ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΧΙΛΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.. ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΜΗ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

 Αφορμή για τούτες τις σκέψεις στάθηκε μια φωτογραφία που έκανε πριν λίγες ημέρες τον γύρο του κόσμου και απεικόνιζε την συνάντηση του νυν με τον τέως Πάπα της Ρώμης, τους Βενέδικτο και Φραγκίσκο, αμέσως μετά την εκλογή και ενθρόνιση του τελευταίου .                                                                                          
  Την φωτογραφία συνόδευε και η δήλωση του τέως Πάπα   
Βενέδικτου  για τον νυν Πάπα Φραγκίσκο " ήμαστε αδέλφια " , ενώ εμφανέστατος ήταν ο σεβασμός του νυν για τον τέως καθώς και η καλή διάθεση και των δύο να συνεργαστούν .  Οι δυο Πάπες εικονίζονται προσευχόμενοι μπροστά στον Εσταυρωμένο στέλνοντας στους πιστούς μήνυμα αγάπης και αδελφοσύνης .      Δεν είναι του παρόντος , και δεν μας αφορά άλλωστε, η ανάλυση του παρασκηνίου τόσο της παραιτήσεως του Βενέδικτου ,όσο και των όσων ακολούθησαν.Εκείνο που εγώ θέλω να επισημάνω είναι το γεγονός πως σε επίπεδο τουλάχιστον Προκαθημένων της Αγίας Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας, της μόνης Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας,τέτοια στιγμιότυπα δεν έχουμε δει  ποτέ τα τελευταία χρόνια . Και ναι μεν στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχουμε στις κατά τόπους Εκκλησίες συχνές παραιτήσεις Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων, αν ανατρέξουμε όμως στο κοντινό παρελθόν θα προβληματιστούμε πολύ για την στάση ορισμένων απέναντι στους Προκατόχους τους. Αν τώρα "φύγουμε" από την Ρώμη και μεταφερθούμε στην Αγία Πόλη της Ιερουσαλήμ ,τότε μάλλον θα πρέπει να κλείσουμε τα μάτια από ντροπή για το θέαμα που θα αντικρίσουμε.Εκεί στην Πόλη την Αγία,εκεί που ο Γολγοθάς παραμένει ο αιώνιος της αγάπης άμβωνας,εκεί που ο Βασιλεύς της Αγάπης,της Ειρήνης ,της Ζωής και της Καταλλαγής έχυσε το πανάχραντο Αίμα Του συγχωρώντας όχι μόνο τον ληστή αλλά και αυτούς ακόμα τους σταυρωτές Του,εκεί παίζεται τα τελευταία χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα δράματα  σε βάρος ενός αθώου που δεν τιμά καθόλου όχι μόνο την Ορθοδοξία αλλά και κάθε έννοια δικαίου και πολιτισμού.Είναι σε όλους γνωστά τα γεγονότα που οδήγησαν τον Πατριάρχη Ειρηναίο το 2005 μακρυά από τον Πατριαρχικό Θρόνο των Ιεροσολύμων ,γεγονότα που ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταστρώσει σε μαύρες σελίδες ,αφού πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτά έπαιξαν το ψεύδος,η διαβολή και η διαπλοκή καθώς και η απροκάλυπτη καταπάτηση των Ιερών της Εκκλησίας μας Κανόνων.Δεν θα επεκταθώ στα λυπηρά του "τότε"γεγονότα,θα πω μόνο τούτο πως από τότε ,το 2005 δηλαδή,μέχρι σήμερα καμία από τις φοβερές κατηγορίες που χωρίς ίχνος ντροπής εξαπέλυσαν Ιεράρχες των Ιεροσολύμων κατά του νόμιμου και Κανονικού Πατριάρχη τους,και που χωρίς ίχνος υπευθυνότητας υιοθέτησε η τότε Ελληνική Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, καμία μα καμία δεν αποδείχθηκε, κανένα δικαστήριο δεν δίκασε και βέβαια δεν καταδίκασε τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Ειρηναίο.Απεναντίας μόλις πρόσφατα το Ελέκτικο Συμβούλιο του Κράτους ,ύστερα από βαθύ έλεγχο,εξέδωσε αθωωτική ετυμηγορία για το Πατριάρχη Ειρηναίο.Κι όμως κανένας δεν συγκινήθηκε .Κανείς δεν σκέφθηκε να του ζητήσει συγνώμη και,το χειρότερο,κανένας δεν σκέφθηκε που βρίσκεται και πως ζει σήμερα ο άνθρωπος αυτός.Εδώ ακριβώς θα σταθούμε,γιατί εδώ ακριβώς βρίσκεται και η πληγή. Καλώς η κακώς ο Πατριάρχης Ειρηναίος απομακρύνθηκε από τον Θρόνο,άλλος ανέλαβε τα ηνία του Πατριαρχείου. Αυτός ο" άλλος" δεν ήταν ξένος ,ήταν ο μόνος Κληρικός που χειροτονήθηκε Επίσκοπος από τον Πατριάρχη Ειρηναίο για να του φωνάξει 3 μήνες ακριβώς μετά τις θερμές ευχαριστίες  και τους όρκους αιώνιας αγάπης και υποταγής το " ουκ οίδα τον άνθρωπον". Και όχι μόνο αυτό αλλά με δική του εντολή ο Προκάτοχός του,ο Πατριάρχης που τον χειροτόνησε ,ο αθώος Πατριάρχης,βρίσκεται κλειδωμένος μέσα στα ταπεινά του κελιά εντός του Πατριαρχείου χωρίς να έχει το δικαίωμα να βγει από αυτά ,αλλά ούτε και  να δεχθεί επισκέψεις ,ούτε συγγενών ,ούτε φίλων ,ούτε ιατρών ούτε συνηγόρων!!!
Εδώ,επειδή γράφουμε ιστορία,πρέπει να κάνουμε κάποιες ιδιαίτερες αναφορές σε κάποια από τα γεγονότα.Πρέπει για παράδειγμα να πούμε πως την σκευωρία κατά του Πατριάρχου Ειρηναίου δεν την "έστησε" ο κ.Θεόφιλος ,εκείνος απλά ακολούθησε .Επίσης πρέπει να λεχθεί πως στον κ.Ειρηναίο έγινε πρόταση από την τότε Ελληνική Κυβέρνηση να του παραχωρηθεί κατοικία στην Αθήνα η όπου αλλού εκείνος ήθελε με αντάλλαγμα την παραίτηση από τον Θρόνο.Ο κ.Ειρηναίος δεν το δέχθηκε και τούτο γιατί ήταν αθώος,όπως στην συνέχεια αποδείχθηκε.Επίσης ο κ.Ειρηναίος ενώπιον της Πανορθοδόξου Διασκέψεως στο Φανάρι δήλωσε ευθαρσώς πως δεν αποδέχεται την περί "διαγραφής εκ των Διπτύχων"απόφαση και τούτο γιατί η "αποκήρυξη" των Ιεροσολυμιτών ήταν αντίθετη με τους Ιερούς της Εκκλησίας Κανόνες,χωρίς κανένας από τους παριστάμενους να αντιδράσει . Κλείνουμε την αναγκαία αυτή παρένθεση για να επανέλθουμε στο θέμα που μας απασχολεί και που δεν είναι άλλο από την σημερινή ανεπίτρεπτη κατάσταση που βιώνει ο Πατριάρχης Ειρηναίος.
Πόσο διαφορετικά αλήθεια θα ήταν τα πράγματα αν ο Διάδοχός του είχε ακολουθήσει το παράδειγμα του Πάπα Φραγκίσκου και το πρώτο που έκανε μετά την εκλογή του ήταν να επισκεφθεί τον Προκάτοχο και Γέροντά του ,να τον ασπασθεί με ταπείνωση ,σεβασμό και αγάπη,να ζητήσει την ευχή και την συνεργασία του για την δόξα του Θεού και το καλό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων;Πόσο διαφορετικά θα ήταν αν τα περί αγάπης κηρύγματα που με τόση ευκολία κηρύττουμε τα πιστεύαμε και τα εφαρμόζαμε στη ζωή μας ιδιαίτερα εμείς οι Κληρικοί...Ίσως κάποιος πει, μα αν δεν τον δεχόταν ο Ειρηναίος;  ...απαντάμε..ας έκανε εκείνος την καλή κίνηση και ας μην τον δεχόταν ..όμως δεν την έκανε γιατί πολλές φορές οι τύψεις αλλά και οι καταστάσεις δεν μας αφήνουν να λειτουργήσουμε όπως ενδεχομένως θα θέλαμε.Εδώ θα πρέπει και πάλι να κάνω μια παρένθεση και να καταθέσω την προσωπική μου μαρτυρία επί του θέματος αυτού. Είναι γνωστό ότι υπήρξα, με την άδεια της Εκκλησιαστικής μου Αρχής,συνεργάτης του Πατριάρχη Ειρηναίου σε θέματα Τύπου στην Ελλάδα,γνωρίζω λοιπόν καλά πρόσωπα,γεγονότα και καταστάσεις και μπορώ υπεύθυνα να καταθέσω εδώ πως ο Πατριάρχης Ειρηναίος την ημέρα της εκλογής του κ.Θεόφιλου ήταν έτοιμος να τον δεχθεί .Είχε μάλιστα έτοιμο και το εγκόλπιο που θα του έκανε δώρο. Όμως η επίσκεψη αυτή δεν έγινε ποτέ και όχι μόνο αυτό, η αντιμετώπιση του νυν προς τον τέως  ήταν και παραμένει απαράδεκτη και  σφόδρα αντιεκκλησιαστική και απάνθρωπη. Είναι λυπηρό να μας "διδάσκουν" ήθος οι Λατίνοι κι εμείς οι κατέχοντες τον θησαυρό της Αλήθειας να λειτουργούμε σαν ξένοι προς Αυτήν. Όμως ποτέ δεν είναι αργά .Λάθη όλοι κάνουμε αρκεί να τα αναγνωρίζουμε και να προσπαθούμε να τα διορθώσουμε.Ας ελπίσουμε πως εν όψει του Αγίου Πάσχα θα επικρατήσουν νηφάλιες σκέψεις και η Αγάπη θα βγει νικητής.Μια απόφαση είναι.Μια κίνηση,ένα χαμόγελο και όλα μπορούν να ντυθούν με Πασχαλιάτικες φορεσιές ..Ο Γολγοθάς είναι εκεί και περιμένει.. Από τον "ισχυρό" εξαρτάται να κάνει το πρώτο βήμα...ας το ευχηθούμε.
π.Τιμόθεος Ηλιάκης  
   
Υ.Γ.Μη βιαστούν κάποιοι να πουν πως το θέμα είναι καθαρά εσωτερικό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.Το θέμα είναι πανανθρώπινο, πανορθόδοξο και πανχριστιανικό και πάνω από όλα ΕΘΝΙΚΟ ! 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ κ.ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟ 

ΕΤΣΙ ΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ 

  

ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΗΘΟΣ..ΔΥΣΤΥΧΩΣ

  

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ 

 ΔΙΔΑΚΟΥΝ ΗΘΟΣ .. 

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ..ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

 

 1. «Αυτό μια μέρα θα γίνη Ρωμαίικο και καλότυχος όποιος ζήση σε κείνο το βασίλειο».

2. «Ω ευλογημένο βουνό, πόσες ψυχές γυναικόπαιδα θα σώσης όταν έλθουν τα χαλεπά χρόνια!».

3. «Καλότυχοι σεις, οι οποίοι ευρέθητε εδώ πάνω εις τα ψηλά βουνά, διότι αυτά θα σας φυλάξουν από πολλά δεινά. Θα ακούτε και δεν θα βλέπετε τον κίνδυνο. Τρεις ώρες ή τρεις μέρες θα υποφέρετε».

4. «Το ποθούμενο θα γίνη στην Τρίτη γενεά. Θα το ιδούν τα εγγόνια σας».

5. «Θάρθη καιρός να σας πάρουν οι εχθροί σας και τη στάχτη από τη φωτιά, αλλά σεις να μην αλλάξετε την πίστι σας, όπως θα κάμουν οι άλλοι».

6. «Σας λυπάμαι για την περηφάνεια, οπού έχετε. Το ποδάρι μου εδώ δεν θα ξαναπατήση. Και εάν δεν αφήσετε αυτά τα πράγματα που κάνετε, την αυθαιρεσία και ληστεία, θα καταστραφήτε. Σε κείνο το κλαρί, που κρεμάτε τα σπαθιά σας, θαρθή μια μέρα που θα κρεμάσουν οι γύφτοι τα όργανά τους».

7. «Θάρθουν οι κόκκινοι σκούφοι (106) κι’ ύστερα οι Άγγλοι επί 54 χρόνια, και κατόπιν θα γίνη Ρωμαίικο».

8. «Τα όρια του Ρωμαίικου θάναι η Βωβούσα (ο ποταμός Αωός)». 

9. «Εκείθε θάρθη το Ρωμαίικο».

10. «Τα βάσανα είναι ακόμη πολλά. Θυμηθήτε τα λόγια μου · προσεύχεσθε, ενεργείτε και υπομένετε στερεά. Έως ότου να κλείση αυτή η πληγή του πλατάνου, το χωριό σας θάναι σκλαβωμένο και δυστυχισμένο».

11. «Πότε θαρθή το ποθούμενον;» ηρώτησαν τον Άγιον εις Τσαραπλανά της Ηπείρου. «Όταν σμίξουν αυτά», απήντησεν ο Άγιος δεικνύων δύο δενδρύλλια.

12. «Το ποθούμενον θα έρθη όταν θαρθούν δύο πασχαλιές μαζί».

13. «Άμα κλείση το δένδρον και κλεισθή μέσα το παλούκι, τότε θα έλθη το ποθούμενον. Θα γίνη κάποιο σημάδι και να μη φοβηθήτε. Να πηγαίνετε βασίλεμα ηλιού σ’ εκείνα τα βουνά (της Ομάλιας και της Μερόπης), οπού θα γλιτώσουν πολλές ψυχές. Μαζί σας μη πάρετε τίποτε, μόνον τις ψυχές σας να γλυτώσετε. Και δεν θα βαστάξη το κακό περισσότερο από 24 ώρες».

14. «Τα χωριά του κάμπου θα πάθουν χαλάστρα, ενώ στις ποδιές του Κισσάβου θα κοιμηθούν σκλάβοι και θα ξυπνήσουν ελεύθεροι». 

15. «Αν το κυπαρίσσι αυτό ξεραθή από την κορυφή, η Ελλάς θα ελευθερωθή · αν ξεραθή από κάτω, δεν θα ελευθερωθή».

16. «Με δυσκολία θάρθη».

17. «Όταν θα ιδήτε το χιλιάρμενο στην Άσπρη Θάλασσα, θάρθη το ποθούμενον».

18. «Όταν θα ιδήτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά νερά, τότε θάρθη».

19. «Όταν θα ιδήτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθή το ζήτημα της Πόλης».

20. «Θάρθη ξαφνικά. Να έχετε ένα σακκούλι σιτάρι κρεμασμένο στη θύρα. Αυτό θα σας εμποδίση φεύγοντας. Μη το αφήσετε. Να το πάρετε μαζί σας, για να φάνε τα παιδιά σας».

21. Στην Αυλώνα θα γίνη χαλασμός. Θα έλθουν στρατεύματα να ελευθερώσουν τον τόπο». 

22. «Στο Μπουκορμέ θα χυθή πολύ αίμα».

23. «Όταν ακούετε ότι ο πόλεμος άρχισε, τότε κοντά είναι».

24. «Όσα χωριά είναι κοντά σε δρόμο πολλά θα τραβήξουν».

25. «Η Δρόπολις θα πάθη, διότι ο τόπος είναι γυμνός».

26. «Η Δρόπολις θα είναι γεμάτη στρατεύματα».

27. «Θα χαθή η σοδιά της χρονιάς από την εύφορη Δρόπολι και – μάνα μου! – αίμα πολύ που έχει να χυθή».

28. «Λάκκοι και βράχοι στην Δρόπολι θα είναι γεμάτοι φεύγοντας».

29. «Εις τα χωριά Πέπελη σεις άδικα θα φοβάσθε · τίποτε δεν θα πάθετε. Μόνον τα παιδιά σας που θα είναι στους δρόμους θα κλαίτε».

30. «Οι αντίχριστοι θα φύγουν, αλλά θάρθουν πάλι · έπειτα θα τους κυνηγήσετε έως την Κόκκινη Μηλιά».

31. «Θαρθή όταν έρθουν δυό καλοκαίρια και δυό πασχαλιές μαζί».

32. «Ξένος στρατός θα έλθη, Χριστό θα πιστεύη, γλώσσα δεν θα ξέρη…».

33. «Θάρθη και μια φορά ασκέρι ξένο που το Χριστό θα πιστεύη. Αλλά σεις δεν θα το ξέρετε». 

34. «Με άλλους θα κοιμηθήτε και με άλλους θα ξημερώσετε».

35. «Θα ιδήτε τρεις φαμίλιες σε ένα σπίτι».

36. «Εσείς θα πάτε να κατοικήσετε αλλού και άλλοι θάρθουν να κατοικήσουν σε σας».

37. «Θα δήτε σαράντα άλογα να τα δένουν σ’ ένα παλούκι».

38. «Πολλοί θα χάνωνται από την πείνα».

39. «Οι πλούσιοι θα γίνουν φτωχοί και οι φτωχοί θα πεθάνουν».

40. «Μια χούφτα μάλαμα μια χούφτα αλεύρι».

41. «Θα έρθη καιρός που οι Ρωμιοί θα τρώγωνται αναμεταξύ τους. Εγώ συστήνω ομόνοιαν και αγάπην».

42. «Θα ιδήτε και τακτικό στρατό, θα ιδήτε και ρέμπελο από αυτούς πολλά θα υποφέρετε». 

43. «Θα σας ζητήσουν τα ντουφέκια · να έχετε δίπλα · να δώσετε το ένα και να κρατήσετε το άλλο. Ένα ντουφέκι εκατό ψυχές θα γλυτώση».

44. «Θα έρθη καιρός που θα διευθύνουν τον κόσμο τα άλαλα και τα μπάλαλα».

45. «Η αιτία του γενικού πολέμου θα είναι από τη Δαλματία».

46. «Η αιτία του γενικού πολέμου θάρθη από τη Δαλματία. Πρώτα θα διαμελισθή η Αυστρία και ύστερα η Τουρκία».

47. «Ο χαλασμός θα γίνει από ένα κασσιδιάρη».

48. «Θα προσπαθούν να το λύσουν με την πένα, μα δεν θα μπορούν. 99 φορές με τον πόλεμο και μια με την πένα».

49. «Αν βρεθούν τρεις δυνάμεις σύμφωνες, τίποτε δεν θα πάθετε».

50. «Αν το ζήτημα λυθή με τον πόλεμο, θα πάθετε πολλές καταστροφές · σε τρεις χώρες μια θα μείνη…»

51. «Θα έρθη καιρός που δεν θα ακούτε (= μαθαίνετε) τίποτε».

52. «Ό,τι σας ζητούν, να δίνετε · ψυχές μόνον να γλιτώνετε».

53. «Αν βρίσκουν στο δρόμο ασήμι, δεν θα σκύβουν να το πάρουν. Για ένα όμως αστάχυ θα σκοτώνωνται ποιος να το πρωτοπάρη…»

54. «Το κακό θα σας έρθη από τους διαβασμένους».

55. «Ή τρεις μέρες ή τρεις μήνες ή τρία χρόνια θα βαστάξη».

56. «Θάρθη καιρός που δεν θα υπάρχη αυτή η αρμονία που είναι σήμερα μεταξύ λαού και κλήρου». 

57. «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων».

58. «Στην Πόλι θα χυθή αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη (= πλεύση)».

59. «Καλότυχος όποιος ζήση μετά το γενικό πόλεμο. Θα τρώγη με ασημένιο κουτάλι…».

60. «Μετά το γενικό πόλεμο θα ζήση ο λύκος με τ’ αρνί».

61. «Θάρθη πρώτα ένα ψευτορωμαϊκό · μα μη το πιστέψετε · θα φύγη πίσω».

62. «Θα μαζωχτή το χιλιάρμενο στο Σκάλωμα (Άγιοι Σαράντα) και θάρθουν κοκκινογέλεκοι, να πολεμήσουν για σας».

63. «Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθή, το άλλο τρίτο θα βαπτισθή και μονάχα το 1/3 θα πάη στην Κόκκινη Μηλιά».

64. «Τόσα πολλά θα γίνουν, που οι μανάδες θα γεννήσουν πρόωρα από το φόβο τους».

65. «Ζώα δεν θα μείνουν · θα τα φάνε. Φάτε και σεις μαζί μ’ αυτούς. Στα Τζουμέρκα θα πάρετε σπόρο».

66. «Σπίτια μεγάλα μη κάμνετε. Λιάσες να κάμνετε να μη σας έρχωνται».

67. «Θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν». 

68. «Θα βάλουν φόρο στις κόττες και στα παράθυρα».

69. «Θα ζητήσουν να σας πάρουν και στρατιώτας. Δεν θα προφθάσουν όμως».

70. «Οι Τούρκοι θα μάθουν το μυστικό 3 μέρες γρηγορώτερα από τους Χριστιανούς».

71. «Όταν ακούσετε ότι ο πόλεμος πιάστηκε από κάτω, τότε κοντά θα είναι».

72. «Αν ο πόλεμος πιαστή από κάτω, λίγα θα πάθετε · αν πιαστή από πάνω, θα καταστραφήτε».

73. «Οι βράχοι και οι λάκκοι θα είναι γεμάτοι κόσμο».

74. «Θάρθη ξαφνικά · ή το βόιδι στο χωράφι ή το άλογο στ’ αλώνι».

75. «Λυπηρόν είναι να σας το ειπώ · σήμερον, αύριον καρτερούμεν δίψες, πείνες μεγάλες που να δίδωμεν χιλιάδες φλουριά καν να μην ευρίσκωμεν ολίγον ψωμί».

76. «Μετά τον πόλεμο οι άνθρωποι θα τρέχουν μισή ώρα δρόμο, για να βρίσκουν άνθρωπο και τον κάμουν αδερφό».

77. «Αμπέλια μη φυτεύετε, διότι θα χαλάσουν καθώς εκείνα στη Δρυινούπολι».

78. «Θα γίνη ένα χαρτοβασίλειο, που θα έχη μέγα μέλλον στην Ανατολή».

79. «Ο κόσμος τόσον θα πτωχεύση, που θα ζώνεται με κληματσίδες».

80. «Η αιτία θα έλθη από τα Δελειατά».

81. «Η Γαλλία θα ελευθερώση πολλά ελληνικά μέρη και ιδίως οι Ιταλοί».

82. «Η Γαλλία θα λευτερώση την Ελλάδα, την Ήπειρο η Ιταλία».

83. «Από τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη και Μουζίνα, θα περνούν πολλά στρατεύματα για την Πόλι. Καλόν είναι τα γυναικόπαιδα να βγουν στα βουνά. Θα σας ρωτούν αν είναι μακρυά η Πόλι · εσείς να μη λέτε την αλήθεια, διότι θα σας κακοποιήσουν. Ο στρατός αυτός δεν θα φθάση στην Πόλι, στη μέση του δρόμου θα μάθη ότι ο πόλεμος ετελείωσε». 

84. «Θα έρθη καιρός, που θα φέρη γύρες ο διάβολος με το κολοκύθι του».

85. «Θα βλέπετε να πηγαίνουν άλλοι επάνω και άλλοι κάτω».

86. «Η λευτεριά θαρθή από κάτω από όπου χύνονται τα νερά».

87. «Από πάνω και από τη σκάλα χαλασμό μη περιμένετε».

88. «Ένα ψωμί θα χαθή το μισό, και ένα ολόκληρο».

89. «Θα έρθη καιρός που μια γυναίκα θα διώχνη δέκα Τούρκους με τη ρόκα».

90. «Τον Πάπαν να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία».

91. «Ο χαλασμός στον τόπο θα γίνη από ένα όνομα αξιωματούχου…(δυσανάγνωστον)». 

  

92. «Πολλά χωριά θα καταστραφούν, οι τρεις χώρες θα γίνουν μία».

93. «Να έχετε τρεις θύρες · αν σας πιάσουν τη μια, να φύγετε από την άλλη».

94. «Πίσω από τη μια θύρα να κρυφθή κανείς, γλιτώνει · θα είναι βιαστικό».

95. «Να παρακαλήτε να είναι μέρα και όχι νύκτα, καλοκαίρι και όχι χειμώνας».

96. «Οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί, γιατί δεν θάχουν αγάπη στα δέντρα».

97. «Οι άνθρωποι θα καταντήσουν γυμνοί, γιατί θα γίνουν τεμπέληδες».

98. «Από ψηλά, μέσα από το λιμάνι θάρθη ο χαλασμός».

99. «Θα σας ρίξουν παρά πολύ · θα σας ζητήσουν να τον πάρουν πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν».

100. «Εσείς θα σώσετε άλλους και οι άλλοι εσάς».

101. «Εσείς θα φύγετε απ’ τ’ αριστερά βουνά · από τη δεξιά μεριά όχι · από τις σπηλιές μη φοβάστε»

102. «Θαρθή ξαφνικά · τα’ άλογα θ’ απομείνουν ζεμένα στις δουλειές τους και σεις θα φεύγετε».

103. «Θάνε όγδοος αιώνας που θα γίνουν αυτά».

104. «Να κρυφθήτε ή κοντά στην πόρτα ή κοντά στην πλάκα, αν είναι βιαστικό και γρήγορο».

105. «Πολλά θα συμβούν. Οι πολιτείες θα καταντήσουν σαν παράγκες».

106. «Θαρθή καιρός που θα βγη ο καταραμένος δαίμονας από το καυκί του».

107. «Θαρθή μια φορά ένας ψευτοπροφήτης · μη τον πιστέψετε και μην τον χαρήτε. Πάλι θα φύγη και δεν θα μεταγυρίση».

108. «Θαρθή καιρός που οι χριστιανοί θα ξεσηκωθούν ο ένας κατά του άλλου».

109. «Νάχατε το σταυρό στο μέτωπο, για να σας γνωρίζουν ότι είσθε χριστιανοί».

110. «Δεν θα φθάση ο στρατός στην Πόλι · στη μέση του δρόμου θάρθη το μαντάτο, ότι έφθασε το ποθούμενο».

111. «Πήγαινε και στο δρόμο θ’ ανταμειφθής».

112. «Ειπέ εις τα είδωλα εκείνα να μην έρθουν εδώ, αλλά να γυρίσουν εις τα οπίσω».  

  

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

113. «Φτιάχνετε σπίτια τορνευτά και δεν πρόκειται να κατοικήσετε σ’ αυτά».

114. «Το παιδί αυτό θα προκόψη, θα κυβερνήση την Ελλάδα και θα δοξασθή».

115. «Θα γίνης μεγάλος άνθρωπος, θα κυριεύσης όλη την Αρβανιτιά, θα υποτάξης την Πρέβεζα, την Γάργα, ΤΟ Σούλι, το Δέλβινο, το Γαρδίκι και αυτό το τάχτι του Κούρτ πασά. Θα αφήσης μεγάλο όνομα στην οικουμένη. Και στην Πόλι θα πας, μα με κόκκινα γένεια. Αυτή είναι η θέληση της θείας προνοίας. Ενθυμού όμως εις όλην την διάρκειαν της εξουσίας σου να αγαπάς και να υπερασπίζεσαι τους χριστιανούς, αν θέλης να μείνη η εξουσία εις τους διαδόχους σου».

116. «Θα βγουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται».

117. «Θα δήτε στον κάμπο αμάξι χωρίς άλογα να τρέχη γρηγορώτερα από τον λαγό».

118. «Θαρθή καιρός που θα ζωσθή ο τόπος με μια κλωστή».

119. «Θαρθή καιρός που οι άνθρωποι θα ομιλούν από ένα μακρυνό μέρος σε άλλο, σαν νάναι σε πλαγινά δωμάτια, π.χ. από την Πόλι στη Ρωσία».

120. «Θα δήτε να πετάνε άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο. Όσοι θα ζουν τότε θα τρέξουν στα μνήματα και θα φωνάζουν: Εβγάτε σεις οι πεθαμένοι να μπούμε μεις οι ζωντανοί».

121. «Το κακόν θα έλθη μέχρι τον Σταυρόν και δεν θα μπορέση να πάη κάτω. Μη φοβηθήτε. Μη φύγετε από τα σπίτια σας».

122. «Όταν θα πέση ο κλώνος (που είναι στημένος ο Σταυρός), θα γίνει μεγάλο κακόν, που θα έλθη από το μέρος όπου θα δείξη ο κλώνος · και όταν πέση το δένδρον, θα γίνη ένα μεγαλύτερον κακόν». 

Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

 

 

 Ο δημοφιλέστερος ύμνος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ο δημοφιλέστερος εκκλησιαστικός ύμνος σε παγκόσμιο επίπεδο.

   

 

Πρόκειται για τον δημοφιλέστερο ύμνο (ακολουθία) της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Πρόκειται για τον δημοφιλέστερο ύμνο σε παγκόσμιο επίπεδο.

Κατά την έναρξη Των Νηστειών ή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και κατά τις πρώτες πέντε εβδομάδες, αμέσως μετά την Καθαρή Δευτέρα και κάθε Παρασκευή, ψάλλεται σε τμηματική διαδικασία.

Κατά τις πρώτες τέσσερεις Παρασκευές και ολόκληρος την πέμπτη Παρασκευή.

Ο ύμνος είναι χωρισμένος σε τέσσερεις στάσεις:

α΄ στάση – β΄ στάση – γ΄ στάση – δ΄ στάση + την «ολοκληρωμένη» ε΄ στάση .

Κάθε στάση περιλαμβάνει και ένα τμήμα του Ύμνου κατά την αλφαβητική ανάπτυξη αυτού: Α-Ω (ο ύμνος αποτελεί ακροστιχίδα που σχηματίζεται και ολοκληρώνεται με τα είκοσι τέσσερα γράμματα της Ελληνικής Αλφαβήτου) και ως εξής:

Α΄ ΣΤΑΣΗ: περιλαμβάνει το μέρος της ακροστιχίδας από Α μέχρι και Ζ

Β΄ ΣΤΑΣΗ: περιλαμβάνει το μέρος της ακροστιχίδας από Η μέχρι και Μ

Γ΄ ΣΤΑΣΗ: περιλαμβάνει το μέρος της ακροστιχίδας από Ν μέχρι και Σ και την

Δ΄ ΣΤΑΣΗ: περιλαμβάνει το μέρος της ακροστιχίδας από Τ μέχρι και Ω.

Ε΄ ΣΤΑΣΗ: περιλαμβάνει όλα τα μέρη της ακροστιχίδας από Α μέχρι και Ω.

Κάθε Στάση, λαμβάνει χώρα (κατ’ αντιστοιχία), σε κάθε μία από τις πρώτες πέντε Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ή Των Νηστειών.

  

Ο Ακάθιστος Ύμνος «ποιητικά» ανήκει στα Κοντάκια.

Σε κοντό ξύλο τύλιγαν τη μεμβράνη που ήταν αναγραμμένος ο ύμνος.

Το πρώτο τροπάριον του κοντακίου ονομάζεται «προοίμιον» ή «κουκούλιον», ενώ, όλα τα τροπάρια που ακολουθούν και τα οποία συναποτελούν το κοντάκιον, ονομάζονται οίκοι. Η ονομασία «οίκοι», ίσως να προέρχεται λόγω της οικοδομικής έννοιας, που πιθανόν εδίδετο, αποτελούσε δε ένα ολοκληρωμένο οικοδομικό έργο, προς τιμή κάποιου τιμωμένου προσώπου, Αγίου.

Το Κοντάκιον είναι ο συνήθης όρος, που αφορά στην εισαγωγική αρχή (προοίμιο), των εκκλησιαστικών ύμνων, αποτελείται δε από μία και μόνη στροφή.

Το Κοντάκιον ακολουθείται από απεριόριστους οίκους (στροφές).

Κάθε Οίκος (υποχρεωτικά), καταλήγει σε διακριτό «εφύμνιον», αποτελούμενο από ένα δύο ή και τρεις στίχους, που υποχρεωτικά επαναλαμβάνονται,  κατά τον αυτό τρόπο και ολόκληροι,  σε όλους τους οίκους,  σε ολόκληρο τον ύμνο.

Σε διάφορους ύμνους απαντάται το φαινόμενο της ακροστιχίδας, που άλλοτε φανερώνει ολόκληρο, (απλά), το αλφάβητο ή ένα ρητό ή κάποια φράση ή το δηλωτικό του δημιουργού ποιητή του Κανόνος αυτού ή την υπόθεση της γιορτής.

Οι δύο μελωδίες, είναι το ιδίωμα αυτό, που χαρακτηρίζει το Κοντάκιο:

μία μελωδία για την είσοδο και μόνο του αρχικού κοντακίου και

μία (η ίδια) για όλες τις στροφές - οίκους που ακολουθούν ίδιες και μέχρι τέλους.

Ο Ακάθιστος Ύμνος ή οι Χαιρετισμοί της Παναγίας, αρχίζει με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου Παρθένου και στη συνέχεια αναφέρεται στα ακολουθούμενα (χρονικά) γεγονότα:

  

  

Η επίσκεψη του αρχαγγέλου Γαβριήλ

Η απορία της Θεοτόκου για το παράδοξο της σύλληψης

Η εξήγηση του Γαβριήλ περί του απορρήτου

Η επισκίαση της Παρθένου από την Θεϊκή δύναμη και η σύλληψη

Η επίσκεψη της Μαρίας προς την κυοφορούσα τον Πρόδρομο Ελισάβετ

Η του Ιωσήφ υποψίες του προστάτη - μνηστήρα της Μαρίας

Η γέννηση και η προσκύνηση των βοσκών

Η υπόδειξη του δρόμου σημείου στους μάγους από το άστρο

Η προσκύνηση των Μάγων στον νεογέννητο Ιησού

Η επιστροφή των Μάγων στη Βαβυλώνα

Η φυγή του Ιησού στην Αίγυπτο

Η αγκαλιά του Συμεώνος στο βρέφος

Όλα αυτά στο πρώτο μισό του Ύμνου,

Ήτοι στα μέρη Α-Μ, που αποτελεί:

το Ιστορικό Διηγηματικό Μέρος αυτού.

  

Στο δεύτερο μισό του Ύμνου,

Ήτοι στα μέρη Ν-Ω, που αποτελεί:

το Δογματικό – Θεολογικό μέρος αυτού,

όπου γίνεται αναφορά στα θέματα:

Η Σάρκωση του Κυρίου

Η Θέωση των ανθρώπων

Η ταπείνωση μέσω της ενανθρώπισης και η εξύψωση του νου

Η των αγγέλων έκπληξη για την ενανθρώπιση

Η απορία των Σοφών του κόσμου

Η ταπείνωση του Θεού προβάτου

Η Παρθένος γίνεται τείχος προστασίας

Η ανεπάρκεια των Ύμνων για την ύμνηση του Σαρκωθέντος

Η καθοδηγήτρια λαμπάδα Θεοτόκος για τη Θεογνωσία

Η έλευση του Ιησού για τη χάρη του κόσμου

Η έμψυχος ναός Θεοτόκος για τη δόξα του Ιησού

Η ύμνηση και η Ικεσία για την Παρθένο.

  

Έχει δε δύο εφύμνια:

1. - Το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε», για τους (περιττούς-μονούς) Οίκους ήτοι:

Α – Γ – Ε – Η – Ι – Λ – Ν – Ο – Ρ – Τ – Φ – Ψ και

2. – Το «Αλληλούια», για τους (άρτιους-ζυγούς) Οίκους ήτοι:

Β – Δ – Ζ – Θ – Κ – Μ – Ξ – Π – Σ – Υ – Χ – Ω.

Οι ύμνοι των μονών στροφών, Α – Γ – Ε – Η – Ι – Λ – Ν – Ο – Ρ – Τ – Φ – Ψ, που είναι και μεγαλύτεροι, είναι αφιερωμένοι στη Θεοτόκο.

Αρχίζουν με μικρό, (5 - πέντε στίχων) προοίμιο και ακολουθούν οι χαιρετισμοί (12 - δώδεκα στίχων), καταλήγοντας με το (1 – ενός στίχου) εφύμνιο «Xαίρε Nύμφη Aνύμφευτε», σύνολο (18) δεκαοχτώ στίχοι.

  

Οι χαιρετισμοί των ύμνων Α+Γ απευθύνονται από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ

Οι χαιρετισμοί του ύμνου Ε απευθύνονται από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο που ακόμα είναι έμβρυο

Οι χαιρετισμοί του ύμνου Η απευθύνονται από τους ποιμένες

Οι χαιρετισμοί του ύμνου Ι απευθύνονται από τους Τρεις Μάγους

Οι χαιρετισμοί του ύμνου Λ απευθύνονται από τους πιστούς που ερύσθησαν (ξέφυγαν) από τα είδωλα

Οι χαιρετισμοί των ύμνων Ν+Ο+Ρ+Τ+Φ+Ψ απευθύνονται από τους πιστούς (γενικά)

  

Οι ύμνοι των ζυγών στροφών, Β – Δ – Ζ – Θ – Κ – Μ – Ξ – Π – Σ – Υ – Χ – Ω, που είναι και μικρότεροι, είναι αφιερωμένοι στο Θεό.

Αρχίζουν με μικρή (5 - πέντε στίχων) διήγηση, καταλήγοντας με το (1 – στίχου) εφύμνιο «Αλληλούια», σύνολο (6) έξι στίχοι.

Τα εφύμνια έψαλλε ολόκληρος ο λαός…

  

Σχετικά τώρα με το χρόνο συγγραφής, αλλά και για τον Ποιητή του Ύμνου αυτού, τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα, παρ’ όλο που, δογματικά, υπάρχει μία θεωρητική χρονολογική και μόνο τοποθέτηση, αφού πιστεύεται και από κοινού είναι αποδέξιμη,  η θεωρία αυτή, πως η όλη ιδεολογική σύνθεση του συνόλου του Ύμνου, φαίνεται να έχει προσαρμοστεί στις αποφάσεις και στις δογματικές θέσεις της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου, άρα όχι πριν του 431 μ.Χ. οπότε και η πλέον καταληκτική ημερομηνία συγγραφής του.

Με βάση αυτή τη χρονική στιγμή υπάρχουν και οι προσεγγίσεις όπως:

η θεωρία της συγγραφής του Ύμνου, παλαιότερα και μάλιστα κατά την περίοδο που συνεορτάζονταν ο Ευαγγελισμός και η Γέννηση των Χριστουγέννων και μέχρι της αυτοκρατορίας του Ιουστινιανού (527-565), οπότε, τότε και διαχωρίστηκαν οι γιορτές αυτές.

Ο Συναξαριστής (χωρίς αναφορά σε χρόνο τόπο και μελωδό), συνδέει τον Ύμνο με τα γεγονότα του Αυγούστου του 626, όταν ο Ηράκλειος βρισκότανε σε εκστρατεία κατά των Περσών, ενώ κατά την 6ην του ιδίου μηνός Αυγούστου η Κωνσταντινούπολη δέχεται αιφνιδιαστική επίθεση από τους Αβάρους.

Η απουσία του στρατού και η απόλυτη έλλειψη συμφωνίας εκεχειρίας, είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της Παναγίας των Βλαχερνών. 

  

Συνεργαζόμενοι οι Άβαροι με τους Πέρσες, την επομένη και μεθεπομένη, 7 και 8 Αυγούστου, ετοιμάζονται για την τελική επίθεση, με τον Πατριάρχη Σέργιο να περιφέρεται, τρέχοντας, στα τείχη της Κωνσταντινούπολης, κρατώντας την εικόνα της Βλαχερνιώτισσας Παναγίας, καλώντας το λαό, σε ξεσηκωμό κι αντίσταση. Η ακολουθούμενη σφοδρή ανεμοθύελλα και η  καταστροφική, εξ αυτής, -για την αρμάδα του Άβαρο–Περσικού  στόλου, - τρικυμία, που προξενήθηκε, είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή αυτού και σε συνδυασμό με την λυσσαλέα αντεπίθεση των αμυνομένων, έφερε οικτρό αποτέλεσμα, για τους εχθρούς και τη λύση της πολιορκίας. Το φυσικό φαινόμενο θεωρήθηκε ως θαυματουργή παρέμβαση της Παναγίας, Πολιούχου της Πόλης.

Από τις 8 Αυγούστου του 626 ο λαός έψαλλε όρθιος, τον Ύμνο, «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ Τα Νικητήρια», καθιστώντας τον πλέον, από τον διηγηματικό ιστορικό δογματικό του τόνο ύμνο, σε δοξολογικό και εγκωμιαστικό ύμνο.

Σε κάθε πολιορκία και κάθε νικηφόρα λύση αυτής, ο ύμνος εμπλέκει την ιστορία του, μιας και οι εποχές ηρωικές, οι Έλληνες έχοντας την ανάγκη να υπάρξουν, μέσα από την αφάνειά τους, έστω και μέσω της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δημιουργούν θρύλους, οι θρύλοι ανοίγουν τα φτερά τους, γίνονται ύμνοι, μπερδεύουν τη γνώση δημιουργούν σύγχυση στην έρευνα. Όπως και να χει όμως, το θέμα υπάρχει, η ιστορία υπάρχει, όπως υπάρχει και ο σπουδαίος αυτός, Ακάθιστος Ύμνος, -(που δεν είναι ο μόνος ακάθιστος – μιας και πολλοί άλλοι άδονται και ψάλλονται με το εκκλησίασμα όρθιο)-, που γράφει ακόμα, μέχρι σήμερα, την καλλιτεχνική του ιστορία, με την ποιητική του υπέρ-δυναμική, με όλον αυτό τον συγκριτικό και υπερθετικό βαθμό, που χρησιμοποιεί σε όλα τα αναφερόμενα, καταγραμμένα επίθετα, που περιλαμβάνει, με τις απέραντες λογοτεχνικές μεταφορές, παρομοιώσεις, με τα ασύλληπτα καλολογικά του στοιχεία, ώστε αβίαστα να υπερβάλλει, σε τέτοιο υψηλό επίπεδο, που να τον καθιστά μοναδικό, όχι μόνο σε εθνικό, θρησκευτικό, θεολογικό, λογοτεχνικό, παραληρηματικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, να καθίσταται μοναδικός και αξεπέραστος. 

Ο ποιητής, δεν είναι ξεκάθαρος. Κάποιοι τον χρεώνουν στον σπουδαίο Ρωμανό το Μελωδό.

Το τάλαντον του ανθρώπου αυτού ήταν τέτοιο, που κάποιοι βρίσκουν συγκλίσεις, στον ύμνο με το υπόλοιπο έργο του. όμως η πιο ήρεμη μελέτη φανερώνει στοιχεία τα οποία δε συνάδουν στην εξ αυτού συγγραφή.

Η ιστορική περιπέτεια της περιοχής, της πίστης, της γεωγραφίας, του κόσμου τότε, φέρνει το τοπίο, μπροστά σε καταστάσεις και γεγονότα, τέτοια, όπου:

Οι Εικονόφιλοι κ’ οι εικονομάχοι – η επανάκτηση του Τιμίου Σταυρού – η αλλοίωση του Συναξαριστή – ο Πατριάρχης Γερμανός Α΄ – οι μοναχοί του Στουδίου – ο Λέων ο Γ΄ - ο Ηράκλειος – ο Λέων ο Ίσαυρος – ο Επίσκοπος Βενετίας και η λατινική του μετάφραση – η εικόνα με το ειλητάριο – ο μοναχός - ο Κοσμάς ο Μελωδός ή ο Άγιος Κοσμάς – ο Πατριάρχης Σέργιος – ο Γεώργιος Πισίδης – ο Ιερός Φώτιος – ο Απολινάριος ο Αλεξανδρεύς – ο Μητροπολίτης Νικομήδειας – ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός – ο Ιωσήφ Ξένος ο Υμνογράφος – οι ποιητές του πριν και του μετά, συμβάντα – ονόματα – καταστάσεις, που εμπλέκονται, διπλοσφίγγοντας κάθε πτυχή, διπλοκλειδώνοντας, κάθε πόρτα, τριπλομανταλώνοντας κάθε παράθυρο και παραθυράκι, προκειμένου να αποκρυφτεί η δικαιολόγηση της συγγραφής, αλλά και η πατρότητα του Ακαθίστου Ύμνου. 

Το προοίμιο τροπάριο πάντως, «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ», αναμφιβόλως συνετάχθη κατ’ εκείνες τις ώρες, αντικαθιστώντας το προϋπάρχον, «Το προσταχθέν μυστικώς».

[{Παρ’ όλο που τα γεγονότα δεν συνέπεσαν με την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ο Ακάθιστος Ύμνος, ψάλλεται, αυτή ακριβώς την περίοδο. Στις 8 Αυγούστου λύεται η πολιορκία επί Ηρακλείου, Σεπτέμβριο λύεται η πολιορκία επί Πωγωνάτου, στις 16 Αυγούστου εορτάζεται η ανάμνηση της σωτηρίας της Πόλης επί Λέοντος Ισαύρου, στις 18 Ιουνίου λύεται η πολιορκία επί Μιχαήλ Γ΄. Γεννάται το ερώτημα:

Τότε γιατί ψάλλεται αυτή την περίοδο;

Μέσα στην Μεγάλη, αυτή, Περίοδο των Νηστειών, της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, συμπίπτει και η Μεγάλη Γιορτή, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Παρ’ όλο που η Γιορτή αυτή, του Ευαγγελισμού, είναι πραγματικά Μεγάλη, λόγω της περιόδου εορτασμού της, είναι και η μόνη μεγάλη εορτή, που στερείται προεορτών και μεταγιορτών, επειδή δεν το επιτρέπει το πένθιμο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Έτσι, αποφασίστηκε η αναφορά του, του Ακαθίστου Ύμνου, μετά τα Μικρά Απόδειπνα, των τεσσάρων πρώτων Παρασκευών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (αφού από τελετουργικής απόψεως, τα βράδια των Παρασκευών, ανήκουν στα Λειτουργικά των Σαββάτων – και σε αυτές τις μέρες -Σάββατα- όπως και στις Κυριακές, είναι οι μόνες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που επιτρέπονται οι εορτασμοί χαρμόσυνων γεγονότων. Ίσως αυτή να είναι η πιθανότερη εξήγηση.).]}

Εκτός από Κοντάκιον ο Ακάθιστος Ύμνος έχει και Κανόνα.

Αυτός προηγείται του Ύμνου…

  

  

«Κανών» σημαίνει χάρακας, ευθεία ράβδος, για την καταμέτρηση, αλλά και τον καθορισμό άλλων πραγμάτων. Αλλιώς και μέτρο, υπόδειγμα, ρυθμιστής.

Στην υμνολογία, Κανών, λέγεται ο μακρύς, μεγάλος ύμνος, που αποτελείται από Ωδές. Οι Ωδές στον αριθμό δεν είναι ίδιες, αλλά δεν μπορούν να υπερβούν τις εννέα.

Κάθε Ωδή (εκ του άδω, ύμνος - άσμα – τραγούδι), αποτελείται από τον «ειρμό» και τρία ή τέσσερα, συνήθως, ακολουθούμενα τροπάρια. Ειρμός, (εκ του είρω, συνάπτω – συνδέω – συμπλέκω – πλέκω – δένω - συνθέτω – αρμαθιάζω – {και όχι εκ του είρω, λέω – μιλάω}), λέγεται η πρώτη στροφή κάθε Ωδής, βάσει της οποίας ρυθμίζονται οι υπόλοιπες στροφές - τροπάρια. Τονικά, μετρικά, μουσικά, ακολουθούν τον τρόπο, (τροπάρια), των ειρμών.