Γιατί η Αγία Σοφία δεν έγινε και πάλι Χριστιανικός Ναός το 1918

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Την σημαντική αποκάλυψη ότι μετά την κατάληψη στις 13 Νοεμβρίου του 1918 της Κωνσταντινούπολης από τα συμμαχικά στρατεύματα της Αντάντ οι Βρετανοί σκόπευαν να επιστρέψουν την αγία Σοφία  στους χριστιανούς της Πόλης  αλλά την τελευταία στιγμή έκαναν πίσω, κάνει η τουρκική εφημερίδα Zaman στις 30/6. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο και αν ο σταυρός θα δέσποζε ξανά μεγαλοπρεπής  στον τρούλο της αγίας Σοφίας, αυτό θα ήταν ένα γεγονός μεγάλης ιστορικής συμβολικής αλλά και ψυχολογικής σημασίας και  θα επηρέαζε αποφασιστικά στην οριστική επαναφορά της Πόλης στα ελληνικά χέρια. Η εμφάνιση ξανά του σταυρού στον τρούλο της αγίας Σοφίας θα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά χτυπήματα για τους Τούρκους και θα έδινε το έναυσμα για την εκκένωση της Πόλης από το ισλαμικό στοιχείο, όπως υπολόγιζαν τότε και τα συμμαχικά στρατεύματα, σύμφωνα πάντα με την τουρκική εφημερίδα.
Και ενώ όλα ήταν έτοιμα και είχαν ήδη καταστρωθεί τα σχέδια για την εκ νέου μετατροπή της αγίας Σοφίας σε χριστιανική εκκλησία, σημειώθηκε   αντίδραση από τα μουσουλμανικά στρατεύματα της βρετανικής αυτοκρατορίας και διατυπωθήκαν κάποιες απειλές ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ξεσηκώνονταν στις Ινδίες οι μουσουλμάνοι εναντίων των Βρετανών καθώς και σε άλλες περιοχές όπου η βρετανική αυτοκρατορία εξουσίαζε μουσουλμανικούς πληθυσμούς.
Όπως αποκαλύπτει η Zaman, οι πρώτες σκέψεις του τότε βρετανού πρωθυπουργού, Lloyd George, μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τα στρατεύματα της Αντάντ τον Νοέμβριο του 1918, ήταν η άμεση παράδοση της αγίας Σοφίας στους χριστιανούς. Με την κίνηση αυτή, όπως υπολόγιζε ο Βρετανός πρωθυπουργός, θα σημειώνονταν μια μεγάλη τάση φυγής των μουσουλμάνων προς την Μικρά Ασία καθώς θα φαίνονταν πως η Πόλη οριστικά περνούσε ξανά στα χέρια των χριστιανών και θα επανέρχονταν στο πρωταρχικό της όνομα, δηλαδή από İstanbul στην Κωνσταντινούπολη.  Όσον αφορά το μουσουλμανικό χαλιφάτο που είχε μέχρι τότε την έδρα του στην Κωνσταντινούπολη, θα μεταφέρονταν στην Προύσα ή στο Ικόνιο και έτσι μεγάλο μέρος και του μουσουλμανικού ιερατείου θα έφευγε από την Πόλη. Εξ άλλου, όπως ανέφεραν τότε οι βρετανικές πηγές, στην Κωνσταντινούπολη ήδη υπήρχαν εκατοντάδες τζαμιά και έτσι η αλλαγή του καθεστώτος της αγίας Σοφίας και η εκ νέου μετατροπή της σε χριστιανικό ναό δεν θα επηρέαζε τα θρησκευτικά καθήκοντα των μουσουλμάνων που θα παρέμεναν στην Πόλη. Διαφωνία υπήρξε στο θέμα σε ποιους θα παραδίδονταν η αγία Σοφία. Φυσικά την πρώτη προτεραιότητα την είχαν οι Έλληνες της Πόλης, όπως ανέφεραν οι βρετανικές πηγές, καθώς η αγία Σοφία αποτέλεσε επί χίλια χρόνια το σύμβολο της ελληνικής ορθοδοξίας και τώρα την διεκδικούσε με σοβαρές αξιώσεις το ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο. Υπήρξαν όμως και διεκδικήσεις από ρωσικής πλευράς ήδη από το 1915 από τον Ρώσο Trubetskoy και  σχετικές αναφορές από τον γνωστό Ρώσο συγγραφέα, Dostoyevski.
Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν έγινε εξ’ αιτίας των δεύτερων σκέψεων του Λονδίνου, δηλαδή της κέντρου της τότε μεγάλης βρετανικής αυτοκρατορίας που την εποχή εκείνη διοικούσε το μεγαλύτερο μέρος του ισλαμικού κόσμου και μάλιστα είχε υπό την κατοχή της τις μεγάλες ιερές πόλεις των μουσουλμάνων, δηλαδή την Μέκκα και την Μεδίνα. Το θέμα έμεινε χωρίς καμία εξέλιξη για να φτάσουμε στην μικρασιατική καταστροφή και την κατάληψη της Πόλης από τα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, στις 6 Οκτωβρίου του 1924. Έτσι  χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία για τον χριστιανισμό αλλά και για τον ελληνισμό που θα επέστρεφε μετά από τεσσεράμισι αιώνες στον ιστορικό αυτό ναό. Παρ’ όλα αυτά η αγία Σοφία δεν έμεινε σαν τζαμί καθώς ο Κεμάλ, όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα, αποδέχτηκε κάποια νέα βρετανικά σχέδια για την μετατροπή της σε μουσείο.  Το σκεπτικό ήταν ο ιστορικός αυτός ναός να γίνει, όπως και έγινε, παγκόσμιο αξιοθέατο που κάθε χρόνο δίνει στην τουρκική οικονομία εκατομμύρια σε συνάλλαγμα από τους επισκέπτες που έρχονται από παντού για να θαυμάσουν αυτό το αριστούργημα της ελληνικής ορθοδοξίας.

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για την Αγία Σοφία

                                                 

                                                     Φωτογραφία: Νικόλαος Μαγγίνας

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για την Αγία Σοφία
[Εκκλησία 12 Αποστόλων στο Φερίκι, 30 Ιουνίου 2020]

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε σήμερα, Τρίτη 30 Ιουνίου 2020, κατά την Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ι. Ναό Αγίων Αποστόλων Φερίκιοϊ, και στην ομιλία του αναφέρθηκε στο ζήτημα των ημερών, δηλ. στην πρόθεση της Τουρκικής Κυβέρνησης να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τέμενος.Μεταξύ άλλων, ο Πατριάρχης είπε: «Το έτος 2016 απεστείλαμεν Γράμμα εις τον τότε διευθυντήν Θρησκευτικών Υποθέσεων και εκφράσαμε την ανησυχία μας για την αλλαγή του καθεστώτος της Αγίας Σοφίας. Δεν θα πρέπει αυτός ο Ναός να γίνει αιτία συγκρούσεων μεταξύ των δύο λαών. Δεν ανήκει μόνο σε αυτόν που κατέχει το μνημείο, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και ο τουρκικός λαός έχει την ευθύνη της ανάδειξης αυτής της οικουμενικότητας του μνημείου. Η Αγία Σοφία ως μουσείο αποτελεί τόπο και σύμβολο συναντήσεως, αλληλεγγύης και αλληλοκατανοήσεως Χριστιανισμού και Ισλάμ.Η τυχόν μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος θα στρέψει εκατομμύρια χριστιανών σε όλο τον κόσμο εναντίον του Ισλάμ. Το ζητούμενο, όμως, είναι η ενότητα.Έχουμε την προσδοκία ότι στο τέλος θα επικρατήσει η σύνεση και η λογική.» 

Στη συνέχεια ο Πατριάρχης μίλησε για το θέμα της Αγίας Σοφίας και στα αγγλικά, λόγω της παρουσίας ξένων δημοσιογράφων. 

 Πηγή Φως Φαναρίου 

Μετάφραση εκ της Αγγλικής 

Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί είναι ένα ευρέως συζητημένο θέμα. Στο πλαίσιο των διαφόρων συζητήσεων που έχουν γίνει για το θέμα αυτό, η Ταπεινότητά  μας έχει εκφράσει επανειλημμένα τη θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των πνευματικών του παιδιών σε όλο τον κόσμο. Το 2016, στείλαμε ακόμη και επιστολή στον τότε Διευθυντή Θρησκευτικών Υποθέσεων, καθ. Ο Μεχμέτ Γκιρμέζ, στον οποίο εκφράσαμε την ανησυχία μας για την προτεινόμενη τροποποίηση του καθεστώτος της Αγίας Σοφίας και υπογραμμίσαμε ότι αυτό το μοναδικό μνημείο απέκτησε ιερή αξία και για τις δύο μονοθεϊστικές θρησκείες, επειδή είχε λειτουργήσει ως τόπος λατρείας του Θεού για το 900 χρόνια για τους Χριστιανούς και για 500 χρόνια για τους Μουσουλμάνους. Συμπληρώσαμε ότι η επιστολή λέγοντας ότι θεωρούμε ως επιζήμια την Αγία Σοφία, η οποία λόγω της αφοσίωσής της στη Σοφία του Θεού αποτελεί σημείο συνάντησης και πηγή γοητείας για τους πιστούς και των δύο θρησκειών, να γίνει, το 21 ο πρώτος αιώνας, αιτία αντιμετώπισης και σύγκρουσης.

Ο ναός της Σοφίας του Θεού είναι αναμφίβολα ένα από τα σημαντικότερα κλασικά μνημεία του οικουμενικού πολιτισμού. ′′ Κλασικό ′′ είναι εκείνο που ξεπερνά πάντα τα όρια του λαού και τον χρόνο της δημιουργίας του και εκείνο που δεν ανήκει μόνο στον κάτοχό του, αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Υπό αυτή την έννοια, ο τουρκικός λαός έχει τη μεγάλη ευθύνη και την ύψιστη τιμή να δώσει την καθολικότητα αυτού του εξαίσιου μνημείου. Ως μουσείο, η Αγία Σοφία μπορεί να λειτουργήσει ως τόπος και σύμβολο συνάντησης, διαλόγου και ειρηνικής συνύπαρξης των λαών και πολιτισμών, αμοιβαία κατανόηση και αλληλεγγύη μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό και ωφέλιμο για τον σύγχρονο κόσμο.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών των έντονων συζητήσεων για το θέμα αυτό, ένας αξιοσημείωτος Τούρκος δημοσιογράφος έγραψε ότι ενώ ζητείται η επιστροφή της Αγίας Σοφίας στη λατρεία του Θεού, φαίνεται ότι η νεολαία στρέφεται πιο εντατικά προς τις τέχνες και τον πολιτισμό. Δεν θα έπρεπε αυτή η στροφή της νεολαίας να είναι θέμα ανησυχίας για όλους μας; Δεν θα έπρεπε να στραφούμε και εμείς προς τις κοινές αρχές, προς τα ιδανικά που ενώνουν τη νεολαία και των δύο θρησκειών, μια πρωτοβουλία που θα διασφάλιζε ένα καλύτερο μέλλον για την ανθρωπότητα, αντί να αναδεικνύει και να επαναφέρει στο προσκήνιο ζητήματα που προκαλούν διαχωρισμούς και εντάσεις; Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί θα απογοητεύσει εκατομμύρια Χριστιανούς σε όλο τον κόσμο, και η Αγία Σοφία, η οποία λόγω της ιερότητας της είναι ένα ζωτικό κέντρο όπου η Ανατολή αγκαλιάζεται με τη Δύση, θα καταραγίσει αυτούς τους δύο κόσμους, περισσότερο σε μια ώρα που η ταλαιπωρημένη ανθρωπότητα, λόγω της θανατηφόρου πανδημίας του νέου κορονοϊού, χρειάζεται ενότητα και κοινό προσανατολισμό. 

Πηγή Ecumenical Patriarchate

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης για την καταστροφή της ιστορικής Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας

Την βαθύτατη λύπη και την οδύνη Του για την ολοσχερή καταστροφή που υπέστη η ιστορική Ι.Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας εκφράζει ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, με επιστολή Του, προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Φωκίδος κ. Θεόκτιστο.

“Δυσάγγελος κατέφθασεν εις Φανάριον η είδησις ότι η σεβασμία και ιστορική Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας εγένετο εκ νέου βορά εις την λαίλαπα του πυρός. Την οδύνην ημών ενέτεινεν η πληροφορία ότι εκάησαν ολοσχερώς τιμαλφή της πίστεως με κορωνίδα την περίπυστον και θαυματουργόν ομώνυμον Ιεράν Εικόνα της Θεομήτορος, ενώπιον της οποίας γόνυ έκλινε πολλάκις κατά τον ρουν της Ιστορίας το ευσεβές ημών Γένος εκζητούν την μητρώαν Εκείνης ενίσχυσιν”, επισημαίνει ο Παναγιώτατος στο Γράμμα Του και συνεχίζει: “Διό και εκ της Πόλεως της Θεοτόκου, συναλγούντες και συμπάσχοντες μετά του Ποιμενάρχου της Επαρχίας Φωκίδος, ήτοι της υμετέρας φιλτάτης Ιερότητος, της Αδελφότητος της Μονής αλλά και του ποιμνίου υμών, εκφράζομεν την συμπάθειαν και την θλίψιν της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως και ημών προσωπικώς, διότι η Ιερά αυτή Μονή, η “Αγία Λαύρα της Ρούμελης”, ο Κομνήνιος Παρθενών των Βαρδουσίων Ορέων, συνδέεται μεγάλως μετά των σεβαστοκρατόρων του ενδόξου ημών παρελθόντος.

Εκφράζοντες και αύθις τα πατρώα αισθήματα λύπης και οδύνης ως εκ της επισυμβάσης μεγάλης καταστροφής, ως και την ολόθυμον ημών συμπαράστασιν, επικαλούμεθα επί την υμετέραν Ιερότητα και επί τους υπ’ αυτήν κλήρον, λαόν και μοναστάς την άνωθεν ενίσχυσιν και πλουσίαν την Χάριν του εν Τριάδι Θεού των Πατέρων ημών, Ωι η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας. Αμήν.” 

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας

Αλησμόνητη βραδιά στον Βόσπορο Μητροπολίτου Χίου Παντελεήμονος Φωστίνη

Αλησμόνητη βραδιά στον Βόσπορο Δόνηση καρδιάς 

Η νύχτα είχε αποσύρει τα σκιερά φτερά της και ο βασιλιάς της ημέρας έστελλε σαν προπομπούς του από βαθειά τις ολόχρυσες αχτίδες του. Το βαπόρι μας αγκυροβόλησε μπροστά στη γέφυρα του Γαλατά, η οποία έχει απάνω της μυρμηκιές κόσμου, που περιμένουν να κλείση για να περά­σουν. Τη στιγμή αυτή οι σάλπιγγες του Συντάγματος εκτύπησαν τη διάνα, μα με αρμονία τέτοια, που εμέθυσε τις καρδιές μας. 
«Μα ποιούς θα ξυπνήση η διάνα ; μου είπε μ' ένα γλυκό χαμόγελο κάποιος στρατιώτης δίπλα μου, ποιός έκλεισε μάτι απόψε ; ποιός κοιμάται ;»
 Κι' εγώ με βουρκωμένα μάτια «Κοιμάται, παιδί μου, είπα, ο Μαρμαρωμένος Βασιληάς πεντακόσια χρόνια τώρα και όλες οι προσπάθειες της Φυλής δεν μπόρεσαν να τον ξυπνήσουν και ήλθε ο δοξασμένος μας στρατός να τον ξυπνήση, γι' αυτόν χτυπάει η διάνα!» Ο στρατιώτης έμεινε κατάπληκτος, ανατρίχιασε και έκλαψε χωρίς λέξι να μπορέση να πη. Οι σάλπιγγες εξακολουθούσαν να κτυπούν τη διάνα και το σάλπισμα τους αντηχούσε στα παλαιά ανάκτορα του Βυζαντίου. Ποιός ξέρει τί έλεγε το σάλπισμα αυτό στους τοίχους εκείνους ! 
Σε λίγο φάνηκε το άστρο της ημέρας ολόχρυσο να προβάλλη από τα Ασιατικά βουνά σαν να μας έλεγε : «Να ! έτσι θ' αναστηθή λαμπρός και ο Μαρμαρωμένος Βασιληάς !» Με τις φωτεινές του ακτίνες ο ήλιος έλουσε τον επίγειον αυτόν Παράδεισο. Δεν επιχειρώ να περιγράψω ό,τι είδαν τα μάτια μας και ό,τι αισθάνθηκεν η καρδιά μας. Δεν επιχειρώ γιατί φοβούμαι μήπως βεβηλώσω τον παράδεισον αυτόν. Δεν μπορεί κανείς να περιγράψη τα απερίγραπτα. Ένα μπορώ να ειπώ, πως αν ο θεός εδιάλεγε στη γη μας τον τόπο για να κτίση τον Παράδεισο, αλήθεια το μέρος αυτό θα εδιάλεγε ! Όλοι μας εβλέπαμε αχόρταγα την Πόλι μας και όλοι μας προσπαθούσαμε να την πάρωμε με τα βλέμματα μας και να την κλείσωμε βαθειά στην καρδιά μας. 
Ο Συνταγματάρχης μας έξαφνα, σαν κάτι σοβαρό να θυμήθηκε φωνάζει: «Ένας σαλπιγκτής να έλθη εδώ αμέσως».
 Σε λίγο ήταν παρών. «Κτύπα αξιωματικούς». Το σάλπισμα από τη γέφυρα του βαποριού ήχησε στον αέρα γλυκό και αντήχησε στο Παλαιό Βυζάντιο, στο Πέραν και στη Χαλκηδόνα. Σε λίγο όλοι οι αξιωματικοί ήσαν επάνω στη γέφυρα τρι­γύρω στο Συνταγματάρχη, ο οποίος με φωνή, που έτρεμε από συγκίνησι, άρχισε να λέη : «Κύριοι αξιωματικοί, ο Θεός των πατέρων μας ηθέλησε να μας δώση αυτήν την ευτυχίαν να ίδω­μεν και την Πόλιν των ονείρων της Φυλής μας. 
Θέλω η Ση­μαία του Συντάγματος μας να αναρριπισθή από την αύραν του Βοσπόρου να θωπευθή και από τα βλέμματα των σκλάβων ακόμη αδελφών μας. Προς τούτο διατάσσω να παραταχθούν οι λόχοι επί των γεφυρών και του καταστρώματος του πλοίου. Οι διοικηταί των ταγμάτων και οι αξιωματικοί του επιτελείου θα έλθουν εις την επάνω γέφυραν μαζί μου, όπου θα συγκεντρωθούν και όλοι οι σαλπιγκταί όλων των λό­χων.» Οι αξιωματικοί έτρεξαν αμέσως να εκτελέσουν την δια­ταγή και σε λίγο είνε όλοι στας θέσεις των. Αμέσως τότε ο Διοικητής έδωσε το παράγγελμα «Προσοχή». Ένας ομόχρονος κρότος ακούστηκε και όλοι είνε ακίνητοι σαν μάρμαρα. «Εφ' όπλου λόγχη !» Και το δεύτερο παράγγελμα εξετελέσθη με νευρικότητα και τάξι. Αμέσως έπειτα ακούστηκε και το τρίτο παράγγελμα : «Παρουσιάστε αρμ !» Δύο κρότοι ομόχρονοι και διαδοχικοί ακούστηκαν και οι στρατιώταί μας παρουσιάζουν όπλα. Οι αξιωματικοί με γυμνωμένα τα ξίφη μένουν ακίνητοι και ενώ όλες οι σάλπιγγες του Συντάγματος ηχούν το σάλ­πισμα της Σημαίας, η γαλανόλευκη ξεδιπλωμένη φέρεται από το Σημαιοφόρο προς τη σκάλα της γέφυρας και ανεβαίνει, περνά όλη την κάτω γέφυρα, ανεβαίνει την σκάλα της επά­νω γέφυρας και στηρίζεται ψηλά σ' ένα βάθρο. Την ίδια στιγμή η αγιασμένη από τα Άχραντα Μυστήρια, που τόσες φο­ρές τα εδέχθηκεν επάνω της, όταν ελειτουργούσαμε στον πό­λεμο, η λουσμένη με τόσους πόθους και τόσα δάκρυα των ηρώων μας από το 1912 ως τώρα, υψώνεται στο πλωριό κα­τάρτι του καραβιού. 
Το μυροβόλο αεράκι του Βοσπόρου, που φυσά πρωινό, γεμάτο στοργή και λαχτάρα, χαϊδεύει μαγευτικά τις σημαίες μας, οι οποίες σε κάθε τους αναδίπλωσι ακούν τα λόγια, που τους λέει το αγέρι εκείνο και δέχονται τα φιλήματα του .
Εκτελείται αυτές τις στιγμές το αγκάλιασμα του ελευθέ­ρου και του δούλου Ελληνισμού! Οι καρδιές μας δεν άνθεξαν, επλημμύρισαν και έτρεξαν μεγάλα δάκρυα από τα μάτια μας. «Θεέ μου! Τί δόνησις καρδιών!» Ο Συνταγματάρχης μας δί­δει τότε το παράγγελμα. «Παρά πόδα άρμ!» Και έπειτα κραυ­γάζει με την ηρωική φωνή του, που τόσες φορές είχεν αντι­λαλήσει στα Μακεδονικά βουνά. « Ζήτω το Έθνος! Ζήτω ο στρατός μας!» Τι επηκολούθησε τότε, δεν είνε δυνατόν να πε­ριγραφή. Όλη εκείνη η πλημμύρα των αισθημάτων των καρ­διών μας εξέσπασε σαν ηφαίστειο σε ουρανομήκεις ζητωκραυ­γές, που ηχούσαν στον αέρα και αντηχούσαν στα παλαιά κτίρια του Βυζαντίου και στην Αγιά Σοφιά σαν να ζητούσαν να ξυπνήσουν από τα βάθη του τάφου του το Μαρμαρωμένο Βασιλιά και μαζί μ' αυτόν ν' αναστήσουν τη Μεγάλη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Δεν ξέρω αν είναι δυνατόν ν' αντισταθή τίποτα στη θεμελιώδη δόνησι τόσων ευγενών καρδιών. 
Μόλις η γαλανόλευκη Σημαία μας ξεπετάσθηκε στον αέρα και ακο­λούθησαν τα σαλπίσματα και οι ζητωκραυγές, το πλήρωμα του Αγγλικού υπερντρέτνωτ «SUPERB» που είναι αγκυροβο­λημένο στην παραλία, εξέσπασε και κείνο σε ζητωγραυγές για την Ελλάδα μας κι' εσήκωσε στο μπροστινό κατάρτι μια τεραστία Ελληνική Σημαία ενώ η μουσική του επαιάνιζε τον Εθνικό μας ύμνο. 
Τα πλήθη του κόσμου, που είχαν μαζευθή στην παραλία, μόλις είδαν τη γλυκειά μας Σημαία στη γέφυρα του βαποριού μας και άκουσαν τα «Ζήτω» εκείνα τα ατέλειω­τα και τον Εθνικό μας ύμνο, άρχισαν κι' εκείνα να ζητω­κραυγάζουν με λαχτάρα και έμοιαζε το ζητωκραύγασμά τους αυτό σαν έκρηξι ενός ηφαιστείου, που είχε θεριέψει μέσα τους, σαν μια κατάρα εναντίον του τυράννου, που τόσους αιώνες τώρα πιέζει τα ελληνικά τους στήθη, ενώ τα δάκρυα τους και τους στοχασμούς τους έστελλαν προς εμάς για να χαϊ­δέψουν στοργικά τις καρδιές μας. Από το Σκούταρι και τα μαγευτικά προάστια της Κωνσταντινουπόλεως ήρχοντο αλλε­πάλληλα τα βαπόρια, που εκτελούν τη συγκοινωνία, κατάφορ­τα από κόσμο και περνούσαν από το ένα και από το άλλο μέρος του βαποριού μας. Οι επιβάται αισθάνονταν τη μεγάλη δόνησι των καρδιών μας και ξεσπούσαν και κείνοι σε ζητω­κραυγές, ενώ όσοι ήσαν μεταξύ τους, Τούρκοι παρατηρούσαν με σκυθρωπό φθόνο το θρίαμβο της Ελληνικής Ιδέας. 

http://storiacontroversa.blogspot.com/2012/03/blog-post_08.html 
"Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ" 
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΦΩΣΤΙΝΗΣ:Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗ ΡΩΣΣΙΑ.

Μήνυμα Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας κ. Γαβριήλ για την συμμετοχή των Πιστών στα Μυστήρια της Εκκλησίας

ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Ν. ΙΩΝΙΑΣ κ. ΓΑΒΡΙΗΛ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
ΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Νέα Ἰωνία, 14 Μαΐου 2020
Πρός
Τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Χριστός Ἀνέστη!

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί ὕστερα ἀπό μία μακρά περίοδο πόνου πνευματικοῦ, λειτουργικῆς στέρησης καί μυστηριακῆς ἔλλειψης ἀξιωνόμαστε καί πάλι νά μετέχουμε τοῦ συστατικοῦ στοιχείου τῆς Ἐκκλησίας μας. Νά προσέλθουμε στους Ναούς μας, νά μεταλάβουμε τῶν Ἀχράντων μυστηρίων τοῦ Κυρίου μας, νά συναντήσουμε τούς ἀδελφούς μας, νά μοιραστοῦμε τίς ἀγωνίες μας καί νά προσευχηθοῦμε ὁλόψυχα ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον. Ἀξιωνόμαστε νά ἑνωθοῦμε μυστηριακά μέ τόν Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστό καί νά μετέχουμε στή χάρη τῆς ἐπουράνιας Βασιλείας Του μέσα ἀπό κάθε στιγμή τοῦ λειτουργικοῦ χρόνου.

Ταυτόχρονα ὅμως, καλοῦμαστε νά ἀναλογισθοῦμε τήν μεγάλη εὐθύνη μας ἀπέναντι στήν διαφύλαξη καί προστασία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καί νά ἀναλάβουμε δράσεις ἁπλές καί ἀποφασιστικές γιά νά μήν ὑποφέρουν συνάνθρωποι μας, ἀλλά καί γιά νά μήν βιώσουμε ἐκ νέου στιγμές ἀποξένωσης καί ἀπομόνωσης.

Γιά τόν λόγο αὐτό, ὀφείλουμε ὅλοι μας νά σεβαστοῦμε τήν ἁπλή τήρηση μέτρων ὑγιεινῆς καί προστασίας τόσο τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὅσο καί ὁλόκληρης τῆς εὐχαριστιακῆς κοινότητας. Νά ἐπιδείξουμε αἴσθημα εὐθύνης καί ὡριμότητας. Νά ξεπεράσουμε τούς φόβους μας καί νά ἐμπιστευθοῦμε ὁλοκληρωτικά τή ζωή μας στόν Ἀναστημένο Χριστό μας, στόν Ἀρχηγό τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου.

Κυρίαρχη θέση στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας κατέχει ἡ ποιμαντική τέχνη, τό όχημα δηλαδή τῶν ἀρετῶν πού ὁδηγεί μέ διάκριση, ἀγάπη καί ἀσφάλεια τούς πιστούς στήν πνευματική τους τελειότητα, στή θέωση καί στήν ἁγιότητα, «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφ. 4, 13).
«Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α’ Θεσ. 5,17) μᾶς προτρέπει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἡ προσευχή, ἀδελφοί μου, ἀποτελεῖ θεραπευτικό μέσο γιά τόν ἄνθρωπο. Ἔτσι, ἡ συχνή προσευχή μας θά ἀποτελέσει ἀπό ἐδῶ καί στό ἐξῆς τό μέσο πού θά ἐνισχύει καί θά ἐνδυναμώνει τίς ζωές μας μετά ἀπό τήν περίοδο αὐτή τοῦ φόβου καί τῆς ἀνασφάλειας πού προξένησε ἡ πανδημία ποῦ βιώνουμε. Ἡ συχνή παρουσία μας στούς Ἱερούς Ναούς καί ἡ μετοχή μας στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας θά προσφέρει βάλσαμο πνευματικό καί ψυχική ἀνάταση στή λαβωμένη, ἀπό τά προβλήματα πού βιώνουμε, ψυχή μας.

Ἔχουμε ἀνάγκη ὅλοι μας νά ἐνισχυθοῦμε ἀπό τή χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου μας.

Πιό συγκεκριμένα:

☦ Ἀπό τήν Κυριακή 17 Μαΐου 2020 καί κάθε Κυριακή μέχρι τά τέλη τοῦ μηνός Ἰουλίου θά τελοῦνται ὑποχρεωτικά δύο (2) θείες Λειτουργίες σέ κάθε Ἱερό ἐνοριακό Ναό τῆς Μητροπόλεώς μας ἀπό τίς 07:00 τό πρωί μέχρι καί τίς 10:00π.μ. ἡ πρώτη, καί ἀπό τίς 10:30π.μ ἕως καί τίς 11:30π.μ. ἡ δεύτερη.

☦ Κατά τήν εἴσοδο καί τήν παραμονή σας στούς Ναούς εἶναι ἀπαραίτητη ἡ τήρηση ἀποστάσεων (1,5μ.) μεταξύ σας, ἐνῶ οἱ ἐπίτροποι καί τό βοηθητικό προσωπικό τῶν ἑνοριῶν μας θά διευκολύνουν τήν παρουσία σας ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν γιά τήν ἀποφυγή συνωστισμοῦ.

☦ Ὅσοι θά ἔχετε καταλλήλως προετοιμασθεῖ θά μπορεῖτε να μετέχετε στό «Μυστήριο τῶν μυστηρίων», (Συμεών Θεσσαλονίκης, PG155, 253), δηλαδή στή θεία Εὐχαριστία καί νά μεταλαμβάνετε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας μέσα ἀπό τό κοινό Ποτήριον τῆς ζωῆς, ὅπως αἰῶνες τώρα ἔχει ὁρίσει ἡ παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

☦ Τό πρόγραμμα τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν κάθε ἐνορίας θά βρίσκεται ἀναρτημένο τόσο στόν Πίνακα Ἀνακοινώσεων τῶν Ναῶν, ὅσο καί στά διαδικτυακά μέσα πού διαθέτουν ὅλες οἱ ἑνορίες, καθώς καί στήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μας (www.nif.gr).

☦ Σέ εἰδικές περιπτώσεις καί κατόπιν προηγούμενης ἐνημέρωσης ὁρισμένες ἀπό τίς Ἱερές Ἀκολουθίες θά τελοῦνται καί στούς περιβάλλοντες ἐξωτερικούς χώρους τῶν ἑνοριακών Ναῶν. Επιπλέον, σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα κάθε ἑνορίας θά μποροῦν νά τελοῦνται περισσότερες από δύο (2) θεῖες Λειτουργίες, ὕστερα βεβαίως ἀπό ἐνημέρωση ἀπό τούς ἐφημερίους τῶν ἑνοριῶν σας.

☦ Ἀπό τή Δευτέρα 18 Μαΐου 2020 θά τελεῖται καθημερινά ἡ θεία Λειτουργία, πρωινές καί απογευματινές ώρες, γιά τήν κάλυψη τῶν πνευματικῶν ἀναγκῶν καί τήν ἐξυπηρέτηση περισσοτέρων ἀδελφῶν μας, σύμφωνα μέ τό μηνιαῖο πρόγραμμα ἐκάστης ἑνορίας.

☦ Μνημόσυνα καί επιμνημόσυνες δεήσεις θά τελοῦνται μόνο κατά τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου καί κατά τήν διάρκεια τῆς πρωινῆς θείας Λειτουργίας, ὅπως ἄλλωστε ὁρίζει καί ἡ κανονική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

☦ Τό ὅριο τῶν πιστῶν στούς Ἱερούς Ναούς δέν θά πρέπει νά ὑπερβαῖνει τούς 50 ἀδελφούς μας, σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί Θρησκευμάτων.

☦ Ὁ ἴδιος ἀριθμός πιστῶν καί συγγενῶν (50) πού μποροῦν νά παραστοῦν στό Ναό ἀφορᾶ στά μυστήρια τοῦ Γάμου καί της Βαπτίσεως.

☦ Τό μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως θά πραγματοποιεῖται ἀπό τούς ὁρισμένους πρός τοῦτο ἱερεῖς σέ κάθε Ἱερό ἑνοριακό Ναό, ὅπως γινόταν ἀδιάλειπτα.

☦ Θά συνεχισθοῦν οἱ διαδικτυακές ὁμιλίες μας πρός μεγαλύτερη συμμετοχή ὅλων σας στή ζωή καί στό ἱεραποστολικό-σωστικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας.

☦ Τό φιλανθρωπικό καί κοινωνικό μας ἔργο, μέσα ἀπό τά ἑνοριακά συσσίτια καί τις προνοιακές δομές τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, θά συνεχίσει νά πραγματοποιεῖται χάρη στή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τῶν πολλῶν ἐθελοντῶν μας καί τήν ἀνιδιοτελή ἀγάπη τῶν ἱερέων μας πρός ὅλους σας.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ὅλα τά ἀνωτέρω ἀποτελοῦν ποιμαντικά ἔκτακτα μέτρα γιά τήν δική σας ἀνακούφιση καί πνευματική ἐνίσχυση, ἄλλά καί γιά τήν ἀσφάλεια ὅλων μας. Γιά κάθε ἀλλαγή θά ἐνημερώνεστε σχετικά ἀπό τήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας (www.nif.gr) ἤ τίς ἑνορίες σας.
Σέ αὐτό τό νέο ξεκίνημα, ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει μία μεγάλη καί ἀνοιχτή ἀγκαλιά γιά ὅλους. Δέχεται ὅλους καί ἀγαπᾶ ὅλους. Ὀφείλουμε λοιπόν καί ἐμεῖς ἀπό τήν πλευρά μας νά ἐφαρμόσουμε τίς νέες ὁδηγίες. Ἡ εὐθύνη ἀνήκει σέ ἐμᾶς. Ἡ ψυχή μας δέν ἀντέχει νά στερηθεῖ καί πάλι τήν Πηγή τῆς ζωῆς, τόν ίδιο τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος προσφέρεται σέ ὅλους μας γενναιόδωρα εἰς ἄφεσιν ἀμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον.

Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Νέας Ἰωνίας, Φιλαδελφείας,
Ἡρακλείου καί Χαλκηδόνος ΓΑΒΡΙΗΛ 

Η συγκλονιστική ομιλία του Πατριάρχη του Γένους κατά τον Εσπερινό της Αγάπης

Οικουμενικός Πατριάρχης: Η πίστη του Χριστιανού είναι το αληθινό και άσβεστο φως της Αναστάσεως το οποίο ανάβει από τον πόθο Χριστού
H Κυριακή του Πάσχα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο
Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα τελέστηκε το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, 19ης Απριλίου, ο Εσπερινός της Αναστάσεως.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, αφού ενδύθηκε με τα Αρχιερατικά άμφια, στην Αίθουσα Ακροάσεων του Πατριαρχείου, περιστοιχούμενος από τους κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής, έφθασε στον Πατριαρχικό Ναό, και τέλεσε τον Εσπερινό.
Ο Παναγιώτατος, από το Σύνθρονο, ανέγνωσε το Ιερόν Ευαγέλλιον στα Ελληνικά και ακολούθως διαβάστηκε, από κληρικούς, σε διάφορες γλώσσες.
Στην ομιλία του ο Παναγιώτατος απηύθυνε λόγο παρηγορητικό και ενισχυτικό προς το πλήρωμα της Εκκλησίας που για πρώτη φορά, σε όλο τον κόσμο, τις Άγιες ημέρες της Μ.Εβδομάδος και της Αναστάσεως του Κυρίου βρέθηκε μακρυά από τους Ι.Ναούς.
Συγκεκριμένα ο Πατριάρχης είπε:
Χριστός Ανέστη!
Αυτή την ώρα, που ψάλλουμε τον Εσπερινό της Αγάπης, αυτή την ώρα που τα πάντα στην Κτίση του Θεού ευωδιάζουν Ανάσταση και μύρα, αισθάνομαι και πάλι την εσωτερική ανάγκη να απευθύνω ένα λόγο ενθαρρυντικό σε όλους εσάς, ευλογημένοι ακροατές και τηλεθεατές, οι οποίοι «των θυρών κεκλεισμένων δια τον φόβον»... της πανδημίας, κάνετε ακουσίως, χωρίς τη θέλησή σας, Πάσχα έξω από τις Εκκλησίες μας.
Τίποτε και κανείς, καμμία φυσική καταστροφή, καμμία πανδημία, κανένας πειρασμός, κανένα ανθρώπινο ή άλλο εμπόδιο, δεν είναι ικανά να μας χωρίσουν από την πίστη μας στον Αναστημένο Χριστό. Η πίστη του Χριστιανού είναι η κινητήριος και η νικητήριος δύναμη αυτού του κόσμου. Η πίστη του Χριστιανού είναι το αληθινό και άσβεστο φως της Αναστάσεως το οποίο ανάβει από τον πόθο Χριστού. Η πίστη του Χριστιανού δεν είναι θρησκεία για να αναζητεί την Αλήθεια, είναι η αποκεκαλυμμένη Αλήθεια, είναι Ζωή, είναι αιωνιότητα.
Γι’ αυτό και ο λόγος και η σκέψη του Πατριάρχου σας σήμερα, ιδίως σήμερα, μια τέτοια ημέρα λαμπρή, είναι κοντά σε όλους εσάς, που με υπομονή και λύπη μάς λείπατε εφέτος σωματικά από τις ιερές ακολουθίες. Έρχομαι, αυτοπροσώπως, σε κάθε σπιτικό, σε κάθε οικογένεια, σε κάθε άνθρωπο. Έρχομαι από το Φανάρι, από το κοινό σπίτι των Πανορθοδόξων, για να σας φέρω φως Χριστού όπως με το παρέδωσαν ακοίμητο, μέσα από μαρτύρια, οι Προκάτοχοί μου. Έρχομαι από την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, για να εκκλησιάσω όλους σας, και ένα-ένα προσωπικά, στο Μυστήριο της Ζωής.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μοιραίο να μη γνωρίσει ποτέ, μα ποτέ Θάνατο! Αλήθεια, υπάρχει Ορθόδοξος που αμφιβάλλει; Μπορεί ο Χριστός να νικηθεί από τις δυνάμεις του σκότους; Είναι αδύνατον! Ίσα ίσα! Η Εκκλησία μάς σκεπάζει, μάς προστατεύει, μάς θεραπεύει, χωρίς να έχει ανάγκη την ατομική και ου κατ’ επίγνωση δυναμική μας. Η Εκκλησία μας θέριευε, γινόταν τρανή, καθιερωνόταν, σε περιόδους διωγμών και Κολοσσαίων. Σήμερα δεν ζούμε τέτοιες συνθήκες! Σήμερα απλώς προστατεύουμε το κύρος της Εκκλησίας μας από άκυρες θεωρίες ένθεν κακείθεν!  Σήμερα ομολογούμε προς κάθε κατεύθυνση ότι: η Εκκλησία, και σε καιρούς που τα πάντα κλείνουν, ανοίγει την καρδιά της προς όλους! Η δύναμη της Εκκλησίας διαπερνά τις κλειστές πόρτες σπιτιών και ψυχών και γίνεται παρηγοριά και Ειρήνη. Η ευλογία της Εκκλησίας είναι πάνω από κάθε πανδημία, διότι είναι επιδημία Θεού! Η Εκκλησία ζει και θα ζει εις τους αιώνες, χωρίς τέλος, χωρίς τέλμα, χωρίς οσμή θανάτου.
Δεν σας λησμόνησα και πώς θα μπορούσα; Τα ξημερώματα, στην πασχαλινή λειτουργία, μπροστά στην αγία Πρόθεση, ο Πατριάρχης σας προσέθετε με στοργή τα φωτεινά πρόσωπά σας στο δισκάριο, και η καρδιά μου άγγιζε τον πόνο σας. Ο Πατριάρχης, πρώτος σηκώνει τον Σταυρό των ημερών μαζί σας. Καταλαβαίνω τον πόνο σας, την θλίψη, τη στενοχώρια. Και θέλω να τα μετατρέψω σε αισιοδοξία, σε πίστη, σε εμπιστοσύνη Χριστού! Αγαπάμε τον Χριστό; Τότε έχουμε εμπιστοσύνη στην Εκκλησία Του!
Το λοιπόν, τέκνα εν Κυρίω, έρχομαι αυτή την πρώτη εσπέρα της αβράδιαστης καινής ημέρας, εις το μέσον σας, των θυρών κεκλεισμένων, και σας λέγω με όλη την ψυχή μου τα λόγια του Χριστού: ειρήνη υμίν! Λάβετε Πνεύμα Άγιον! Δείτε τας χείρας τας Εσταυρωμένας, την λογχευθείσα πλευρά της Μητέρας Εκκλησίας και μη αποκάμετε!
Η χάρη του Αναστάντος και η σημερινή χαρά της Παναγίας μας να είναι πλούσιες στη ζωή σας!
Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά! 

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ
Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας

Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης : Και των θυρών κεκλεισμένων ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. ( Ιωανν. 20, 19 ).
Διαφορετικό το φετινό  Πάσχα, κεκλεισμένων των θυρών ψάλλουμε τον νικητήριο της Εκκλησίας παιάνα Χριστός Ανέστη . Σκότος και θλίψη στην πορεία της ανθρωπότητας.  
Κι όμως μέσα στο σκοτάδι της αβεβαιότητος του αύριο το υπέρλαμπρο Φως της  Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού  έρχεται να δώσει Ελπίδα και προοπτική στον κουρασμένο άνθρωπο .
Έρχεται να  φωτίσει και να αγιάσει κάθε άνθρωπο,να διώξει την καταχνιά  από τις καρδιές μας και να εγκαταστήσει την Χαρά της Νίκης . 
Έτσι απλά και αθόρυβα μέσα στην απόλυτη σιωπή έρχεται ο Ιησούς κεκλεισμένων των θυρών  και μας λέγει " Ειρήνη υμίν " ," μη φοβείσθε ,θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον"(Ιω. 16. 33). 
Αυτή η Ειρήνη και η Χαρά της Αναστάσεως εύχομαι να σας συνοδεύουν σε όλη την ζωή σας. 
Χρόνια πολλά , Λαμπροφόρα, υγιεινά, ειρηνικά και δημιουργικά. 
Με Πασχαλινούς ασπασμούς και αγάπη 
 Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης 
Άγιο Πάσχα 2020