, Ιωνία σήμερον, η φωτισθείσα υμών, σταυρωσίμω βαπτίσματι, φρυκτωροί νεόφωτοι,
δούλου Γένους στενάζοντος, του Φαναρίου οι παρακλήτορες, οι των αθέων, κύδος μη πτήξαντες,
ποίμνην θεόσδοτον, λύκων λυτρωσάμενοι των μυσαρών, πάσιν αναβρύοντες, το νέκταρ πίστεως.
Πάτερ, Ιερέ Χρυσόστομε, ώφθης του Γένους Ποιμήν, και πατρίου οράματος, χρυσαυγίζον μήνυμα,
σταφυλή τε σταλάζουσα, του μαρτυρίου, οίνον σωτήριον, την Εκκλησίαν, πάσαν μεθύοντα, όθεν
γεραίρομεν, Σμύρνης την νεότρωτον συναγωγήν, έλεος παρέχουσαν, και φως χαρμόσυνον.
Στιχ.: Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού· ο Θεός Ισραήλ, αυτός δώσει δύναμιν και
κραταίωσιν τω λαώ αυτού. Ευλογητός ο Θεός.
Σύναξιν, λαών ποθήσαντες, απειραρίθμων σοφοί, ταις ληνοίς προσεδράμετε, νεωστί εισδέξασθαι,
την σφραγίδα του αίματος, της Μικρασίας αιμάθλων σύνδεσμε, των αιωνίων βωμών στεφάνωμα,
Έθνους θεόφρονος, όθεν εδοξάσατε θεοπρεπώς, βίω μεγαλόφρονι, Τριάδα άναρχον.
Στιχ.: Τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος, πάντα τα θελήματα αυτού εν
αυτοίς.
Δεύτε, την κλεινήν ομήγυριν, Νεομαρτύρων Χριστού, την πολύστονον στέρξασαν, της πατρίδος
άχραντον, εν βασάνοις λαμπρότητα, της Ιωνίας καρπούς μελίφρονας, ορθοδοξίαν όντως
γλυκαίνοντας, νέφος πορφύριον, ύμνοις επαινέσωμεν πανευλαβώς, πάσιν το σωτήριον, αιτούντας
έλεος.
Δόξα. Ήχος πλ. δ´.
Δήμε πολυσύνθετε, ένωσις θεόγνωστε, τίς σε επαξίως επαινέσειε; Και γαρ υμείς, τη θεία και
κοσμική σοφία λαμπρυνόμενοι, ώφθητε Κυριακής θυσίας σελαγίσματα. Διο γλυκασμόν
πηγάζοντες φιλόπατριν και όμβρους θείων οικτιρμών, τω Δεσπότη Χριστώ παρίστασθε, εν
πληγαίς πεποικιλμένοι και πάση καθαρότητι. Όθεν σεπτοί Νεομάρτυρες της Σμύρνης και των
αυτής περιχώρων, το Γένος ημών σκεπάσατε, σαις φωτοφόροις ικεσίαις, αιτούντες ημίν το μέγα
έλεος.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Ανύμφευτε Παρθένε, η τον Θεόν αφράστως συλλαβούσα…
Δοξολογία μεγάλη και Απόλυσις.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Τα συνήθη· Απόστολον και Ευαγγέλιον της τυχούσης Κυριακής· Των Αγίων ζήτει τη Κυριακή των
Αγίων Πάντων.
Κοινωνικόν: Αινείτε τον Κύριον… και: Εις μνημόσυνον αιώνιον…
Μεγαλυνάρια.
Χαίροις Μικρασίας συνασπισμέ, και της Εκκλησίας, νεοδώρητε ασπασμέ, χαίροις της Ελλάδος,
φαιδρύνασα την δόξαν, ακτίσι μαρτυρίου, πλειάς νεόφωτε.
Χαίροις Ιωνία πανευκλεής, όμβροις πιανθείσα, χαρισμάτων θεουργικών, σεπτών μυριάθλων,
γνωστών και ανωνύμων, αρτίως φαυλισάντων, βαρβάρων φρύαγμα.
 |
| ΑΜΦΙΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ |
