Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση ο Ορθόδοξος Ελληνισμός αλλά και γενικότερα όλος ο Χριστιανικός  κόσμος πληροφορήθηκε το αίσιο τέλος των εργασιών αποκατάστασης  του ιερού κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου στον πανίερο Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου στην αγία Πόλη Ιερουσαλήμ που έγινε από Έλληνες επιστήμονες,ερευνητές και τεχνικούς του ΕΜΠ υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας κ. Αντωνίας Μοροπούλου .Το ανακαινισμένο ιερό Κουβούκλιο είναι πλέον γεγονός και απομένει η επίσημη παράδοση του στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και στις δυο Χριστιανικές ομολογίες,Αρμένιους και Φραγκισκανούς, που διατηρούν "δικαιώματα" σε αυτό. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Έθνος" στις 20 Μαρτίου 2017, η τελετή παράδοσης θα πραγματοποιηθεί εντός των προσεχών ημερών παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.Βαρθολομαίου,του Έλληνα Πρωθυπουργού κ.Αλέξη Τσίπρα ενώ," Προσκεκλημένοι στο «πανορθόδοξο, παγχριστιανικό και παγκόσμιο γεγονός» της παράδοσης του Κουβουκλίου είναι κυρίως δωρητές. Το Πατριαρχείο θεωρεί ότι η τελετή θα στείλει μήνυμα συνεργασίας, ειρήνης και συνδιαλλαγής, σε μια περιοχή με πολλές εντάσεις".  Με όλο τον σεβασμό στο ιστορικό αυτό γεγονός θα καταθέσουμε τους λογισμούς που γεννάει η φαινομενικά ωραία προσδοκία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων να στείλει μέσω του ιστορικού τούτου γεγονότος "μήνυμα συνεργασίας,ειρήνης και συνδιαλλαγής,σε μια περιοχή με πολλές εντάσεις" όπως είναι η πολύπαθη αγία Γη  και χωρίς πολλά λόγια θα πούμε πως για να φτάσει το μήνυμα στους αποδέκτες θα πρέπει ο "αποστολέας" να μην περιορισθεί μόνο στα ωραία λόγια αλλά να έχει να έχει να παρουσιάσει ανάλογες πράξεις  αγάπης,ειρήνης, καταλλαγής και συνδιαλλαγής. Για να το πετύχει αυτό το σεβαστό και παλαίφατο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων θα πρέπει να αποκαταστήσει μια μεγάλη αδικία σε βάρος ενός Αθώου που είναι "σαρξ εκ της σαρκός" του και έχει προσφέρει τη ζωή του με διακονία πενήντα και πλέον χρόνων στα ιερά σεβάσματα της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού,ενός σεβάσμιου Γέροντος Πατριάρχου που αγόγγυστα σηκώνει τον Σταυρό της αδικίας και της καταφρόνησης που έβαλαν στους γερασμένους ώμους του οι "αδελφοί" του Αγιοταφίτες,ευτυχώς όχι όλοι αλλά λίγοι αυτοί που ξέχασαν την ιερή τους αποστολή και προκειμένου να ικανοποιήσουν τις μωρές φιλοδοξίες τους έστησαν σε βάρος του πλεκτάνη ανήθικη και ξένη με τα χρηστά ανθρώπινα ήθη για να τον ανατρέψουν από τον Πατριαρχικό Θρόνο. Όλοι σήμερα γνωρίζουν πως ο Πατριάρχης Ειρηναίος είναι Αθώος αφού καμία από τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν δεν αποδείχτηκε και κανένα δικαστήριο δεν τον καταδίκασε.Δεν είναι του παρόντος να ανατρέξουμε στο παρελθόν ούτε να "ξύσουμε πληγές" απλά και ταπεινά λέμε πως στις τελετές των Θυρανοιξίων του Παναγίου Τάφου για να χαρεί και ο Χριστός αλλά και για να γίνει πιστευτό το μήνυμα της ειρήνης και της καταλλαγής θα πρέπει δίπλα στους Πατριάρχες κ.κ. Βαρθολομαίο και Θεόφιλο να σταθεί και ο Πατριάρχης Ειρηναίος αποκαταστημένος πλήρως στην Αρχιερωσύνη που του στέρησαν αντικανονικά,παράνομα και υπέρ πάσα έννοια δικαίου οι αντίπαλοί του συνεπικουρούμενοι από τα καλοπληρωμένα φερέφωνα της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης .Το άδικο ουκ ευλογείται και όσα ωραία λόγια και αν λέει ο αδικήσας μάταια και κούφια ακούγονται. Τα χρόνια πέρασαν ο Πατριάρχης Ειρηναίος δοκιμάζεται και από ασθένειες σοβαρές ,προς τιμή του ο νυν Πατριάρχης Θεόφιλος,που θα πρέπει για την ιστορία να πούμε πως δεν ήταν ένας από αυτούς που έπλεξαν την βρώμικη πλεκτάνη σε βάρος του Πατριάρχη Ειρηναίου, φροντίζει,έστω και καθυστερημένα ,να έχει όλες τις ιατρικές περιποιήσεις και φροντίδες,τώρα η πόρτα του κελιού του κ.Ειρηναίου που ήταν κλειδωμένη περισσότερο από 10 χρόνια άνοιξε και ο ίδιος μπορεί να βγαίνει αλλά και να δέχεται επισκέψεις κάτι που ήταν αυστηρά απαγορευμένο κατά το παρελθόν. Εκείνο που απομένει είναι η αποκατάσταση στην Αρχιερωσύνη με τον τίτλο του πρώην Πατριάρχη Ιεροσολύμων για να χαρούν ο Χριστός και οι Άγιοι Άγγελοι που φρουρούν τον Πανάγιο Τάφο και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε και το καταθέτουμε υπεύθυνα  πως την επιθυμία της αποκαταστάσεως του Μακαριωτάτου έχουν πλείστοι Προκαθήμενοι Ορθοδόξων Εκκλησιών και κατά καιρούς την έχουν εκφράσει στον Πατριάρχη κ.Θεόφιλο ,την ίδια επιθυμία έχουν και επιφανείς Αγιοταφίτες Αρχιερείς και Πατέρες ,το αυτό φρονούν Αρχιερείς, Ιερείς, Μοναχοί και Χριστιανοί από όλο τον κόσμο,δεν μένει παρά μόνο μια γενναία απόφαση του Πατριάρχη κ.Θεόφιλου να ακυρώσει την απόφαση του ψευτοδικαστηρίου που στήθηκε στα Ιεροσόλυμα με "δικαστές" τους ίδιους τους..αντίδικους και με μια διάτρητη άκρως αντικανονική πράξη "καθαίρεσε" τον Πατριάρχη από την Αρχιερωσύνη .Στη μακραίωνη πορεία της Εκκλησίας δεν έλειψαν τέτοιες θλιβερές καταστάσεις όλες όμως αργά η γρήγορα πέρασαν στην ιστορία με πράξεις αποκαταστάσεως των αδικημένων όπως ορίζει το ιερό Ευαγγέλιο και οι Ιεροί Κανόνες. Πέρυσι στη γιορτή του κ.Θεόφιλου χαρήκαμε όλοι όταν είδαμε τους δυο Πατριάρχες να αγκαλιάζονται και ανταλλάσσουν ασπασμό καταλλαγής μάλιστα ο Πατριάρχης Ειρηναίος φορούσε και σωστά το αρχιερατικό του εγκόλπιο κάτι που αποδέχθηκε ο κ.Θεόφιλος και φωτογραφήθηκε μαζί του γεγονός που μας επιτρέπει να σκεφθούμε πως ο ίδιος δεν επιθυμεί την διαιώνιση αυτής της αντικανονικής  υποθέσεως ,εξάλλου ο κ.Ειρηναίος τον έχει χειροτονήσει Επίσκοπο,ίσως όμως και ο ίδιος να είναι θύμα κακών συμβούλων που σχεδόν πάντα περιβάλουν τους κατέχοντας εξουσία. Όπως και να έχει όμως εκείνο που προέχει είναι η πάταξη του κακού και η επικράτηση της αγάπης, της δικαιοσύνης της ειρήνης και της καταλλαγής μόνο έτσι θα χαρεί ο Θεός ,μόνο έτσι θα πιάσουν τόπο τα μηνύματα της ενότητας, μόνο έτσι θα μας πιστέψει ο κουρασμένος και ταλαιπωρημένος  από λόγια σύγχρονος άνθρωπος.

Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης   

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ-Ομιλίες

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΕΒ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΣΜΥΡΝΗΣ κ.ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ κ.ΣΥΜΕΩΝ 

Προσφώνηση Σεβ.Μητροπολίτου Ν.Σμύρνης κ.Συμεών 

 «Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ ἅγιε Σμύρνης κ. Βαρθολομαῖε, 
    Μέ ἰδιαίτερη χαρά Σᾶς ὑποδεχόμαστε σήμερα στόν Ἱερό τοῦτο Μητροπολιτικό μας Ναό τῆς Ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Φωτεινῆς καί Σᾶς ἔχουμε ἀνάμεσά μας ἱερουργοῦντα τό μέγα μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας· Ὑμᾶς τόν νέο Μητροπολίτη Σμύρνης, ἐκλεγέντα καί κατασταθέντα τόν περασμένο Σεπτέμβριο στόν ἱστορικό ἀρχιερατικό θρόνο τῆς νύμφης τῆς Ἰωνίας, 94 ὁλόκληρα χρόνια μετά τό μαρτυρικό τέλος τοῦ τελευταίου ἐπισκόπου της, τοῦ ἁγίου ἐθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου, τήν καταστροφή τῆς πόλεως καί τή φυγή ὅσων ἐπέζησαν ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες καί τά ἁγιασμένα χώματα τῆς Μικρασίας.    
Μέ χαρά Σᾶς ὑποδέχεται ἡ πόλη μας· μιά πόλη πού δέν ἔλαβε τυχαῖα τό ὄνομά της. Δημιουργήθηκε, κατοικήθηκε καί ἀναπτύχθηκε χάρις στούς κόπους, τούς ἀγῶνες καί τά δάκρυα τῶν πρώτων προσφύγων οἰκιστῶν της, πού ξεριζωμένοι καί κατατρεγμένοι ἦρθαν καί ἐγκαταστάθηκαν ἐδῶ στά χώματα τῆς ἀττικῆς γῆς. Μιά πόλη στήν ὁποία ὅπου καί ἄν σταθεῖ κανείς, στούς Ναούς, στά σχολεῖα, στίς πλατεῖες, στά στάδια, στούς δρόμους της, ὅλα ἀναφέρονται καί ὑπενθυμίζουν τήν ἀλησμόνητη Σμύρνη καί γενικότερα τίς ἑστίες τοῦ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ.     Μέ χαρά Σᾶς ὑποδέχεται ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας. Ἄν καί ὀλιγοχρόνιος ὁ βίος της, ἀπό τήν ἵδρυσή της τό 1974 καί τήν ἐγκατάσταση τοῦ πρώτου Μητροπολίτου της, τοῦ ἀοιδίμου Χρυσοστόμου Βούλτσου, συνδέθηκε ἄρρηκτα καί ἀποτέλεσε τρόπον τινά τή συνέχεια τῆς περίλαμπρης Ἰωνικῆς Μητροπόλεως. Μέ χαρά καί τιμή Σᾶς ὑποδέχεται ὁ Ἱερός Κλῆρος, οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοί μας καί ἡ ταπεινότης μου γιατί γιά ὅλους ἐμᾶς ἡ ἱστορική ἐπισκοπική Σας καθέδρα ἀποτελεῖ τήν πνευματική μας μήτρα. Αὐτό διακηρρύσουν ἀκόμη καί τά ἄψυχα. Ὁ Μητροπολιτικός μας Ναός τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς χτίστηκε ἀπό τούς πρόσφυγες πατέρες μας ὄχι μόνο γιά νά μποροῦν νά λατρεύουν τόν ἐν Τριάδι ἀληθινό Θεό, ἀλλά καί γιά νά ὑπενθυμίζει τόν ὁμώνυμο περίλαμπρο Μητροπολιτικό Ναό τῆς Σμύρνης, πού δέν ὑπάρχει πλέον.    
Τό Τέμπλο στίς εἰκόνες τοῦ ὁποίου προσκυνήσατε γιά νά ἱερουργήσετε.
 Ὁ Ἀρχιερατικός Θρόνος στόν ὁποῖο ἀνήλθατε σήμερα μαζί καί ὁ ἄμβωνας, καί τά τρία προερχόμενα ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο Σμύρνης. Ὁ θρόνος, στόν ὁποῖο στάθηκαν λαμπροί καί ἁγιασμένοι προκάτοχοί Σας, ὁ ἀπό Σμύρνης οἰκουμενικός Πατριάρχης καί ἐθνοϊερομάρτυς Γρηγόριος ὁ Ε’, ὁ σοφός καί ὁσιακῆς βιοτῆς Βασίλειος Ἀστεριάδης καί ὁ ἐθνοϊερομάρτυς Χρυσόστομος Καλαφάτης πού ἔβαψε μέ τό αἷμα του τούς Σμυρνέϊκους δρόμους καί ἔγινε σύμβολο τοῦ ἀφανισμοῦ τοῦ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ.    Ὡς εὖ παρέστητε, τιμιώτατε καί προσφιλέστατε ἀδελφέ, χαρίζοντάς μας τή χαρά τῆς παρουσίας Σας καί τήν ἀρχιερατική Σας εὐλογία. 
 Ὡς χριστιανοί, ὁ καθένας μας, ἀλλά καί ὡς Ἐκκλησία —σῶμα Ἰησοῦ Χριστοῦ—, ἀγωνιζόμαστε νά ἀντιμετωπίζουμε κάθε θλίψη καί δοκιμασία μέ ὑπομονή. Τήν ὑπομονή πού γεννᾶ ἡ πίστη καί ἡ βεβαιότητά μας ὅτι κύριος τοῦ κόσμου καί τῆς ἱστορίας εἶναι ὁ ζῶν καί ἀληθινός Θεός. Κανείς ἄλλος. Ἐκεῖνος ἐπιτρέπει καί θλίψεις ἀκόμη καί τραγωδίες. Καί Ἐκεῖνος ἔχει τή δύναμη νά ἐξάγει ἀπό τό πικρό γλυκύ.    
Εὐχόμεθα ἀπό καρδίας ἡ ἀρχιερατεία Σας νά εἶναι μακρά, ἀνέφελη καί καρποφόρος. Ἡ παρουσία Σας στόν περίπυστο ἀρχιερατικό θρόνο τῆς Σμύρνης, μετά ἀπό 94 πικρά χρόνια, νά ἀποτελέσει τήν ἀπαρχή μιᾶς νέας, δημιουργικῆς καί εὐλογημένης περιόδου γιά τήν ἐν Σμύρνῃ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Εἰς ἀνάμνησιν ἀγαθήν, ἅγιε ἀδελφέ, τῆς ἐπισκέψεως καί τῆς ἱερουργίας Σας στόν Ἱερό Μητροπολιτικό μας Ναό Σᾶς προσφέρουμε μία εἰκόνα τῆς κοινῆς πολιούχου καί προστάτιδός μας Μεγαλομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Ἁγίας Φωτεινῆς». 

Ὁμιλία Σεβασμ. Μητροπολίτου Σμύρνης κ. Βαρθολομαίου

    «Ἱστάμενος ἐν τῷ μεγαλωνύμῳ τούτῳ Ἱερῷ Ναῷ τῆς εὐσεβείας τῶν Συρναίων καὶ τῶν Νεο-Σμυρναίων, δέομαι ἱκετευτικῶς μετὰ τῆς ὑμετέρας Σεβασμιότητος καὶ ὅλων σας, πατέρες καὶ ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ, καὶ μετὰ πάντων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος προαναυσαμένων Πατέρων καὶ προπατόρων, μαρτύρων, κηρύκων, εὐαγγελιστῶν, ὁσίων, μοναχῶν καὶ παντὸς πνεύματος δικαίου ἐν πίστει τετελειωμένου εἰς τοὺς ἀλησμόνητους ἐκείνους καὶ ἀπεράντους χώρους τῆς Ἰωνίας: «Μέγας εἶ Κύριε καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα Σου καὶ οὐδεὶς λόγος ἐξαρκέσει πρὸς ὕμνον τῶν θαυμασίων Σου». Τὰ ἔργα τὰ ὁποῖα ποιεῖς καθ᾿ ἑκάστην, Κύριε, ἰώμενος τὰς νόσους καὶ τὰς ἀσθενείας ἡμῶν καὶ ἐξάγων ἀπὸ τῆς μεγάλης θλίψεως εἰς ἀναψυχήν, ὥστε «ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεόν, λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν», ὡς ἐνωτίσθημεν πρὸ ὀλίγου Μάρκου τοῦ Ἀποστόλου, εὐαγγελιζομένου τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ.    
Δέος καὶ χαρά, συγκίνησις καὶ εὐφροσύνη, διακατέχουν τὴν ἐλαχιστότητὰ μου, εὑρισκομένην καὶ συλλειτουργοῦσαν σήμερον μαζί σας, Σεβασμιώτατε καὶ πολυτίμητε πρεσβύτερε ἀδελφὲ ἐν Χριστῷ ἅγιε Νέας Σμύρνης κύριε Συμεών, καὶ μετὰ τοῦ εὐαγοῦς κλήρου καὶ τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου σας. Ἀνταποκρινόμενος εἰς φιλάδελφον καὶ τιμητικὴν πρόσκλησίν σας, ἰδοὺ ἵσταμαι ἐνώπιόν σας, συνδοξολογῶν μαζί σας τὸν πανοικτίρμονα Κύριον, τὸν οὕτω τὰ κατ᾿ ἐμὲ οἰκονομήσαντα, ἀπολαμβάνων τὴν ἀγάπην, τὴν προσοχὴν καὶ τὴν τιμήν σας.    
  Ἔρχομαι ἀπὸ τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Σμύρνης, τῆς ὁποίας Ἄγγελος ἐτάχθην ἀπὸ τοῦ παρελθόντος μηνὸς Αὐγούστου, εἰς τὴν Νέαν Σμύρνην καὶ πρὸς τὸν Ἄγγελόν της, τὴν ὑμετέραν Σεβασμιότητα. Ἔρχομαι ἀπὸ τῆς κλεινῆς καὶ πλήρους ἱστορικῆς ἀναμνήσεως καὶ ὀρθοδόξων βιωμάτων Σμύρνης, ὅπου ἔκπαλαι ἤνθισε φῶς μέγα καὶ ἐκαρποφόρησε καρπὸς πολὺς ἁγιότητος καὶ θεολογίας καὶ συνεχίζει νὰ λάμπῃ νοερῶς καὶ νοητῶς καὶ σήμερον τὸ ἀνέσπερον Φῶς των. Τὸ Φῶς τοῦτο τῆς ἁγιότητος, τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἡ μοναδικὴ ἡμετέρα τῶν Ὀρθοδόξων Πατερικὴ παράδοσις μετελαμπαδεύθη εἰς καιροὺς δυσχειμένους ἀπὸ ἐκεῖ ἐδῶ, εἰς τὴν Νέαν Σμύρνην καὶ ἀκμάζει ἐδῶ ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ ὡς φῶς ζωῆς καὶ ὡς βίωμα συνεχές «τοῦ πρώτου καὶ τοῦ ἐσχάτου, ὃς ἐγένετο νεκρὸς καὶ ἔζησε» (πρβλ. Ἀποκ. β΄ 8), κατὰ τὴν ἀψευδῆ γραφὴν καὶ παραγγελίαν Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ πρὸς τὸν Ἄγγελον τῆς ἐν Σμύρνῃ καὶ τῆς ἐν Νέᾳ Σμύρνῃ βεβαίως Ἐκκλησίας.   
Ἔρχομαι ἀπὸ τοῦ ἐν Σμύρνῃ πενιχροῦ καὶ ἀπερίττου σήμερον Ναΐσκου τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς εἰς τὸ περικαλλὲς τοῦτο κόσμημα τῶν εὐσεβῶν ἀπογόνων τῶν ἐνδόξων Σμυρναίων. Δηλαδή, τῶν καταφυγόντων ἐνταῦθα Ὀρθοδόξων προσφύγων τῆς Σμύρνης καὶ εἰς «τύπον καὶ τόπον» τοῦ παλλαδίου ἐκείνου τῆς Μητροπολιτικῆς Ἰωνίας ἀνεγειράντων τὸ μεγάτιμον Σέμνωμα τοῦτο τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ Λατρείας διὰ νὰ μαρτυρῇ ὡς ἀδιάκοπον συνεπῆ συνέχειαν τὴν αἴγλην καὶ τὸν θρίαμβον καὶ τὴν ἀκμὴν τῆς Ὀρθοδόξου προσφορᾶς καὶ μαρτυρίας καὶ τοῦ Ὀρθοδόξου κηρύγματος, τοῦ ἀρξαμένου ἀπὸ Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ καὶ ἐπιστηθίου τοῦ Χριστοῦ Φίλου καὶ συνεχιζομένου μέχρι σήμερον.    
Ἡ συγκίνησις τοῦ ὁμιλοῦντος ἐπαυξάνει διότι τὸ Τέμπλον, ὁ Ἱερὸς Ἄμβων καὶ ὁ Ἀρχιερατικὸς Θρόνος τοῦ Οἴκου τοῦ Θεοῦ τούτου μετεφέρθησαν ἐκ τοῦ ἐν Σμύρνῃ ποτὲ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καὶ κοσμοῦν τὸ ἱερὸν τοῦτο παλλάδιον. Συνεχίζεται, λοιπόν, καὶ διὰ τοῦ Τέμπλου τούτου ἡ παράδοσις καὶ ὁ ἄρρηκτος δεσμὸς μεταξὺ Σμύρνης καὶ Νέας Σμύρνης μὲ ὅ,τι ἑκατέρα μαρτυρεῖ καὶ σηματοδοτεῖ. Συνεχίζεται δηλαδὴ νὰ κηρύττεται ἀπὸ τοῦ ἰδίου ἐπίσης Ἄμβωνος καὶ ἀπὸ τοῦ ἰδίου Ἀρχιερατικοῦ Θρόνου τοῦ Ναοῦ ἐκείνου τοῦ Θεολόγου τῆς Ἰωνικῆς Πρωτευούσης μέχρι σήμερον τὸ αἰώνιον κήρυγμα τῆς σωτηρίας ὅτι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί». Ὅτι ὁ Θεὸς ἡμῶν Φῶς ἐστι. Τὸ ἀνέσπερον αὐτὸ Φῶς, ὡς ζῶσα πηγὴ νοερά, «ὅλα τὰ σκότη διώχνει καὶ ξαφνικὰ σὲ ξέφωτο παρηγοριᾶς μᾶς φέρνει», ὅπως ἀναφωνεῖ διὰ μέσου τῶν αἰώνων ὁ οὐράνιος προστάτης σας Ἅγιος, Σεβασμιώτατε, Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος.    
Τὸ ἀπρόσιτον τοῦτο Φῶς διακηρύττει καὶ ὁ σήμερον τιμώμενος βιωματικὸς θεατὴς καὶ μύστης καὶ κῆρυξ τῶν φωτεινῶν καὶ ζωοποιῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.
Εἰς τὸ ἀκατάληπτον τοῦτο Φῶς τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς μαρτυρίας τῆς Θείας Ἀγάπης, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, μᾶς εἰσάγει διαχρονικῶς καὶ ἡ συνομιλήσασα μὲ αὐτὸ τοῦτο τὸ ἀληθινὸν καὶ ἀπρόσιτον Φῶς, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, Ἁγία ἰσαπόστολος καὶ μάρτυς Φωτεινή, μετὰ τῶν ἀδελφῶν αὐτῆς Φωτῶς, Φωτίδος, Παρασκευῆς, Κυριακῆς, Ἰωσῆ καὶ Φωτεινοῦ, καὶ μετὰ πάντων τῶν γνωστῶν κατ᾿ ὄνομα εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας γνωστῶν μόνον εἰς τὸν Θεὸν μυριάδων καὶ χιλιάδων «ἀγγέλων πολλῶν κύκλῳ τοῦ Θρόνου» τοῦ Ἀρνίου (πρβλ. Ἀποκ. ε΄ 11).    
Ἐνώπιον τοῦ ἐκτυφλωτικοῦ τούτου Φωτός, τὸ Ὁποῖον, «οὐ βλεφάροις βλέπομεν, παρὰ μόνον ἐν ἐσόπτρῳ κατὰ τὴν τέλεσιν τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ τὴν Μετάληψιν τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ καρδίας πόθῳ βιοῦμεν, ἰλιγγιᾷ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς καὶ ἡ πηλίνη γλῶσσα ἀργεῖ. Μόνον ἡ ψυχή, αἱ ψυχαί μας πάντων, τῶν ζώντων καὶ «τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων», ψηλαφῶμεν καὶ προσκυνοῦμεν ἐν φόβῳ καὶ τρόμῳ τὸ περὶ ἡμᾶς καὶ περὶ τὸν κόσμον ἅπαντα ἀποκαλυπτόμενον μυστήριον.    
 Ἐνώπιον τοῦ ἀρρήτου κάλλους Φωτὸς τούτου, ὁ πεπερασμένος νοῦς τοῦ ταπεινοῦ Μητροπολίτου Σμύρνης Βαρθολομαίου, συλλειτουργοῦντος ὑπὸ τοὺς θόλους τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ τῆς Νέας Σμύρνης, ἵσταται ἀργὸς καὶ βιώνει μαζί σας τὸ μυστήριον τῶν ἀνεξιχνιάστων «κριμάτων τοῦ Θεοῦ». Ἀρρήτως καὶ μυστικῶς βιώνει τὸ μυστήριον τοῦ Θεοῦ, τοῦ χθὲς καὶ σήμερον τοῦ Αὐτοῦ καὶ εἰς τὴν Σμύρνην καὶ εἰς τὴν Νέαν Σμύρνην καὶ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης, σωτῆρος καὶ εὐεργέτου καὶ λυτρωτοῦ τῆς ζωῆς ἡμῶν. Βιώνω ἀπὸ προχθὲς εἰς τὴν εὐλογημένην ταύτην Ἐπαρχίαν, ὑπὸ τὸ ἱλαρὸν καὶ ἀγαπητικὸν βλέμμα Σας, ἅγιε Ποιμενάρχα κύριε Συμεών, «πολὺν τὴν εὐμένειαν τοῦ Θεοῦ, διὰ τὸ πολὺ ἔλεος τὸ ὁποῖον ποιεῖ μετ᾿ ἐμοῦ, τοῦ ὁποίου οὐκ ἤμην ἄξιος, οὐδὲ προσεδώκων ἰδεῖν». Ἀναλογιζόμενος σήμερον, μετὰ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου «τί ἀνταποδώσῳ τῇ Σῇ ἀγαθότητι Κύριε;» ἀρθρώνω ἁπλῶς «ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ» λόγον ἁπλοῦν δοξολογίας τῷ χορηγῷ παντὸς ἀγαθοῦ Κυρίῳ, ἀγάπην δὲ καὶ εὐχαριστίαν καρδιακὴν πρὸς Σᾶς προσωπικῶς, ἅγιε Νέας Σμύρνης κύριε Συμεών, διὰ τὴν πανδαισίαν ταύτην. Εἶναι, λοιπόν, ἀνέκφραστος ἡ συγκίνησις τοῦ ὁμιλοῦντος διὰ τὴν ἱστορικὴν αὐτὴν στιγμὴν τῆς ἑνώσεως τοῦ ἱστορικοῦ παρελθόντος μετὰ τοῦ παρόντος, τῆς Σμύρνης μετὰ τῆς Νέας Σμύρνης. Ἕνωσις λειτουργική, πνευματική, σωματική, ζώντων καὶ τεθνεώτων.   
Ἐντὸς τοῦ ἀκαταλήπτου μυστηρίου τούτου καὶ τοῦ περιβάλλοντος πάντας ἡμᾶς ἀνεσπέρου Φωτός, πέραν τῶν προσωπικῶν μου ἐνθέρμων εὐχαριστιῶν διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην σας πρὸς τὴν ἀρχαίαν Σμύρνην, πρὸς τὸ «πρωτόκτιστον κάλλος» καὶ πρὸς τὸ ταπεινόν μου πρόσωπον, σᾶς ἀπευθύνω, ἅγιε Νέας Σμύρνης, τὸν ἀδελφικὸν ἀσπασμὸν τοῦ Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου, πρὸς σᾶς δέ, εὐλογημένοι Ὀρθόδοξοι πιστοί, τὴν χάριν, τὸ ἄρωμα καὶ τὴν μυστικὴν φωνήν, «ὡς ὑδάτων πολλῶν», τῶν ἀειμνήστων προγόνων σας, καὶ συγχρόνως τὴν σεπτὴν Πατριαρχικὴν εὐλογίαν, συνοδευομένην ὑπὸ τῆς ἐμῆς καρδιακῆς ἀγάπης, τῆς πατρικῆς μου εὐχῆς -τῆς εὐχῆς τῶν πατέρων σας Ἱεραρχῶν καὶ κληρικῶν καὶ προγόνων- καὶ ὑπὸ τῆς διαβεβαιώσεως ὅτι, ὡς διεκήρυξα κατὰ τὴν ἑσπέραν τῆς 24ης Σεπτεμβρίου 2016, ἀπὸ τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Θρόνου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ πρώτου Ἐπισκόπου Σμύρνης Ἁγίου Βουκόλου, θὰ διακονήσω μὲ ἀγάπην ἀνυπόκριτον καὶ ὅλας τὰς δυνάμεις τὸ ἐν τῇ Ἰωνικῇ πρωτευούσῃ «μικρὸν ποίμνιον», κηρύττων τὴν εἰρήνην τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν κόσμον ἅπαντα, τὴν εὐημερίαν κατὰ Θεὸν τοῦ ἀνθρώπου, καὶ τὸ Φῶς τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ, τὸ ὁποῖον καταυγάζει τὸν κόσμον καὶ τὰ τοῦ κόσμου, καὶ πληροῖ χαρᾶς πᾶσαν ψυχὴν ζῶσαν καὶ τὴν οἰκουμένην ὁλόκληρον.
 Σεβασμιώτατε, 
 Ἀδελφοί μου,
Τὸ γεγονὸς τῆς Θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου, ἢ ἄλλως ἡ θέα τοῦ Θαβωρίου Φωτός, ἀποτελεῖ τὴν κεντρικὴν διδασκαλίαν τοῦ ἑορταζομένου σήμερον Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ἡ βιωματικὴ διδασκαλία του, τὸ κήρυγμα δηλαδὴ τοῦ Θείου Φωτὸς καὶ τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ, ἔρχεται σήμερον νὰ ἀποκαλυφθῇ καὶ νὰ φωτίσῃ μίαν περίοδον δυσχερῆ διὰ τὸ ἡμέτερον Γένος. Τὸ ὑπὸ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ βιωθὲν καὶ ἐμπειρικῶς ἀποκαλυφθὲν ἀπρόσιτον Φῶς, εἶναι αὐτὸς Οὗτος ὁ μέγας Θεός. Τὸ φῶς αὐτὸ τῆς θείας ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης, εἶχεν ἀσφαλῶς ὑπ᾿ ὄψιν καὶ ὁ κορυφαῖος σμυρνιὸς ποιητὴς Γεώργιος Σεφέρης, ὅταν προσεπάθει ὑλικῶς νὰ περιγράψῃ τὸ φῶς τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς τοῦ ποτὲ κοσμοκρακτοῦντος Βυζαντίου γράφων: «Τὸ τελευταῖο τοῦτο φῶς ποὺ ρίχνει στὸν κόσμο τὸ Βυζάντιο εἶναι μιὰ δέσμη ποὺ πηγάζει ἀπὸ δύο ἑστίες. Ἡ μιά, τῆς Πόλης, δίνει τὴν εὐγένεια καὶ τὴ χάρη˙ ἡ ἄλλη τῶν μοναστηριῶν τῆς Καππαδοκίας -καὶ προσθέτω καὶ τῆς Ἰωνικῆς γῆς ἡ προσφορὰ εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ εἰς τὴν ἡμετέραν σκέψιν καὶ διανόησιν- δίνουν τὸν παλμὸ καὶ τὴ δροσιὰ μιᾶς χειροπιαστῆς ζωῆς» («Τρεῖς μέρες στὰ μοναστήρια τῆς Καππαδοκίας, σσ. 36-37).    
Τὸ μήνυμα τοῦτο τῆς διδασκαλίας καὶ τοῦ κηρύγματος τοῦ Θαβωρίου Φωτός, τοῦ ἁπλοῦ καὶ συγχρόνως πολυσυνθέτου, βιούμενον ὑπὸ τῶν κεκαθαρμένων ὀρθοδόξων ψυχῶν, εἶναι μήνυμα βαθείας πίστεως καὶ ἐλπίδος ἐντὸς μιᾶς ἐποχῆς πολυεπιπέδου καὶ γενικῆς κρίσεως διὰ τὸ Ὀρθόδοξον Γένος μας τότε καὶ σήμερον.    
Τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἐβιώθη ὑπὸ τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Μαρτύρων μας, ὑπὸ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς καὶ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ὅπως βιώνεται μέχρι σήμερον ὑπὸ τῶν πιστῶν, εἶναι τὸ Φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ ἡμετέρου πολιτισμοῦ, τοῦ δημιουργήσαντος τὰς ἀθανάτους ἐπιγείους πόλεις τῆς Σμύρνης, τῆς Ἐφέσου, τῆς Περγάμου, τῶν Θυατείρων, τῆς Λαοδικείας, τῶν Σάρδεων, τῆς Ἁλικαρνασσοῦ. Τὸ φῶς αὐτὸ ἀνέδειξε ποιητὰς καὶ φιλοσόφους. Κυρίως ὅμως Ἀποστόλους καὶ Μάρτυρας τῆς ἀληθείας. Τὸ Φῶς τοῦτο, τὸ ἐκ ἀρχιφώτου Φωτὸς πηγάζον, εἶναι αὐτὸς ὁ πρὸ τῶν αἰώνων ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν, δι᾿ Οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.   Ἡ μακραίων ἱστορία τῆς Ἀποστολικῆς Σμύρνης εἶναι φῶς λάμπον πᾶσι τοῖς ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ καὶ θεολογίᾳ. Τὸ φῶς τοῦτο, ἀπὸ τοῦ Θρόνου τούτου τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σμύρνης καὶ τῆς ἀνθισούζης σήμερον ὀρθοδόξως Νέας Σμύρνης, στεντορείως διακηρυττόμενον ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ λαμπρὰς σελίδας φωτεινῶν καὶ μοναδικῶν καὶ θαυμαστῶν ἐπιτευγμάτων εἰς πάντα τὰ ἐπιπέδα τοῦ ἀνθρωπίνου βίου.
 Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Νέας Σμύρνης,
 Ἐπὶ τοῦ ἰδίου τούτου Ἀρχιερατικοῦ τούτου Θρόνου διὰ πρώτην φορὰν μετὰ αἰῶνα περίπου ἀνῆλθεν ἐν φόβῳ καὶ τρόμῳ, μὲ προσευχὴν καὶ δέησιν μυστικὴν καὶ ἀνέκφραστον, Μητροπολίτης Σμύρνης, ὁ ταπεινὸς σήμερον διάδοχος ἁγίων προκατόχων του Μητροπολίτης Σμύρνης. Μεγάλη ἡ τιμή. Μεγάλη ἡ δωρεά. Ἀκατάληπτον τὸ μυστήριον τοῦ Θεοῦ. Μέγα τὸ προνόμιον. Τὴν ἐσωτάτην βαθεῖαν ταύτην συγκίνησιν μου βιῶν, διακηρύττω ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ τούτου Θρόνου τοῦ ποτὲ Ναοῦ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Σμύρνης, τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Σας Θρόνου τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς, διακηρύττω, καθ᾿ ὑμετέραν παραχώρησιν, ἅγιε Νέας Σμύρνης, τὸ συνεχὲς βίωμα τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός, ὅτι δηλαδὴ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὑπῆρξεν ἡ βάσις καὶ ὁ ἄξων τῆς ζωῆς καὶ τῆς δημιουργίας, τῆς δραστηριότητος τῶν φιλοπροόδων ἐν Σμύρνῃ προγόνων μας ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεάν. Ἀπορρήτως καὶ μυστικῶς διετήρησε καὶ διατηρεῖ ἡ Ὀρθοδοξία μας ὡς ἄλλη καταφυγὴ τοὺς καϋμοὺς καὶ τοὺς πόθους, τὴν χαρμολύπην τῶν Ὀρθοδόξων.    
Ἡ σημερινὴ συλλειτουργία τῶν ἀρχιθυτῶν τῆς ἐν Ἀττικῇ Νέας Σμύρνης καὶ τῆς Σμύρνης τῆς Ἰωνίας ἀξιολογεῖται ὑπὸ τῆς ταπεινότητός ὡς μία ἀένναος προσευχή, ὡς ἓν αἰώνιον μνημόσυνον τῆς «δυνάμεως καὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ» (πρβλ. Ἀποκ. ιβ΄ 10) ὑπὲρ ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐπὶ πολλοὺς αἰῶνας διέσωσαν μέχρι σήμερον τὴν Ὀρθόδοξον ταυτότητα τοῦ Γένους μας καὶ ἐθυσιάσθησαν διὰ τὸ ὕψιστον χρέος, τὸ ὕψιστον ἀγαθόν, διὰ τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, διὰ τὴν ἀγάπην, διὰ τὴν εἰρήνην καὶ διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ κόσμου.   
Ἡμεῖς ἁπλῶς εὐχαριστοῦμεν τὸ πολυΰμνητον ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἀνεκδιήγητον δύναμιν τοῦ Κυρίου, τὴν ἀνείκαστον Αὐτοῦ μακροθυμίαν. Καὶ συνεχίζομεν ἐν πιστότητι τὴν «μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ», τὴν μαρτυρίαν ἐκείνων, «μὴ φοβούμενοι, μὴ σιωπῶντες, ἀλλὰ λαλοῦντες» (πρβλ. Πράξ. ιη΄ 9), ὥστε ὁ λόγος τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὁ λόγος τοῦ Κυρίου καὶ Λυτρωτοῦ μας, «νὰ αὐξάνῃ κατὰ κράτος» (πρβλ. Πράξ. ιθ΄ 20), τὸ δὲ ἀνέσπερον Φῶς Του, τὸ Φῶς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης, ἡ μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ Πίστεώς μας, νὰ ἐκχύνηται εἰς ὁλόκληρον τὴν οἰκουμένην. Ἀμήν.»

Πηγή http://www.imns.gr/eidiseis/66-eidiseis2017/454-o-mitropolitis-smyrnis-sti-nea-smyrni-sti-mitropoli-mas

   

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΧΗΤΗΡΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Λόγος Κατηχητήριος επί τη ενάρξει της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής  

Ἀριθμ. Πρωτ. 118


+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ
* * *

Ἀδελφοί καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,

Διὰ τῆς χάριτος καὶ τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ εἰσερχόμεθα ἀπὸ τῆς αὔριον εἰς τὸ στάδιον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τῆς καταλληλοτέρας περιόδου διὰ τὴν στροφὴν τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς, τῆς ἰδικῆς μας ψυχῆς, πρὸς τὸν Κύριον.
Ἡ περίοδος αὐτὴ εἶναι μία διαρκὴς κατάνυξις ἐνώπιον τοῦ ἐκτυλισσομένου καθ᾿ ἡμέραν μυστηρίου τοῦ Θεοῦ, τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Διὰ τοῦτο ἡ παρεχομένη εἰς ἡμᾶς εὐκαιρία τῶν Ἱερῶν Νηστειῶν ἔχει ἓν ἰδιαίτερον χαρακτηριστικόν: τὴν ἀνάνηψιν καὶ τὴν νῆψιν τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία καλεῖται ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν γέμουσαν θείων προτροπῶν καὶ ἁγιότητος περίοδον αὐτὴν νὰ συνειδητοποιήσῃ τὰ παροδικὰ καὶ τὰ ὁρώμενα καὶ νὰ μεταβῇ σταδιακῶς πρὸς τὰ μείζονα καὶ τὰ κρείττονα, πρὸς τὰ ἀόρατα.
Ἀναγλύφως καὶ ἐπιγραμματικῶς Ἀνδρέας ὁ Κρήτης διὰ τοῦ Μεγάλου Κανόνος του ὁμιλεῖ πρὸς ἑαυτὸν καὶ πρὸς πᾶσαν ψυχὴν θλιβομένην καὶ καταπονουμένην ὑπὸ τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν περισπασμῶν τῆς παρούσης ζωῆς. Συναισθανόμενος ὁ Ἅγιος τὸ βάρος τῆς πονεμένης ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ἐν ἀγωνίᾳ κραυγάζει: «Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα τί καθεύδεις;». Ἡ κραυγὴ αὐτὴ ὁδηγεῖ εἰς τὴν συνειδητοποίησιν τῆς ματαιότητος καὶ εἰς τὸν ἀνέκφραστον φόβον τοῦ τέλους τῆς ἐπιγείου ζωῆς: «τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις (ψυχή μου) θορυβεῖσθαι». Ἐνώπιον τοῦ ἀπροσδοκήτου τέλους τῆς ζωῆς ποὺ ἔρχεται «ὡς κλέπτης ἐν νυκτί», καλεῖ ἑαυτὸν ὁ τῆς Κρήτης Φωστὴρ καὶ κάθε πονεμένην καὶ ὑπὸ τοῦ φόβου τῆς ἀνασφαλείας διακατεχομέ-νην ψυχήν: «Ἀνάνηψον», λοιπόν, «ἵνα φείσηταί σου Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν».
Ἡ Ὀρθόδοξος Πατερικὴ διδασκαλία καὶ φωνὴ μᾶς καλεῖ, κατὰ τὸ ἐνώπιόν μας στάδιον, νὰ συναισθανθῶμεν ὁ καθεὶς «ποῖοι εἴμεθα, ποῦ εὑρισκόμεθα καὶ ποῦ ὑπάγομεν», ποῦ κατευθυνόμεθα δηλαδή. Νὰ αἰσθανθῶμεν τὸ μάταιον τοῦ προσκαίρου βίου καὶ νὰ μετανοήσωμεν δι᾿ ὅσα «ἐν γνώσει ἢ ἐν ἀγνοίᾳ, ἐν λόγοις ἢ ἐν ἔργοις, ἐν ἐπιτηδεύμασι καὶ πάσαις (ἡμῶν) ταῖς αἰσθήσεσιν» εἰργάσθημεν μέχρι τοῦδε ὄχι κατὰ τὸ εὐαγγέλιον καὶ τὸν νόμον τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἀνανήψωμεν. Μόνον τότε θὰ εὕρωμεν ἔλεος καὶ χάριν καὶ θὰ μᾶς φεισθῇ ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς καὶ τὰ κρύφια πάντα τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς λογισμοὺς γιγνώσκων Κύριος καὶ δὲν θὰ μᾶς καταλογίσῃ τοὺς ἀδίκους λογισμούς, οἱ ὁποῖοι ὁδηγοῦν εἰς μάταια καὶ ἀνώφελα ἔργα.
Ὁ ἐνώπιόν μας ἀγὼν συμποσοῦται εἰς τὴν νῆψιν καὶ εἰς τὴν ἀνάνηψίν μας, εἰς τὴν μετάνοιαν. Διὰ τῆς μετανοίας, διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τῆς καταστάσεώς μας δηλαδή, καὶ διὰ τῆς ἐξομολογήσεως, ἡ ζωή μας στεφανώνεται διὰ «τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, διὰ τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διὰ τοῦ πληρώματος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν». Ἡ ἀνάνηψις ταυτίζεται πρὸς τὴν συνείδησιν τοῦ μετανοοῦντος ἀνθρώπου (Πρβλ. Β΄ Κορ. α΄, 12 καὶ Ρωμ. β΄, 15). Ἡ συνείδησις εἶναι δῶρον τοῦ Θεοῦ.
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Καλούμεθα οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ βιώσωμεν τὴν περίοδον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὡς χρόνον συνειδησιακῆς νήψεως καὶ ἀνανήψεως, ὡς στιγμὴν αἰωνιότητος τῆς Ὀρθοδόξου ταυτότητός μας. Δηλαδή, καλούμεθα νὰ ζήσωμεν καὶ νὰ συμβιώσωμεν μὲ τὸν Χριστόν. Νὰ ζήσωμεν ἐκκλησιαστικῶς καὶ πνευματικῶς. Διότι μόνον εἰς τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴν ὑπάρχει ἡ δυνατότης νὰ ἀνανήψῃ ἡ συνείδησίς μας καὶ νὰ ἀνέλθωμεν εἰς τὸν χῶρον τῆς πραγματικῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν ἀλανθάστων κριτηρίων πρὸς ἀνάπαυσιν καὶ λύτρωσίν μας.
Κατὰ τὴν ἔναρξιν τῆς εὐλογημένης ταύτης περιόδου, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐπισκέπτονται πᾶσαν Ὀρθόδοξον Χριστιανὴν ψυχὴν κοπιῶσαν καὶ πεφορτισμένην καὶ ἀπαραμύθητον ὑπὸ τῶν ἀξιῶν καὶ ἡδονῶν καὶ ἀπολαύσεων τῆς σαρκὸς καὶ τοῦ κόσμου τούτου, συμπορεύονται καὶ συμπροσεύχονται πρὸς τὸν «προσερχόμενον σφαγιασθῆναι καὶ δοθῆναι εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς Βασιλέα τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριον τῶν κυριευόντων»: Ἀξίωσον, Κύριε, πάντας τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς ἐν εἰρήνῃ καὶ συντριβῇ καρδίας νὰ διαπορευθοῦν τὴν ἱερὰν περίοδον καὶ τὸ ἀνοιγόμενον στάδιον, «χαριτῶν καὶ δυναμῶν ὅπως προφθάσω-μεν, ἐκτελέσαντες τὸν δρόμον ἀνδρικῶς, τὴν κυρίαν ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεώς Σου, καὶ ἐν χαρᾷ στεφανηφοροῦντες αὐτὴν ἀκαταπαύστως αἰνέσωμεν» (πρβλ. ποίημα κυρίου Θεοδώρου, Τριώδιον).
Εὐλογοῦντες πατρικῶς ὑμᾶς, τέκνα ἀγαπητὰ καὶ πιστὰ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, καὶ ἡνωμένοι μαζί σας ἐν προσευχαῖς καὶ δεήσεσιν, ἐπικαλούμεθα ἐπὶ πάντας τὴν δύναμιν τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ καὶ τὰς πρεσβείας τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῶν ἁγίων Ἀγγέλων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ὥστε ἅπαντες ἀξίως τῆς κλήσεως ἡμῶν ὡς Ὀρθοδόξων νὰ πολιτευθῶμεν, καὶ νὰ ἀπολαύσωμεν τοιουτοτρόπως τῆς τρυφῆς καὶ τῆς δόξης τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, εἰς Ὃν τὸ κράτος καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

 Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ,βιζ´
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

-----------------------
Ἀναγνωσθήτω ἐπ᾿ ἐκκλησίας κατὰ τὴν Κυριακὴν τῆς Τυρινῆς, κς΄ Φεβρουαρίου, ἀμέσως μετὰ τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ Μ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΗ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ-Φωτο

Με κατάνυξη, ιεροπρέπεια και συγκίνηση γιορτάστηκε η μνήμη της Αγίας Οικογενείας του Μεγάλου Βασιλείου στον Ιερό Ναό των Αγίων Βασιλείου και Κοσμά του Αιτωλού στη Νέα Φιλαδέλφεια.Το πρωί της Κυριακής 8 Ιανουαρίου τελέσθηκε ο όρθρος κατά την διάρκεια του οποίου εψάλει η Ακολουθία των Αγίων, ποίημα του μακαριστού Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου και ακολούθησε πανηγυρική θεία Λειτουργία στο τέλος της οποίας ευλογήθηκαν τα παιδιά της ενορίας που παρά το δριμύ ψύχος είχαν κατακλύσει τον Ναό για να προσκυνήσουν το απότμημα εκ του ιερού λειψάνου του Μεγάλου Καππαδόκη Πατέρα,να μεταλάβουν των Αχράντων Μυστηρίων και να πάρουν τα δώρα που εξασφάλισε για αυτά μέσω της "Αποστολής" ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ν.Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ.Τον Θείο Λόγο κήρυξε ὁ Παν. Αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Μέντης, ιεροκήρυξ της Ι.Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας και Φιλαφελφείας, ὁ οποίος αναφέρθηκε στον θεοίδρυτο θεσμό του γάμου.Ιδιαιτέρως τόνισε την σημασία της θυσιαστικής αγάπης στην ομαλή πορεία της ιεράς συζυγίας.Τέλος σκιαγράφησε τον ορθό τρόπο ανατροφής των παιδιών σύμφωνα με τούς πατέρες της Εκκλησίας αλλά και τη ζωή των Αγίων Βασιλείου και Ἐμμέλειας.Έκλεισε λέγοντας «ο σεβασμός μας προς τα μικρά παιδιά είναι κάτι που σχετίζεται με την ίδια τη σωτηρία μας».Στο τέλος των ιερών Ακολουθιών ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού, Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης, ευχαρίστησε τον Σεβ. Μητροπολίτη Ν. Ιωνίας κ. Γαβριήλ για το ενδιαφέρον του στην εξασφάλιση των δώρων των παιδιών και την ευλογία του για την πραγματοποίηση της εορτής της αγίας Οικογενείας του Μ. Βασιλείου, Βασίλειος και Εμμέλεια οι γονείς, Βασίλειος, Γρηγόριος, Πέτρος, Ναυκράτιος, Μακρίνα και Θεοσέβεια τα ιερά βλαστάρια,μιας εορτής που θεσπίσθηκε Συνοδικά το 1998 επί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου και ορίσθηκε ως "Προστάτης του ιερού της Οικογενείας θεσμού" και που δεν θα πρέπει ιδιαίτερα στους σημερινούς δύσκολους καιρούς να ατονίσει.