Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ι. Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας
Ο ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗΣ ΩΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Ν. ΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ
Ομιλία στην Ημερίδα για τα 50 χρόνια από την ίδρυση της Ι. Μητροπόλεως Ιερός Καθεδρικός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Ν. Φιλαδελφείας 2 Ιουνίου 2024
Σεβασμιώτατε άγιε Ανέων, Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Θεοφιλέστατε άγιε Ρωγών, άγιε Πρωτοσύγκελε, κ. Δήμαρχε, σεβαστοί Πατέρες, κυρίες και κύριοι. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Υπάρχουν στη ζωή της Εκκλησίας, των Εθνών και των Λαών κάποιες προσωπικότητες και κάποια γεγονότα που αποτελούν φωτεινό ορόσημο και σημαδεύουν την ιστορική τους πορεία. Συνήθως τέτοια ορόσημα είναι σπάνια και αναφαίνονται που και που, αλλά η επίδραση τους είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνάει τα στενά πλαίσια του χρόνου και του χώρου, γίνεται διαχρονική και υπερόρια. Οσοι έχουν το προνόμιο να διαθέτουν στην ιστορία τους είτε φυσιογνωμίες, από όποιον χώρο κι αν αυτές προέρχονται, είτε συμβάντα που μπορούν να παίξουν το ρόλο τέτοιων οροσήμων, λογίζονται ευτυχείς, γιατί μπορούν με αυτά να προσδιορίζουν την πορεία τους μέσα στην ιστορική κονίστρα, να διδάσκονται, να πορεύονται σωστά, μακριά από παρεκκλίσεις και επικίνδυνες λοξοδρομήσεις. Τρία σημαντικά γεγονότα ορόσημα στη πορεία του Τόπου μας τιμούμε και εορτάζουμε κατά το τρέχον έτος. Την ίδρυση προ εκατό χρόνων υπό των προσφύγων Προπατόρων μας των Πόλεων που συγκροτούν τον Δήμο μας. Τον Δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας και της Ν. Χαλκηδόνος, την ίδρυση προ πενήντα χρόνων, υπό της σεπτής Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Ιεράς μας Μητροπόλεως, της Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος και βέβαια την ίδρυση προ εκατό χρόνων της Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως. Τα τρια αυτά ιστορικά γεγονότα, αποτελούν, πρέπει να αποτελούν, ορόσημο στη πορεία του Τόπου και της Τοπικής μας Εκκλησίας. Γυμνοί και πένητες έφτασαν εδώ οι ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές εστίες προπάτορες μας, κι όμως στέριωσαν, δούλεψαν, ίδρωσαν, εργαζόμενοι σκληρά πολλές φορές με τα ίδια τους τα χέρια για την διαμόρφωση του τόπου, όπως για παράδειγμα του ‘Αλσους αλλά και χώρου του γηπέδου της ΑΕΚ, έτσι δημιούργησαν πολιτισμό και μας παρέδωσαν δυο Πόλεις κόσμημα της Πατρίδος μας, που τώρα αποτελούν ενιαίο Δήμο, που μεγάλωσαν, ομόρφυναν, έγιναν ανεξάρτητοι Δήμοι, απέκτησαν δική τους Μητρόπολη και συνεχίζουν να μεγαλουργούν. Εφόδια των προπατόρων μας η Πίστη στον Θεό, στα ιδανικά του Γένους, η Ενότητα, η σύμπνοια και η δίψα για μια καλύτερη ζωή. Ορόσημο για όλους εμάς η παρακαταθήκη που μας άφησαν. Έχουμε όμως το προνόμιο να λογιζόμεθα ευτυχείς και ευλογημένοι όλοι εμείς οι αποτελούντες το Ποίμνιο της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος και ιδιαίτερα της Ιεράς Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος, είμεθα ευλογημένοι διότι από της πρώτης ημέρας της προ 50 χρόνων ιδρύσεως της, Αστήρ πολύφωτος, ο από Μαρωνείας και Κομοτηνής Τιμόθεος, ετέθη εις το Πηδάλιο αυτής καταυγάζοντας έκτοτε τον ορίζοντα και οριοθετόντας την πορεία της. Ο αοίδμος Ιεράρχης παρέλαβε μια νεοσύστατη Μητρόπολη χωρίς ουδεμία οργάνωση και υποδομή και μας παρέδωσε μια Μητρόπολη άρτια οργανωμένη σε όλους τους τομείς, όπως θα δούμε παρακάτω και τούτο διότι έθετε πάνω από όλα το καλό της Εκκλησίας συμφέρον και την πνευματική πρόοδο και σωτηρία του Ποιμνίου που Εκείνη του εμπιστεύθηκε. Αυτή την Παρακαταθήκη μας παρέδωσε και Δόξα τω Θεώ αυτή φύλαξαν, τίμησαν και τιμούν και φυλάτουν ως φωτεινό ορόσημο οι κατά πάντα άξιοι διάδοχοι του, ο μακαριστός Κωνσταντίνος και ο σημερινός μας Ποιμενάρχης κ. Γαβριήλ. Χρέος λοιπόν ιερό μας συγκέντρωσε σήμερα εδώ στον Ιερό και ιστορικό τούτο Ναό .το σπιτάκι της Παναγίτσας της Βουρλιώτισσας, όπως τον αποκαλούσε η αείμνηστη γιαγιά Φιλιώ Χαϊδεμένου, προκειμένου να αποδώσουμε φόρο ευλαβικής τιμής σε άνδρα σοφό και τίμιο, Ιεράρχη αγαθό και πιστό οικονόμο των μυστηρίων του Θεού, τον αείμνηστο πρώτο Μητροπολίτη της Θεοστηρίκτου Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος Τιμόθεο τον Α΄ τον Ματθαιάκη, επί τη συμπληρώσει 50κονταετίας από της ιδρύσεως της Ιεράς μας Μητροπόλεως. Σεπτή εντολή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Γαβριήλ θα προσπαθήσω εν ολίγοις να παρουσιάσω στην εκλεκτή ομήγυρη αυτή την μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα ως Μητροπολίτη Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας μέσα από γεγονότα που έζησα και στιγμές βγαλμένες από το σεντούκι της μνήμης, δεδομένου ότι με την Χάρη του Θεού αξιώθηκα να βρίσκομαι κοντά του από την στιγμή της εκλογής του, ενώ η πνευματική μας σχέση είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν. Στο πλαίσιο της μνημοσύνης και τιμής του αοιδίμου Μητροπολίτου Τιμοθέου και μέσα από το βιβλίο του, «Απομνημονεύματα» θα μας διηγηθεί ο ίδιος με την γλαφυρή του γραφίδα ορισμένα βιογραφικά του στοιχεία ....<<Εγεννήθην εν Αθήναις την 1ην Μαιου 1914,εκ ευσεβων γονεων του Εμμανουηλ και της Αικατερινης Ματθαιακη,καταγομενων εξ Ηρακλειου Κρητης.Οι γονεις μου απεκτησαν 10 τεκνα, εξ ων το δεκατον η Ταπεινοτης μου.Το κατα κοσμον ονομα μου ητο Σταυρος,δοθεν μοι υπο του αναδοχου μου Γεωργιου Πόθου.Εκ της οικογενειας μας προηλθον τρεις Κληρικοι,ο αδελφος μου Μητροπολιτης πρ. Παραμυθιας Τιτος και ο υιος της πρωτης μας αδελφης Στεφανος,Μητροπολιτης Τριφυλιας και Ολυμπιας...Εις ηλικιαν 12 ετων εχειροθετηθην Αναγνωστης υπο του αειμνηστου Αρχιεπισκοπου Αθηνων Χρυσοστομου Α...Μετα την αποφοιτησιν μου εκ του Γυμνασιου εισηχθην εις την Θεολογικην Σχολην Αθηνων το ετος 1930 ,αποφοιτησας εξ αυτης και λαβων το πτυχιον με τον βαθμον αριστα το 1935...Την 8ην Αυγουστου 1937 εχειροτονηθην εις Διακονον εν τω Ιερω Ναω ζωοδοχου Πηγης οδού Ακαδημιας υπο του Αρχιεπισκοπου Αθηνων Χρυσοστομου Α. Η κουρα μου ελαβε χωραν εις την Ι.Μονην Πεντελης, ηγουμενευοντος του Αρχμ. Χρυσοστομου Δασκαλακη, μετεπειτα Μητροπολιτου Μεσσηνιας...Την 13ην Απριλιου 1940 εχειροτονηθην Πρεσβυτερος εις τον Ι.Ναον Ζωοδοχου Πηγης Ακαδημιας, εντολη του Αρχιεπισκοπου κυρού Χρυσάνθου,υπο του τοτε Επισκοπου Ταλαντιου Παντελεημονος του μετα ταυτα Εδεσσης και Θεσσαλονικης, τοποθετηθεις Προεδρος του Εκκλ.Συμβουλιου εις τον Ι.Ναον της Αγιας Ειρηνης οδου Αιολου.Το οφφίκιον του Αρχιμανδρίτου μοι απένειμεν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός εις το Ι. Παρεκκλήσιο του Αγίου Ανδρέου παραά τη Ι. Συνόδω ( οδος Αγίας Φιλοθέης). Την 28ην Οκτωβριου 1940,επιστρατευθην και υπηρετησα ως Εφεδρος Στρατιωτικός Ιερεύς....επανελθών εις τα καθήκοντα μου εις τον Ι.Ναόν Αγίας Ειρήνης, ειχον ως Διάκονον τον Μακαριον Κυκκωτην τον μετα ταυτα Αρχιεπίσκοπον Κύπρου. Τον Δεκέμβριον του 1941 μετετέθην εις τον Ι.Ναόν του Προφήτου Ηλιού Παγκρατίου. Την 28ην Φεβρουαρίου 1951, εξελέγην Επίσκοπος Μυρέων, Βοηθός του αειμνήστου Μητροπολιτου Θεσσαλονικης Γενναδιου. Διετελεσα Τοποτηρητης της Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης και την 26ην Μαρτίου 1954 εξελέγην Μητροπολίτης Μαρωνείας....Τον Μαιο του 1974 εκατεστάθην πρώτος Μητροπολίτης της νεοσυστάτου Ι. Μητροπόλεως Ν.Ιωνίας και Φιλαδελφείας...>>.
Επιτρέψτε μου στο σημείο αυτό μια ιδιαίτερη αναφορά στην σχέση Μακαρίου Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχου της μαρτυρικής Κύπρου και Μητροπολίτου Τιμοθέου. Όταν ο Μακάριος διακονούσε κοντά του στην Αγία Ειρήνη Αιόλου ο Τιμόθεος ήταν το στήριγμα του, ήταν ο Πατέρας και Αδελφός του που φρόντιζε να βρίσκεται πάντα στο πλευρό του για να μην αισθάνεται μόνος σε μια «ξένη» Πόλη, τον είχε ομοτράπεζο του στην κατοικία του με την αείμνηστη μητέρα του Αικατερίνη να τον φροντίζει σαν δικό της παιδί. Ο Τιμόθεος ήταν αυτός που εκτίμησε τα προσόντα του και τον ενθάρρυνε να δεχθεί την υποτροφία του Π.Σ.Ε. και να φύγει για περαιτέρω σπουδές στην Αμερική από όπου και εξελέγη Μητροπολίτης Κιτίου. Αυτά δεν τα ξέχασε ποτέ ο Μακάριος και κάθε φορά που ερχόταν στην Αθήνα ως Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος της Κύπρου, πάντα εύρισκε χρόνο να τον επισκεφθεί ενώ συχνά του ζητούσε συμβουλές πάνω σε ποικίλα θέματα τηλεφωνώντας από την Κύπρο. Δυο σημαντικές λεπτομέρειες όπως τις έζησα. Ο αείμνηστος Μακάριος ποτέ δεν εμφανίστηκε ενώπιον του Τιμοθέου με εγκόλπιο ενώ στο τηλέφωνο τον ζητούσε ως εξής «Παρακαλώ μπορώ να ομιλήσω με τον Σεβασμιώτατο Τιμόθεο; Πείτε του παρακαλώ ότι τον ζητεί ο Διάκος του από την Κύπρο ο Μακάριος», ο δε Τιμόθεος πάντα όταν μιλούσε στο τηλέφωνο μαζί του στεκόταν όρθιος, κάτι που έπραττε και όταν μιλούσε με τον Πατριάρχη και τους Αρχιεπισκόπους Ιάκωβο και Σεραφείμ. Στην απλοϊκή ερώτηση μου γιατί το κάνει αυτό αφού οι συνομιλητές του δεν τον βλέπουν απάντησε «Το επιβάλλει ο σεβασμός προς το αξίωμα τους». Κατά την εξόδιο Ακολουθία του αοιδίμου Μακαρίου παρέστει και ο μακαριστός Τιμόθεος, ως Μέλος της υπό τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Στις 22 Μάιου 1974 εκλέγεται, « προς μείζονα της Εκκλησίας ωφέλειαν», πρώτος Μητροπολίτης της νεοσύστατης Ι. Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας και ενθρονίζεται στις 2 Ιουνίου 1974 στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Ν. Ιωνίας τον οποίο αμέσως καθιερώνει ως Καθέδρα Επισκοπική και Μητροπολιτικό Ναό της νέας Μητροπόλεως. «Βαθυτάτη είναι η συγκίνησις μου κατά την εύσημον ταύτην ημέραν κατά την οποίαν εισέρχομαι εις την νέαν μου Επαρχίαν, και βαθυτάτη η ευγνωμοσύνη μου δια τους θερμούς λόγους της αγάπης με την οποίαν με υποδέχεται το διαμέρισμα τούτο της πρωτευούσης. Μεταφέρω τον χαιρετισμόν της Βορείου Ελλάδος, φέρω την αύραν της Ροδόπης και τον ασπασμόν της αδελφικής αγάπης ενός Λαού εξόχως ευσεβούς, προς τον ευσεβή φιλόνομον, φιλόπατριν και ευγενή Λαόν της Ιεράς Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας και Νέας Φιλαδελφείας. Απευθύνω προς πάντας την ταπεινήν μου ευλογίαν. Βλέπω στα πρόσωπα σας από σήμερον τα παιδιά μου». Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του, απαντητικά στη προσφώνηση του Δημάρχου Ν. Ιωνίας, όταν με δάκρυα στα μάτια εισήλθε εκείνο το θερινό μεσημέρι Κυριακής της Πεντηκοστής 2 Ιουνίου 1974 στην προσφυγούπολη της Ν. Ιωνίας. Και από την στιγμή εκείνη ξεκινάει η υλοποίηση όλων όσων εξήγγειλε κατά την ενθρόνιση του στον Μητροπολιτικό Θρόνο της Μητρόπολης της προσφυγιάς. «Αδελφοί μου, «ερχόμενος προς υμάς εν πληρώματι ευλογίας του Ευαγγελίου του Χριστού», ( Ρωμ. Ιε΄29), θα αναλώσω τας πνευματικάς και σωματικάς μου δυνάμεις εις την διακονίαν του Θείου Λόγου, αποβλέπων εις «τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού»(Εφες. Δ’ 11) έχων κατά νούν, ότι «το πνεύμα το Άγιον έθετο Επισκόπους ( Πραξ. Κ΄28) θέλω ποιμάνει μετ επιστήμης, αφιερών το υπόλοιπον της ζωής μου και προσφέρων την άχρι τούδε μακράν πείραν εις την άσκησιν των ποιμαντορικών μου καθηκόντων, εμπνεόμενος πάντοτε από το υπέροχον παράδειγμα των αγίων μορφών των Θεοφόρων της Ορθοδοξίας Πατέρων». Ο δρόμος στην νέα του Μητρόπολη δεν ήταν πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα, υπήρξαν και αγκάθια και πέτρες ειδικά στην αρχή της νέας του Ποιμαντορικής διαδρομής η οποία συνέπεσε με την ένα σχεδόν μήνα μετά, μεταπολίτευση που έδωσε την ευκαιρία στους εχθρούς της Εκκλησίας να εκδηλωθούν με ποικίλες μορφές αντιδράσεων σε όποια ενέργεια καλής διαθέσεως και προοπτικής. Θα ήταν ασέβεια προς την ιστορία αν δεν αναφέραμε εδώ την παρέμβαση του μακαριστού Ιεράρχου στην Ιερά Σύνοδο του Νοεμβρίου του 1973,που είχε συγκροτηθεί όπως ορίζει ο Πατριαρχικός Τόμος, με την οποία, παρέμβαση, ζήτησε από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Α΄ να επισκεφθεί τους εξεγερθέντας εις το Πολυτεχνείο νέους, ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε αδυναμία λόγω ανάγκης να μεταβεί εις την Τήνον και η Ι. Σύνοδος όρισε ως εκπρόσωπο Της, τον αείμνηστο Μητροπολίτη Θήρας Γαβριήλ, ως υπεύθυνο Νεότητος, να μεταβεί εις το Πολυτεχνείο προς ηθική συμπαράσταση εις τους φοιτητές, όπερ και εγένετο, όπως επίσης ότι λίγους μήνες πριν τον Μάρτιου του 1973 ο τότε Μητροπολίτης Αττικής Νικόδημος είχε προτείνει στην Ι. Σύνοδο την παραπομπή του σε δίκη διότι ετόλμησε να εκφράσει δημόσια ( εφημ Βραδυνή 22-3-73) επιφυλάξεις τινάς ως προς τας προθέσεις του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Κοτσώνη έναντι του Οικουμενικού Θρόνου! Τα θυμάται αυτά κανείς; Εύκολη η παραποίηση γεγονότων προς παραπλάνηση της Κοινής Γνώμη και σπίλωση προσωπικοτήτων αλλά ποτέ της ιστορίας. Παρά την αρχική πολεμική που δέχθηκε, και για να είμαστε ακριβείς όχι μόνο από πολιτικούς αλλά και εκκλησιαστικούς η μάλλον παραεκκλησιαστικούς κύκλους, ο μακαριστός Ιεράρχης εργάζεται με τον ζήλο, με την αυτή αγωνιστικότητα που τον διέκριναν πάντα, με τόλμη και εμπειρία σε όλους τους τομείς των Ποιμαντικών του καθηκόντων. Ο αείμνηστος Πρωτοσύγκελλος και διάδοχος του Μητροπολίτης Κωνσταντίνος αναφέρει σε άρθρο του στον επετειακό Τόμο Τεσσαρακονταετούς Αρχιερατείας του αοιδίμου Τιμοθέου που εξέδωσε η Ι. Μητρόπολις το 1991, « Ίσως πολλοί επίστευαν, όταν ο πρώτος Ποιμενάρχης της νεαράς Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας, ο από Μαρωνείας Τιμόθεος, ανελάμβανε εις τας χείρας του το πηδάλιον αυτής, κουρασμένος από την 30ετή δράσιν του εις την προτέραν του Μητρόπολιν, δεν θα ηδύνατο να ανταποκριθεί εις τας προσδοκίας του Ποίμνίου του και εις τας απαιτήσεις των καιρών, ίσως ακόμη να έχαιρον δια τούτο. Μετ΄ολίγον όμως τα πράγματα ήρχοντο να διαψεύσουν τας σκέψεις αυτάς» Ο μακαριστός Τιμόθεος επιλαμβάνεται του έργου του «μετ επιστήμης». Διοργανώνει εκ του μηδενός πρωτοποριακά την Ιερά Μητρόπολη με την οποία τον συνδέουν δεσμοί ισχυροί από την εποχή της νεότητας του όταν ως Διάκονος κατά το έτος 11935 διορίσθηκε από την Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών, Κατηχητής και Ιεροκήρυκας στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ινεπόλεως Ν. Ιωνίας και κατά το έτος 1937 του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Ελευθερουπόλεως Ν. Ιωνίας, πλησίον του μακαριστού πρόσφυγα Επισκόπου Πατάρων Μελετίου, Αρχιεπισκοπικού Επιτρόπου, τότε, Ν. Ιωνίας. Περιβάλλει με αγάπη και προβάλλει με σθένος τον ιερό της Οικογενείας θεσμό. Αγκαλιάζει την Νεότητα και τα γηρατειά, παρηγορεί και ενισχύει τους πρόσφυγες τιμώντας τις αλησμόνητες Πατρίδες. Υψώνει και εγκαινιάζει νέους Ιερούς Ναούς, Επισκοπείο,το οποίο ειρήσθω εν παρόδω θα είχε ανεγερθεί στον περιβάλλοντα χώρο του περικαλλούς Ναού της Αγίας Αναστασίας Περισσού αν δεν υπήρχαν αντιδράσεις από την τότε Δημοτική Αρχή της Ν. Ιωνίας. Εγκαινιάζει παλαιούς Ναούς, Ιδρύει Ιερά Μονή αφιερωμένη εις την Πανάχραντο Θεοτόκο, Φιλανθρωπικά Ιδρύματα, Γηροκομείο, Ορφανοτροφείο Θηλέων, Εστίες αγάπης, Εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις, καθώς και ευαγές ταμείο προικοδοτήσεως απόρων κορασίδων, ανακαινίζει ιερούς Ναούς, χειροτονεί νέους Ιερείς, ιδρύει Χριστιανικούς Ομίλους Νέων και Νεανίδων, φροντίζει για την κατά Θεό κατάρτιση του Λαού του Θεού ενιχύοντας την κατηχητική διακονία και το έργο του θείου κηρύγματος, υπηρετεί το Ποίμνιο του μετ αυταπαρνήσεως ως στοργικός Πατέρας και Επίσκοπος και κερδίζει την αγάπη και τον σεβασμό του. Αρχικώς η Ι. Μητρόπολις περιελάμβανε εις την δικαιοδοσία της 17 εν συνόλω Ενοριακούς Ναούς,10 εις τον Δήμο Ν. Ιωνίας, 3 εις την Ν. Φιλαδέλφεια, 3 εις το Ν. Ηράκλειο και 1 στην Ν. Χαλκηδόνα. Με ενέργειες του αειμνήστου Ιεράρχου υπήχθη εις την Ι. Μητρόπολη ο Ιερός Ναός της Αγίας Μαρίνης Ν. Φιλαδελφείας, αποσπασθείς εκ της Ι. Μητροπόλεως Αττικής στη οποία υπήγετο, ως ευρισκόμενος εντός των ορίων του Δήμου Ν. Φιλαδελφείας. Ακολούθως δημιουργήθησαν 3 ακόμη Ενορίες, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Νεαπόλεως Ν. Ιωνίας, του Αγίου Νεκταρίου Ν. Ηρακλείου και των Αγίων Βασιλείου του Μεγάλου και Κοσμά του Αιτωλού Ν. Φιλαδελφείας, ενώ ετέθησαν οι βάσεις για την δημιουργία της Ενορίας Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ν. Χαλκηδόνος, καθώς και η δημιουργία των Ιερών Παρεκκλησίων Αγίας Παρασκευής, Αγίας Φωτεινής και Αγίου Τιμοθέου, εντός του Μητροπολιτικού Μεγάρου, Αγίας Φιλοθέης στο Ορφανοτροφείο Καλογρέζης, Παναγίας Ελεούσας στον Οίκο Ευγηρίας Ν. Ιωνίας και Ζωοδόχου Πηγής και Αγίου Λευκίου στο Άλσος Ν. Φιλαδέλφειας, καθώς και ιερών παρεκκλησίων εντός των Ιερών Ναών. Εν συνεχεία κατεβλήθη τεράστια προσπάθεια δια την ανέγερση των νέων Ιερών Ναών και τον εξωραϊσμό των υπολοίπων. Όλους τους υπό ανέγερση η εξωραϊσμό Ιερούς Ναούς ενίσχυσε οικονομικά ο αείμνηστος Ποιμενάρχης δια σεβαστής προσωπικής του δωρεάς της τάξεως των 500.000 δρχ. προς ταχυτέρα αποπεράτωση τους. Επιτρέψτε μου παρακαλώ σε αυτό το σημείο μια επιβεβλημένη εκ της ιστορίας αναφορά. Ο μακαριστός Τιμόθεος είχε υποστεί κριτική ουχί τυχαία διότι ελάμβανε μέρος σε πολλά μυστήρια, οι επικριτές του όμως παρέλειπαν να πουν πως τα όποια φιλότιμα των Πιστών από αυτά, όλα κατέληγαν στο Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο της Ι. Μητροπόλεως προς ενίσχυση των Φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων και των Ι. Ναών.
Οι Ιεροί Ναοί που ανηγέρθησαν είναι.
Ι. Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Αλσουπόλεως, Ι. Ναός Ζωοδόχου Πηγής Καλογραίζης, Ι. Ναός Αγίας Μαρίνης Ν. Φιλαδελφείας, Ι. Ναός Αγίων Βασιλείου και Κοσμά του Αιτωλού Ν. Φιλαδελφείας, προς τον οποίο ο μακαριστός Ποιμενάρχης εκτός της οικονομικής ενισχύσεως της τάξεως του 1. 500.000 δρχ, προσέφερε και τον Αρχιερατικό Θρόνο, ο δε κατά σάρκα αδελφός του, μακαριστός Μητροπολίτης πρ. Παραμυθίας Τίτος την αγιογράφηση της Πλατυτέρας εις το άγιο Βήμα.
Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος Ν. Ιωνίας, ο οποίος πέραν της προσωπικής οικονομικής ενισχύσεως υπο του μακαριστού Τιμοθέου, ενισχύθηκε οικονομικά δια του ποσού των 6.000.000 δρχ, υπό του αυταδέλφου του μακαριστού Μητροπολίτου πρ. Παραμυθίας Τίτου Μτθαιάκη. Τους παραπάνω Ι. Ναούς εγκαινίασε ο αοίδιμος Τιμόθεος όπως και τους εξής παλαιοτέρους Ι. Ναούς.
Αγίου Νεκταρίου Ηρακλείου, προς τον οποίο προσέφερε τα ιερά σεβάσματα του Αγίου Νεκταρίου που είχε στην κατοχή του. Αγίας Αναστασίας Περισσού, Κοιμήσεως Θεοτόκου Ηρακλείου, Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Ν. Ιωνίας, Κοιμήσεως Θεοτόκου Ινεπόλεως Ν. Ιωνίας, Αγίας Ευφημίας Ν. Χαλκηδόνος, Αγίου Ιωάννου Μαδύτου, Ν. Φιλαδελφείας και Αγίας Τριάδος Ν. Φιλαδελφείας. Ενώ εγκαινιάσθηκαν και τα Ιερά Παρεκκλήσια Αγίας Φιλοθέης Ορφανοτροφείου Καλογρέζης και Ζωοδόχου Πηγής Άλσους Ν. Φιλαδελφείας.
Κατά το έτος 1977 και αφού είχε προηγηθεί κατά το έτος 1974 από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας, η ηθική αποκατάσταση του κατά σάρκα αδελφού του, μακαριστού Μητροπολίτου πρ. Παραμυθίας Τίτου και όλων των αδίκως και αντικανονικώς απομακρυνθένων Αρχιερέων κατά την διάρκεια της Αρχιεπισκοπίας Ιερωνύμου του Α, κάνοντας χρήση σχετικού Νόμου και αποφάσεως της Ιεραρχίας αλλά και με την σύμφωνη γνώμη του τότε Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, παρεχώρησε τους συνοικισμούς Περισσού και Αλσουπόλεως της Ν. Ιωνίας προς δημιουργία προσωποπαγούς Μητροπόλεως με τον τίτλο Μητρόπολις Αλσουπόλεως προς πλήρη αποκατάσταση του Μητροπολίτη Τίτου. Η ευγενής αυτή κίνηση του αοιδίμου Ιεράρχου δεν ευδοκίμησε, γεγονός που του προκάλεσε μεγάλη πικρία, το ακμαίο ομως εκκλησιαστικό φρόνημα που τον διέκρινε δεν του επέτρεψε ουδεμία αντίδραση και συνέχισε την διακονία του στην Εκκλησία με αξιοπρέπεια και ήθος καθώς και την άριστη συνεργασία του με τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ιδιαίτερα την περίοδο που ως πρύτανης της Ιεραρχίας ήτο Αντιπρόεδρος Αυτής. Ο αείμνηστος Ιεράρχης διακρινόταν για την ευγένεια, την ιεροπρέπεια, την διάκριση, το ήθος και το εκκλησιαστικό του φρόνημα, τον σεβασμό του προς τους θεσμούς και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την αγιότροπο και αρχοντική παρουσία, το πηγαίο χιούμορ, την αγάπη του για κάθε Άνθρωπο και ειδικά για κάθε πονεμένο οδοιπόρο της ζωής, ουδέποτε προσέβαλλε κανέναν, αγαπούσε και προστάτευε την Θεία Δημιουργία και ως Ψυχή βιούσα τον Χριστό και το ιερό Ευαγγέλιο, διέθετε κάλαμο γλυκύ, λογοτεχνικό, ποιητικό μέσα από τον οποίο εκφραζόταν συγκινητικά, σοφά και πρωτότυπα προφέροντας στην Ορθόδοξη Εκκλησία όσα πλείστα συγγράμματα με αποκορύφωμα το « Ευχολόγιον περιστασιακών Ευχών» το οποίο συνέταξε ,« Εις δοξολογίαν του Τιμίου Ονόματος του Κυρίου και Θεού ημών και εις έκφρασιν της μεγαλοπρεπείας των θαυμασίων Του». Το έτος 1991 επι τη συμπληρώσει 40ετίας από της εις Επίσκοπον χειροτονίας του η Ιερά Μητρόπολις Ν. Ιωνίας οργανώνει σεμνές τελετές για να τιμήσει το γεγονός και τον πολιό Ποιμενάρχη της. Ο Ίδιος μετέχει της χαράς της μεγάλης που του επιφύλαξε ο Θεός μεταφέροντας την χαρά του στο ευσεβές Ποίμνιο και τον Ιερό Κλήρο της Ιεράς Μητροπόλεως με την μνημειώδη εγκύκλιο του στην οποία τονίζει μεταξύ άλλων, «Καθ όλον αυτόν τον χρόνον της Αρχιερατικής μου διακονίας, ειργάσθην με όλας μου τας δυνάμεις το έργον του Κυρίου, όπου με έταξεν η Αγία ημών Εκκλησία. Εκείνος θα κρίνη το ταπεινόν έργον μου, κατά την μεγάλην και επιφανή ημέραν της ενδόξου Αυτού παρουσίας.. Ότι προσέφερον εις το γεώργιον του Κυρίου, το έκαμα προς δόξαν και αίνον του αγίου Ονόματος Αυτού και εύκλειαν της αγίας ημών Εκκλησίας… Το έργον της Εκκλησίας δεν περατούται ποτέ, οσονδήποτε και αν αναπτυχθή, διότι το έργον της Εκκλησίας είναι αιώνιον και ενώ συντελείται εις την γήν, προεκτείνεται εις τον ουρανόν. Η Ταπεινότης μου έκαμε το παν, προς επιτυχίαν του έργου τούτου, και πιστεύω, ότι εις την ευλογημένην αυτήν περιφέρειαν της Ιεράς Μητροπόλεως μας, η Εκκλησία, με ότι ‘εχει επιτευχθεί μέχρι σήμερον, ημπορεί να επιτελέσει απροσκόπτως το έργον και την αποστολήν της». Ο αοίδιμος Μητροπολίτης Τιμόθεος τιμήθηκε με πλειάδα παρασήμων, μεταλλίων, διπλωμάτων τιμής και ευφήμων μνειών από την Ελληνική Πολιτεία, τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και τις λοιπές Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.
Ο μακαριστός Ιεράρχης εργαζόταν συστηματικά με ζήλο και αυταπάρνηση έως την τελευταία στιγμή της επίγειας ζωής του διατηρώντας ακμαίες τις σωματικές και πνευματικές του δυνάμεις εθαυμάζετο δε από όλους για την εργατικότητα και ενεργητικότητα του. Την 14η του μηνός Φεβρουαρίου του έτους 1992 ο μέγιστος Τιμόθεος, εξεδήμησε εις Κύριον, πέντε μόλις μήνες μετά την εκδημία του κατά σάρκα αδελφού του, μακαριστού Μητροπολίτου Παραμυθίας Τίτου. Ο θάνατος που επήλθε συνεπεία εγκεφαλικού επεισοδίου και καρδιακής ανακοπής και ήταν ακαριαίος, τον συνάντησε ενώ ετοιμαζόταν να αναχωρήσει εκ της οικίας του για το Μητροπολιτικό Γραφείο εις το οποίο εργαζόταν καθημερινώς διευθετών ο ίδιος κάθε λεπτομέρεια. Την παραμονή της εκδημίας του εθεμελίωσε το νέο Δημαρχιακό Μέγαρο της Ν. Φιλαδέλφειας και εκπλήρωσε μέσω δωρεάς την απέναντι στον Δήμο ηθική υποχρέωση του για την παραχώρηση τάφου είς το Δημοτικό Κοιμητήριο προς ταφή του αυταδέλφου του Μητροπολίτου Τίτου. Λίγο ενωρίτερα στις 10 Φεβρουαρίου παρέλαβεν εκ του Τυπογραφείου το «Εγκόλπιον Ευχολόγιον» το οποίο επανέκδωσε εμπλουτίσας αυτό με νέες ευχές, ενώ την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου μετά τον εκκλησιασμό του στον Ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά, παρέστει σε εκδηλώσεις τοπικών Συλλόγων. Ξετυλίγω το κουβάρι των αναμνήσεων και φτάνω στην τελευταία μας συνάντηση. Ήταν Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 1992, επέτειος του θανάτου του κατά σάρκα πατέρα μου, από το πρωί με διακατείχε μια απέραντη θλίψη ξεκίνησα και πήγα στο Κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου, έκανα τρισάγιο στον Πατέρα μου και μετά έσυρα τα βήματα μου ως τον τάφο του πνευματικού μου Πατέρα, αείμνηστου Μητροπολίτη Τίτου, που είχε φύγει τον Σεπτέμβριο του 1991, άναψα το καντήλι έκαμα τρισάγιο και μετά του μίλησα απλά όπως του μιλούσα πάντα, « Γέροντα τι συμβαίνει έχω την αίσθηση ότι ετοιμάζουμε κηδεία, σε λίγο θα δω τον Δεσπότη, σε παρακαλώ βοήθησε με δεν πρέπει να με δει σε αυτή την κατάσταση». Έφυγα από το Κοιμητήριο και στις 12 το μεσημέρι ήμουν στο κέντρο της Πόλης μας όπου θα ερχόταν ο Μητροπολίτης Τιμόθεος για να θεμελιώσει το νέο Δημαρχιακό Μέγαρο. Ο Δεσπότης ήρθε, ήταν ευδιάθετος, χαιρέτισε τους παρευρισκομένους χρησιμοποιώντας το ανεξάντλητο χιούμορ του με το οποίο πολλές φορές φιλοφρονώντας δίδασκε, έκανε τον αγιασμό και φεύγοντας μου κράτησε το χέρι και μου είπε, «Σε παρακαλώ Τιμόθεε μου μίλησε στον Δήμαρχο κ. Παντελή Γκρετζελιά για τον τάφο του Αδελφού μου δεν ξέρω αύριο τι μπορεί να μου συμβεί και θέλω να είμαι ήσυχος, δεν θέλω να του μιλήσω εγώ για να μη γίνομαι φορτικός, επίσης σε παρακαλώ μη ξεχνάς τις οδηγίες που σου έχω δώσει, για την διαθήκη μου, την διαδοχή μου και τις σπουδές σου», Ο συγκινησιακός φορτισμός και η θλίψη που με κατείχε από το πρωί δεν μου επέτρεψαν να ελέγξω τη σκέψη πριν απαντήσω και αυθόρμητα του είπα, «Σεβασμιώτατε ο τάφος έχει ήδη τακτοποιηθεί μην ανησυχείτε όλα τα άλλα θα γίνουν κατά το θέλημά σας». Αυτή ήταν η τελευταία μας συζήτηση, τώρα πια αν με ελεήσει ο Θεός, θα ξαναμιλήσουμε στον Ουρανό. Την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 1992 ο Μητροπολίτης Τιμόθεος αναχωρεί για το ταξίδι της Αιωνιότητος. Τον συντροφεύουν τα έργα της αγάπης του, τα πολυάριθμα συγγράμματα του και τα δάκρυα των πνευματικών του παιδιών. Η εκδημία του μακαριστού Επισκόπου έθλιψε βαθύτατα την Ορθόδοξη Εκκλησία και τον ευσεβέστατο Λαό της Ι. Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος. Οι πένθιμες καμπάνες μετέδωσαν αμέσως την θλιβερή είδηση και η Παρασκευή εκείνη σημαδεύτηκε από τις πρωτόγνωρες αντιδράσεις των πιστών που θρηνούσαν την απώλεια του Επισκόπου τους. Της νεκρωσίμου αυτού Ακολουθίας, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Αναργύρων Ν. Ιωνίας, προέστη ο τότε Αντιπρόεδρος της Ιεράς Συνόδου, μακαριστός Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος, χειροτονηθείς Επίσκοπος υπό του μεταστάντος Αρχιερέως και εκπροσωπών τον ασθενούντα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, αείμνηστο, Σεραφείμ, παρουσία του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας κυρού Παρθενίου,20αδος Αρχιερέων, του ιερού Κλήρου, των Αρχών και του πενθούντος ευσεβούς Λαού. Η ταφή του σεπτού σκηνώματος του έγινε προ του ιερού Βήματος εις τον περίβολο του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Ν. Ιωνίας, όπου αργότερα ανεγέρθη ανδριάντας του υπό του Διαδόχου του αειμνήστου Μητροπολίτου Ν. Ιωνίας Κωνσταντίνου. Ο Μητροπολίτης Τιμόθεος πέρασε στην αιωνιότητα και στην εκκλησιαστική ιστορία ως Τιμόθεος ο Καλοκάγαθος ! Εισήρθε στο επουράνιο Θυσιαστήριο κρατώντας θυμίαμα εύοσμο τις φιλάνθρωπες και αγαθές του πράξεις. Όλα αυτά τα σφράγισε με την Διαθήκη του, με την συγκλονιστική φράση «Ο,τι απέκτησα, το απέκτησα από την Εκκλησία και στην Εκκλησία με άπειρη ευγνωμοσύνη το επιστρέφω».
Φωτεινό ορόσημο η εμβληματική παρουσία του στο ιστορικό γίγνεσθαι της Ιεράς μας Μητροπόλεως, παρακαταθήκη ιερή και πολύτιμη κληρονομιά για τις επόμενες γενιές ο βίος, η εργατικότητα, το ήθος και το ακμαίο εκκλησιαστικό του φρόνιμα. Του μακαριστού Μητροπολίτου Τιμοθέου είη η μνήμη άληστος και αιωνία.
.jpg)
.webp)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
