Πέρασαν είκοσι και πέντε ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που ο από Χαλκηδόνος Βαρθολομαίος ανήλθε στον πάνσεπτο αλλά και μαρτυρικό Οικουμενικό Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.Είκοσι πέντε χρόνια γεμάτα αγώνες,αγωνίες και προσφορές .Είναι απορίας άξιο πως μέσα σε τόσο λίγο σχετικά χρονικό διάστημα έγιναν τόσα πολλά.Και μόνο η αναφορά στους ανακαινισμένους εκ βάθρων Ναούς της Κωνσταντινουπόλεως αρκεί για να αποδείξει την κοπιαστική δουλειά του Πατριάρχη του Γένους όλη αυτή την ευλογημένη εικοσιπενταετία. 'Όλοι οι Ιεροί Ναοί της Πόλεως από τον πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου ως " των υπό την σκιάν του Θεοδοσιανού τείχους και από των Ναών των Πριγκιποννήσων έως των του Καταστένου," ανακαινίσθηκαν και "προσέφερον εις την ευλογημένην ομογένειαν ό,τι εστερείτο. Την ελπίδα ".
Στο μικρό αυτό αφιέρωμα δεν έχουμε σκοπό να αναδείξουμε το πολυσχιδές έργο του Πατριάρχη,εξάλλου είναι σε όλους γνωστή η μετριοφροσύνη του αλλά και το γεγονός πως άλλοι ικανότεροι θα πράξουν τούτο.
Εδώ θα κάνουμε κατάθεση ψυχής και αναφορά σε ορισμένα γεγονότα που βιώσαμε όσες φορές η Χάρις του Πανάγαθου Θεού μας έδωσε την ευλογία να συναντήσουμε τον "Προσμονάριο του Γένους".
Η πρώτη φορά που τον είδα ήταν το 1991 λίγο προ της εξοδίου Ακολουθίας του μακαριστού Πατριάρχου Δημητρίου στο ιστορικό αλλά και μαρτυρικό Φανάρι.
Στην Πόλη δεν είχα μέχρι τότε πάει και η συγκίνηση ήταν διπλή ,προσκυνούσα τα ιερά Χώματα της Βασιλεύουσας αλλά και το κλειστό μαύρο φέρετρο του Πατριάρχη μας που έκλεινε μέσα του το "πονεμένο βλέμμα της Ρωμιοσύνης". Όταν φθάσαμε στο Φανάρι ,την προπαραμονή της Κηδείας το βράδυ, επικρατούσε μια παράξενη ησυχία που σου μεγάλωνε την θλίψη για όσα είχαμε και όσα χάσαμε. Δεν ξέρω πως κατάφερα να προσκυνήσω το φέρετρο και να αφήσω τα δάκρυά μου να το περιλούσουν, ένας Ιερέας διάβαζε το Ιερό Ευαγγέλιο , οι Εικόνες και ο νεκρός Πατριάρχης "άκουγαν" και το Γένος θρηνούσε την μεγάλη απώλεια. Μπήκαμε στο άγιο Βήμα για να προσκυνήσουμε τα Άγια των Αγίων,έτρεμα,δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω η να δοξολογήσω τον Θεό που με αξίωνε να εισέλθω στην "Σκηνή του Μαρτυρίου", στο μισοσκόταδο σε μια άκρη σ ένα στασίδι καθόταν ένας Κληρικός ήταν βυθισμένος στην προσευχή και στις σκέψεις του για το αύριο ,ο άγιος Χαλκηδόνος μου είπε σιγά φίλος και συνοδοιπόρος Κληρικός,γύρισε και μας κοίταξε " καλώς ήλθατε Πατέρες " άκουσα μια αρχοντική φωνή να βγαίνει από τα στήθη του.Περάσαμε και "βάλαμε μετάνοια ", συστηθήκαμε, είπα κι εγώ το όνομα και την ιδιότητά μου,"εσείς είστε ο π.Τιμόθεος Ηλιάκης;" άκουσα τον Τοποτηρητή του Πατριαρχικού Θρόνου να λέει ενώ σηκωνόταν για να μας ασπασθεί,"πρέπει να ξέρετε ότι ο μακαριστός Πατριάρχης σας εκτιμούσε ιδιαίτερα ",συνέχισε, " σας ευχαριστώ και από κοντά για την αγάπη σας προς το Πατριαρχείο ".Τα έχασα ,δεν ήξερα τι να απαντήσω ,έσκυψα και του φίλησα το χέρι χωρίς να πω τίποτα παρά μόνο όταν με σκούντηξε ο φίλος Κληρικός τόλμησα να μιλήσω και να πω πως δεν έκανα τίποτα περισσότερο από το καθήκον μου.(Ίσως εδώ πρέπει να πω ότι ο τότε Μητροπολίτης Χαλκηδόνος αναφερόταν στην ενέργεια μας να ακυρώσουμε επίσημη πρόσκληση προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρήστο Σαρτζετάκη να παραστεί στα εγκαίνια του Ιερού μας Ναού σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απαράδεκτη στάση του απέναντι στον μακαριστό Πατριάρχη Δημήτριο κατά τις εορτές της Πάτμου και την επίσκεψη του στην Αθήνα το 1988 ). Η συζήτηση με τον άγιο Τοποτηρητή είχε σαν αποτέλεσμα να τον ακούσουμε να μας λέει " αν επιθυμείτε μπορείτε να διαβάστε το ιερό Ευαγγέλιο αφού πρώτα κάμετε τρισάγιο προ της σορού του μακαριστού Πατριάρχου μας,θα έχουμε την ευκαιρία να ομιλήσουμε και πάλι κατά την εδώ παραμονή σας.." . Την ημέρα της Κηδείας του Πατριάρχου Δημητρίου ενώ παρακολουθούσα δακρυσμένος τα γενόμενα αισθάνθηκα ένα νεύμα του προεξάρχοντος της τελετής Μητροπολίτου Βαρθολομαίου,δεν ξέρω και ποτέ δεν θα μάθω τι έγινε βρέθηκα να σηκώνω , μαζί με άλλους Κληρικούς, το φέρετρο του νεκρού Πατριάρχου ήταν σαν να σήκωνα το Δισκοπότηρο του Γένους γεμάτο από τα δάκρυα και τους στεναγμούς της πονεμένης Ρωμιοσύνης.
Λίγες ημέρες μετά ο από Φιλαδελφείας Μητροπολίτης Χαλκηδόνος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως , Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης με το όνομα ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΊΟΣ Α , ΄
η εκλογή του έγινε δεκτή με αισθήματα αισιοδοξίας και ελπίδας για την μαρτυρική πορεία της Εσταυρωμένης Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και την παρουσία της Ομογένειας στην Πόλη του Κωνσταντίνου. Ο νέος Πατριάρχης έδωσε αμέσως το "στίγμα" της πορείας του. Κρατώ φυλακτό πολύτιμο την ευχαριστήρια επιστολή του απάντηση στις ταπεινές μου ευχές επί τη εκλογή του...
"..Ευδοκία και αφάτω ελέει του Θεού ανελθόντες επί τον πάνσεπτον Οικουμενικόν Θρόνον,μετά συγκινήσεως και χαράς ελάβομεν το επί τη ευκαιρία ταύτη συγχαρητήριον μήνυμα της υμετέρας αγαπητής ημίν Οσιολογιότητος.
Η συμμετοχή αύτη εις την χαράν της Εκκλησίας και ημών δια των προσευχών και προσρήσεων υμών,μεγάλως ενισχύει την ημών Μετριότητα,αφιερώσασαν ήδη εαυτήν τέλεον τω Θεώ και τω αγίω θελήματι Αυτού δια την Εκκλησίαν και το Γένος ημών...".
Πέρασαν από τότε είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια. Ήρθαν χειμώνες και καλοκαίρια στην ζωή μας,Η πορεία μας στον χρόνο με την Χάρη του Θεού συνεχίζεται,όπως συνεχίζεται και η φωτεινή πορεία του Προκαθημένου της Οικουμενικής Ορθοδοξίας με γνώμονα πάντα το αγαθό συμφέρον της Εκκλησίας και του Γένους. Ξεδιπλώνω την μνήμη ,την αφήνω να με φέρει σε μοναδικές στιγμές που αξιώθηκα να ζήσω κάθε φορά που συναντούσα τον Πατριάρχη μας. Από αυτές τις στιγμές θα καταθέσω εδώ μόνο λίγες,αυτές που ,κατά την ταπεινή μου γνώμη,αναδεικνύουν τον Ανθρωπο Πατριάρχη με το απέραντο μεγαλείο ψυχής.
ΖΥΡΊΧΗ 1995 Εγκαίνια Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου.Βρίσκομαι εκεί καλεσμένος από τον μακαριστό ΄Αρχοντα Μέγα Λογοθέτη Παναγιώτη Αγγελόπουλο που ήταν και ο κτήτωρ του Ναού στην μνήμη του δολοφονηθέντος Αδελφού του Δημητρίου.Για την μετάβαση των καλεσμένων τους η Οικογένεια Αγγελοπούλου είχε διαθέσει ειδικό Αεροπλάνο της Ολυμπιακής με αυτό πήγα και εγώ. Διαφορετική όμως άποψη είχαν κάποιοι "δημοσιογράφοι" στην Αθήνα και έσπευσαν να δημιουργήσουν θέμα και μάλιστα με τίμησαν με πρωτοσέλιδα του τύπου . " Ο Παπάς στο Προεδρικό Αεροπλάνο πήρε πρώτα το πλούσιο πρωινό με την σύζυγο του Πρωθυπουργού Δήμητρα και μετά πήγε και λειτούργησε" !!! Ούτε με το Προεδρικό πήγα,ούτε πρωινό πήρα ούτε λειτούργησα.Το τραγικό ήταν πως μερικοί από αυτούς που έγραψαν τα παραπάνω ήταν συνταξιδιώτες μου στο ίδιο αεροπλάνο, με είχαν δει, με είχαν χαιρετίσει,κι όμως δεν τους σταμάτησε τίποτα ούτε και το γεγονός πως στην Ζυρίχη φτάσαμε την προηγούμενη των εγκαινίων ημέρα και αν ήταν στο πρόγραμμα μπορούσα άνετα να λειτουργήσω. Όταν το έμαθα στην Ζυρίχη στεναχωρήθηκα πολύ,δεν είχα ακόμα μάθει τα βρώμικα παιχνίδια που παίζονται μέσα από τον τύπο και μου στοίχισε ιδιαίτερα το ψεύδος ότι έφαγα και μετά λειτούργησα, είμαι αμαρτωλός αλλά όχι ασεβής. Μετά την τελετή των εγκαινίων και πριν από το επίσημο γεύμα με ειδοποίησαν ότι θέλει να με δει ιδιαιτέρως στα δωμάτιά του στο Ξενοδοχείο ο Πατριάρχης. Πήγα ,στο πρόσωπό μου ήταν ζωγραφισμένη η θλίψη για την άδικη επίθεση, με αγκάλιασε στοργικά και μου είπε " γιατί στεναχωριέσαι τα καρποφόρα δένδρα πετροβολούν,για μένα λίγα έχουν γράψει,κάμε το καθήκον σου με αξιοπρέπεια μην απαντάς και μην δίνεις σημασία έχεις ανθρώπους που σε αγαπάνε και σε στηρίζουν,έλα πάρε και αυτό να με θυμάσαι", μου έκανε ένα δώρο που το έχω πάντα μαζί μου βακτηρία στην πορεία της ζωής μου.Λίγε ημέρες αργότερα η επίσημη εφημερίδα του Πατριαρχικού Ορθοδόξου Κέντρου του Σαμπετζύ, δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο η όχι,δημοσίευσε στην πρώτη σελίδα μια φωτογραφία που δείχνει καθαρά ότι δεν ήμουν Λειτουργός κατά την τελετή των εγκαινίων και στις μέσα σελίδες άλλη μία που δείχνει ότι δεν έφθασα στην Ζυρίχη με το Πρωθυπουργικό αεροπλάνο.
Αυτός είναι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος!
ΝΟΈΜΒΡΙΟΣ 2003
Βρίσκομαι στην Πόλη μαζί με τον Σεβ. Μητροπολίτη Ναζαρέτ κ. Κυριακό το πρόγραμμα της ημέρας εκείνης 1 Νοεμβρίου είχε μόνο δύο λέξεις "συνάντηση με τον Παναγιώτατο". Η συνάντηση κράτησε από τις 10 το πρωί μέχρι τις 12 και παραπάνω το βράδυ!
Ας την παρακολουθήσουμε εν ολίγοις..
Άφιξη στο Αεροδρόμιο και από εκεί με την Συνοδεία του Πανοσιολογιωτάτου Μέγα Αρχιμανδρίτη κ.Αθηναγόρα
( νυν Μητροπολίτου Κυδωνιών ) στο Νοσοκομείο του Βαλουκλή όπου στον πανηγυρίζοντα Ι.Ναό των Αγίων Αναργύρων χοροστατούσε ο Πατριάρχης.
Ο Πατριάρχης στον Θρόνο και λειτουργοί ένας Πρωτοπρεσβύτερος και ένας Διάκονος. Η απλότητα σε όλη την Μεγαλοπρέπεια της. Εκκλησίασμα οι δυνάμενοι ασθενείς,το προσωπικό και αρκετοί ομογενείς. Συγκίνηση και κατάνυξη επικρατούσαν παντού.
Στο τέλος της Θ.Λειτουργίας μίλησε ο Πατριάρχης, έδωσε απλόχερα την ευλογία του και γέμισε τις καρδιές από λόγους στοργικής παρηγοριάς και ελπίδας. Μίλησε και ο Μητροπολίτης Ναζαρέτ μεταφέροντας τις ευχές του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίου,την ευλογία του Παναγίου Τάφου,την Χάρη της Ναζαρέτ και της Γεθσημανή και την ευωδία του Ιορδάνου. Στην συνέχεια επίσκεψη του Παναγιωτάτου και της Συνοδείας του σε όλους τους ασθενείς στα δωμάτιά τους και γεύμα με το προσωπικό του Νοσοκομείου.Από εκεί αναχώρηση για ένα Ίδρυμα Ανιάτων Παίδων.Το ίδρυμα αυτό φιλοξενεί παιδιά με ειδικές ανάγκες αλλά και ειδικές ικανότητες. Είναι Ίδρυμα του Τούρκικου Υπουργείου Υγείας και σε όλη την,αρκετά μεγάλη διαδρομή ,σκεφτόμουν πως θα μας δεχθούν προσωπικό και τρόφιμοι.Ομολογώ πως έμεινα κατάπληκτος.Η υποδοχή και η φιλοξενία που επιφύλαξαν όλοι στον Πατριάρχη και σε μας δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις εκδηλώσεις σεβασμού και αγάπης που βλέπουμε εδώ στην Ελλάδα να γίνονται κάθε φορά που έρχεται ο Παναγιώτατος. Μετά τις τυπικές, αλλά θερμές, από πλευράς Διευθυντού και προσωπικού εκδηλώσεις υποδοχής και μιας σύντομης ενημέρωσης για τους σκοπούς και τα επιτεύγματα του Ιδρύματος βρεθήκαμε κοντά στα παιδιά.Εκεί είδαμε έναν άλλο Βαρθολομαίο .'Έπαιξε μαζί τους , μέχρι και ..τραμπάλα έκανε,τραγούδησε ,χειροκρότησε θερμά τους χορούς και τα σκετσάκια που είχαν ετοιμάσει για την περίπτωση,τους μοίρασε δωράκια ,τα αγκάλιαζε, τα φιλούσε τους χάριζε πατρική στοργή και αγάπη χωρίς κανένα δισταγμό. Κι εγώ απορούσα,μα πως τον ξέρουν έλεγα μέσα μου " έρχεται συχνά και μας βοηθάει σημαντικά ", μου έλυσε την απορία λίγο αργότερα η Κοινωνική Λειτουργός του Ιδρύματος.Δεχθήκαμε με χαρά τα δώρα που μας είχαν ετοιμάσει τα παιδιά,όλα φτιαγμένα από τα ίδια,ένα όμορφο κουτάκι με σκαλισμένα λουλούδια στο εξωτερικό του και βελούδο κόκκινο μέσα στον Πατριάρχη " για να φυλάει εκεί το εγκόλπιο του " και χειροποίητα δωράκια σε όλους μας,και φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Η διαδρομή της επιστροφής προς το Φανάρι μεγάλη και την κάνει ακόμα μεγαλύτερη το τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα της Πόλης που τις μεσημβρινές ώρες είναι πραγματικός Γολγοθάς, καθόμουν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου δεξιά μου ο Πατριάρχης ,αριστερά ο άγιος Ναζαρέτ και μπροστά ο τότε Υπογραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και νυν Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος ,η ταλαιπωρία από τις συχνές στάσεις σε συνδυασμό με την κούραση της ημέρας με είχε καταβάλει κάποια στιγμή αισθάνθηκα στον ώμο μου ένα "ελαφρύ βάρος" κοίταξα διακριτικά,είχε γείρει το κεφαλάκι του και ξεκουραζόταν στον ώμο μου,έμεινα ακίνητος δεν τολμούσα ούτε να αναπνεύσω για να μην του χαλάσω αυτή την κλεφτή χαλάρωση.Ειλικρινά αυτή την μοναδική στιγμή δεν την ανταλλάσσω με τίποτα στον κόσμο.Ευχαριστώ και δοξολογώ τον Θεό που επέτρεψε να γεννηθώ για να την ζήσω.Εκείνη την στιγμή ήταν σαν είχε γείρει στον ώμο μου η κουρασμένη Ρωμιοσύνη...Φτάσαμε στο Φανάρι και αμέσως δουλειά.Είχε συναντήσεις πολλές με πρώτη αυτή με τον Υπουργό Τουρισμού της Παλαιστινιακής Αρχής.Μας κάλεσε στο Γραφείο του και η συνάντηση εξελίχθηκε σε μια γόνιμη συνεργασία που κατέληξε στη περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και Παλαιστινιακής Αρχής.Ύστερα είδε και άλλους και μετά άλλους κι εγώ απορούσα " μα πως αντέχει με τόση εργασία; "..Κάποτε τελείωσαν οι ακροάσεις, ήταν πλέον νύχτα,βγήκε από το Πατριαρχικό Γραφείο χαρούμενος και δροσερός,"πάμε ",είπε,και ξεκινήσαμε για την κατοικία του στα Θεραπειά,ήθελε να μας κάνει εκεί το δείπνο στο σπίτι του χωρίς πρωτόκολλο...
ΧΆΛΚΗ 2004
Τον Ιούλιο του 2004 πραγματοποιήθηκε η επίσημη Ειρηνική επίσκεψη του τότε Μακ. Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.Ειρηναίου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο,είχα την ευλογία και την τιμή να αποτελέσω μέρος της επίσημης Ακολουθίας του Μακαριωτάτου και να ζήσω όλο το μεγαλείο της Αρχοντιάς του Πατριαρχείου μας και του Πρωθιεράρχου Βαρθολομαίου.Από όλες τις μοναδικές στιγμές που έζησα ξεχωρίζω τούτη..Βρισκόμαστε στην περίφημη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όλα είναι έτοιμα για την επαναλειτουργία της,κάτι που προσωπικά πιστεύω ότι θα γίνει επί Πατριαρχείας Βαρθολομαίου,μετά την ξενάγηση από τον ίδιο τον Πατριάρχη στον Ναό και σε όλους τους χώρους της Μονής πάμε στο Αρχονταρίκι για το καθιερωμένο Μοναστηριακό κέρασμα,στους τοίχους οι φωτογραφίες όλων των Πατριαρχών,σταματώ μπροστά σε μια ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΣΤ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΌΣ ΠΑΤΡΙΆΡΧΗΣ ,μια λειυτική μορφή ενός σεβάσμιου Γέροντα με κοιτάζει στα μάτια, δακρύζω,από τότε που με το έλεος του Θεού χειροτονήθηκα Πρεσβύτερος και τοποθετήθηκα στον Ιερό Ναό των Αγίων Βασιλείου και Κοσμά του Αιτωλού στην Ν.Φιλαδέλφεια ,είχα μία μεγάλη επιθυμία,να βρω τον τρόπο να τιμηθεί αυτή η μεγάλη μορφή.Ο ξεριζωμένος Πατριάρχης,ο Πρόσφυγας,ο απελαθείς υπό των Τούρκων ως "ανταλλάξιμος" κατά την μαύρη εκείνη περίοδο του 1924.Ο Πατριάρχης που ήρθε και έζησε στην Ν.Φιλαδέλφεια σαν πρόσφυγας μεταξύ των προσφύγων και άφησε εκεί την τελευταία του πνοή.Το όνειρό μου ήταν να επιστρέψουν τα σεπτά λείψανά του στην Κωνσταντινούπολη και να αναπαυθούν στο Πατριαρχικό Κοιμητήριο του Βαλουκλή. 'Ομως ζούσα με το όνειρο.Ακόμα και την πλατεία που στο κέντρο της πόλεως είχαν ονομάσει τότε "πλατεία Πατριάρχου" την είχαν μετονομάσει σε "πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου",λες και θα υπήρχε ποτέ Πολυτεχνείο αν δεν υπήρχαν Άνθρωποι ,όπως ο Πατριάρχης Κωνσταντίνος,να θυσιασθούν για αυτό τον Τόπο τότε που όλα τα σκιάζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Με πλησίασε ο Παναγιώτατος, "τον γνωρίζεις;"με ρώτησε χαμογελώντας, θέλω να τον τιμήσουμε του απάντησα με σεβασμό και σπασμένη φωνή." πάρε πρωτοβουλίες ", ήταν η ανταπάντηση," και είμαι δίπλα σου".
Την επόμενη χρονιά διοργάνωσα τα επίσημα Μνημόσυνα του μακαριστού Πατριάρχου γα την συμπλήρωση 75 χρόνων από την Κοίμηση του με την ευλογία πάντα του Ποιμενάρχου μου Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ.Κωνσταντίνου και την παρουσία,ως Εκπροσώπου της Α.Θ.Π.του Οικουμενικού Πατριάρχου,του Σεβ. Μητροπολίτου Περγάμου κ.Ιωάννου.Κατά τη τελετή των Μνημοσύνων ο τότε Δήμαρχος της Ν.Φιλαδέλφειας κ.Ν.Αδαμόπουλος ανήγγειλε την κατασκευή ανδριάντα του μακαριστού Πατριάρχου στην κεντρική πλατεία της Πόλεως που στο εξής φέρει και πάλι το όνομα του "πλατεία Πατριάρχου Κωνσταντίνου".΄Οταν πληροφόρησα τον Παναγιώτατο για την εξέλιξη αυτή μου είπε "θα έρθω ο ίδιος στα Αποκαλυπτήρια".Και ήρθε. Και ράγισαν καρδιές από την ομιλία του,ξύπνησαν μνήμες αναπτερώθηκαν ελπίδες. "..Και ο αείμνηστος Προκάτοχος ημών ερρίφθη εις την φοβεράν κάμινον της ταπεινώσεως,υποχρεωθείς,χωρίς προειδιποίησιν,να εγκαταλείψη άκων και διαμαρτυρόμενος την έδραν του και το δοκιμαζόμενον ποίμνιό του,την πρωίαν της εορτής των Τριών Ιεραρχών του 1925.Επιβιβάσει υπό της εξουσίας εις τον σιδηρόδρομον άνευ αποσκευών,άνευ εφοδίων."άτερ βαλαντίου και πήρας"(Λουκ.22,35),πτωχός,άπορος,"με την ψυχήν εις το στόμα",δια να καταλήξει μέσω Θεσσαλονίκης,ενταύθα,εις την Νέαν Φιλαδέλφειαν,όπου τόσα και τόσα βιαίως αποσπασθέντα από τας εστίας των τέκνα της "Μεγάλης Στεριάς" προσεπάθουν να πήξουν μιαν πρόχειρον καλύβην δια να στεγάσουν την δυστυχίαν των.΄Ηλθεν εδώ ο Πατριάρχης του Γένους,με "καρδίαν αθυμούσαν και εκλείποντας οφθαλμούς και τηκομένην ψυχήν"(Δευτ.28,65),εν μέσω των ορφανών του,"συναγωνιστής εν τη θλίψει..και υπομονή εν Ιησού Χριστώ"(Αποκ.Ι. 1-9),προστάτης των,παρηγορητής των,εμψυχωτής των,ως Πατήρ,αληθινός,αξιοπρεπής και όρθιος μέσα εις τας φλόγας της δοκιμασίας.."
Σε μικρό χρονικό διάστημα από τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του αειμνήστου Πατριάρχου Κωνσταντίνου του ΣΤ ,με ενέργειες του Παναγιωτάτου έγινε η εκταφή των Λειψάνων του από τον τάφο που τον φιλοξενούσε στο Α΄Κοιμητήριο των Αθηνών και αμέσως η μεταφορά τους στην Κωνσταντινούπολη για να ενταφιαστούν στο Πατριαρχικό Κοιμητήριο του Βαλουκλή.
Όμως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έδειξε για μια ακόμη φορά το μεγαλείο της αρχοντικής του καρδιάς.
Με εντολή του τα σεπτά Λείψανα του αειμνήστου Πατριάρχου Κωνσταντίνου πριν αναχωρήσουν για την Κωνσταντινούπολη ήρθαν για τρεις ημέρες στον Ιερό μας Ναό,όπου την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011,τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ.Ιωάννου ,ως εκπροσώπου της Α.Θ.Π.του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου ,και ακολούθησε Μνημόσυνο και απόδοση τιμών στον αείμνηστο Πατριάρχη από τις Αρχές της Πόλεως και τον ευσεβή Λαό που είχε από το πρωί κατακλύσει τους χώρους του Ναού.Την επομένη τα σεπτά λείψανα αναχώρησαν για την Κωνσταντινούπολη και την Κυριακή 6 Μαρτίου μετά την Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι,στην οποία συμμετείχε και ο Σεβ. Μητροπολίτης κ.Κωνσταντίνος,ενταφιάσθηκαν στο Βαλουκλή!
ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ 2004...
Τον Σεπτέμβριο του 2004 είχα την μοναδική και μεγάλη ευλογία αλλά και τιμή να βρεθώ μαζί με τον Πατριάρχη του Γένους στην αγιότοκο Καππαδοκία.Την Καππαδοκία των ονείρων μας.Την δική μας Καππαδοκία.
Το "ραντεβού" είχε κλειστεί τον Ιούνιο κατά την ειρηνική επίσκεψη του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.Ειρηναίου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.Έτσι τον Σεπτέμβριο ο Πατριάρχης Ειρηναίος συνοδευόμενος από τον μακαριστό πλέον Μητροπολίτη Καισαρείας κ.Βασίλειο, τον Μητροπολίτη Ναζαρέτ κ. Κυριακό,τον Επίσκοπο Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχο,τον μακαριστό ΄Εξαρχο του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα Αρχιμ. Θεόκτιστο,τον αείμνηστο καθηγητή Σ. Κοντογιάννη και την ελαχιστότητα μου φθάσαμε στην Πόλη και από εκεί αναχωρήσαμε για την Καππαδοκία ομού μετά της Α.Θ.Παναγιότητος και της Τιμίας Συνοδείας του εις την οποία μετείχε και ο Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος κ.Χρυσόστομος.Το να περιγράψει κάποιος τις εμπειρίες αυτού του προσκυνηματικού ταξιδιού,με ξεναγό τον ίδιο τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο,πρέπει να έχει μεγάλες συγγραφικές ικανότητες,πρέπει να ξέρει να ελέγχει το νου και την καρδιά του,να σταματά τα δάκρυά που πλημμυρίζουν τα μάτια και εμποδίζουν το χέρι να γράψει αυτό που εκπέμπει η σκέψη.Εδώ στο μικρό αυτό αφιέρωμα δεν θα πω πολλά , αν ο Θεός με αξιώσει έχω σκοπό να καταγράψω όλες εκείνες τις μοναδικές στιγμές που έζησα σ ένα βιβλίο για να μην τις πάρει ο χρόνος και χαθούν αλλά και να μαθαίνουν οι νεώτεροι ποιος πραγματικά είναι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Πως να καταστρώσω εδώ ,με τι λέξεις να περιγράψω τα δάκρυα του Πατριάρχη μας κάθε φορά που εισόδευε σ ένα κατεστραμμένο Ναό;Τι να πω,πως να το διατυπώσω,πως να το μεταδώσω το άναμμα του αγνού κεριού από τον Πατριάρχη μας στους χώρους που κάποτε υπήρχαν ΄Αγιες Τράπεζες και προσφερόταν η αναίμακτος θυσία και τώρα σταβλίζονται ζώα!
Πως να περιγράψω την στιγμή που δυο Πατριάρχες, Αρχιερείς και Ιερείς γονατίσαμε μέσα στο σπήλαιο του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου στο Προκόπη και ψάλλαμε το "Χριστός Ανέστη"! Ένα "Χριστός Ανέστη "που άκουσαν οι θαμμένοι στην αγία Γη της Καππαδοκίας Χριστιανοί και ένιωσαν πως πλησιάζει η ώρα που τα μνημόσυνα τους θα ξαναγίνουν,θα ξαναχτυπήσουν οι καμπάνες,θα ξαναλειτουργήσουν οι εκκλησιές.Τι να πω;
Πως να μην κλάψω όταν στο νου έρχεται εκείνη η στιγμή μπροστά στην "Θλιμμένη Παναγία",στο Κόραμα στην Εκκλησία των Στεφάνων,όταν οι δύο Πατριάρχες έψαλλαν το " Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε " και άφησαν ελεύθερα τα δάκρυά τους μύρο πολύτιμο στην Παναγιά που περιμένει...
Ειλικρινά δεν βρίσκω τις πρέπουσες λέξεις για να σας μεταφέρω τα ανάμικτα συναισθήματα που κυριαρχούσαν κατά τον Εσπερινό στον άγιο Κωνσταντίνου στην Σινασό που τελέσθηκε από τον Μακ. Πατριάρχη κ.Ειρηναίο με "πρωτοψάλτη"στο αναλόγιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη.
Όμως εκεί που "έμεινε" η καρδιά μου ,εκεί που είδαμε όλοι τον Πατριάρχη του Γένους να δακρύζει ήταν κατά την Θεία Λειτουργία που τελέσθηκε στον υπόγειο Ναό του Μεγάλου Βασιλείου στην ερημική τοποθεσία Μουσταφά πασά έξω από την Σινασό. Λειτούργησαν ο Πρωτοσύγκελος του Μητροπολίτη Χαλκίδος και ο Πατριαρχικός Διάκονος ,ενώ χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Χαλκίδος κ.Χρυσόστομος και έψαλλαν οι Πατριάρχες Βαρθολομαίος και Ειρηναίος.
Ακόμα και τα αγριοπερίστερα που έχουν τις φωλιές τους στην βραχώδη εκκλησία σταμάτησαν να φτερουγίζουν, κάθισαν ήρεμα και παρακολουθούσαν τα γενόμενα στέλνοντας και αυτά με τον δικό τους τρόπο ύμνους δοξαστικούς στον Δημιουργό μας.Στο τέλος της Θ.Λειτουργίας έγινε δέηση υπέρ αναπαύσεως των " εν ερημίαις και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης τελειωθέντων ",και κλάψαμε όλοι για ότι είχαμε και ότι χάσαμε..Εκείνη την στιγμή πλησίασα τον Πατριάρχη μας και του είπα " Μόνο γιαυτό Παναγιώτατε έπρεπε στην Ελλάδα να σκέφτονται ορισμένοι πολύ πριν μιλήσουν,
ας έρθουν εδώ να δουν ποιος είναι ο Βαρθολομαίος".(Είναι εύκολο να κάνεις "αντιπολίτευση"από τον ..καναπέ αλλά δύσκολο να μπεις πρώτος στον αγώνα), έσκυψα και του φίλησα το χέρι το ράντισα με τα δάκρυά μου,δεν είχα άλλο τρόπο εκείνη την μοναδική ώρα για να του εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για όσα υπέρ του Γένους εργάζεται.
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στις όμορφες εκείνες στιγμές,θέλω όμως να καταθέσω εδώ την μεγάλη έκπληξη που μας περίμενε όταν οι περιστάσεις και οι ελλείψεις δρόμων μας ανάγκαζαν να ακολουθούμε πεζή τον "ξεναγό" μας Πατριάρχη για να φθάσουμε στις πλέον απόμακρες εκκλησίες. Πρώτα πρώτα μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι γνωρίζει την Καππαδοκία σαν το σπίτι του,δεν υπάρχει ναός ,δεν υπάρχει σπηλιά ασκητού, δεν υπάρχει έστω κι ένα παλιό προσκυνητάρι σε κάποιο έρημο τόπο που να μην τα γνωρίζει και να μην τα έχει επισκεφθεί και δεύτερο ο σεβασμός που του δείχνουν οι απλοί χωρικοί σαν περνάει μέσα από τα χωριά τους. Μάνες τουρκάλες με τις μαντίλες να βγαίνουν από τις αυλές με τα μωρά στην αγκαλιά για να τα ευλογήσει,άνδρες αγρότες να κόβουν από τα μποστάνια τους καρπούς να του προσφέρουν,παιδιά να τρέχουν να τον δουν να τον αγγίξουν,ακόμα και ο Χότζας σε ορισμένα χωριά που έτυχε να είναι εκεί ερχόταν να τον χαιρετίσει με σεβασμό και αγάπη. Πηγαίνοντας για τον Ναό του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης πέσαμε πάνω σε λαϊκή αγορά,την διασχίσαμε πεζή,γέμισε ο τόπος ράσο,δεν περάσαμε όμως από κανένα "πάγκο" χωρίς να μας προσφέρουν κάτι,γεμίσαμε από φρούτα και λαχανικά,και ο Άρχοντας Πατριάρχης μας να έχει ένα καλό λόγο για όλους χωρίς να κουράζεται πάντα με το χαμόγελο στα χείλη.
Στο υπαίθριο μουσείο στο Κόραμα συναντήσαμε κι ένα γκρουπ Ιαπώνων τουριστών.."ωωω Βαρθολομαίο " τους ακούσαμε να φωνάζουν και μας πήρε μία ώρα μέχρι να φωτογραφηθούν όλοι μαζί του!
θα κλείσω αυτήν την κατάθεση ψυχής στα 25 χρόνια της ευκλεούς Πατριαρχείας του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου λέγοντας πως η Πρόνοια του Θεού οδήγησε τα βήματά του στον μαρτυρικό Θρόνο του Φαναρίου αυτές τις δύσκολες ώρες για το Γένος,
η προσωπικότητα και το κύρος του, σε διεθνή πλέον κλίμακα, μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση της αξιοπρέπειας και της εικόνας του Ελληνισμού διεθνώς και είμαι σίγουρος πως ο Πατριάρχης μας για μια ακόμα φορά θα προσφέρει εαυτόν "υπέρ της Εκκλησίας και του Γένους".Η πορεία του Παναγιωτάτου με την χάρη του Θεού συνεχίζεται κι εμείς ταπεινά από εδώ του ευχόμεθα να εορτάσει και την πεντηκονταετία και παραπάνω ακόμα.
ΕΙΣ ΠΟΛΛΆ ΈΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ!
Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης
