ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Ὁ Μητροπολίτης  
Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας Κωνσταντῖνος 
πρός  τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τό θεοσεβές πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί ἐν Κυρίῳ,

παρῆλθον ἢδη εἲκοσι ὁλόκληρα ἒτη ἀπό τότε πού ἡ Χάρις τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ μέ ἒταξε Ποιμένα καί Ἐπίσκοπον καί Πνευματικόν Πατέρα τῶν λογικῶν Αὐτοῦ προβάτων εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας, διαδεχθείς εἰς αὐτήν τόν Μακαριστόν Μητροπολίτην Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας κυρόν Τιμόθεον τόν Ματθαιάκην, πλησίον τοῦ ὁποίου εἶχον εἰργασθεῖ ὡς Πρωτοσύγκελλος αὐτοῦ διά τήν συγκρότησιν καί δημιουργίαν τῆς νεοσυστάτου τότε Ἱερᾶς Μητροπόλεως, καθῶς καί διά τά εὐαγῆ Ἱδρύματα τά ὁποῖα κοσμοῦν τήν Ἱεράν αὐτήν Μητρόπολιν. Ἐάν κατά τό μακρόν αὐτό διάστημα εἰργάσθην μέ ὃλας μου τάς δυνάμεις καί ἀμείωτον πάντοτε ζῆλον, αὐτό τό γνωρίζει καλύτερον παντός ἂλλου ὁ Παντογνώστης καί Παντεπίσκοπος Θεός, ὁ Ὁποῖος καί θά μέ κρίνῃ ἀναλόγως κατά τήν μεγάλη καί ἐπιφανῆ ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του. 
Ἢδη ὃμως ἀδελφοί μου τά ἒτη παρῆλθον καί ἀφῆκαν ἐπάνω μου τά ἲχνη των, πρό ἒτους δε περίπου ἒπαθα σοβαρώτατον ἀτύχημα μέ συντριπτικόν κάταγμα εἰς τό ἀριστερόν πόδι μου, τό ὁποῖον μέ ταλανίζει δυστυχῶς ἀκόμη καί ἐξαιτίας τοῦ ὁποίου ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας ἒκρινε, ὃτι πρέπει νά μέ ἀπαλάξῃ τῶν καθηκόντων μου ὡς Ποιμενάρχου τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως. 
Ἀποχωρῶν λοιπόν τῆς ἐνεργοῦς ὑπηρεσίας ἀπό τήν ἁγιωτάτην αὐτήν Μητρόπολιν, θέλω νά ἐκφράσω πρός πάντας, καί τόν ἱερόν κλῆρον καί τόν θεοσεβῆ λαόν τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως, τάς ἀπείρους καί εὐγνώμονας εὐχαριστίας μου τόσο διά τήν ἀγάπην καί τόν σεβασμόν μέ τά ὁποῖα περιβάλλετε τό ταπεινόν μου πρόσωπον, ὃσο καί διά τήν βοήθειαν τήν ὁποίαν προσεφέρατε ὁσάκις ἐζήτησα αὐτήν διά διαφόρους ἀνάγκας καί τῶν εὐαγῶν Ἱδρυμάτων μας ἀλλά καί μελῶν τοῦ πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. 
Ἐπικαλοῦμαι ἐπί πάντας ὑμᾶς καί τάς οἰκογενείας ὑμῶν πλουσίαν τήν χάριν καί τό ἒλεος καί τήν εὐλογίαν τοῦ Πανοικτίρμονος Θεοῦ, παρακαλῶ δε ἀπό καρδίας ὃπως μνημονεύητε καί σεῖς τοῦ ὀνόματός μου εἰς τάς πρός Κύριον προσευχάς σας. 
Ἐπί τούτοις διατελῶ μετά διαπύρων πατρικῶν εὐχῶν,

Ὁ Μητροπολίτης

Ὁ Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας Κωνσταντῖνος  

Ο Σταυρός του μαρτυρίου (Χρυσόστομος Σμύρνης)

Ο Σταυρός του μαρτυρίου (Χρυσόστομος Σμύρνης)
Αρχιμ. Δωρόθεος Πάπαρης νυν Μητροπολίτης Δράμας 

Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Ι.ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ 

Πώς υπομένει κάποιος το μαρτύριο της ίδιας του της ζωής; Μόνον αν μιμηθεί τον πρωτομάρτυρα του Γολγοθά Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Θυμόμαστε αυτές τις μέρες τη θλιβερή επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής (1922) και τους μάρτυρες που σφαγιάστηκαν στη γη της Μικράς Ασίας. Εξέχουσα θέση έχει ανάμεσά τους ο εθνομάρτυρας Χρυσόστομος, μητροπολίτης Σμύρνης, αναγνωρισμένος πλέον Άγιος της Εκκλησίας μας.
Η πιο αυθεντική μαρτυρία για το θάνατο του Χρυσοστόμου είναι αυτή που κατέθεσε, στην ομιλία του κατά την έκτακτη συνεδρίαση της Ακαδημίας Αθηνών, στις 14.12.1982 ο Ακαδημαϊκός Γεώργιος Μυλωνάς, καταγόμενος από τη Σμύρνη. Ας την προσέξουμε:

«Θα μου επιτρέψετε να τελειώσω την ομιλία μου με μια προσωπική μαρτυρία, που για πρώτη φορά εξομολογούμαι.
Κατά τις τελευταίες ημέρες του Σεπτεμβρίου 1922 μια ομάδα φοιτητών του International College της Σμύρνης και εγώ βρεθήκαμε φυλακισμένοι σε απαίσιο υπόγειο, σ’ ένα από τα μπουντρούμια του Διοικητηρίου της Σμύρνης. Σ’ αυτό ήταν ασφυκτικά στριμωγμένοι Έλληνες Χριστιανοί αιχμάλωτοι, μάλλον άνθρωποι προορισμένοι για θάνατο.
Τις βραδινές ώρες φύλακες μ’ επικεφαλής Τουρκοκρητικό παραλάμβαναν θύματα και τα τουφέκιζαν. Στις 5 το απόγευμα της τελευταίας ημέρας του θλιβερού Σεπτεμβρίου, ο Τουρκοκρητικός εκείνος με διέταξε να τον ακολουθήσω στην αυλή.
«Είσαι δάσκαλος;» με ρωτά. «Αυτήν την τιμή είχα» του απαντώ. «Και οι άλλοι που είναι μαζί σου είναι φοιτητές;». «Ναι» του λέγω. «Γρήγορα, μάζεψέ τους και φέρε τους εδώ». «Ελάτε μαζί μου έξω» λέγω στους συντρόφους μου. «Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα μας. Εμπρός με θάρρος».
Ποιά ήταν η έκπληξή μας όταν ακούσαμε τον Τουρκοκρητικό να λέει: «Δεν θα σας σκοτώσω, θα σας σώσω. Απόψε θα θανατωθούν όλοι όσοι είναι μέσα στο μπουντρούμι, γιατί έφεραν και άλλους που δεν έχουμε χώρο να τους στοιβάξουμε. Θα σας σώσω σήμερα, γιατί ελπίζω αυτό να με βοηθήσει να λησμονήσω μια τρομερή σκηνή που αντίκρισαν τα μάτια μου, σκηνή στην οποία έλαβα μέρος».
Και συνέχισε: «Παρακολούθησα το χάλασμα του Δεσπότη σας. Ήμουν μ’ εκείνους που τον τύφλωσαν, που του βγάζαν τα μάτια και αιμόφυρτο τον έσυραν από τα γένεια και τα μαλλιά στα σοκάκια του Τουρκομαχαλά, τον ξυλοκοπούσαν, τον έβριζαν και τον πετσόκοβαν. Βαθειά εντύπωση μου έκανε και αξέχαστη παραμένει η στάση του. Στα μαρτύρια που τον υπέβαλαν δεν απαντούσε με φωνές, με παρακλήσεις, με κατάρες.
Το πρόσωπό του το κατάχλωμο, σκεπασμένο με το αίμα των ματιών του, το είχε στραμμένο προς τον Ουρανό και διαρκώς κάτι ψιθύριζε που δεν ακουγόταν καλά. «Ξέρεις εσύ, δάσκαλε, τι έλεγε;». «Ναι, ξέρω» του απάντησα. «Έλεγε, Πάτερ Άγιε, συγχώρεσέ τους, δεν γνωρίζουν τι κάνουν». 
«Δεν σε καταλαβαίνω, δάσκαλε, μα δεν πειράζει. Από καιρό σε καιρό, όταν μπορούσε, ύψωνε κάπως το δεξί του χέρι και ευλογούσε τους διώκτες του. Κάποιος πατριώτης μου αναγνωρίζει την χειρονομία της ευλογίας, μανιάζει, και με το τρομερό μαχαίρι του κόβει και τα δυο χέρια του Δεσπότη. Εκείνος σωριάστηκε στη ματωμένη γη με στεναγμό. Τόσο τον λυπήθηκα που με δυο σφαίρες στο κεφάλι τον αποτέλειωσα».
«Αυτή είναι η ιστορία μου. Τώρα που σας την είπα ελπίζω πως θα ησυχάσω. Γι’ αυτό σας χάρισα τη ζωή». «Και που τον έθαψαν;» ρώτησα με αγωνία. «Κανείς δεν ξέρει που έριξαν το κομματιασμένο του κορμί».
Από τη στιγμή που ακούσαμε την ομολογία του φύλακα, συνεχίζει ο Γεώργιος Μυλωνάς, εγώ και η συντροφιά μου νοιώσαμε τη σκιά του Δεσπότη να μας καλύπτει και να μας προστατεύει στην σκλαβιά μας, στην εξορία μας στα βάθη της Μικράς Ασίας μέχρι τον γυρισμό στην Πατρίδα. Όλοι –εγώ και οι σπουδαστές του Κολλεγίου– γυρίσαμε ασφαλείς στην Πατρίδα χάρη στην ευλογία του.
Τρία σχόλια: Ο σταυρικός τρόπος ζωής φαίνεται ξεκάθαρα στη στάση του Χρυσοστόμου απέναντι στους διώκτες του. Δεν τους καταριέται αλλά τους ευλογεί.
Το αποτέλεσμα του σταυρικού τρόπου ζωής. Τη στιγμή της θυσίας φαινόταν ότι ο Χρυσόστομος ήταν ανόητος που δεν έφυγε από τη Σμύρνη να γλυτώσει το θάνατο. Εκ των υστέρων κρίνοντας, ο Χρυσόστομος μένει στην αιωνιότητα και οι διώκτες του χάθηκαν.
Εύκολα κατακρίνουμε τους ιερείς και επισκόπους. Η ιστορία έχει δείξει, όμως, ότι στις δύσκολες στιγμές είναι δίπλα στο ποίμνιό τους. Δεν το εγκαταλείπουν. 

Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΜΥΡΝΗΣ

ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΜΙΑΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ

Ζούμε σε παράξενες εποχές όπου βασιλεύει το αγκάθι .Δυστυχώς σε ένα χώρο όπου θα έπρεπε να κυριαρχούν  η αγάπη του Χριστού η Αλήθεια και η ειλικρίνεια  έχουν εγκατασταθεί  σε μεγάλο βαθμό η υποκρισία, το ψεύδος και η διαπλοκή ενώ η εκκοσμίσκευση  κινεί τα νήματα χωρίς πλέον να κρατά τα προσχήματα. Όλα αυτά τα καταθέτω με πόνο ψυχής όμως πιστεύω πως όταν έχουμε μπροστά μας ιστορικά γεγονότα ο Λαός θα πρέπει να πληροφορείται την αλήθεια όσο και αν αυτή δεν είναι αρεστή σε ορισμένους.Τους τελευταίους μήνες έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια υποβαθμίσεως και απομακρύνσεως των ηλικιωμένων Ιεραρχών με την σαθρή  δικαιολογία πως πρέπει να φύγουν για να μπει "νέο αίμα στην Εκκλησία που θα δώσει την ευκαιρία στους νέους να την πλησιάσουν" ! Τα παραπάνω δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με την αγιοπατερική διδασκαλία και την ιερή Παράδοση και βέβαια δεν δικαιολογούνται  από κανένα απολύτως Ιερό Κανόνα .Τα παραπάνω είναι φθηνή δημαγωγία και δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.Η νεολαία δεν ενδιαφέρεται για την ηλικία του Ιεράρχη η του παπά αλλά για το άρωμα του αγίου Πνεύματος που πρέπει να εκπέμπει η παρουσία τους μέσα στον κόσμο.Γιαυτό και οι Άγιοι Πατέρες δεν θέσπισαν Νόμο Ιερό που να προβλέπει την απομάκρυνση των Γερόντων. Οι Γέροντες θα βάλουν την εμπειρία και οι νέοι την δύναμη κι έτσι θα ορθοποδήσει το θείο οικοδόμημα, όλα τα άλλα είναι λόγια ξένα με την εκκλησιαστική διδασκαλία  και πρακτική και το μόνο που ικανοποιούν είναι η φιλοδοξία ορισμένων νεοσσών να δουν τον εαυτό τους να φιγουράρει στις αρχιερατικές πασαρέλες των πανηγυριών.Στα παραπάνω υπάρχει αντίλογος σεβαστός.Πολλοί λένε πως υπάρχουν Ιεράρχες που δεν μπορούν να ασκήσουν τα καθήκοντά τους με αποτέλεσμα το περιβάλλον τους να λυμαίνεται την Μητρόπολη και οι ίδιοι να ξευτιλίζονται στα τέλη της ζωής τους.Την λύση στο παραπάνω πρόβλημα την δίνει η σοφή πρακτική της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως που αντί να απομακρύνει προάγει τους ασθενείς Αρχιερείς δίνοντας σε αυτούς τον τίτλο μιας πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Μητροπόλεως με όλα τα δικαιώματα ενός εν ενεργεία Μητροπολίτου αλλά χωρίς Μητρόπολη και με εξασφαλισμένο τον αξιοπρεπή τρόπο διαβιώσεώς τους .Δεν είναι δυνατόν η παρουσία ενός Επισκόπου στην Μητρόπολή του να εξαρτάται από την γνώμη του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας ,ούτε να απομακρύνονται Αρχιερείς βάσει κάποιας διατάξεως ενός Νόμου του Κράτους και βέβαια η αξιοπρεπής διαβίωση δεν απορρέει από την εντολή στον Διάδοχο "να αναλάβει τον πολιό Ιεράρχη και να τον περιθάλψει με αγάπη και στοργή" ! Πριν από λίγες ημέρες  το θέμα ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα ύστερα από μια απόφαση της Ιεράς Συνόδου που έλεγε "  "Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ομοφώνως αποφάσισε, βάσει του άρθρου 34, παρ. 3 και 4 του Νόμου 590/1977 «Περί του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος», την ενεργοποίηση της διαδικασίας αποστολής Επιτροπής στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Κωνσταντίνο, για να κρίνει την ικανότητά του να διαποιμαίνει την Ιερά Μητρόπολή του." . Ας δούμε εν συντομία το ιστορικό αλλά και το παρασκήνιο αυτής της αποφάσεως.Ο Σεβασμιώτατος κ.Κωνσταντίνος είχε περί τα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου ένα ατύχημα που στον καθ ένα μπορεί να συμβεί ,έπεσε στις σκάλες του σπιτιού του και έπαθε κάταγμα  στο αριστερό πόδι. Νοσηλεύτηκε ,υπέστη χειρουργείο αλλά στην πορεία της ανάρρωσης διαπιστώθηκε ότι το πόδι δεν είχε καλά "κολλήσει " και θα έπρεπε να υποστεί και πάλι την δοκιμασία του χειρουργείου ταυτόχρονα με την θεραπευτική αγωγή που ακολουθούσε για ένα χρόνιο πρόβλημα στα μάτια που επιδεινώθηκε από την πτώση του αλλά ανταποκρινόνταν πλήρως στην θεραπευτική αγωγή με θεαματικά αποτελέσματα. Παραταύτα ο Σεβασμιώτατος ασκούσε κανονικά τα καθήκοντά του βοηθούμενος υπό του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου και των στενών του Συνεργατών.  Ενώ λοιπόν βρισκόταν σε αυτό το στάδιο δέχθηκε την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου που θέλησε να πληροφορηθεί για τις εξελίξεις στην πορεία της υγείας του Σεβασμιωτάτου, ο οποίος πάντα ήταν στο πλευρό του κ.Ιερωνύμου από την εποχή που ήταν Μητροπολίτης Θηβών με τα γνωστά προβλήματα που αντιμετώπισε, λίγο πριν την εκλογή του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Η συνάντηση έγινε σε "αδελφικό" κλίμα και ο Μακαριώτατος δεν παρέλειψε να αναφερθεί στα δικά του παρόμοια προβλήματα από τα δύο σχετικά ατυχήματα που είχε πρόσφατα. Στην συνέχεια ευχήθηκε καλή και σύντομη ανάρρωση στον Μητροπολίτη και αναχώρησε .Την επομένη κατά την Συνεδρία της Ι.Συνόδου,που συνήθως είναι τυπική λόγω της λήξεως της θητείας της,έφερε ο ίδιος το θέμα προς συζήτηση και ζήτησε την ενεργοποίηση του σχετικού Νόμου. Έπρεπε να γίνει τότε γιατί η πλειοψηφία ήταν δική του ,αν το κρατούσε για την επόμενη σύνθεση της Συνόδου το θέμα δεν θα περνούσε, όπως δεν πέρασε για τους άλλους Μητροπολίτες που είναι στο "στόχαστρο". Δεν θα ήταν πιο γενναίο αν στην συνάντηση του με το κ.Κωνσταντίνο ζητούσε την παραίτησή του, αν ευθέως του έλεγε την αλήθεια των προθέσεών του;Αυτός είναι και ο λόγος της πικρίας μας κανένας άλλος.Ο Μητροπολίτης κ.Κωνσταντίνος δεν ήταν "γαντζωμένος στον Θρόνο του " ήταν,κυριολεκτικά.γαντζωμένος στην εργασία του.Σαράντα ολόκληρα χρόνια στην Μητρόπολη Ν.Ιωνίας,είκοσι ως Πρωτοσύγκελλος και είκοσι ως Μητροπολίτης ΔΕΝ απουσίασε ούτε μία ημέρα από το Γραφείο του και αυτό το καταθέτω υπεύθυνα γιατί διετέλεσα και Διακονός του και Πρωτοσυγκελλός του.Ας μας πουν έστω και ένα από τους νέους Μητροπολίτες που κάνει το ίδιο ..έστω και έναν.. Δεν μας πικραίνει η φυγή τόσο όσο μας πικραίνει ο τρόπος.Δεν αντιμετωπίζουν έτσι έναν Ιεράρχη που λευκάνθηκε στην υπηρεσία της Εκκλησίας,που Διακόνησε στα Βασιλικά Ανάκτορα, στην Βόρειο Ελλάδα,στην προσφυγούπολη της Ν.Ιωνίας αφήνοντας παντού φήμη αγαθή και έργο σεβαστό.Δεν αντιμετωπίζουν έτσι έναν Ανθρωπο που βρίσκεται σε ανάρρωση,δεν αντιμετωπίζουν έτσι έναν Ευεργέτη ... Αμέσως μετά την εν πολλοίς άκομψη ανακοίνωση της Συνοδικής αποφάσεως οι αντιδράσεις ήταν αναμενόμενες με πρώτη αυτή των Ιερέων της Μητροπόλεως που έσπευσαν με υπόμνημά τους προς την Ιερά Σύνοδο να ζητήσουν ανάκληση της αποφάσεως για να υποστούν τον χλευασμό από τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια πως εκτελούν" διατεταγμένη υπηρεσία"!!! Ο Μητροπολίτης κ.Κωνσταντίνος αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια την προσβολή και ύστερα από σκέψη και προσευχή πήρε την ηρωική  απόφαση να αποχωρήσει.Την απόφαση την έλαβε μόνος του και ΔΕΝ έπαιξε κανένα "καταλυτικό ρόλο" η τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με Ιεράρχη νησιώτικης Μητροπόλεως,όπως έσπευσε ο ίδιος ο νησιώτης Ιεράρχης να διαρρεύσει σε φίλους του δημοσιογράφους! Η παραίτηση έγινε όπως ήταν αναμενόμενο αποδεκτή ,ο δρόμος για τον "εκλεκτό", που τον γνωρίζει όλη η Ορθόδοξος Εκκλησία εδώ και μήνες άνοιξε,δεν μένει παρά μόνο η τυπική έγκριση της επιλογής από την Ιεραρχία και όλα θα είναι ωραία και καλά στην αυλή της αγίας Φιλοθέης..Όμως το άδικο δεν το ευλογεί ο Θεός όσο κι αν προσπαθούμε εμείς να το ντύσουμε με τον μανδύα του δικαίου.Η παραίτηση υποβλήθηκε υπό το κράτος αφόρητης ψυχολογικής βίας και ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει την Κανονικότητά της.Παραθέτω στην συνέχεια την σχετική ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου για να σχολιάσω μόνο την τελευταία παράγραφο. "Εν συνεχεία η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έκανε αποδεκτή την παραίτηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Κωνσταντίνου εκ της Ιεράς Μητροπόλεως αυτού, η οποία υπεβλήθη στην Ιερά Σύνοδο σήμερα. Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας θα ορισθή μετά την έκδοση του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος.Η Εκκλησία της Ελλάδος απευθύνει και εκφράζει τον έπαινό Της προς τον Σεβασμιώτατο κ. Κωνσταντίνο για την μακρά διακονία του στην Εκκλησία. Επίσης αποφάσισε να δοθεί εντολή στον διάδοχό του να αναλάβει τον πολιό Ιεράρχη και να τον περιθάλψει με φροντίδα και στοργή. " 

Άγιοι Πατέρες σας ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια και το ενδιαφέρον σας για το μέλλον του Μητροπολίτη μας .Θα θέλαμε όμως να σας πούμε πως ο Επίσκοπος και Πατέρας μας ΔΕΝ έχει την ανάγκη της "στοργής" της "φροντίδας" και της "περιθάλψεως" του διαδόχου του.Αυτά για να γίνουν πράξη δεν χρειάζεται "εντολή" αλλά πηγαία και ειλικρινής αγάπη.Τον Διάδοχο θα τον δεχθούμε με σεβασμό σαν Μητροπολίτη και Προϊστάμενό  μας .Πατέρας μας όμως θα είναι όσο ο Θεός το επιτρέπει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ κι εμείς έχουμε διδαχθεί  πως τον Πατέρα τον φροντίζεις με στοργή και αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια, πολύ δε περισσότερο όταν δεν έχει εξουσία.Αυτήν την αγάπη άγιοι Πατέρες σας ευχόμεθα να βιώσετε όταν θα έρθει και η δική σας η σειρά.

Με σεβασμό

π.Τιμόθεος Ηλιάκης