Ομιλία Μητροπολίτου κ. Γαβριήλ στις εργασίες του 9ου Διεθνούς Οικολογικού Συνεδρίου με θέμα: Για μια πιο πράσινη Αττική:Συντηρώντας τον πλανήτη και προστατεύοντας τους κατοίκους του.
Ύδρα 7 Ιουνίου 2018
A GREEN ATTICA FOR A SUSTAINABLE ENVIRONMENT
Preserving the Planet and Protecting Its People
Sheltering People: The case of Greece
Εἶναι μεγάλη ἡ χαρά καί ἰδιαίτερη ἡ τιμή νά βρίσκομαι ἀνάμεσά σας, σέ αὐτό τό πράγματι σπουδαίο, ἐνδιαφέρον, ἀλλά καί πολύ σημαντικό ἐξ ἀπόψεως θεματικῆς Συμπόσιο. Γιά τόν λόγο αὐτό, ἐπιτρέψτε μου ἀρχικά νά ἐκφράσω τίς θερμότατες εὐχαριστίες μου πρός τή Μητέρα Ἐκκλησία, τό σεπτό Οἰκουμενικό Πατριαρχείο καί τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, τήν κ. Ρένα Δοῦρου καί τήν Περιφέρεια Ἀττικῆς γιά τήν συνδιοργάνωση, καθώς καί πρός τά μέλη τῆς ὀργανωτικῆς ἐπιτροπῆς γιά τήν τιμητική αὐτή πρόσκληση νά συμμετάσχω σέ ἕνα Συμπόσιο, τό οποῖο μᾶς δίνει τή δυνατότητα ἀφ’ ἑνός μέν νά ἀναδείξουμε τή σημασία, ἀλλά καί τήν κρισιμότητα τῆς σχέσης μας μέ τό φυσικό περιβάλλον, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά μοιρασθοῦμε γνώμες, ἀπόψεις, προβληματισμούς ἤ ἀκόμη καί λύσεις πού ἀφοροῦν στό μείζον καί πολυσύνθετο οἰκολογικό ζήτημα, νά ἐμβαθύνουμε ἤ καί νά γνωρίσουμε τίς πραγματικές αἰτίες, ἀλλά καί τίς ἐπιπτώσεις πού αὐτό ἐπιφέρει στό σύγχρονο ἀξιακό σύστημα, τό ὁποῖο βεβαίως δοκιμάζει καί προκαλεῖ τήν εὐθύνη ὅλων μας ἀπέναντι στήν κτίση πού, ὡς θείο δημιούργημα, μᾶς περιβάλλει, μᾶς θρέφει, μᾶς προστατεύει καί μᾶς ἐξασφαλίζει τά ἐχέγγυα γιά τήν συνέχιση τῆς ύπαρξεώς μας.
Ἀνέκαθεν, τό ζήτημα τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος βρισκόταν καί συνεχίζει νά βρίσκεται στό επίκεντρο τῆς Ὀρθοδόξου θεολογικῆς προβληματικῆς. Στό σημείο αὐτό, ἐπιτρέψτε μου νά ἐπισημάνω τήν παγκοσμίου σημασίας καί συνάμα ἐντυπωσιακή περιβαλλοντική δραστηριότητα τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος μέσῳ τῶν «πρασίνων» ἐκτάκτων πρωτοβουλιῶν του, μέ τά πολλά οἰκολογικά Συμπόσια, μέ τά ἀναρίθμητα συνέδρια καί ἐνδιαφέροντα σεμινάρια πού ὑλοποίησε μέ σκοπό τήν προώθηση τῆς περιβαλλοντικῆς ἀγωγῆς, κατάφερε νά συγκεντρώσῃ γνήσιο προβληματισμό, συμβάλλοντας ἔτσι τά μέγιστα στή σωτηρία καί στή διάσωση τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, μέ τήν οίκολογική του εὐαισθησία νά κινητοποιῇ καί σύμπασα τήν ἀνά τόν κόσμο Ὀρθοδοξία.
Ἔτσι, μεταξύ τῶν λοιπῶν βασικῶν θεμάτων πού συμπεριέλαβαν κατόπιν ὁμοφώνου ἀποφάσεως ὅλες οἱ κατά τόπους αὐτόνομες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, μετά ἀπό πεντηκοεντατεῖς καρποφόρες συζητήσεις, στήν συγκληθεῖσα ὑπό τῆς ΑΘΠ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης (Ἰούν. 2016), πέρα τῆς παραγράφου 14 τῆς Ἐγκυκλίου μέ ἀντικείμενο τίς ρίζες τῆς οἰκολογικῆς κρίσεως, συμπεριελήφθη καί ἡ ἑνότητα: « Ἡ Ἐκκλησία ἐνώπιον τῆς παγκοσμιοποιήσεως, ἀκραίων φαινομένων βίας καί τῆς μεταναστεύσεως».
Ἔτσι, στήν παράγραφο 19 τῆς Ἐγκυκλίου τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου ἀποκρυσταλλώνεται μέ ἐμπεριστατωμένο, ἐξ ἀπόψεως θεολογικῆς τρόπο, ἡ κοινή στάση, τήν ὁποία ὀφείλουν νά τηρήσουν οἱ κατά τόπους αὐτόνομες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες:«Τό σύγχρονον καί συνεχῶς ἐντεινόμενον προσφυγικόν καί μεταναστευτικόν πρόβλημα, ὀφειλόμενον εἰς πολιτικούς, οἰκονομικούς καί κλιματολογικούς λόγους, εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον τοῦ παγκοσμίου ἐνδιαφέροντος. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀντιμετώπισε πάντοτε καί ἀντιμετωπίζει συνεχῶς τούς δεδιωγμένους, τούς ἐν κινδύνῳ καί ἐν ἀνάγκαις, ἐπί τῇ βάσει τῶν λόγων τοῦ Κυρίου «ἐπείνασα γάρ, καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καί συνηγάγετέ με, γυμνός, καί περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καί ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καί ἤλθετε πρός με» (Ματθ. κε’, 35-36) καί «ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων ἐμοί ἐποιήσατε» (Ματθ. κε’, 40). Καθ’ ὅλην τήν ἱστορικήν αὐτῆς πορείαν ἡ Ἐκκλησία εὑρίσκετο εἰς τό πλευρόν τῶν «κοπιώντων καί πεφορτισμένων» (Ματθ. ια’, 28)… Ἀπευθύνομεν λοιπόν ἔκκλησιν πρωτίστως πρός τούς δυναμένους νά ἄρουν τάς αἰτίας τῆς δημιουργίας τῆς προσφυγικῆς κρίσεως νά λάβουν τάς δεούσας θετικάς ἀποφάσεις. Καλοῦμεν τάς πολιτικάς ἀρχάς, τούς Ὀρθοδόξους πιστούς καί τούς λοιπούς πολίτας τῶν χωρῶν, εἰς τάς ὁποίας κατέφυγον καί συνεχίζουν νά καταφεύγουν οἱ πρόσφυγες, νά παράσχουν εἰς αὐτούς πᾶσαν δυνατήν βοήθειαν, ἀκόμη καί ἐκ τοῦ ἰδίου ὑστερήματος».
Πράγματι, λόγῳ τῶν διεθνῶν συγκυριῶν, τό προσφυγικό ἔχει μετατραπεῖ σέ ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα δράματα τῆς σύγχρονης ἀνθρώπινης ἱστορίας. Βεβαίως, δέν ἀποτελεῖ πρωτόγνωρο γεγονός, ἀλλά διαχρονικό φαινόμενο, καθώς πρόκειται γιά μία κατάσταση, κατά τήν ὁποία μεγάλος πληθυσμιακός ἀριθμός μετακινεῖται ἐξαναγκαστικά, προκειμένου νά ἀποφύγῃ ὁποιαδήποτε δίωξη γιά πολιτικούς, οἰκονομικούς, θρησκευτικούς, κλιματολογικούς ἤ καί ἰδεολογικούς λόγους.
Ἀπό τό 2001 κιόλας τό εὔφλεκτο αὐτό ζήτημα ἔλαβε τραγικές διαστάσεις, ἀφοῦ οἱ στρατιωτικές ἐπεμβάσεις στό Ἀφγανιστάν καί στό Ἰράκ ἐκτόπισαν ἐκατομμύρια ἀνθρώπων, μέ συνέπεια ὁ συνεχιζόμενος πόλεμος στίς δύο χώρες νά ἐξαπολύσῃ ἕνα τεράστιο ρεῦμα προσφύγων πρός τήν Εὐρώπη. Ἔτσι, κράτη μέ οἰκονομική κρίση, ὅπως ἡ χώρα μας, βρέθηκαν ἀντιμέτωπα μέ χιλιάδες πρόσφυγες, γεγονός πού προκαλεῖ εὔλογες κοινωνικές καί οἰκονομικές ἀναταραχές καθώς καί πολιτική ἀστάθεια στό ἐσωτερικό τῶν κρατῶν.
Μολονότι ζοῦμε, ὑποτίθεται τουλάχιστο, σέ μία ἐποχή ἐκσυγχρονισμοῦ ἤ καί σέ μία κοινωνία εἰρήνης, ἐντούτοις δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού ἡ ἀπειλή ἑνός πολέμου ἤ ἀκόμη καί ἡ ἐμπόλεμη κατάσταση στίς χώρες τῶν προσφύγων, τούς ὡθεῖ στήν ἀπομάκρυνση ἀπό τίς πατρογονικές τους ἐστίες, μέ κύριο χαρακτηριστικό τό πρόσφατο παράδειγμα τῆς Συρίας, ὅπου χιλιάδες Σύριοι ἀναζήτησαν καταφύγιο σέ γειτονικές χώρες, ὅπως στήν Τουρκία, στό Λίβανο, στήν Ἰορδανία, στό Ιράκ καί βεβαίως στήν Ἑλλάδα, πάντοτε μέ τήν ἐλπίδα νά καταφθάσουν σέ πλουσιότερες χώρες τῆς βόρειας Εὐρώπης.
Τό 2015, χρονιά-αἰχμή τῆς κρίσεως, ἀλλά καί χρονιά πού ἐκδηλώθηκαν κατά τρόπο ἐκρηκτικό τά ἀδιέξοδα τῆς εὐρωπαϊκῆς πολιτικῆς γιά τήν μετανάστευση, προκαλώντας ἕναν ἔντονο διχασμό καί μία ἐμφανέστατη πολιτική ἀμηχανία στά νομικά πλαίσια τῶν κρατῶν-μελῶν, τά περισσότερα ἐκ τῶν ὁποίων παραμένουν μέχρι σήμερα ἐγκλωβισμένα στό δίλημμα ἐθνική συνοριακή ἀσφάλεια ἤ ἀνθρωπισμός, ἡ Ἑλλάδα μετατράπηκε σέ κύριο σημείο εἰσόδου προσφύγων καί μεταναστῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Ἡ ἀθρόα ἄφιξη τῶν χιλιάδων προσφύγων στίς ἑλληνικές ἀκτές τόν Ἰούνιο τοῦ 2015 κορυφώθηκε μέ τόν θάνατο τοῦ μικροῦ Ἀϊλάν Κούρντι, γεγονός πού ἀφύπνισε τή διεθνῆ κοινότητα καί προκάλεσε μία τεράστια κινητοποίηση μέ ἐπίκεντρο τήν Ελλάδα, ἀλλά καί τήν ἐνεργοποίηση εὐρωπαϊκῶν μηχανισμῶν παροχῆς ἀνθρωπιστικής βοήθειας γιά πρώτη φορά στό ἐσωτερικό τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, καθώς ἄρχισαν νά καταφθάνουν πλήθη ἐθελοντών.
Πιό συγκεκριμένα καί σύμφωνα μέ τά ἐπίσημα καταγεγραμμένα στοιχεία, 872.519 πρόσφυγες ἐπιχείρησαν τήν ἐπικίνδυνη διάβαση τοῦ Αἰγαίου, καταφθάνοντας στά ἑλληνικά νησιά, 3.713 συνάνθρωποί μας εἰσήλθαν στή χώρα μας μέσῳ χερσαίων συνόρων, 272 ἄνθρωποι ἔχασαν τήν ζωή τους στή θάλασσα καί 152 ἤταν ἀγνοούμενοι , ἐνῶ πραγματοποιήθηκαν 50.000 θαλάσσιες διασώσεις . Σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα τῆς Eurostat, τά σύνορα τῆς Εὐρώπης ὑπολογίζεται ὅτι πέρασαν περίπου 2,7 ἐκατομμύρια μετανάστες ἀπό τρίτες χώρες , γεγονός πού ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη μαζική μετακίνηση πληθυσμοῦ στήν πρόσφατη ἱστορία καί ἀσφαλῶς μία ἀπό τίς σημαντικότερες ἀνθρωπιστικές κρίσεις πού ἔχει ἀντιμετωπίσει ἡ Εὐρώπη μεταπολεμικά.
Ὁ αἰφνιδιασμός τῶν ἑλληνικῶν ἀρχῶν ἤταν ὁλοκληρωτικός. Ἡ Ἑλλάδα τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, τῆς ἀνεργίας, τῆς φτῶχειας, τῆς πολιτικῆς ἀνισορροπίας, τῶν πολλῶν καί δυσβάστακτων φόρων, ἀλλά καί τῶν τόσων ἄλλων μύριων προβλημάτων βρέθηκε καί συνεχίζει νά βρίσκεται ἐν μέσῳ μίας ἰδιόμορφης καταστάσεως ἐκτάκτου ἀνάγκης, παλεύοντας νά ἰσορροπήσῃ σέ ἐξαιρετικά ἀκανθώδεις πολιτικές καί κοινωνικές προκλήσεις. Ὡστόσο, οἱ ἀρμόδιες ἑλληνικές ἀρχές κατάφεραν μέ τά ὅσα μέσα διέθεταν, βασιζόμενες κυρίως στόν ἄνθρώπινο παράγοντα, στήν ἐθελοντική προσφορά καθώς καί στό ἀστείρευτο ἑλληνικό φιλότιμο, νά διαχειρισθοῦν τίς πρωτοφανείς προσφυγικές ροές στή χώρα, δημιουργώντας τό συντομότερο δυνατό καί παρά τήν ὅλη προβληματική, ὀργανωμένες Δομές Φιλοξενίας, καταργώντας αὐτοσχέδιους καταυλισμούς καί ὑλοποιώντας ὑποδειγματικά ἐπιχειρήσεις εἰρηνικῆς ἐκκένωσης ἀκατάλληλων χώρων διαμονῆς, ὅπως στήν Εἰδομένη, οἱ ὁποῖοι δημιουργήθηκαν ὄταν ἐφαρμόσθηκε αἰφνιδιαστικά πολιτική κλειστῶν συνόρων ἀπό τίς χώρες τοῦ «Βαλκανικοῦ διαδρόμου» τόν Φεβρουάριο τοῦ 2016, Βεβαίως, ἐκτός ἀπό τίς κρατικές δομές φιλοξενίας, οἱ ὁποίες σταδιακά ἀναβαθμίσθηκαν στά νησιά καί τήν ἐνδοχώρα, λειτούργησαν ἐπίσης χώροι φιλοξενίας τῆς Ὕπατης Ἀρμοστείας τοῦ ΟΗΕ γιά τούς Πρόσφυγες καθώς καί ἄλλων Μ.Κ.Ο συνολικής δυναμικότητας 72.939 ατόμων.
Στή ὅλη ἀτμόσφαιρα, τό κλείσιμο τῶν συνόρων μεταξύ τῶν Σκοπίων καί τῆς Ἑλλάδος στίς ἀρχές τοῦ Μαρτίου τοῦ 2016 ἄφησε χιλιάδες πρόσφυγες καί μετανάστες ἐγκλωβισμένους στήν Ἑλλάδα, συχνά δίχως ἐπαρκῆ καταλύμματα, ὑγειονομική περίθαλψη καί πρόσβαση στήν ἐκπαίδευση, προκαλώντας παράλληλα ἀσφυξία στόν καταυλισμό προσωρινῆς διαμονῆς προσφύγων στήν Εἰδομένη.
Στήν γενικότερη προβληματική ἀξίζει νά ἀναφερθῇ ὅτι τά τελευταία δύο χρόνια ἡ Ἑλληνική Ὑπηρεσία Ἀσύλου, ἐξαιτίας τῆς προσφυγικῆς κρίσεως, ἔχει δεχθεῖ δεκάδες χιλιάδες αἰτήματα ἀσύλου. Πιό συγκεκριμένα, τήν τελευταία τετραετία στήν Ἑλλάδα ἔχουν καταθέσει αἴτημα ἀσύλου 102.184 ἄτομα καί τό ποσοστό ἀναγνωρίσεως τῶν αἰτούντων διεθνή προστασία βρίσκεται κατά μέσον ὅρο στό 35,8%. Ἡ χώρα, σύμφωνα μάλιστα μέ τά πιό πρόσφατα στοιχεῖα τῆς Eurostat, βρίσκεται στήν δεύτερη θέση στήν Εὐρωπαϊκή Ἔνωση ὅσον ἀφορά στό ποσοστό τῶν αἰτούντων ἄσυλο ἀνά ἐκατομμύριο κατοίκους, γεγονός πού ἀν συνδυασθῇ μέ τήν οἰκονομική κρίση, φανερώνει πόσο δύσκολο εἶναι νά βρεθοῦν λύσεις ἤ καί νά ἀσκηθοῦν πολιτικές πού ἀφοροῦν στή διαβίωση ἤ καί περισσότερο στήν ἐνσωμάτωση αὐτών τῶν ἀνθρώπων . Ἐντυπωσιακό εἶναι ὅτι τό ἔτος 2017 ἡ Ὑπηρεσία Ἀσύλου κατέγραψε 58.661 αἰτήσεις ἀσύλου πού ἰσοδυναμούν μέ τό 8,5% τῶν ἀντιστοίχων αἰτημάτων σέ ὁλόκληρη τήν Εὐρωπαϊκή Ἔνωση , ἐκ τῶν ὁποῖων οἱ 26.668 ὑποβλήθηκαν στά πέντε νησιά, ὅπου υπάρχουν κέντρα ὑποδοχῆς καί ταυτοποίησης (hotspots), ἐνῶ συνολικά 40.127 αἰτήσεις ὑποβλήθηκαν ἀπό ἄνδρες καί 18.535 ἀπό γυναίκες. Ἀξιοσημείωτο ἐπίσης εἶναι ὅτι 2.275 αἰτήσεις ὑποβλήθηκαν ἀπό ἀσυνόδευτους ἀνηλίκους.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀπό τήν πρώτη κιόλας στιγμή πού ξέσπασε ἡ προσφυγική κρίση στη χώρα μας βρέθηκε δίπλα στούς πρόσφυγες, μέ σκοπό νά συνδράμῃ ένεργά καί συντονισμένα στήν φροντίδα καί στήν ἄμεση ἀνακούφισή τους. Ἄλλωστε κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομο «ἰατρεῖον ἐστι πνευματικόν ἡ Ἐκκλησία καί δεῖ τούς ἐνταῦθα παραγενομένους κατάλληλα τά φάρμακα, λαμβάνοντας καί τοῖς οἰκείοις τραύμασιν ἐπιτεθέντας, οὕτως ἐπανιέναι» . Ὑπό τό πνεῦμα αὐτό, ὀργάνωσε καί συστηματοποίησε ἕνα σημαντικό δίκτυο ἐνοριακῶν φιλανθρωπικῶν δράσεων, μέ αποτέλεσμα τή δημιουργία ἑνός ἐθνικοῦ δικτύου φιλανθρωπίας ἀπό ἀμιγῶς ἐκκλησιαστικούς φορείς. Τό δίκτυο αὐτό ἀποτέλεσε ἕναν πράγματι ἐπαναστατικό τρόπο ἀλληλεγγῦης, ὁ οποῖος κατάφερε νά ἀποδώσῃ καρπούς μέ τόν πλέον ἄρτιο καί διαφανή τρόπο, καλύπτοντας τίς περισσότερες ἀπό τίς βασικές ἀνάγκες τῶν συνανθρώπων μας.
Στό σημεῖο αὐτό ἀξίζει τόν κόπο νά κάνουμε ἰδιαίτερη μνεῖα στή Μ.Κ.Ο. «Ἀποστολή», πού δημιουργήθηκε ἀπό τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμο Β΄ τό 2010 μέ σκοπό τήν προνοιακή καί φιλανθρωπική δραστηριότητα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν μέσα σ᾽ ἕνα περιβάλλον συνεχοῦς αὐξανόμενης κοινωνικῆς κρίσεως.
Πράγματι, ἡ «Ἀποστολή», σέ σύντομο χρονικό διάστημα καί σέ συνεργασία μέ τίς Ἱερές Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατάφερε νά ἀναπτύξῃ ἕνα εὑρύ δίκτυο ἐξειδικευμένων δομῶν καί δράσεων, ἀφοῦ ἀπό τήν ἵδρυσή της (2010) ἔχει παράσχει ἤδη περίπου 28 ἐκατομμύρια φιλανθρωπικές καί κοινωνικές παροχές καί ἀνθρωπιστική βοήθεια σέ προγράμματα αεἰφόρου ἀνάπτυξης καί ἐκπαίδευσης, προσφέροντας ἔμπρακτη βοήθεια σέ περισσοτέρους ἀπό 4.000.000 συναθρώπους μας τόσο στήν Ἀθήνα, ὅσο καί στήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα. Τό ἐξειδικευμένο ἐπιστημονικό της προσωπικό, οἱ δεκάδες συνεργάτες καί οἱ ἀναρίθμητοι ἐθελοντές τοῦ ὀργανισμοῦ προβαῖνουν καθημερινά σέ ἔμπρακτη στήριξη τῶν εὐπαθῶν κοινωνικῶν ὁμάδων πού ἔχουν ἀνάγκη ἀπό τά στοιχειώδη (π.χ. διατροφή, ἔνδυση, ἰατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ἄ), ἄλλά καί ὅσων χρήζουν πιό ἐξειδικευμένης φροντίδας (ἄτομα μέ ψυχικές διαταραχές κ.ἄ).
Καθ’ ὅλη τήν περίοδο τῆς προσφυγικῆς κρίσεως πού ἔπληξε καί πλήττει τήν Ἑλλάδα ἀπό τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2015, ἡ «Ἀποστολή», μέ τό «Πρόγραμμα Στήριξης Προσφύγων» φάνηκε ἰδιαίτερα ἀντάξια στήν εἰδική δύσκολη ἀποστολή της. Μέ ἐνέργειες πού ἐπικεντρώθηκαν τόσο στά νησιά τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου, ὅσο καί στήν ἡπειρωτική Ἑλλάδα προέβη σέ ἕνα ἐκτεταμένο πρόγραμμα ἀνθρωπιστικῆς βοήθειας, μέ ἔργα ἐπισκευῆς καί ἀποκατάστασης δομῶν, ὅπως:ἐπισκευαστικές ἐργασίες (π.χ. ήλεκτρολογικά-ὑδραυλικά) σέ προσφυγικά κέντρα στά νησιά Χίο καί Σάμο μέ συνολικό ἀριθμο 37.000 ἐπωφελουμένων ἀτόμων.
ἐπισκευαστικές ἐργασίες σέ ἐγκαταστάσεις ὑγιεινῆς στήν ἡπειρωτική Ἑλλάδα μέ 52.416 ἐπωφελούμενα ἄτομα.
μαθήματα προώθησης πρακτικῶν ὑγιεινῆς. Ἐπωφελούμενα ἄτομα 2.280.
μαθήματα μή τυπικῆς ἐκπαιδεύσεως σέ ἀνήλικους πρόσφυγες. Ἐπωφελούμενοι: 250 ἄτομα.
προσφορά 324.734 ζεστών μερίδων φαγητοῦ μέ 85.982 ἐπωφελούμενα ἄτομα.
προσφορά 14.186 τεμαχίων ἐμφιαλωμένο νερό.
Στό πλαίσιο αὐτό, ἀνταποκρινόμενη στούς στόχους τοῦ Ευρωπαϊκοῦ Ταμείου Προσφύγων καί πιστή στήν ἀρχή τοῦ σεβασμοῦ τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητος, ἡ «Ἀποστολή» δημιούργησε καί λειτουργεῖ ξενώνα «Ἐστία» στόν Ἁγ. Δημήτριο Ἀττικῆς, συνεισφέροντας ἔτσι στήν παροχή ὑπηρεσιῶν σέ ἀσυνόδευτους ἀνήλικους πρόσφυγες, ὅπου παρέχεται ψυχολογική ὑποστήριξη καί συμβουλευτική ὡς πρός τήν κοινωνική ἔνταξη τῶν φιλοξενουμένων.
Κατά τά ἔτη 2016 – 2017 σέ συνεργασία μέ τήν UNISEF καί τούς διεθνεῖς ὀργανισμούς Finn Church Aid καί International Orthodox Christian Charities (IOCC), ἡ «Ἀποστολή» σχεδίασε καί ὑλοποιεῖ ἕνα ὁλοκληρωμένο πρόγραμμα μή τυπικῆς ἐκπαίδευσης, ψυχοκοινωνικῆς ὑποστήριξης καθώς καί δημιουργικῆς ἀπασχόλησης 251 ἀσυνόδευτων ἀνηλίκων καί παιδιῶν προσφύγων 6-18 ἐτῶν στήν Ἀθήνα, στά Ἰωάννινα καί στήν Θήβα. Μέ τήν ἐκμάθηση τῆς ἑλληνικῆς, τῆς ἀγγλικῆς καί τῆς γερμανικῆς γλώσσας, τῆς ἐνισχυτικῆς διδασκαλίας καθώς καί τῆς χρήσεως ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν, ἐκπαιδευτικοί, κοινωνικοί λειτουργοί καί διερμηνεῖς-πολιτισμικοί διαμεσολαβητές προσφέρουν στά παιδιά τίς προϋποθέσεις καί τά θεμέλια τόσο γιά τήν προσωπική τους ἀνάπτυξη, ὅσο καί γιά τήν ἐνσωμάτωσή τους στό Εὐρωπαϊκό πολιτισμικό καί κοινωνικό περιβάλλον.
Βεβαίως, σέ αὐτή τήν πολυσήμαντη προσπάθεια καί ἄκρως δυναμική διαδικασία ἐντάξεως τῶν προσφύγων, ἡ «Ἀποστολή» μέ τό πρόγραμμα «Ἑλληνική Γλώσσα-Ἑλληνικός Πολιτισμός», στοχεύει στήν διδασκαλία τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς ἱστορίας, προκειμένου νά διευκολύνῃ τόν τρόπο τῆς κοινωνικῆς ἐντάξεως τῶν προσφύγων καί τῶν μεταναστῶν πού ζοῦν στήν Ἑλλάδα.
Ἀναμφίβολα, ἡ ἀντιμετώπιση τῆς προσφυγικής κρίσεως στήν Ἑλλάδα, ὡς μέρος τῆς Ευρωπαϊκής προσφυγικής κρίσεως, ἀποτελεῖ μία τεράστια πρόκληση γιά ὁλόκληρη τήν εὐρωπαϊκή κοινότητα, ἀφοῦ ἀγγίζει εὐαίσθητα νευραλγικά σημεία ἀπό τίς μακρινές σκοτεινές περιόδους τῆς Εὐρωπαϊκής ἱστορίας. Στή δύσκολη αὐτή περίοδο τῆς προσφυγικῆς κρίσεως ἡ Ἑλλάδα μετατράπηκε σέ ἕνα ἀπέραντο καταφύγιο προσφύγων, παράλληλα ὅμως καί σέ μία φιλόξενη ἀνοιχτή ἀγκαλιά ἀγάπης, ἀνθρωπιᾶς καί ἀλληλεγγῦης. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος φρόντισε μέ ὅλες της τίς δυνάμεις νά ἐνισχύσῃ τόν ὅλο ἄνθρωπο, ἐκφράζοντας ἔμπρακτα τήν ἀγάπη της στήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἐνώ στάθηκε καί συνεχίζει νά στέκεται δίπλα στόν κάθε πρόσφυγα ἀδελφό μας. Ἄλλωστε, ἡ Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, θεωρεῖ παιδιά της ὅλους τούς πρόσφυγες καί δέν θά πάψει νά συνδράμῃ ἐνεργά καί συντονισμένα γία τήν φροντίδα καί τήν ἀνακούφισή τους. Τό ἔπραξε συνειδητά σέ ὅλη τή δισχιλιετή μακαραίωνη πορεία της, τό πράττει καί σήμερα καί θά συνεχίσει νά τό πράττῃ ὅσο οἱ περιορισμένοι πόροι της καί ἡ μεγάλη φιλότιμη καρδιά τοῦ ἑλληνικοῦ λαού της τό ἐπιτρέπουν, ἀφού ἡ Ἐκκλησία θέλει νά βλέπῃ τόν κάθε ἕναν ἀπό ἕμᾶς ὡς τό τιμιώτατο πλάσμα τῆς δημιουργίας, γιά τό ὁποῖο ὁ Χριστός ἔδωσε τό αἷμα Του.
Σᾶς εὐχαριστῶ!
† Ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Ν.ἸΩΝΙΑΣ και ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ
