Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΑΡΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΠΕΤΣΩΝ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΑΡΜΑΤΑ

  
Μικρό παιδί είχα την μεγάλη ευλογία και τιμή να ζήσω για τέσσερα ολόκληρα χρόνια στο ηρωικό νησί των Σπετσών. Εκεί πήγα για πρώτη φορά στο Σχολείο και εκεί αισθάνθηκα την ομορφιά της Ορθόδοξης πίστης όπως την βίωναν οι απλοί Σπετσιώτες που ζούσαν με τις αναμνήσεις των Ηρώων προγόνων τους , τις παραδόσεις ,τα ήθη και τα έθιμά τους.Ένα από αυτά τα ωραία έθιμα ήταν και παραμένει ο λαμπρός εορτασμός της Παναγίας της Αρμάτας στις 8 Σεπτεμβρίου στο πανέμορφο κατανυκτικό εκκλησάκι της Παναγίας κοντά στον Φάρο στο παλιό λιμάνι του νησιού.Εκεί μαζευόταν όλο το νησί την ημέρα αυτή και όλοι μαζί δοξολογούσαν την Κυρία Θεοτόκο για την σωτηριώδη επέμβασή της κατά την Ναυμαχία των Σπετσών στις 8 Σεπτεμβρίου του 1822.Θυμάμαι με τι χαρά περίμεναν όλοι και ιδιαίτερα εμείς τα παιδιά να έρθει αυτή η μεγάλη ημέρα,να πάμε να ακούσουμε την Θεία Λειτουργία στο γραφικό εκκλησάκι και μετά να συνοδέψουμε την Παναγία τόσο στην"μικρή λιτανεία" στον περίβολο του Ναού,όσο και στην μετάβασή της με στολισμένο καΐκι στην Ντάπια του νησιού για να παρακολουθήσει κι Εκείνη την αναπαράσταση της ναυμαχίας και το "κάψιμο" της τουρκικής αρμάδας.Πάντα μνημονεύω τον σεβαστό σε όλους μας αείμνηστο Αρχιμανδρίτη Προκόπιο,εφημέριο του Αγίου Νικολάου Σπετσών,που είχε και το γενικό πρόσταγμα ,στις τελετές,καθώς και τον επίσης αείμνηστο Μητροπολίτη ΄Υδρας,Σπετσών και Αιγίνης Ιερόθεο στην πρώτη λειτουργία του οποίου,στην Παναγία την Αρμάτα,διακόνησα σαν "παπαδάκι" στο Άγιο Βήμα.Έχω διατηρήσει στην μνήμη  μου όλες εκείνες τις όμορφες εικόνες που έζησα και ευχαριστώ την Θεοτόκο που με αξίωσε να τις βιώσω.Θέλοντας να γράψω κάτι για αυτό το σημαντικό ιστορικό και θρησκευτικό γεγονός βρήκα το άρθρο που ακολουθεί γραμμένο από τον κ.Σπύρο Καλογερόπουλο,χάρηκα μεν για τα σημαντικά ιστορικά στοιχεία που περιέχει, λυπήθηκα δε για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στο Νησί και ιδιαίτερα στον ιερό χώρο του Ναού της Παναγίας .Δυστυχώς μια από τις αιτίες της σημερινής κρίσης είναι και η απληστία του ανθρώπου στο όνομα της οποίας καταπατά κάθε ιερό και όσιο.Παραθέτω ολόκληρο το άρθρο του κ.Καλογερόπουλου σαν μια μορφή προσωπικής μου διαμαρτυρίας για τα όσα ανίερα σήμερα συμβαίνουν στον ιερό χώρα της Αρμάτας με την ευχή να επικρατήσουν η λογική και το δίκαιο.
π.Τιμόθεος Ηλιάκης

ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΡΜΑΤΑΣ 1930

 

Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΑΡΜΑΤΑ 

 Ιστορικά στοιχεία
Το νησί των Σπετσών έχοντας νευραλγική θέση στο χάρτη ελέγχει και υποστηρίζει την ναυσιπλοΐα στους ναυτικούς άξονες Άργους και Ναυπλίου προς το Ανατολικό Αιγαίο και την Κρήτη και στον άξονα Αττικής, Νοτίου Ελλάδας-Κρήτης.
Η περιοχή είναι γνωστή σαν το σταυροδρόμι του Αργοσαρωνικού.
Γι’ αυτό το λόγο η ανθρώπινη παρουσία στο νησί είναι έντονη και αδιάλειπτη από την προϊστορία έως τις ημέρες μας και επιβεβαιώνεται από τις αρχαιολογικές έρευνες που έχουν γίνει στο νησί, αφού έχουν βρεθεί και ρωμαϊκά λουτρά.
Έχοντας ασφαλή λιμάνια το νησί των Σπετσών ήταν κατάλληλο μέρος για ανεφοδιασμό, επισκευές και ναυπηγήσεις πλοίων από την προϊστορία μέχρι τις μέρες μας.
Τον 12ο αιώνα αποτελούσε σημαντική ναυτική βάση της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας ύστερα από νικηφόρο ναυμαχία που έδωσε ο στόλος της κοντά στη Σπετσοπούλα με τον στόλο των Γενουατών και Βυζαντινών ελέγχοντας από τότε για πολλούς αιώνες το Αιγαίο.
Η Οθωμανική κατοχή και απομόνωση παραδόξως έδωσε την ευκαιρία στο νησί να γίνει μια αυτόνομη ναυτική δύναμη κτίζοντας στα καρνάγια ου ποντοπόρα σκάφη. Για ένα τόσο μικρό νησί είναι μοναδικό φαινόμενο η συμμετοχή του που είχε σε τόσες επαναστάσεις ενάντι στον κατακτητή και τον ολοκληρωτισμό. Έως την κήρυξη της επανάστασης του ’21 τα πλοία των Σπετσιωτών συμμετείχαν στην επανάσταση του Ορλώφ (που πλήρωσαν με καταστροφή και διωγμούς), στη δράση του Λ.Κατσώνη, του Ρώσου ναυάρχου Σινιέβιν και άλλες πολεμικές επιχειρήσεις. Πλήθος ηρώων έβγαλε το νησί εκτός από τους Ανδρούτσους, την Μπουμπουλίνα και τον Πιπίνο που γνωρίζουμε, δηλαδή όλους όσους συμμετείχαν στους ξεσηκωμούς αυτούς. Με τη συνθήκη Κιουτσούκ Καϊναρτζή του 1774, τα Σπετσιώτικα πλοία χρησιμοποίησαν τη Ρώσικη σημαία για να εμπορεύονται ελεύθερα από τη Μαύρη Θάλασσα έως τα λιμάνια της Δ. Ευρώπης , δημιουργώντας πλούτο, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για την οργάνωση και συμμετοχή των Σπετσών στην επανάσταση του 1821 και πρώτο το νησί σήκωσε την επαναστατική ασπροκόκκινη σημαία του.
Η δράση του τρινήσιου επαναστατικού στόλου (χωρίς επίσημο αρχηγό) των Ψαρών, Ύδρας, Σπετσών στα χρόνια που ακολούθησαν ήταν μια εποποιία που κέρδισε τον παγκόσμιο θαυμασμό από όλους τους ειδικούς και μη. 

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΑΡΜΑΤΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 60

   
Ναυμαχία Σπετσών Παναγιά Αρμάτα
Καθοριστική εξέλιξη για την επιτυχία της επανάστασης είχε η απόκρουση στο μπουγάζι των Σπετσών, της Οθωμανικής Αρμάτας που αποτελείτο από 70 θηριώδη ντελίνια κατάφορτα με στρατό και από άλλα συνοδευτικά πλοία.
Στόχος της Αρμάτας ήταν η αποβίβαση στρατευμάτων και η διάσπαση της πολιορκίας του Ναυπλίου. Μια τέτοια εξέλιξη θα άλλαζε όλη την Ευρωπαϊκή ιστορία και η ίδρυση του Ελληνικού κράτους θα ήταν ίσως όραμα ρομαντικών. Η Αρμάτα εμφανίσθηκε απειλητικά στις 8 Σεπτεμβρίου 1822, ημέρα του εορτασμού της γέννησης της Παναγίας μπροστά από τις Σπέτσες διασπώντας τον Ελληνικό στόλο. Η ναυτική μοίρα των Υδραίων εμπόδιζε την προσέγγιση προς την Ύδρα, ενώ 18 Σπετσιώτικα σιτοβάπορα πήραν θέσεις μπροστά από το Παλιό Λιμάνι Σπετσών εμποδίζοντας με κανονιοβολισμο΄ς την προσέγγιση των Οθωμανικών πλοίων στο νησί που ήδη είχε εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους του.
«Εξήντα παλληκάρια απόμειναν μονάχα πάνω στις Σπέτσες με τον Μέξη και τον Κολαντρούτσο και εκεί στη μικρή βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας ορκίστηκαν να ενταφιασθώσιν εις την γην της γεννήσεώς των με αμετάτρεπτον απόφασιν να φονεύσωσιν οι ίδιοι τον πρώτον λιποτάκτη έστω και αδελφόν». (Ορλάνδος)
Ακόμη και για τον ιστορικό Δημήτρη Φωτιάδη είναι άξια απορίας η αποτροπή της απόβασης στον νησί από τα λίγα σταροκάραβα και η απώθηση της οθωμανικής αρμάδας στο μπουγάζι των Σπετσών. Άλλοι λένε ότι οι αμυνόμενοι έβαλαν ναυτικά κόκκινα σκουφιά σε κάτι φυτά και άλλοι λένε ότι  άνθησαν κόκκινα λουλούδια εκείνη την κρίσιμη ώρα. Ότι και αν έγινε πάντως το βέβαιο είναι ότι οι Οθωμανοί παραπλανήθηκαν νόμισαν ότι υπήρχε πολύς στρατός στο νησί και δίστασαν να αποβιβασθούν.
Ύστερα από 6ωρη ναυμαχία και μετά από παράτολμη ενέργεια του πυρπολητή Μπαρμπάτση , η ναυαρχίδα του Καπουδάν Πασά ετράπη σε φυγή και μαζί της όλος ο Οθωμανικός στόλος. 

ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΑΡΜΑΤΑΣ

  
Ο λαός των Σπετσών αποδίδει τη νίκη στη Παναγιά της οποίας το μικρό βυζαντινό εκκλησάκι βρίσκεται στο μυχό του παλιού Λιμανιού, εκεί που έδωσαν όρκο οι εξήντα γεροντότεροι που έμειναν πάνω στο νησί και κανονιοβολούσαν από τη ντάπια του μυχού. Έτσι το εκκλησάκι ονομάσθηκε Παναγιά Αρμάτα γιατί θεωρήθηκε ότι η Παναγία ήταν η Αρμάτα των Ελλήνων αγωνιστών που καταναυμάχησε την Οθωμανική Αρμάτα.
Αυτό το κομμάτι γης λοιπόν έχει ιδιαίτερο συμβολισμό, όχι μόνο για τις Σπέτσες, αλλά και για την νεώτερη ευρωπαϊκή ιστορία, αφού η απώθηση της Αρμάδας ήταν καταλυτική για την εξέλιξη της επανάστασης καθώς απόρθητο το Ναύπλιο πέρασε στις Ελληνικές δυνάμεις εδραιώνοντας την.
Η Μπουμπουλίνα που συμμετείχε ενεργά στην κατάκτηση του Ναυπλίου έπεσε από αδελφικό (;) βόλι το 1825, και δεν μπόρεσε να δει ελεύθερη την Ελλάδα.
Για την ιστορία, από το ίδιο δολοφονικό αδελφικό (;) χέρι τροφοδοτήθηκαν με άχρηστο μπαρούτι οι Έλληνες στην εκστρατεία της Ακρόπολης που τέλειωσε άδοξα στη μάχη του Ανάλατου και στην καταστροφή του Φαλήρου.
   

ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ

   
Σημερινή κατάσταση.
Η επανάσταση επικράτησε τελικά και ιδρύθηκε το Ελληνικό κράτος.
Έτσι πέρασαν τα χρόνια. Το ηρωικό νησί απαξιώθηκε , αφού το επίσημο κράτος δεν φρόντισε να γίνει η άλλαγή των πλοίων, από το πανί στον ατμό. Μαύρες μέρες και πείνα μάστισαν το νησί για πολλά χρόνια αναγκάζοντας τους κατοίκους του να μεταναστεύουν. Με τον τουρισμό στις μέρες μας άρχισε μια περίοδος ευημερίας που διακόπτεται τώρα βίαια όπως όλοι ξέρουμε από την «παγκοσμιοποίηση» που κάποιοι την ερμηνεύουν κατά όπως τους συμφέρει εις βάρος όλων των άλλων. Το νησί έχει ενταχθεί στους επιστημονικούς χάρτες βιότοπων και προστατεύεται με ΦΕΚ σαν ιστορικό, παραδοσιακό, φυσικού κάλλους, σπάνιας χλωρίδας και πανίδας.
Όμως η ακρίβεια και ο αποκλεισμός του νησιού διώχνει τον τουρισμό αφού τα ναύλα είναι πανάκριβα και δεν υπάρχει τακτικά συμβατικό πλοίο γραμμής και το παραδοσιακό κατάφυτο νησί ύστερα από εμπρησμούς γίνεται ένα εργοτάξιο χωρίς κανενός είδους έλεγχο ακόμα και τις Κυριακές απαξιώνοντας και υποβαθμίζοντας όλες τις άλλες δραστηριότητες.
Ανάπτυξη λέει ο ένας. Υπανάπτυξη και καταστροφή λέει ο άλλος. Οι ταρσανάδες στο Παλιό Λιμάνι, χάρις στους κανονισμούς ΕΕ περί αλιευτικών σκαφών, μαραζώνουν.
Ακόμα και η ασπροκόκκινη τιμημένη σημαία του ένδοξου νησιού, άλλαξε χρώμα και ξεχάστηκε ύστερα από απόφαση και προπαγάνδα κάποιων ανεύθυνων και αδαών, που  περιστοιχίζουν την τοπική αυτοδιοίκηση. Από ανοησία ή από δόλο έγινε υποστολή της ένδοξης αιματοβαμμένης σημαίας; Μόνο αυτοί ξέρουν.
Μέσα στη γενική επίθεση, βράχια και δημόσιοι χώροι έγιναν οικοδομικά τετράγωνα ή καταπατήθηκαν με αποφάσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης και μαζί με αυτούς και η βραχώδης δημόσια έκταση γύρω από την Παναγιά Αρμάτα έγινε οικοδομικό τετράγωνο!! Αν και η πολιτεία στις 11-4-89 με υπουργική απόφαση ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ26/1585/315 χαρακτήριζε την εκκλησία και τον περιβάλλοντα χώρο σε ακτίνα 150 μέτρων, προστατευόμενο μνημείο.
Μια κτηματομεσιτική φούσκα αναπτύσσεται τώρα στα νησιά Ύδρα, Σπέτσες, με ιδιοκτησίες offshore αγνώστων προέλευσης και σκοπών «επενδυτών», η οποία δίνει ευκαιρίες για ξέπλυμα χρήματος και κοινωνική αναρρίχηση, ενώ ταυτόχρονα αποκλείει τη δυνατότητα στους ντόπιους για αποδοχή κληρονομιάς και γονικής παροχής των οικογενειακών περιουσιών αφού οι υπέρογκες τιμές, οδηγούν σε απόγνωση και μετανάστευση για άλλη μια φορά. 

ΣΠΕΤΣΕΣ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

  

Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται
Σαν αποκορύφωμα κάποιοι ιδιώτες παρουσιάζονται μόλις το 1991 ύστερα από παράξενες αγοραπωλησίες και διεκδικούν, χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας, με «διαθήκες» απογόνων «αδελφικών χεριών» και με κουβέντες του καφενείου, την περιοχή της Παναγιάς της Αρμάτας (συνολικό εμβαδόν περίπου 5 στρεμμάτων) για την ανέγερση εξοχικών κατοικιών. Μάλιστα φροντίζουν να βγάλουν και πρόχειρες άδειες κατασκευής οικιών στη θέση της εκκλησίας.
Ύστερα από την αντίδραση των Σπετσιωτών μπροστά στις μπουλντόζες που ξερίζωναν δέντρα το 1992 το θέμα πάγωσε. Κάποιοι Σπετσιώτες διώχτηκαν με μηνύσεις και έκτοτε χρονίζει το θέμα της ιδιοκτησίας στα δικαστήρια όπου ενάγων είναι η εκκλησία και ο Δήμος.
Έπρεπε να έρθει πάλι μια άλλη κυβέρνηση ΝΔ ώστε στις 8/3/2004 την επόμενη των εκλογών, να αιτηθούν διεκδικητές και να τους δοθεί άμεσα τέλος ακίνητης  περιουσίας (ΤΑΠ) από τον τότε Δήμαρχο Σπετσών Ε. Κονταξάκη, παραβιάζοντας το σχετικό νόμο που διέπει τα προστατευόμενα μνημεία και αποδεχόμενος ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο ότι υπάρχουν «ιδιοκτήτες» του προστατευόμενου δημόσιου χώρου αν και ο Δήμος αντιδικεί στα δικαστήρια μαζί τους. Με αυτόν τον τρόπο, δόθηκε το έναυμα για νέες αγοραπωλησίες σε υπέρογκες εικονικές τιμές, απειλές προς τους Σπετσιώτες, αντιδράσεις ενώ οι διεκδικητές υποστηρίζονται για τις ανάγκες της αγοραπωλησίας με «αναφορές» νεόκοπων τοπικών ερασιτεχνών ιστορικών που διαστρεβλώνουν συνειδητά την ιστορία. Ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθούν να πείσον ότι η εκκλησία κτίσθηκε από τους φερόμενους ως ιδιοκτήτες πολύ μετά την επανάσταση. Αυτή η αστήρικτη ευκαιριακή γνώμη, αντικρούεται από τους καταξιωμένους ιστορικούς, Φωτιάδη, Παπαρρηγόπουλο, τον αρχαιολόγο Ορλάνδο και τους επιστήμονες του ΥΠΠΟ που χαρακτηρίζουν με έκθεση την εκκλησία βυζαντινή δηλαδή προ του 1821. Πολλά ανθρώπινα οστά που βρέθηκαν σε εργασίες ανάπλασης του χώρου εγείρουν και άλλα ερωτήματα για τον χώρο που ακόμα και οι επιστήμονες δυσκολεύονται να απαντήσουν.
Άλλωστε σε πρόσφατες εργασίες συντήρησης, η λιθοδομή που αποκαλύφθηκε δείχνει ότι πρόκειται για μια παμπάλαια κατασκευή βυζαντινής εποχής, που ίσως να έχει θεμελιωθεί σε ακόμα παλαιότερο κτίριο.
Ο γράφων γνωρίσθηκε με του ς δικηγόρους των νέων «ιδιοκτητών» στο δικαστήριο για το ιδιοκτησιακό καθεστώς, όπου του ανακοίνωσαν ότι η εκκλησία θα «μεταφερθεί» και στη θέση της θα ανεγερθούν μεζονέτες. Πρόχειρη έρευνα βεβαιώνει ότι ως νέος «ιδιοκτήτης» του χώρου παρουσιάζεται ένας αναδυόμενος εφοπλιστής, μέλος «Αρμάτας» διεθνών επιχειρηματικών λόμπι και τραστ, αμέτρητου πλήθους σκαφών και κεφαλαίων.
Παράλληλα οι δικηγόροι επιχειρούν να πάρουν απόφαση δασαρχείου ως ιδιοκτήτες (που έχει προσβληθεί) για την κοπή των δένδρων (που έχουν φυτεύσει οι Σπετσιώτες ανενόχλητοι από το 1930) ενώ το δικαστήριο ιδιοκτησίας δεν έχει τελεσιδικήσει!!!
Η Γενική Συνέλευση του Ελληνικού τμήματος του ICOMOS του επιστημονικού συμβούλου της UNESCO για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και του περιβάλλοντος, παρεμβαίνει και εκδίδει το Φεβρουάριο 2005 ομόφωνο ψήφισμα για την προστασία του νησιού και του χώρου. Σαν αποτέλεσμα απειλές κατά της σωματικής ακεραιότητας και λάσπες εκτοξεύονται εναντίον μέλους του ICOMOS.
Οι διεκδικητές ζητούν πραγματογνωμοσύνη άνευ πρακτικής σημασίας εντός του προστατευόμενου μνημείου στα πλαίσια του δικαστηρίου διεκδίκησης, αν και τα σχέδια και τα τοπογραφικά είναι και πλήρη και κατατεθειμένα επίσημα και δεν πρόκειται για μια αντιδικία ορίων μεταξύ γειτόνων. Είναι μια διερευνητική και συμβολική κίνηση. Αλίμονο αν ο οποιοσδήποτε πχ. Κραδαίνοντας μια αμφίβολη διαθήκη μπορούσε να κάνει πραγματογνωμοσύνη στην Ακρόπολη.
Δύο φορές οι πραγματογνώμονες αποχωρούν ύστερα από ειρηνική αντίδραση και εκδήλωση διαμαρτυρίας των Σπετσιωτών στις 5/10/2005 και 7/11/2005 όπου μετέχουν 200 Σπετσιώτες, γυναίκες και παιδιά. Στο φύλλο συμβάντων του οικείου ΑΤ , όπου αναφέρονται τα γεγονότα αυτών των ημερών από του ς πραγματογνώμονες, ρητά δεν ζητείται δίωξη κάποιου ούτε περιγράφεται κάποια αξιόποινη πράξη ή ζημία.
Όμως με κάποιο τρόπο, ενόψει εκλογών, το φύλλο συμβάντων φθάνει στην Εισαγγελία Πειραιά όπου με πιο παράξενο τρόπο στις 2 Αυγούστου 2006 (εν μέσω διακοπών όπου εξυπηρετούοτναι μόνο αυτόφωρα) απαγγέλλονται αυθαίρετα κατηγορίες, χωρίς να προηγηθεί κάποια μαρτυρική κατάθεση!!!
Κατηγορίες για βία κατά συρροή χωρίς να υπάρχει κάποια αντίστοιχη πράξη αφορούν 12 «πρωτοστατούντες» όπως αναφέρονται, ευυπόληπτους αθώους πολίτες, συμπεριλαμβανομένου του παπά, του υποψήφιου Δήμαρχου, δημοτικών συμβούλων, του γράφοντος, άλλων υποψηφίων στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές κλπ.
Καταγράφοντας με κάμερα σε βίντεο την εκδήλωση, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι πολλοί από τους κατηγορούμενους, ούτε καν μίλησαν σε αυτή την εκδήλωση διαμαρτυρίας όπου απλά παρευρίσκοντο, όπως έχουν κάθε δικαίωμα. Στη δίωξη αυτή υπάρχουν έντονες δυσοσμίες πολιτικής δίωξης, στέρησης των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των πολιτών στην προστασία του πολιτισμού και του περιβάλλοντος, στη διαμαρτυρία, στην ελεύθερη έκφραση, στο σεβασμό των τόπων λατρείας και άσκησης θρησκευτικών καθηκόντων, στην ισότητα, στον σφετερισμό εξουσίας, της παραπλάνησης αρχών, της τρομοκράτησης του πληθυσμού κλπ. χωρίς κάποιος από τους κατηγορούμενους να μπορεί να καταθέσει έστω μια αντιμήνυση για παραπλάνηση και ψεύδος αφού είναι μια αυτεπάγγελτη δίωξη χωρίς να έχουν προηγηθεί μαρτυρικές καταθέσεις και προκαταρκτική εξέταση!!!
Δηλαδή ο εντολεύς δημόσιος λειτουργός αφαίρεσε το δικαίωμα των κατηγορουμένων να καταθέσουν, ώστε ο φάκελος να φτάσει πλήρης στοιχείων και να κριθεί αν στοιχειοθετείται η κατηγορία ή όχι.
Σε τέτοιες ενέργειες το Ρωμαϊκό Δίκαιο αναφέρει ότι:
« Αρχή παρανομούσα, παύει να είναι Αρχή» ενώ η ιστορία συνεχίζει να γράφεται.
Στον απόηχο όλων αυτών ο Δήμαρχος ζήτησε από το Δημοτικό Συμβούλιο, χωρίς να έχει τελεσιδικήσει το δικαστήριο ιδιοκτησίας, να αποχαρακτηρισθεί ο χώρος από οικοδομικό τετράγωνο δηλαδή να απαλλοτριωθεί περιουσία του Δήμου!!!
Τέτοια εξέλιξη φαινομενικά αθώα και για λαϊκή κατανάλωση χρήσιμη ενόψει εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης, μπορεί να καταστήσει τους ιδιώτες και ιδιοκτήτες (σε περίπτωση μη καταβολής εντός 18 μηνών από το δημόσιο ταμείο του υπέρογκου τιμήματος της εικονικής αγοραπωλησίας) και έτσι απλά ο προστατευμένος χώρος θα γίνει ιδιοκτησία τους και βορά στις μπουλντόζες. 

ΤΟ ΑΡΧΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ

 
Συμπεράσματα
Τα πιο κάτω ερωτήματα αρχίζουν τώρα και φαίνονται ρητορικά και αφορούν δυστυχώς και άλλα μέρη εκτός από τις Σπέτσες…
• Γιατί υπάρχει τέτοια επιμονή για την καταστροφή του παντοιοτρόπως προστατευμένου ιστορικού, αρχαιολογικού, θρησκευτικού, δασικού δημόσιου χώρου;
• Γιατί στο νησί των Σπετσών υπάρχει έντονη και ανεξέλεγκτη δράση κεφαλαίων, πετροδολαρίων, ξένων συμφερόντων;
• Γιατί οι κάτοικοί του βρίσκονται απροστάτευτοι στερούμενοι βασικών δικαιωμάτων τους;
• Η πολιτεία από πού αντλεί εξουσία και υπέρ ποίου;
Για να προσεγγίσουν κάποια απάντηση, χρήσιμο είναι να γνωρίζουν οι αναγνώστες πως οι απόγονοι του επαναστάτη πρόκριτου Χατζηγιάννη Μέξη, θυμούνται και αναφέρουν ότι :
Ο παππούς τους ήρωας καπετάνιος Θοδωράκης Μέξης όταν είχε πάει στη Κωνσταντινούπολη περίπου 1860, δεχόταν επίμονες ερωτήσεις τόσα χρόνια μετά από προβληματισμένους αξιωματούχους και πασάδες, σχετικά με το πόσους στρατιώτες είχε το νησί στις 8 Σεπτέμβρη του 1822, όταν μπροστά στην εορτάζουσα εκκλησία της Παναγιάς της Αρμάτας στις Σπέτσες τα μεγαλοπρεπή ντελίνια έχασαν για πάντα τον έλεγχο του σταυροδρομιού της θάλασσας και των πολιτισμών.
Πηγή  http://old.eyploia.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=833  

Ο ΦΑΡΟΣ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Καθηγητοῦ Ἀντωνίου Μάρκου

Σύντομος Βίος.Ὁ μεγαλύτερος τῶν Προφητῶν Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης. "Ἀνεδείχθη γάρ καί Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καί ἐν ρύθροις βαπτῖσαι κατηξιώθη τόν κηρυττόμενον".
Κατά τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἦταν καρπός προσευχῆς τῶν δικαίων γονέων του, τοῦ Ἱερέως καί Προφήτου Ζαχαρία καί τῆς ἁγ. Ἐλισσάβετ, "γεννηθείς διά θείας ἐπαγγελίας καί ὑποσχέσεως". Πρίν τήν γέννησή του, προσκύνησε "διά σκιρτήματος ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς μητρός αὐτοῦ", τόν κυοφορούμενο Χριστό, κατά τήν συνάντηση τῆς Παρθένου Μαρίας μέ τήν ἐξαδέλφη της Ἐλισσάβετ, στήν Ὀρεινή τῆς Ἰουδαίας· καί κατά τήν γέννησή του ἔλυσε τήν ἀφωνία τοῦ πατέρα του!
Κατά τόν διωγμό τοῦ Ἡρώδη καί τήν σφαγή τῶν 14.000 Νηπίων, ἡ μητέρα του διέφυγε στήν ἔρημο, μαζί μέ τόν μικρό Ἰωάννη. Ἐκεῖ ὁ Ἰωάννης ἔζησε μέχρι τό 30ό ἔτος τῆς ζωῆς του, ντυμένος μέ τρίχες καμήλου καί τρεφόμενος μέ μέλι ἄγριο καί ἀκρίδες (βλαστάρια τῶν φυτῶν). Προετοίμασε τήν ἐμφάνιση καί τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ, μέ τό κήρυγμα "μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν" καί Τόν βάπτισε στόν ποταμό Ἰορδάνη.
Ὁπλισμένος μέ τά προσόντα τοῦ ἐπιβλητικοῦ κήρυκα πού καθήλωνε μέ τήν ἐντυπωσιακή του μορφή καί τήν θερμότητα τῶν λόγων του τά πλήθη, κατακεραύνωνε τήν φαρισαϊκή "ἁγιότητα" τῶν συγχρόνων του, ἡ ὁποία πίσω ἀπό τήν τυπολατρεία ἔκρυβε κοινωνικές πληγές καί ἠθική ἀκαθαρσία. Αὐτή ἡ παρρησία τοῦ στοίχισε τήν ζωή του, ἀφοῦ τελειώθηκε μαρτυρικά μέ ἀποκεφαλισμό, ἀπό τόν Τετράρχη τῆς Γαλιλαίας Ἡρώδη, ἐπειδή ἔλεγχε τόν παράνομο δεσμό του μέ τήν σύζυγο τοῦ ἀδελφοῦ του Ἡρωδιάδα.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν Σύλληψη τοῦ Τιμίου Προδρόμου τήν 23η Σεπτεμβρίου, τήν Γέννησή του τήν 24η Ἰουνίου, τήν Ἀποτομή τῆς Κεφαλῆς του τήν 29η Αὐγούστου, τήν Α' καί Β' Εὕρεση τῆς Κεφαλῆς του τήν 24η Φεβρουαρίου, τήν Γ' Εὕρεσή της τήν 25η Μαϊου καί τήν Σύναξη τήν 7η Ἰανουαρίου ("ἐπειδή οὖτος ὑπηρέτησεν εἰς τό Μυστήριον τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου").
Τά Λείψανα τοῦ Τιμίου ΠροδρόμουΤό Λείψανο τοῦ Τιμίου Προδρόμου κήδευσαν οἱ μαθητές του (Μάρκ. 6, 21 - 29). Δέν εἶναι γνωστό πότε ἀνακομίσθηκε, κατά τήν ἀνακομιδή πάντως βρέθηκε ἀδιάφθορο, ἀφοῦ κατά τόν διωγμό τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη, κάηκε ὁλόκληρο στή Σεβαστούπολη. Ἀπό τήν καταστροφή αὐτή διασώθηκαν μόνο τά χέρια του καί βέβαια ἡ τιμία του Κεφαλή, ἐπειδή δέν φυλάσσονταν μαζί μέ τό σῶμα.

Περί τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου ΠροδρόμουΚατά τόν Ἱστορικό Δοσίθεο Πατριάρχη Ἱεροσολύμων, ἀδιάφθορη διαφυλάχθηκε καί ἡ Τιμία Κάρα τοῦ Βαπτιστοῦ.
Γιά πρώτη φορά ἡ Κάρα βρέθηκε στά Ἀνάκτορα τοῦ Ἡρώδη ἀπό δύο μοναχούς, "δι' ἐπιφανείας καί ἀποκαλύψεως τοῦ ἰδίου τοῦ Βαπτιστοῦ" καί μεταφέρθηκε στήν Ἔμεσσα τῆς Συρίας, ὅπου ἀλληλοδιαδόχως ἔφθασε στά χέρια τοῦ Ἀρειανοῦ Ἱερομονάχου Εὐσταθίου.
Γιά δεύτερη φορά ἡ Κάρα βρέθηκε κρυμμένη σέ σπήλαιο, "ἐντός ὑδρίας", καί ἀνακομίσθηκε στήν ΚΠολη, ὅπου κατατέθηκε στόν πρός τιμή τοῦ Προδρόμου Ναό, στό Ἕβδομο.
Γιά τήν τρίτη Εὕρεση τῆς Κάρας δέν σώθηκαν ἰδιαίτερες λεπτομέρειες. Εἶναι γνωστό μόνο, ὅτι βρέθηκε στά Κόμμανα τῆς Καππαδοκίας, "ὑπό τινος Ἱερέως, ἐντός ἀργυροῦ ἀγγείου καί εἰς τόπον ἱερόν" καί ἀπό ἐκεῖ ἀνακομίσθηκε καί πάλι στήν ΚΠολη.
Ἀπό Ἐγκώμιο τό ὁποῖο ἔγραψε ὁ ὅσ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, πιθανολογεῖται ὅτι ἴσως ὑπῆρχε στή Μονή τοῦ Στουδίου μέρος ἤ καί ὅλη ἡ ἁγία Κάρα. Στήν ἱστορική συνέχεια ἡ Κάρα διαφυλάχθηκε στή Βλαχία (ἄγνωστο ἀπό ποιόν καί πότε δωρήθηκε), διότι τόν 16ο αἰ. μέρος της δωρήθηκε στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, ἀπό τόν Ἡγεμόνα τῆς Βλαχίας Νεάγκο Μπασαράμπη (1512 - 1521), ὁ ὁποῖος πλήρωσε καί τήν δαπάνη κατάσκευῆς τῆς χρυσῆς λειψανοθήκης της. Τό 1765, ἐνῶ Διονυσιάτες μοναχοί τήν μετέφεραν στό μετόχι τους στό νησί τοῦ ἁγ. Εὐστρατίου, γιά τήν σωτηρία τῶν κτημάτων ἀπό καταστροφική ἀκρίδα, τό πλοῖο τους λαφυραγωγήθηκε ἀπό πειρατές καί ἡ Προδρομική Κάρα κατέλειξε στό Μεγάλο Τζαμί τῆς Δαμασκοῦ, ὅπου φυλάσσεται σέ εἰδικό κουβούκλιο. (Σωτ. Ν. Καδᾶ, "Ἡ Ἱερά Μονή ἁγ. Διονυσίου - Προσκυνηματικός Ὁδηγός - Ἱστορία - Τέχνη - Κειμήλια", 2002, σελ. 130).
Ἄλλο μέρος τῆς Κάρας διαφυλάχθηκε στή Μονή Καλούτι τῆς Βλαχίας (Μετόχιο τοῦ Παναγίου Τάφου). Τό τμῆμα ἐκεῖνο "ἔνεκα τῶν περιστάσεων", μετέφερε στά Ἱεροσόλυμα ὁ Πατριάρχης Δοσίθεος, χωρίς νά εἶναι γνωστό πού βρίσκεται σήμερα. Ὁ ἴδιος γράφει στήν Ἱστορία του: "Ἀπεδημήσαμεν ἀπό ΚΠόλεως εἰς Βλαχομπογδανίαν, ὅτε καί τά Μοναστήρια Καλούη καί Οὐγκρέη ἐλάβομεν· ἐν δέ τῷ Καλούῃ μοναστηρίῳ, ἦν μέρος τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Προδρόμου, ὅπερ - τό ἀμφίβολον τοῦ τόπου κατανοήσαντες - ἀνηνέγκαμεν εἰς Ἱερουσαλήμ" (σελ. 1216).
Γιά τήν Ἱστορία πρέπει νά ἀναφέρουμε, ὅτι μετά τίς Σταυροφορίες ἐμφανίσθηκε στή Δύση κάρα πού ἀποδόθηκε στόν Τίμιο Πρόδρομο, γιά τήν διαφύλαξή της μάλιστα κτίσθηκε ὁ Καθεδρικός Ναός τῆς Ἀμμιένης, ὁ μεγαλύτερος Γοτθικοῦ ρυθμοῦ Ναός τῆς Εὐρώπης.

  

Η ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ Ι.ΜΟΝΗ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Περί τῶν χειρῶν τοῦ Τιμίου ΠροδρόμουἩ ἀδιάφθορη δεξιά τοῦ ἁγ. Ἰωάννη ὑπέστη καί αὐτή ἀνάλογες μέ τήν Κάρα ἱστορικές περιπέτειες. Κατά τήν συναξαριστική παράδοση τήν δεξιά τοῦ Προδρόμου ἔλαβε ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς καί τήν κατέθεσε στήν πατρίδα του Ἀντιόχεια. Μεταφέρθηκε στήν ΚΠολη κατά τήν βασιλεία τῶν Αὐτοκρατόρων Κωνσταντίνου Ζ' καί Ρωμανοῦ Β'.

Τό 1403, ὁ Ρούϊ Γκονζάλες Ντέ Καλβίχο (Ἰσπανός ἀπεσταλμένος στήν Αὐλή τοῦ Ταμερλάνου), τήν προσκύνησε στήν Μονή Περιβλέπτου ΚΠόλεως (κτίσμα Ρωμανοῦ Γ, 1031 - 1034). "Ἦταν τό δεξί του χέρι - γράφει - ἀπό τόν ἀγκῶνα ὡς τήν παλάμη, πολύ γερό καί νωπό, ἄν καί λένε πώς ὅλο τό σῶμα τοῦ εὐλογημένου Ἰωάννη στέγνωσε, ἐκτός ἀπό τό δάκτυλο τοῦ δεξιοῦ του χεριοῦ, μέ τό ὁποῖο ἔδειξε ὅταν εἶπε, "ἰδού ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ". Καί τό χέρι αὐτό ἔμοιαζε νά εἶναι ζωντανό· ἦταν πλαισιομένο ἀπό ἕνα λεπτό χρυσό σύρμα, ἔλειπε ὅμως τό μεγάλο δάκτυλο». (Ρούϊ Γκονζάλες Ντέ Καλβίχο, "Ταξείδι στήν Αὐλή τοῦ Ταμερλάνου", σελ. 101 - 102· καί Νικ. Κοντάκωφ, "Βυζαντινές Ἐκκλησίες καί μνημεία τῆς ΚΠόλεως", Ὀδησσός 1886, σελ. 69).
Ὁ λόγιος Ἁγιορείτης Γεράσιμος Σμυρνάκης σημειώνει γιά τήν δεξιά τοῦ Ἁγίου, ὅτι, "ἡ χείρ αὕτη ὡς καί ἡ Κάρα τοῦ Τιμίου Προδρόμου, κομισθεῖσαι εἰς ΚΠολιν, ἐπί πέντε ἑκατονταετηρίδας εὑρίσκοντο ἐν τῷ Μοναστηρίῳ τοῦ Πετρίου, κατά δέ τήν Ἅλωσιν τῆς ΚΠόλεως μετά τοῦ Ἀκανθίνου Στεφάνου, τῆς Λόγχης καί τοῦ Σπόγγου, κατετέθησαν ἐν τῷ Σουλτανικῷ Θησαυροφυλακίῳ... Κατά Σεπτέμβριον τοῦ 1482 ὁ Σουλτάνος Βαγιαζήτ συνωμολόγησε συνθήκην μετά τοῦ Μεγάλου Ταξιάρχου τῆς Ρόδου, ἐπί τοῖς ὅροις, ἵνα εἰρήνη κρατῆ κατά ξηράν καί θάλασσαν, ἐμπορική ἐλευθερία, κ.λ.π. - ἔτι δέ μυστικήν συνθήκην ἀφορῶσαν εἰς τόν ἀδελφόν αὐτοῦ Τζέμ, τόν διεκδικοῦντα τόν Θρόνον, δι' ἧς ἀνεδέχετο νά πληρώση 45.000 δουκάτα τῷ Μεγάλῳ Ταξιάρχῃ, ἄν τό Τάγμα αὐτοῦ καθείργνυε τόν Τζέμ. Μαθών δέ ὅτι ὁ Ταξιάρχης ἐξεπλήρωσεν τήν ἀφορῶσαν αὐτόν ὑποχρέωσιν, ἀπέστειλε καί αὐτός - κατά Μάϊον τοῦ 1438 - τό συνομολογηθέν ποσόν τῶν δουκάτων, συγχρόνως δέ βαρυτιμότατον δῶρον ἐντός κυπαρρισίνης θήκης, τήν δεξιάν χεῖρα τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ἐπιμελῶς ἐν σηρικῷ ὑφάσματι ἐνειλημένην". (Γερασίμου Σμυρνάκη, "Τό Ἅγιον Ὄρος", σελ. 511).
Ἡ δεξιά τοῦ Ἁγίου φυλάχθηκε στή Μάλτα, ὅπου ἡ ἕδρα τῶν Ἰωαννιτῶν Ἰπποτῶν, μέχρι τό 1799. Τότε, μέ τήν κατάληψη τῆς νήσου ἀπό τούς Γάλλους, οἱ Ἰππότες στράφηκαν γιά βοήθεια πρός τήν Ρωσία καί τήν 12η Ὀκτωβρίου 1799 πρόσφεραν στόν Τσάρο Παῦλο Α' τεμάχιο τοῦ Τιμίου Ξύλου, τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας Φιλερήμου καί τήν δεξιά τοῦ Προδρόμου. Τά κειμήλια κατατέθηκαν στό Παρεκκλήσιο τοῦ Χειμερινοῦ Ἀνακτόρου. Ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ἀπό τό 1800, τιμᾶ τό γεγονός τήν 12η Ὀκτωβρίου. (Βλ. Ἰστοσελίδα "Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀμερικῆς" - METROPOLIA). Δέν εἶναι γνωστές οἱ συνθῆκες κάτω ἀπό τίς ὁποίες ἡ Προδρομική δεξιά ἔφθασε στήν Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἐπίσης δέν εἶναι γνωστές οἱ συνθῆκες κάτω ἀπό τίς ὁποίες τό κειμήλιο βρέθηκε στήν ΚΠολη. Ἤδη ἀπό το 1878, ὁ Μητροπολίτης πρ. Βελεγράδων Ἰερεμίας ὁ ὁποῖος κοινοβίασε στήν Μονή Διονυσίου, κατέβαλε προσπάθειες γιά τήν ἐπανάκτηση τοῦ κειμηλίου. Στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰ. τό κειμήλιο ἦταν στήν κατοχή τοῦ μυστικοσύμβουλου τῆς Πρωσίας στήν ΚΠολη Ἰωάννη Φραγκόπουλου, ὁ ὁποῖος καί τό εἶχε διακοσμήσει. Ἐπεστράφη στήν Μονή Διονυσίου τήν 10. 3. 1802, χάρις στίς προσπάθειες τοῦ Προηγουμένου Ἰωακείμ Ἁγιοστρατίτη (σέ ἀνάμνηση τελεῖται ἀγρυπνία τήν Δ' Κυριακή τῶν Νηστειῶν).
Στό ἴδιο ἔργο του ὁ Καλβίχο σημείωνει γιά τήν ἐπίσκεψη τῆς Ἰσπανικῆς Ἀποστολῆς στόν Ναό τοῦ Προδρόμου. Πρόκειται γιά Ναό πού ἔκτισε ὁ Θεοδόσιος Α' ὁ Μέγας, κοντά στά Ἀνάκτορα τῶν Βλαχερνῶν. Εἶχε μορφή βαπτιστηρίου καί ἦταν διακοσμημένος μέ ἐξαίρετα ψηφιδωτά. Ὁ ψηλός θόλος του στηριζόταν σέ τέσσερεις κίονες ἀπό πράσινο ἴασπι! Οἱ θύρες του ἦσαν ἀργυρές ἐπιχρυσωμένες! "Κοντά στίς πόρτες - γράφει - βλέπεις τέσσερεις μικρές κολόνες ἀπό ἴασπι, μέ ἀργυρές καί ἐπίχρυσες γραμμές, οἱ ὁποίες συμπλέκονται σέ σχῆμα σταυροῦ μέ πολλά πετράδια"!. Ἐκεῖ φυλάσσονταν ἡ ἀδιάφθορη ἀριστερά τοῦ Ἁγίου. "Τήν ἴδια ἡμέρα - γράφει - μᾶς ἔδειξαν τό ἀριστερό χέρι (ἀπό τόν ὤμο ὡς τήν παλάμη) τοῦ ἁγ. Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστή. Εἶχε τόσο στεγνώσει, πού ἔβλεπες μόνο δέρμα καί ὀστά· ἡ ἄρθρωση τοῦ ἀγκῶνα ἦταν ἀπό χρυσό καί πολύτιμα πετράδια" (αὐτ. σελ. 97 - 98). Ἡ Προδρομική ἀριστερά σήμερα σώζεται στό Μουσεῖο τῶν Ἀνακτόρων Τόπ Καπί ΚΠόλεως.

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΕΡΙΛΥΠΟΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΧΕΙΡΟΣ ΤΟΥ Τ. ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ  ΤΟΠ ΚΑΠΙ

Ἀπό τά Λείψανα τοῦ Τιμίου Προδρόμου σήμερα σώζονται:
Μέρος τῆς Κάρας του στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους·
Μέρος τῆς Κάρας του στό Μεγάλο Τζαμί τῆς Δαμασκοῦ·
Τό ἐπάνω μέρος τῆς Κάρας του στό Μουσεῖο τῶν Ἀνακτόρων Τόπ Καπί ΚΠόλεως·
Μέρος τῆς σιαγόνας "μετά τριῶν ὀδόντων" στήν Μονή Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους·
Ἡ ἀδιάφθορη δεξιά του στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους·
Ἡ ἀδιάφθορη ἀριστερά του στό Μουσεῖο τῶν Ἀνακτόρων Τόπ Καπί ΚΠόλεως·
Μέρος τῆς ἀριστερᾶς στή Μονή Μεγάλου Μετεώρου·
Δάκτυλος στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους·
Ἀποτμήματα τῆς ἀριστερᾶς στή Μονή ἁγ. Ἰωάννη Μακρυνοῦ Μεγάρων, στό Ἱ. Ν. Γενν. Τιμίου Προδρόμου Λαρίσης καί στό Παρεκκλήσιο ὁσ. Ξένης τῆς διά Χριστόν Σαλῆς Μάνδρας Ἀττικῆς·
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων, Παντοκράτορος καί ἁγ. Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀκόμη στή Μονή Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας σώζεται ἡ "πλεξίδα" του.   

                                          ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 
                                                                  
Μνήμη δικαίου μετ΄ εγκωμίων, σοί δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου, Πρόδρομε, ανεδείχθης γαρ όντως και προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθεις τον κηρυττόμενον.Όθεν της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω και τοις εν άδη Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.    

                        ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 
             Ποίημα Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου 
Χειρί σου βαπτίσας, ὦ Βαπτιστά, τὸν διὰ θαλάσσης, ἀγαγόντα τὸν Ἰσραήλ, Προφητῶν ἁπάντων, ὑπέρτερος ἐδείχθης· διὸ ἀνευφημοῦμεν τὴν θείαν χάριν σου.  

ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΚΑΙ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΣΤΗΝ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ

 Με κατάνυξη και λαμπρότητα τελέσθηκαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις για την μνήμη του αγίου Κοσμά του Αιτωλού στον φερώνυμο Ιερό Ναό στην Ν.Φιλαδέλφεια,την Πέμπτη 23 και την Παρασκευή 24 Αυγούστου.Οι εκδηλώσεις,που ήταν αφιερωμένες στους " εν απελπισία ευρισκομένους αδελφούς μας ", ξεκίνησαν με τον Μεγάλο Πανηγυρικό Εσπερινό , στον οποίο προεξείχε ο Πανοσ.Αρχιμανδρίτης -Συνταγματάρχης π.Νικόλαος Λαγουμτζής .Το πρωί της κυριωνύμου ημέρας τελέσθηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ,προεξάρχοντος του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ.Κωνσταντίνου,παρουσία της Δημάρχου Ν.φιλαδελφείας, των τοπικών Αρχών και πλήθους ευσεβών προσκυνητών.Τον θείο Λόγο κήρυξε ο Ιεροκήρυκας της Ι.Μητροπόλεως πανοσ.Αρχιμανδρίτης π.Παντελεήμων Ραπτέας.Ακολούθησε εκκλησιαστική δοχή στην αίθουσα του Ι.Ναού.Το απόγευμα της ίδιας ημέρας και μετά τον μεθεόρτιο εσπερινό τελέσθηκε η πάνδημος λιτάνευσις του ιερού Λειψάνου και της Εικόνος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού,προεξάρχοντος του Σεβ.Μητροπολίτου Ηλιουπόλεως κ.Θεοδώρου ( Πατριαρχείο Αλεξανδρείας) ,παρουσία της Δημάρχου Ν.Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνος κ.'Εφης Γαϊτάνια ,του κ.Χάρη Τομπούλογλου,αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως του Δήμου, και των Αρχών της Πόλεως, με τη  συνοδεία των Φιλαρμονικών του Γ.Ε.Σ. και του Δήμου Ν.Φιλαδέλφειας ενώ άγημα ανδρών της Ελληνικής Αεροπορίας απέδωσε τιμές.Ακολούθησαν η Παράκληση,ειδική δέηση για τους"εν απελπισία ευρισκομένους"και οι Χαιρετισμοί στον  Άγιο Κοσμά.ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ..Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΤΟΥΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ!

π.Τιμόθεος Ηλιάκης  

 

 

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΘΝΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

 

 Ο μαρτυρικός βίος και το θαυμαστό έργο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Ο άγιος Κοσμάς κηρύττων. Τοιχογραφία στο μοναστήρι
Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, Δρυόβουνου Κοζάνης.

Σ τ ί χ ο ι

Κοσμάς ο Κόσμου κόσμος, ηδ’ ωραιότης,

Κόσμον λιπών πρόσκαιρον αγήρω έχει.

Θάνεν διά βρόχου Κοσμάς εικάδι Τετάρτη.

Ο άγιος Κοσμάς γεννήθηκε το έτος 1714, από ευσεβείς γονείς, στο χωριό Μέγα Δένδρον της Αιτωλίας, όπου κι έμαθε τα πρώτα του γράμματα απ’ τον ιεροδιάκονον Ανανίαν Δερβισάνον. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Κώστας. Σε ηλικία 20 ετών πήγε για σπουδές στη φημισμένη σχολή της Ιεράς μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους. Εκεί διδάχτηκε τα Γραμματικά απ’ τον Π. Παλαμά και τη Λογική απ’ τον Ν. Τζαντούλιο. Μετά την αποφοίτησή του απ’ τη σχολή Βατοπαιδίου ο νεαρός Κώστας χειροτονήθηκε ιερομόναχος στην Ιερά μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους κι έλαβε το μοναχικό όνομα Κοσμάς.
Στο βυζαντινό μοναστήρι του Φιλοθέου πρόσφερε ο ιερέας Κοσμάς τις πολύτιμες υπηρεσίες του επί 20 ολόκληρα έτη. Κατόπιν, σε ηλικία 45 ετών περίπου, πήρε τη μεγάλη απόφαση να βγεί και να κηρύξει στον κόσμο, για να βοηθήσει έτσι τους ομοεθνείς και ομόπιστούς του, που κινδύνευαν να εξισλαμιστούν με τη βία και ν’ αφελληνιστούν. Για την πραγμάτωση αυτού του ιερού σκοπού πήγε στην Κωνσταντινούπολη, παρουσιάστηκε στον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Σεραφείμ Β΄(1757-61) και του ανακοίνωσε τον ευσεβή πόθο του. Ο Πατριάρχης αναγνώρισε τη μεγάλη απόφαση – θυσία του ιερομόναχου Κοσμά, πρόβλεψε τ’ αγαθά αποτελέσματά της και γι’ αυτό έδωσε πρόθυμα τη συγκατάθεση κι ευλογία του στον αιτούντα και τον διόρισε μάλιστα ιεροκήρυκα του Γένους.
 

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Μετά τον εν λόγω διορισμό του, ο άγιος Κοσμάς άρχισε την ιεραποστολική του δράση, οργώνοντας κυριολεκτικά επί 20 έτη την τότε υπόδουλη και δεινοπαθούσα Ελλάδα. Συγκεκριμένα, επισκέφτηκε τη Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσσαλία, Ρούμελη, Πελοπόννησο και πολλά νησιά του Αιγαίου και του Ιουνίου πελάγους. Συνολικά πραγματοποίησε τέσσερις μεγάλες περιοδείες στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, αντιμετωπίζοντας πολλούς και θανάσιμους κινδύνους, από Τούρκους κι Εβραίους. Κατά τις περιοδείες του αυτές κήρυξε αμέτρητες φορές τον Θείο λόγο, βάπτισε, εξομολόγησε και κοινώνησε χιλιάδες χριστιανούς, ίδρυσε περισσότερα από 210 ανώτερα (Ελληνικά) σχολεία και 1.100 κατώτερα, ανακοίνωσε καταπληκτικές προφητείες κι έκανε πάρα πολλά θαύματα.

Η πέτρα στον Γέρμα,
στην οποία πάτησε και κήρυξε ο Άγιος Κοσμάς.

Ο εθναπόστολος άγιος Κοσμάς πέρασε και από την μαρτυρική περιοχή τής Καστοριάς. Σύμφωνα με τις γραπτές πηγές και την τοπική προφορική παράδοση, επισκέφθηκε ιεραποστολικά την πόλη της Καστοριάς, καθώς και τα χωριά Γέρμας, Κωσταράζι, Δισπηλιό, Κλεισούρα, Ιεροπηγή κ. ά,. Κατά την επίσκεψή του στην πόλη Καστοριά κήρυξε στους ευσεβείς κατοίκους της κάτω από μια μουριά, η οποία βρισκόταν στο προαύλιο τού τότε ιερού ναού Αγίου Ανδρέα Ντολτσού και νυν Αγίου Ανδρέα και Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Τελικώς, ο άγιος Κοσμάς οδηγήθηκε στον δι’ αγχόνης μαρτυρικό θάνατο, στις 24 Αυγούστου 1779, στο χωριό Κολικόντασι της Βορείου Ηπείρου. 

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΣΤΗΝ Ι,ΜΟΝΗ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΟΛΙΚΟΝΤΑΣΙ Β.ΗΠΕΙΡΟΥ

 

Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η θαυμαστή ζωή και η καταπληκτική δράση του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του μεγάλου μάρτυρα της Εκκλησίας μας και του Έθνους, που τιμάται δεόντως κατά τα τελευταία έτη απ’ τους χριστιανούς όλης της Ελλάδος.
(Κείμενο Γ. Τ. Αλεξίου)

Απολυτίκιον του αγίου Κοσμά

Θείας πίστεως διδασκαλία, κατεκόσμησας την Εκκλησίαν,

ζηλωτής των Αποστόλων γενόμενος.

Συ γαρ τη θεία αγάπη πτερούμενος, Ευαγγελίου τον λόγον

διέσπειρας. Κοσμά ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,

δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.  

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ