Τα ζώα της φάτνης

Στη βυζαντινή εικόνα της Γεννήσεως του Σωτήρος το κεντρικό πρόσωπο, το θείο Βρέφος, ­εικονίζεται μέσα σε σπήλαιο ανάμεσα σε ζώα· ή μάλλον τα ζώα είναι σκυμμένα πάνω Του· είναι πάντοτε δύο και είναι συγκεκριμένα: ένας «βούς» (βόδι) και ένας «όνος» (γαιδουράκι).
Δηλώνεται έτσι ότι ο Υιός του Θεού γεννήθηκε ως άνθρωπος όχι σε παλάτι βασιλικό, ούτε καν σε σπίτι όπου μένουν άνθρωποι, αλλά σε στάβλο, σε σπηλιά που χρησίμευε ως κατάλυμα ζώων! Υπενθυμίζει δηλαδή τις πολύ ταπεινές συνθήκες υπό τις οποίες γεννήθηκε ο Κύριος, που ήταν η αρχή των αλλεπάλληλων ταπεινώσεων που καταδέχθηκε να υπομείνει στην επί γης ζωή Του για τη σωτηρία μας μέχρι την Άκρα Ταπείνωση του σταυρικού Πάθους Του!
Δεν πρόκειται όμως μόνο γι᾿ αυτό. Η παρουσία των δύο συγκεκριμένων ζω­ων κοντά στο νηπιάσαντα Θεό υπενθυμίζει κυρίως την εκπλήρωση δύο προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης, των προφητών Αμβακούμ και Ησαΐα.

Ο προφήτης Αμβακούμ με το προφητικό του βλέμμα διακρίνει την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού, που επρόκειτο να συμβεί μετά από αιώνες, και λέγει στον Υιό μεταξύ των άλλων: «Εν μέσω δύο ζώων γνωσθήση» (Αμβ. γ´ 2). Στο χωρίο αυτό έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες· αυτή που μας ενδιαφέρει εδώ είναι η εξής: Θα γνωρισθείς ανάμεσα σε δύο ζώα. Ο Θεός «εφανερώθη εν σαρκί» (Α´ Τιμ. γ´ 16), έγινε γνωστός κατ᾿ αρχάς μεταξύ δύο ζώων. Επομένως η βυζαντινή αγιογραφία είναι σαν να μας λέει: Κοιτάξτε αυτό το βρέφος! Είναι ο Μεσσίας που προφήτευσε ο προφήτης Αμβακούμ.

Πιό σαφής είναι η προφητεία του προφήτη Ησαΐα: «Έγνω βούς τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού, Ισραήλ δε με ουκ έγνω και ο λαός με ου συνήκε» (Ησ. α´ 3). Εδώ ομιλεί ο Θεός με παράπονο για την ­αχαριστία και απιστία των Ισραηλιτών και λέει: Το βόδι γνωρίζει τον ιδιοκτήτη που το φρον­τίζει, και το γαιδουράκι ξέρει τη φάτνη του κυρίου του. Αντίθετα, ο περιούσιος λαός μου, ο Ισραήλ, που τόσο τον έχω ευεργετήσει, δεν με αναγνωρίζει ειλικρινά Κύριό του, δεν με νιώθει.
Η παράδοση της Εκκλησίας εφάρμοσε το χωρίο στην περίσταση της Γεννήσεως. Τα ζώα της φάτνης αναγνώρισαν τον Δεσπότη τους, τον Κύριο του ουρανού και της γης. Τον αναγνώρισαν και Τον προσκύνησαν. Οι Ιουδαίοι όμως δεν Τον αντιλήφθηκαν. Δεν υπήρχε χώρος στο πανδοχείο της Βηθλεέμ για την Παρθένο και τον κυοφορούμενο Μεσσία, οι πόρτες των Βηθλεεμιτών έμειναν κλειστές για τον ερχόμενο Κύριο, και οι καρδιές τους παγωμένες. Ελάχιστες αγνές καρδιές βρέθηκαν άξιες και πρόθυμες να Τον προσκυνήσουν, οι ποιμένες.

Το παράπονο του Θεού στη συγκεκρι­μένη προφητεία τονίζεται ακόμη περισσότερο από το είδος των ζώων που συγ­κρίνονται με τους ανθρώπους – Ι­­σ­ραηλίτες. Είναι δύο ζώα γνωστά για τη χαμηλή νοημοσύνη τους· ­μάλιστα, προκειμένου για τον όνο, και για το πείσμα του. Δύο ζώα που οι ονομασίες τους χρησιμοποιούνται υβριστικά από τους ανθρώπους. Αυτά κατάλαβαν την παρουσία του Θεού στη γη· ο άνθρωπος, η κορωνίδα της ορατής δημιουργίας, δεν την κατάλαβε – γεγονός που καταδει­κνύει το κατάντημα του ανθρώπου: «άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς» (Ψαλ. μη´ [48] 13). Ο άνθρωπος, ενώ τιμήθηκε από τον Θεό με το «κατ᾿ εικόνα», δεν το αντιλήφθηκε, δεν το εκτίμησε αυτό. Αλλά με τις αμαρτίες του έκανε τον εαυτό του όμοιο με τα ζώα, που δεν έχουν λογικό όπως αυτός.
Σύμφωνα με αυτή την προοπτική τα δύο ζώα συμβολίζουν και κάτι άλλο: τον άνθρωπο που αποκτηνώθηκε από την αμαρτία, τον οποίο ελεεί ο Θεός και προσφέρεται σ᾿ αυτόν ως «ο άρτος ο ζων ο εκ του ουρανού καταβάς» (Ιω. Ϛ´ 51), η πνευματική τροφή που θα του δώσει την αληθινή ζωή, τη ζωή της κοινωνίας με τον Θεό, που θα τον κάνει άνθρωπο αληθινό, θεό κατά χάριν.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στη χριστουγεννιάτικη ομιλία του ­διακρίνει στα δύο ζώα τους δύο «λαούς»: το βόδι, νομικώς καθαρό ζώο (βλ. ­Λευιτ. ια´ [11]), συμβολίζει τους Ιουδαίους, οι ο­ποίοι «μηρυκάζουν» (όπως το βόδι) το Νόμο του Θεού· ο όνος, νομικώς ακάθαρτο, συμβολίζει τους ειδωλολάτρες (βλ. PG 36, 332A).
Τα δύο διαφορετικά ζώα συνάζονται κοντά στο Σωτήρα, που έρχεται να δημιουργήσει τη μία οικογένεια της Εκκλησίας, μέσα στην οποία «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην…», αλλά «πάντες» είναι «εις εν Χριστώ»· όλοι οι πιστοί έχουν γίνει ένας νέος άνθρωπος με την ένωσή τους με τον Χριστό (Γαλ. γ´ 28). Δεν ισχύουν πλέον διαφορές εθνικότητας, κοινωνικής τάξεως και φύλου. Τώρα υπάρχει ο εν Χριστώ άνθρωπος, «ο καινός άνθρωπος» (Εφ. β´ 15), ο αναγεννημένος, ο αγιασμένος, ο άνθρωπος της Χάριτος, που οι διαθέσεις, τα λόγια, οι πράξεις του έχουν τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος.

Δύο ζώα κοντά στη φάτνη του νεογέννητου Χριστού! Πόσα μηνύματα: το μυστήριο της αποδοκιμασίας του Μεσσία, ο φοβερός ξεπεσμός του ανθρώπου, η χαρά για ένα καινούργιο ξεκίνημα της ανθρωπότητας· η ελπίδα τέλος για μια καινούργια αρχή και στη δική μας προσωπική ζωή! 

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Μήνυμα Χριστουγέννων Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας κ. Γαβριήλ

"Τήν ἀπαρχήν τῶν Ἐθνῶν, ὁ οὐρανός σοι προσεκόμισε, τῷ κειμένῳ νηπίῳ ἐν φάτνῃ, δι’ ἀστέρος τούς Μάγους καλέσας, οὕς καί κατέπληττεν, οὐ σκῆπτρα καί θρόνοι, ἀλλ’ ἐσχάτη πτωχεία΄ τί γάρ εὐτελέστερον σπηλαίου; τί δέ ταπεινότερον σπαργάνων; ἐν οἷς διέλαμψεν ὁ τῆς Θεότητός σου πλοῦτος, Κύριε Δόξα Σοι!"
Μέ αὐτή τήν ποιητική καί ἀνεπιτήδευτη περιγραφή, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, διά στόματος τοῦ ἱεροῦ Ὑμνογράφου τῶν Χριστουγέννων, μᾶς καλεῖ νά στρέψουμε τό βλέμμα τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶ μας πρός τήν λιτή καί ταπεινή φάτνη τῆς Βηθλέεμ, ἐκεῖ, πού ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, ὁ προαιώνιος Λόγος του Θεοῦ, ὡς βρέφος, λαμβάνει δούλου μορφή καί γίνεται τέλειος ἄνθρωπος γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων.
Πράγματι, μέγα καί παράδοξο τό μυστήριο! Ὁ ἵδιος ὁ Θεός, ἐκπληρώνοντας τήν ὑπόσχεσή Του πρός τούς Πρωτοπλάστους, λαμβάνει σάρκα καί ὁστά. Ὁ ἀόρατος γίνεται ὁρατός, ὁ ἀπρόσιτος γίνεται προσιτός, ὁ Θεός Δημιουργός γίνεται ἕνας ἀπό εμάς, προσλαμβάνει τήν διαβρωμένη ἀπό τήν ἁμαρτία ἀνθρώπινη φύση, προκειμένου νά τήν θεραπεύσει καί νά σώσει, ὅχι τόν λαό τοῦ Ἱσραήλ, ἀλλά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Ἐσένα καί ἐμένα. Ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος διατυπώνει ξεκάθαρα τόν λόγο καί τήν αἰτία τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως «διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἠγάπησεν ἡμᾶς», «ἔκλινεν οὐρανούς και κατέβη».
Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας ἀποτελεῖ γεγονός μοναδικό, ἀδιαμφισβήτητο καί αἰώνια ἐπαναλαμβανόμενο μέσα στήν ζωή καί στήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Χριστός ἐπιλέγει νά εἰσέλθει στήν παγκόσμια ἱστορία σέ μία ἐποχή, ἡ ὁποία ὁμοιάζει ἀρκετά μέ τήν δική μας, μία ἐποχή ταραγμένη, μία ἐποχή γεμάτη φόβο καί ἀβεβαιότητα. Ὁ Ἵδιος, ἐν ἐσχάτη πτωχεία, γεννιέται σέ ἕνα ταπεινό καί ὑγρό σπήλαιο καί εἰσέρχεται στόν χρόνο κατά τρόπο σεμνό, λιτό, ταπεινό καί ἐντελώς φτωχικό «ἵνα σώσει τον κόσμον», ὑποδεικνύοντάς μας τόν τρόπο πού ὁφείλει ὁ κάθε Χριστιανός νά ζεῖ καί νά πορεύεται μέσα στό εὔθραυστο καί ἀπρόοπτο ταξίδι τῆς ζωῆς. Γίνεται πρόσφυγας, ὁ πρώτος μετανάστης σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρώπινη ἱστορία καί διώκεται, προκειμένου νά ἐκπληρωθεῖ τό Σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ὁ μεγαλύτερος ξένος ὁλων τῶν ἐποχῶν καί ὁλων τῶν αἰώνων εἶναι ὁ Κύριός μας. Ξένος στήν γέννηση, ξένος στην ζωή, ξένος στόν θάνατο, ξένος καί στήν Ἀνάσταση, ἀφοῦ ἡ ἵδια ἡ ἐνανθρώπησή Του ἀποτελεῖ τήν κατεξοχήν μετανάστευση.
Σήμερα, σέ μία ἐποχή πού χαρακτηρίζεται ἐπίσης ἀπό ταραχές καί ἀβεβαιότητα, ἀπό ἄγχος καί ἀγωνία, μία ἐποχή πού λαοί ἐξαναγκάζονται νά ἐγκαταλείψουν τίς πατρίδες τους λόγῳ τῶν πολύμορφων τραγικῶν καί δυσχερῶν καταστάσεων πού βιώνουν, ἀναζητώντας ἀλλοῦ ἕνα καλύτερο καί ποιοτικότερο μέλλον, μία ἐποχή κρίσεως, ὅχι μόνο οἰκονομικής, ἀλλά κυρίως πνευματικῆς καί ἀνθρωπιστικής, ἀξιῶν, θεσμῶν καί ὁραμάτων, ὁ κόσμος δείχνει νά ἔχει χάσει τόν προσανατολισμό του. Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου διψᾶ καί ἀναζητᾶ διακαῶς μία πυξίδα μέ προορισμό τόσο τήν ἀπολεσμένη ἐλπίδα καί ἐμπιστοσύνη, ὅσο καί τήν ποθούμενη ἀσφάλεια.
Τό κοσμοσωτήριο γεγονός τῆς Γεννήσως τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ἀποτελεῖ ἀπό μόνο του ἕνα γεγονός ἐλπίδας, χαρᾶς καί αἰσιοδοξίας! Ἡ Σάρκωση τοῦ Κυρίου ἀκτινοβολεῖ τό φῶς τῆς ἀνυπέρβλητης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, μιᾶς ἀγάπης θυσιαστικῆς πού πλημμυρίζει μέ εἰρήνη καί κυριεύει μέ ἔλεος τις καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί φθάνει γιά μᾶς μέχρι τόν Σταυρό. Αὐτή ἡ μοναδική ἀγάπη ἐκπέμπει σήμερα, ὅσο ποτέ ἀλλοτε, μηνύματα ἐλπίδας καί ἐμπιστοσύνης πρός Αὐτόν, πού ποτέ δεν μᾶς πρόδωσε καί προσκαλεῖ κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς, ἀνεξαρτήτως φύλου, χρώματος καί καταγωγῆς νά συνεορτάσουμε ἐν ἀγάπῃ καί ἐν ὁμονοίᾳ τήν Θεία Γέννησή Του καί νά συμψάλουμε μαζί μέ τούς ἀγγέλους «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Σέ αὐτή τήν πρόσκληση πού μᾶς ἀπευθύνει ο Υἱός τοῦ Θεοῦ ἀναμένει καρτερικά τήν δική μας ἀνταπόκριση. Ἀναμένει τήν δική μας ἀγάπη! Εὔχομαι σέ ὁλους μέσα ἀπό την καρδιά μου τά φετινά Χριστούγεννα καί τό νέο ἔτος νά εἶναι ἡ ἀπαρχή μίας καινῆς καί φωτισμένης ζωῆς γεμάτη ἀπό τήν Χάρη καί τήν Εὐλογία τοῦ γεννημένου Σωτήρος Χριστοῦ!
Καλά και  Ευλογημένα Χριστούγεννα!
Καλό και  Δημιουργικό 2017
† Ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Ν.ἸΩΝΙΑΣ και ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΙΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ 
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
«Χριστοῦ δ᾿ ἐνανθρώπησις, ἄλλη μοι πλάσις»
Αγαπητοι ἀδελφοι και τέκνα ἐν Κυρίῳ πεφιλημένα,
Ὑμνοῦμεν καί δοξάζομεν τον ἐν Τριάδι Θεόν, τον ἀξιώσαντα ἡμᾶς καί ἐφέτος νά φθάσωμεν εἰς τήν μεγάλην ἑορτήν τῆς ἐν «Βηθλεέμ τῇ μικρᾷ» κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός.
Ἑορτάζει ἐν χαρᾷ πεπληρωμένῃ ἡ Ἁγία Ἐκκλησία, ἧς “σάρκα ἀνέλαβεν” ὁ Χριστός σαρκωθείς, καταστήσας αὐτήν “κόσμον τοῦ κόσμου”. Σκιρτᾷ διά τάς θείας εὐλογίας ὄχι μόνον σύνολον τό ἀνθρώπινον γένος, ἀλλ ά “πᾶσα ἡ κτίσις”. “Τά σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται˙ Χριστοῦ τεχθέντος ἐκ τῆς Παρθένου”.
Ἐν ἀντιθέσει πρός τό “πρῶτον ἀκίνητον” τῶν Ἀρχαίων, ὁ Θεός ἡμῶν εἶναι καθ᾿ ἑαυτόν κοινωνία ἀγάπης καί κινεῖται ἐν χρόνῳ ἀγαπητικῶς πρός τόν ἄνθρωπον καί τόν κόσμον. “Ἐν τούτῳ ἐστίν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τόν Θεόν, ἀλλ᾿ ὅτι αὐτός ἠγάπησεν ἡμᾶς”.
Ὁ προαιώνιος Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος ἔδωκεν εἰς τόν ἄνθρωπον τό “εἶναι”, χαρίζεται εἰς αὐτόν διά τῆς Ἐνανθρωπήσεώς Του τό “εὖ εἶναι”. “Τοῦτό ἐστιν ἡμῖν ἡ πανήγυρις, τοῦτο ἑορτάζομεν σήμερον, ἐπιδημίαν Θεοῦ πρός ἀνθρώπους, ἵνα πρός Θεόν ἐκδημήσωμεν, ἢ ἐπανέλθωμεν…, ἵνα τόν παλαιόν ἄνθρωπον ἀποθέμενοι τόν νέον ἐνδυσώμεθα, καί ὥσπερ ἐν τῷ Ἀδάμ ἀπεθάνομεν οὕτως ἐν τῷ Χριστῷ ζήσωμεν, Χριστῷ καί συγγεννώμενοι καί συσταυρούμενοι καί συνθαπτόμενοι καί συνανιστάμενοι”. Εἰς πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον εἶναι πλέον ἀνοικτή ἡ ὁδός τῆς κατά χάριν Θεώσεως. Ὅλοι εἴμεθα “Θεοῦ χωρητικοί”. “Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ˙ πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ”.
Δυστυχῶς, τό Εὐαγγέλιον τῶν Χριστουγέννων κηρύσσεται καί πάλιν εἰς ἕνα κόσμον, ὅπου ἠχεῖ ἡ κλαγγή τῶν ὅπλων, ὅπου ἀσκεῖται ἀπρόκλητος βία εἰς βάρος ἀτόμων καί λαῶν, ὅπου κυριαρχεῖ ἀνισότης καί κοινωνική ἀδικία. Ἀφόρητος εἶναι ἡ κατάστασις εἰς τήν ὁποίαν εὑρίσκονται τά ἀναρίθμητα παιδία, θύματα πολεμικῶν συγκρούσεων, ἐκρύθμων καταστάσεων, ποικιλωνύμων ἐκμεταλλεύσεων, διωγμῶν καί διακρίσεων, πείνης, πενίας καί ἐπωδύνων στερήσεων.
Κατά τόν παρελθόντα Ἀπρίλιον εἴχομεν τήν εὐκαιρίαν, μετά τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου καί τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου, νά διαπιστώσωμεν ἰδίοις ὄμμασιν ἐν Λέσβῳ τάς περιπετείας τῶν προσφύγων καί τῶν μεταναστῶν καί ἰδίως τά ὀξέα προβλήματα τῶν ταλαιπωρημένων παιδίων, τῶν ἀθώων καί ἀνυπερασπίστων θυμάτων τῆς πολεμικῆς βίας, τῶν φυλετικῶν καί θρησκευτικῶν διακρίσεων καί τῆς ἀδικίας, ὁ ἀριθμός τῶν ὁποίων αὐξάνει συνεχῶς.
Ἡ ἑορτή τοῦ νηπιάσαντος δι᾿ ἡμᾶς Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ παιδίου Χριστοῦ, τόν ἀφανισμόν τοῦ ὁποίου ζητεῖ ἡ κοσμική ἐξουσία συμφώνως πρός τόν Εὐαγγελιστήν Ματθαῖον, εἶναι ὑπόμνησις καί κλῆσις νά μεριμνήσωμεν διά τά παιδία, νά προστατεύσωμεν τά εὐάλωτα αὐτά θύματα καί νά σεβασθῶμεν τήν ἱερότητα τῆς παιδικῆς ἡλικίας.
Τά παιδία καί αἱ εὐαίσθητοι ψυχαί των ἀπειλοῦνται βεβαίως καί εἰς τάς χώρας τοῦ ἀνεπτυγμένου οἰκονομικῶς καί σταθερωτέρου πολιτικῶς κόσμου, ἀπό τήν μεγάλην κρίσιν τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογενείας, ἀπό ποικιλομόρφους παρεμβάσεις καί τήν ἄσκησιν σωματικῆς καί ψυχικῆς βίας. Ἀλλοιώνεται ἡ παιδική ψυχή ἐκ τῆς καταλυτικῆς ἐπιρροῆς τῶν ἠλεκτρονικῶν μέσων καί ἰδίως τῆς τηλεοράσεως καί τοῦ διαδικτύου εἰς τήν ζωήν των καί ἀπό τήν ριζικήν ἀλλαγήν τοῦ ἐπικοινωνιακοῦ περιβάλλοντος. Ὁ ἄκρατος οἰκονομισμός τά μετατρέπει ἐνωρίς εἰς καταναλωτάς καί ὁ εὐδαιμονισμός ἐξαφανίζει ταχύτατα τήν παιδικήν ἀθωότητα.
Ἐν ὄψει τῶν κινδύνων αὐτῶν ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπευθυνθεῖσα “μετ᾿ ἰδιαιτέρας ἀγάπης καί στοργῆς” πρός τά παιδία καί τούς νέους, ἀναφέρει ἐν τῇ Ἐγκυκλίῳ αὐτῆς τά ἑξῆς: “Μέσα εἰς τόν κυκεῶνα τῶν ἀλληλοαναιρουμένων ὁρισμῶν τῆς ταυτότητος τῆς παιδικῆς ἡλικίας, ἡ ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία προβάλλει τά Κυριακά λόγια, “ἐάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδία, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν” καί τό “ὅς ἐάν μή δέξηται τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μή εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν”, ὡς καί ὅσα ἀναφέρει ὁ Σωτήρ ἡμῶν δι᾿ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι “κωλύουν” τά παιδία νά Τόν πλησιάσουν καί δι᾿ ὅσους τά “σκανδαλίζουν”.
Τό μυστήριον τῶν Χριστουγέννων συμπυκνοῦται εἰς τούς λόγους τοῦ Κοντακίου τῆς ἑορτῆς “Δι᾿ ἡμᾶς γάρ ἐγεννήθη παιδίον νέον, ὁ πρό αἰώνων Θεός”. Ὁ Θεός Λόγος ὡς παιδίον καί τό παιδίον ὡς Θεός ἀποκαλύπτεται εἰς ἀνθρώπους μέ “καθαράν καρδίαν” καί μέ τήν ἁπλότητα τοῦ παιδίου. Τά παιδία κατανοοῦν ἀληθείας, τάς ὁποίας “οἱ σοφοί καί οἱ συνετοί” ἀδυνατοῦν νά προσεγγίσουν. “Ἀπό παιδιά καί μόνον φτιάχνεις Ἱεροσόλυμα”, σημειώνει ὁ Ἐλύτης εἰς τό “Ἐκ τοῦ πλησίον”.
Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν πρός πάντας, νά σέβωνται τήν ταυτότητα καί τήν ἱερότητα τῆς παιδικῆς ἡλικίας. Ἐνώπιον τῆς παγκοσμίου προσφυγικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία θίγει κατ᾿ ἐξοχήν τά δικαιώματα τῶν παιδίων, ἐνώπιον τῆς μάστιγος τῆς παιδικῆς θνησιμότητος, τῆς πείνης, τῆς παιδικῆς ἐργασίας, τῶν σωματικῶν κακώσεων καί τῆς ψυχολογικῆς βίας, ἀλλά καί τῶν κινδύνων ἀλλοιώσεως τῆς παιδικῆς ψυχῆς λόγῳ τῆς ἀνεξελέγκτου ἐκθέσεώς των εἰς τήν ἐπιρροήν τῶν συγχρόνων ἠλεκτρονικῶν μέσων ἐπικοινωνίας καί τῆς καθυποτάξεως αὐτῶν εἰς τόν καταναλωτισμόν, ἀνακηρύσσομεν τό 2017 Ἔτος προστασίας τῆς ἱερότητος τῆς παιδικῆς ἡλικίας, καλοῦντες πάντας νά ἀναγνωρίζουν καί νά σέβωνται τά δικαιώματα καί τήν ἀκεραιότητα τῶν παιδίων.
Ὅπως τονίζεται εἰς ἕτερον σπουδαῖον κείμενον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μέ τόν λόγον αὐτῆς, δέν ἀποβλέπει πρωτίστως «εἰς τό νά κρίνῃ καί νά καταδικάσῃ τόν κόσμον», ἀλλά εἰς τό νά προσφέρῃ εἰς αὐτόν ὡς ὁδηγόν τό Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τήν ἐλπίδα καί βεβαιότητα ὅτι τό κακόν, ὑπό οἱανδήποτε μορφήν, δέν ἔχει τόν τελευταῖον λόγον εἰς τήν ἱστορίαν καί δέν πρέπει νά ἀφεθῇ νά κατευθύνῃ τήν πορείαν της».
Προσκυνοῦντες ἐν ταπεινώσει καί κατανύξει τόν Σωτῆρα ἡμῶν, ὅστις ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους, καί ἀνυμνοῦντες ᾄσμασιν ἐνθέοις τό μέγεθος τῆς περί ἡμᾶς θείας Οἰκονομίας, κλίνοντες τό γόνυ ἐνώπιον τῆς βρεφοκρατούσης Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀπευθύνομεν ἐκ τοῦ ἀκοιμήτου Φαναρίου τόν ἑόρτιον χαιρετισμόν «Χριστός γεννᾶται˙ δοξάσατε. Χριστός ἐξ οὐρανῶν˙ ἀπαντήσατε» πρός τά μακράν καί τά ἐγγύς τέκνα τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας καί ἀποστέλλομεν πρός αὐτά τάς πατρικάς εὐχάς καί τήν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐλογίαν.
«Ἐνδυναμούμενοι ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», ἂς ἀγωνισθῶμεν ἅπαντες ἐν ὁμοψυχίᾳ, ἐν πίστει καί ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, τόν καλόν ἀγῶνα τῆς καινῆς ἐν Ἐκκλησίᾳ ζωῆς, τηροῦντες ὅσα ἐνετείλατο ἡμῖν ὁ Κύριος, ὁ ὢν μεθ᾿ ἡμῶν «πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».

Χριστούγεννα‚ βις΄

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν 

ΕΥΦΡΟΣΥΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Μέσα στην καταχνιά των δύσκολων καιρών που ζούμε ,  μέσα στο σκοτάδι της αβεβαιότητος του αύριο , μέσα στην  θλίψη και στον πόνο που προκαλεί η μιζέρια της ζωής, έρχεται το φωτεινό  της Βηθλεέμ αστέρι για  να μας οδηγήσει μπροστά στον ΄Αναρχο Θεό , τον Θεό της Ειρήνης , της Αγάπης , της Δικαιοσύνης και  της Ελπίδας. Εκεί στο ταπεινό Σπήλαιο, στην φάτνη των αλόγων, βρίσκεται η αναζητούμενη από τον κουρασμένο άνθρωπο διέξοδος από τα αδιέξοδα της ζωής . Ας γονατίσουμε ταπεινά μπροστά Του και ας αφήσουμε εκεί την καρδιά μας, δίπλα στα Τίμια των Μάγων Δώρα. Ας ψάλλουμε απλά μαζί με τους Αγγέλους το  ‘’Δόξα εν υψίστοις Θεώ ‘’ και ας δεχθούμε με εμπιστοσύνη τον Θείο Λόγο Του. Στον Χριστιανό δεν ταιριάζουν  η θλίψη και η απελπισία στις δύσκολες στιγμές και τούτο γιατί έχει κοντά του τον Χριστό ,τον Χριστό που φροντίζει με αγάπη όλα τα πλάσματά Του .Τον Χριστό που ανατέλλει τον ήλιο για δικαίους και αδίκους ,που ανταποδίδει στον καθ ένα κατά τα έργα του. 
      ΕΥΦΡΟΣΥΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ,ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!  

                      Με αγάπη Χριστού Τεχθέντος  
                 
                     Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Ηλιάκης  
     Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ι.Μητροπόλεως 
                       Ν.Ιωνίας και Φιλαδελφείας                            

     

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ Ν.ΙΩΝΙΑΣ

Με την παρουσία του εξοχωτάτου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ.κ Προκόπη Παυλόπουλου πραγματοποιήθηκαν τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016 τα εγκαίνια του νέου παιδικού σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας «Ιωνική Αγωγή» στην περιοχή της Καλογραίζας στη Νέα Ιωνία.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Γαβριήλ, μαζί με τον Δήμαρχο της Νέας Ιωνίας κ. Ηρακλή Γκότση και τους εκπροσώπους τοπικών πολιτικών και πολιτιστικών παραγόντων υποδέχθηκε και ευχαρίστησε με θερμά λόγια τον κ. Παυλόπουλο, εκφράζοντας παράλληλα τη συγκίνησή του για την υψηλή και τιμητική παρουσία του στην Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας, ενώ απηύθυνε ευγνώμονες ευχαριστίες στον μέγα ευεργέτη κ. Suheil Sabbagh, για την άμεση, γενναία και φιλότιμη ανταπόκρισή του στο κάλεσμα της Ιεράς Μητροπόλεως εις μνήμη του αειμνήστου πατρός αυτού Hasib Sabbagh. Επίσης, εξήρε την ανιδιοτελή προσφορά και το έργο του κ. James Reed, ο οποίος ως εκπρόσωπος τoυ φιλανθρωπικού οργανισμού Mercury One, Inc. συνέβαλε τα μέγιστα για την ολοκλήρωση της ανοικοδόμησης του παιδικού σταθμού, θίγοντας παράλληλα την επιτακτική ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας να επενδύσει και να ενισχύσει τον τομέα της παιδείας, ώστε να δημιουργηθούν πολίτες που θα έχουν ελληνοχριστιανικό πνεύμα και δημοκρατική συνείδηση.
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης τίμησε για την προσφορά του τον κ. Sabbagh και του απέμεινε την ανώτατη τιμητική διάκριση της Ιεράς Μητροπόλεως, δηλαδή το παράσημο του Πολιούχου αυτής Ιερομάρτυρος Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτου.
Στη συνέχεια τον λόγο έλαβε ο κ. Suheil Sabbagh, ο οποίος εξέφρασε τη χαρά, αλλά και την υπερηφάνεια του για την ολοκλήρωση της ανοικοδόμησης του παιδικού σταθμού, ενώ ευχαρίστησε τόσο τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο για την υψηλή παρουσία του στα εγκαίνια, όσο και τον κ. Γαβριήλ για την τιμή που έκανε στον ίδιο και την οικογένειά του.
Από την πλευρά του ο κ. Παυλόπουλος, ανέφερε χαρακτηριστικά: «βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας, όχι μόνο για να τιμήσω την Μητρόπολη, τον Μητροπολίτη και τους ευεργέτες και ιδίως τον κ. Sabbagh, αλλά για να εκφράσω εκ μέρους της πολιτείας ένα ταπεινό συγγνώμη γιατί σ’αυτούς τους δύσκολους καιρούς, η ίδια, μέσα από την κρίση που μαστίζει τον τόπο μας, δεν μπορεί να προσφέρει για το κοινωνικό κράτος και τις υποδομές του εκείνα που είναι ο ρόλος της να προσφέρει», κάνοντας στη συνέχεια λόγο πως το κενό αυτό το έχουν καλύψει τόσο η Εκκλησία, η οποία ως πνευματικός ταγός, πορεύεται μέσα από τα κελεύσματα του Ευαγγελίου και την ορθόδοξη διδασκαλία της, όσο και η ελληνική οικογένεια, ως κύτταρο της κοινωνίας.
Τέλος, ο κ. Παυλόπουλος εξέφρασε τις θερμές του ευχαριστίες στον κ. Sabbagh, η χορηγία του οποίου αποδεικνύει πως όλοι οι λαοί του κόσμου οφείλουν να είναι αλληλέγγυοι γιατί όλη η ανθρωπότητα είναι μία ενότητα, καθ’ όσον αφορά στην υπεράσπιση του ανθρώπου, ενώ εξαίροντας τον θεσμό της οικογενείας εξέφρασε την πεποίθησή του λέγοντας: «είμαι πεπεισμένος ότι θα ανταπεξέλθουμε στην κρίση, θα επουλώσουμε τις πληγές μας και σε λίγο καιρό εύχομαι η Πολιτεία να μπορεί να κάνει αυτό που της αναλογεί μόνη της, υπό τις ευλογίες και τις προσευχές της Εκκλησίας».
από  Ι.Μ. Νέας Ιωνίας 19-12-2016