ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ

  Ο κατά πάντα λίαν αγαπητός και σεβαστός Φίλος κ. ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΑΚΚΕΤΟΣ μου έκανε 
 δώρο-έκπληξη στην ονομαστική μου εορτή την ετυμολογία-ερμηνεία του ονόματός 
 μου.Σκέφθηκα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας αυτήν την όμορφη και πολύ χρήσιμη 
 προσφορά του.Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου και του εύχομαι ο Θεός και 
 ο Άγιος Απόστολος Τιμόθεος να του δίδουν υγεία και δύναμη στο πολυσχιδές έργο του.

ΤΙΜΟΘΕΟΣ Ερμηνεία - Ετυμολογία:

τιμόθεος

-ον, Α· 1. αυτός που τιμά τον θεό· 2. (κυρίως το αρσ. ως κύριο όν.) Τιμόθεος· διθυραμβοποιός* και μουσικός καταγόμενος από τη Μίλητο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τιμή + θεός].

Τιμόθεος: Όνομα ιστορικών προσώπων:

1. Ποιητής και μουσικός από τη Μίλητο (447-357 π.Χ.). Λέγεται πως εισήγαγε τεχνικούς νεωτερισμούς στη μουσική, αυξάνοντας τον αριθμό των χορδών στη λύρα. Ήταν κυρίως γνωστός ως συνθέτης μονωδιών, αλλά έγραψε και διθυράμβους και ύμνους. Χαρακτηριστικό της τέχνης του φαίνεται πως ήταν η προσπάθειά του να κάνει τη μουσική και την ποίηση του μιμητική και ρεαλιστική, όπως στον Ναύπλιό του, όπου προσπάθησε να αναπαραστήσει μια καταιγίδα με μουσική φλάουτου, και στο Ταξίδι της Σεμέλης. Απόσπασμα μιας μονωδίας του Τιμοθέου με τον τίτλο Πέρσαι ανακαλύφθηκε το 1902. Είναι μια λυρική εντύπωση της μάχης της Σαλαμίνας, και αναφέρεται από τον Πλούταρχο στη βιογραφία του τού Φιλοποίμενος.

2. Γιος του Κόνωνα και μαθητής του Ισοκράτη. Ικανός Αθηναίος στρατηγός και διπλωμάτης της περιόδου της δευτέρας Αθηναϊκής Ομοσπονδίας. Το 387 π.Χ. είχε εκστρατεύσει εναντίον των Λακεδαιμονίων και κατέλαβε την Κέρκυρα. Με 60 πλοία νίκησε τον Σπαρτιάτη ναύαρχο Νικόλοχο κοντά στη Λευκάδα, και με τις επιτυχίες του αυτές βοήθησε ώστε να γίνει ειρήνη με όρους που ανάγκασαν τη Σπάρτη να πάψει να διεκδικεί την υπεροχή απέναντι των Αθηνών. Αργότερα, έβαλαν στη θέση του αρχιστράτηγου τον Ιφικράτη και ο Τιμόθεος κατέφυγε στο βασιλιά των Περσών. Όμως ξαναγύρισε, και τον έστειλαν να βοηθήσει τον σατράπη της Φρυγίας Αριοβάρζανο Α’, που ήταν φίλος των Αθηνών και που είχε επαναστατήσει εναντίον του Πέρση βασιλιά. Ο Τιμόθεος πήρε τη Σάμο από τους Πέρσες το 365 π.Χ., και επεξέτεινε την αθηναϊκή κυριαρχία έως τη Θρακική Χερσόνησο και τη Χαλκιδική. Κατόπιν όμως, επειδή δεν μπόρεσε να βοηθήσει, εξαιτίας του καιρού, τον συνάδελφό του Χάρη σε μια επίθεση εναντίον της Χίου το 356, τον δίκασαν για προδοσία και τον καταδίκασαν να πληρώσει ως πρόστιμο 100 τάλαντα. Ο Τιμόθεος, επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει αυτό το τεράστιο ποσό, αυτοεξορίστηκε στη Χαλκίδα, όπου και πέθανε έπειτα από λίγο. Αργότερα, οι Αθηναίοι μετέφεραν τα οστά του στον Κεραμεικό και του έστησαν ανδριάντα στην Αγορά και την Ακρόπολη. Υπάρχει βιογραφία του Τιμοθέου από τον Νέποτα.

3. Αθηναίος γλύπτης, που έζησε στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. (375-340). Εργάστηκε σε πολλά μέρη, και τα έργα του είναι γνωστά από τις αναφορές αρχαίων συγγραφέων ή από επιγραφές. Τα έργα που αναφέρονται από συγγραφείς, και που κανένα δεν έχει σωθεί, είναι: 1) Το άγαλμα της Αρτέμιδος, που βρισκόταν στο ναό του Απόλλωνος της Ρώμης, 2) Το άγαλμα του Ασκληπιού, στην Τροιζηνία, 3) Το άγαλμα του Άρη στην Αλικαρνασσό, που άλλοι όμως το απέδιδαν στον Λεωχάρη, 4) Σύμπλεγμα της Λήδας, με τον Δία μεταμορφωμένο σε κύκνο. Από το τελευταίο βρέθηκαν πολλά αντίγραφα, κι απ’ αυτό συμπεραίνεται πως θα πρέπει να ήταν πολύ γνωστό. Επίσης, ο Τιμόθεος είχε φιλοτεχνήσει τον νότιο γλυπτικό διάκοσμο της ζωφόρου του μαυσωλείου της Αλικαρνασσού, από τον όποιο έχει βρεθεί μόνο μια ανάγλυφη πλάκα. Τα έργα όμως που αποτελούν κριτήρια της τέχνης του είναι τα αγάλματα των αετωμάτων και των ακρωτηρίων του ναού του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, όπως έγινε γνωστό από μια επιγραφή που έχει βρεθεί. Στο δυτικό αέτωμα παρίστανε την Αμαζονομαχία και στο ανατολικό άλλη μάχη, ενώ τα γωνιαία ακρωτήρια της δυτικής πρόσοψης διακοσμούνταν από δυο έφιππες Νηρηίδες ή Αύρες. Όσα κομμάτια έχουν σωθεί από τον διάκοσμο αυτό του Τιμοθέου, βρίσκονται τώρα στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών. Από τα καλύτερα που διατηρούνται, είναι δυο έφιππες Νηρηίδες, δυο πτερωτές Νίκες και μια Αμαζόνα.

Στην Αρχαία Ελληνική και Βυζαντινή γραμματεία ο όρος ΤΙΜΟΘΕΟΣ αναφέρεται εκατοντάδες φορές! Βλέπε ενδεικτικό πίνακα:

                                :

Ο Πλούταρχος, για παράδειγμα, κάνει την ακόλουθη αναφορά:

 

Αλλά και ο Ισοκράτης αναφέρεται στο όνομα Τιμόθεος:

 ΄

Στην Χριστιανική Γραμματεία ο Τιμόθεος εμφανίζεται ως  μαθητής του Αποστόλου Παύλου. Βλέπε το ακόλουθο απόσπασμα της Καινής Διαθήκης:

Κεφάλαιο Ιστ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Κατήντησε δε εις Δέρβην και Λύστραν. και ιδού μαθητής τις ήν εκεί ονόματι Τιμόθεος, υιός γυναικός τινος Ιουδαίας πιστής, πατρός δε Έλληνος, 2 ός εμαρτυρείτο υπό των εν Λύστροις και Ικονίω αδελφών. 3 τούτον ηθέλησεν ο Παύλος σύν αυτώ εξελθείν, και λαβών περιέτεμεν αυτόν διά τους Ιουδαίους τους όντας εν τοίς τόποις εκείνοις· ήδεισαν γάρ άπαντες τον πατέρα αυτού ότι Έλλην υπήρχεν. 4 ως δε διεπορεύοντο τας πόλεις, παρεδίδουν αυτοίς φυλάσσειν τα δόγματα τα κεκριμένα υπό των αποστόλων και πρεσβυτέρων των εν Ιερουσαλήμ. 5 αι μέν ούν εκκλησίαι εστερεούντο τή πίστει και επερίσσευον τώ αριθμώ καθ' ημέραν. 6 Διελθόντες δε την Φρυγίαν και την Γαλατικήν χώραν, κωλυθέντες υπό τού αγίου Πνεύματος λαλήσαι τον λόγον εν τή Ασία, 7 ελθόντες κατά την Μυσίαν επείραζον κατά την Βιθυνίαν πορεύεσθαι· και ουκ είασεν αυτούς το Πνεύμα. 8 παρελθόντες δε την Μυσίαν κατέβησαν εις Τρωάδα. 9 και όραμα διά της νυκτός ώφθη τώ Παύλω· ανήρ τις ήν Μακεδών εστώς, παρακαλών αυτόν και λέγων· Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν. (…)

 ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

22 Ιανουαρίου:
 Σήμερα η Εκκλησία τιμά την μνήμη ενός Αποστόλου και ενός στρατιώτου. Ο Απόστολος είναι ο Τιμόθεος, ο μαθητής του Αποστόλου Παύλου, Επίσκοπος στην Έφεσο, όπου και απέθανε μαρτυρικά.

 Ο στρατιώτης είναι ο Αναστάσιος ο Πέρσης. Αυτός, στρατιώτης πρώτα, τον καιρό που οι Πέρσες κυρίευσαν τα Ιεροσόλυμα και πήραν τον Τίμιο Σταυρό, έγινε μοναχός ύστερα στην αγία πόλη και τέλος βρήκε μαρτυρικό θάνατο από τους συμπατριώτες του τους Πέρσες. Στρατεία - η καλή στρατεία - είναι η ζωή του χριστιανού και ταιριάζουν και στον Απόστολο Τιμόθεο και στο στρατιώτη Αναστάσιο εκείνα που γράφει ο Απόστολος Παύλος και στις δυό του επιστολές προς τον Τιμόθεο. Στην πρώτη• "Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως• επιλαβού της αιωνίου ζωής...". Και στην δεύτερη• "...κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Χριστού... εάν δε και αθλή τις ου στεφανούται, εάν μη νομίμως αθλήση".

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἀποστόλου -Ἦχος δ´

Χρηστότητα ἐκδιδαχθείς, καί νήφων ἐν πᾶσιν, ἀγαθήν συνείδησιν ἱεροπρεπῶς ἐνδυσάμενος, ἤντλησας ἐκ τοῦ Σκεύους τῆς ἐκλογῆς τά ἀπόρρητα, καί τήν πίστιν τηρήσας, τόν ἴσον δρόμον τετέλεκας, Ἀπόστολε Τιμόθεε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου, Ἦχος δ´.(Αναστασίου του Πέρσου)

Ὁ Μάρτυς σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν ἔθραυσε καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον, Ἦχος πλ. δ´. Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τόν θεῖον Μαθητήν, καί συνέκδημον Παύλου, Τιμόθεον πιστοί, ἀνυμνήσωμεν πάντες, σύν τούτῳ γεραίροντες, τόν σοφόν Ἀναστάσιον, τόν ἐκλάμψαντα, ἐκ τῆς Περσίδος ὡς ἄστρον, καί ἐλαύνοντα, τά ψυχικά ἡμῶν πάθη, καί νόσους τοῦ σώματος.

( ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΣΤΟ ΟΡΘΌΔΟΞΟ ΑΓΙΟΛΌΓΙΟΝ ΔΈΚΑ ΕΠΤΆ ΑΚΌΜΗ ΆΓΙΟΙ ΜΕ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΙΜΟΘΕΟΣ  )

π .ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΗΛΙΑΚΗΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ

 
 Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας παρέχουν οι Πράξεις των Αποστόλων και οι Επιστολές του Αποστόλου Παύλου, ο Άγιος Απόστολος Τιμόθεος ήταν αγαπητός μαθητής και ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου. Το όνομά του είναι ελληνικό και σημαίνει αυτός που τιμά τον Θεό, αλλά και αυτόν που τιμά ο Θεός.

Ο Απόστολος Τιμόθεος γεννήθηκε μάλλον στα Λύστρα της Λυκαονίας ή πιθανών στη Δέρβη, από πατέρα Έλληνα Εθνικό και μητέρα πιστή Ιουδαία, προφανώς εκ γενετής και πιθανόν προσήλυτη, που ονομαζόταν Ευνίκη. Κατά την μαρτυρία του Αποστόλου Παύλου, ήταν ευσεβής, όπως και η μαμή του, εκ μητρός, Λωίς. Ο Τιμόθεος δέχθηκε από τις ευσεβείς αυτές γυναίκες την πρώτη θρησκευτική αγωγή και διδάχθηκε από βρέφος τα ιερά γράμματα. Με τον τρόπο αυτό προετοιμάσθηκε κατάλληλα, ώστε να αποδεχθεί στη συνέχεια την Χριστιανική πίστη.

Η οριστική μεταστροφή του στον Χριστιανισμό φαίνεται να έγινε κατά την Α’ Αποστολική περιοδεία, όταν ο Απόστολος Παύλος μαζί με τον Βαρνάβα επισκέφθηκαν τα Λύστρα της Λυκαονίας και πιθανόν φιλοξενήθηκαν από την οικογένεια του Τιμοθέου. Όταν ο Απόστολος Παύλος κήρυττε το Ευαγγέλιο στα Λύστρα, είναι επίσης βέβαιο ότι ο Τιμόθεος παρακολούθησε το κήρυγμά του και έγινε μάρτυρας των διωγμών και των παθημάτων που υπέστη ο Απόστολος εκεί. Η εμπειρία των γεγονότων αυτών φαίνεται ότι επηρέασε έντονα τον Απόστολο Τιμόθεο και τον προετοίμασε εσωτερικά να δεχθεί την διδασκαλία του Ιησού Χριστού, μα και να πιστέψει σε Αυτόν.

Μετά τα γεγονότα στη Δέρβη και στα Λύστρα της Λυκίας, ο Απόστολος Παύλος παρέλαβε μαζί του τον πιστό και αχώριστο συνοδό του τον Τιμόθεο. Έκτοτε ο Τιμόθεος έγινε ο πιο προσφιλής και αφοσιωμένος μαθητής και συνεργός του Αποστόλου Παύλου στο έργο της ιδρύσεως των Εκκλησιών στις διάφορες περιοχές της Μικράς Ασίας και της Ελλάδος αργότερα, καθώς και της στηρίξεως της πίστεως των διωκομένων Χριστιανών. Ανέλαβε πολλές σημαντικές και εμπιστευτικές αποστολές για σπουδαία Εκκλησιαστικά ζητήματα, παρά το νεαρό της ηλικίας και την απειρία του.

Συγκεκριμένα, συνεχίζοντας την Β’ Αποστολική περιοδεία, διελθόντες διά μέσου της Φρυγίας και της Γαλατίας, έφθασαν στην Μοισία και Τρωάδα, και διαπλεύσαντες τη Σαμοθράκη, ήλθαν στη Νεάπολη και από εκεί στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Από εκεί, οδοιπορούντες , πέρασαν από την Αμφίπολη και Απολλωνία και κατέληξαν στη Θεσσαλονίκη. Στη Θεσσαλονίκη ο Τιμόθεος εργάσθηκε αθόρυβα και αποδοτικά, συνέβαλε ουσιαστικά στο έργο του Αποστόλου Παύλου τόσο για την ίδρυση της Χριστιανικής Κοινότητος, όσο και για την στήριξη της πίστεως των Χριστιανών της Θεσσαλονίκης.

Όμως το έργο του ευαγγελισμού των Θεσσαλονικέων από τον Απόστολο Παύλο και τους συνεργάτες του Τιμόθεο και Σίλα, διεκόπη από την αντίδραση φθονερών Ιουδαίων, που δεν πίστεψαν στο κήρυγμά τους και τους εξανάγκασαν να εγκαταλείψουν την Θεσσαλονίκη και να καταφύγουν στην Βέροια.

Από την Αθήνα, ο Απόστολος Παύλος, αγωνιώντας για την κατάσταση των Χριστιανών της Θεσσαλονίκης, απέστειλε τον Τιμόθεο, προκειμένου να στηρίξει τους χειμαζομένους πιστούς της εκκλησιαστικής κοινότητος της Θεσσαλονίκης και να τους παρηγορήσει στις θλίψεις τους.

Αργότερα, όταν ο Απόστολος Τιμόθεος ακολούθησε τον Παύλο στην Κόρινθο, παρέμεινε κοντά του, αγωνιζόμενος μαζί του.

Κοντά στην Γ’ Αποστολική περιοδεία, όταν ο Απόστολος Παύλος πέρασε από τα μέρη της Μικράς Ασίας και κατέληξε στην Έφεσο, παρέμεινε εκεί για μια τριετία, έχοντας μαζί του τον Τιμόθεο, τον οποίο απέστειλε σε ειδικές εμπιστευτικές αποστολές στη Μακεδονία μαζί με τον Έραστο, και ίσως με άλλους αδελφούς στην Κόρινθο. Λίγο αργότερα, ο Τιμόθεος με τον Απόστολο Παύλο επέστρεψαν από την Κόρινθο στη Μακεδονία, και στη συνέχεια αποβιβάσθηκαν στην Τρωάδα και διαπλέοντες το ανατολικό Αιγαίο, πέρασαν από την Μίλητο. Από την Μίλητο διήλθαν από τα νησιά Κω, Ρόδο, έφθασαν στα Πάταρα και από εκεί στην Τύρο, την Πτολεμαΐδα και την Καισάρεια και κατέληξαν στα Ιεροσόλυμα.

Στα Ιεροσόλυμα ο Απόστολος Τιμόθεος παρέμεινε κοντά στον Απόστολο Παύλο κατά την εκεί φυλάκισή του, ενώ κατόπιν τον συνόδευσε στη φυλακή στη Ρώμη. Είναι βέβαιο, ότι κατά την τελευταία μετάβαση του Αποστόλου Παύλου στα Ιεροσόλυμα, μετά την πρώτη αποφυλάκισή του από τη Ρώμη, συνοδευόταν από τον Απόστολο Τιμόθεο, τον οποίο μάλιστα άφησε στην Έφεσο ως Επίσκοπο μέχρι και του επισυμβάντος μαρτυρικού θανάτου του. Ο Απόστολος Παύλος απέστειλε προς τον Άγιο Τιμόθεο, ως Επίσκοπο Εφέσου, δύο Επιστολές, που εμπεριέχονται στον κανόνα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης, και οι οποίες λόγω του ποιμαντικού περιεχομένου τους, καλούνται ποιμαντικές.

Κατά παλαιά παράδοση ο Απόστολος Τιμόθεος μαρτύρησε στην Έφεσο επί Δομετιανού ή Νερούα, όταν πήγε στα καταγώγια των ειδωλολατρών, για να τους αποτρέψει από απάνθρωπες τελετές και θυσίες” τότε, γεμάτος από Θείο ζήλο, επειδή δεν ανεχόταν να βλέπει αυτά τα ατοπήματα, τους συνέστησε να μην συνεχίσουν τις αισχρές τους πράξεις. Τότε εκείνοι εξοργίσθηκαν και όρμησαν εναντίων του Αγίου, τον οποίον φόνευσαν με ρόπαλα.

Το τίμιο λείψανό του μετακομίσθηκε το έτος 356 μ.Χ. επί Κωνσταντίου στην Κωνσταντινούπολη, και εναποτέθηκε εντός της Αγίας Τραπέζης του ναού των Αγίων Αποστόλων, όπου ετελείτο και η Σύναξή του. Στην ίδια Αγία Τράπεζα είχαν εναποτεθεί τα ιερά λείψανα των Αγίων Αποστόλων Ανδρέου και Λουκά. Όταν ο Ιουστινιανός ανοικοδόμησε και μετασκεύασε το ναό των Αγίων Αποστόλων, που είχε ανεγείρει ο Μέγας Κωνσταντίνος, άφησε την Αγία Τράπεζα ως είχε, αδιασάλευτη, περιορισθείς μόνο στην κατασκευή αργυρού καλύμματος.( Αργότερα εκλάπησαν υπο των Σταυροφόρων και μόνο λίγα αποτμήματα υπάρχουν σήμερα στον Ελλαδικό χώρο)

Η Σύναξη του Αποστόλου Τιμοθέου ετελείτο τον 6ο αιώνα μ.Χ. στην Ορμίσδα.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ’.

Χρηστότητα ἐκδιδαχθείς, καί νήφων ἐν πᾶσιν, ἀγαθήν συνείδησιν ἱεροπρεπῶς ἐνδυσάμενος, ἤντλησας ἐκ τοῦ Σκεύους τῆς ἐκλογῆς τά ἀπόρρητα, καί τήν πίστιν τηρήσας, τόν ἴσον δρόμον τετέλεκας, Ἀπόστολε Τιμόθεε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

 

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ 

(ΠΗΓΗ ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ)