ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου

ΟΙΚΟΙ ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΝ ΤΩ ΑΓΙΩΝΥΜΩ ΟΡΕΙ ΤΟΥ ΑΘΩ
ΔΙΑΛΑΜΨΑΝΤΑΣ ΟΣΙΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΗΜΩΝ

Ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη Υπερμάχω.
 Ως υποφήτας των ενθέων αναβάσεων
Και συστοιχίαν δωρεών των υπέρ έννοιαν
Τους εν Άθω μακαρίσωμεν θεοφόρους
Τους Οσίους Ιεράρχας τε και Μάρτυρας
Ως ημών καθηγεμόνας και εκφάντορας
Τούτοις λέγοντες, χαίροις δήμε θεόλεκτε. 

Άγγελοι εν τω Άθω, διαφόροις εν χρόνοις, ωράθητε Όσιοι Πατέρες (εκ γ’), και συν τη αγγελική ζωή, καταλλήλοις διαλάμπετε χάρισι, δι’ ών καταφαιδρύνετε, υμάς τους πίστει εκβοώντας.

Χαίρετε τύποι της εγκρατείας

Χαίρετε λύχνοι της αληθείας

Χαίρετε κανόνες λαμπρών αναβάσεων

Χαίρετε εικόνες αΰλων εμφάσεων

Χαίρετε όμιλε μακάριε των εν Άθω Ασκητών

Χαίρετε σύστημα ισάγγελον ανωνύμων και γνωστών

Χαίρετε ησυχίας ουρανόφωτοι στύλοι

Χαίρετε αληθείας ουρανόβροντα χείλη

Χαίρετε βότρυες της ασκήσεως

Χαίρετε σάλπιγγες της φρονήσεως

Χαίρετε μύσται Χριστού κοινωνίας

Χαίρετε στήλαι λαμπράς αριστείας

Χαίρετε Πατέρες Όσιοι

Βίου του ισαγγέλου, ακριβείς χαρακτήρες, ωράθητε εν Άθω Πατέρες, τρόποις τε και θείαις αρεταίς, της μελλούσης λαμπρότητος την έλλαμψιν, εκφαίνοντες εκάστοτε, τοις τω Κυρίω εκβοώσιν.

Αλληλούϊα.

Γεηράς προσπαθείας, χωρισθέντες Πατέρες, προσήλθετε προθύμως εν Άθω, και βίω αμέμπτω εν αυτώ, προς υπερκόσμια όρη υψώθητε, παιδεύοντες τα κρείττονα, τους βοώντας υμίν τοιαύτα˙

Χαίρετε κρίνα της αφθαρσίας

Χαίρετε ρόδα της ευσεβείας

Χαίρε αρχηγέτα υμών Αθανάσιε

Χαίρε Εσφιγμένου βλαστέ Αγαθάγγελε

Χαίρε Πάτερ Αθανάσιε καλλονή Πατριαρχών

Χαίρε Όσιε Ακάκιε νέον άστρον Ασκητών

Χαίρε Βατοπαιδίου ώ Αγάπιε έρνος

Χαίρε Σκήτης Ιβήρων ώ Ακάκιε εύχος

Χαίρε σοφέ Παλαμά Γρηγόριε

Χαίρε λαμπτήρ Ιβήρων Γεώργιε

Χαίρετε ρήτορες δικαιοσύνης

Χαίρετε κήρυκες θεοφροσύνης

Χαίρετε Πατέρες Όσιοι.

Δύναμιν αληθείας, και πλούτον θεολογίας, δια πράξεως και θεωρίας, Ιεράρχαι οι θεοειδείς, οι εκ του Άθω ως αστέρες λάμψαντες, εν Χριστώ εθησαύρισαν, τη Εκκλησία εκβοώση˙

Αλληλούϊα.

Εκ χωρών διαφόρων, εν καιροίς τοις ιδίοις, δραμόντες εν τω Άθω Πατέρες, οία Χριστού άρνες λογικοί, της μυστικής νομής κατηξιώθητε, εκτρέφοντες ταις πράξεσι, τους ευλαβώς υμίν βοώντας˙

Χαίρε νοητόν Γερμανέ σέλας

Χαίρε Γεράσιμε θείον γέρας

Χαίρε της Μονής σου δομήτορ Γρηγόριε

Χαίρε Ιβηρίτα Γαβριήλ θεόληπτε

Χαίρε Όσιε Γρηγόριε νηπτικής μυσταγωγέ

Χαίρε Γεδεών αήττητε Καρακάλου αρωγέ

Χαίρε Βατοπαιδίου ο Γεννάδιος θρέμμα

Χαίρε Βουλευτηρίων ο Γερόντιος γέρας

Χαίρε Δομέστικε Γρηγόριε

Χαίρε Διονυσιάτα Γεννάδιε

Χαίρετε σκεύη λαμπρών χαρισμάτων

Χαίρετε βρύσεις ποικίλων θαυμάτων

Χαίρετε Πατέρες Όσιοι.

Ζήλω επτερωμένοι, ακροτάτης αγάπης, έθεσθε σ’ αυτούς υπέρ του πέλας, όσοι κτίτορες σεπτών Μονών, ατρύτοις καμάτοις αυτάς δειμάμενοι, ως ιατρεία κρείττονα, προς σωτηρίαν των βοώντων˙

Αλληλούϊα.

Ήρθη τη ση ελλάμψει, Υπερούσιε Λόγε, απάσης απανθούσης αξίας, η του Άθω Οσία πληθύς, και ταις αρεταίς καλύπτει τα πέρατα, δι’ ών αγιαζόμεθα, οι προς αυτούς βοώντες ταύτα˙

Χαίρετε κόσμου οι λαμπαδούχοι

Χαίρετε Άθω οι πολιούχοι

Χαίρε Κουτλουμουσίου Σκήτης Γεράσιμε

Χαίρε Φιλοθεΐτα θείε Δομέτιε

Χαίρε Πάτερ Διονύσιε κτίτωρ της λαμπράς Μονής

Χαίρε Όσιε Δομέτιε Διονυσίω προσφιλής

Χαίρε Μεγίστης Λαύρας Δαμασκηνέ φυτεία

Χαίρε της Φιλοθέου Δαμιανέ λυχνία

Χαίρε Ιβηρίτα Διονύσιε

Χαίρε Εσφιγμενίτα Δαμιανέ

Χαίρετε άμπελοι πράξεων θείων

Χαίρετε άροτρα πόνων αγίων

Χαίρετε Πατέρες Όσιοι.

Θαύμασι θεοσδότοις, κοσμηθέντες Πατέρες, ως βίου εναρέτου δοχεία, λαμπρύνετε τον Άθω αεί, τοις υπέρ φύσιν υμών κατορθώμασιν, και μοναστών συστήματα, παιδεύετε Κυρίω ψάλλειν˙

Αλληλούϊα.

Ιεράρχαι και θύται, Όσιοι και οπλίται, Ομολογηταί και Μυροβλύται, πόλιν τον Άθω περιφανή, περί ής δεδοξασμένα λελάληται, πνευματικώς ειργάσασθε, εκ βοώντα υμίν εκ πόθου˙

Χαίρετε πάροικοι των ενύλων

Χαίρετε μέτοχοι των αΰλων

Χαίρε Διονύσιε Ρήτορ μακάριε

Χαίρε Αγιαννανίτα Δαβίδ πανάριστε

Χαίρε Όσιε Ευδόκιμε Βατοπαιδινών χαρά

Χαίρε ένδοξε Ευθύμιε Δοχειαρίου ιδρυτά

Χαίρε Βατοπαιδίου Ευθύμιε ποιμενάρχα

Χαίρε Οσιομάρτυς Ευθύμιε Ιβηρίτα

Χαίρε πυρσέ Ιβήρων Ευθύμιε

Χαίρε κλεινέ Ιεράρχα Θεόληπτε

Χαίρετε όρπηκες αθανασίας

Χαίρετε γνώμονες ποιμαντορίας

Χαίρετε Πατέρες  Όσιοι.

Κλήματα ευσεβείας, νέκταρ της αφθαρσίας, αποστάζοντα τοις εν τω Άθω, ώφθηται Οσιοαθληταί, υπέρ Χριστού το αίμα εκχέαντες˙ ώ νυν συνδοξαζόμενοι, εκβοάτε συν τοις Αγγέλοις˙

Αλληλούϊα.

Λάμψαντες εν τω Άθω, πράξει και θεωρία, και πάσης αρετής φωταυγεία, οίαπερ λαμπάδες φαειναί, η των Οσίων χορεία υπέρτιμος, θείω φωτί λαμπρύνετε, τους εκβοώντας υμίν ούτω˙

Χαίρετε άστρα φωτός αδύτου

Χαίρετε πτώσις εχθρού δολίου

Χαίρε Μυροβλύτα Θεόφιλε Όσιε

Χαίρε Δοχειαρίου Θεόφανες πρόβολε

Χαίρε Θεωνά μακάριε Θεσσαλονίκης φωστήρ

Χαίρε Πάτερ Θεοδόσιε Τραπεζούντος ο αστήρ

Χαίρε Λαύρας η νάβλα ηδύφωνε Ιωάννη

Χαίρε κτίτωρ Ιβήρων ομώνυμε Ιωάννη

Χαίρε κλεινέ Ιβηρίτα Ιάκωβε

Χαίρε αυτού ιχνηλάτα Ιάκωβε

Χαίρετε κτίσεως φωταγωγία

Χαίρετε πίστεως λαμπαδουχία

Χαίρετε Πατέρες Όσιοι.

Μύρου του ουρανίου, δια βίου  αγίου, θησαυρίσαντες τας απορροίας, οι βλύζοντες μύρον θαυμαστώς, από του τάφου Μυροβλύται Όσιοι, πιστών αεί ευφραίνετε, την διάνοιαν των βοώντων˙

Αλληλούϊα.

Νόμοις της εγκρατείας, ως σοφοί νομοθέται, κοσμήσαντες υμών τα σεμνεία, γην επαγγελίας μυστικής, τον ουρανομήκη Άθω ειργάσασθε, εν ώ ζωήν αθάνατον, καρπούμεθα οι εκβοώντες˙

Χαίρετε Λόγου η ευωδία

Χαίρετε κόσμου η θυμηδία

Χαίρε των Ιβήρων λαμπάς Ιερόθεε

Χαίρε του Σωτήρος Λευΐτα Ιάκωβε

Χαίρε Ιωάσαφ ένδοξε Νήφωνος ο μαθητής

Χαίρε Σκήτης της Προμήτορος Ιλαρίων οικητής

Χαίρε Διονυσίου Ιωσήφ Μονής δόμα

Χαίρε των Αποστόλων Κοσμά ένθεον στόμα

Χαίρε ποιμήν ποιμένων ώ Κάλλιστε

Χαίρε τρυφή της Λαύρας Κωνστάντιε

Χαίρετε στάχυες θείων καμάτων

Χαίρετε σύσκηνοι των Ασωμάτων

Χαίρετε Πατέρες Όσιοι.

Ξενωθέντες τελείως, των του βίου φροντίδων, χορός Ησυχαστών μακαρίων, κατά μόνας μόνω τω Θεώ, ησύχω νω λατρεύειν ηρετίσασθε, θεοειδείς δε ώφθητε, τη θεία ενώσει βοώντες˙

Αλληλούϊα.

Όλη λελαμπρυσμένη, αρετών ταις ακτίσι, καθάπερ Εκκλησία εκ μέρους, η εξ Οσίων και Αθλητών, και Ιεραρχών του Άθω συνέλευσις, εκλάμπει εν τοις πέρασι, προς σωτηρίαν των βοώντων˙

Χαίρετε δόξης θείας επόπται

Χαίρετε Όσιοι οι θεόπται

Χαίρε της Ζωγράφου Κοσμά θείον κόσμημα

Χαίρε Κουτλουμουσίου Κυπριανέ ήδυσμα

Χαίρε Σκήτης της Προμήτορος Κοσμά κόσμος μυστικός

Χαίρε της αυτής αγλάϊσμα Λουκά Μάρτυς ο κλεινός

Χαίρε Μονής Προδρόμου ώ Λεόντιε άνθος

Χαίρε της αυτής αύθις ώ Μακάριε αύχος

Χαίρε Καυσοκαλυβίτα Μάξιμε

Χαίρε Αγιαννανίτα Μακάριε

Χαίρετε σύνδεσμοι της ομονοίας

Χαίρετε σύσκηνοι θείας ευκλείας

Χαίρετε Πατέρες Όσιοι.

Πόλεών τε και νήσων, αρωγοί και χωρίων, ώφθητε Μάρτυρες θεοφόροι, όσοι του Όρους προελθόντες, και τοις εν κόσμω Χριστόν εδοξάσατε, μαρτυρικοίς παλαίσμασι, βοώντες Χριστώ τω Κυρίω˙

Αλληλούϊα.

Ρώμη του Παρακλήτου, αριστεύσαντες  πάντες, οι εν τω Άθω θείοι Πατέρες, οδηγείτε ημάς ασφαλώς, προς εναρέτου ζωής κατορθώματα, ως ποδηγέται άριστοι, των εκβοώντων θεοφόροι˙

Χαίρετε Όσιοι θεηγόροι

Χαίρετε Μάρτυρες θεοφόροι

Χαίρε Αγιαννανίτα θείε Μητρόφανες

Χαίρε Βατοπαιδίου θρέμμα Νεόφυτε

Χαίρε Όσιε Νικόδημε νηπτικής υφηγητά

Χαίρε ένδοξε Νεόφυτε Δοχειαρίου ιδρυτά

Χαίρε Πατριαρχείας Πάτερ Νήφων η φαύσις

Χαίρε άστρον Νικήτα Σκήτης Αγίας Άννης

Χαίρε Μαξίμου Νήφων συνέκδημε

Χαίρε το νέκταρ Καρεών Νεκτάριε

Χαίρε σοφίας Νικόδημε πλήρης

Χαίρε σοφών διδαγμάτων ο μύστης

Χαίρετε Πατέρες Όσιοι.

Σκήτεων ποδηγέται, και Μονών κυβερνήται, και παντός του Όρους ευεργέται, πέλετε Πατέρες ευκλεείς, εν διαφόροις καιροίς διαλάμψαντες, πολυειδέσι πράξεσι˙ και νυν φρουρείτε τους βοώντας˙

Αλληλούϊα.

Τις αύτη η χορεία, η φαίνουσα εξ ερήμου, η συντεταγμένη ως θάμβος; Η εν τω Άθω παρεμβολή η συγκεκροτημένη θείω Πνεύματι˙ ώ αρμονίας κρείττονος! αλλ’ ούν βοήσωμεν εκ πόθου˙

Χαίρετε όρμοι χειμαζομένων

Χαίρετε βάσεις ριπιζομένων

Χαίρε Πάτερ Νείλε πηγή μύρων εύπνοε

Χαίρε Νικηφόρε τω βίω ισάγγελε

Χαίρε Σκήτης της Προμήτορος ώ Νικόδημε τρυφή

Χαίρε της αυτής ανάστημα ώ Νεκτάριε ηδύ

Χαίρε Οσιομάρτυς Ονούφριε Ιβηρίτα

Χαίρε Χριστού οπλίτα Παύλε Αγιαννανίτα

Χαίρε του Άθω Πέτρε ο πρώμαχος

Χαίρε Μονών σου Παύλε ο όρχαμος

Χαίρετε έφοροι των Μοναζόντων

Χαίρετε φύλακες των εκβοώντων

Χαίρετε Πατέρες Όσιοι.

Ύμνοις επινικίοις, των εν Άθω Οσίων, υμνήσωμεν τας ανδραγαθίας, των Οσίων και Ησυχαστών, των Ιεραρχών και Αθλοφόρων ομού, των γνωστών και ανωνύμων, βοώντες άπαντες Κυρίω˙

αλληλούια.

Φίλοι του Ζωοδότου, και μύσται της Θεοτόκου, ώφθητε θεοφόροι Πατέρες˙ και νυν συν Ασωμάτων χοροίς, της μεγαλοπρεπούς δόξης ετύχετε, υπέρ ημών πρεσβεύοντες, των εκβοώντων υμίν ταύτα˙

Χαίρε Προκόπιε Ιβηρίτα

Χαίρε Παχώμιε παθών λύτα

Χαίρε Ρωμανέ εν αθλήσει στερρόψυχε

Χαίρε Συμεών μονοχίτων θεόληπτε

Χαίρε Συμεών και Σάββα τε κλέος Χιλιανταρινών

Χαίρε Σάββα Οσιώτατε δόξα Βατοπαιδινών

Χαίρε Όσιε Σίμων Ασκητά Μυροφόρε

Χαίρε Αγίας Άννης Σάββα λύχνε φωσφόρε

Χαίρε Σάββα και Πάτερ Φιλόθεε

Χαίρε της Λαύρας θείε Φιλόθεε

Χαίρε Φιλόθεε Διονυσιάτα

Χαίρε Χριστοφόρε Μονής ταύτης χάρμα

Χαίρετε Πατέρες Όσιοι.

Χάριτος ουρανίου, και φωτός Τρισηλίου, τρυφώντες εν σκηναίς ουρανίοις, ο των γνωστών Οσίων χορός, και η των ανωνύμων θεία συνέλευσις, οι του Άθω πρόβολοι, φρουρείτε αεί τους εκβοώντας˙

Αλληλούϊα.

Ψάλλοντες αιωνίως, τον τρισύνθετον ύμνον, Θεώ τω Τρισηλίω Πατέρες, δέξασθε ημών τους ψελλισμούς, τη συνήθει κεχρημένοι χρηστότητι˙ ότι ου παύομεν πόθω του εκβοάν υμίν απαύστως˙

Χαίρετε Λόγου οι κληρονόμοι

Χαίρετε λύχνοι οι φωτοφόροι

Χαίρε των Οσίων χορεία θεόληπτε

Χαίρε των Μαρτύρων στρατεία θεόλεκτε

Χαίρε άθροισμα θεόσοφον ιερών Ιεραρχών

Χαίρε όμιλε πανεύφημε ευκλεών Ησυχαστών

Χαίρε Μυροχευμόνων μυροφόρε χορεία

Χαίρε ιερολόγων ιερά συνοδεία

Χαίρε πληθύς Πατέρων ανώνυμος

Χαίρε Χριστού εν πάσιν ακόλουθος

Χαίρετε πύργοι κυκλόθεν του Άθω

Χαίρετε σκέπη καμού, διο κράζω

Χαίρετε Πατέρες Όσιοι.

Ώ Πληθύς μακαρία, των εν Άθω Πατέρων, απάντων Μοναζόντων αλείπται (εκ γ’), μη παύσησθε εφοράν αεί, τόδε το Όρος όπερ ηρετίσασθε˙ ιδού γαρ μετά πίστεως, γεραίρει υμάς και κραυγάζει˙

Αλληλούϊα.

Και αύθις το Κοντάκιον.

Ήχος πλ. δ’. Τη Υπερμάχω.

Ως υποφήτας των ενθέων αναβάσεων

Και συστοιχίαν δωρεών των υπέρ έννοιαν

Τους εν Άθω μακαρίσωμεν θεοφόρους

Τους Οσίους, Ιεράρχας τε και Μάρτυρας

Ως ημών καθηγεμόνας και εκφάντορας

Τούτοις λέγοντες, χαίροις δήμε θεόλεκτε.

Δίστιχον.

Πληθύς πολυάριθμε Οσίων Άθω

Γεράσιμον ρύσασθε ροπής Χειρόνων.

About these ads

Ο Άγος Κοσμάς ο Αιτωλός μιλά για το γάμο και την οικογένεια

Ο Άγ.Κοσμάς ο Αιτωλός μιλά για το γάμο και την οικογένεια
Ισότητα άνδρα καί γυναίκας.
"Οταν έκαμεν ό Θεός τον άνδρα, γυναίκα εις τον κόσμον δεν ήτον. Εκβαλεν ό πανάγαθος Θεός μίαν πλευράν από τον άνδρα καί έκαμε μίαν γυναίκα... "Ισια την έκαμεν ό Θεός την γυναίκα με τον άνδρα, όχι κατωτέραν. 
"Ετσι καί εσύ, Χριστιανέ, πρέπει να την χαίρεσαι την γυναίκα σου καί να την αγαπάς ωσάν σύντροφόν σου καί να μην ιήν στοχάζεσαι ωσάν σκλάβαν σου. Διατί καί αυτή πλάσμα Θεού είναι ωσάν καί εσύ. Τον Θεόν Πατέρα τον λέγεις καί εσύ, Πατέρα τον Λέγει καί αυτή. Μίαν Πίστιν έχετε καί οί δύο, ένα Βάπτισμα, ένα Εύαγγέλιον, μίαν άγίαν Κοινωνίαν, έναν Παράδεισον έχετε να απολαύσετε. Δεν την έχει ό Θεός κατώτερην από εσένα, δια τοΰτο δεν την έκαμεν από τα ποδάρια, δια να μη την καταφρονά ό άνδρας, άλλ' ούτε πάλιν την έκαμεν από το κεφάλι, δια να μην καταφρονά αυτή τον άνδρα, αλλά την έκαμεν από την πλευράν, ήγουν από την μέσην, δια να την έχη σύντροφόν του καί της εμφύσησε καί ιδίαν ψυχήν, ωσάν καί του ανδρός, καί υστέρα ώνόμασε του άνδρα Αδάμ καί την γυναίκα Εύα.

 Ό ευλογημένος γάμος. 
Να χαίρεστε καί να εύφραίνεσθε χιλιάδες φορές οί παντρεμένες τίμια. Εις τα πολλά καλά, οπού σας έχάρισεν ό πανάγαθος Θεός, σας έχάρισε καί ευλογημένου γάμον. Να κλαίετε δια τους άσεβεΐς καί απίστους- ανάμεσα είς τα πολλά κακά οπού έχουν, έχουν καί καταφρονεμένον γάμον. 
"Ακουσε, παιδί μου, όταν θέλης να ύπανδρευθής, να ζήτησης πρώτον γυναίκα να μην είναι από συγγένεια σου, οπού το εμποδίζει ό Νόμος της Εκκλησίας• δεύτερον να έχη τον φόβον του Θεού εις την ψυχήν της- καί τρίτον να είναι στολισμένη με την έντροπήν. Επήρες γυναίκα πτωχή; Επήρες σκλάβα. Επήρες γυναίκα πλούσια; "Εγινες εσύ σκλάβος, επήρες ραβδί της κεφαλής σου.
Πρώτον να έξομολογάστε καί να στεφανώνεστε εις την Έκκλησίαν. 
Καί έρωτα ό παπάς τον γαμπρόν: Θέλεις, Ιωάννη, την Μαρία δια γυναίκα σου; Άνίσως καί ειπή: Την θέλω, του δίνει την λαμπάδα. Όμοίως ρωτά καί την νύμφη: Θέλεις εσύ, Μαρία, τον Ίωάννην δια άνδρα; Άνίσως καί τον θέλη, δεν ομιλεί, μόνον σκύφτει την κεφαλήν της. Είδε καί δεν τον θέλει καί είναι χωρίς το θέλημα της, φωνάζει: Δεν τον θέλω. Καί ωσάν εΐπή πώς δεν τον θέλει, ό παπάς να μη βάλη χέρι να τους στεφάνωση, διατί κολάζονται. "Αν είναι με το θέλημα καί των δύο, έτότες να τους στεφάνωση, καί έπειτα από το στεφάνωμα να τους μεταλαμβάνη τα "Αχραντα Μυστήρια, καί άνίσως καί έχουν κανένα εμποδίον, ας τους κοινωνήση το κοινόν ποτήριον. "Υστερα τους παίρνουν ψάλλοντας καί πηγαίνοντας εις το σπίτι κάνει δέησιν ό παπάς, ευλογεί την τράπεζαν καί φεύγει. 

Καί ωσάν άπεράσουν τρεις ήμερες, έτότες να σμίγετε το ανδρόγυνο καί να φυλάγεστε τές Κυριακές, Εορτές, με εύγένειαν ωσάν Χριστιανοί. Δεν εδωσεν ό Θεός την γυναίκα δια πορνείαν, αλλά δια παιδία. Καί εσύ ό άνδρας να φεύγης την ξένην γυναίκα, καθώς φεύγεις το φίδι. Καί όχι μόνον την ξένην γυναίκα, αλλά είναι καιρός να φεύγης καί την έδικήν σου. "Ετυχε ή γυναίκα σου καί έχει συνήθεια ή έγγαστρώθη, πρέπει να φυλάγεσαι. "Η έγέννησε καί δεν έσαράντισε, δεν έκαθαρίστηκε. Καί εάν θέλης να σμίξης με την γυναίκα σου, πάρε παράδειγμα- ρώτησε του γεωργόν να ίδής πόσες φορές σπέρνει το χωράφι: τον χρόνον μίαν φοράν καί το αφήνει ως οπού γίνεται καί τότες το θερίζει καί υστέρα πάλιν ωσάν θέλη το ματασπέρνει. Όμοίως καί εσύ, αδελφέ μου, έσμιξες με την γυναίκα σου, έγγαστρώθηκε; Αναχώρησε έως οπού να γέννηση, να σαραντίση, να καθαριστή καί τότες σπέρνεις καί άλλο. Καί κάμε σαράντα, πενήντα παιδιά.
"Ηθελα να σας ειπώ έναν λόγον, μα είναι αισχρός κομμάτι καί θέλετε να με κατηγορήσετε. Δεν βλέπετε τα ζώα οπού σμίγουν έως να έγγαστρώθη το θηλυκόν καί ωσάν γέννηση έτότες ματασμίγουν; Καί εμείς οί άνθρωποι δεν το ντρεπόμαστε να είμαστε χειρότεροι καί από τα ζώα; Μα πάλιν δεν ήμπορείς να το κάμνης αυτό, σου πέφτει βαρύ; Κάμε άλλο, ταπεινώσου καί είπε πώς είσαι ανάξιος, αμαρτωλός καί χειρότερος από τα ζώα, κατηγόρησε του Λόγου σου καί έτσι ημπορεί να σε σπλαγχνισθή ό Θεός, να σε σώση. Άμή να κόμης την άμαρτίαν, να καυχάσαι, να λέγης πώς είσαι καί άγιος, γίνεται τούτο να είναι;
Τότε εύλογεί ό Θεός τον άνδρα καί την γυναίκα καί τα παιδιά σας καί δεν σας κολλά κανένα πράγμα μήτε μποδέματα, μήτε γητεύματα, μήτε κανένα κακόν. Έτσι άπερνάτε καί εδώ καλά καί πηγαίνετε καί εις τον Παράδεισον να χαίρεστε πάντοτε. Καί πλέον έξουσίαν δεν έχετε να χωρίζεσθε καί μόνον ό θάνατος καί ή πορνεία σας χωρίζει... 
Για το ανδρόγυνο: «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» (Γαλάτ. 6, 2).
"Αλλο καλύτερον δεν είναι εις την γυναίκα ωσάν οπού να έχη ϋπομονήν καί ταπείνωσιν. Καί, αν τύχη καί έχη κακόν άνδρα, να ύπομένη καί να ευχαριστά τον Θεόν περισσότερον από τές άλλες, διατί έχει μισθόν πολύν εις την ψυχήν της καί πάντα με γλυκά λόγια να τον παρήγορη καί να στοχάζεται πώς καί αυτός αγανακτεί καί κινδυνεύει την ζωήν ήμέραν καί νύκτα, δια να την φύλαξη. Καί αν έχη καί ό άνδρας κανένα ελάττωμα, να τον ύποφέρη καί να μην τον πικραίνη, άνθρωπος είναι καί αυτός, δεν είναι άγγελος. Καί να ένθυμαται πάντα τές καλωσύνες του καί να συλλογίζεται  καί τές εδικές της κακωσύνες. Όμοίως καί εσύ ό άνδρας, όταν σου τύχη κακή γυναίκα, πρέπει να ύπομένης καί να ευχάριστος τον Θεόν, διατί έχεις μισθόν μεγάλον εϊς την ψυχήν σου καί, αν σου πταίση καμμίαν φοράν, μη την συνερίζεσαι καί στοχάσου καί τές καλωσύνες της. Ακόμη συλλογίσου καί τα εδικά σου τα ελαττώματα.
Πάλιν εσύ, γυναίκα, έχεις περισσότερον χρέος από τον άνδρα να άνατρέφης τα παιδιά σου καί να τα νουθετάς εις τα καλά έργα. 

Γονείς καί παιδιά.
"Ενα δένδρο, ωσάν το κόψης, ευθύς ξεραίνονται τα κλαριά, άμή ωσάν ποτίζης την ρίζαν, στέκονται δροσερά τα κλωνάρια. Όμοίως εϊστενε καί οί γονείς ωσάν το δένδρο καί όταν ποτίζεται ό πατέρας καί ή μητέρα, οπού εϊστενε ή ρίζα των παιδιών, με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες, με καλά έργα, φυλάγει ό Θεός τα παιδιά σας. Ωσάν ξεραίνεστε οί γονείς με τές αμαρτίες, θανατώνει ό Θεός τα παιδιά σας καί σάς βάνει εις την κόλασιν μαζί τους.
Είναι μια μηλιά καί κάνει ξινά μήλα. Έμείς τώρα τί πρέπει να κατηγορήσωμε, τη μηλιά ή τα μήλα; Τη μηλιά. Λοιπόν κάμνετε καλά έσεϊς οί γονείς, οπού εϊστενε ή μηλιά, να γίνωνται καί τα μήλα γλυκά.
 Δεν είναι κατάρα ή ακουσία άτεκνία, ούτε λόγος διαζυγίου.
Ακόμη να προσέχετε οί άνδρες να μη κοιτάζετε τές γυναίκες σας με άγριον μάτι δια πολλές αιτίες, μάλιστα πώς δεν κάνουν παιδιά καί λέγετε τάχα πώς έχετε κατάραν. Ακούσατε να σας ειπώ: τον πάλαιαν καιρόν ό Διάβολος έβαλε σκοπόν να χαλάση τον κόσμον καί έβανε μίσος εις τα ανδρόγυνα, για να μη κάνουν παιδιά να αύξηση ό κόσμος, καί έτσι οί άνθρωποι δεν έκαναν παιδιά, άλλ' ούτε
έφρόντιζαν δια να ύπανδρεύωνται καί έκινδύνευε να σωθή ό κόσμος. Τότε ό Θεός, θέτοντας να λείψη αυτό το διαβολικού κακόν, έπρόσταξεν ότι οποίος δεν κάμη παιδιά εϊναι κατηραμένος. Δια τούτο καί μόνον τον είπεν ό Θεός αυτόν τον λόγον, δια να χαλάση , τον σκοπόν του κατηραμένου Διαβόλου. Λοιπόν τώρα δεν έχετε κατάρα όσοι δεν κάνετε παιδιά καί μη λυπασθε, αλλά χαίρεσθε, όπου γίνεται το θέλημα του Θεοΰ καί όχι το έδικόν σας καί μάλιστα εκείνοι οπού έχουν παιδιά είναι σκλάβοι καί κατά την ψυχήν καί κατά το σώμα. Καί να φυλάγεσθε να μη κάμετε ωσάν κάποιοι ανόητοι καί τρελλοί, οπού δια να μην έγέννησαν παιδιά οί γυναίκες τους, τές έχώρισαν καί επήραν άλλες. Ό Διάβολος θέλει να χωρίζωνται τα ανδρόγυνα καί όχι ό Θεός. "Ετσι λέγει καί ό Νόμος: Κανένα άλλο αίτιον δεν τους χωρίζει έξω αν ξεπέσουν είς πορνείαν. Καί οποίος δια άλλο αίτιον χωρίζει την γυναίκα του καί πάρη άλλην έχει να κριθή ως μοιχός, χειρότερος από τον πόρνον, καί θέλει πηγαίνει είς την Κόλασιν. 

Οικογενειακό Εικονοστάσι καί αγωγή παιδιών. 
Να κάμης μίαν εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου, να έχη καί τον "Αγιον του παιδιού σου καί όταν το παιδί σου σηκώνεται από τον ϋπνον να σου γυρεύη ψωμί, μην του δίνης, μόνο να πάρης το ψωμί, να το βάλής ομπρός εις την εικόνα του Χρίστου καί νά του εΐπής: Εγώ, παιδί μου, δεν έχω ψωμί, ό Χριστός έχει. Σήκω να κάμης το Σταυρό σου να παρακαλέσωμε τον "Αγιον σου να παρακάλεση τον Χριστόν να σου το δώση. Καί έτσι το παιδίον παρακινεϊται δια την άγάπην του ψωμιού καί ευθύς οπού ξυπνά, τον "Αγιόν του Βλέπει. Βλέποντας τότε ό Διάβολος το παιδίον πώς έχει την ελπίδα του είς τον Χριστόν καί εις τον "Αγιόν του, κατακαίεται καί φεύγει. Κι έτσι να συνηθίζετε τα παιδιά σας, να τα παιδεύετε από μικρά, δια να συνηθίζουν είς τον καλόν δρόμον.  

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

Τη σήμερον ημέρα, Κυριακή μετά την Πεντηκοστήν,
την των απανταχού της Οικουμένης εν Ασία, Λιβύη και Ευρώπη,
Βορρά τε και Νότω, Αγίων Πάντων εορτήν εορτάζομεν.
Η Κυριακή των Αγίων Πάντων είναι η τελευταία Κυριακή του «Πεντηκοσταρίου». Με αυτήν τελειώνει ο κινητός κύκλος των εορτών που άρχισε από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Η Κυριακή των Αγίων Πάντων είναι η σφραγίδα και το τέλος της μεγάλης εορταστικής αυτής περιόδου και μας παρουσιάζει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, τους Αγίους Πάντες, τους «την γην ουρανώσαντας». Είναι απόδειξη του έργου της Εκκλησίας και παρουσιάζει «όσα αγαθοδότως ηγίασε το πνεύμα το άγιον» στον κόσμο.
ΤΟ «ΙΣΤΟΡΙΚΟ» ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Η Εορτή των Αγίων Πάντων τους πρώτους αιώνες ήταν εορτή μόνο των Μαρτύρων. Έτσι έχουμε ομιλία του ιερού Χρυσοστόμου, 4ος αιώνας, για την εορτή αυτή. Επίσης, το Τυπικό της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινουπόλεως κατά τον Ι' αιώνα, προβλέπει σύναξη και παννυχίδα στη Μεγάλη Εκκλησία , και στο ναό των Αγίων Μαρτύρων, που βρισκόταν κοντά στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Η εορτή τιτλοφορείται «των Αγίων Πάντων», αλλά το συναξάρι της ημέρας επισημαίνει ότι κατ' αυτήν επιτελείται η μνήμη «των αγίων και καλλινίκων μαρτύρων των εν πάση τη οικουμένη κατά διαφόρους καιρούς μαρτυρησάντων υπέρ του ονόματος του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού».
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Νικηφόρου Ξανθόπουλου στο συναξάρι της ημέρας, η Εορτή των Αγίων Πάντων θεσπίσθηκε επί Λέοντος του Σοφού. Μετά το θάνατο της ευσεβεστάτης και ευλαβεστάτης συζύγου του Βασιλίσσης Θεοφανούς, έκτισε ναό με σκοπό να τον τιμήσει στο όνομά της, επειδή «ευαρέστησε κατ' άκρον τω Θεώ».
Όταν ανακοίνωσε στην Εκκλησία το σκοπό του, του υποδείχθηκε ότι πρέπει να περάσει χρόνος για να αποκτήσει αυτή το «τίμιον και σεβάσμιον». Ο Βασιλεύς υποτάχθηκε και αφιέρωσε το ναό στη μνήμη και τιμή πάντων των Αγίων των απανταχού της γης και είπε: «ει και Θεοφανώ Αγία, συναριθμείσθω μετά τούτων πάντων». 

ΛΟΓΟΙ ΣΥΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Έστω κι αν η εορτή ξεκίνησε για τους Αγίους Μάρτυρες και επεκτάθηκε στη συνέχεια για Πάντες τους Αγίους, οι Άγιοι Πατέρες θέσπισαν τη συλλογική αυτή εορτή για τους εξής λόγους:
1. Για να μας δείξουν ότι κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα, ο Θεός και ανεβαίνει στον ουρανό ο χοϊκός άνθρωπος. Οι πριν αποξενωμένοι από το Θεό γίνονται φίλοι του και «ένα» με αυτόν, έχουν τη δυνατότητα να γίνουν «Άγιοι».(Επ' αυτούς «το Πνεύμα το Άγιον σκηνώσαν ηγίασεν»).Και έτσι αναπληρώσαμε το πεπτωκός εκείνο τάγμα των Αγγέλων.
2. Πολλοί άγιοι είναι γνωστοί και τιμώνται με εορτές και πανηγύρεις και λιτανείες. Όμως υπάρχουν και πολλοί άγνωστοι και αφανείς άγιοι, γνωστοί στο Θεό, «νέφος μαρτύρων». Αυτούς τους αγνώστους τιμά η Εκκλησία, όσοι «κατά Χριστόν επολιτεύσαντο εν Ινδοίς και Αιγυπτίοις και Άραψι και Μεσοποταμία τε και Φρυγία και τοις άνωθεν του Ευξείνου. Έτι δε και εν πάση τη Εσπερία άχρι και αυτών των Βρεττανικών νήσων, απλώς ειπείν εν Ανατολή και Δύσει».
Είναι το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη της Ορθοδοξίας η παρούσα εορτή!
3. Για να ζητούμε τη βοήθειά τους, για να μιμούμεθα το βίο τους…
4. Όλοι οι άγιοι που τιμώνται χωριστά είναι επιβεβλημένο να συναθροισθούν σε μια κοινή εορτή για να υπογραμμισθεί μ' αυτόν τον τρόπο ότι όλοι μαζί αγωνίσθηκαν για ένα Χριστό, σε ένα κοινό στάδιο της αρετής, υπό ενός Θεού στεφανώθηκαν και συνέστησαν την «μίαν Εκκλησίαν», προτρέποντας και εμάς να αγωνιζόμεθα με όλες μας τις δυνάμεις «τον ίσον αγώνα» με αυτούς, ώστε όταν ο Αγωνοθέτης Χριστός μας καλέσει στην εν ουρανοίς πανήγυρη των πρωτοτόκων, να μπορέσουμε να συναριθμηθούμε μετά των Αγίων του!
5. Για τους επιγενησομένους αγίους!...(που θα γίνουν στη συνέχεια άγιοι), για όσους «πρότερον και ύστατον…» θα συγκαταριθμηθούν με τους Αγίους… Έχει μια καταπληκτική δυναμική η παρούσα εορτή. Είναι προληπτικά και «δική μας» εορτή!...
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Μάρτυρες του Χριστού και Άγιοι δεν είναι μόνο εκείνοι που έχυσαν το αίμα τους για την πίστη του Χριστού.
«Μάρτυρες» είναι όλοι όσοι αγωνίσθηκαν και αγωνίζονται τον αγώνα της Χριστιανικής ζωής με ακρίβεια και συνέπεια… Είναι «μαρτύριο πνεύματος» η καθημερινή βίωση του λόγου του Σταυρού, η Σταύρωση των παθών και της κακίας μας, η ανακαίνιση της ψυχής μας. 

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Των εν όλω τω κόσμω Μαρτύρων σου, ως πορφύραν και βύσσον τα αίματα, η Εκλκησία σου στολισαμένη, δι' αυτών βοά σοι, Χριστέ ο Θεός. Tω λαώ σου τους οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τη πολιτεία σου δώρησαι, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος. 
http://agiografikesmeletes.blogspot.gr/2010/05/blog-post_30.html 
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων.Ποίημα Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
  Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν Ἁγίων Ἁπάντων τὰ μύρια συστήματα, σὺν τοῖς Ἀποστόλοις Προφήτας, Ἱεράρχας καὶ Μάρτυρας, Ὁσίων καὶ Δικαίων τοὺς χορούς, καὶ ἄθροισμα Ἁγίων Γυναικῶν, καὶ σὺν πᾶσιν ἀνωνύμοις τε καὶ γνωστοῖς, ὑμνήσωμεν κραυγάζοντες· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ τὴν Ἐκκλησίαν δι’ ὑμῶν πυρσεύοντι. 

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ + Αρχιμ,Φιλοθέου Ζερβάκου

 ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ
(Εορτάζοντες την 9ην Κυριακήν από το Πάσχα) 
(Ποιηθείς υπό αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου)
Μετά το, Κύριε εισάκουσον, και το, Θεός Κύριος ψάλλομεν τα παρόντα τροπάρια:
Ήχος δ’. Τη Θεοτόκω.
Αγίων Πάντων τους χορούς ευφημήσωμεν, των Ασωμάτων λειτουργών τα στρατεύματα, και Αποστόλων θείων τε Μαρτύρων τους χορούς, τους προ Νόμου άπαντας, και εν Νόμω προφήτας, Ιεράρχας άμα τε, και Οσίων τον δήμον, και Γυναικών Αγίων την πληθύν, αξιοχρέως αυτούς μακαρίζοντες. 
Δόξα. Το αυτό.
Και νύν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δε διαφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ούκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου˙ σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν’. Και ψάλλεται ο Κανών των Αγίων Πάντων μεθ’ ευλαβείας.
Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Αρματηλάτην Φαραώ.
Τριάς αγία ιεραίς εντεύξεσιν, Αγίων Πάντων νυνί, σους αχρείους δούλους, οίκτειρον ελέησον, και βασιλείας ποίησον, κληρονόμους συν τούτοις, ως αν σε πάντες δοξάζομεν, και μη στερηθώμεν της δόξης σου.

Ο Μιχαήλ και Γαβριήλ οι πρόκριτοι, των Ασωμάτων Νοών, αι νοεραί τάξεις, στρατιαί ουράνιαι, μεθ’ ών και συ πιστότατε, της εμής ζωής φύλαξ, Χριστόν αεί ώ παρίστασθε, μέμνησθε πρεσβεύειν σηθήναί με.
Δόξα.
Πέτρε και Παύλε Ιωάννη πρόκριτε, θεολογίας πηγή, και ο λοιπός άπας, Αποστόλων σύλλογος, Μαρτύρων και Οσίων τε, και Αγίων απάντων, Χριστώ πρεσβεύειν μη παύσητε, υπέρ της εμής συγχωρήσεως.
Και νυν.
Εκ στειρευούσης κυηθείσα Πάναγνε, συ παραδόξως γαστρός, τίκτεις Θεόν Λόγον, υπέρ λόγον άφθορος, και μετά τόκον μείνασα, τούτον αεί δυσώπει, συν τοις σεπτοίς σου γεννήτορσιν, δούναί μοι πταισμάτων συγχώρησιν.

Ωδή γ’. Ο στερεώσας κατ’ αρχάς.
Εν τη δευτέρα σου Χριστέ, και φοβερά παρουσία, σύνταξόν με δεξιοίς σου προβάτοις, της ευκταίας σου φωνής, καταξιών ως εύσπλαγχνος, ταις των Αγίων Πάντων, πανευπροσδέκτοις δεήσεσι. 

Της Θηβαΐδος ο βλαστός, ο Παύλος συν Αντωνίω, και Ευθύμιος συνάμα ο μέγας, Θεοδόσιος ομού, Σάββας, Εφραίμ, Ευθύμιος, και Ιωάσαφ πάντες, οι Όσιοι ευφημήσθωσαν.

Επιθυμίας βλαβεράς, θυμού δεινής ακηδίας, και παθών παντοδαπών ρύσασθέ με, Ιεράρχαι του Χριστού, Βασίλειε, Γρηγόριε, και ο χρυσούς την γλώτταν, και πάντες θείοι διδάσκαλοι.
Θεοτοκίον.
Η τετοκυία τον Χριστόν, αυτόν δυσώπει Παρθένε, συν Παρθένοις τε και Μάρτυσιν άμα, και Οσίαις γυναιξί, Ματρώνη, Θεοκτίστη τε, και ταις λοιπαίς αμνάσι, του οικτειρήσαι και σώσαί με.

Διάσωσον από κινδύνων σους δούλους, πληθύς αγίων απάντων, ότι τη θεία υμών σκέπη αεί προστρέχομεν, του ρυσθήναι παντοίας βλάβης.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Είτα γίνεται υπό του Ιερέως Αίτησις. Κάθισμα.
Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή.
Αγίων πληθύς, απάντων η πανένδοξος, ημάς τους πιστώς τη σκέπη υμών προστρέχοντας, εκ κινδύνων ρύσατε, και πάσης δεινής κακώσεως, υμείς γαρ αεί το θείον ευμενίζετε, την λύτρωσιν βραβεύοντες.

Ωδή δ’. Συ μου ισχύς Κύριε.
Αι στρατιαί των ουρανίων Δυνάμεων, συν Προδρόμω, Προφήται Απόστολοι, και Ιεράρχαι πανευκλεείς, Μάρτυρες οι θείοι, Οσίων κλίτος Δικαίων τε, και Άγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε Κυρίω, υπέρ πάντων των πίστει τιμώντων υμάς.


Της ζοφεράς όψεως εν τη εξόδω μου, των δαιμόνων, ρύσασθέ με δέομαι, οι του Χριστού θείοι Αθληταί, Στέφανε ο πρώτος, συν Θεοδώροις Γεώργιε, Δημήτριε, Αρέθα, και οι εν Σεβαστεία, συν αυτοίς δε και Πάντες οι Άγιοι.

Έργοις κακοίς γεγηρακώς ο ασύνετος, παροργίζω σου την αγαθότητα, και πάσαν διηνεκώς, λόγοις τε και έργοις, παραπικραίνω Φιλάνθρωπε, αλλά ταις της Μητρός σου και Αγίων απάντων, ικεσίαις μοι δος την συγχώρησιν.
Θεοτοκίον.
Πλήν σου Αγνή, άλλην ούκ έχω βοήθειαν, και εκτός σου, σκέπην ούκ επίσταμαι, συ μου ελπίς, συ καταφυγή, συ μου ευεργέτις, συ μου ετοίμη αντίληψις, και σε επικαλούμαι, από πάσης ανάγκης, εξελούμαι και σώσον πρεσβείαις σου.

Ωδή ε’. Ίνα τι με απώσω.
Φοβερά σου η κρίσις, λίαν και αδέκαστος και απαραίτητος, αλλά και δικαία, και ο ταύτης ουδείς εξαιρούμενος, μόνον συ ο μόνος, έχων Χριστέ την εξουσίαν, ταις ευχαίς των Αγίων σου σώσόν με.

Του Χριστού Ιεράρχαι, σοφέ Αθανάσιε, Πάτερ Νικόλαε, Άνθιμε Σπυρίδων, και Παρθένιε, Κύριλλε, Λέοντες, και πας άλλος μύστης, υπέρ ημών των αναξίων, ικετεύειν μη παύσητε Άγιοι.

Οι του Χριστού της αγίας κλήσιν Αναστάσεως, φέρουσαι Μάρτυρες και Αικατερίνα, συν αυταίς η γενναία Κυριακή, Θέκλα τε, και πάσαι, δια Χριστόν θανατωθείσαι, την νεκράν μου ψυχήν αναστήσατε.
Θεοτοκίον.
Η Κυρία του κόσμου, τον κυριευθέντα με τοις παραπτώμασι, δούλον του Υιού σου, καταξίωσον Κόρη γενέσθαι με, όνπερ εκδυσώπει, συν της Αγίοις αυτού πάσιν, εξαλείψαι παθών μου το πέλαγος.
Ωδή ς’ . Ιλάσθητί μοι Σωτήρ.
Πεφωτισμένοι Χριστού, φωτίσατέ με Απόστολοι, τον σκοτισθέντα δεινοίς, κακοίς και γηράσαντα, αισχρώς τε βιώσαντα, συν Αγίοις πάσι, τον Κριτήν μοι ευμενίσατε.


Συν Μιχαήλ και Γαβριήλ, οι του Θεού Αρχιστράτηγοι, και ο φρουρών με αεί, σωτήριος Άγγελος, και πάντες Ασώματοι, προ μετάνοιάν με, νυν προ τέλους επιστρέψατε.

Προφήται πανευκλεείς, και θεηγόροι Απόστολοι, των Αθλοφόρων χορός, Ιεράρχαι πάνσοφοι, Όσιοι και Δίκαιοι, νυν εκδυσωπείτε, λυτρωθήναι με κολάσεως.

Την σην Μητέρα Χριστέ, και τους Αγίους σου άπαντας, προσδέχου υπέρ ημών, αεί δυσωπούντάς σε και δώρησαι άφεσιν, των πολλών πταισμάτων, και κολάσεως με λύτρωσαι.

Διάσωσον, από κινδύνων δούλους υμών χορός Αγίων Πάντων, ότι τη σκέπη υμών αεί καταφεύγομεν, ως άγρυπνοι όντες βοηθοί εν ανάγκαις.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα Μητρικήν παρρησίαν.
Ενταύθα μνημονεύει ο Ιερεύς ως είθισται και ευθύς το:
Κοντάκιον. Ήχος β’. Προστασία.
Ιατροί της ψυχής και του σώματος άμισθοι, των εν ζάλη λιμένες γαληνοί και αχείμαστοι, Άγιοι άπαντες, ικέτας ημάς σπεύσατε θεραπεύσαι αεί, τους κατ’ άμφω.

Ασθενείς, και προς υμάς καταφεύγοντας, στήσατε καταιγίδας, παύσατε τρικυμίας, των επερχομένων ημίν, Κυρίου πιστοί θεράποντες.
Προκείμενον.
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού.
Στίχ. Τοις Αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ματθαίον.
Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθηταίς. Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς. Όστις δ’ αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς. Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην˙ ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής˙ και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού. 
Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ούκ έστι μου άξιος˙ και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος˙ και ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ούκ έστι μου άξιος. Ο ευρών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν, και ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν. Ο δεχόμενος υμάς εμέ δέχεται, και ο εμέ δεχόμενος δέχεται τον αποστείλαντά με. Ο δεχόμενος προφήτην εις όνομα προφήτου μισθόν προφήτου λήψεται, και ο δεχόμενος δίκαιον εις όνομα δικαίου μισθόν δικαίου λήψεται. Και ος εάν ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον ψυχρού μόνον εις όνομα μαθητού, αμήν λέω υμίν, ουο μη απολέση τον μισθόν αυτού.
Δόξα.
Ταις των σων Αγίων Πάντων ικεσίαις Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις Ελεήμων, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός… και το Ιδιόμελον.

Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.


Ηλίου φαιδρότερον, νυν εξανέτειλεν όντως, η φαιδρά πανήγυρις, τοις του κόσμου πέρασι πάντες Άγιοι, μυστικαίς λάμψεσι, τους πιστούς άπαντας, χαρμοσύνως καταλάμπουσα, και αγλαΐζουσα, ήν συναθροίσαντες γεραίρομεν, ενθέοις μελωδήμασι, και ψαλμοίς και ύμνοις και άσμασιν˙ πιστώς δυσωπούντες, πρεσβεύειν τω Χριστώ υπέρ ημών, Χριστού θεράποντες Άγιοι, πάντες παμμακάριστοι.

Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμένος από σου εκπορεύεται αγνή Παρθένε Θεοτόκε˙ άλλ’ αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.

Μεταβολή των θλιβομένων απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.

Είτα ο Ιερεύς: Σώσον ο Θεός τον λαόν σου… 

Κύριε ελέησον ιβ’. Ελέει και οικτιρμοίς … κ.λ.π.
Ωδή ζ’. Θεού συγκατάβασιν.

Παμμέγιστε Πρόδρομε, συν Ιεράρχαις αγίοις και Ασκηταίς, και τοις Μάρτυσι πάσι, πρεσβεύσατε επίσης Χριστώ τω Θεώ, όπως μι χαρίσηται πταισμάτων συγχώρησιν, και αξιώση τυχείν της Παραδείσου τρυφής.

Μαρτύρων ο έξαρχος, τροπαιοφόρε θείε Γεώργιε, και Δημήτριε, Θέκλα Βαρβάρα, Αικατερίνα τε, άμα Μαρίνη συν πάσαις ταις Μάρτυσιν, υπέρ ημών τον Χριστόν καθικετεύσατε.

Ο Μέγας Αντώνιος, συν Παχωμίω ανευφημείσθωσαν, και ο Σάββας ο θείος, Ευθύμιος, Θεοδόσιος, συν Μακαρίοις Εφραίμ, Ισαάκ ομού, συν τοις λοιποίς επαξίως νυν ευφημείσθωσαν.
Θεοτοκίον.
Ψυχής μου κατάβαλε, Χριστέ τον πόνον και ταύτην οίκτειρον, των Ιερομαρτύρων, Ιεραρχών τε και των Οσίων σου, ταις μεσιτείαις και της τεκούσης σε, και δώρησαί μοι πταισμάτων την άφεσιν.


Ωδή η’. Επταπλασίως κάμινον.

Νουν εμπαθή και άσεμνον, τον εμόν αγιάσατε, πανηγιασμένοι του Χριστού Απόστολοι, ώ Πέτρε, Ιάκωβε, και Ιωάννη φίλε Χριστού, Παύλε και λοιποί, των Μαθητών του Σωτήρος, συν τω σεπτώ Προδρόμω, και πάσι τοις Αγίοις, Προφήταις και Οσίοις και Μάρτυσι Κυρίου.

Νυν οι προ Νόμου Άγιοι, και εν Νόμω και Χάριτι, Δέσποτα Χριστέ, υπέρ εμού σοι δέησιν, προσφέρουσιν άπαντες, και συν αυτοίς η θεία πληθύς, των υπερκοσμίων, και αΰλων ταγμάτων, ών ταις λιταίς απάντων, κατοικτείρησον σώσον, ψυχήν απεγνωσμένην και κατακεκριμμένην.

Χορός αζύγων πάντιμε, οι εν Άθω ασκήσαντες, Πέτρε Αθωνίτα, θείε Αθανάσιε, Παύλε τε και Ιάκωβε, Νήφων, Σίμων, Ακάκιε, Νείλε, Κοσμά, Γρηγόριοι, συν τω Νήφωνι άλλω, και τω Αθανασίω, Βυζαντίου Ποιμένες, πρεσβεύσατε συν πάσιν ημάς ελεηθήναι.
Θεοτοκίον.

Ιχνηλατείν με Πάναγνε,τους οσίως βιώσαντας, δια πολιτείας εναρέτου ποίησον, εχθρούς καταράσσουσα, τους αφειδώς με θλίβοντας, και προς της σαρκός κατολισθαίνειν τα πάθη, απαύστως ενοχλούντας, ίνα χαίρων κραυγάζω, λαός υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.

Ωδή θ’. Εξέστη επί τούτο.

Αγίων άπας δήμος Πατριαρχών, Προφητών, Αποστόλων, Μαρτύρων τε, Ιεραρχών, Οσίων ανδρών τε και γυναικών, Χριστόν εκδυσωπήσατε, παρρησίαν έχοντες προς αυτόν, τυχείν ημάς ελέους, τους πόθω εκτελούντας, υμών την μνήμην πανσεβάσμιοι.

Πληθύς Αγίων Πάντων πανευκλεής, οι ενώνυμοι πάντες ανώνυμοι, οι προ Χριστού, και εν τη χάριτι δαψιλώς, χαρίσμασι του Πνεύματος, καταπλουτισθέντες παντοδαποίς, μετά και των εν Άθω, πρεσβεύσατε Κυρίω, υπέρ των πόθω ευφημούντων υμάς.


Ορθόδοξος υπάρχει χριστιανός, ο προσώποις τρισί ένα Κύριον, ένα Θεόν, και ψυχή και γλώσση ομολογών, τους ούτω γουν πιστεύοντας, και ομολογούντας χριστιανούς, Τριάς ευλογημένη, Πάτερ, Υιέ και Πνεύμα, της βασιλείας σου αξίωσον.
Θεοτοκίον.
Πανύμνητε Παρθένε Μήτερ Θεού, των Αγίων απάντων δεήσεσι, πασών ομού Γυναικών Μαρτύρων Μοναζουσών, ο ύμνος ούτος γένοιτο, τω Μονογενεί σου Υιώ και σοι, ευσπρόδεκτος και τέλος, παράσχου δεξιών μοι, όπως σωθείς αεί δοξάζω σε.
Είτα.
Άξιόν εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και Παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.

Και τα κάτωθι Μεγαλυνάρια των Αγίων Πάντων.
Των Αγίων Πάντων θείαν πληθύν, του Ευαγγελίου αμαράντους θείους καρπούς, δεύτε επαξίως, τιμήσωμεν εν ύμνοις, ως τούτων ταις πρεσβείαις δεινών ρυσθείημεν.
Άγγελοι, Αρχάγγελοι του Θεού, Πατριάρχαι πάντες και Προφήται πανευκλεείς, Απόστολοι θείοι, Μάρτυρες Ιεράρχαι, συν πάσι τοις Αγίοις ανευφημείσθωσαν.
Δεύτε ευφημήσωμεν οι πιστοί, τους Αγίους Πάντας, της Τριάδος τους εραστάς, του Χριστού τους άκρους, θεράποντας και φίλους, εν άσμασι τιμώντες, την μνήμην σήμερον.
Έχοντες εξάρχουσαν την Αγνήν, Νόες συν προφήταις, Αποστόλων θείους χορούς, Ιερομαρτύρων, Ιεραρχών Οσίων, υπέρ ημών τον Κτίστην καθικετεύσατε.
Τις μη εκπλαγείη ακουτισθείς, των Αγίων Πάντων, τους αγώνας και αρετάς, σώμα γαρ παραδόντες, υπέρ Χριστού αγάπης, αυτώ συμβασιλεύειν κατηξιώθητε.
Έφρυξαν φρυάγματα ζοφερά, πονηρών πνευμάτων, τους αγώνας υμών σοφοί, σάρκα γαρ φορούντες, ασάρκους πολεμίους, καθείλετε γενναίως, άπαντες Άγιοι.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Το Τρισάγιον και τα τροπάρια:

Ήχος πλ. β’.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς˙ πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς˙ επί σοι γαρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών˙ άλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαγχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών˙ συ γαρ ει Θεός ημών και ημείς λαός σου˙ πάντες έργα χειρών σου, και το όνομά σου επικεκλήμεθα.

Και νυν.

Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν ευλογημένη Θεοτόκε˙ ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσωμεν, ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων˙ συ γαρ ει η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Μετά την Απόλυσιν και τον ασπασμόν, ψάλλομεν τα παρόντα τροπάρια.


Ήχος β’. Πάντων προστατεύεις.
Τάξεις των Αγγέλων αι λαμπραί, ένδοξοι Απόστολοι πάντες, γενναίοι Μάρτυρες, Πάνσοφοι Διδάσκαλοι και Ιερόαθλοι, των Οσίων ο σύλλογος, Προφητών, Δικαίων, Γύναια θεόλεκτα και πας Αγίων χορός, δέησιν προς Κύριον άμα, υπέρ των υμάς ευφημούντων , ώ θεομακάριστοι ποιήσατε.

Άπαντες οι Άγιοι Χριστού, τους την σεβασμίαν εικόνα, ασπαζομένους υμών, πάσης εκλυτρώσασθε βλάβης και θλίψεως, ορατών αοράτων τε, εχθρών και παντοίων, νοσημάτων Άγιοι ψυχής και σώματος, ρύσασθε δεόμεθα όπως, ως παντοδαπούς ευεργέτας, και θερμούς προστάτας υμών σέβομεν. 

Το μυστήριο της Αγίας Τριάδος-Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου

Το μυστήριο της Αγίας Τριάδος
Του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος  Χριστοδούλου

 Το Μυστήριο της Αγίας Τριάδος
Πιστεύουμε σε ένα Θεό, πού είναι όμως ταυτόχρονα τρία πρόσωπα: Πατέρας, Υιός και Άγιον Πνεύμα. Ο Θεός μας δεν είναι μια ατομική ουσία. Είναι Τριάδα Υποστάσεων με μία Ουσία, μία Θέληση και μία Ενέργεια. Ένα Θεόν πιστεύουμε ή όπως λέγει ο ιερός Δαμασκηνός: «μίαν θεότητα εν τρισίν υποστάσεσιν ασυγχύτως ηνωμέναις και αδιαστάτως διαιρουμέναις». Η λογική κατεργασία του Μυστηρίου της Άγιας Τριάδος είναι αδύνατη. Ξεύρουμε γι' αυτό ,ότι μας έχει αποκαλυφθεί. Και αυτό προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε με το στοχασμό μας, τον αδύναμο και ασθενικό. Χρειάζεται μια ειδική μέθοδος για να προσεγγίσουμε αυτό το Μυστήριο. Και αυτή είναι η μετάνοια, δηλ. η αλλαγή του νου μας πού πρέπει από ανθρωποκεντρικός να γίνει θεανθρώπινος ακολουθώντας στα ίχνη του Κυρίου μας.
Μαρτυρίες Από την Π.Δ. 

Ο,τι γνωρίζουμε για την Άγια Τριάδα προέρχεται από την αποκάλυψη του Θεού. Ήδη στην Π. Διαθήκη έχουμε τις πρώτες γραπτές μαρτυρίες για την πολλαπλότητα του Θεού. Στη Γένεση ακόμη, η δημιουργία του ανθρώπου εκφράζεται ως βούληση περισσοτέρων προσώπων: «Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημετέραν και καθ' ομοίωσιν». Δεν είναι τώρα μόνος ο Θεός δημιουργός πού «είπε και εγενήθησαν» όλα τα της κτιστής πλάσεως. Τον άνθρωπο τον δημιουργούν αυτοί πού χρησιμοποιούν πληθυντικό αριθμό, πού δεν είναι βέβαια πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας, άλλα της οντολογικής πραγματικότητας. Ούτε είναι χωρίς σημασία το ότι στα εβραϊκά το όνομα του Θεού είναι Ελωχίμ, διατυπωμένο σε πληθυντικό αριθμό. Τον ίδιο πληθυντικό χρησιμοποιεί η Γραφή και για την σύγχυση των γλωσσών στην Βαβέλ: «Δεύτε καταβάντες συγχέωμεν τας γλώσσας αυτών». Και όταν ο Αβραάμ συναντά στην δρυν του Μαβρή τους τρεις άνδρες, τους προσφωνεί σαν να ήσαν ένας. «Και προσέδραμεν εις συνάντησιν επί την γην, και είπε, ει άρα εύρον χάριν εναντίον σον...» (Γέν. 18, 3).
Από την Κ.Δ.
Η σχέση μεταξύ των προσώπων της Αγίας Τριάδος
Αν όμως η βεβαιότητα μας για τα τρία πρόσωπα της θεότητας είναι απόλυτη και ακλόνητη, δεν συμβαίνει το ίδιο για τη σχέση πού υπάρχει ανάμεσα τους. Από ενωρίς εμφανίσθηκαν στον ιστορικό ορίζοντα της Εκκλησίας αιρετικοί πού αμφισβήτησαν την διδασκαλία της Εκκλησίας σχετικά και διετύπωσαν άλλες δόξες διαφορετικές, πράγμα πού ανάγκασε την Εκκλησία να συστηματοποιήσει την περί Τριάδος διδασκαλία της και να την διατυπώσει με σαφήνεια και καθαρότητα. Έτσι πιστεύουμε, μαζί με την Άγια Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ότι ο Θεός είναι τρία μεν πρόσωπα ή τρεις υποστάσεις, άλλ' ότι αυτό δεν σημαίνει πώς είναι τρεις θεοί χωριστοί, ανεξάρτητοι και αυτόνομοι, ούτε ότι έχουν τρεις ουσίες, τρεις θελήσεις και τρεις ενέργειες. Τα πρόσωπα της Άγιας Τριάδος είναι μεν χωριστά αλλά ταυτόχρονα είναι και ενωμένα μεταξύ τους. Δεν νοείται το ένα χωρίς το άλλο, έχουν μία δύναμη, μία ουσία, μία ενέργεια, μία θέληση, έχουν κοινωνία μεταξύ τους, πού είναι πρότυπο για τη δική μας κοινωνία, έχουν χωριστή οντότητα το καθένα και παρά ταύτα ενότητα και κοινότητα.
Προσέξατε αυτές τις αλήθειες στην Κ. Διαθήκη. Ο Κύριος έχει συνείδηση ότι είναι κάτι ξεχωριστό από τον Πατέρα του. Ήλθε στον κόσμο «εν τω ονόματι τον Πατρός», με σκοπό να «ποιήσει το θέλημα του Πατρός», να φανερώσει «το όνομα Του τοις ανθρώποις». Επί δε τού Σταυρού παραδίδει στα χέρια τού Πατέρα την ψυχή του. Και -όμως ο ίδιος Κύριος λέγει: «Εγώ και ο πατήρ εν εσμέν» και «πάντα -όσα έχει ο πατήρ εμά εστί». Και θέλω όλοι να είναι ένα «καθώς και ημείς εν εσμέν». Τα χάνει κανείς απ' αυτή την εκ πρώτης όψεως αντινομία. Πώς είναι δυνατόν δύο οντολογικά ξεχωριστά πρόσωπα να είναι ταυτόχρονα και ενωμένα εις ένα; Με την ίδια σαφήνεια διαστέλλει ο Χριστός τον εαυτό του και από τον Παράκλητο, δηλ. το Άγιον Πνεύμα στον κόσμο, όταν ο ίδιος αναχωρήσει από τον κόσμον και όταν έλθει ο Παράκλητος αυτός θα οδηγήσει τους ανθρώπους στην αλήθεια.
Αυτά όμως πού στο χώρο της Π. Διαθήκης είναι απλές προτυπώσεις, σκιές και εικονίσματα, γίνονται στο χώρο της Κ. Διαθήκης σαφείς καταγραφές και εμφανίσεις, πού βεβαιώνουν όχι απλώς τη συλλογικότητα των προσώπων της Αγίας Τριάδος, αλλά και την τριαδικότητά των, ειδικά. Θα μνημονεύσωμε εδώ τα πιο χαρακτηριστικά χωρία πού πιστοποιούν την τριαδικότητά των προσώπων.

Στη Βάπτιση τού Κυρίου ακούεται η φωνή τού Πατέρα πού μαρτυρεί την υιότητα τού Χριστού: «Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός». Και το Πνεύμα σαν περιστέρι εμφανίζεται κι αυτό. Στη Θεία Μεταμόρφωση έχουμε εκ νέου την εμφάνιση τού Θεού Πατέρα πού μιλάει για τον Υιό Του, όπως και στη Βάπτιση. Και στο τέλος της επίγειας ζωής του ο ίδιος ο Κύριος στέλλει τους Μαθητές Του να ευαγγελίσουν τον κόσμο «βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα» όσα εκείνος τους εδίδαξε. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τη σαφή τούτη μαρτυρία περί των τριών προσώπων της θεότητος; Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επιμαρτυρεί ότι «τρεις εισίν οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ» και ο Απ. Παύλος ευλογεί τους χριστιανούς τριαδολογικά: «Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη τού Θεού και Πατρός και η κοινωνία τού Αγίου Πνεύματος ει η μετά πάντων υμών».
Αλλά και πάλι αυτός ο Παράκλητος δεν θα μπορεί αφ' εαυτού του να λέγει τίποτε, «ου λαλήσει αφ' εαυτού» και «εκ τού εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν».

Τα τρία πρόσωπα της Άγιας Τριάδος είναι μεν τρία, αλλά δεν είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους. Δεν υπάρχουν το καθένα για τον εαυτό του, έχουν ενότητα ζωής, θελήματος, ενέργειας. Και μια ιδιαίτερη σχέση συνδέει μεταξύ των τα τρία αυτά πρόσωπα. Έτσι, ο Πατήρ είναι αγέννητος, ο ίδιος γεννά όμως τον Υιόν αχρόνως. Ο Υιός γεννάται εκ τού Πατρός και το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα διά τού Υιού. Και τα τρία πρόσωπα έχουν την θεότητα σε όλη της την έκταση. Γι' αυτό ομολογούμε στο «Σύμβολο της Πίστεως» ότι ο Υιός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα, δηλ. ίσος, είναι Θεός όπως είναι ο Πατέρας. Το ίδιο είπαν οι Πατέρες και για το Άγιον Πνεύμα. Επομένως, με το να είναι πρόσωπα ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα σημαίνεται η ξεχωριστή υπαρκτική οντότητα τού καθενός και με το να είναι ομοούσια τα πρόσωπα αυτά σημαίνεται η ενότητα των. Δεν υπάρχει παρόμοιο πρότυπο αλλού. Όταν π.χ. έχουμε εμπρός μας τον Νίκο, τον Γιάννη και τον Αντώνη, και οι τρεις τους είναι της ίδιας ουσίας, δηλ. άνθρωποι, αλλά έχουν ξεχωριστή θέληση, ξεχωριστή σκέψη, ξεχωριστή ενέργεια. Είναι τρεις άνδρες και όχι ένας. Στην περίπτωση όμως των τριών προσώπων της Αγ. Τριάδος δεν συμβαίνει το ίδιο. Εκεί υπάρχουν τρία πρόσωπα, αλλά με μια ουσία και θέληση και ενέργεια. Κανείς από τους τρεις δεν ενεργεί ποτέ χωριστά, χωρίς τους άλλους δύο. Δεν είναι τρεις θεοί, αλλά ένας. Στη ζωή αυτή ένας πατέρας και ένας γυιός έχουν διαφορά στην ηλικία. Ο πατέρας είναι μεγαλύτερος στην ηλικία από το γυιό του. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Θεό Πατέρα και το Χριστό. Για το Χριστό πιστεύουμε ότι «δεν υπήρξε χρόνος πού δεν υφίστατο». Το ίδιο ισχύει και για το Άγιον Πνεύμα. Και τα τρία πρόσωπα είναι το καθένα πλήρης και τέλειος Θεός. Κανείς δεν έχει περισσότερη θεότητα ή λιγότερη θεότητα από τον άλλο. Αυτή είναι η πρόκληση τού παραδόξου, για την οποία μιλάει ο θεολόγος Γρηγόριος. Στο θέμα αυτό η λογική υποχωρεί, γι' αυτό μιλάμε για το Μυστήριο. Κανείς δεν μπορεί να το εξηγήσει. Οι απόπειρες πού έκαναν οι Πατέρες διά της Εκκλησίας δεν ήταν να ερμηνεύσουν, αλλά να διατυπώσουν απλώς την αλήθεια τού τριαδικού δόγματος. Και έμειναν μέχρις εκεί.
 Ο Θεός ως Πατέρας

Ο Θεός στον οποίο πιστεύω είναι ένας, όχι πολλοί. Ο Χριστιανισμός ανήκει στις μονοθεϊστικές θρησκείες. Η τριαδικότητα τού Θεού δεν θίγει την μονοθεΐα. Γιατί στην Αγία Τριάδα έχουμε τρία μεν πρόσωπα και υποστάσεις, αλλά ένα Θεόν. Ο Θεός αυτός είναι και Πατήρ. Αυτό σημαίνει ότι έχει μαζί μας κι έχουμε μαζί του συγγένεια. Είμαστε παιδιά Του, όχι φυσικά, αλλά κατά χάριν, δηλ. εξ υιοθεσίας. Ο Πατέρας μας Θεός λόγω αυτής του της ιδιότητος μάς προστατεύει, μάς συντηρεί, ενδιαφέρεται για μάς, ζούμε κάτω από το στοργικό βλέμμα Του, μάς κατευθύνει η αγαθή πρόνοιά Του. Δεν είναι ξένος ή απόμακρος. Είναι κοντά μας προστατευτικά. Ως Πατέρας ο Θεός αποκαλύπτεται και ως αγάπη και ως προστασία και ως ειρήνη. Η αίσθηση πού έχουμε οι άνθρωποι είναι ότι δεν είμαστε ξεχασμένοι πάνω στη γη, ότι έχουμε ισχυρή προστασία, ότι η κοινωνία μας με τον ουράνιο Πατέρα μας είναι πηγή δυνάμεως, ελπίδας, χαράς.

Read more: http://www.egolpion.net/9B145741.el.aspx#ixzz33wJAvcF2