ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ

" ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΡΑ  27 ΜΑΐΟΥ 1990 "

  " Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία " ( Κάλβου:Ωδή εις Σάμον ) 

 Με την σκέψη αυτή του Κάλβου ,Παναγιώτατε* Πάτερ και Δέσποτα,Ποιμενάρχα της Αγιωτάτης και Θεοστηρίκτου Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Σπάρτης κ.Ευστάθιε και αγαπητοί εν Χριστώ Πατέρες και Αδελφοί,με την σκέψη αυτή ,καταθέτω τον στέφανο των λογισμών μου,προ του Μεγάλου και ,δυστυχώς ,τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου ΙΑ΄του Παλαιολόγου,εντός του πανιέρου τούτου χώρου, εις τον οποίο γονυπετής εδέχθη υπό μακαριστού Προκατόχου της Υμετέρας Παναγιότητος το χρυσοποίκιλτο διάδημα της Αυτοκρατορικής εξουσίας και τιμής,το οποίο έμελλε επί της κεφαλής αυτού να μεταβληθεί εις ακάνθινο κατ΄αρχή , εις φωτεινό μετέπειτα,στέφανο θυσίας αλλά και δόξης αιωνίου. 

 Η αρετή και η τόλμη αποτελούσαν τα κοσμήματα του Αυτοκράτορα. 

Γεννημένος το 1405 στην Βασιλεύουσα,τέταρτος κατά σειρά υιός του Αυτοκράτορα Μανουήλ Β Παλαιολόγου και της Αυτοκράτειρας Ελένης Δραγάση-Παλαιολογίνας ,νυν δε Οσίας Υπομονής,διακρίνεται γρήγορα για τις ικανότητες του.Δραστήριος και εκ φύσεως ανήσυχος,εξελίσσεται σταδιακά σε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα,σ ένα γενναίο πολεμιστή και άφοβο στρατιώτη,όπως ταιριάζει σε Βυζαντινό πρίγκιπα.

 Από νεαρά ηλικία θα γευθεί και θα γνωρίσει τον πόλεμο μπαίνοντας αδίστακτα στην μάχη,με όνειρό του την παλινόρθωση της αίγλης της Βυζαντινής Αγίας Αυτοκρατορίας,που στην εποχή της νιότης του περνούσε τις δυσκολότερες στιγμές της ιστορίας της,ρακένδυτος και ταπεινωμένη από τους Δυτικούς,περιφερόμενη,δίκην επαίτου ανά τάς αυλάς της Ευρώπης,ζητώντας οβολόν ελεημοσύνης από τα ίδια τα παιδιά της.Ο Κωνσταντίνος δεν σπούδασε  ούτε Φιλοσοφία ούτε Θεολογία.Δεν έμαθε να είναι διπλωμάτης και κοσμικός,αλλά, συνειδητοποίησε γρήγορα πως ήταν απόγονος του Μεγάλου Ιουστινιανού,του αγίου Νικηφόρου Φωκά,του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου,του Ρωμανού του Διογένη ,του Μιχαήλ Παλαιολόγου και αυτή η συνειδητοποίηση ήταν που τον έκαμε ακόμα πιο δυνατό,του έδωσε φτερά και ρομφαία δίστομο με την οποία,γίνεται ο απελευθερωτής της Πελοποννήσου,εκ διώκοντας τούς κάθε λογής κατακτητές της και διαλύοντας τα σχέδια των Βενετών,που την ήθελαν φέουδο για τις διακοπές τους και "παιχνίδι" για τα πριγκιποπούλα τους. Ο πρίγκιπας , τότε, Κωνσταντίνος είχε την ευλογία και τιμή να εκδιώξει τους Λατίνους από την Πάτρα,ύστερα από 200 χρόνων σκλαβιάς και να παραλάβει από τον κατακτητή τα κλειδιά της Πόλεως του Πρωτοκλήτου των Αποστόλων Αγίου Ανδρέα . 

 Η Κόρινθος,η Ηλεία,η Βαστίτσα( Αίγιο),τα Καλάβρυτα , τ' Ανάπλι (Ναύπλιο ), η Αργολίδα , η Αρκαδία, η Μεσσηνία ,νέο ,τώρα,αναπνέουν αέρα.Αέρα λεβεντιάς και ελευθερίας που τον κρατούσαν στους ασκούς οι κατακτητές.Γρήγορα το όνομα του Κωνσταντίνου γίνεται θρύλος στον Μωριά και οι Μωραίτες,αναθαρεμένοι και περήφανοι,καταγίνονται τώρα σε έργα ειρηνικά.Αλλά,πέρα από την ελευθερία που έφερε στην Πελοπόννησο, ο Κωνσταντίνος προσέφερε και άλλη,μεγαλύτερη,υπηρεσία στον Τόπο η οποία,άνετα μπορεί να συγκριθεί με την αξία της μεγάλης θυσίας του. 

 Ο Κωνσταντίνος  Παλαιολόγος ,κατέθεσε την πρώτη σημαντική καταβολή για την αναγέννηση της Ελλάδος,επιβάλλοντας να αποκαλούνται οι κάτοικοι των περιοχών του ΕΛΛΗΝΕΣ και ΟΧΙ Ρωμαίοι .Η γενναία αυτή πράξη ,θύμισε στους Μωραίτες  πώς δεν είναι ένας τυχαίος Λαός αλλά κληρονόμος αρχαιότάτης δόξης.Με το τρίπτυχο των αρετών " Πίστη στον Θεό-Αλήθεια-Δικαιοσύνη ",διοίκησε ο Δεσπότης τον Λαό του.Και ,παράλληλα,έχοντας κατά νου τούς λόγους του Κυρίου " Όταν ο ισχυρός καθωπλισμέμος φυλάσση την εαυτού αυλήν. εν ειρήνη εστι τα υπάρχοντα αυτού"(Λουκ.ια΄-21),ιδιαιτέρα έδειξε μέριμνα για τον εξοπλισμό και την εκπαίδευση του στρατού. 

 Και ενώ αυτά διαδραματίζονται στον Μυστρά, στην Κωνσταντινούπολη γίνεται μέρα με την ημέρα πολύ δύσκολη.Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Παλαιολόγος έχει φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο με την πίκρα της αδιαφορίας των Δυτικών Ηγεμόνων απέναντι στην συμφορά που έρχεται.Ο Διάδοχός του,αυτοκράτορας Ιωάννης Η Παλαιολόγος ,συνεχίζοντας τις διαβουλεύσεις του πατέρα του,πηγαίνει στην Ρώμη και ύστερα από τρομερές πιέσεις υπογράφει το διάταγμα της "Ενώσεως των Εκκλησιών",που προήλθε από την ψευδό-σύνοδο της Φεράρα-Φλωρεντίας του 1438 και που αποτελούσε το αντάλλαγμα για την βοήθεια των Δυτικών στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα.Μια βοήθεια όμως που ποτέ δεν έφθασε,όπως και ποτέ δεν έγινε αποδεκτό και δεν εφαρμόσθηκε από την συνείδηση των Ορθοδόξων το περί της "Ενώσεως των Εκκλησιών"διάταγμα.Η ενέργεια όμως αυτή του Αυτοκράτορα Ιωάννη διαιρεί τον Λαό σε ενωτικούς και ανθενωτικούς και η Βασιλεύουσα γρήγορα μεταβάλλεται σε" στρατόπεδο" εμφυλίου σπαραγμού που οδηγεί σε πλήρη οικονομική και ηθική πανωλεθρία.Και όλα αυτά σε αντίθεση με την Οθωμανική αυτοκρατορία,που ανθούσε κάτω από την δυναμική διοίκηση του εικοσάχρονου Σουλτάνου Μεχμέτ Β,γνωστού και ως Μωάμεθ του Πορθητού,ο οποίος είχε ορίσει σκοπό της ζωής του την κατάκτηση της Πόλης του Κωνσταντίνου.

 Στην κρίσιμη  αυτή καμπή της Βυζαντινής Ιστορίας ζητείται Κυρηναίος! 

 Ο αυτοκρατορικός Θρόνος χηρεύει και τα βλέμματα όλων στρέφονται στον Μυστρά,ο Δεσπότης του οποίου,Κωνσταντίνος Παλαιολόγος,απελπιστικά μόνος αναλαμβάνει τον μαρτυρικό Θρόνο  γνωρίζοντας καλύτερα από κάθε άλλον πως αυτή η πορεία θα είχε τέρμα τον Γολγοθά.

Η στέψη του,ανήμερα των Θεοφανείων του 1449 πραγματοποιείται απέριττα στην Μητρόπολη του Μυστρα ,τον ΄Αγιο Δημήτριο και με τρία ενοικιασμένα Καταλανικά καράβια ξεκινά για την Βασιλεύουσα .Ναι,η άλλοτε πανίσχυρη Βυζαντινή Αυτοκρατορία που απλωνόταν από τις Ινδίες μέχρι τις ΄Αλπεις,είχε τόσο πολύ καταρρεύσει ώστε δεν διέθετε δικά της πολεμικά πλοία να στείλει να παραλάβει τον Βασιλέα της! Στην Πόλη του Κωνσταντίνου ο Παλαιολόγος μπήκε μόνος! ΄Ισως και να δάκρυσε ο σκληρός στρατιώτης βλέποντας το κατάντημα της,μα δεν απελπίστηκε.Αμέσως άρχισε εργασία,έχοντας ελπίδα ζωντανή την παρουσία του Θεού στα βήματά του.Συχνά έλεγε στον πιστό φίλο,υπασπιστή και βιογράφο του Γεώργιο Φραντζή πως:"..θα γίνει μέχρι τέλους το θέλημα του Θεού" .

 Είναι αρκετά βαρύ να ισχυριστεί κανείς πως "ήταν θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει".Μάλλον θέλημα των Δυτικών ήταν αλλά και της διχόνοιας που σαν "σαράκι"έρχεται και ροκανίζει τον κορμό του Γένους μας αιώνες τώρα.

 Στα χρόνια που βασίλευσε ο Κωνσταντίνος έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να περισώσει ότι ήταν δυνατόν.΄Εφερε την ειρήνη στον Λαό της Πόλης και ταπεινώθηκε στους Ηγεμόνες της Δύσεως ζητώντας απελπισμένα βοήθεια για τον μεγάλο κίνδυνο που πλησιάζε και που δεν άργησε να φανεί.

Στις 2 Απριλίου του 1453,Δευτέρα του Πάσχα,φάνηκαν τα πρώτα Τουρκικά φουσάτα.Ογδόντα χιλιάδες στρατιώτες Τούρκοι εξαγριωμένοι στρατοπέδευσαν γύρω από την Επτάλοφο Πόλη.Επτά χιλιάδες άνδρες,αποφασισμένους να πέσουν "για του Χριστού την Πίστη την Αγία και τον Αυτοκράτορα",διέθετε ο Κωνσταντίνος και η πολιορκία διήρκεσε πενήντα οκτώ ημέρες που,έμειναν στην Ιστορία για να διδάσκουν τους Λαούς της Γης πως :" Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία",γιατί μπορεί την μαύρη εκείνη Τρίτη της 29ης Μαΐου του 1453 να έπεσε η προδομένη Πόλη,αλλά ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!

Μπορεί να βεβηλώθηκε η Μεγάλη Εκκλησία αλλά ΕΖΗΣΕ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!

Μπορεί να λαβώθηκε ο Αυτοκράτορας αλλά ΔΕΝ ΠΈΘΑΝΕ!

Ατρόμητος στάθηκε ως την τελευταία στιγμή στις επάλξεις και όταν έπαψε το σώμα να παλεύει από λαβωματιά απίστου,ο Λαός,ο Ελληνικός Λαός,που ΔΕΝ ΤΟΝ ΝΤΡΟΠΙΑΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΓΉ Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ,τον Ανέστησε στους Θρύλους και στα όνειρά του,στις προσδοκίες και στους ξεσηκωμούς του.

Κανένας άλλος Λαός στην Γη ΔΕΝ ΔΙΑΤΗΡΕΊ τον ΜΑΡΜΑΡΩΜΈΝΟ ΒΑΣΙΛΙΆ ΤΟΥ,που "τον φρουρούν Αρχάγγελοι ώσπου με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι.."

Ο μαρμαρωμένος του Γένους Αυτοκράτορας ήταν και θα είναι ο Πρώτος που ξεσηκωνόταν σε όλες τις Επαναστάσεις της Φυλής μας και ο αρχιστράτηγος των απανταχού της Ελλάδος μαχητών που θα έμπαιναν στην Πόλη. Βυζαντινές σημαίες ύψωναν οι Κρητικοί σε κάθε εξ έγερσή τους κατά των κατακτητών.Με Βυζαντινές σημαίες ο Κλαδάς αντιμετώπιζε τους Τούρκους.Οι αυτοσχέδιες σημαίες κατά φλάμπουρο και μπαϊράκι των κλεφτών και αρματωλών έφεραν τον δικέφαλο για να υποδηλώνουν τον στρατιωτικό τους δεσμό με τον Αυτοκράτορα. Παρεμφερή με τόν δικέφαλο σημαία ύψωσαν οι Υψηλάντηδες το ' 21 και με το όραμα της απελευθερώσεως της Πόλης ξεκίνησαν οι Κολοκοτρωναίοι τον αγώνα.Ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς" και ο λαμπρός θόλος της Αγίας Σοφίας ήταν η Εθνική Κιβωτός το ΄12-΄13 , το 20΄-22΄,το 40'-44' αλλά και το 1974 κατά την εισβολή των Τούρκων στην μαρτυρική Κύπρο.

 Οι τελευταίες στιγμές του Αυτοκράτορα που μετουσιώθηκε στην Λειτουργία που ΔΕΝ τελείωσε ποτέ,έγιναν παρακαταθήκη ιερή για κάθε΄Ελληνα.Κι απ΄άκρο σ΄άκρο της σκλαβωμένης ΄Ελλάδος ακουγόταν το παραπονεμένο μοιρολόι :" Τον είδες με τα μάτια σου γιαγιά τον Βασιλέα;τον πρόμαχο του Λαού,τον στρατιώτη κι αυτοκράτορα του Γένους;- ΄Αγγελοι τον παρέλαβαν, τον έλουσαν και τις πληγές του έπλυναν με μόσχο και με μύρο,του έστρωσαν να κοιμηθεί σε κλίνη από βύσο,κι Αρχάγγελοι με πύρινες ρομφαίες τον φυλάνε μέχρι ναρθή η ώρα του για να τον εξυπνήσουν...".

 Παναγιώτατε,Πατέρες και Αδελφοί, περαίνοντας τις πενιχρές μου σκέψεις επιθυμώ παράκληση θερμή να υποβάλλω:Επιτελούν τες σήμερον καθήκον Ιερόν και Εθνικόν έναντι του Αυτοκράτορος μας,ας δεηθώμεν όπως,Κύριος ο Θεός ημών διατηρεί πάντοτε ζωντανή την μνήμη και την θυσία του εις τας ψυχάς των Ελλήνων.Και ακόμη,ας μου επιτραπεί η προσθήκη εις τον προτρέξαντα των λογισμών μου στίχο" Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία". αλλά,μεγαλύτερη αρετή και ικανότερη τόλμη απαιτεί η διατήρηση της Εθνικής συνειδήσεως,διότι,ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΑΟ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ !                           Αρχιμ .Τιμόθεος Ηλιάκης

-----------------------------------------------------------------------------------------  

ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΡΑ ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΙΜ.ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΗΛΙΑΚΗΣ

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ

*Ο Μητροπολίτης Μονεμβασίας προσφωνείται " Παναγιώτατος " από του έτους 1301,σύμφωνα με χρυσόβουλο του Αυτοκράτορα Ανδρονίκου του πρεσβυτέρου.

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ 
Στήβεν Ράνσιμαν " Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΌΛΕΩΣ" εκδόσεις Μπεργαδή Αθήνα 1979 
Χρήστου Π.Ζαλοκώστα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ εκδ.Γ΄εκδόσεις ΕΣΤΙΑΣ Αθήναι 1982 
Κώστα Κυριαζή ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ εκδόσεις ΕΣΤΙΑΣ Αθήναι 1987
Γεωργίου Φραντζή Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ Εκδόσεις Λιβάνη Αθήνα 1993 
Αρχιμ.Θεοφίλου Σιμοπούλου " Ο τίτλος Παναγιώτατος" Αθήναι 1964 

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Κυριακή των Μυροφόρων

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Κυριακή των Μυροφόρων

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

΄Ηταν μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα όταν  τηλεφώνησα στον Πατριάρχη Ειρηναίο στα Ιεροσόλυμα, για να υποβάλλω τις πασχαλιάτικες ευχές μου και να πληροφορηθώ τα νεώτερα για την υγεία και την κατάστασή του... "Χριστός Ανέστη,Μακαριώτατε!!"...." Αληθώς Ανέστη,Τιμοθεέ μου.πως περάσατε,είχατε κόσμο στις Ακολουθίες?"....." Είχαμε ,Μακαριώτατε,πέστε μου εσείς πως είστε,πως περάσατε, τι κάνετε?...."Τα δικά μου τα ξέρεις..εδώ μέσα "φυλακή"..όμως Δόξα τώ Θεώ ,έκαμα τις Ακολουθίες μου όλες,έκαμα και Αγρυπνία την Μεγάλη Πέμπτη,εκάμα και Επιτάφιο ,έκαμα και Ανάσταση ,εδώ μέσα στο κελλί μόνος μου ...." !!!
Έμεινα αρκετά λεπτά σιωπηλός..τα λόγια του με είχαν συγκλονίσει " ..έκαμα και Ανάσταση ,εδώ μέσα στο κελλί μόνος μου..." Οι θέσεις και οι αντιθέσεις της Ιερουσαλήμ..Πέντε μέτρα απο την απόλυτη μοναξιά ενός Πατριάρχη , οι Αδελφοί του,τα παιδιά του ντυμένοι με τις χρυσές τους τις στολές απολαμβάνουν τήν Δόξα στο όνομα του Αναστάντος Ιησού πουλώνταςς ψεύτικα περί αγάπης διαγγέλματα. Προτρέπουν τον Λαό σε "φιλίματα άγιασμένα" κι εκείνοι στέλουν για μια ακόμα φορα τα φιλιά της προδοσίας στον μέχρι χθές Πατέρα,Ηγούμενο και Πατριάρχη τους! Τολμούν και στέλνουν το Υπέρλαμπρο ΄Αγιο Φώς στα πέρατα του κόσμου σαν κήρυκα της αγάπης και της καταλλαγής , ενώ οι ίδιοι τιμωρούν ανέλεητα έναν ΄Ανθρωπο που, όπως τα γεγονότα κάθε μέρα δείχνουν, δεν τους έκανε ,ενώ θα μπορούσε, κανένα απολύτως κακό.Κι απο κόντα μια ανέυθυνη Πολιτική Ηγεσία να παρακολουθεί τα γενόμενα ως Πόντιος Πιλάτος και ενας αξιολύπητος τύπος που δυστυχώς τυχαίνει να είναι Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος ,να προσπαθεί η να νομίζει πως κερδίζει ψήφους η συμπάθειες σφυρίζοντας αδιάφορα μπροστά στο δράμα ενός Πατριάρχη που,δυστυχώς,εκθέτει διεθνώς την Χώρα μας. Σήμερα στον Υφυπουργό Εξωτερικών θα του θυμίσουμε πως κανείς από τους Προκατόχους του που χειρίστικαν με τον ίδιο τρόπο το θέμα Ειρηναίου δεν είναι Βουλευτής,τα υπόλοιπα σε αλλη ανάρτηση! Οσο για  τους επι των Εκκλησιαστικών δημοσιογράφους ,που παραδόξως ενώ όλα τα ξέρουν ,δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα-πλήν ελαχίστων τιμητικών εξεραίσεων αυτών δηλ.που δεν περνάνε απο ταμεία ούτε παίρνουν γραμμή απο την Διεύθυνση Εκκλησιών του ΥΠΕΞ -θα πρέπει να κάνουμε,και θα κάνουμε ,100 ..αναρτήσεις για να αποκαλύψουμε τον ρόλο του καθενός και της καθεμιάς  στην υπόθεση Ειρηναίου, για να μάθει ο κόσμος ποιοι και με ποιά κριτήρια διαμορφώνουν την Κοινή Γνώμη. (Κάποτε το ΣΔΟΕ θα πρέπει να ασχοληθεί και με αυτούς) .Οι καλοί λοιπόν νεαροί δημοσιογράφοι,επαναλαμβάνω όχι όλοι, κινούνται μέσα στα πλαίσια της γραμμής που χαράσει το ΥΠΕΞ και ο Εκπρόσωπος Τύπου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Ελλάδα-που παραδόξως είναι και εκπρόσωπος Τύπου της Ι.Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος,δηλ δύο θέσεις εργασίας μία στον Δημόσιο και μια στον Ιδιωτικό χώρο την στιγμή που η ανεργία πετάει, σύμφωνα με την οποία " είναι προσωπική επιλογή του Πατριάρχη Ειρηναίου να παραμένει έγκλειστος" !!! Απαντάμε .ρωτώντας ταυτόχρονα.Αφού είναι " επιλογή " του γιατί τα κλειδιά της πόρτας του κελλιού του τα κρατάει ο κ.Θεόφιλος? Ξέρουμε ότι πότε δεν θα πάρουμε απάντηση και σταματάμε τις ..ερωτήσεις.Σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι να μάθει ο ελληνικός Λαός ποιοί τόν εκθέτουν στα πέρατα της Οικουμένης και αυτοί δεν είναι οι απλοί Αγιοταφίτες Πατέρες . Αυτοί που εκθέτουν την Χώρα μας είναι,δυστυχώς,αυτοί που την Κυβερνούν!Γαιτί τήν ευθύνη την έχει καθαρά η Ελληνική Κυβέρνηση.Κανένας άλλος !

Δεν θέλω να προχωρήσω περισσότερο ούτε σε κρίσεις,ούτε σε αποκαλύψεις .Θέλω μόνο να προβληματίσω τους Αναγνώστες αυτού του κειμένου. Να τους ρωτήσω απλά αν ο τρόπος γιορτασμού του Πάσχα απο ένα ΄Ανθρωπο,πρώτα και μετά Πατριάρχη,είναι Χριστιανικός.Μα και στις φυλακές του Κορυδαλλού να ήταν πάλι θα είχε την δυνατότητα να πάει στην Εκκλησία και να ακούσει το " Χριστός Ανέστη",και στα Ιεροσόλυμα ,πέντε ακριβώς μέτρα απο τον Ναό της Αναστάσεως, να μην του επιτρέπουν να πάει όπως πάει κάθε Χριστιανός? Μας τιμά αυτό? Πού πάει τό "συγχωρέσωμεν πάντας τη Αναστάσει"? Ο Υφυπουργός Εξωτερικών που πήγε για να παραλάβει το ΄Αγιο Φώς,δεν έμαθε τίποτα? Οι διάφοροι Εκκλησιαστικοί Αντιπρόσωποι δεν άκουσαν τίποτα? Οι "ειδικοί" δημοσιογράφοι που πέταξαν δωρεάν με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για την μεταφορά του Αγίου Φωτός δεν κατάλαβαν τίποτα? 
Κρίμα, τι άλλο να πει κανείς ? ..Αυτά για σήμερα !

ΛΕΖΑΝΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ 
1) ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΘΑΒΩΡΙΟΥ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ κ.ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ.
 2)..ΚΑΙ ΤΙ ΜΟΙ ΑΝΤΑΠΕΔΩΚΑΣ....
3)ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ 
4)Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ 
5) ΑΓΙΟ ΦΩΣ 2005

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!

                                ΧΡΙΣΤΟΣ    ΑΝΕΣΤΗ

 Μέσα στο σκοτάδι της αβεβαιότητος του αύριο το υπέρλαμπρο Φώς της

 Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού  έρχεται να δώσει Ελπίδα και 

 προοπτική στον κουρασμένο άνθρωπο . 

 ΄Ερχεται να  φωτίσει και να αγιάσει κάθε άνθρωπο  ,να διώξει την καταχνιά

 από τις καρδιές μας και να εγκαταστήσει την Χαρά της Νίκης .

 Αυτό το ΄Αγιο Φώς και αυτή η Χαρά της Αναστάσεως ,εύχομαι να σας

 συνοδεύουν σε όλη την ζωή σας. 

                        ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ 

                         Μετά πασχαλίων ασπασμών και αγάπης  

                                 π. ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΗΛΙΑΚΗΣ

ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΜ. ΜΕΛΕΤΙΟ ΡΑΣΝΤΑΝ

                              ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ  ΜΕΛΕΤΙΟΣ  ΡΑΣΝΤΑΝ

                                          +      15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 201Ι

 Και ώσπερ επί της γης εν τη Εκκλησία σου λειτουργόν αυτόν κατέστησας ούτω και εν τω ουρανίω  σου θυσιαστηρίω  ανάδειξον.

  Με αισθήματα βαθυτάτης λύπης  σεβασμιώτατοι , ευλαβέστατοι  πατέρες και  συλλειτουργοί  και  πένθιμη ομήγυρη, προπέμπουμε σήμερα στην αιωνιότητα τον  προκείμενο  αδελφό αγαπητό φίλο και συλλειτουργό Μελέτιο. Κι όλοι εμείς εδώ στεκόμαστε με την ίδια απορία «ορώντες το γενόμενον» διότι κατά τον ιερόν υμνωδόν:  «την γαρ χθες ημέραν  μεθ΄υμών ελάλουν, και άφνω επήλθε μοι η φοβερά ώρα του θανάτου»  μετατιθέμενος προς την αιωνιότητα την πραγματική Ζωή. Ο π. Μελέτιος  ήδη γεύεται κι απολαμβάνει αυτών των οποίων αφιερώθηκε, ακολούθησε, δίδαξε και βίωσε μέσα από την εκάστοτε  ευχαριστιακή σύναξη που ο Κύριος αξίωσε να τελεί  με το να τον καταστήσει λειτουργό Του. Μη λυπούμεθα  λοιπόν για το νεαρό της ηλικίας πού εγκατέλειψε τον μάταιο κι εφήμερο αυτό κόσμο, αν φυσικά ανθρωπίνως είναι απόλυτα κατανοητό και δικαιολογημένο, αναζητώντας  πολλές φορές αιτίες που είναι  άστοχες  και  ίσως  βλαβερές. Και τούτο γιατί  είναι αποδεδειγμένο ότι ο Κύριος επιτρέπει να γίνονται τα πράγματα έτσι για τον καθένα όπως ο ίδιος επέλεξε, μέσα  από την ελευθερία  βουλήσεως που ο ίδιος προίκισε  τον καθένα μας, σίγουρα όμως επεμβαίνει κατά τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να ρυθμίζει τα πράγματα κατά το θέλημα Του για την  εκκλησία Του. Κάπως έτσι υποψιάζομαι ότι πρέπει να δούμε κι αυτό το τραγικό γεγονός για την οικογένεια, την ενορία, τους φίλους του κι έτσι να ακολουθήσουμε το παράγγελμα του Απ. Παύλου να μην λυπούμεθα κι εμείς σαν τους άλλους τους «μη έχοντας ελπίδα ». Άλλωστε εκεί είναι η ουσιαστική διαφορά αντιμετωπίσεως  των  γεγονότων μεταξύ των έξω από την εκκλησία και των εντός  αυτής ανθρώπων πού  υπηρέτησε πιστά έως σήμερον  ο μεταστάς.

   Το πέρασμά του από αυτό τον κόσμο ήταν σαν ένας αστέρας πού έλαμψε αλλά δεν χάθηκε και δεν πρέπει να χαθεί αλλά άφησε το ίχνος  του που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προσπάθεια της συνέχειας του ανεξίτηλου ίχνους της προσφοράς και θυσίας του Θεανθρώπου.

   Πρίν από 30 χρόνια έβλεπε το  φως του κόσμου ο πρώτος  υιός της οικογενείας με το όνομα Ελευθέριος και είχε την φροντίδα και την αγάπη της οικογενείας του έτσι ώστε να πάρει την πρέπουσα ανατροφή  παιδεία και νουθεσία  Κυρίου. Και διακρίθηκε ο Λευτέρης πάντα  σε όλα, και ζώντας μέσα στο λειτουργικό βίωμα της εκκλησίας, θέλησε να αφιερωθεί σε αυτή ολοκληρωτικά. Γι αυτό το λόγο επέλεξε να γνωρίσει αυτή την ζωή μέσα από το μοναχισμό, που είναι η ιδανικότερη έκφρασή του, μέσα από την προσευχή, υπομονή, υπακοή, ταπείνωση, ακτημοσύνη, νηστεία και  προσφορά, στην ιερά μονή των αγίων Αυγουστίνου και Σεραφείμ του Σαρώφ  με το όνομα Τιμόθεος, προς τιμήν και  εις  ανάμνησιν  του πρώτου Μητροπολίτου  Νέας Ιωνίας  και  Φιλαδελφείας  του σπουδαίου εκείνου γέροντος  Τιμοθέου  του από Μαρωνείας  και  Μυρέων .Εκεί πραγματικά διακρίθηκε και ανέδειξε τις ικανότητες αλλά και την πίστη του στη ζωή και  προσφορά  στην εκκλησία. Ανήσυχο  πνεύμα  όμως ήθελε να  διακονήσει  διδάξει  και να προσφέρει το ευαγγέλιο στον απλό λαό. Για το λόγο αυτό αλλά και εξ αιτίας των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο ήλθε πάλι στο κόσμο κοντά στην αγαπημένη του μητέρα τον εξαίρετο αδελφό του και σεβαστή προμάμμη του και εισήλθε εις τας τάξεις του ιερού κλήρου λαμβάνοντας τον πρώτο βαθμό τον του  διακόνου από τον Σεβ Μητροπολίτη Ν Ιωνίας και  Φιλαδελφείας  κκ Κωνσταντίνο με το όνομα Μελέτιος προς τιμήν και μνήμη ενός σπουδαίου ιεράρχου που έζησε κι ετελεύτησε  σε αυτά τα μέρη  την ζωή του προερχόμενος από τα αλησμόνητα μέρη της  ανατολής σε τραγικές για την πατρίδα μας ημέρες, εκεί που ο Λόγος του  Χριστού έγινε ζωή έργο, θυσία και  ήταν  στήριγμα αλλά και οδηγός  των ξεριζωμένων  προσφύγων

Κατά την εδώ διακονία του άφησε αναμνήσεις άριστες και διακριθείς  για την ευλάβεια, το σεβασμό, την πίστη, ταπείνωση, υπακοή, εντιμότητα, ακεραιότητα και την συνέπεια του. Ακούσαμε ήδη από τους προλαλήσαντες ότι αυτή την στάση με συνέπεια  την ακολούθησε παντού και πάντα.  Στη συνέχεια  μετετέθη στην ιερά Μητρόπολη  Περιστερίου που από τον οικείο ιεράρχη σεβ. κκ Χρυσόστομο έλαβε τον δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης  του πρεσβυτέρου. Κατόπιν και μέχρι της σήμερον  προσέφερε τις υπηρεσίες του στο χωριό Πύλη της ιεράς Μητροπόλεως Θηβών παράλληλα  με  τις  μεταπτυχιακές σπουδές του που όμως  αυτό το τραγικό γεγονός δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει. Ο οικείος μητροπολίτης όμως κκ Γεώργιος  αναγνωρίζοντας  σε αυτόν την δράση άλλα  και τα πλούσια  χαρίσματά  του τον τίμησε  με το οφίκιο του αρχιμανδρίτου, κι από της σήμερον ο Κύριος μας πλέον τον δέχεται στους κόλπους του μόνιμα,αιώνια κι αποκλειστικά λειτουργό και άγγελό Του.

  Η προσπάθεια του π Μελετίου ήταν η διάδοση  του  Λόγου και  θελήματος του Ιησού Χριστού μέσα από την συνάντηση και την αγάπη με τους συνανθρώπους του τον κάθε  άνθρωπο, κάθε  ηλικίας  που η ευγένεια και  η καλοσύνη του  αιχμαλώτιζε τους  πάντες Για αυτό πλησίαζε και αγαπούσε όλους, ξέχναγε, συγχωρούσε και προσπερνούσε με χαμόγελο και ανωτερότητα  τα πιθανά  εμπόδια που  του τύχαιναν  στο δρόμο. Κι όλα  αυτά έχοντας σύμμαχο και βοηθό  την πίστη του  στο  Χριστό και την γνώση που έλαβε τόσο την εγκύκλιο όσο και την θεολογική του κατάρτιση σύμφωνα με τη ρήση του  Κλήμεντος  Αλεξανδρέος  ούτε η γνώσις άνευ πίστεως, ούθ η πίστις άνευ γνώσεως.

  Αυτήν την πορεία εν τάχει ενθυμούμεθα τώρα και ευχαριστούμε  τον Θεό διότι έζησε και  συνανεστράφη μεθ υμών ο π. Μελέτιος.  Και τώρα προπέμπουμε αυτόν στην αιωνιότητα κι ελπίζουμε έχοντας  την βεβαιότητα ότι έχουμε άλλο  ένα πρεσβευτή της αγάπης και  προσευχής στο ουράνιο θυσιαστήριο. Κοιμήσου αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ φίλε και συλλειτουργέ, αναπαύσου από τα πρόσκαιρα και γίνε από του νυν μέτοχος  της Αναστάσεως που ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε. Κοιμήσου αδελφέ και φίλε έως ότου ο κοινός Δεσπότης σε αναστήσει στην κοινή ανάσταση.

Κι εκεί στην ουράνια αιωνιότητα που ζείς εύχου και προσεύχου για  όλους  μας πρωτίστως της εκκλησίας  των επισκόπων, των αδελφών σου πρεσβυτέρων, των αγαπητών οικείων σου των συνεργατών σου των πιστών που η εκκλησία σου  εμπιστεύθηκε.

 Κι εμείς όλοι σαν αντίδωρο της δεδομένης  αγάπης σου πού πάντα μας εκδήλωνες, αλλά και καθήκον αδελφικό που έχουμε αρχής γενομένης των επισκόπων πού κατά την ώρα αυτή προΐστανται της συνάξεως, προσευχόμεθα  όπως Κύριος ο Θεός συναριθμήσει την αγαθή ψυχή σου εν χώρα ζώντων και η μνήμη σου έστω  αιωνία.

     

                                                      ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

                                                               ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ  ΡΑΠΤΕΑΣ

+ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΡΑΣΝΤΑΝ

 Ένας άξιος Λειτουργός του Υψίστου έφυγε ξαφνικά για την Ουράνιο Πολιτεία .΄Ενα νέο παιδί ,μόλις τριάντα χρόνων,γεμάτο ζωή,όνειρα,διάθεση για δουλειά μέσα στον Αμπελώνα του Κυρίου ,βρίσκεται τώρα στην Αγκαλιά του Ουράνιου Πατέρα.Εκεί θα βρει την Γαλήνη που επιζητούσε και την Πατρική στοργή που είχε στερηθεί.Ο κατά κόσμον Ελευθέριος Ρασντάν ήταν κοντά μας από βρέφος.Υπηρετούσε με ευλάβεια και ζήλο στο Άγιο Βήμα του Ναού μας-Αγίου Κοσμά του Αιτωλού Ν.Φιλαδελφείας-και παρακολουθούσε με δίψα τα μαθήματα των Κατηχητικών μας Σχολείων. Αργότερα έγινε Αναγνώστης από τον Μητροπολίτη μας κ.Κωνσταντίνο και στην συνέχεια έλαβε την μεγάλη απόφαση να αφιερωθεί στην Εκκλησία .Στην Ιερά Μονή των Αγίων Αυγουστίνου και Σεραφείμ του Σαρώφ στο Τρίκορφο Δωρίδας θα γίνει Μοναχός από τον Γέροντα Νεκτάριο Μουλατσιώτη και θα λάβει το όνομα Τιμόθεος . Θα μπει στο Πανεπιστήμιο και θα ολοκληρώσει τις Θεολογικές του σπουδές ,πάντα υπό την καθοδήγηση του Γέροντά του. Με την ευχή και ευλογία του π.Νεκταρίου θα έρθει στην Ν.Φιλαδέλφεια και θα χειροτονηθεί Διάκονος από τον Μητροπολίτη Ν.Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Κωνσταντίνο λαμβάνοντας το όνομα Μελέτιος,προς τιμή του μακαριστού Μητροπολίτου Πατάρων Μελετίου, και στην συνέχεια Πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Περιστερίου κ.Χρυσόστομο.Στην Πύλη της Βοιωτίας θα υπηρετήσει ως Εφημέριος και θα λάβει το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη από τον Μητροπολίτη Θηβών κ Γεώργιο.Ως Εφημέριος εργάσθηκε με αυταπάρνηση και ζήλο γιαυτό και αγαπήθηκε πολύ από τους Ενορίτες του.Περίμενε με λαχτάρα τις 'Αγιες Ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος και του Πάσχα για να μεταδώσει το ΄Αγιο Φως της Ελπίδας και της Αγάπης στους Ανθρώπους που του εμπιστεύτηκε η Εκκλησία.Να τους στηρίξει αυτές τις δύσκολες ώρες,να τους δώσει ότι η αγνή καρδιά του είχε μέσα της. ΄Ομως αλλιώς αποφάσισε ο Πανάγαθος Θεός. Την περασμένη Κυριακή,αφού λειτούργησε και έκανε και τον Εσπερινό επιστρέφοντας στην Αθήνα τον περίμενε ο θάνατος! ' Όλα έγιναν ξαφνικά .Λάδια στο οδόστρωμα είπαν οι αρμόδιες Αρχές.Ο π.Μελέτιος τώρα θα κάνει Ανάσταση με τους Αγγέλους ,λέμε εμείς. κι αυτό μας παρηγορεί.Η καρδούλα του τώρα χτυπάει μέσα σ ένα άλλο σώμα ,τα ματιά του βλέπουν με άλλο πρόσωπο . Η τραγική μητέρα του πήρε την μεγάλη απόφαση και δώρισε τα όργανά του για να σωθούν ζωές.Αύριο-16 Απριλίου- θα του πούμε το " τελευταίο αντίο", κατά τα ανθρώπινα,γιατί η ζωή του π.Μελετίου δεν τελείωσε .Τώρα αρχίζει ! Στο Κοιμητήριο της Ν.Φιλαδέλφειας-Κόκκινος Μύλος-θα γραφθεί στις 12 το μεσημέρι ο επίλογος μιας  ζωής και θα ξεκινήσει ο πρόλογος μιας Νέας Αγίας και Αιώνιας Ζωής.ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΜΕΛΕΤΙΕ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ..ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ..ΚΑΝΕ ΜΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΑΡΗ..ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΣΤΟΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΘΕΙΟ ΠΑΘΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ,ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ,ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ,ΤΟΥΣ ΕΝΟΡΙΤΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ..ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ..ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!!
π.Τιμόθεος Ηλιάκης 
  

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ!

Ἡ ἀναχώρησις τῆς Α.Θ.Παναγιότητος εἰς Γαλλίαν

Τήν πρωΐαν τῆς Δευτέρας, 11ης Ἀπριλίου, ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Τρανουπόλεως κ. Γερμανοῦ, τοῦ Ἱερολ. Πατριαρχικοῦ Διακόνου κ. Νήφωνος Τσιμαλῆ καί τοῦ Ἐντιμ. κ. Συμεών  Φραντζελᾶ, Ἀρχικλητῆρος Αὐτοῦ, ἀνεχώρησε δι’ ἰδωτικῆς πτήσεως εἰς Παρισίους, ἔνθα θά πραγματοποιήσῃ ἐπίσημον ἐπίσκεψιν καί θά ἔχῃ ἐπαφάς μετά τῶν πολιτικῶν ἀρχῶν τῆς χώρας. Τόν Παναγιώτατον προέπεμψαν ἐν τῷ ἀεροδρομίῳ τῆς Πόλεως ὁ ὑπ’ Aὐτοῦ ὁρισθείς ὡς Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβ. Μητροπολίτης Μοσχονησίων κ. Ἀπόστολος, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στέφανος, Πρωτοσυγκελλεύων, καί ὁ Ἐντιμ. κ. Νικόλαος Σαπουντζῆς, Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα.  Κατά τήν ἄφιξιν τοῦ Πατριάρχου εἰς Παρισίους θά προστεθοῦν εἰς τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Βελγίου κ. Παντελεήμων καί Ντιτρόϊτ κ. Νικόλαος. Ὁ Πατριάρχης θά ἐπιστρέψῃ, σύν Θεῷ, εἰς τήν ἕδραν Αὐτοῦ, τό ἑσπέρας τῆς Πέμπτης, 14ης τρ. μ. . 

( Απο την επίσημη Ιστοσελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου )