Ο Μητροπολίτης Κυδωνιών Αθηναγόρας για το συμβάν στην Κοινότητα Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μεγάλου Ρεύματος Κωνσταντινουπόλεως

 

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυδωνιών κ. Αθηναγόρας προέβη σε δήλωση με αφορμή βίντεο που κυκλοφόρησε για το συμβάν της Δευτέρας, 1ης Απριλίου 2024, στην Κοινότητα Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μεγάλου Ρεύματος Κωνσταντινουπόλεως.

“Εξ αφορμής του γεγονότος αυτού γράφτηκαν πράγματα, τα οποία δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι ο κληρικός, ο οποίος μας επετέθη, έχει δύσκολο χαρακτήρα, εξ αιτίας του οποίου από την πρώτη στιγμή της τοποθετήσεώς του στην Κοινότητα Μεγάλου Ρεύματος επέδειξε απροθυμία συνεργασίας μαζί μας, καθώς και με όλα τα υπόλοιπα αρμόδια πρόσωπα. Αντιμετωπίστηκε, βεβαίως από όλους μας με χριστιανική αγάπη, με μεγάλη υπομονή και με λεπτότητα, με την προσδοκία ότι, θα εγκλιματιζόταν στη νέα του θέση”, ανέφερε μεταξύ άλλων στη δήλωσή του.

Παρακάτω διαβάστε τη δήλωση του Μητροπολίτη Κυδωνιών:

​1.​Το βίντεο, το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας, με αφορμή το άκρως λυπηρό συμβάν, το απόγευμα της Δευτέρας, 1ης Απριλίου 2024, στην Κοινότητα Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μεγάλου Ρεύματος Κωνσταντινουπόλεως, δυστυχώς σκανδαλίζει τους πιστούς και εγείρει γενικότερα ερωτηματικά, σχετικά με το ήθος των εκκλησιαστικών ανδρών.

2.​Θα θέλαμε ευθύς εξ αρχής να ζητήσουμε συγγνώμη, διότι ένα ατυχές περιστατικό γίνεται αιτία να λοιδορείται η Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, να στοχοποιείται ο ιερός κλήρος και να εξάγονται εσφαλμένα συμπεράσματα.

3.​Εξ αφορμής του γεγονότος αυτού γράφτηκαν πράγματα, τα οποία δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι ο κληρικός, ο οποίος μας επετέθη, έχει δύσκολο χαρακτήρα, εξ αιτίας του οποίου από την πρώτη στιγμή της τοποθετήσεώς του στην Κοινότητα Μεγάλου Ρεύματος επέδειξε απροθυμία συνεργασίας μαζί μας, καθώς και με όλα τα υπόλοιπα αρμόδια πρόσωπα. Αντιμετωπίστηκε, βεβαίως από όλους μας με χριστιανική αγάπη, με μεγάλη υπομονή και με λεπτότητα, με την προσδοκία ότι, θα εγκλιματιζόταν στη νέα του θέση.

4.​Λόγω όμως αυτού του χαρακτήρος του, το απόγευμα της Δευτέρας, 1ης Απριλίου 2024, προκάλεσε έντονο φραστικό επεισόδιο στο γραφείο μας και προέβη σε απόπειρα χειροδικίας εναντίον μας, γεγονότα τα οποία καθιστούσαν αδύνατη την εν συνεχεία από κοινού τέλεση Ιεράς Ακολουθίας. Αυτός ήταν και ο λόγος της αποστροφής μας προς αυτόν, «πάτερ …, δεν θα σε χρειαστώ, μπορείς να πηγαίνεις», η οποία και καταγράφεται στο οπτικοακουστικό υλικό.

5.​Δυστυχώς, ο κληρικός αυτός δεν αξιοποίησε την ευκαιρία, την οποία του δώσαμε προς εκτόνωσιν της καταστάσεως, ώστε να έλθει εις εαυτόν. Αντιθέτως, μας επετέθη κατά την στιγμή της προσκυνήσεως της ιεράς εικόνος της Παναγίας Μαυρομολιωτίσσης και βιαιοπράγησε εις βάρος μας.

​6.​Ευτυχώς, ο Νεωκόρος της Κοινότητος ήταν παρών και τον απώθησε, αφού προηγουμένως βιαιοπράγησε και για δεύτερη φορά εις βάρος μας. Ασφαλώς και δεν ανταποδώσαμε. Παραμείναμε σιωπηλός και ψύχραιμος.

​7.​Οι ακατονόμαστες ύβρεις στα τουρκικά, οι οποίες καταγράφησαν, εξήλθαν από τα χείλη του Ιερέα, ενώ οι παρακλητικές εκφράσεις προσπαθείας προς συγκράτησή του ανήκουν στον Νεωκόρο.

8.​Η τελευταία φράση, η οποία βγήκε από το στόμα του Ιερέα, σε γλώσσα πεζοδρομίου (sic), απευθυνόταν σε εμάς, ήταν η εξής: «θα σε σκοτώσω…»!

9.​Δεν ακολουθήσαμε τον δρόμο της συγκαλύψεως του συμβάντος. Αντιθέτως, προκρίναμε την προβλεπομένη νόμιμη διαδικασία ενημερώσεως των Αρχών για την απρόκλητη επίθεση που δεχτήκαμε και την διακινδύνευση της σωματικής μας ακεραιότητος. Καθηκόντως ενημερώσαμε τον ΠαναγιώτατοΟικουμενικό Πατριάρχη, ο Οποίος είναι ο Ποιμενάρχης του κληρικού.

​10.​Διαψεύδουμε κατηγορηματικώς ο,τιδήποτε άλλο είδε το φως της δημοσιότητος.

​11.​Ευχόμαστε και προσευχόμαστε ο Ιερέας να συνειδητοποιήσει το σφάλμα του, στο οποίο περιπίπτει για δεύτερη φορά. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η περί αυτό Ομογένεια διατηρούν στη μνήμη τους παρομοίας φύσεως επεισόδια, τα οποία προκάλεσε ο κληρικός σε άλλη Εκκλησιαστική Κοινότητα και τα οποία έγιναν αιτία απομακρύνσεώς του από αυτήν.

12.​Είθε ο Άγιος Θεός να συγχωρήσει και να ελεήσει όλους μας, ιδίως εμάς τους κληρικούς, οι οποίοι, με παρόμοιες συμπεριφορές, κατασκανδαλίζουμε τους χριστιανούς και μάλιστα εν μέσω της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.-

Μέγα Ρεύμα, 04. 04. 2024.

+ ο Μητροπολίτης Κυδωνιών Αθηναγόρας,

Αρχιερατικώς Προϊστάμενος της Κοινότητος Μεγάλου Ρεύματος.

 

Εὐχὴ εἰς τὸν φύλακα Ἄγγελον

Ἅγιε Ἄγγελε, ὁ ἐφεστὼς τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς καὶ ταλαιπώρου μου ζωῆς, μὴ ἐγκαταλίπῃς με τὸν ἁμαρτωλόν, μηδὲ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ διὰ τὴν ἀκρασίαν μου· μὴ δώῃς χώραν τῷ πονηρῷ δαίμονι κατακυριεῦσαί μου τῇ καταδυναστείᾳ τοῦ θνητοῦ τούτου σώματος· κράτησον τῆς ἀθλίας καὶ παρειμένης χειρός μου, καὶ ὁδήγησόν με εἰς ὁδὸν σωτηρίας. Ναί, ἅγιε Ἄγγελε τοῦ Θεοῦ, ὁ φύλαξ καὶ σκεπαστὴς τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, ὅσα σοι ἔθλιψα πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καὶ εἴ τι ἥμαρτον τὴν σήμερον ἡμέραν· σκέπασόν με ἐν τῇ παρούσῃ νυκτὶ καὶ διαφύλαξόν με ἀπὸ πάσης ἐπηρείας τοῦ ἀντικειμένου, ἵνα μὴ ἔν τινι ἁμαρτήματι παροργίσω τὸν Θεόν· καὶ πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Κύριον τοῦ ἐπιστηρίξαι με ἐν τῷ φόβῳ αὐτοῦ καὶ ἄξιον ἀναδεῖξαί με δοῦλον τῆς αὐτοῦ ἀγαθότητος. Ἀμήν.

Μετάφραση

Άγιε Άγγελε, εσύ που είσαι φύλακας (προστάτης) της αθλίας ψυχής μου και της ταλαίπωρης ζωής μου, μή με εγκαταλείψης τον αμαρτωλό, μήτε να απομακρυνθής από μένα εξ αιτίας της χαυνότητός μου. Μή επιτρέψης στον πονηρό δαίμονα να κυριαρχήσει επάνω μου κατατυραννώντας αυτό το θνητό μου σώμα. Κράτησε το ταλαίπωρο και παράλυτο χέρι μου και οδήγησέ με στην οδό της σωτηρίας. Ναι, άγιε Άγγελε του Θεού, εσύ που είσαι φύλακας και σκεπαστής της αθλίας ψυχής μου και του αθλίου σώματός μου, συγχώρησέ με για όλα εκείνα με τα οποία σε ελύπησα όλες τις ημέρες της ζωής μου, και για όσα αμάρτησα την σημερινή ημέρα. Σκέπασέ με και τούτη τη νύκτα και διαφύλαξέ με από κάθε επήρεια του αντιπάλου διαβόλου, για να μή παροργίσω τον Θεό με κάποιο αμάρτημα. Και συνάμα πρέσβευε για χάρι μου προς τον Κύριο, να με στερεώση στον θείο φόβο (=σεβασμό) και να με κάνη δούλο άξιο της αγαθότητός του. Αμήν.

Οικουμενικός Πατριάρχης: “Δεν μπορούμε πλέον να αγνοήσουμε την κραυγή των ανθρώπων ή την κραυγή της γης.”

 

Οικουμενικός Πατριάρχης: “Δεν μπορούμε πλέον να αγνοήσουμε την κραυγή των ανθρώπων ή την κραυγή της γης.”

Η Α.Θ. Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, την Πέμπτη, 22 Φεβρουαρίου 2024, ανταποκρινόμενος στην ευγενική πρόσκληση του Προέδρου του Ιδρύματος Marmara Grubu Vakfi Eλλογιμ. Δρος Akkan Suver, πραγματοποίησε ομιλία στην “27η Ευρασιατική Οικονομική Σύνοδο Κορυφής” (27th Eurasian Economic Summit), που διεξήχθη στην Πόλη. Ο Παναγιώτατος, ο οποίος μίλησε στην αγγλική γλώσσα, αναφέρθηκε στη σημερινή πραγματικότητα, όπου πόλεμοι, συγκρούσεις και γενικότερα φαινόμενα βίας συγκλονίζουν τον κόσμο μας, και εξέφρασε την απoγοήτευσή του γιατί πολλοί αντιμετωπίζουν με αδιαφορία τον πόνο, την ανασφάλεια, τον βίαιο εκτοπισμό συνανθρώπων μας, αλλά και την φτώχεια και την δυστυχία που βιώνουν άλλοι. “Για λόγους που μπορούμε μόνο να αποδώσουμε στην απληστία ή την απάθεια, φαίνεται ότι μένουμε αποκλειστικά εστιασμένοι και εμμονικοί με τα δικά μας θέματα και ενδιαφέροντα. Και αυτό, φυσικά, απέχει πολύ από έναν κόσμο σταθερότητας, συνεργασίας και συμπερίληψης”, τόνισε.

Και ο Πατριάρχης στη συνέχεια είπε: “Αυτές οι ζωτικές αρχές —της συνεργασίας και της συμπερίληψης, ή ίσως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για συνεργασία και ενσωμάτωση— βρίσκονται στο επίκεντρο της συζήτησής μας εδώ σήμερα. Ακριβώς επειδή είναι οι θεμελιώδεις αξίες, με τις οποίες μπορούμε να μετρήσουμε και να εγγυηθούμε την σταθερότητα και την ασφάλεια. Ωστόσο, όπως υποδηλώνει ο τίτλος και ο υπότιτλος της παρούσας Συνόδου, πρέπει επίσης να υπογραμμίσουμε τη σημασία της οικοδόμησης. Και η οικοδόμηση σημαίνει δουλειά—μερικές φορές ακόμη και σκληρή δουλειά. Η οικοδόμηση περιλαμβάνει εργασία — μερικές φορές ακόμη και δύσκολη εργασία. Η οικοδόμηση συνεπάγεται αγώνα – μερικές φορές ακόμη και άβολο αγώνα. Ωστόσο, πάνω απ’ όλα, η οικοδόμηση περιλαμβάνει μια άλλη βασική έννοια, χωρίς την οποία δεν μπορούμε να επιτύχουμε τη συνεργασία και την συμπερίληψη. Πράγματι, χωρίς αυτό το ουσιαστικό στοιχείο, δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα εξασφαλίσουμε σταθερότητα για τους εαυτούς μας, για τον λαό μας και για τον πλανήτη μας. Αναφέρομαι στην έννοια της βούλησης ή της αποφασιστικότητας. Χωρίς δουλειά και χωρίς θέληση, δεν μπορούμε να φιλοδοξούμε να επιτύχουμε σταθερότητα. Άλλωστε, η προσπάθεια να οικοδομήσουμε έναν καλύτερο κόσμο και ένα καλύτερο μέλλον συχνά σημαίνει να ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις συνήθειες του παρελθόντος. Συχνά απαιτεί να πηγαίνουμε ενάντια στα ρεύματα ή τις μόδες της εποχής μας. Μερικές φορές απαιτεί ακόμη και να πηγαίνουμε ενάντια στις δικές μας επιθυμίες και προτιμήσεις – με άλλα λόγια, να ξεφύγουμε από την άνεση και τον εφησυχασμό μας – έτσι ώστε οι άλλοι άνθρωποι να μπορούν να απολαμβάνουν τους ιερούς πόρους της ζωής που πρέπει να μοιράζονται: το δικαίωμα σε καθαρό αέρα και καθαρό νερό, το δικαίωμα σε επαρκή τροφή και καλή υγεία και το δικαίωμα ειρηνικής και ευημερούς διαβίωσης”. Ο Παναγιώτατος επεσήμανε ότι καλούμαστε όλοι να ανταποκριθούμε στις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος μας με νέους και πρωτόγνωρους τρόπους, και υπενθύμισε ότι η πρόσφατη πανδημία του Κορωνοϊού μας δίδαξε ότι “κανείς δεν σώζεται αν δεν σωθούν όλοι”.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του τόνισε: “Μόνο μια ματιά στον κόσμο γύρω μας σήμερα—οι στρατιωτικές συγκρούσεις που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία, η περιβαλλοντική καταστροφή την οποία προκαλούν οι πλημμύρες και οι ξηρασίες, οι εθνοτικές διαιρέσεις που αυξάνονται στην Αφρική και την Ασία, η ανεπίλυτη κρίση μεταναστών και προσφύγων σε όλο τον πλανήτη — όλα αυτά αρκούν για να μας υπενθυμίσουν ότι πρέπει να αναζητήσουμε νέους τρόπους για να μεταβούμε από την κρίση στη σταθερότητα και μέσω της συνεργασίας στην συμπερίληψη. Μόνο τότε μπορούμε να προωθήσουμε το κοινό μας όνειρο για την οικοδόμηση ενός νέου κόσμου.

Δεν μπορούμε πλέον να αγνοήσουμε την κραυγή των ανθρώπων ή την κραυγή της γης. Ο μόνος τρόπος που μπορούμε να απομακρυνθούμε από τις συγκρούσεις είναι μέσω της αλληλεγγύης και της ευαισθησίας στη συνεργασία και τη συμπόνια.“

Το μεσημέρι ο Παναγιώτατος παρακάθησε στο γεύμα που παρετέθη, στο πλαίσιο του Συνεδρίου.

 

Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου

Μνήμη Πατριάρχου πρώην Ιεροσολύμων Ειρηναίου

Αρχιμ. Τιμοθέου Ηλιάκη : Μνήμη Πατριάρχου πρ. Ιεροσολύμων Ειρηναίου στη συμπλήρωση ενός έτους από την μακαρία κοίμησή του.

Ήταν 10 του μηνός Ιανουαρίου του 2023, λίγες ημέρες μετά τις χαρμόσυνες του Αγίου Δωδεκαημέρου της Χριστιανοσύνης εορτές, όταν ο Αρχηγός της Ζωής και του θανάτου ο εναθρωπήσας Κύριος, κάλεσε κοντά Του τον πιστό και αγαθό δούλο Του, τον μακαριστό  Πατριάρχη Ειρηναίο για να τον αναπαύσει εν Χώρα ζώντων, να του απαλύνει τον πόνο και να τον ξεκουράσει στην αγκαλιά του Αβραάμ. Ο Πατριάρχης πρ. Ιεροσολύμων Ειρηναίος, ο πολύπαθος, καλοκάγαθος, αγιασμένος από τον μεγάλο Σταυρό που σήκωσε πέταξε στους Ουρανούς. Άντεξε με Ιώβειο υπομονή και γενναιότητα την κακία των ανθρώπων και μάλιστα αυτών που έβγαλε από την αφάνεια και ευεργέτησε, ευλογούσε τους πάντες δεν αγανάκτησε ποτέ. Στις Ι0 Ιανουαρίου 2023 έπεσε η Βασιλική δρυς χτυπημένη από τις θύελλες και τους ανέμους της μικροψυχίας των ανθρώπων.  Την ίδια ημέρα συνταξιδιώτης του Πατριάρχη στους Ουρανούς και ένας Βασιλιάς ο Κωνσταντίνος της Ελλάδος. Μακριά από τους Θρόνους τους και οι δύο ζούσαν με την προσμονή της δικαιώσεως τους από τον Δικαιοκρίτη Κύριο. Ένας Βασιλιάς και ένας Πατριάρχης μπροστά στον Θρόνο του Θεού χωρίς διάσημα και τίτλους μόνο με τα έργα τους προσβλέπουν πλέον στη Δίκαια Κρίση Του για τη σωτηρία της Ψυχής τους. Ένας Πατριάρχης κι ένας Βασιλιάς μπροστά στην Ιστορία που θα έχει και τον τελευταίο λόγο για την πορεία της επίγειας ζωής τους, τα έργα και τις ημέρες τους. 

Ο μακαριστός Πατριάρχης Ειρηναίος, κατά κόσμο Εμμανουήλ Σκοπελίτης, γεννήθηκε στη Σάμο στις 17 Απριλίου του 1939, σε ηλικία μόλις 13 ετών, το 1953, πήγε στα Ιεροσόλυμα. Εκάρη Μοναχός υπό του μακαριστού Πατριάρχου Βενεδίκτου το 1959 μετονομασθείς Ειρηναίος. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1959 και διετέλεσε Αρχιδιάκονος  των Πατριαρχείων. Το 1965 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1966 και την ίδια χρονιά του δόθηκε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 29 Μαρτίου 1981 χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος Ιεραπόλεως. Διετέλεσε Έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα από το 1979 μέχρι το 2001. Το 1994 προήχθη σε Μητροπολίτη. Στις 13 Αυγούστου 2001 εξελέγη Πατριάρχης της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης, σε διαδοχή του αειμνήστου Πατριάρχη Διοδώρου και ενθρονίστηκε στις 13 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστόδουλου, του Αρχιεπισκόπου Τσεχίας Νικολάου  και Εκπροσώπων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και όλων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Η Πατριαρχία του Ειρηναίου ξεκίνησε μεν με ευχές και προσδοκίες συνάντησε δε πολλές δυσκολίες και προβλήματα με αφετηρία την καθυστέρηση της αναγνωρίσεως του από το Κράτος του Ισραήλ, την άσχημη οικονομική κατάσταση του Πατριαρχείου ενδεικτικό της οποίας ήταν το γεγονός ότι για τα έξοδα της ενθρονίσεως συνέβαλλαν η Ελληνική Κυβέρνηση δια του ΥΠΕΞ και ο μακαριστός  Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, καθώς και η αρνητική μέχρι εχθρική στάση ορισμένων από τους αντιπάλους του στη διαδοχή. Παραταύτα ο Πατριάρχης δούλεψε με όλες τις δυνάμεις του για την βελτίωση των συνθηκών που επικρατούσαν στο Πατριαρχείο που παιδιόθεν αγάπησε και των ιερών δικαιωμάτων της Σιωνίτιδος Εκκλησίας στην Αγία Γη, ενώ ανύψωσε τις σχέσεις του Πατριαρχείου με το Οιουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδος. Αγκάλιασε το πονεμένο Ποίμνιο του ενώ παράλληλα φρόντισε για την Ελληνική Κοινότητα των Ιεροσολύμων Έβλεπε τα ιερά Προσκυνήματα σαν προέκταση της Ελλάδος στη Αγία Γη  και το όραμά του ήταν να διακονούνται αυτά μόνο από Έλληνες Πατέρες. Δεν υπήρξε ασφαλώς αλάνθαστος μα ούτε και καταχραστής. Υπήρξε θύμα της πολλής του αγάπης, της αγαθότητας και της ανεκτικότητας του. Ο Πατριάρχης Ειρηναίος ήταν αθώος. κανένα δικαστήριο δεν τον καταδίκασε ποτέ. «Έχω τη συνείδησή μου ήσυχη», είχε πει σε συνέντευξη του στη δημοσιογράφο Μαρία Γιαχνάκη μεσούσης της κρίσης που είχε ξεσπάσει και των άδικων συκοφαντιών εναντίον του με στόχο την απομάκρυνσή του από τον θρόνο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, που με μεθόδους KGB είχαν υφάνει οι αντίπαλοί του, που πέτυχαν τελικά τη ανατροπή του βοηθούμενοι από "ευλαβέστατους", από το ευ λαμβάνω, "δημοσιογράφους", επίορκους δικηγόρους και ορισμένους ανεύθυνους πολιτικούς, αλλά ευτυχώς δεν πέτυχαν την κατάληψη του Θρόνου του, άλλος που δεν είχε καμία σχέση με την σκευωρία αντ αυτών αναδείχθηκε, ενώ σε ερώτηση πως κατάφερε να ανταπεξέλθει απάντησε λακωνικά: «Με προσευχή». Σε άλλο σημείο της συνέντευξή του όταν ρωτήθηκε εάν είναι πληγωμένος είπε ότι: «Δεν πλήγωσαν εμένα αλλά το Πατριαρχείο μας». Ο μακαριστός Πατριάρχης Ειρηναίος έφυγε πικραμένος μεν αλλά δικαιωμένος από την παρούσα ζωή. Η ζεστή αγκαλιά του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ.  Ιερωνύμου που τον φιλοξένησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και που για μια ακόμα φορά τον ευχαριστούμε όλοι όσοι αγαπήσαμε τον Ειρηναίο, η αποκατάσταση του στην Αρχιερωσύνη, η αγαπητική, αδελφική επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου στο ταπεινό κελί του στα Ιεροσόλυμα όπου έζησε "μόνος  μόνω τω Θεώ", η συμπαράσταση πολλών Αρχιερέων και Κληρικών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, η φροντίδα των πνευματικών του παιδιών, η θαλπωρή των συγγενικών του προσώπων, η αγάπη και ο σεβασμός πολλών Αγιοταφιτών Πατέρων ήταν μια μεγάλη δικαίωση που δρόσισε τα πικραμένα του χείλη. Η εξόδιος Ακολουθία και η ταφή του έγιναν όπως αρμόζει σε Πατριάρχη πάλι με την μέριμνα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, αλλά και του πολιού Μητροπολίτου Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσεβίου που τον πήρε κοντά του στην πατρώα γη της Σάμου για να αναπαυθεί στα ιερά χώματα της Ιεράς Μονής του Τιμίου Σταυρού απ όπου ξεκίνησε την πορεία του μέσα στην Εκκλησία. Μιλώντας κατά την εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Πατριάρχου, ο Μητροπολίτης Σάμου σκιαγράφησε γλαφυρά την προσωπικότητα και το ήθος του εκλιπόντος λέγοντας ανάμεσα σε άλλα.«…Διατρέχοντες ἐν συντόμῳ τήν ὅλην του βιοτήν θά μπορούσαμε νά εἴπωμεν ὅτι ὑπῆρξε προσηλωμένος εἰς τίς ἀρχές καί τά ἑλληνορθόδοξα ἰδεώδη τῆς ἀμωμήτου πίστεώς μας. Ἐργάσθηκε φιλοπόνως ἔργοις καί λόγοις διά τήν Ἁγίαν μας Ἐκκλησίαν τήν Ὁποίαν διῃκόνησε μεθ’ ἱεροῦ ζήλου, συνεπείας ὑποδειγματικῆς, θαυμαστῆς μακροθυμίας, ἀκαταβλήτου ὑπομονῆς καί παραδοσιακῆς ἑλληνορθόδοξης ἀρχοντιᾶς. Ὑπῆρξε πάντοτε εὐγενής καί εὐπροσήγορος, εὐχερῶς διακρινόμενος διά τήν εὐρυμάθειαν καί τήν καλοδύνην του, καταδεκτικός καί φιλόξενος καί συνελόντι εἰπεῖν ἠνάλωσεν ἑαυτόν εἰς τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου, διακονῶν μέχρις ἐσχάτων τήν Ἐκκλησίαν, ὡς σῶμα Χριστοῦ καί ἀναδεχόμενος ἀγογγύστως τόν σταυρόν, ὅν ὁ Κύριος ἐπέτρεπε νά σηκώνει ἑκάστοτε. Ἀφορμήθη ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Διηκόνησε εἰς τούς Ἁγίους τόπους, ὑπό τήν σκέπην τοῦ φρικτοῦ Γολγοθᾶ. Ἐβίωσε τό σταυρικόν φρόνημα. Καί ἀναπαυθείς ἐν Κυρίῳ εἰς τόν Τίμιον Σταυρόν ἐπιστρέφει….Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα καί μακαριστέ Πατριάρχα, ἠγαπημένε ἐν Κυρίῳ Ἀδελφέ καί Συμπατριῶτα, λαβών εὐχαρίστως τήν μεγίστην τιμήν καί εὐλογίαν ἵνα ἐκπροσωπήσω τήν Α.Μ., τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμον καί τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῶν Ὁποίων τήν στοργήν καί ἔμπρακτον ἀγάπην ἀπῃύλασες κατά τά τελευταία τέσσαρα ἔτη τῆς δοκιμασίας τῆς ὑγείας σου, μεταφέρω τήν μύχιον εὐχήν Τους εἰς τήν ἐξόδιον ὑπέρ τῆς Μακαριότητός Σου τελουμένην ἀκολουθίαν ταύτην, ἐν τῇ πεφιλημένῃ γενετείρᾳ, ὅπως Κύριος ὁ Θεός τάξῃ τήν μακαρίαν Σου ψυχήν ἐν τῇ χώρᾳ τῶν Ζώντων, ἐν σκηναῖς Ἁγίων καί Δικαίων, τό δέ πολύαθλον σῶμα σου ἀναπαύσῃ ἀπό τῶν κόπων καί τῶν πόνων, ἐκ τῶν πολλῶν καί ποικίλων ἀγώνων καί δοκιμασιῶν τῆς ὀγδοντατετράχρονης ζωῆς καί διακονίας Σου εἰς τό Σῶμα του Χριστοῦ, ἀνταποδίδων σοί πολλαπλασίως ἀνθ’ ᾦν προσήνεγκας τῇ Ἐκκλησίᾳ καί τῇ Πατρίδι, ὡς πολλά ὑπέρ αὐτῶν μογήσαντι…»

Εἰρηναίου τοῦ Θειοτάτου τέ καί Μακαριωτάτου Πατριάρχου

Αἰωνία ἡ μνήμη!"

Πατριαρχική Απόδειξις επί τοις Χριστουγέννοις (2023)

                                              

                                                   + Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ  

                                           ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ 

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τιμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί Ἱεράρχαι καί πεφιλημένα τέκνα,

Ἄνωθεν εὐδοκίᾳ ἑορτάζομεν καί ἐφέτος ἐν ψαλμοῖς καί ὕμνοις καί ᾠδαῖς πνευματικαῖς τήν κατά σάρκα Γέννησιν τοῦ προαιωνίου Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τήν φανέρωσιν δηλονότι τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου. Κατά τόν Ἅγιον Νικόλαον Καβάσιλαν, τά τελούμενα εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν εἶναι «τῆς ἐνανθρω-πήσεως τοῦ Κυρίου μυσταγωγία», τό δέ ἐν τοῖς προοιμίοις αὐτῆς δοξολογικόν «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» μαρτυρεῖ «ὅτι διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου πρῶτον ἐμάνθανον οἱ ἄνθρωποι ὡς εἴη τρία πρόσωπα ὁ Θεός» [1]. Ὁ ἱερός πατήρ διακηρύττει ὅτι ὁ Κύριος καί  Σωτήρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός «τόν ἀληθινόν ἄνθρωπον καί τέλειον καί τρόπων καί ζωῆς καί τῶν ἄλλων ἕνεκα πάντων πρῶτος καί μόνος ἔδειξεν» [2].

Ἡ πρόσληψις τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί ἡ διάνοιξις τῆς ὁδοῦ τῆς κατά χάριν θεώσεως εἰς τόν ἄνθρωπον προσδίδουν εἰς αὐτόν ἀνυπέρβλητον ἀξίαν. Ἡ λήθη αὐτῆς τῆς ἀληθείας ὁδηγεῖ εἰς μείωσιν τοῦ σεβασμοῦ πρός τό ἀνθρώπινον πρόσωπον. Ἡ ἄρνησις τοῦ ὑψηλοῦ προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου ὄχι μόνον δέν τόν ἀπελευθερώνει, ἀλλά ὁδηγεῖ εἰς ποικίλας συρρικνώσεις καί διχασμούς. Ἄνευ συνειδήσεως τῆς θείας προελεύσεώς του καί τῆς ἐλπίδος τῆς αἰωνιότητος, ὁ ἄνθρωπος δυσκολεύεται νά παραμείνῃ ἀνθρώπινος, ἀδυνατεῖ νά διαχειρισθῇ τάς ἀντιφάσεις τῆς «ἀνθρωπίνης καταστάσεως».

Ἡ χριστιανική κατανόησις τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως προσφέρει λύσιν τῶν προβλημάτων, τά ὁποῖα δημιουργοῦν ἡ βία, ὁ πόλεμος καί ἡ ἀδικία εἰς τόν κόσμον μας. Ὁ σεβασμός τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἡ εἰρήνη καί ἡ δικαιοσύνη εἶναι δῶρον τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐγκαθίδρυσις ὅμως τῆς κομισθείσης ὑπό τοῦ Χριστοῦ εἰρήνης ἀπαιτεῖ συμμετοχήν καί συνεργίαν τῶν ἀνθρώπων. Ἡ χριστιανική τοποθέτησις εἰς τό θέμα τοῦ ἀγῶνος διά τήν εἰρήνην συγκροτεῖται διά τῶν λόγων τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εὐαγγελίζεται τήν εἰρήνην, χαιρετᾷ μέ τό «Εἰρήνη ὑμῖν» καί παροτρύνει τούς ἀνθρώπους νά ἀγαποῦν τούς ἐχθρούς των [3]. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀποκάλυψις χαρακτη-ρίζεται ὡς «εὐαγγέλιον τῆς εἰρήνης» [4]. Αὐτό σημαίνει ὅτι δι᾿ ἡμᾶς τούς Χριστιανούς, ἡ ὁδός πρός τήν εἰρήνην εἶναι ἡ εἰρήνη, ὅτι ἡ μή βία, ὁ διάλογος, ἡ ἀγάπη, ἡ συγχώρησις καί ἡ καταλλαγή ἔχουν προτεραιότητα ἀπέναντι εἰς ἄλλας μορφάς ἐπιλύσεως διαφορῶν. Μέ σαφήνειαν περιγράφεται η θεολογία τῆς εἰρήνης εἰς τό κείμενον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου «”Ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς”. Τό κοινωνικό ἦθος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» (2020): «Τίποτε δέν ἀντιτίθεται περισσότερο στό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά τά πλάσματά Του πού ἔχουν δημιουργηθεῖ κατ᾿ εἰκόνα καί καθ᾽ὁμοίωσή Του, ἀπό τή βία πού ἀσκεῖται ἐναντίον τοῦ πλησίον… Μποροῦμε ὀρθά νά ἰσχυριστοῦμε ὅτι ἡ βία ἀποτελεῖ τήν κατ᾿ ἐξοχήν ἁμαρτία. Πρόκειται γιά τήν τέλεια ἀντίθεση μεταξύ τῆς κτιστῆς μας φύσης καί τῆς ὑπερφυσικῆς μας κλήσης πρός ἀναζήτηση τῆς ἀγαπητικῆς ἕνωσης μέ τόν Θεό καί τόν πλησίον μας… Ἡ εἰρήνη ἀποτελεῖ μία πραγματική ἀποκάλυψη τῆς βαθύτερης πραγματικότητας τῆς δημιουρ-γίας σύμφωνα πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, καί τῆς μορφῆς ὅπως τήν σχεδίασε Ἐκεῖνος κατά τίς αἰώνιες βουλές Του»[5].

Ἡ εἰρήνη δέν εἶναι δεδομένη καί αὐτονόητος, ἀλλά χρέος, κατόρθωμα, διαρκής μέριμνα καί ἀδιάκοπος ἀγών διά τήν διατήρησίν της. Δέν ὑπάρχουν αὐτοματισμοί καί μόνιμοι συνταγαί. Ἀπέναντι εἰς τάς ἑκάστοτε ἀπειλάς τῆς εἰρήνης ἀπαιτεῖται ἐγρήγορσις, βούλησις διά λύσιν τῶν προβλημάτων διά μέσου τοῦ διαλόγου. Οἱ μεγάλοι ἥρωες τῆς πολιτικῆς εἶναι οἱ ἀγωνισταί τῆς εἰρήνης. Ἡμεῖς συνεχίζομεν νά τονίζωμεν τόν εἰρηνοποιητικόν ρόλον τῶν θρησκειῶν, εἰς μίαν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν ἀσκεῖται κριτική εἰς τάς θρησκείας, ἐπειδή, ἀντί νά ἀναδεικνύωνται δυνάμεις εἰρἠνης, ἀλληλεγγύης καί καταλλαγῆς, τροφοδοτοῦν τόν φανατισμόν καί τήν βίαν «ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ: Πρόκειται περί ἀλλοτριώσεως τῆς θρησκευτικῆς πίστεως καί ὄχι περί συμφυοῦς μέ αὐτήν φαινομένου. Ἡ γνησία πίστις εἰς τόν Θεόν εἶναι ὁ αὐστηρότερος κριτής τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ. Αἱ θρησκεῖαι εἶναι οἱ φυσικοί σύμμαχοι ὅλων τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται διά τήν εἰρήνην, τήν δικαιοσύνην καί τήν προστασίαν τῆς κτίσεως ἀπό τήν ἀνθρωπογενῆ καταστροφήν. 

Ἡ ἀνθρωπότης τιμᾷ ἐφέτος τήν 75ην ἐπέτειον τῆς Οἰκουμενικῆς Διακηρύξεως τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου (10 Δεκεμβρίου 1948), ἡ ὁποία ἀποτελεῖ σύνοψιν τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπιστικῶν ἰδεωδῶν καί ἀξιῶν, «τό κοινόν ἰδανικόν, εἰς τό ὁποῖον πρέπει νά κατατείνουν ὅλοι οἱ λαοί καί ὅλα τά ἔθνη». Τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου, κεντρικόν σημεῖον ἀναφορᾶς τῶν ὁποίων εἶναι ἡ προστασία τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας καί τῶν ἀτομικῶν, κοινωνικῶν, πολιτισμικῶν, οἰκονομικῶν καί περι-βαλλοντικῶν ὅρων της, κατανοοῦνται εἰς τήν ἀρχικήν δυναμικήν των, ἐάν ἀναγνωρισθοῦν ὡς θεμέλιον καί κριτήριον τῆς παγκοσμίου εἰρήνης, τήν ὁποίαν συνδέουν μέ τήν ἐλευθερίαν καί τήν δικαιοσύνην. Ἐν τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ, τό μέλλον τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς εἰρήνης συνδέεται καί μέ τήν συμβολήν τῶν θρησκειῶν εἰς τήν ὑπόθεσιν τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς πραγματώσεώς των.

Μέ τοιαύτας σκέψεις καί ἑόρτια αἰσθήματα, ἐν πλήρει βεβαιότητι ὅτι ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας καθ᾿ ἑαυτήν ἀποτελεῖ ἀντίστασιν εἰς τόν ἀπανθρωπισμόν, ἀπό ὅπου καί ἄν αὐτός προέρχεται, καλοῦντες πάντας ὑμᾶς εἰς τόν καλόν ἀγῶνα τῆς οἰκοδομῆς ἑνός πολιτισμοῦ εἰρήνης καί καταλλαγῆς, εἰς τόν ὁποῖον ὁ ἄνθρωπος θά βλέπῃ εἰς τό πρόσωπον τοῦ συνανθρώπου του τόν ἀδελφόν καί τόν φίλον καί ὄχι τόν ἐπίβουλον καί τόν ἐχθρόν, καί ὑπενθυμίζοντες εἰς ὑμᾶς πάντας, ἀδελφοί καί τέκνα, ὅτι τά Χριστούγεννα εἶναι καιρός αὐτογνωσίας καί εὐχαριστίας, ἀποκαλύψεως τῆς διαφορᾶς μεταξύ Θεανθρώπου καί «ἀνθρωποθεοῦ», συνειδητοποιήσεως τοῦ «μεγά-λου θαύματος» τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας καί τῆς ἰάσεως τοῦ «μεγάλου τραύματος» τῆς ἀλλοτριώσεως ἀπό τόν Θεόν, κλίνομεν εὐλαβῶς τό γόνυ ἐνώπιον τῆς κρατούσης ἐν ταῖς ἀγκάλαις αὐτῆς τόν σαρκωθέντα Λόγον Θεομήτορος Μαριάμ, μεταφέροντες δέ πρός ὑμᾶς τήν εὐλογίαν τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, εὐχόμεθα αἴσιον, ὑγιηρόν, εὔκαρπον, εἰρηνικόν καί εὐφρόσυνον τόν ἐπερχόμενον νέον ἐνιαυτόν τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου.

Χριστούγεννα ‚βκγ’

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

1. Εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν, ΙΒ’, PG 150, 392D.

2. Περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ΣΤ΄, PG 150, 680C.

3. Βλ. Ματθ, ε’, 44.4. Ἐφεσ. στ’, 15.

5. § 42, 43 καί 44.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ