Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος : Η Βλαχέρνα ήτο, είναι και θα παραμείνη αμετακίνητον σημείον αναφοράς διά το Γένος.

 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στο Ι. Αγίασμα της Παναγίας των Βλαχερνών για την Γ' Στάση των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο

Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, χοροστάτησε σήμερα, Παρασκευή, 2 Απριλίου 2021, το πρωί, κατά παλαιά παράδοση, στο Ιερό Αγίασμα της Παναγίας των Βλαχερνών, στην Ι. Ακολουθία της Γ' Στάσης των Χαιρετισμών. Τον θείο λόγο κήρυξε ο Μ. Αρχιμανδρίτης, Πανοσιολ. κ. Αγαθάγγελος, Αρχειοφύλακας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο οποίος αναφερόμενος στο θεολογικό περιεχόμενο του Ακαθίστου Ύμνου, μεταξύ άλλων, επεσήμανε ότι "ο πιστός καλείται σε μία μετάθεση του νου και της σκέψης από τα γήινα στα ουράνια και από τα πρόσκαιρα στα αιώνια, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Υιού και Λόγου του Θεού, ο οποίος σαρκώθηκε πραγματοποιώντας μια μετάθεση ασυγκρίτως διαφορετική από εκείνη που επιδιώκουν οι άνθρωποι, προκειμένου να προσλάβει τον άνθρωπο από τη γη και να τον μεταφέρει στον ουρανό". Εκκλησιάστηκαν ο Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Εντιμ. Σταυρος Χριστοδουλίδης, ο Γενικός Πρόξενος της Ουκρανίας στην Πόλη Εντιμ. κ. Oleksadr Gaman, με την σύζυγό του και συνεργάτες του, και πλήθος πιστών από την Πόλη και το εξωτερικό.

Η ομιλία του Πατριάρχου

“Με την χάριν της Θεοτόκου συνήχθημεν και εφέτος εις τον ιερόν και ιστορικόν τούτον τόπον, μετά την αναγκαστικήν απουσίαν κατά το παρελθόν έτος, λόγω της υγειονομικής κρίσεως, διά να τελέσωμεν την Ακολουθίαν των Χαιρετισμών και να λάβωμεν την ευλογίαν της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας, δοξάζοντες το υπέρ παν όνομα του εν Τριάδι Θεού, του χαρισαμένου εις το ανθρώπινον γένος την ευλογημένην εν γυναιξί Μαρίαν, διά της οποίας εσαρκώθη ο προαιώνιος Λόγος του Θεού και άνοιξε δι' ημάς η πύλη του Παραδείσου.”, είπε ο Παναγιώτατος, στην ομιλία του μετά την Ακολουθία, και πρόσθεσε: "Δεν συναντώμεν πλέον εις τας Βλαχέρνας τα παλαιά μεγαλεία του Γένους. Όλα εδώ είναι σεμνά και ταπεινά, αλλά πλήρη φωτός και αληθείας. Δι' ημάς τους Ορθοδόξους κάθε ταπεινόν εξωκκλήσι, εις το οποίον δοξολογείται ο Θεός και τελείται το μέγα μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, είναι τόσον μέγα όσον οι περίλαμπροι Καθεδρικοί Ναοί της Ορθοδοξίας ανά την οικουμένην. Ούτε αι πυρακαιαί, ούτε η εγκατάλειψις, ούτε οι βανδαλισμοί του 1955 κατάφεραν να θίξουν την ιερότητα του τόπου, ούτε να μειώσουν τον σεβασμόν του λαού του Θεού προς αυτόν. Η Βλαχέρνα ήτο, είναι και θα παραμείνη το πάνσεπτον ενδιαίτημα της Πανάγνου Θεομήτορος, αιωνία μαρτυρία περί της δυνάμεως της πίστεως, πνευματικόν κέντρον και αμετακίνητον σημείον αναφοράς διά το Γένος. Όταν τα βήματά όλων ημών των Ορθοδόξων πιστών, των εντεύθεν και εκ του εξωτερικού, μας οδηγούν εις την Βλαχερνίτισσαν, τότε όλοι γνωρίζομεν ότι πορευόμεθα προς τον πανίερον τόπον, όπου ρέει η «ακένωτος πηγή του ζώντος ύδατος», όπου φυλάσσεται το μάννα, «το γλυκαίνον τα των ευσεβών αισθητήρια», όπου η Παναγία κατευνάζει τον τάραχον των παθών και τον κλύδωνα των πταισμάτων, διώκει και θεραπεύει τας νόσους και τας «χαλεπάς αρρωστίας», επιχέουσα «των ιαμάτων το δαψιλές». Εδώ εις την Βλαχέρναν κατοικεί και δοξάζεται το μυστήριον της ενανθρωπήσεως του Θεού και της κατά χάριν θεώσεως του ανθρώπου. Τα πάντα εις την Βλαχέρνα είναι έκφρασις του σωτηριώδους «Γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», της νεάνιδος της Ναζαρέτ, τα πάντα εκπροσωπούν το ελεύθερον «Ναί» της Παναγίας εις την προαιώνιον βουλήν του Θεού διά την λύτρωσιν του γένους των ανθρώπων. Ο ναός των Βλαχερνών μαρτυρεί περίτρανα ότι η τιμή προς την Θεομήτορα και η κεντρική θέσις Αυτής εις την εκκλησιαστικήν ζωήν και την Ορθόδοξον πνευματικότητα δεν αποτελούν απλώς μίαν ευσεβή παράδοσιν της χριστιανικής Ανατολής χωρίς θεολογικήν διάστασιν και ουσίαν. Η Θεοτόκος ανήκει εις τον πυρήνα της Ορθοδόξου ταυτότητος και του όλου μυστηρίου της Εκκλησίας, λόγω του ουσιαστικού ρόλου της εις την Θείαν Οικονομίαν. Όπως έγραφεν ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, «το όνομα της Θεοτόκου άπαν το μυστήριον της οικονομίας συνίστησι». Αυτή η αλήθεια διακηρύσσεται, όταν ψάλλεται, όπου γης, το «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια» και το «Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε». Το δε «εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον» υπενθυμίζει με έμφασιν, ότι η Παναγία είναι Ελευθερώτρια και ότι η πίστις μας είναι οδός ελευθερίας. Προσευχόμεθα προς την Θεοτόκον να μας ελευθερώση εκ κινδύνων παντοίων και να μας οδηγήση προς την «αληθή ελευθερίαν», η οποία είναι η ζωή εν Χριστώ και ορίζεται ως «αληθεύειν εν αγάπη». Εδώ ευρίσκεται η πεμπτουσία της Ορθοδόξου ταυτότητός μας". "Κατ' έτος, η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή και αι συγκλονιστικαί ακολουθίαι του Ακαθίστου Ύμνου συμπίπτουν με την έλευσιν της ανοίξεως, η οποία ήδη δίδει ανθοφορούσα το γοητευτικόν της παρόν. Ο μακαριστός πνευματικός ημών πατήρ, Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Μελίτων εις ένα έξοχον σύντομον κείμενόν του απεκάλεσε την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν «πνευματικήν άνοιξιν», η οποία μαζί με την εποχήν της ανοίξεως εξαγγέλλει την πρόνοιαν του Θεού και την αγάπην Του δι' ημάς. Ο σοφός Γέροντας μας καλεί «να αφήσουμε τον Θεό να σκορπίσει τα χιόνα που είναι μέσα μας... Να γεμίσει με πράσινη χλόη κι ανοιξιάτικα λουλούδια, κάθε κώχη, κάθε φαράγγι της ψυχής μας». Ο Χριστός, «ο Κηπουρός της Ανοίξεως, της Αναστάσεως», αν το θελήσουμε ημείς ελευθέρως, «μπορεί να κάνει ανθισμένο κήπο και την ανθρώπινη ζωή» (Χαλκηδόνια, σ. 568). Παρακαλούμεν την Υπεραγίαν Θεοτόκον να μεσιτεύση προς τον Υιόν Της και Σωτήρα του κόσμου, να χαρίζη εις ημάς πάντας την χαράν της Ανοίξεως, την πεπληρωμένην χαράν της Αναστάσεως.”. Ακολούθως ο Παναγιώτατος εξέφρασε την Πατριαρχική ευαρέσκειά του προς τον Θεοφιλ. Επίσκοπο Αλικαρνασσού κ. Αδριανό, Επόπτη της περιοχής, για την προσφορά του και την φροντίδα του για την καλή λειτουργία των εκκλησιαστικών πραγμάτων και την προστασία των Ναών και των προσκυνημάτων των πέριξ Κοινοτήτων. Επίσης, ευχαρίστησε τους ευλαβείς ιερείς και τους συνεργάτες του Επόπτου, με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Εκκλησιαστικής Επιτροπής Εντιμ. κ. Νικόλαο Καλαμάρη, για την καλή συνεργασία τους και την συνετή διαχείρισιν των κοινοτικών υποθέσεων. Προηγουμένως, τον Παναγιώτατο καλωσόρισε ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Αλικαρνασσού κ. Αδριανός, ο οποίος αναφέρθηκε στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου.  "Προς Αυτήν την των θλιβoμένων χαράν και παραμυθίαν, την σκέπην και αντίληψιν των καταπονουμένων εκ των του βίου ποικίλων περιστάσεων, την αεί υπέρμαχο Στρατηγό του Γένους, προστρέχομεν, και δεν θα παύσωμεν ποτέ να προστρέχομεν, τα πλήθη των ευσεβών Χριστιανών.  Προς Αυτήν προστρέχομεν και κατά την σήμερον και παρακαλούμεν όπως, διά των διαπύρων ευχών και προσευχών της Υμετέρας Θεοφρουρήτου κορυφής, πρεσβέυση προς τον Υιόν της και Θεόν της, τον ιατρόν των ψυχών και των σωμάτων ημών, διά την ταχυτάτην έκβασιν του εν απάση τη οικουμένη εν εξελίξει τελούντος λοιμικού πειρασμού."  Επίσης, με θερμούς λόγους υποδέχθηκε τον Παναγιώτατο και ο Εντιμ. κ. Νικόλαος Καλαμάρης, ο οποίος αναφέρθηκε στο έργο που πραγματοποίησε κατά το παρελθόν έτος η Εκκλησιαστική Επιτροπή.

____________

Φωτογραφίες: Νίκος Μαγγίνας / Οικουμενικό Πατριαρχείο

Οικουμενικός Πατριάρχης: Λόγος Κατηχητήριος επι τη ενάρξει της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής

 

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙ

  Τιμιώτατοι ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,

 Εἰσερχόμεθα, εὐδοκίᾳ καί χάριτι τοῦ ἀγαθοδότου Θεοῦ, εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, εἰς τόν δόλιχον τῶν ἀσκητικῶν ἀγώνων. Ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία γνωρίζει τούς λαβυρίνθους τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς καί τόν μίτον τῆς Ἀριάδνης, τήν ὁδόν τῆς ἐξόδου ἀπό αὐτούς — τήν ταπείνωσιν, τήν μετάνοιαν, τήν δύναμιν τῆς προσευχῆς καί τῶν κατανυκτικῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν, τήν παθοκτόνον νηστείαν, τήν ὑπομονήν, τήν ὑπακοήν εἰς τόν κανόνα τῆς εὐσεβείας —, μᾶς καλεῖ καί ἐφέτος εἰς μίαν ἔνθεον πορείαν, μέτρον τῆς ὁποίας εἶναι ὁ Σταυρός καί ὁρίζων ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Ἡ προσκύνησις τοῦ Σταυροῦ, μεσούσης τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀποκαλύπτει τό νόημα τῆς ὅλης περιόδου. Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἠχεῖ καί συγκλονίζει: «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι ... ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καθ᾿ ἡμέραν καί ἀκολουθήτω μοι». (Λουκ. θ’, 23). Καλούμεθα νά αἴρωμεν τόν ἰδικόν μας σταυρόν, ἀκολουθοῦντες τόν Κύριον καί ἀτενίζοντες τόν ζωηφόρον Σταυρόν Αὐτοῦ, ἐν ἐπιγνώσει ὅτι Κύριός ἐστιν ὁ σώζων καί ὄχι ἡ ἄρσις τοῦ ἡμετέρου σταυροῦ. Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου εἶναι «ἡ κρίσις τῆς κρίσεώς μας», ἡ «κρίσις τοῦ κόσμου», καί συγχρόνως ἡ ὑπόσχεσις ὅτι τό κακόν, εἰς ὅλας τάς μορφάς του, δέν ἔχει τόν τελευταῖον λόγον εἰς τήν ἱστορίαν. Προσβλέποντες πρός τόν Χριστόν καί, ὑπό τήν σκέπην Αὐτοῦ ὡς τοῦ ἀγωνοθέτου, τοῦ εὐλογοῦντος καί κρατύνοντος τήν ἡμετέραν προσπάθειαν, ἀγωνιζόμεθα τόν καλόν ἀγῶνα, «ἐν παντί θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι» (Β´ Κορ. δ´, 8-9). Αὐτή εἶναι ἡ βιωματική πεμπτουσία καί κατά τήν σταυροαναστάσιμον αὐτήν περίοδον. Πορευόμεθα πρός τήν Ἀνάστασιν διά τοῦ Σταυροῦ, διά τοῦ ὁποίου «ἦλθε χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμω".Ἵσως τινές ἐξ ὑμῶν διερωτῶνται, διατί ἡ Ἐκκλησία, σοβούσης τῆς πανδημίας, προσθέτει εἰς τούς ἤδη ὑπάρχοντας ὑγειονομικούς περιορισμούς καί μίαν ἀκόμη «καραντίναν», αὐτήν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Πράγματι, καί ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι μία «καραντίνα», δηλαδή χρονική περίοδος διαρκείας τεσσαράκοντα ἡμερῶν. Ὡστόσον, ἡ Ἐκκλησία δέν ἔρχεται νά μᾶς ἐξουθενώσῃ ἔτι περαιτέρω μέ νέας ὑποχρεώσεις καί ἀπαγορεύσεις. Ἀντιθέτως, μᾶς προσκαλεῖ νά νοηματοδοτήσωμεν τήν καραντίναν πού βιώνομεν λόγῳ τοῦ κορωνοϊοῦ, μέσῳ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὡς ἀπελευθερώσεως ἀπό τόν ἐγκλωβισμόν εἰς τά τοῦ «κόσμου τούτου». Τό σημερινόν Εὐαγγελικόν ἀνάγνωσμα θέτει τούς ὅρους δι᾽ αὐτήν τήν ἀπελευθέρωσιν. Πρῶτος ὅρος εἶναι ἡ νηστεία, ὄχι μέ τήν ἔννοιαν τῆς ἀποχῆς μόνον ἀπό συγκεριμένας τροφάς, ἀλλά καί ἀπό τάς συνηθείας ἐκείνας, αἱ ὁποῖαι μᾶς κρατοῦν προσκολλημένους εἰς τόν κόσμον. Ἡ ἀποχή αὐτή δέν συνιστᾷ ἔκφρασιν ἀπαξιώσεως τοῦ κόσμου, ἀλλά ἀναγκαίαν προϋπόθεσιν ἐπαναπροσδιορισμοῦ τῆς σχέσεώς μας μέ αὐτόν καί βιώσεως τῆς μοναδικῆς εὐφροσύνης τῆς ἀνακαλύψεώς του ὡς πεδίου χριστιανικῆς μαρτυρίας. Διά τόν λόγον αὐτόν, καί εἰς τό στάδιον τῆς νηστείας, ἡ θέασις καί βίωσις τῆς ζωῆς τῶν πιστῶν ἔχει πασχαλινόν χαρακτῆρα, γεῦσιν Ἀναστάσεως. Τό «σαρακοστιανό κλῖμα» δέν εἶναι καταθλιπτικόν, ἀλλά ἀτμόσφαιρα χαρᾶς. Αὐτήν τήν «χαράν τήν μεγάλην» εὐηγγελίσατο ὁ ἄγγελος «παντί τῷ λαῷ» κατά τήν Γέννησιν τοῦ Σωτῆρος (Λουκ. β΄, 10), αὐτή εἶναι ἡ ἀναφαίρετος καί «πεπληρωμένη χαρά» (Α´ Ἰωαν. α΄, 4) τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ὁ Χριστός εἶναι πάντοτε παρών εἰς τήν ζωήν μας, εὑρίσκεται πλησιέστερον εἰς ἡμᾶς ἀπό ὅσον ἡμεῖς εἰς τόν ἑαυτόν μας, πάσας τάς ἡμέρας, «ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη´, 20). Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀκατάλυτος μαρτυρία περί τῆς ἐλθούσης Χάριτος καί περί τῆς ἐλπίδος τῆς Βασιλείας, τῆς πληρότητος τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας.  Ἡ πίστις εἶναι ἡ ἀπάντησις εἰς τήν φιλάνθρωπον συγκατάβασιν τοῦ Θεοῦ πρός ἡμᾶς, τό «Ναί» μέ ὅλην μας τήν ὕπαρξιν εἰς τόν «κλίναντα οὐρανούς καί καταβάντα», διά νά λυτρώσῃ τό ἀνθρώπινον γένος «ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἀλλοτρίου» καί νά μᾶς ἀνοίξῃ τήν ὁδόν τῆς κατά χάριν θεώσεως. Ἐκ τῆς δωρεᾶς τῆς Χάριτος πηγάζει καί τρέφεται ἡ θυσιαστική ἀγάπη πρός τόν πλησίον καί ἡ «φροντίς» διά τήν κτίσιν ὅλην. Ἐάν ἀπουσιάζῃ αὐτή ἡ φιλάδελφος ἀγάπη καί ἡ θεοτερπής μέριμνα διά τήν δημιουργίαν, τότε ὁ συνάνθρωπος καθίσταται ἡ «κόλασίς μου» καί ἡ κτίσις ἐγκαταλείπεται εἰς ἀλόγους δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι τήν μεταβάλλουν εἰς ἀντικείμενον ἐκμεταλλεύσεως καί εἰς περιβάλλον ἐχθρικόν διά τόν ἄνθρωπον. Ὁ δεύτερος ὅρος διά τήν ἀπελευθέρωσιν, τήν ὁποίαν ὑπόσχεται ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, εἶναι ἡ συγγνώμη. Λήθην τοῦ θείου ἐλέους καί τῆς ἀφάτου εὐεργεσίας, ἀθέτησιν τῆς Κυριακῆς ἐντολῆς, ὅπως καταστῶμεν τό «ἅλας τῆς γῆς» καί «τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. ε´, 13-14), καί κακήν ἀλλοίωσιν τοῦ χριστιανικοῦ βιώματος, ἀποτελεῖ ἡ «κλειστή πνευματικότης», ἡ ὁποία ζῇ ἀπό τήν ἄρνησιν καί τήν ἀπόρριψιν τοῦ «ἄλλου» καί τοῦ κόσμου, νεκρώνει την ἀγάπην, τήν συγχώρησιν καί τήν ἀποδοχήν τοῦ διαφορετικοῦ. Αὐτήν τήν ἄγονον καί ὑπεροπτικήν στάσιν ζωῆς, ἀποδοκιμάζει μέ ἔμφασιν ὁ Εὐαγγελικός λόγος κατά τάς τρεῖς πρώτας Κυριακάς τοῦ Τριωδίου. Εἶναι γνωστόν ὅτι τοιαῦται ἀκρότητες παρουσιάζουν ἔξαρσιν ἰδιαιτέρως κατά τάς περιόδους, εἰς τάς ὁποίας ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τούς πιστούς εἰς πνευματικήν γυμνασίαν καί ἐγρήγορσιν. Ὅμως, ἡ γνησία πνευματική ζωή εἶναι ὁδός ἐσωτερικῆς ἀναγεννήσεως, ἔξοδος ἀπό τόν ἑαυτόν μας, ἀγαπητική κίνησις πρός τόν πλησίον. Δέν στηρίζεται εἰς σύνδρομα καθαρότητος καί ἀποκλεισμούς, ἄλλά εἶναι συγγνώμη καί διάκρισις, δοξολογία καί εὐχαριστία, κατά τήν ἐμπειρικήν σοφίαν τῆς ἀσκητικῆς παραδόσεως: «Οὐ τά βρώματα, ἀλλ᾿ ἡ γαστριμαργία κακή…, οὐδέ τό λέγειν, ἀλλ᾿ ἡ ἀργολογία…, οὐδέ ὁ κόσμος κακός, ἀλλά τά πάθη». Με αὐτήν τήν διάθεσιν καί τά αἰσθήματα, ἑνοῦντες τάς προσευχάς μας μαζί μέ ὅλους ἐσᾶς, ἀγαπητοί, διά τήν ὁριστικήν ὑπέρβασιν τῆς φονικῆς πανδημίας καί ταχεῖαν ἀντιμετώπισιν τῶν κοινωνικῶν καί οἰκονομικῶν συνεπειῶν της, καί ἐξαιτούμενοι τάς ἱκετηρίους ὑμῶν δεήσεις, διά τήν, πεντηκονταετίαν ὅλην μετά τήν ἄνωθεν, ὅλως ἀδίκως, ἐπιβληθεῖσαν σιωπήν, ἐπαναλειτουργίαν τῆς Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης, ὑποδεχόμεθα ἐν Ἐκκλησίᾳ τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, ιἄδοντες καί ψάλλοντες ὁμοθυμαδόν τό «Μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός», ᾯ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς ἀτελευτήτους αἰῶνας. Ἀμήν!

Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ,βκα´

 † Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Θεοφάνεια στην " Αγιά Σοφιά " της Ν. Φιλαδέλφειας ( φωτο }

 

Την ημέρα των Αγίων Θεοφανείων μετά την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Ν. Φιλαδέλφειας και τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας ,  αγιάστηκε και το παρακείμενο υπό ανέγερση στάδιο της Α.Ε.Κ. " Αγιά Σοφιά ". Ο αγιασμός ξεκίνησε από τον χώρο που πρόκειται να ανεγερθεί το Παρεκκλήσιο του Οσίου Λουκά του εν Στειρίω και περιέλαβε ολόκληρο το γήπεδο και τις εγκαταστάσεις του . Παραθέτουμε πλούσιο φωτογραφικό υλικό με την ευχή να αξιωθούμε σύντομα να εγκαινιάσουμε το υπέροχο αυτό Κέντρο Άθλησης και Πολιτισμού.

Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης