ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ -ΦΩΤΟ

Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και Μνημόσυνο για τον τελευταίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τους συν Αυτώ πεσόντες κατά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους το 1453 τελέσθηκε την Κυριακή 29 Μαΐου στον Ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού Ν. Φιλαδελφείας. Των Ιερών Ακολουθιών προέστει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρώην Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Κωνσταντίνος συμπαραστατούμενος υπό Κληρικών της Ι. Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας και των Πατέρων του Ναού.Ομιλητής της λατρευτικής Συνάξεως ήταν ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π . Θεόκλητος Μέντης Ιεροκήρυξ της Ι. Μητροπόλεως, ο οποίος συγκλόνισε το εκκλησίασμα με την εμπεριστατωμένη ομιλία του.
Στο τέλος του μνημοσύνου η Βυζαντινή χορωδία του Ναού απέδωσε θρηνητικούς ύμνους ενώ ακολούθησε εκκλησιαστική δοχή στην αίθουσα εκδηλώσεων .
Παρέστησαν Δημοτικοί Σύμβουλοι της Πόλεως, αντιπροσωπεία Μικρασιατών με τις παραδοσιακές τους στολές και πλήθος ευσεβών Χριστιανών . 

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ 'Ένα ποίημα,θρήνος, για την γιορτή του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου στο Προκόπι της Καππαδοκίας

Ένα ποίημα, θρήνος, για την χαμένη γιορτή στο Προκόπι της Καππαδοκίας, του οσίου Ιωάννου του Ρώσου ,γραμμένο από τον Καππαδόκη Γεώργιο Ισαακίδη ,που απεικονίζει τον πόνο για τις αλησμόνητες πατρίδες .
(Από το όμορφο βιβλίο του Λάζαρου Ευπραξιάδη "ΠΡΟΚΟΠΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ" Θεσσαλονίκη 1974)

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ 
Του Οσίου η πανήγυρη η μεγάλη και αγία 
γιατί μας είναι πάντοτε μεγάλη νοσταλγία;
Ο νους γοργόφτερος πετά στη δόλια μας πατρίδα εκεί που πρωτοείδαμε του ήλιου την αχτίδα.
Με τι λαχτάρα κάποτε ξημέρωνε εκεί πέρα
του Αιγιάννη μας αυτή η δοξασμένη μέρα.
Λαμποκοπούσε η εκκλησιά καλλίφωνοι ψαλτάδες, χρυσοντυμένοι Διάκοι μας, Δεσπότης και παπάδες τους θόλους μας τους γέμιζαν με θεία μελωδία, 
στους ουρανούς υψώνονταν του λιβανιού ευωδία. 
Σα χείμαρροι πλημμύριζαν οι Χριστιανοί τους δρόμους το άγιό μας λείψανο σηκώνανε στους ώμους .
Χιλιάδες οι προσκυνητές από τα περίχωρά μας με ενθουσιασμό δυνάμωναν τη ζέστη τη χαρά μας. 
Μα τώρα... μια ανάμνηση απ΄όλα αυτά μας μένει έσβησε, πάει η γενέτειρα η τρισονειρεμμένη .. 
χειμωνιά 
κι΄απονιά 
έλιωσε η γη ..στην ανταλλαγή..
Φώλιασε στη καρδούλα μας η μαύρη νοσταλγία 
και το παράπονο ξεσπά σε θρήνους κι΄ελεγεία .
Σα σίφουνας επέρασε, καταστροφής το χέρι 
συντρίμματα στις εκκλησιές, χαλάσματα έχει φέρει .
Πέσανε χάμου μπρούμητα πελώριοί μας στύλοι κι απάνω τους μοιρολογεί του γλύπτου των η σμίλη .
Παύσανε οι ύμνοι κι΄οι ωδές, ξεράθηκαν τα βάγια στις χαλασμένες εκκλησιές κουρνιάζει κουκουβάγια .