Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην Αγία Τριάδα Ν. Φιλαδέλφειας Θυρανοίξια του Ναϋδρίου εις μνήμην Μιχαήλ Κατσούρη

   

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην Αγία Τριάδα Ν. Φιλαδέλφειας, φωτο και ομιλία κατά τα Πατριαρχικά Θυρανοίξια του Ναϋδρίου εις μνήμην Μιχαήλ Κατσούρη

 Στη Νέα Φιλαδέλφεια Αττικής κατέφθασε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος το απόγευμα της Παρασκευής, 22 Νοεμβρίου 2024. Μετά τη Δοξολογία επί τη υποδοχή Του, στον Καθεδρικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, πραγματοποιήθηκε η τελετή ονοματοδοσίας της Πλατείας Πατριάρχου και αποκαλυπτήρια αναθηματικής πλάκας. Στη συνέχεια, ο Παναγιώτατος επισκέφθηκε τον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Νέας Φιλαδελφείας και τέλεσε τα Θυρανοίξια του Ναϊδρίου του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, ανεγερθέντος εις μνήμην του δολοφονηθέντος Μιχαήλ Κατσούρη, το οποίο βρίσκεται στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού. Τέλος, μετέβη στο γήπεδο της ΑΕΚ (ΟΠΑΠ Αρένα), όπου επισκέφθηκε τον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας, εντός του γηπέδου, και ξεναγήθηκε στο Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού, στο Μουσείο της ΑΕΚ και στις εγκαταστάσεις του γηπέδου. Παρόντες ήταν, μεταξύ άλλων, ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΑΕΚ Μάριος Ηλιόπουλος και ο πρώην διοικητικός ηγέτης της, Δημήτρης Μελισσανίδης.

 

Ακολουθεί η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου κατά την τελετή των Θυρανοιξίων του Ναϊδρίου:

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας κύριε Γαβριήλ, ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας καί ἐκπρόσωπε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,

Τιμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,

Εὐλαβέστατοι κληρικοί,

Ἐξοχώτατοι καί Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες ὀφφικιάλιοι,

Προσφιλέστατοι γονεῖς τοῦ μακαριστοῦ Μιχαήλ,

Λαέ τοῦ Θεοῦ ἠγαπημένε,

Πάντοτε αἰσθανόμεθα βαθυτάτην συγκίνησιν κατά τήν τέλεσιν μιᾶς ἐκκλησιαστικῆς ἀκολουθίας, ἀλλά σήμερον ἀλγεῖ καί ὀδυνᾶται ἡ καρδία μας, διότι εὑρισκόμεθα εἰς ἕνα τόπον συμβολικόν καί μαρτυρικόν, ἀφιερωμένον εἰς ἕνα νέον ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἄφησε τήν τελευταίαν του πνοήν βιαίως δολοφονηθείς μόλις ὀλίγα μέτρα ἀπό τό σημεῖον ὅπου ἱστάμεθα. Ἀναμιμνησκόμεθα τοῦ μαρτυρικοῦ του τέλους καί δεόμεθα ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ ἀδίκῳ θανάτῳ τελειωθέντος Μιχαήλ Κατσούρη, τοῦ φιλάθλου τῆς Ἀθλητικῆς Ἑνώσεως Κωνσταντινουπόλεως, τῆς γνωστῆς εἰς ὅλους μας ΑΕΚ, με τῆν ὁποίαν τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἔχει ἰδιαιτέρους δεσμούς.

Ὁ Ἱερός Ναός τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἰς τόν περίβολον τοῦ ὁποίου ἐκτίσθη τό Ναΐδριον τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ, ἐθεμελιώθη ὑπό τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου τό ἔτος 1931 καί μάλιστα τό οἰκόπεδον παρεχωρήθη ὑπό τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς Στεγάσεως Προσφύγων κατόπιν συντόνων ἐνεργειῶν τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου τῆς ἡμῶν Μετριότητος Πατριάρχου Κωνσταντίνου τοῦ Ϛ’, ὁ ὁποῖος ἐτέλεσε καί τόν πρῶτον ἁγιασμόν εἰς τό σημεῖον ἀνεγέρσεως τοῦ Ναοῦ, ὁλίγον χρόνον πρό τῆς κοιμήσεώς του. Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντῖνος, ὡς ἀνεφέραμεν καί πρό ὀλίγου, διέμενεν ἐνταῦθα μετά τήν ἐκδίωξίν του ὡς ἀνταλλαξίμου καί τήν ἐν συνεχείᾳ παραίτησίν του ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ὀραματισμός τοῦ μαρτυρικοῦ ἐκείνου Πατριάρχου ὑπῆρξεν ἡ ἀνέγερσις ἑνός μεγαλοπρεποῦς ναοῦ κατά τά πρότυπα τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Πέραν εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν, ἴσως διά νά τοῦ θυμίζῃ, ὅπως καί εἰς τούς πρόσφυγας τῆς περιοχῆς, τό μεγαλεῖον τῆς Βασιλευούσης. Ἀτυχῶς, ὁ Β´ Παγκόσμιος Πόλεμος καί ὁ θάνατος τοῦ πρώτου ἀρχιτέκτονος τοῦ ναοῦ ἠκύρωσαν τά ἀρχικά ἀρχιτεκτονικά σχέδια, ἀλλ᾽ ὁ ναός, ἐν τέλει, ἐκτίσθη καί ἵσταται περίλαμπρος, ὁ δέ ἀοίδιμος Πατριάρχης Κωνσταντῖνος μνημονεύται ὡς Κτίτωρ καί Μέγας Εὐεργέτης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος.

 Εἰς αὐτόν, λοιπόν, τόν ἔμφορτον ἀπό τάς ἐνθυμήσεις καί τάς βασάνους τοῦ Γένους χῶρον ἐκτίσθη καί ὁ χαρίεις οὗτος Ναΐσκος τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ, εἰς μνημόσυνον αἰώνιον τοῦ δολοφονηθέντος Μιχαήλ Κατσούρη, ἑνός ἁγνοῦ, τιμίου, φιλοτίμου καί ἐργατικοῦ νέου, μόλις εἴκοσι ἐννέα ἐτῶν, μέ καταγωγήν ἀπό τήν πλησιόχωρον πόλιν τῆς Ἐλευσῖνος.

Ὁ Μιχάλης ἐπλήρωσε μέ τήν ζωήν του τήν ἀγάπην καί τό πάθος του διά τόν ἀθλητισμόν καί τήν ὁμάδα του τήν ΑΕΚ. Τήν ἑσπέραν τῆς 7ης Αὐγούστου 2023 ἐβίωσε τήν ἀγριότητα καί τά δολοφονικά ἔνστικτα ἀνθρώπων πού οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μέ τά ὑψηλά ἰδεώδη τοῦ ἀθλητισμοῦ καί τῆς εὐγενοῦς ἅμιλλας. Ὁ Μιχάλης ὑπῆρξε θῦμα τῆς τυφλῆς καί αἱμοχαροῦς ὀπαδικῆς βίας, τήν ὁποίαν ἀπορρίπτομεν καί καταδικάζομεν με ἀγανάκτησιν, ὄχι μόνον ὡς εἰδεχθές ἔγκλημα, ἀλλά καί ὡς βαρυτάτην ἁμαρτίαν ἐναντίον τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ καί τοῦ πλησίον, διότι στρεφόμενος κανείς ἐναντίον τοῦ πλάσματος στρέφεται ἐναντίον τοῦ Δημιουργοῦ.

Ἡ Ἐκκλησία ἐπιδοκιμάζει τόν ἀθλητισμόν καί προτρέπει τούς νέους νά μετέχουν εἰς τάς ἀθλητικάς δράσεις, διότι ὁ ὅλος ἄνθρωπος, ψυχῇ τε καί σώματι, πρέπει νά εἶναι ὑγιής καί εὔρωστος κατ᾽ ἄμφω. Λέγει μάλιστα, χαρακτηριστικῶς, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως, ὁ μέγας αὐτός πατήρ καί διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος: «ἡ ἄσκησις καί γυμνασία τοῦ τε σώματος καί τοῦ πνεύματος παντί εὖ εἰδότι τά περί αὐτόν, εἰσί συμφυῆ καθήκοντα ἐπιβαλλόμενα αὐτῷ ὑπό τῆς ἰδίας φύσεως καί τοῦ προορισμοῦ του, διότι τό μέν σῶμα εὐεκτοῦν ὑπηρετεῖ τῇ ψυχῇ προθύμως καί ἀόκνως, ἡ δέ ψυχή ἔχουσα ἀνεπτυγμένας τάς ἑαυτῆς δυνάμεις σωφρονεῖ καί ὑγιαίνει, καί τάς τοῦ σώματος δυνάμεις σωφρόνως χειρίζεται» (Νεκταρίου Κεφαλᾶ, Μητροπολίτου Πενταπόλεως, «Ὁμιλία περί Γυμναστικῆς» εἰς τό Περί τῶν Ἀποτελεσμάτων τῆς Ἀληθοῦς καί Ψευδοῦς Μορφώσεως, Ἐν Ἀθήναις, 1894, σ. 18).

Προτρεπόμεθα, λοιπόν, πατρικῶς τούς γονεῖς νά ὠθοῦν τά τέκνα των εἰς τόν ἀθλητισμόν, ἀλλά καί τούς ἰδίους τούς νέους, ἀντί ἄλλων ψυχοβλαβῶν ἐνασχολήσεων, νά ἐπιδίδωνται εἰς τήν γυμνασίαν τοῦ σώματος, νά μετέχουν εἰς ἀθλητικάς δραστηριότητας, νά στηρίζουν ὁμίλους καί ὁμάδας μέ ἐνθουσιασμόν, μακράν ὅμως πάσης βιαιότητος καί φαινομένων ὀπαδισμοῦ καί «χουλιγκανισμοῦ».

 Ὁ ἀθλητισμός ἐξυψώνει τό πνεῦμα καί καλλιεργεῖ τά ὑψηλά ἰδανικά, ἀλλ᾽ ὅταν μολύνεται ἀπό τό δηλητήριον τῆς ὀπαδικῆς βίας καταντᾷ καταστροφική μανία, τά ἐπίχειρα τῆς ὁποίας δυστυχῶς δοκιμάζει ἡ κοινωνία μας πλειστάκις μέ τόν χείριστον τρόπον καί εἰς τόν ἔσχατον βαθμόν.

  

Ὁ ἱερός οὗτος Ναός τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ παραδίδεται ἀπό τῆς σήμερον εἰς τήν λατρείαν τοῦ Θεοῦ καί εἰς μνημόσυνον αἰώνιον τοῦ ἀδελφοῦ μας Μιχαήλ, ἀλλά καί ὡς μιά διαρκής ὑπόμνησις διά τά τραγικά ἀποτελέσματα τῆς τυφλῆς ὀπαδικῆς βίας. Συλλυπούμεθα βαθύτατα τούς γονεῖς καί οἰκείους τοῦ Μιχαήλ, συμπάσχομεν μαζί τους καί προσευχόμεθα διά τήν ἀνάπαυσιν τῆς ψυχῆς του. Εἴθε ὁ μακαριστός Μιχάλης νά εἶναι τό τελευταῖον θύμα τῆς ὀπαδικῆς βίας.

 

  

 

 

 

 

 

 

Ομιλία Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στον Ι. Καθεδρικό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ν. Φιλαδελφείας

 

 

ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΙΣ  τῆς Α.Θ.Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, κατά τήν Δοξολογίαν ἐπί τῇ ἐπισήμῳ ὑποδοχῇ Αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας 

Ἱερός Καθεδρικός Ναός Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Παρασκευή, 22 Νοεμβρίου 2024

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας κύριε Γαβριήλ, ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας καί ἐκπρόσωπε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,

Τιμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,

Εὐλαβέστατοι κληρικοί,

Ἐξοχώτατοι καί Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες ὀφφικιάλιοι,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ λίαν ἀγαπητά,

Ἐν χαρᾷ ἀνυποκρίτῳ καί ἐν βαθείᾳ συγκινήσει ἀφίχθημεν, ὁμοῦ μετά τῆς τιμίας συνοδείας ἡμῶν, εἰς τήν καθέδραν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας, ἀνταποκρινόμενοι εἰς τήν εὐγενῆ καί λίαν τιμητικήν πρόσκλησιν τοῦ Ἱερωτάτου ποιμενάρχου σας, ὁ ὁποῖος ἐπεσκέφθη τόν παρελθόντα Αὔγουστον τό ἐν Φαναρίῳ σεπτόν Κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας διά νά προσκαλέσῃ τήν ἡμετέραν Μετριότητα, ὥστε νά συνεορτάσωμεν μίαν σημαντικήν ἐπέτειον τῆς Μητροπόλεώς σας καί νά ἀποδώ-σωμεν δόξαν καί αἶνον εἰς τόν Θεόν διά τάς πλουσίας εὐεργεσίας καί δωρεάς Του ἐπί τῇ διαρρευσάσῃ πεντηκοντα-ετία ἀπό τῆς ἱδρύσεως αὐτῆς. 

Εἴμεθα εὐγνώμονες, ἅγιε ἀδελφέ, διά τήν πρόσκλησιν, ὡς καί διά τούς πρόφρονας καί λίαν τιμητικούς λόγους πρός τό ταπεινόν πρόσωπόν μας, ἀλλά καί διά τήν πάνδημον ὑποδοχήν, καί δέν κρύπτομεν τήν συγκίνησίν μας διότι εὑρισκόμεθα ἐν τῷ μέσῳ ἀδελφῶν καί τέκνων ἠγαπημένων, τῶν ὁποίων οἱ πρόγονοι ἀπετέλουν, πάλαι ποτέ, ἐκλεκτόν καί δυναμικόν τμῆμα τοῦ ποιμνίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου. Πολλάκις ἔχομεν κατά τό παρελθόν ἀναφερθῆ εἰς τάς δυσπεριγράπτους βασάνους καί τούς διωγμούς τῶν Ρωμηῶν τῆς ἰωνίτιδος γῆς καί τήν ἐκκρίζωσίν των ἐκ τῶν ἀρχαίων ἑστιῶν των, καί ἀσφαλῶς θά συνεχίσωμεν νά τό πράττωμεν εἰς πᾶσαν κατάλληλον περίστασιν.

Διά τόν Ἑλληνισμόν τῆς Ἰωνίας, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν ὑπῆρξεν ἁπλῶς ἕνα στοιχεῖον τῆς ἰδιοπροσωπίας καί τῆς ταυτότητός του, ἕνα χαρακτηριστικόν τό ὁποῖον συνετέλεσεν, οὕτως εἰπεῖν, εἰς τήν διαμόρφωσίν του, ἀλλά ἦτο καί εἶναι ἐκείνη ἡ καθοριστική καί ἀναγεννητική δύναμις, ἡ ὁποία διαποτίζει ὅλας τάς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τοῦ Ρωμηοῦ, εἰς ὅλην τήν διαχρονίαν τῶν αἰώνων, καί ἀπαρτίζει τό ὅλον τῆς ὑπάρξεώς του. Γνωρίζομεν ἀπό τήν ἱστορίαν ὅτι εἴς τινας περιπτώσεις ἐχάθη ἡ ἑλληνική γλῶσσα, ὡς λόγου χάριν εἰς τήν περίπτωσιν τῶν Καραμανλήδων, οἱ ὁποῖοι ἀπώλεσαν μέν τήν γλῶσσαν, διετήρησαν ὅμως τήν ὀρθόδοξον πίστιν, ἐχέγγυον τῆς συνειδήσεώς των ὡς Ρωμηῶν. Ἡ Ἐκκλησία διαφυλάττει τήν πίστιν τῶν πατέρων καί τήν ἰδιοπροσωπίαν τοῦ Γένους μέ τήν αὐτήν περίφροντιν ἀγάπην, τά δύο αὐτά μεγέθη, τά ὁποῖα, ὡς εἴπομεν, συνιστοῦν τό ὅλον τῆς ὑπάρξεώς μας.

Ἡ εἰσδοχή τοῦ προσφυγικοῦ στοιχείου, διά τό Ἑλληνικόν κράτος, παρά τάς ἀρχικάς δυσκολίας, ἀπετέλεσεν ἀνακαινι-στικόν παράγοντα καί δύναμιν προόδου, καθώς οἱ πρόσφυ-γες ἐκόμισαν εἰς τήν πνευματικήν των σκευήν τόν ἀνε-ξάντλητον πλοῦτον τῆς παραδόσεως τοῦ Γένους, τήν βαθυτάτην εὐσέβειαν καί τήν ἀφοσίωσιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τά αὐθεντικά ἤθη των, τήν ἐργατικότητα, τήν τιμιότητα, τήν θέλησιν διά ζωήν καί δημιουργίαν. Ἡ μεταφύτευσις εἰς τήν νέαν γῆν, βεβαίως, δέν ἦτο εὔκολος καί ἀνέφελος, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία ἐστάθη φιλόστοργος Μήτηρ καί ἐπεσύναξε «τά νοσσία ἑαυτῆς ὑπό τάς πτέρυγάς της» (Μτ. κγ´, 37), ὅπου καί ἄν αὐτά εὑρέθησαν μετά τήν λαίλαπα καί τόν κατατρεγμόν.

Ἐδῶ εἰς τήν ἀττικήν γῆν, καί μάλιστα ἐντός τῶν ὁρίων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ν. Ἰωνίας, ἐγκατεστάθησαν κατά χιλιάδας οἱ πρόσφυγες τῆς Μικρασιατικῆς τραγωδίας, μέ τό Κράτος νά ἀδυνατῇ νά καλύψῃ ἐπαρκῶς τάς στοιχειώδεις ἀνάγκας των. Εἰς αὐτήν τήν θλιβεράν περίστασιν, ἡ Ἐκκλησία ἀσφαλῶς δέν ἔμεινεν ἀπαθής∙ ὁ ἐκ Μαδύτου τῆς Ἀνατολικῆς Θρᾴκης ἕλκων τήν καταγωγήν μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ἐγένετο ὁ φύλαξ ἄγγελος τῶν ἐμπεριστάτων τέκνων τῆς Ἐκκλησίας καί ἐθεράπευσε, κατά τάς δυνάμεις του, τάς ὑλικάς καί πνευματικάς των ἀνάγκας καί χρείας. Τόσον ἡ ζῶσα προφορική παράδοσις περί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, ἀλλά καί αἱ γραπταί πηγαί καί αἱ ἀναθηματικαί πλάκες, διάσπαρτοι ἀνά τήν δικαιοδοσίαν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, μαρτυροῦν περί τῶν πολλῶν εὐεργεσιῶν τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου, τόν ὁποῖον μνημονεύομεν μέ ἰδιαιτέραν συγκίνησιν τήν εὔσημον ταύτην στιγμήν. Ὡσαύτως, ἀναμι-μνησκόμεθα τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Πατάρων Μελε-τίου, τοῦ ἀναπαυομένου παρά τῇ κόγχῃ τοῦ Ἱεροῦ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Ν. Ἰωνίας, βοηθοῦ Ἐπισκόπου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πισιδίας, ὁ ὁποῖος ἐξετοπίσθη καί αὐτός καί ἐγκατεστάθη ἐδῶ καί διηκόνησε θυσιαστικῶς τούς πρόσφυ-γας ἐν μέσῳ συνθηκῶν ἐξόχως ἀντιξόων. Ἐπιφυλασσόμεθα νά ἀναφερθῶμεν διεξοδικῶς ἐντός ὀλίγου, κατά τήν τελετήν ὀνοματοδοσίας τῆς Πλατείας «Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντίνου Ϛ’», εἰς τόν ἀοίδιμον αὐτόν προκάτοχον τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, ὁ ὁποῖος, μετά τήν ἄδικον ἀπέλασίν του ἐκ Κωνσταντινουπόλεως, ἔζησε τά τελευταῖα ἔτη τοῦ βίου του ἐδῶ εἰς τήν Νέαν Ἰωνίαν. Αἰωνία ὅλων αὐτῶν ἡ μνήμη καί ἄληστος!

Αὐτή εἶναι διαχρονικῶς ἡ ἱστορία τῆς Ρωμηοσύνης∙ ἱστορία θυσίας, πόνου καί στεναγμῶν, ἀλλά καί ἀναστάσεως καί δημιουργικῆς πορείας πρός τό μέλλον. Τό Γένος μας οὐδέποτε χάνει τήν ἀναγεννητικήν καί μεταμορφωτικήν του δύναμιν, ἀλλά μεταποιεῖ τά ὀλίγα εἰς ἀμέτρητα, τά σκύβαλα εἰς χρυσόν καί τήν τέφραν εἰς ἀδάμαντας… Τό αὐτό ἐπισυνέβη καί ἐδῶ εἰς τοῦτο τό τμῆμα τῆς εὐλογημένης ἀττικῆς γῆς, ὅπου ἐγκατεστάθησαν «τά ἀποδημητικά πτηνά τῆς Ρωμηοσύνης», ὡς συνηθίζομεν νά λέγωμεν, καί ἐκ τοῦ μηδενός ἐδημιούργησαν νέας πατρίδας καί προέκοψαν καί ἐμεγαλούργησαν, πάντοτε ὑπό τήν σκέπην τῆς Ἐκκλησίας.

Αὐτή ἀκριβῶς ἦτο καί ἡ προνοητική καί ποιμαντική μέριμνα καί φροντίς τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἐδημιούργησε τόν Μάϊον τοῦ ἕτους 1974, πρό πεντήκοντα ἀκριβῶς ἐτῶν, ἐκ τῶν κανονικῶν ἐδαφῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, τήν Μητρόπολιν Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας, διά τό πλῆθος τῶν πιστῶν εἰς τήν περιοχήν καί διά τήν καλυτέραν διαποίπανσίν των. Πρῶτος Ποιμήν τῆς ἀρτιπαγοῦς Μητροπόλεως κατέστη ὁ ἐκλεκτός Ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ὁ ἀπό Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς Τιμόθεος ὁ Ματθαιάκης, ὁ καλός κἀγαθός, ὁ φιλόπατρις καί φιλογενής, ὁ βαθυνούστατος θεολόγος, ὁ ὁποῖος πολύ ἠγάπησε τό ποίμνιόν του καί ἠγαπήθη παρ᾽ αὐτοῦ καί κατέλιπε φήμην ἁγίου καί εὐλαβεστάτου Ἱεράρχου. 

Τοῦ αὐτοῦ πνευματικοῦ ἀναστήματος ὑπῆρξε καί ὁ διάδοχος τοῦ ἀειμνήστου Τιμοθέου, μακαριστός Κωνσταντῖνος. Δανειζόμεθα τούς λόγους τοῦ νῦν Μητροπολίτου Νέας Ἰωνίας διά νά σκιαγραφήσωμεν ἁδρομερῶς τήν προσωπικό-τητα τοῦ ἀμέσου προκατόχου του: «Ὁ πολυσέβαστος Μητροπολίτης κυρός Κωνσταντῖνος χάραξε μέ συνέπεια καί ἔνθεο ζῆλο τή δική του φωτεινή πορεία στην καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερά Μητρόπολη γιά εἴκοσι ὁλόκληρα ἔτη. Ἀπό τό 1994, ὅταν καί ἐξελέγη ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Μητροπολίτης Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας, ἐργάσθηκε ἀόκνως καί διηκόνησε μέ θυσιαστική ἀγάπη, μέ σύνεση καί εὐθύνη, μέ προγραμματισμό, μέ πίστη καί ἐλπίδα, ἀφήνοντας ἔτσι ἀνεξίτηλα τά ἴχνη του στήν Τοπική μας Ἐκκλησία»[1].

Ἐδανείσθημεν, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, τούς λόγους αὐτούς, καθώς ὁ ἀδελφός Γαβριήλ διηκόνησε τόν μακαριστόν Μητροπολίτην Κωνσταντῖνον καθ᾽ ὅλην τήν περίοδον τῆς ἀσθενείας του καί τόν περιέθαλψε μέ παραδειγματικήν ἀφοσίωσιν ὡς πραγματικός πνευματικός υἱός. Ἐπαινοῦμεν τόν Ποιμενάρχην σας, ὄχι μόνον δι᾽ αὐτήν του τήν πρᾶξιν, ἀλλά διότι ἐργάζεται φιλοτίμως καί ἐγκόπως διά τήν Ἐκκλησίαν καί δή διά τήν νεότητα. Μέ λιπαράν θεολογικήν καί θύραθεν παιδείαν ἀποτελεῖ ἕνα ἐκ τῶν πλέον ἱκανῶν καί δυναμικῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Εὐδοκίᾳ καί χάριτι Θεοῦ, ἡ Ἱερά Μητρόπολις Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας ἑορτάζει τό «Χρυσοῦν Ἰωβηλαῖον» αὐτῆς ὑπό τήν στιβαράν καί πεπνυμένην πηδαλιουχίαν τοῦ Μητροπολίτου Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος τυγχάνει νέος μέν τῇ ἡλικίᾳ ἀλλά δυναμικός καί ρηξικέλευθος. Εὐχαριστοῦμεν ἅπαξ ἔτι διά τήν πρόσκλησιν καί τήν ὑποδοχήν, ἀλλά καί διά τά ἀδελφικά του αἰσθήματα τόν Ποιμενάρχην τῆς προσφυγικῆς ταύτης Μητροπόλεως καί συγχαίρομεν αὐτόν ὁλο-καρδίως διά τό ἔργον του καί τήν τετιμημένην ἀρχιερατικήν του διακονίαν. 

Κατακλείοντες τόν λόγον, ἐκφράζομεν καί πάλιν τήν εὐγνωμοσύνην τῆς ἡμῶν Μετριότητος καί τῆς τιμίας συνο-δείας μας εἰς πάντας ὑμᾶς διά  τήν θερμήν ὑποδοχήν καί τήν ἐκδήλωσιν εἰλικρινῶν αἰσθημάτων ἀγάπης καί τιμῆς, ἐπικα-λούμενοι δέ ἐπί πάντας ὑμᾶς τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Βουρλιώτισσας καί τοῦ Ἁγίου Νεομάρ-τυρος Γεωργίου τοῦ Νεαπολίτου, εὐχόμεθα ἐκ βάθους καρδίας ἡ νέα πεντηκονταετία ζωῆς καί προσφορᾶς τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως νά εἶναι πλήρης ἔργων ἀγαθῶν καί πεπληρωμένη πάσης ἄνωθεν εὐλογίας. Ἀμήν! 

Πρόποσι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου εἰς τό πρός τιμήν Αὐτοῦ παρατιθέμενον δεῖπνον ὑπό τῆς Ἀθλητικῆς Ἑνώσεως Κωνσταντινουπόλεως (Α.Ε.Κ.)

 

 

Πρόποσις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου εἰς τό πρός τιμήν Αὐτοῦ παρατιθέμενον δεῖπνον ὑπό τῆς Ἀθλητικῆς Ἑνώσεως Κωνσταντινουπόλεως (Α.Ε.Κ.) 

(Ἀθῆναι, 22-11-2024)

* * *Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κύριε Ἱερώνυμε, Τιμιώτατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι,

Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων Κουροπαλάτη κύριε Δημήτριε Μελισσανίδη, Ἐκλεκτοί συνδαιτυμόνες, Εὐγενῶς προσκληθέντες καί εὑρισκόμενοι εἰς τό ἐπίσημον τοῦτο δεῖπνον, διά νά ἀπολαύσωμεν εἰσέτι μίαν φοράν τήν φιλοξενίαν τῶν ἰδικῶν μας ἀνθρώπων, τῶν μελῶν τῆς ἱστορικῆς Ἀθλητικῆς ῾Ενώσεως Κωνσταντινουπόλεως της Α.Ε.Κ., χαιρετίζoμεν ἅπαντας ἐγκαρδίως καί πατρικῶς καί μεταφέρομεν εἰς ὑμᾶς τήν εὐλογίαν τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου. Αἰσθανόμεθα ἰδιαιτέραν συγκίνησιν καί ὑπερηφάνειαν διά τάς ἐπιτυχίας τῆς Ἀθλητικῆς σας Ἑνώσεως, συνέχισιν καί αὔξησιν τῶν ὁποίων εὐχόμεθα ἐκ βάθους καρδίας.  Ὁ χῶρος τοῦ ἀθλητισμοῦ καυχᾶται διά τήν ἰδέαν καί τό πνεῦμα, τά ὁποῖα ἐκπροσωπεῖ ἐπαξίως ἡ Α.Ε.Κ. Ἡ ἰδέα τοῦ «εὖ ἀγωνίζεσθαι», ὡς τρόπος σκέψεως καί συμπεριφορᾶς, πρέπει νά είναι παροῦσα εἰς ὅλους τούς τύπους τοῦ ἀθλητισμοῦ, ἀλλά ὀφείλει νά διέπῃ καί ὅλας τάς ἐκφάνσεις τῆς ἀνθρωπίνης δράσεως. Τό φίλαθλον πνεῦμα τῆς Α.Ε.Κ ἐκφράζεται μέσω τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦ καί τῆς ἐπικοινωνίας, τῆς ἀλληλοκατανοήσεως καί τῆς συνεργασίας μεταξύ ἀτόμων καί ὁμάδων. Αὐτάς τάς ἀξίας καί τά ἰδανικά καλούμεθα πάντες νά καλλιεργήσωμεν καί νά μεταφέρωμεν εἰς τήν νέαν γενεάν, ὥστε νά κτίσωμεν ἕνα καλλίτερον καί δικαιότερον αὔριον. Αἱ πνευματικαί αὐταί ἀξίαι διεσώθησαν καί ἐκαλλιεργήθησαν εἰς τάς νέας των ἑστίας ὑπό ὅλων ὅσων ἄκοντες ἐγκατέλειψαν τήν πατρῷαν γῆν ἐν καιροῖς κλύδωνος. Οἱ πρόσφυγες μετέφερον, ἐγγεγραμμένα εἰς τήν καρδίαν των, τήν πίστιν καί τό ἦθος, τήν τιμιότητα καί τήν ἐργατικότητα, μίαν πολιτισμικήν παρακαταθήκην αἰώνων. Ὅσοι παρέμειναν εἰς τήν Πόλιν, οἱ «ὀλίγοι ἀλλά ἀμέτρητοι», ἔμειναν πιστοί καί ἀκλόνητοι φύλακες τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς τρόπου τοῦ βίου, δίδοντες, παρά τάς δυσκολίας, μαρτυρίαν πολιτισμοῦ  καί ἀνθρωπισμοῦ πανανθρωπίνης ἐμβελείας. Δραττόμεθα σήμερον τῆς εὐκαιρίας νά ἀπευθύνωμεν συγχαρητηρίους εὐχάς εἰς ὅλους ὅσους συνέβαλον εἰς τήν δημιουργίαν τοῦ ὡραίου τούτου σταδίου μέ τήν ἐπωνυμίαν «Ἁγιά – Σοφιά», τό ὁποῖον εἶναι ἐμφανῶς ἐπηρεασμένον ἀπό τήν Βυζαντινήν ἀρχιτεκτονικήν. Τό ἐξωτερικόν του τμῆμα εἶναι κατεσκευασμένον συμφώνως πρός τό πρότυπον τῶν θεοδοσιανῶν τειχῶν καί ἐπί τῶν θυρῶν ἀναγράφονται τά ὀνόματα τῶν ἱστορικῶν προσφυγικῶν πόλεων τῆς Ἀνατολῆς εἰς ἔνδειξιν τῆς ἀμέσου σχέσεως τῆς Ἀθλητικῆς μας Ἑνώσεως μέ τάς ἀλησμονήτους πατρίδας.   Μέ αὐτάς τάς σκέψεις καί τά αἰσθήματα, ὑψοῦντες τό κύπελλον, ἐκφράζομεν τήν εὐγνωμοσύνην μας πρός ὑμᾶς, Ἐντιμολογιώτατε καί ἀγαπητέ Ἄρχων κύριε Μελισσανίδη, διά τήν εὐγενῆ πρόσκλησιν, διά τήν ἀβραμιαίαν φιλοξενίαν καί τήν ὅλην ἐγκάρδιον φροντίδα, καθώς καί διά τήν γενναιόδωρον διάθεσιν τοῦ ἀεροσκάφους διά τήν μετακίνησιν ἡμῶν καί τῆς σεπτῆς συνοδείας μας, συγχαίροντες δέ ὑμᾶς ἅπαξ ἔτι εἰλικρινῶς διά τό παρόν ἐντυπωσιακόν στάδιον, ἀπευθύνομεν χαιρετισμόν ἀγάπης καί τιμῆς πρός τούς νῦν Διοικοῦντας αὐτό καί τούς συνεργάτας των, καθώς καί πρός πάντας τούς στηρίζοντας τό σπουδαῖον ἔργον τῆς Α.Ε.Κ., εὐχόμενοι ὑγείαν κατ᾿ ἄμφω καί πᾶσαν ἄνωθεν εὐλογίαν.  Νά ἐνθυμῆσθε πάντοτε, ὅτι ὁ Πατριάρχης σας εἶναι καί θά εἶναι, μέχρι τήν τελευταίαν του ἀναπνοήν, εἰς τό πλευρόν σας. 

Ζήτω ἡ Α.Ε.Κ!