Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ

 
 Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας παρέχουν οι Πράξεις των Αποστόλων και οι Επιστολές του Αποστόλου Παύλου, ο Άγιος Απόστολος Τιμόθεος ήταν αγαπητός μαθητής και ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου. Το όνομά του είναι ελληνικό και σημαίνει αυτός που τιμά τον Θεό, αλλά και αυτόν που τιμά ο Θεός.

Ο Απόστολος Τιμόθεος γεννήθηκε μάλλον στα Λύστρα της Λυκαονίας ή πιθανών στη Δέρβη, από πατέρα Έλληνα Εθνικό και μητέρα πιστή Ιουδαία, προφανώς εκ γενετής και πιθανόν προσήλυτη, που ονομαζόταν Ευνίκη. Κατά την μαρτυρία του Αποστόλου Παύλου, ήταν ευσεβής, όπως και η μαμή του, εκ μητρός, Λωίς. Ο Τιμόθεος δέχθηκε από τις ευσεβείς αυτές γυναίκες την πρώτη θρησκευτική αγωγή και διδάχθηκε από βρέφος τα ιερά γράμματα. Με τον τρόπο αυτό προετοιμάσθηκε κατάλληλα, ώστε να αποδεχθεί στη συνέχεια την Χριστιανική πίστη.

Η οριστική μεταστροφή του στον Χριστιανισμό φαίνεται να έγινε κατά την Α’ Αποστολική περιοδεία, όταν ο Απόστολος Παύλος μαζί με τον Βαρνάβα επισκέφθηκαν τα Λύστρα της Λυκαονίας και πιθανόν φιλοξενήθηκαν από την οικογένεια του Τιμοθέου. Όταν ο Απόστολος Παύλος κήρυττε το Ευαγγέλιο στα Λύστρα, είναι επίσης βέβαιο ότι ο Τιμόθεος παρακολούθησε το κήρυγμά του και έγινε μάρτυρας των διωγμών και των παθημάτων που υπέστη ο Απόστολος εκεί. Η εμπειρία των γεγονότων αυτών φαίνεται ότι επηρέασε έντονα τον Απόστολο Τιμόθεο και τον προετοίμασε εσωτερικά να δεχθεί την διδασκαλία του Ιησού Χριστού, μα και να πιστέψει σε Αυτόν.

Μετά τα γεγονότα στη Δέρβη και στα Λύστρα της Λυκίας, ο Απόστολος Παύλος παρέλαβε μαζί του τον πιστό και αχώριστο συνοδό του τον Τιμόθεο. Έκτοτε ο Τιμόθεος έγινε ο πιο προσφιλής και αφοσιωμένος μαθητής και συνεργός του Αποστόλου Παύλου στο έργο της ιδρύσεως των Εκκλησιών στις διάφορες περιοχές της Μικράς Ασίας και της Ελλάδος αργότερα, καθώς και της στηρίξεως της πίστεως των διωκομένων Χριστιανών. Ανέλαβε πολλές σημαντικές και εμπιστευτικές αποστολές για σπουδαία Εκκλησιαστικά ζητήματα, παρά το νεαρό της ηλικίας και την απειρία του.

Συγκεκριμένα, συνεχίζοντας την Β’ Αποστολική περιοδεία, διελθόντες διά μέσου της Φρυγίας και της Γαλατίας, έφθασαν στην Μοισία και Τρωάδα, και διαπλεύσαντες τη Σαμοθράκη, ήλθαν στη Νεάπολη και από εκεί στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Από εκεί, οδοιπορούντες , πέρασαν από την Αμφίπολη και Απολλωνία και κατέληξαν στη Θεσσαλονίκη. Στη Θεσσαλονίκη ο Τιμόθεος εργάσθηκε αθόρυβα και αποδοτικά, συνέβαλε ουσιαστικά στο έργο του Αποστόλου Παύλου τόσο για την ίδρυση της Χριστιανικής Κοινότητος, όσο και για την στήριξη της πίστεως των Χριστιανών της Θεσσαλονίκης.

Όμως το έργο του ευαγγελισμού των Θεσσαλονικέων από τον Απόστολο Παύλο και τους συνεργάτες του Τιμόθεο και Σίλα, διεκόπη από την αντίδραση φθονερών Ιουδαίων, που δεν πίστεψαν στο κήρυγμά τους και τους εξανάγκασαν να εγκαταλείψουν την Θεσσαλονίκη και να καταφύγουν στην Βέροια.

Από την Αθήνα, ο Απόστολος Παύλος, αγωνιώντας για την κατάσταση των Χριστιανών της Θεσσαλονίκης, απέστειλε τον Τιμόθεο, προκειμένου να στηρίξει τους χειμαζομένους πιστούς της εκκλησιαστικής κοινότητος της Θεσσαλονίκης και να τους παρηγορήσει στις θλίψεις τους.

Αργότερα, όταν ο Απόστολος Τιμόθεος ακολούθησε τον Παύλο στην Κόρινθο, παρέμεινε κοντά του, αγωνιζόμενος μαζί του.

Κοντά στην Γ’ Αποστολική περιοδεία, όταν ο Απόστολος Παύλος πέρασε από τα μέρη της Μικράς Ασίας και κατέληξε στην Έφεσο, παρέμεινε εκεί για μια τριετία, έχοντας μαζί του τον Τιμόθεο, τον οποίο απέστειλε σε ειδικές εμπιστευτικές αποστολές στη Μακεδονία μαζί με τον Έραστο, και ίσως με άλλους αδελφούς στην Κόρινθο. Λίγο αργότερα, ο Τιμόθεος με τον Απόστολο Παύλο επέστρεψαν από την Κόρινθο στη Μακεδονία, και στη συνέχεια αποβιβάσθηκαν στην Τρωάδα και διαπλέοντες το ανατολικό Αιγαίο, πέρασαν από την Μίλητο. Από την Μίλητο διήλθαν από τα νησιά Κω, Ρόδο, έφθασαν στα Πάταρα και από εκεί στην Τύρο, την Πτολεμαΐδα και την Καισάρεια και κατέληξαν στα Ιεροσόλυμα.

Στα Ιεροσόλυμα ο Απόστολος Τιμόθεος παρέμεινε κοντά στον Απόστολο Παύλο κατά την εκεί φυλάκισή του, ενώ κατόπιν τον συνόδευσε στη φυλακή στη Ρώμη. Είναι βέβαιο, ότι κατά την τελευταία μετάβαση του Αποστόλου Παύλου στα Ιεροσόλυμα, μετά την πρώτη αποφυλάκισή του από τη Ρώμη, συνοδευόταν από τον Απόστολο Τιμόθεο, τον οποίο μάλιστα άφησε στην Έφεσο ως Επίσκοπο μέχρι και του επισυμβάντος μαρτυρικού θανάτου του. Ο Απόστολος Παύλος απέστειλε προς τον Άγιο Τιμόθεο, ως Επίσκοπο Εφέσου, δύο Επιστολές, που εμπεριέχονται στον κανόνα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης, και οι οποίες λόγω του ποιμαντικού περιεχομένου τους, καλούνται ποιμαντικές.

Κατά παλαιά παράδοση ο Απόστολος Τιμόθεος μαρτύρησε στην Έφεσο επί Δομετιανού ή Νερούα, όταν πήγε στα καταγώγια των ειδωλολατρών, για να τους αποτρέψει από απάνθρωπες τελετές και θυσίες” τότε, γεμάτος από Θείο ζήλο, επειδή δεν ανεχόταν να βλέπει αυτά τα ατοπήματα, τους συνέστησε να μην συνεχίσουν τις αισχρές τους πράξεις. Τότε εκείνοι εξοργίσθηκαν και όρμησαν εναντίων του Αγίου, τον οποίον φόνευσαν με ρόπαλα.

Το τίμιο λείψανό του μετακομίσθηκε το έτος 356 μ.Χ. επί Κωνσταντίου στην Κωνσταντινούπολη, και εναποτέθηκε εντός της Αγίας Τραπέζης του ναού των Αγίων Αποστόλων, όπου ετελείτο και η Σύναξή του. Στην ίδια Αγία Τράπεζα είχαν εναποτεθεί τα ιερά λείψανα των Αγίων Αποστόλων Ανδρέου και Λουκά. Όταν ο Ιουστινιανός ανοικοδόμησε και μετασκεύασε το ναό των Αγίων Αποστόλων, που είχε ανεγείρει ο Μέγας Κωνσταντίνος, άφησε την Αγία Τράπεζα ως είχε, αδιασάλευτη, περιορισθείς μόνο στην κατασκευή αργυρού καλύμματος.( Αργότερα εκλάπησαν υπο των Σταυροφόρων και μόνο λίγα αποτμήματα υπάρχουν σήμερα στον Ελλαδικό χώρο)

Η Σύναξη του Αποστόλου Τιμοθέου ετελείτο τον 6ο αιώνα μ.Χ. στην Ορμίσδα.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ’.

Χρηστότητα ἐκδιδαχθείς, καί νήφων ἐν πᾶσιν, ἀγαθήν συνείδησιν ἱεροπρεπῶς ἐνδυσάμενος, ἤντλησας ἐκ τοῦ Σκεύους τῆς ἐκλογῆς τά ἀπόρρητα, καί τήν πίστιν τηρήσας, τόν ἴσον δρόμον τετέλεκας, Ἀπόστολε Τιμόθεε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

 

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ 

(ΠΗΓΗ ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ)

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΚΑΙ ΕΥΧΕΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΖΩΟΥ

  

Στο Συναξάρι του Δεκεμβρίου υπάρχουν δύο Άγιοι που φέρουν το όνομα Μόδεστος, ενώ και οι δύο ήταν Αρχιεπίσκοποι Ιεροσολύμων.
Ο πρώτος, είναι Ιερομάρτυρας και εορτάζεται στις 18 Δεκεμβρίου,ενώ ο δεύτερος κοιμήθηκε ειρηνικά και τιμάται στις 16 Δεκεμβρίου. 
Αν και επικρατεί μια σύγχυση για τους βίους των δύο ομώνυμων Αγίων, θα δούμε κάποια στοιχεία της ζωής τους, όπως τα διασώζει η εκκλησιαστική ιστορία.

ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΟΔΕΣΤΟΥ Α' ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ 

ΙΕΡΟΣΟΛΎΜΩΝ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 

ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΟΔΕΣΤΟΥ Α' ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Ο Άγιος Μόδεστος γεννήθηκε στη Σεβάστεια της Μ. Ασίας από ευσεβείς χριστιανούς γονείς, οι οποίοι πέθαναν στη φυλακή κατά το διωγμό του Διοκλητιανού (περίπου 305 μ. Χ.).

 Το μόλις πέντε μηνών βρέφος Μόδεστο, οι δεσμοφύλακες το ανέθεσαν σε έναν ειδωλολάτρη άρχοντα. Σε ηλικία δεκατριών ετών έμαθε για τους πραγματικούς γονείς του και αποφάσισε να βαπτιστεί κι ο ίδιος χριστιανός. Σ΄ αυτό συνετέλεσε και κάποιος χριστιανός χρυσοχόος από την Αθήνα, ο οποίος ανέλαβε τη φροντίδα του νεοφώτιστου Μοδέστου, τον έφερε στην Αθήνα και τον αγκάλιασε σαν παιδί του. Μετά το θάνατο των θετών γονέων του, η ζήλεια των δύο παιδιών του χρυσοχόου για την αρετή του Μοδέστου τα οδήγησε στο να τον πουλήσουν ως δούλο στην Αίγυπτο. Η Χάρις του Θεού, όμως, δεν τον εγκατέλειψε.

Ο αφέντης του Μοδέστου κατηχήθηκε από το δούλο του, έγινε και ο ίδιος χριστιανός και ελευθέρωσε το Μόδεστο, τον ελευθερωτή του από τα δεσμά της αμαρτίας και του διαβόλου.

Φεύγοντας από την Αίγυπτο ο Μόδεστος κατευθύνεται για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους, και εκεί, αφού άνοιξαν μπροστά του οι πύλες του Παναγίου Τάφου, ο πιστός λαός των Ιεροσολύμων, που είδε το θαυμαστό αυτό γεγονός, εξέλεξε το Μόδεστο αρχιεπίσκοπο της Μητρός Εκκλησίας, διάδοχο του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.

Ο Θεός έδωσε στο Μόδεστο ένα χάρισμα, ώστε να θεραπεύει τα κατοικίδια ζώα, και ιδιαίτερα τα βόδια και τους ημιόνους.   Άλλωστε, και κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του πραγματοποίησε θαυμαστά γεγονότα που σχετίζονταν με τα ζώα. Ενώ βρίσκονταν μπροστά στο βασιλιά ομολογώντας την πίστη του στον Αληθινό Θεό, μπροστά στο βασιλιά, εκείνος διέταξε τους στρατιώτες του να δέσουν τον Άγιο σε δύο άγριους ημιόνους και να τους αφήσουν να τρέξουν, προκειμένου να διαμελισθεί το σώμα τού Αγίου επάνω στις πέτρες.

Ό Άγιος Μόδεστος, όμως, σήκωσε το χέρι του προς τους ημιόνους, τους ευλόγησε και τότε αυτοί έφυγαν, αφήνοντάς τον λυμένο και αβλαβή.

Ό βασιλιάς έξαλλος διέταξε να τον ξαναδέσουν στους ημιόνους, όχι μόνο απ' τα χέρια αλλά και απ' τα πόδια, και να χτυπήσουν με πολλή δύναμη τα ζώα, ώστε να τρέξουν. 

Ο Μάρτυρας του Χριστού έλεγε, καθώς τον έσερναν οι ημίονοι: «Εάν ο Θεός είναι μαζί μας, κανείς δεν είναι εναντίον μας».

Κάποιος βοσκός βλέποντας τον Άγιο κι αναγνωρίζοντάς τον, τον πλησίασε και τού είπε: «Λυπήσου με, Πάτερ,  και βοήθησέ με, ώστε με τις ευχές σου ν' αποκτήσω ένα μοσχάρι».

Ό Άγιος Μόδεστος πρόσταξε τους άγριους ημιόνους να σταματήσουν να τον τραβούν. Κάλεσε τότε το βοσκό να πλησιάσει μαζί με το κοπάδι του κι ευχήθηκε:

«Ο Θεός, που ευλόγησε τα βόδια και τα πρόβατα του Αβραάμ, να σου χαρίζει κάθε χρόνο δύο μοσχάρια, ένα αρσενικό κι ένα :θηλυκό». Αμέσως μετά ο βοσκός αποχώρησε ευχαριστημένος και ο Άγιος διέταξε τους ημιόνους να επιστρέψουν στο μέρος απ' όπου είχαν ξεκινήσει να τον σέρνουν.

Πράγματι, οι ημίονοι υπάκουσαν γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα να εξαγριωθεί ακόμα περισσότερο ο βασιλιάς.

Ανείπωτα ήταν τα βασανιστήρια πού επακολούθησαν: έμπηξαν καρφιά στα πόδια του, τον λιθοβόλησαν, τον έριξαν σ' ένα λέβητα με καυτό μολύβι, τον έδεσαν σε μία κολώνα και άναψαν γύρω του μεγάλη φωτιά, αφού  πρώτα άλειψαν το κεφάλι του με πίσσα και λάδι.

Τίποτε, όμως, απ' αυτά δεν κατέβαλε τον Άγιο Μάρτυρα. Και τότε ό βασιλιάς διέταξε τον αποκεφαλισμό του.

Λίγο πριν από το τέλος του, ό Άγιος Μόδεστος προσευχήθηκε  και τα τελευταία του λόγια ήταν:  «Κύριε Ιησού Χριστέ, δημιουργέ του φωτός, καταξίωσόν με της Βασιλείας Σου. Σέ, Δέσποτα, και μόνον επόθησεν η ψυχή μου και για Σένα κατεφρόνησα το θάνατο και τα βασανιστήρια. Μη με κρίνεις λοιπόν, ανάξιο των αγαθών Σου, φιλάνθρωπε, και δέομαί Σου, όποιος με επικαλεστεί και με εορτάζει και όποιος αναγνώσει το Μαρτύριό μου, βοήθησέ τον πάντοτε, χάριζέ του πλούσια τα ελέη σου και αποδίωξε από τον οίκον αυτού και από όλα τα ζώα του κάθε βλάβη και ασθένεια και πλήθηνέ τα, όπως ευλόγησες και επλήθηνες τα ποίμνια του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ και όλων των δούλων Σου, διότι είσαι ευλογητός στους αιώνες. Αμήν».

Αυτός είναι ο Άγιος Μόδεστος ο προστάτης των ζώων, και γιορτάζεται στις 18 Δεκεμβρίου.Παρακάτω βλέπουμε φωτογραφίες από τον Τάφο του Αγίου στα Ιεροσόλυμα. 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ 

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείων ἔργων σου, τὴ ἐπιδείξει, πάσαν εὔφρανας, Σιῶν τὴν θείαν, τῶν Ἀποστόλων πλουτήσας τὴν ἔλλαμψιν, καὶ τῷ Σωτήρι ὁσίως ἱερεύσας, ἱεραρχία καὶ βίου λαμπρότητι. Πάτερ Μόδεστε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.


ΒΙΟΣ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΜΟΔΕΣΤΟΥ Β' ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Ο Άγιος Μόδεστος ήταν μοναχός ονομαστός για την αρετή του και την υψηλή γνώση της ιερής και αληθινής φιλοσοφίας που οδηγεί στο φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Για τους λόγους αυτούς εξελέγη ηγούμενος της Μονής που ίδρυσε ο Άγιος Θεοδόσιος ο κοινοβιάρχης τον 6ο αιώνα, και ποίμαινε με σύνεση την αδελφότητα.Το 614 ο βασιλιάς των Περσών Χοσρόης Β', επικεφαλής μεγάλου στρατού, προχωρούσε κατά των Ιεροσολύμων. Ο Πατριάρχης  Ζαχαρίας 
(21 Φεβρουαρίου) έστειλε τότε το Μόδεστο να διασχίσει τις γραμμές του εχθρού και να ζητήσει βοήθεια από τα αυτοκρατορικά στρατεύματα που στρατοπέδευαν στην Αντιόχεια.Μετά από πολιορκία που διήρκεσε τρεις εβδομάδες, η Αγία πόλη έπεσε στα χέρια των Περσών, οι οποίοι επί τρεις ημέρες τη λεηλατούσαν συστηματικά και προέβησαν σε ανείπωτες θηριωδίες.
Καθώς ο Πατριάρχης Ζαχαρίας εστάλη σε εξορία στην Περσία μαζί με τον Τίμιο Σταυρό και χιλιάδες άλλους χριστιανούς, ο Μόδεστος εξελέγη να τον αντικαταστήσει στον Πατριαρχικό θρόνο, ενώ η πόλη γύρω του ήταν σωρός από καπνίζοντα ερείπια.Με μεγάλες θυσίες ο Άγιος Μόδεστος, ως νέος Ζωροβάβελ, μερίμνησε, ώστε να ταφούν τα δεκάδες χιλιάδες θύματα και να αναστηλωθούν, όσο ήταν δυνατόν, οι Ναοί και τα σκηνώματα που είχαν αφανίσει και βεβηλώσει οι βάρβαροι.Συγκέντρωσε τους επιζώντες, τους παρηγόρησε, τους αναπτέρωσε την ελπίδα, και χάρι στη γενναιόδωρη βοήθεια του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Αγίου Ιωάννου του ελεήμονος (12 Νοεμβρίου) κατόρθωσε να ξαναδώσει ζωή στη δεινοπαθούσα και στερημένη πόρους Εκκλησία της Σιών.Κατά την περίοδο αυτή κατήχησε και βάπτισε έναν Πέρση που ασπάστηκε την πίστη του Χριστού, τον Άγιο Αναστάσιο, που μαρτύρησε στην Καισάρεια το 628 (22 Ιανουαρίου).
Όταν επέστρεψε από την εξορία το 629, ο Πατριάρχης Ζαχαρίας ανέλαβε ξανά τη διακυβέρνηση της Εκκλησίας μέχρι την κοίμησή του, το 632.Ο Άγιος Μόδεστος τον διαδέχτηκε τότε ως Πατριάρχης και διάδοχος του Αγίου Ιακώβου.Σκεύος εκλογής της Χάριτος και ακαταπόνητος κήρυκας του Ευαγγελίου, ο Άγιος Μόδεστος κόσμησε το θρόνο της Μητρός Εκκλησίας με την ακτινοβολία της αρετής του και των θαυμάτων που επιτέλεσε.
Εκοιμήθη ειρηνικά εν Κυρίω στις 16 Δεκεμβρίου του 634
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ 
Ὁσίως τὸν βίον σου διαπεράσας σοφέ, ποδήρει κεκόσμησαι ἱερωσύνης φαιδρῷ, ἱερόαθλε Μόδεστε, ὅθεν καὶ ἐναθλήσας προθυμότατα πάτερ, νῦν ἐν ἀγαλλιάσει τῷ Χριστῷ συναγάλλη, πρεσβεύων ὑπὲρ πάντων ἡμῶν τῶν εὐφημούντων σε.

Eυχές του Aγίου Mοδέστου Eπισκόπου Iεροσολύμων,λεγομένες εις πάσαν θανατηφόρον ασθένειαν και βλάβην βοών, ίππων, όνων, ημιόνων, προβάτων,αιγών, μελισσών, και των λοιπών ζώων.

Tου Kυρίου δεηθώμεν.

Ο του φωτός δημιουργός, Κύριε ο Θεός ημών

καταξίωσον με της βασιλείας Σου, επιτυχείν ότι Σε Δέσποτα και μόνο επεπόθησεν η

ψυχή μου και δια το όνομα Σου, θανάτου και βασάνων ηλόγησα μη ούν ανάξιον

κρίνης με φιλάνθρωπε των Σων αγαθών αλλά επάκουσον μου τον δούλο Σου, και

προσδεξαι μου ταύτην την προσευχήν και όστις το εμόν επικαλέσηται όνομα και την

μνήμην εμού του ταπεινού εκτελέση βοηθός αυτών γενού Κύριε, και μη

εγκαταλείπεις αυτόν αλλά έμπλησον αυτόν παντός αγαθού και δώρησαι αυτώ πλούσια

τα ελέη Σου και όστις αναγνώση το της αθλήσεως μου μαρτύριον, ευλόγησον αυτόν

Κύριε και πάσαν την περιουσία αυτού. Απέλασον δε και αποδίωξον δια του ονόματος

του δούλου Σου Μοδέστου από πάντων αυτού των κτηνών παντοίαν βλάβην και νόσον.

Ναι Δέσποτα έπιδε εξ αγίου κατοικητηρίου Σου επι την εμήν προσευχήν και

ευλόγησον και πλήθυνον τα κτήνη αυτού ως ευλόγησας και επλήθυνας τα ποίμνια

Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ και πάντων Σου των θεραπόντων ότι ευλόγητός εί εις του

αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

Ο ΑΔΑΜ ΟΝΟΜΑΤΙΖΕΙ ΤΑ ΖΩΑ

Tου Kυρίου δεηθώμεν.

Kύριε Iησού Xριστέ ο Θεός μου, ο ελεήμων και Πανάγαθος. O πάσαν την νοητήν και

αισθητήν Kτίσιν εν σοφία δημιουργήσας. O τους οικτιρμούς σου εκχέων επί πάντα

τα υπό σου δημιουργηθέντα. O διά της παναγάθου Προνοίας σου πάντων προνοών και

πάντων κηδόμενος των κτισμάτων σου: αΰλων, υλικών, λογικών, αλόγων, εμψύχων,

αψύχων, από των πρώτων έως των εσχάτων. Oυδέν γαρ απρονόητον, ουδέ ημελημένον

παρά σοι τω Ποιητή και Προνοητή του παντός. Συ γαρ εί, ο ανοίγων την χείρα σου,

και εμπιπλών παν ζώον ευδοκίας. Συ εί, ο εξανατέλλων χόρτον τοις κτήνεσι και

χλόην, ένεκα της δουλείας των ανθρώπων. Συ εί, ο πάλαι τας των ζώων αγέλας του

Iσραήλ, ανωτέρας διαφυλάξας της θανατηφόρου πληγής των πρωτοτόκων ζώων των

Aιγυπτίων. Συ εί, ο διά της ενσάρκου σου οικονομίας, καταργήσας τον το κράτος

έχοντα του θανάτου: τουτέστι τον Διάβολον, και τω θανάτω σου θανατώσας τον

θάνατον.

Συ εί, ο και δι´ εμού του αναξίου δούλου σου, τον μεν όφιν θανατώσας, τον την

πηγήν του ύδατος τω εαυτού ιώ διαφθείραντα. Tα δε εξ αυτής πιόντα ζώα και

νεκρωθέντα, τη ζωοποιώ δυνάμει σου αναστήσας. Tον δε εις τούτο συνεργήσαντα

δαίμονα, εμφανή γενέσθαι παρασκευάσας, ομνύοντα, μηδέποτε προσεγγίσαι τολμήσαι,

όπου αν επικληθείη το ταπεινόν εμού όνομα. Σου τοίνυν δέομαι, Δέσποτα Πανάγαθε

και Ποιητά του παντός, και σε ικετεύω τον της ζωής πάσης αίτιον, επάκουσον

ταύτης μου της δεήσεως, και απέλασον πάσαν θανατηφόρον ασθένειαν και βλάβην από

των βοών, ίππων, όνων, ημιόνων, προβάτων, αιγών, μελισσών, και των λοιπών ζώων

των εις χρείαν όντων της ζωής των δούλων σου, των επικαλουμένων σε τον δοτήρα

πάντων των αγαθών, και το εμόν όνομα. Kαι δος Kύριε, πάσι τοις την εμήν μνήμην

επιτελούσι, και μετά πίστεως προστρέχουσι τοις λειψάνοις μου, ειρήνην σταθηράν,

πληθυσμόν ζώων, αφθονίαν σίτου, οίνου, και ελαίου. Kαι επί πάσιν, άφεσιν

αμαρτιών, σωμάτων υγείαν, και την των ψυχών αιώνιον σωτηρίαν.

Nαι Kύριε Iησού Xριστέ, τοις ιδίοις σπλάγχνοις επικαμπτόμενος, οίκτειρον τα

πάσχοντα ζώα, τη δρεπάνη του θανάτου αγεληδόν θεριζόμενα. Kαι ως λόγον μη

έχοντα, μόνοις τοις μυκηθμοίς, και ταις γοεραίς και ανάρθροις φωναίς, το πάθος

και την οδύνην αυτών ελεεινώς εξαγγέλλοντα, ώστε και τους λογικούς εις

συμπάθειαν τούτων έλκεσθαι. «Eι γαρ δίκαιος οικτείρει ψυχάς κτηνών αυτού», κατά

το γεγραμμένον, πώς ουκ οικτειρήσεις ταύτα συ, ο τούτων Ποιητής και Προνοητής;

Συ γαρ εύσπλαγχνε, και των εν τη Kιβωτώ ζώων εμνήσθης, υπό της οικείας

χρηστότητος και των οικτιρμών σου νικώμενος. Ίνα διά της ευεξίας και του

πληθυσμού των βοών, και των λοιπών τετραπόδων ζώων, καλλιεργήται μεν η γη,

αυξάνωσι δε οι καρποί, και αφθόνως οι δούλοι σου οι επικεκλημένοι το όνομά μου,

απολαύωσι των ιδίων γεωργιών. Eκ τούτων δε, πάσαν αυτάρκειαν έχοντες,

περισσεύωσιν εις παν έργον αγαθόν. Kαι δοξάζωσι μεν, σε τον χορηγόν παντός

αγαθού. Tιμώσι δε καμέ τον σον δούλον και ικέτην θερμότατον της παντοκρατορικής

Bασιλείας σου· ω πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις, συν τω ανάρχω σου

Πατρί, και τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις

τους αιώνας των αιώνων.

Aμήν.

Ο Αγιος Μόδεστος - Τοιχογραφία στο Υπέρθυρο του Καθολικού της Αγίας Τριάδας στο Βόιο - Εντός του Καθολικού υπάρχει παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Αγιο

Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΥΛΟΓΕΙ ΤΑ ΖΩΑ

  
Πριν λίγες ημέρες είδαμε όλοι με έκπληξη ,που δεν άργησε να μεταβληθεί σε οργή,μια είδηση από το αστυνομικό δελτίο,σύμφωνα με την οποία ένας Ιερομόναχος στην Πάτρα,πυροβόλησε και σκότωσε ένα κυνηγόσκυλο μπροστά στα έκπληκτα μάτια του ιδιοκτήτη του. Η πράξη αυτή είναι καταδικάσιμη τόσο από τον Θεϊκό όσο και τον ανθρώπινο νόμο και θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε πια ήταν η αντίδραση της εκκλησιαστικής αρχής στην οποία υπάγεται ο εν λόγω Ιερομόναχος,εν προκειμένω της Ι.Μητροπόλεως Πατρών.
Παραθέτουμε κατωτέρω άρθρο του Θεολόγου κ.Παναγιώτη Ανδριόπουλου ,που αντλήσαμε από το προσωπικό του ηλεκτρονικό μπλοκ  "Ιδιωτική Οδός",μέσα από το οποίο ,παρουσιάζεται η θέση της Εκκλησίας απέναντι στα ζώα τα οποία ,'οπως πολύ σωστά αναφέρει ο κ.Ανδριόπουλος, "Αν, λοιπόν, ο Αδάμ έδωσε στα ζώα ονόματα - σύμφωνα με τη διήγηση της Γενέσεως - εμείς δεν δικαιούμαστε σε καμία περίπτωση να βασανίζουμε ένα ζώο, πολύ δε περισσότερο να το εξαφανίζουμε."

"Τα ζώα τυγχάνουν συνδημουργήματα του ανθρώπου διό και πρέπει να προστατεύονται"

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου, θεολόγου

Κάπου στην Πελοπόννησο, λένε οι ειδήσεις, κάποιος μοναχός πυροβόλησε και σκότωσε ένα κυνηγόσκυλο. Το αφεντικό του ο κυνηγός, ζητάει εναγωνίως μια απάντηση. Γιατί; Ούτε μια συγγνώμη; Ποια η σχέση, επιτέλους, της Εκκλησίας με τα ζώα; Φονική;
Μόλις προ ημερών δημοσιεύσαμε άρθρο του Γέροντος Χαλκηδόνος Αθανασίου, με τίτλο:Περί την διατροφικήν ζωοφιλίαν.
Λάβαμε κάποια απαξιωτικά σχόλια -από ανοήτους - για το περιεχόμενο του άρθρου, το οποίο κατέστη φυσικά ...προφητικόν, λόγω του γεγονότος που προαναφέραμε.
Εκεί ο Γέροντας Χαλκηδόνος είναι σαφής και κατηγορηματικός:
Κατὰ τὴν χριστιανικὴν περὶ τῆς δημιουργίας θεολογίαν, τὰ ζῶα τυγχάνουν συνδημιουργήματα τοῦ ἀνθρώπου διὸ καὶ πρέπει νὰ προστατεύονται, ὑπαρχούσης ἀκόμη καὶ νομικῆς τοποθετήσεως. Περιλαμβάνονται εἰς τὸν σύνδεσμον μετὰ τοῦ Θεοῦ (Γεν. 9) καὶ εἰς τὴν ἀναμονὴν ἐσχατολογικῆς τελειώσεως (Ρωμ. 8) καὶ λυτρώσεως. Πρόκειται δηλαδὴ περὶ μιᾶς "συμφιλιωτικῆς συνυπάρξεως" (Koexistenz).
Τα όσα λέει ο Γέρων Χαλκηδόνος είναι η απάντηση σε όσους ρωτούν - με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό - για την θέση της Εκκλησίας περί της σχέσεως ανθρώπου και ζώων, αλλά και σε εκείνους τους "εκκλησιαστικούς" που σιωπούν, κατά την προσφιλή τους τακτική.
Περαιτέρω, επί του θέματος, αξίζει να σημειώσουμε, άκρως ενδεικτικά, τα παρακάτω:
Ορθά έχει παρατηρηθεί ότι η πραγματική απειλή για τη σωστή θέση του ανθρώπου απέναντι στην υπόλοιπη κτίση έγκειται όχι τόσο στον ανθρωποκεντρισμό όσο στον “ανθρωπομονισμό” - την αντίληψη, δηλαδή, ότι ο άνθρωπος είναι το μόνο όν που έχει ουσιαστική αξία και που τα συμφέροντά του μετράνε. Αυτή η αντίληψη δεν έχει θέση στην ορθόδοξη παράδοση.
Ο Μέγας Βασίλειος παρατηρεί ότι η πρόνοια του Θεού φαίνεται πολύ καθαρά ακριβώς σε αυτά τα ζώα που τα θεωρούμε ασήμαντα, και μάλιστα ο Κτίστης φροντίζει σχολαστικά για το καλό τους μέχρι λεπτομέρειας. Άρα η "λογική" που λέει: Εδώ πεθαίνουν άνθρωποι τα ζώα μας μαράνανε; είναι αντιχριστιανική!

Στη συνέχεια ο Αββάς Ζωσιμάς, αφού έκλαψε πολύ και είπε ψαλμούς κατάλληλους για την περίσταση, «ἐποίησεν εὐχὴν ἐπιτάφιον». Και μετά με μεγάλη κατάνυξη, «βρέχων τὸ σῶμα τοὶς δακρύσι» επιμελήθηκε τα της ταφής. Επειδή, όμως, η γη ήταν σκληρή και ο ίδιος ήταν προχωρημένης ηλικίας, γι' αυτό δεν μπορούσε να την σκάψει και βρισκόταν σε απορία. Τότε «ὁρᾷ λέοντα μέγαν τῷ λειψάνῳ τῆς Ὁσίας παρεστώτα καὶ τὰ ἴχνη αὐτῆς ἀναλείχοντα», δηλαδή είδε ένα λιοντάρι να στέκεται δίπλα στο λείψανο της Οσίας και να γλείφει τα ίχνη της. Ο Αββάς τρόμαξε, αλλά το ίδιο το λιοντάρι «οὐχὶ τοῦτον τοὶς κινήμασι μόνον ἀσπαζόμενον, ἀλλὰ καὶ προθέσει», δηλαδή το ίδιο το λιοντάρι καλόπιανε τον Αββά και τον παρακινούσε και με τις κινήσεις του και με τις προθέσεις του, να προχωρήσει στον ενταφιασμό της. Λαμβάνοντας ο Αββάς θάρρος από το ήμερο του λιονταριού, το παρακάλεσε να σκάψει αυτό το ίδιο τον λάκκο, για να ενταφιασθεί το ιερό λείψανο της Οσίας Μαρίας, επειδή εκείνος αδυνατούσε. Το λιοντάρι υπάκουσε. «Εὐθὺς δὲ ἅμα τῷ σώματι θαπτόμενο», δηλαδή με τα μπροστινά του πόδια έσκαψε το λάκκο, όσο έπρεπε, για να ενταφιασθεί το σκήνωμα της Οσίας Μαρίας.

Ο ενταφιασμός της Οσίας Μαρίας έγινε προσευχομένου του Αββά Ζωσιμά και του λιονταριού «παρεστῶτος». Μετά τον ενταφιασμό έφυγαν και οι δύο, «ὁ μὲν λέων ἐπὶ τὰ ἔνδον τῆς ἐρήμου ὡς πρόβατον ὑπεχώρησε. Ζωσιμᾶς δὲ ὑπέστρεψεν, εὐλογῶν καὶ αἰνῶν τὸν Θεὸν ἠμῶν».
Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει ότι οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, σε περιπτώσεις που οι άνθρωποι τιμωρούνται με φυσική καταστροφή, ικετεύουν τον θεό να τους ελεήσει, επικαλούμενοι τη συνεπιφερόμενη άδικη κακοπάθεια των αλόγων ζώων, ο δε άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός κατατάσσει τα ζώα στα χρήσιμα (σε μας εννοείται) για την τροφή, για την εργασία και τη διασκέδαση.
Ο ιερός Χρυσόστομος, επίσης, τονίζει απαντώντας στην ερώτηση: Σε τι χρησιμεύουν τα θηρία; Αν είχαμε τη δυνατότητα να εξημερώσουμε το λιοντάρι, ή τη λεοπάρδαλη, απλώς θα οδηγούμασταν σε αλαζονεία και σε ανοησία.
Η αντίληψη ότι όλα δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετούν τον άνθρωπο, έστω και έμμεσα κάποτε ή με τρόπους μη αναμενόμενους, είναι διαδεδομένη στα πατερικά κείμενα.
Αλλά και οι βίοι των Αγίων βοούν γι' αυτή τη σχέση! Από τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη και τον Άγιο Μάμα μέχρι τον Άγιο Μόδεστο και τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ.
Αν, λοιπόν, ο Αδάμ έδωσε στα ζώα ονόματα - σύμφωνα με τη διήγηση της Γενέσεως - εμείς δεν δικαιούμαστε σε καμία περίπτωση να βασανίζουμε ένα ζώο, πολύ δε περισσότερο να το εξαφανίζουμε. Ο Άγιος Σέργιος Ραντονέζ λέγεται πως το μοναδικό κομμάτι ψωμί που μπορεί να είχε το έδινε στην αρκούδα - υποτακτικό του! Σκληρό ακούγεται, αλλά η λογική της Εκκλησίας δεν έχει σχέση με τη δική μας μίζερη και φαρισαϊκή λογική...

( Σε επόμενη ανάρτησή μας θα δημοσιεύσουμε και το άρθρο του Σεβ.Χαλκηδόνος κ.Αθανασίου,"Περί την διατροφικήν ζωόφιλίαν

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΤΑΐΖΕΙ ΤΟΝ ΛΙΟ

ΜΕ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΛΑΜΠΡΑΝΤΟΡΑΚΙ  ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΠΙΑ

ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΤΙΤΟ ΧΟΡΤΑΤΟ ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2011 ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ ΚΥΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Σεβασμιώτατε Πάτερ,
Ευλαβέστατοι Ποτέρες και Αδελφοί,
Κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι,
Κύριοι Εκπρόσωποι πάσης αρχής της Πόλεώς μας,
Πενθηφόρε λαέ του Κυρίου,
       
    Η σημερινή συνάθροιση είναι μία συνάθροιση εξόδου και αποχαιρετισμού, που κατ΄ αρχήν φαίνεται πενθηφόρος, στην ουσία της όμως είναι πνευματική και γεμάτη από ελπίδα Χριστού, πλήρης αναστασίμου φωτός και ευωδίας ζωής αιωνίου. Σκοπός της σημερινής συνάξεώς μας είναι να προπέμψουμε  στην αιωνιότητα, στην ουράνιο πατρίδα και στη βασιλεία του Θεού, με τη συνοδεία της αγάπης και της προσευχής  μας, τον αείμνηστο Αρχιμανδρίτη Τίτο Χορτάτο.
    Την ώρα αυτή έχουμε να απευθύνουμε σε εκείνον λόγο προσευχής, και το λόγο μας αυτό τον προσφέρουμε πρόσωπον προς πρόσωπον, μιας και είμεθα άπαντες βέβαιοι ότι η μακαρία και αγιασμένη του ψυχή είναι παρούσα ετούτη την ώρα.                     
    Ο αείμνηστος αντιμετώπισε τον θάνατο, ΄΄τόν ἔσχατο ἐχθρό τοῦ ἀνθρώπου΄΄  (Α΄ Κορινθ. 15,26), με θάρρος που αρμόζει σε μία γνήσια χριστιανική ψυχή, σε ένα γνήσιο λευίτη που με ακρίβεια εφήρμοσε το παράδειγμα του αρχιποίμενος Ιησού Χριστού, σε ένα όντως ΄΄τέκνον φωτός΄΄. Αυτόν τον θάνατο που εμείς φοβούμεθα και να τον αναλογιστούμε ακόμα, εκείνος τον αντίκρυσε με θάρρος και με απαράμιλλο ψυχικό σθένος. Οι περισσότεροι βιώνουμε το γεγονός της σωματικής μας απώλειας με την αγωνία που νιώθει ένα θήραμα καθώς πέφτει στα χέρια του κυνηγού• ταραχή κατακλύζει τη ψύχη καθώς εγγίζει η ώρα της εξόδου. Όμως ο αείμνηστος έχοντας βαθιά μέσα στη καρδιά του το υπόδειγμα του Κυρίου, που με την Ανάστασή του συνέτριψε την παγίδα αυτή, έκαμε πράξη το λόγο του ψαλμωδού :
 ΄΄ἡ παγίς συνετρίβη, και εγώ ἐῤῥύσθην , διότι ἡ βοήθειά μου ἐν ὀνόματι Κυρίου΄΄ (Ψαλμ 123,7). Και πράγματι εν τω ονόματι Κυρίου, γλύτωσε από το αίσθημα της φρικτής θανατηφόρου παγίδος και ανήλθε τη μακρά και δύσκολη ανηφόρα του τέλους του βίου του και την εξίσου πρότερη πικρά γεύση της ασθενείας του και της καθημερινής σωματικής οδύνης.
Ο θάνατος μέσα από μία τέτοια ματιά απογυμνώνεται από το φρικτό κάλυμμα του φόβου και της αγωνίας, και μεταλλάσσεται σε στιγμή εξόδου, σε μία δίοδο προς την όντως ζωή και μακαριότητα. Η ορθόδοξη πράξη άλλωστε δεικνύει με τρόπο μοναδικό και αδιαμφισβήτητο πώς η ώρα της ζωής, η στιγμή της δικαίωσης φθάνει. Ο ίδιος ο Κύριος αψευδώς δηλώνει : ΄΄ μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καί ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς• ΄΄ (Ιω. 5, 28-29), ενώ ο Απόστολος απευθύνει λόγο παρηγορίας: ΄΄μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα΄΄ (Α΄ Θες. 4,13.).                                                       
    Λυπούμεθα προς στιγμήν μαζί με τον Ιερό Υμνωδό για τον νεκρόν άνθρωπο, ΄΄τόν πλασθέντα ὡραῖον καί διά χάριν ἀθάνατον΄΄ από τα χέρια του Θεού, εκείνον που όλοι μας τον εγνωρίσαμε δοξασμένο, τίμιο λειτουργό και μεγαλοπρεπή διάκονο του ιερού Θυσιαστηρίου, εκείνον που ενθυμούμεθα φλογερό κήρυκα του Ιερού Ευαγγελίου  να καταλήγει ΄΄ἂμορφος, ἂδοξος, μή ἒχον εἶδος΄΄. Η δική του όμως πίστη και βεβαιότητα στο φως και στην Ανάσταση του Χριστού, έρχονται να διαλύσουν την πρόσκαιρη θλίψη και να γλυκάνουν τη πικρία της απουσίας και της απώλειας. Έρχονται να δώσουν σιωπή σε όλα αυτά που ελέχθησαν τους τελευταίους τρεις μήνες του δικού του αγώνα, στα λόγια της συμπαράστασης, στους λόγους προσευχής, στους λόγους της απορίας και της αγωνίας, στα ρήματα που στέκονται τόσο μάταια και ανώφελα, μπροστά στη προσπάθεια ενός ανθρώπου να ξεπεράσει τα δεσμά του ανθρωπίνου πόνου, των θλίψεων της σάρκας και να αφεθεί στην αιώνια μακαριότητα. Τώρα μόνο χωρά στη σκέψη όλων μας η ηρεμία και η ανάπαυση που είναι τόσο εμφανής στη μορφή του.
Και καθώς προστάζει το τυπικό μίας τέτοιας ομιλίας, επιτρέψατέ μου να αναφέρω εν συντομία ορισμένα βασικά στοιχεία από το βίο του αειμνήστου.
    Ο μεταστάς εγεννήθη στη Βαρβάσαινα Ηλείας το 1951, από τους ευσεβείς γονείς Κωνσταντίνο και Ρωξάνη. Ήταν το πέμπτο κατά σειρά παιδί τους.  Αφού περαίωσε μέρος των εγκυκλίων σπουδών του στην ιδιαιτέρα πατρίδα του, ολοκλήρωσε αυτές παρακολουθώντας μαθήματα στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή. Εν συνεχεία ενεγράφη εις το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, απ’ όπου και έλαβε το πτυχίο της Θεολογίας.
Όντας πνευματικά συνδεδεμένος μετά του μακαριστού Μητροπολίτου Παραμυθίας κυρού Τίτου, εχειροτονήθη το 1972 διάκονος υπό του αδελφού του Τιμοθέου, τότε Μητροπολίτου Μαρωνείας και Κομοτηνής. Μετά την εκλογή του αοιδίμου Μητροπολίτου Τιμοθέου σε πρώτο Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας, ο αείμνηστος μετετέθη εις Νέα Ιωνία και υπηρετήσας ως Διάκονος παρά τω Επισκόπω επί διετίαν, εχειροτονήθη το 1976 πρεσβύτερος και διορίσθη εις την ενορίαν της Ζωοδόχου Πηγής εις Καλογραίζα, αφού προηγουμένως δια βραχύτατο διάστημα διηκόνησε εις την ενορία Κοιμήσεως της Θεοτόκου Νέας Φιλαδελφείας.
Από της θέσεως αυτής κατέβαλε ολόψυχο κατά κυριολεξίαν προσπάθεια δια την  ανέγερση , εγκαινιασμό, αποπεράτωση και αγιογράφηση του Ιερού Ναού της Ζωοδόχου Πηγής. Επί 22 έτη κατέβαλε κάθε προσπάθεια δια την ολοκλήρωση του μεγάλου αυτού έργου, ενίσχυσε και στερέωσε πνευματικά την ενορία, καθιέρωσε εσπερινά κηρύγματα, υπήρξε πνευματικός, συστηματοποίησε το προϋπάρχον αρχειακό υλικό, ενίσχυσε το αίσθημα ενότητας μεταξύ των ενοριτών προς το κοινό σκοπό  της αποπεράτωσης  του Ιερού Ναού, και διοργάνωσε πλήθος ιεραποδημιών εις τους Αγίους Τόπους.
Παράλληλα υπηρετώντας ως εκπαιδευτικός στη μέση εκπαίδευση, προσπάθησε με ζήλο μοναδικό να διδάξει τη μαθητιώσα  νεολαία τα ορθόδοξα δόγματα και τις ελληνοχριστιανικές παραδόσεις. Παραστάθηκε στους αναξιοπαθούντες ενορίτες και διέθετε κάθε μέσον δια την ανακούφισίν των. Όταν δε η υγεία του επλήγη σοβαρώτατα και υπεβλήθη στην κατά πάντα δύσκολο μεταμόσχευση ήπατος, όχι μόνον δεν οπισθοχώρησε απέναντι στις προκλήσεις της ζωής, αλλά παρά ταύτα ανακτώντας τις δυνάμεις του, επανήλθε στα εφημεριακά καθήκοντά του, αγωνιζόμενος έτι περισσότερο δια την ενοριακή προκοπή και την εν γένει εκκλησιαστική πρόοδο.
 Στα 1998 μετέβη στα Ιεροσόλυμα, ενισχύοντας δια των ικανοτήτων, γνώσεων και κυρίως δια του αγωνιστικού του φρονήματος την Αγιοταφική αδελφότητα, από της θέσεως του Γραμματέως των Πατριαρχικών Γραφείων και του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής των Αγίων Θεοδώρων. Αφού επί σειρά ετών διηκόνησε το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, επανήλθε εις την Αθήνα και εξυπηρετώντας λειτουργικά διάφορους ναούς των Αθηνών, εκήρυττε τον θείον λόγον με τρόπο χαρακτηριστικόν. Οι λόγοι του πάντοτε μεστοί νοημάτων, με ασύγκριτο δυναμισμό και θεολογική ακρίβεια, κέρδιζαν το θαυμασμό και τον έπαινο των ακροωμένων.
 Και βέβαια δε μπορεί κανείς να μην αναφερθεί στο πλούσιο συγγραφικό του έργο, που περιλαμβάνει πλήθος μελετών, δημοσιεύσεων στον τύπο, εθνικοιστορικών μελετημάτων και κηρυκτικών εγχειριδίων.
 Εν ολίγοις η πολύπτυχος δράση και διακονία του βρίσκει αντιστοιχία προς τον αποστολικό λόγο :΄΄ἔχοντες δέ χαρίσματα κατά τήν χάριν τήν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα΄΄. Ο π. Τίτος εφρόντισε να καλλιεργήσει, να επαυξήσει και να αξιοποιήσει προς όφελος του δοθέντος αυτώ ποιμνίου, κάθε χάρισμα και κάθε τάλαντον που είχε υπό του Αγίου Θεού. Τι ποιο όμορφο και πιο ουσιώδες για έναν άνθρωπο, και δη για έναν κληρικό, από το να περαιώσει το σκοπό της ζωής του! Το να αναλωθεί δηλαδή ολοψύχως  εις την  διακονία του Κυρίου και των αδελφών!
Όμως ο δούλος Κυρίου την πίστιν τετήρηκε• τον δρόμον τετέλεκε. Σήμερον το σκήνωμα του μεγάλου αυτού ανδρός, βρίσκεται ενώπιόν μας.
    Από όλους εμάς, έχει τον ύστατο ασπασμό της αγάπης, της συγχώρησης και της ευγνωμοσύνης. Με δάκρυα λύπης και συνάμα αγαλλιάσεως φιλούμε το χέρι, που τόσα χρόνια μας έδιδε την ευλογίαν του Κυρίου, αναμένοντας την εν ουρανώ συνάντηση, όπου ει Κύριος επιτρέψει, θα μετέχουμε εις την ακατάπαυστον λατρεία στον παραδείσο αχειροποιήτο πλέον Ναό.
    Ας είναι για όλους εμάς, τους αδελφούς και συλλειτουργούς του, τους συγγενείς και οικείους του, τους ενορίτες και τα πνευματικά του παιδιά παρηγορία η σκέψη της εν ουρανώ ανταμείψεώς του και της εν Κυρίω αναπαύσεώς του.
Ύπαγε οὗν ἐν εἰρήνῃ, «παράστηθι τῇ Ἁγίᾳ Τριάδι» και αἰωνία ἐν τῷ Χριστῷ Ιησού τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ἡ μνήμη σου. Καλήν ανάστασιν! 
   
Ι.ΝΑΟΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΚΑΛΟΓΡΑΙΖΗΣ  16 Δεκεμβρίου 2011
Αρχιμανδρίτης ΗΛΙΑΣ  ΚΑΡΑΤΖΑΣ

ΣΤΗΝ ΖΩΟΔΟΧΟ ΠΗΓΗ ΚΑΛΟΓΡΑΙΖΗΣ

ΙΔΙΟΧΕΙΡΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ

ΥΠΟΘΕΣΗ π.ΕΦΡΑΙΜ..ΜΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ 17 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ..ΠΩΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ "ΣΚΑΝΔΑΛΑ"

 ΜΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ 17 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ....

Πρακαολουθώ κι εγώ με θλίψη τις εξελίξεις στην υπόθεση της Ι.Μ.Μονής Βατοπαιδίου που έχει συγκλονίσει την Χώρα μας και γενικότερα την Ορθοδοξία μετά την ΑΔΙΚΗ και αρκετά ΠΑΡΑΝΟΜΗ προφυλάκιση του σεβαστού Καθηγουμένου της Ι.Μονής,Αρχιμανδρίτου π.Εφραίμ.Σήμερα που στο ΄Αγιο Όρος γιορτάζουν την Γέννηση του Θεανθρώπου,αισθάνομαι την ανάγκη ,αφ ενός μεν,για μια ακόμα φορά,να λάβω δημόσια θέση στο σοβαρό αυτό θέμα που γέμισε θλίψη τον Ορθόδοξο κόσμο και αφ ετέρου,να δημοσιοποιήσω κάποια γεγονότα που τα κρατούσα δέκα επτά ολόκληρα χρονια σφαλισμένα στο σκευοφυλάκιο της μνήμης και που αφορούν την προσωπικότητα του αγίου Καθηγουμένου αλλά και την ευκολία κατασκευής σκανδάλων στην πατρίδα μας για ευτελείς σκοπούς και εξυπηρέτηση πρόσκαιρων συμφερόντων,χωρίς ,πολλές φορές,υπευθυνότητα αλλά και σκέψη για το κακό που μπορεί αυτά να δημιουργήσουν τόσο στην Ελλάδα ,όσο και στην Ορθοδοξία.
Η αμφισβήτηση ,για παράδειγμα των Αυτοκρατορικών χρυσοβούλων και των σουλτανικών φιρμανίων,που με τόση ευκολία είδαμε να γίνεται στην πολύκροτη υπόθεση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Βιστωνίτιδος λίμνης,θέτει σε μεγάλο κίνδυνο τα δικαιώματα των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως,Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων όπως αυτά έχουν καταχωρηθεί μέσα από Αυτοκρατορικά χρυσόβουλα αλλά και φιρμάνια των κατά καιρούς Σουλτάνων.Είναι επικίνδυνο να σκεφθούμε πως οι κατά καιρούς Κυβερνώντες δεν γνωρίζουν,για παράδειγμα, πως η κυριότητα των Ελλήνων επί του Παναγίου Τάφου οφείλεται στον περίφημο AHTNAME του Σουλτάνου Ομάρ ( 636 μ.Χ. ).
Αν λοιπόν εμείς με τόση ευκολία αμφισβητούμε την ισχύ τους ,δίνουμε η δεν δίνουμε την ευκαιρία στους Ισραηλινούς η τους Τούρκους να πράξουν το ίδιο χωρίς βέβαια μετά να έχουμε την δυνατότητα της όποιας αντίδρασης;
Κάτι παρόμοιο συνέβη και με την εντός του Αγίου ΄Ορους σύλληψη του Καθηγουμένου Εφραίμ όπου παραβιάσθηκαν Διεθνείς Συνθήκες αλλά και αυτό ακόμα το Σύνταγμα της Ελλάδος και έδωσαν την αφορμή τόσο στην Ρωσία όσο και στις άλλες χώρες που έχουν σχέση με το 'Αγιο  ΄Ορος να παρέμβουν δυναμικά και να ζητήσουν σεβασμό στο αυτοδιοίκητο ,στους Κανόνες και στα συμφωνηθέντα.Και το αστείο της υποθέσεως είναι πως το Ελληνικό ΥΠ ΕΞ απάντησε σε αυτές της καθ όλα δικαιολογημένες αντιδράσεις με εκείνο το περίφημο "δεν δεχόμαστε υποδείξεις"  !!!! .'Οταν φίλοι του ΥΠ ΕΞ δεν ξέρετε το αντικείμενο που σας πληρώνουμε να υπηρετείτε, καλύτερα να πάτε στα σπίτια σας.

Δεν μπορεί στο όνομα των όποιων σκοπιμοτήτων να θέτουμε σε κίνδυνο τα Εθνικά μας συμφέροντα.Αυτό θα πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβουμε και να πάψουμε να αναζητάμε ευθύνες για τις ήττες μας "εκτός των τειχών".

Η ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΣΤΟ Μ.ΜΑΞΙΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ Α.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ Π.ΕΦΡΑΙΜ

 Τον π.Εφραίμ τον γνώρισα τον Ιανουάριο του 1995,όταν,ύστερα από ευγενική πρόσκληση της συζύγου του τότε Πρωθυπουργού,αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου,κ.Δήμητρας Λιάνη- Παπανδρέου,παρέστην σε μια καθαρά ιδιωτική επίσκεψη του Γέροντα στο Μέγαρο Μαξίμου, προκειμένου το πρωθυπουργικό ζεύγος να προσκυνήσει την Αγία Ζώνη της Παναγίας μας την οποία είχε μεταφέρει ιδιωτικά στην Αθήνα ο π.Εφραίμ.Στο περιθώριο αυτής της συναντήσεως παρακάλεσα τον άγιο Καθηγούμενο να φέρει και επίσημα το πολύτιμο αυτό ιερό κειμήλιο στην Αθήνα και συγκεκριμένα στον Ιερό Ναό της Διακονίας μου,στον ΄Αγιο Κοσμά Ν.Φιλαδέλφειας.Το σκεπτικό μου ήταν να δοθεί η ευκαιρία στον ευσεβή Λαό και ιδιαίτερα στις γυναίκες, που ως γνωστό δεν μπορούν να πάνε να προσκυνήσουν στο ΄Αγιο ΄Ορος,να γνωρίσουν το σεβαστό κειμήλιο, καθώς και η βοήθεια στην Αποπεράτωση του Ι.Ναού από τα όποια φιλότιμα προσέφεραν οι πιστοί.

Ο Ι.ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΣΤΗΝ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ Η ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ

Ο Ι.ΝΑΟΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ

Ο Γέροντας δέχθηκε περισσότερο για τον λόγο πως ο Ναός τιμάται στο όνομα του μεγάλου Εθναπόστολου και Εθνοιερομάρτυρα Κοσμά του Αιτωλού και πως θα πρέπει να υπάρχει στην Πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους ένας Ναός αντάξιος,εν μέρει,των τεράστιων προσφορών του στο Γένος. Κι έτσι ύστερα από τις σχετικές διαδικασίες η Αγία Ζώνη ήρθε στην Αθήνα για το χρονικό διάστημα 25 έως 29 Μαΐου 1995.' Έγινε η προβλεπόμενη υποδοχή με τιμές Αρχηγού Κράτους στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου και στην συνέχεια στην είσοδο της πόλεως της Ν.Φιλαδέλφειας.Πλήθη Λαού άρχισαν να καταφθάνουν προκειμένου να προσκυνήσουν την Χάρη της Παναγίας και να ακούσουν λόγους ενισχυτικούς στον αγώνα τους από τον π.Εφραίμ.Αυτό ενόχλησε ορισμένους μόνιμους επικριτές της Εκκλησίας που άρχισαν να σχολιάζουν αρνητικά την παρουσία του ιερού κειμηλίου στην Ν.Φιλαδέλφεια,γράφοντας πως "όλα γίνονται για το χρήμα",ενώ μόλις το ιερό κειμήλιο επισκέφθηκε για να προσκυνήσει και η σύζυγος του τότε Πρωθυπουργού.άρχισαν και την πολιτική εκμετάλλευση γράφοντας και λέγοντας ότι ο καθ ένας ήθελε.Εδώ και επειδή γράφουμε ιστορία,θα πρέπει να πω ότι τον πόλεμο τον ξεκίνησε δυστυχώς ένας τώρα κεκοιμημένος Ιεράρχης που έφτασε στο σημείο να βγει στην τηλεόραση με μια ταμπέλα που έγραφε" Μην ρίχνετε χρήματα" !!!

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ

Ενώ ένας ,επίσης κεκοιμημένος τώρα καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, έφτασε στο έσχατο σημείο να μας αποκαλέσει"μάγους"με το σκεπτικό πως η Αγία Ζώνη δεν είναι ιερό αλλά ...μαγικό κειμήλιο!!!!!

Την σκυτάλη μετά την παρέλαβαν οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Ανδρέα Παπανδρέου που άρχισαν να φωνάζουν γιατί ο τότε Πρωθυπουργός δέχθηκε να προσκυνήσει το ιερό κειμήλιο και πως "αυτά όλα είναι ...αναχρονιστικά" !!!!( Σήμερα βιώνουμε όλοι τα αποτελέσματα των δικών τους εκσυγχρονιστικών αντιλήψεων).
Ο θόρυβος αυτός είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί ο αριθμός των πιστών που έφθανε πλέον από όλη την Ελλάδα για να προσκυνήσει την Παναγία μας.
Οι κακόβουλοι όμως δεν σταμάτησαν και λαϊκίζοντας άρχισαν να μιλάνε για τεράστια κέρδη που πάνε στις ..τσέπες των παπάδων και των καλογήρων που μεταφέρουν τα κειμήλια σε "εμποροπανηγύρια".Κανείς δεν έδωσε σημασία στις επίσημες ανακοινώσεις μας για ελεύθερο έλεγχο των εσόδων από το προσκύνημα , ούτε βέβαια στην διάθεση αυτών των εσόδων.

Η ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ

Και τώρα η αλήθεια που την έπνιξαν στον βωμό των συμφερόντων.

Τα έσοδα που αναλογούσαν στην Ι.Μονή Βατοπαιδίου ήταν 10.000.000 δρχ.,τα οποία παρέλαβε ο π.Εφραίμ και από αυτά ΔΙΕΘΕΣΕ 5.000.000 δρχ.ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ και τα άλλα 5.000.000 δρχ.ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Κανείς "ελεύθερος" δημοσιογράφος δεν το έγραψε ποτέ αυτό,όπως δεν έγραψε πως με τα έσοδα από το προσκύνημα σχεδόν αποπερατώθηκε ο Ι.Ναός που ήταν γιαπί όταν ήρθε η Αγία Ζώνη.Ενώ από αυτά τα έσοδα διαθέσαμε 500.000 δρχ.υπέρ των σεισμοπλήκτων του Αιγίου και άλλες 500.000 δρχ. υπέρ των σεισμοπλήκτων των Γρεβενών.(Εννοείται πως ούτε αυτό ενδιαφέρει τους "υπέρμαχους της ελεύθερης δημοσιογραφίας").
Έτσι κατασκευάζονται τα "σκάνδαλα" στην σύγχρονη Ελλάδα.'Ετσι καταρρακώνονται θεσμοί και βιάζονται προσωπικότητες.
Κάπως έτσι στήθηκε και το "σκάνδαλο" Βατοπαιδίου,όπου τον πρώτο λόγο για την διαλεύκανση του δεν είχε και δεν έχει,δυστυχώς,η Δικαιοσύνη αλλά τα κατευθυνόμενα Μ.Μ.Ε.
' Έπρεπε να θυσιαστεί κάποιος στον βωμό των συμφερόντων και το εύκολο θύμα βρέθηκε στο πρόσωπο του π.Εφραίμ.Από όλους τους κατηγορουμένους για αυτή την υπόθεση μόνο ο Γέροντας κρίθηκε "ύποπτος φυγής" και διατάχθηκε η προφυλάκιση του,αδιαφορώντας για την καταρράκωση των θεσμών του Αγίου Όρους και της Διεθνούς προσβολής της πατρίδος μας που για μια ακόμα φορά φαίνεται να " σκοτώνει τα παιδιά της". Αν η Μονή Βατοπαιδίου,με τα ανεκτίμητα ιερά και εθνικά κειμήλια είχε καταρρεύσει από την αδιαφορία του Ηγουμένου της θα φωνάζαμε πως πρέπει ο ανίκανος να καεί,τώρα που διασώθηκαν τα πάντα και η Μονή έγινε κέντρο ακτινοβολίας του Αγιορείτικου Μοναχισμού από το ανύστακτο ενδιαφέρον του Ηγουμένου της,τον κλείνουμε στην φυλακή σαν κακούργο και ύποπτο φυγής!
Δεν θέλω να ξύσω πληγές,όμως δεν μπορώ να μην ρωτήσω τους άρχοντες της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης γιατί δεν δείχνουν το ανάλογο ζήλο στην εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας τόσο για την Ι.Μονή Εσφιγμένου του Αγίου Όρους,όσο και για θέματα της Ελληνικής Εκκλησίας;
Δεν μπορώ να μην ρωτήσω τι θα γίνει με τους πολιτικούς που εμπλέκονται στο "σκάνδαλο" και που η Βουλή τους παρέδωσε λευκούς στην κοινωνία;
Δεν περιμένω απάντηση από κανένα.Εκείνο που περιμένω είναι να αποδοθεί Δικαιοσύνη και ο π.Εφραίμ να είναι σύντομα κοντά στα Πνευματικά του παιδιά στο Μοναστήρι του.Τώρα αν κάποιος του ζητήσει συγνώμη για όλη αυτή την ταλαιπωρία ειναι καθαρά θέμα αγωγής αυτών που των κατακρεούργησαν χωρίς ίχνος ντροπής.

π.Τιμόθεος Ηλιάκης

Ο Α.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΑΕΙ ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΕ ΣΒΑΣΜΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ

ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΣΤΟΝ Ι.ΝΑΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ

Ο ΤΟΤΕ ΚΥΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΝΥΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Ν.ΙΩΝΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ Ο Π.ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΜΑ

ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ ΣΤΗΝ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ

ΥΠΟΔΟΧΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΣΤΗΝ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ..

ΜΙΑ ΦΩΤΟΡΑΦΙΑ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Εφημερίδα: Αδέσμευτος Τύπος / Φώτης Νάκος  15.16 (Romfea.gr)http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10480:-video&catid=25:2009-12-18-08-37-46)

"Πριν από λίγους μήνες μου τηλεφώνησαν από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, για να δημοσιεύσουμε το αφιέρωμα για τα 5 χρόνια πατριαρχίας του Προκαθημένου της Σιωνίτιδος Εκκλησίας Θεόφιλου.

Για προσωπικούς μου λόγους αρνήθηκα ευγενικά.

Χθες αποφάσισα να γράψω για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, όχι όμως για τα εκκλησιαστικά δρώμενα, αλλά για μια ανθρώπινη ιστορία.

Αυτές τις ημέρες παρακολουθούμε όλοι της εκκλησιαστικές αντιδράσεις για την προφυλάκιση του ηγουμένου της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ...

Παραμονή Πρωτοχρονιάς πήρα στο τηλέφωνο τον πρώην Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίο, να του ευχηθώ αλλά και να προσευχηθώ να δοθεί τέλος στο μαρτύριο που του επιβλήθηκε (κατ' εμέ αδίκως), από τους Αγιοταφίτες αδελφούς του, αλλά και προσωπικά από τον Πατριάρχη Θεόφιλο, τον οποίο χειροτόνησε σε επίσκοπο.

Εδώ και πέντε χρόνια παραμένει έγκλειστος σε ένα δυαράκι στα Ιεροσόλυμα και στερείται ακόμα και τα βασικά, όπως την παρακολούθηση ιατρού.

Του απαγορεύεται να βγει από την κατοικία του, δεν μπορεί να ιερουργήσει αλλά και να δεχτεί επισκέψεις.

Ο όρος που του έχει τεθεί για να ελευθερωθεί είναι να αποδεχθεί τον τίτλο του πρώην Πατριάρχη.

Δεν θα υπεισέλθω στα εκκλησιαστικά, καθώς μπροστά στην αξία της ανθρώπινης ζωής ακόμα και αυτά δεν έχουν σημασία.

Εγώ για τον απολογισμό της πενταετίας του Πατριάρχη Θεόφιλου θα αναφερθώ σε αυτό και θα ξαναρωτήσω.

Είναι δυνατόν Προκαθήμενος Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά και οι Αγιοταφίτες να ρισκάρουν με τον εγκλεισμό ενός ηλικιωμένου ανθρώπου και ιεράρχη; Μπορούν και έχουν το δικαίωμα να αναλάβουν μια τέτοια ευθύνη;

Στη χριστιανική διδασκαλία νομίζω κυριαρχεί το μήνυμα της συγχώρησης και όχι της εκδίκησης και της τιμωρίας.

Ευθύνη φέρουν και οι Προκαθήμενοι και οι ιεράρχες της Ορθοδοξίας που έδειξαν τόσο όψιμο και ζωηρό ενδιαφέρον για τον ηγούμενο Εφραίμ, αλλά εδώ και 5 χρόνια αποδέχονται το ανθρώπινο μαρτύριο του πρώην Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίου και σιωπούν.

(Εξαίρεση αποτελεί ο μητροπολίτης Αιγιαλείας Αμβρόσιος, που έχει θέσει το θέμα στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας αλλά δεν συνάντησε ανταπόκριση)."

Adobe Flash Player not installed or older than 9.0.115!

Απάντηση από τον Εκπρόσωπο Τύπου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Αθήνα:
Ο Εκπρόσωπος Τύπου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Αθήνα κ. Γιώργος Βασιλείου, επικοινώνησε με την Romfea.gr, τονίζοντας ότι στο εν λόγω κείμενο του δημοσιογράφου κ. Φώτη Νάκου, απαντώ με παλαιότερη ανακοίνωσή μου.
Η Ανακοίνωση έχει ως εξής:

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, σύμφωνα με τους κανόνες της κατ’ Ανατολάς Ορθόδοξης Εκκλησίας και το Νόμο του Πατριαρχείου, κήρυξε τον Πατριάρχη Ειρηναίο έκπτωτο από το αξίωμα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων την 23η Απριλίου / 6η Μαΐου του έτους 2005.

Εξαιτίας όμως των συνεχιζόμενων αντικανονικών ενεργειών του έκπτωτου Πατριάρχη Ειρηναίου, η Αγία και Ιερά Σύνοδος, ακολουθώντας τις διατάξεις του Κανονικού Δικαίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, συγκρότησε δωδεκαμελές Αρχιερατικό Δικαστήριο την 16η Ιουνίου του ιδίου έτους, το οποίο καθαίρεσε τον πρώην Πατριάρχη Ειρηναίο από το βαθμό της Αρχιεροσύνης και τον επανέφερε στην τάξη των μοναχών.

Ο μοναχός Ειρηναίος δεν είναι φυλακισμένος. Έχει επιλέξει με τη δική του ελεύθερη βούληση να κλειστεί εντός του κτιριακού συγκροτήματος του Πατριαρχείου.

Ταυτόχρονα, το Πατριαρχείο αποτελεί μοναστηριακό χώρο, και, όπως οι άλλες Ιερές Μονές του κόσμου, έχει νόμους και κανόνες, στους οποίους πρέπει να υπακούουν όλοι ανεξαιρέτως οι ιερείς που ανήκουν στην Αγιοταφιτική Αδελφότητα.

Ο μοναχός Ειρηναίος δεν συμμορφώνεται με τους κανόνες της Εκκλησίας και επιμένει να προβάλλει τον εαυτό του ως Πατριάρχη, αντιποιούμενος τον τίτλο και το αξίωμα του νόμιμου Πατριάρχη Ιεροσολύμων, Θεοφίλου του Γ΄, και αρνούμενος να αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων και το πνευματικό κύρος της εξουσίας του παρόντος Πατριάρχη Θεοφίλου του Γ΄.

Παρ’ όλα τα προαναφερθέντα, και μολονότι ο προειρημένος μοναχός, πρώην Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Ειρηναίος, αρνείται επίμονα να αναγνωρίσει τον νόμιμο Πατριάρχη Ιεροσολύμων, κ. Θεόφιλο τον Γ΄, το Πατριαρχείο, μέσω της καθοδήγησης της Α.Θ. Μακαριότητας του Πατριάρχη Θεοφίλου του Γ΄, κατέβαλε άοκνες προσπάθειες προκειμένου να συμπεριλάβει τον μοναχό Ειρηναίο στη διανομή του φαγητού το οποίο διαθέτει σε όλα τα μέλη του Πατριαρχείου.

Ο μοναχός Ειρηναίος το απέρριψε και συνεχίζει να αρνείται τα γεύματα που παρέχονται από το Πατριαρχείο.

Εμμένει στο να φροντίζει ο ίδιος το ζήτημα της διατροφής του και να επιλέγει ο ίδιος τον τρόπο με τον οποίο σιτίζεται.

Εκ του Γραφείου Τύπου του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων στην Ελλάδα κ. Γεώργιος Βασιλείου.
..................

Η ΠΟΡΤΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΕΞΩ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΟΝ κ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ..ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΕΧΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 ΚΑΙ ΤΏΡΑ Η ΔΙΚΉ ΜΑΣ ΑΠΆΝΤΗΣΗ

Πρώτα πρώτα θέλω να συγχαρώ τον εκλεκτό δημοσιογράφο του εκκλησιαστικού ρεπορτάζ κ.Φώτη Νάκο για το αντικειμενικό και ανθρώπινο δημοσίευμά του.' Όπως επίσης και το πρακτορείο Εκκλησιαστικών ειδήσεων Romfea.gr για την αναδημοσίευση και ανάδειξη του σοβαρού αυτού θέματος.

Σε ότι τώρα αφορά την "ανακοίνωση" του Γραφείου Τύπο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Ελλάδα και υπογράφει ο κ.Γ.Βασιλείου.πριν προχωρήσω στην ανασκευή των λεγομένων ,έχω να παρατηρήσω πως ο εν λόγω υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, είναι ταυτόχρονα και υπεύθυνος τύπου της Ι.Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος!!!.(αν αυτό είναι νόμιμο η όχι δεν είναι δικό μου θέμα).Τον ρωτώ λοιπόν γιατί αυτή την παλιά ανακοίνωση(την έχει εκδώσει εδώ και ένα χρόνο με αφορμή το επιτόπιο και αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της κ.Μαρίας Γιαχνάκη στο κελί του Πατριάρχου Ειρηναίου),γιατί λοιπόν,

 δεν την έστειλε και στον Σεβ.Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ.Αμβρόσιο που με συχνά δημοσιεύματά του φέρνει στην επικαιρότητα το θέμα του εγκλεισμού του Πατριάρχου κ.Ειρηναίου; 

Δεν θα σχολιάσω τα περί "καθαιρέσεως" του Πατριάρχου κ.Ειρηναίου,θα πω μόνο πως αξίωμα του Κανονικού Δικαίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι η αποδοχή των όποιων αποφάσεων της οποιασδήποτε Συνόδου,ακόμα και Οικουμενικής,από τον Λαό του Θεού.

Τώρα στο θέμα του εγκλεισμού.Πως είναι δυνατόν να πιστέψουμε την "ανακοίνωση" που λέει πως ο Μακαριώτατος "δεν είναι φυλακισμένος" και " έχει επιλέξει με δική του ελεύθερη βούληση να κλειστεί εντός του κτιριακού συγκροτήματος του Πατριαρχείου",όταν  το επιτόπιο ρεπορτάζ της κ.Μαρίας Γιαχνάκη,πέρυσι τον Ιανουάριο, απέδειξε το αντίθετο και η ίδια χρειάσθηκε την παρέμβαση της Ισραηλινής Αστυνομίας για να προσεγγίσει το κλειδωμένο απ΄έξω και φρουρούμενο κελί του Πατριάρχου κ.Ειρηναίου; 

Πως να πιστέψουμε τον διπλοθεσίτη εκπρόσωπο τύπου όταν οι δικηγόροι του Πατριάρχη κ.Ειρηναίου χρειάσθηκαν δικαστική απόφαση για να τους επιτραπεί η είσοδος στο κελί του πελάτη τους εντός του Πατριαρχείου; Όταν και σε αυτούς τους στενούς του συγγενείς που ταξίδεψαν από την Νέα Υόρκη δεν επετράπη η είσοδος,όταν ούτε μία φορά στα έξι σκληρά χρόνια του παράνομου εγκλεισμού δεν επισκέφθηκε τον ηλικιωμένο Πατριάρχη ένας γιατρός για να τον εξετάσει;

Είναι να γελάει η μάλλον να κλαίει κανείς διαβάζοντας αυτή την ανακοίνωση και ιδιαίτερα στο σημείο που λέει ότι :" το Πατριαρχείο, μέσω της καθοδήγησης της Α.Θ. Μακαριότητας του Πατριάρχη Θεοφίλου του Γ΄, κατέβαλε άοκνες προσπάθειες προκειμένου να συμπεριλάβει τον μοναχό Ειρηναίο στη διανομή του φαγητού το οποίο διαθέτει σε όλα τα μέλη του Πατριαρχείου.

Ο μοναχός Ειρηναίος το απέρριψε και συνεχίζει να αρνείται τα γεύματα που παρέχονται από το Πατριαρχείο.

Εμμένει στο να φροντίζει ο ίδιος το ζήτημα της διατροφής του και να επιλέγει ο ίδιος τον τρόπο με τον οποίο σιτίζεται."

Αντί πινακίου φακής λοιπόν θέλουν να δεχθεί ο Πατριάρχης Ειρηναίος όλες εκείνες τις βρώμικες κατηγορίες που του εξαπέλυσαν και που καμία δεν αποδείχθηκε γιαυτό και δεν δικάσθηκε ούτε βέβαια καταδικάσθηκε από κανένα δικαστήριο του κόσμου;

Αντί ο "μακρόθυμος" κ.Θεόφιλος να "καταβάλει άοκνες προσπάθειες"(αλήθεια ποιους προσπάθησε με τόσο..αγώνα να πείσει;),για την σίτιση του Προκατόχου και Γέροντός του δεν θα ήταν καλύτερα να πήγαινε ο ίδιος στο κελί του Πατριάρχη που τον χειροτόνησε Επίσκοπο να βάλει μετάνοια και να μην φύγει από εκεί αν δεν βρεθεί λύση σε αυτό το μεγάλο ηθικό πρόβλημα που δεν τιμά κανένα;Μπορώ εδώ να καταθέσω υπεύθυνα πως αν αυτό το είχε κάνει ο κ.Θεόφιλος την ημέρα της εκλογής του σήμερα θα ήταν όλα διαφορετικά,μάταια τον περίμενε ο Πατριάρχης Ειρηναίος με το εγκόλπιο που θα του προσέφερε ως δώρο,και αυτό το λέω με πλήρη γνώση των γεγονότων,δυστυχώς αντί αυτού δέχθηκε νέο πόλεμο καινούργια λάσπη.Αν προσέφυγε στην Δικαιοσύνη κατά των εις βέρος του κατηγοριών το έκανε για να υπερασπίσει την τιμή και την αξιοπρέπειά του,όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος που τον καταρράκωσαν και ξεφτίλισαν.

Ασφαλώς και υπάρχουν κανονισμοί στο Πατριαρχείο και όλοι πρέπει να τους σέβονται και όταν λέμε όλοι εννοούμε ΌΛΟΙ και ΌΛΟΥΣ τους Κανονισμούς .

Ειλικρινά τα παραπάνω τα γράφω με λύπη είναι θέματα που δεν τιμούν ούτε την Ορθοδοξία ούτε την Ελλάδά μας,όμως δεν μπορώ να αφήσω έναν άνθρωπο και μάλιστα Πατριάρχη να ζει κάτω από αυτές τις άθλιες συνθήκες.Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι Πατριάρχης στα Ιεροσόλυμα,τον κ.Θεόφιλο δεν τον γνωρίζω ούτε ενδιαφέρομαι να τον γνωρίσω,όπως και εκείνος άλλωστε.Εκείνο που ζητάω και εγώ,και όσοι αγαπούν την Δικαιοσύνη του Θεού ,είναι να αλλάξουν οι συνθήκες διαβιώσεως το Πατριάρχη κ.Ειρηναίου .Να είναι ελεύθερος να βγει από το κελί του,να μπορεί να παεί σ ένα Ναό να εκκλησιασθεί,να μπορεί να τον επισκεφθεί ένας γιατρός,ένας φίλος, ένας συγγενείς του.Αν αυτά είναι παράλογα τότε είμαι Λάθος.Όμως, πιστέψτέ με,ΤΟ ΑΓΑΠΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΑΘΟΣ!!!

π.ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΗΛΙΑΚΗΣ

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ "ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΩΡΑΣ" ΘΑ ΑΠΝΤΗΣΕΙ ΑΡΑΓΕ Ο κ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ?

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ κ .ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ κ.ΕΙΡΗΝΑΙΟ

ΣΤΟΝ ΙΟΡΔΑΝΗ ΠΟΤΑΜΟ