Σάββατο 7 Μαρτίου 2020

Μητροπολίτης Ν.Ιωνίας Γαβριήλ : Θεία Ευχαριστία και κορωνοϊός: «Όσοι πιστοί προσέλθετε…»




Θεία Ευχαριστία και κορωνοϊός: «Όσοι πιστοί προσέλθετε…»

Με αφορμή τον πανικό που έχει προκαλέσει το ζήτημα του κορωνοϊού, αφού είναι πλέον εμφανές, ότι η κοινωνία μας δείχνει να εμπιστεύεται περισσότερο τα fake news και λιγότερο την ιατρική επιστήμη, δόθηκε η ευκαιρία σε κάποιους αδελφούς μας να αντιδράσουν στο θέμα που αφορά τη μετάδοση του ιού μέσω του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

Είναι αλήθεια ότι η εποχή μας χαρακτηρίζεται από πνευματική κατάπτωση. Πολλοί άνθρωποι, παρότι θέλουν να ονομάζονται χριστιανοί, πιστεύουν μόνο σε ό,τι βλέπουν, αγγίζουν, γεύονται ή ακούουν.

Μπορεί να επιθυμούν να έχουν μία καλή ή έστω τυπική σχέση με την εκκλησία, όχι όμως με την αληθινή Εκκλησία, την Εκκλησία που επί αιώνες στερεώνεται στο Σώμα και στο Αίμα του Χριστού.

Ίσως, να ορέγονται μία εκκλησία που να εξυπηρετεί τις δικές τους ανάγκες και τα δικά τους προσωπικά «θέλω», μία εκκλησία, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους.

Σε αυτό το εγωκεντρικό πλαίσιο, ακόμη και τα Άχραντα Μυστήρια της Εκκλησίας μας στοχοποιούνται και δεν ξεφεύγουν αυτής της βλάσφημης και επικίνδυνης κριτικής.

Ωστόσο, όπως πολύ σωστά λέει ο θυμόσοφος λαός μας: «είναι μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια».

Όπως κατά το παρελθόν, σε περιπτώσεις που εμφανίζονταν ασθένειες και θανατηφόρες επιδημίες, έτσι και σήμερα πολλοί είναι αυτοί που βρίσκουν αφορμή να εναντιωθούν και να αμφισβητήσουν όχι μόνο το λόγο του Ευαγγελίου, αλλά και το ίδιο το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

Τυφλωμένοι από την άγνοιά τους, εκφράζουν μια διαρκή αμφισβήτηση, αφού ποτέ δεν αξιώθηκαν της θείας προσκλήσεως να «γευθούν και να δουν ότι χρηστός ο Κύριος».

Βασικό στοιχείο της χριστιανικής ζωής είναι η πίστη στον Τριαδικό Θεό. Αυτή πραγματώνεται μέσα στην Θεία Ευχαριστία, όπου με την χάρη του Θεού το ψωμί και το κρασί μεταβάλλονται και καθαγιάζονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού, όπως ακριβώς ο Ίδιος παρέδωσε κατά τον Μυστικό Δείπνο.

Η Εκκλησία, που είναι ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες, μας καλεί να μετάσχουμε στο Μυστήριο αυτό ως τελείωση και ένωση δίκη μας με τον Χριστό.

Πιστεύουμε και συμμετέχουμε. Δεν τηρούμε κάποιο έθιμο. Δεν το κάνουμε για το «καλό».

Ανανεώνουμε την σχέση μας τον Θεό και μένουμε μαζί με τον Χριστό: «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα, εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» (Ιω. στ΄ 56)! Αν δεν πιστεύουμε, δεν συμμετέχουμε. Η Εκκλησία δεν πιέζει ποτέ κανέναν.

Κανένας ιός και καμία ασθένεια στο παρελθόν δεν μεταδόθηκε από την Θεία Κοινωνία. Χιλιάδες χρόνια τώρα από το ίδιο Ποτήριο μεταλαμβάνουν υγιείς και ασθενείς με ανίατες και μεταδιδόμενες ασθένειες.

Ανέκαθεν οι κληρικοί μας έσπευδαν σε σπίτια ή νοσοκομεία να «κοινωνήσουν» ασθενείς ετοιμοθάνατους, που έπασχαν από ηπατίτιδα, HIV, φυματίωση καθώς και άλλες άκρως μεταδοτικές ασθένειες και στη συνέχεια κατέλυαν το Άγιο Ποτήριο.

Δεν είναι φορέας ιών η Θεία Κοινωνία, αλλά φορέας Θείας Χάριτος.

Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής και της αθανασίας και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πρόξενος θανάτου.

Η επιστήμη χρησιμοποιεί το πείραμα και την συχνότητα των συμπτωμάτων. Μέχρι στιγμής αυτά δεν επιβεβαιώνονται κατά την Θεία Ευχαριστία. Δεν είναι αντίθετη η επιστήμη με την πίστη, ούτε η πίστη με την επιστήμη. Μεταξύ τους ισχύει η αρχή της συμπληρωματικής αναφοράς, δηλαδή συνεργάζονται και αλληλοσυμπληρώνονται.

Η Ιερά Σύνοδος σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας ενημέρωσε τους πιστούς για όλα τα μέτρα πρόληψης. Aυτή τη στιγμή χρειάζεται να επικρατήσει η λογική και όχι ο πανικός.

Άλλωστε, τις ώρες αυτές η Εκκλησία μας δίνει μέσω της προσευχής την δύναμη και την ελπίδα για να αντιμετωπίζουμε κάθε δοκιμασία.

Μην συγχέουμε την Θεία Ευχαριστία με την πρόληψη για τον κορωνοϊό. Μην δημιουργούμε νέα προβλήματα σε όσα ήδη υπάρχουν.

Και στο τέλος… Όσοι πιστοί προσέλθετε…!

Χρειάζεται πίστη για να μεταλαμβάνεις το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας.

Ο Μητροπολίτης

Ο Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος Γαβριήλ








Μητροπολίτου Ν. Ιωνίας Τιμοθέου : Η Θεία Κοινωνία σώζει

  Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΩΖΕΙ  Μητροπολίτου Ν. Ιωνίας Τιμοθέου Ματθαιάκη 


"Από την υπηρεσίαν μου ως Στρατιωτικού Ιερέως κατά τον Ελληνοιταλικον πόλεμον 1940-41, ενθυμούμαι το κάτωθι περιστάτικον,το οποίον συνέβη εις το 5ον Στρατιωτικόν Νοσοκομείον Θεσσαλονίκης. Μεταξύ των νοσηλευομένων βαρέως τραυματισμένων οπλιτών του Αλβανικού μετώπου, ήτο ένας νέος, τον οποίον έβλεπον καθημερινώς, δια να του δίδω θάρρος, επειδή ήτο ανάπηρος και εις τους δύο πόδας από κρυοπαγήματα . Κατά μίαν επίσκεψίν μου εις τόν θάλαμον, όπου έκειτο, επεσκέφθην ένα έκαστον και όλοι με επληροφόρουν,ότι ο (τάδε) ήτο εις τα τελευταία του.
 Αφού επεσκέφθην όλους, τελικώς κατέφθασα εις την κλίνην του, τον εχαιρέτισα και τον ηρώτησα πως αισθάνεται, οπότε μου απάντησε μονολεκτικώς "θα πεθάνω ". Τον καθησύχασα και τον εβεβαίωσα, ότι ουδείς γνωρίζει την ώραν και την στιγμήν του τέλους του, αλλ' εκείνος επέμενε, διότι αυτό αντελήφθη και από τους ιατρούς. Του συνέστησα να κάμη υπομονήν και προσευχήν,εκείνος όμως επέμενε να του φέρω την Αγίαν Κοινωνίαν . Του είπα, διατί επιμένει, αφού προ ολίγων ημερών τον εκοινώνησα. Κι εκείνος μου επανέλαβε," διότι θα πεθάνω". Τότε του είπα,άν πιστεύεις ,ότι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα σου δώσουν ζωήν, τότε θα σου φέρω την Αγίαν Κοινωνίαν . Εκείνος μου απήντησε "πιστεύω", εζήτησε δε να τον μεταλάβω αμέσως.
 Δια να μη τον επηρεάσω ψυχολογικώς, του είπα ότι θα τον μεταλάβω το πρωί της επομένης ημέρας, όπερ και έπραξα. Ευτυχώς η Χάρις του Θεού τον διεφύλαξε,διότι μέχρι της διαλύσεως του Νοσοκομείου και την μεταφοράν του πρός Νότον, κατά την επικειμένην Γερμανικήν εισβολήν, ευρίσκετο εν ζωή. 
 Μετά από μερικά έτη ένας συγγενής μου, καταγόμενος εκ της περιοχής των Πατρών,μου είπεν ότι τυχαίως τον επισκέφθην εις την οικίαν του, εις ένα χωρίον των Πατρών και είδεν επί της τραπέζης μιαν Καινήν Διαθήκην, την οποίαν του είχα προσφέρει με σχετικήν αφιέρωσιν.Τον ηρώτησε πόθεν με  γνωρίζει και εκείνος του ανέφερε περί της γνωριμίας μας εις το Στρατιωτικόν Νοσοκομείον και τον παρεκάλεσε να μου διαβίβασή τους χαιρετισμούς του. 
Ούτω εξηκριβωμένα πλέον επληροφορήθην περί της υγείας του και εδόξασα τον Θεόν, ότι χάρις εις την πίστιν του και από την ένωσιν μετά του Χριστού διά της Θείας Μεταλήψεως εσώθη ως εκ θαύματος." 

( Από το βιβλίο "ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ" ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗ "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ
 ( 1940-41 )" Αθήναι 1984 . )















Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος Ράντισμα μνήμης 80 χρόνων




Βιογραφικὸν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου 
Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κύριος κύριος Βαρθολομαῖος, ἐγεννήθη ἐν Ἴμβρῳ τὴν 29ην Φεβρουαρίου 1940 ἐκ τῶν Χρήστου καὶ Μερόπης Ἀρχοντώνη. Τὸ κατὰ κόσμον ὄνομα αὐτοῦ ἧτο Δημήτριος. Μετὰ τὰ ἐγκύκλια μαθήματα ἐν τῇ γενετείρᾳ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ Ζωγραφείῳ Λυκείῳ τῆς Πόλεως εἰσῆλθεν εἰς τὴν περιώνυμον Θεολογικὴν Σχολὴν τῆς Χάλκης, ἐξ ἧς ἀπεφοίτησεν ἀριστοῦχος τὸ 1961 καὶ ἀμέσως ἐχειροτονήθη διάκονος, μετονομασθεὶς εἰς Βαρθολομαῖον. Ἀπὸ τοῦ 1961 μέχρι τοῦ 1963 ἐξεπλήρωσε τάς στρατιωτικὰς αὐτοῦ ὑποχρεώσεις ὡς ἔφεδρος ἀξιωματικός.
Μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1963-1968 μετεξεπαιδεύθη ὡς ὑπότροφος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν τῷ Ἰνστιτούτῳ Ἀνατολικῶν Σπουδῶν Ρώμης, ἐν τῷ Οἰκουμενικῷ Ἰνστιτούτω Bossey Ἐλβετίας καὶ ἐν τῷ Πανεπιστημίῳ τοῦ Μονάχου, εἰδικευθεὶς εἰς τὸ Κανονικὸν Δίκαιον. Ἀνηγορεύθη διδάκτωρ τοῦ ἐν Ῥώμῃ Ἰνστιτούτου (Γρηγοριανὸν Πανεπιστήμιον), ὑποβαλών διατριβὴν μὲ θέμα «Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῶν κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ».
Ἐπιστρέψας τὸ 1968 εἰς τὴν Πόλιν διωρίσθη Βοηθὸς Σχολάρχης ἐν τῇ Ἱερᾷ Θεολογικῇ Σχολῇ Χάλκης, ἐν τῇ ὁποίᾳ τὸ ἑπόμενον ἔτος ἐχειροτονήθη πρεσβύτερος. Μετὰ ἐξάμηνόν ποὺ ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἐχειροθέτησεν αὐτὸν εἰς τὸ ὀφφίκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου.
Τὸ 1972, ὅταν ἐξελέγη Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ὁ ἀοίδιμος Δημήτριος καὶ ἵδρυσε τὸ Ἰδιαίτερον Πατριαρχικὸν Γραφεῖον, ἐκάλεσεν ὡς Διευθυντὴν αὐτοῦ τὸν Ἀρχιμανδρίτην Βαρθολομαῖον, τὸν ὁποῖον καὶ προήγαγε τὸ ἑπόμενον ἔτος (Χριστούγεννα 1973) εἰς Μητροπολίτην Φιλαδελφείας. Ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ Γραφείου τούτου ἔμεινε μέχρι τῆς προαγωγῆς του εἰς Μητροπολίτην Γέροντα Χαλκηδόνος (Ἰανουάριος 1990).
Ἀπὸ τοῦ Μαρτίου 1974 καὶ μέχρι τῆς ἀναρρήσεως αὐτοῦ εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον διετέλεσε μέλος τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου, ὡς ἐπίσης καὶ πολλῶν Συνοδικὼν Ἐπιτροπῶν.
Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Γέροντος αὐτοῦ Μητροπολίτου Μελίτωνος ἐξελέγη παμψηφεὶ εἰς διαδοχὴν αὐτοῦ Μητροπολίτης Χαλκηδόνος.
Ὁμιλεῖ πλὴν τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, τὴν Τουρκικήν, τὴν Λατινικήν, τὴν Ἰταλικήν, τὴν Ἀγγλικήν, τὴν Γαλλικὴν καὶ τὴν Γερμανικήν. Ἐδημοσίευσεν ἀρκετὰ ἄρθρα, μελέτας καὶ λόγους.
Εἶναι ἰδρυτικὸν μέλος τῆς «Ἑταιρείας τοῦ Δικαίου τῶν Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν», τῆς ὁποίας ἐπὶ ἔτη διετέλεσεν Ἀντιπρόεδρος. Ἐπὶ 15ετίαν ὑπῆρξε μέλος καὶ ἐπὶ ὀκταετίαν Ἀντιπρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς «Πίστις καὶ Τάξις» τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (ΠΣΕ). Ἔλαβε μέρος εἰς τάς Γενικὰς Συνελεύσεις τοῦ ΠΣΕ Δ΄ (Uppsala 1968), ΣΤ΄ (Vancouver 1983) καὶ Ζ΄ (Canberra 1991). Ὑπὸ τῆς τελευταίας ἐξελέγη μέλος τῶν Ἐπιτροπῶν Κεντρικὴς καὶ Ἐκτελεστικῆς τοῦ ΠΣΕ.
Ἀντιπροσώπευσε τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον εἰς πλεῖστα Συνέδρια Διορθόδοξα καὶ Διαχριστιανικά, εἰς ἐπισήμους ἀποστολὰς πρὸς τὴν Τουρκικὴν Κυβέρνησιν, πρὸς Ὀρθοδόξους καὶ μὴ Ἐκκλησίας, πρὸς Ἐπαρχίας τοῦ Θρόνου καὶ πρὸς τὸ Ἅγιον Ὄρος. Τὸ 1990 προήδρευσεν ἐν Γενεύη τῆς Διορθοδόξου Προπαρασκευατικῆς τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου Ἐπιτροπῆς, ἥτις ἐξήτασε τὸ θέμα τῆς Ὀρθοδόξου Διασπορᾶς.
Κατόπιν προσκλήσεως ἔδωκε κατὰ καιροὺς διαλέξεις εἰς διαφόρους πόλεις ἐπὶ θεμάτων ἐπικαίρων ἢ σχετιζομένων πρὸς τὴν εἰδικότητα αὐτοῦ (Ἀθῆναι, Θεσσαλονίκη, Λουβαίν, Μαδρίτη, Βιέννη, Ρώμη κ.ἄ.).
Εἶναι Ἑταῖρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης καὶ ἐπίτιμον μέλος τοῦ ἐν Βιέννη Ἱδρύματος Pro Oriente.
Εἶναι ἐπίσης ἐπίτιμος Διδάκτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας Μόσχας, τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Κρήτης, τοῦ City University τοῦ Λονδίνου, τοῦ τμήματος Περιβάλλοντος τοῦ Πανεπιστημίου Αἰγαίου (Λέσβος), τοῦ Καθολικοῦ Πανεπιστημίου Leuven Βελγίου, τοῦ Ὀρθοδόξου Θεολογικοῦ Ἰνστιτούτου Ἁγίου Σεργίου Παρισίων, τῆς Σχολῆς Κανονικοῦ Δικαίου τοῦ Πανεπιστημίου Aix-en-Provence (Γαλλία), τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Ἐδιμβούργου, τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Τιμίου Σταυροῦ Βοστώνης, τοῦ ἐν Νέᾳ Ὑόρκη Θεολογικοῦ Σεμιναρίου Ἁγίου Βλαδιμήρου, τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἰασίου, πέντε τμημάτων τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τῶν ἐν Ἀμερικὴ Πανεπιστημίων Yale, Georgetown, Tuft, Southern Methodist, τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θρᾴκης, τοῦ Πανεπιστημίου Yale, τοῦ Τμήματος Ἱστορίας - Ἀρχαιολογίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων, τοῦ Ἑβραϊκοῦ Πανεπιστημίου Ἱεροσολύμων κ.ἄ.
Ἀμέσως μετὰ τὴν χάριτι θείᾳ ἀνάρρησιν Αὐτοῦ εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον ἤρξατο τοῦ ἔργου Αὐτοῦ κατὰ τάς ἐξαγγελίας Αὐτοῦ εἰς τάς προγραμματικὰς δηλώσεις καὶ εἰς τὸν Ἐνθρονιστήριον λόγον του.
Οὕτω, πρὸς προώθησιν τῆς πανορθοδόξου ἑνότητος καὶ συνεργασίας, συνεκάλεσεν εἰς τὸ Φανάριον τοὺς ἀδελφοὺς Αὐτοῦ Προκαθημένους τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν (1992) καὶ ἅπαντες ὁμοῦ ἐξαπέλυσαν Μήνυμα πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν κόσμον, χαρακτηρισθὲν ὡς ἡ ἑνιαία φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Παρόμοιαι Συνάξεις ἔγιναν καὶ τὸ 1995 ἐν Πάτμω, τὸν Ἰανουάριον 2000 ἐν Ἱεροσολύμοις, τὸν Δεκέμβριον τοῦ ἰδίου ἔτους ἐν ΚΠόλει καὶ Νικαίᾳ, τὸ 2008 καὶ τὸ 2014 καὶ πάλιν ἐν ΚΠόλει, καὶ τὸν Ἰανουάριον τοῦ 2016 ἐν Γενεύῃ, ἔνθα καὶ ἀπεφασίσθη ἡ σύγκλησις τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, πραγματοποιηθείσης τὸν Ἰούνιον τοῦ ἰδίου ἔτους ἐν Κρήτῃ ὑπὸ τὴν προεδρίαν αὐτοῦ.
Ὡς νέος Πατριάρχης ἐπεσκέφθη ἐθιμοτυπικῶς τὸν Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας καὶ τάς Κυβερνητικὰς ἀρχὰς ἐν Ἀγκύρᾳ καὶ ἔθεσεν ὑπ’ ὄψιν αὐτῶν τὰ ἀπασχολοῦντα τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ τὴν περὶ αὐτὸ ἐν Τουρκίᾳ Ὁμογένειαν προβλήματα, μὲ πρῶτον τὸ τῆς ἐπαναλειτουργίας τῆς ἐν Χάλκῃ Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς. Τοιαύτας ἐπικοινωνίας πρός τὰς ἀρχάς τῆς χὼρας εἴχε καὶ ἀργὸτερον κατ᾽ἐπανάληψιν, ἐπιμένων εἰς τὴν διεκδίκησιν τῶν δικαίων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ὁμογενείας καὶ καταγγέλλων τὴν καταστρατὴγησιν αὐτῶν. Σε συνεργασία με τοπικούς παράγοντες της Τουρκίας, επιδιώκει να επισκέπτεται συχνά διάφορες περιοχές της χώρας, πατρογονικές εστίες ελληνισμού (Καππαδοκία, Μύρα της Λυκίας, Πέργαμος, Πόντος, Ανατολική Θράκη κ. ά.), όπου και τελεί τη Θεία Λειτουργία στα ερείπια ναών, σε ένδειξη συναδέλφωσης, κατευνασμού και αλληλοκατανόησης. Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του τελέστηκε για πρώτη φορά μετά την Μικρασιατική Καταστροφή λειτουργία στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά τον Δεκαπενταύγουστο του 2010. Ομοίως για πρώτη φορά μετά το 1922 τελέστηκε αγιασμός των υδάτων την ημέρα των Θεοφανείων του 2019 στην Τρίγλια της Προύσας, ενώ εξέλεξε και ενθρόνισε τον πρώτο μετά το 1922 Μητροπολίτη Σμύρνης .



















































































































































































Κάποια Χριστούγεννα...

  Κάποια Χριστούγεννα... ''Πήγε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στα γραφεία της εφημερίδας «Ἀκρόπολις» για να παραδώσει ένα χριστουγεννιά...