Με ιδιαίτερη λαμπρότητα η εορτή των Τριών Ιεραρχών στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Οικουμενικός Πατριάρχης: “Η εκπαίδευσις φαίνεται ότι αδιαφορεί πλέον διά την πνευματικήν φύσιν του ανθρώπου και στρέφει τους νέους πρωτίστως προς τον εαυτόν των και τας ανάγκας των παρά προς το κοινόν καλόν”

Ομιλία στο πλαίσιο του λαμπρού εορτασμού της μνήμης των Τριών Ιεραρχών στο Φανάρι.

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τιμήθηκε στο Σεπτό Κέντρο της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, σήμερα, Πέμπτη, 30 Ιανουαρίου, η μνήμη των Τριών Ιεραρχών και «Προστατών των Γραμμάτων». Στην ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπογράμμισε τη σημασία να διαφυλάξουμε “ως κόρην οφθαλμού” την πνευματική κληρονομιά του Γένους, η οποία αποτελεί “ανάχωμα κατά των διαβρωτικών διά τον άνθρωπον και την ελευθερίαν του τάσεων του συγχρόνου πολιτισμού”, και να την μεταβιβάσουμε στη νέα γενιά, η οποία “είναι και σήμερα «νεότης αμελουμένη» (Ιωάννης Χρυσόστομος, PG 58, 504) και «αμελούσα» τον πνευματικόν της προορισμόν”.

“Δυστυχώς, η εκπαίδευσις φαίνεται ότι αδιαφορεί πλέον διά την πνευματικήν φύσιν του ανθρώπου και στρέφει τους νέους πρωτίστως προς τον εαυτόν των και τας ανάγκας των παρά προς το κοινόν καλόν, προς την «επιτυχίαν» παρά προς την διακονίαν. Η Εκκλησία προβληματίζεται διά το κυρίαρχον σήμερον «εκκοσμικευμένον ατομοκεντρικόν εκπαιδευτικόν σύστημα» (Εγκύκλιος Α-γίας και Μεγάλης Συνόδου, § 9), το οποίον μεταδίδει εις τους νέους, εν ονόματι ενός δήθεν αμιγώς ανθρωπιστικού προσανατολισμού της παιδείας, ατομοκεντρικά και ευδαιμονιστικά πρότυπα.
Από την ανεξάντλητον πηγήν της Πατερικής σοφίας πρέπει να αντλή προσανατολισμόν η Παιδαγωγική και όχι να θεωρή ως κυρίαν κανονιστικήν αρχήν τα σύγχρονα πολιτισμικά δεδομένα. Είναι αυτονόητον ότι αι απόψεις περί του ανθρώπου, της προελεύσεως και του προορισμού του, περί της ευδαιμονίας και της ελευθερίας του, περί του ήθους και του πολιτισμού του, περί της τελικής προοπτικής της ζωής του, προσδιορίζουν αντιστοίχως και την θεώρησιν και την κατεύθυνσιν της παιδείας του. Οι Πατέρες είναι προστάται μιάς παιδείας, η οποία οδηγεί τους νέους από το «ίδιον» εις το «κοινόν», από το «άτομον» εις το «πρόσωπον», από την εσωστρέφειαν εις την αλληλεγγύην, από τον εγωκεντρισμόν εις την προσφοράν. Ο κλειστός προς τον συνάνθρωπόν του άνθρωπος εκπροσωπεί κατά τους Πατέρας μίαν κατ᾿ εξοχήν ηλλοτριωμένην μορφήν ανθρωπίνης υπάρξεως. Επί τη βάσει αυτών των αρχών θα δυνηθώμεν να βοηθήσωμεν την νέαν γενεάν να στραφή προς τα ουσιώδη και καίρια του βίου μέσα εις την πλήρη αντιφάσεων σύγχρονον πραγματικότητα. Μόνον τότε θα διασωθή η ιδέα του «δασκάλου» και του «μαθητού», η σοφία της παιδαγωγίας και το πνεύμα της μαθητείας. Μόνον τότε η παιδεία θα παραμείνη «θεραπεία ψυχής», «αγία αποστολή»”.

Προηγουμένως ο Παναγιώτατος είχε επισημάνει ότι η εορτή των Τριών Ιεραρχών είναι ευκαιρία επιστροφής στις πνευματικές ρίζες του Γένους, για να αντλήσουμε “νάματα ευσεβείας” και να ενδυναμωθούμε για την καλή μαρτυρία μας στον κόσμο.

“Η αναφορά εις τους τρεις οικουμενικούς θεολόγους της Εκκλησίας είναι οδοδείκτης διά την ζωήν μας εις το παρόν και διά την πορείαν μας προς το μέλλον. Αξιοθαύμαστος είναι η αφιέρωσίς των ψυχή τε και διανοία και σώματι εις τον Χριστόν και εις την Εκκλησίαν, εις την υπεράσπισιν του χριστιανικού δόγματος, η λιπαρά θεολογική και θύραθεν παιδεία των, η φιλάνθρωπος δράσις των και το ενδιαφέρον των διά την νεότητα. Οι Πατέρες ήσαν εκφρασταί μιάς θεολογίας, πιστής εις την παράδοσιν και ανοικτής εις τον κόσμον, η οποία συνέδεε την πράξιν με την θεωρίαν, την πίστιν με την ζωήν, πάντοτε με διάθεσιν ποιμαντικήν – θεολογούσα «αλιευτικώς»-, πάντοτε με συγκεκριμένην αναφοράν εις τας υπαρξιακάς αναζητήσεις και τον εν Χριστώ αιώνιον προορισμόν του ανθρώπου.
Και η συνάντησις με την ελληνικήν σκέψιν δεν ήτο διά τους Πατέρας θεωρητική υπόθεσις, αλλά συνεδέετο με την σωτηρίαν μας. Αυτό το σωτηριολογικόν ενδιαφέρον υπήρξε καθοριστικός παράγων διά την εξέλιξιν της αξονικής διά την ιστορίαν της Εκκλησίας ταύτης συναντήσεως. Η επαφή με την ελληνικήν φιλοσοφίαν όχι μόνον δεν παρήγαγεν «εξελληνισμόν του Χριστιανισμού», ως διατείνονται δυτικοί κριταί της Πατερικής σκέψεως, αλλά ωδήγησεν εις τον «εκχριστιανισμόν», τον «εκκλησιασμόν», το «βάπτισμα» του Ελληνισμού, δηλαδή εις την χρήσιν των φιλοσοφικών εννοιών διά την έκφρασιν της εκκλησιαστικής εμπειρίας, εις το «καινοτομείν τα ονόματα». Η θέσις των Πατέρων εν προκειμένω είναι το πρότυπον διά την σχέσιν ημών με τον πολιτισμόν γενικώτερον. Δεν πρέπει η στάσις του χριστιανού απέναντι εις τον πολιτισμόν να είναι αμυντική ούτε απορριπτική. Αυτό είναι η επιταγή της πίστεώς μας, η οποία μας καλεί εις μεταμόρφωσιν του πολιτισμού. Και ο απαραίτητος όρος διά να συμβή αυτό είναι να γνωρίζωμεν τον πολιτισμόν, να τον μελετώμεν, να ασχολούμεθα με αυτόν. Δεν αλλάζουν τα πράγματα εξ αποστάσεως!
Αυτός ο τρόπος του θεολογείν, με την διπλήν αναφοράν εις την παράδοσιν της πίστεως και εις την εκάστοτε σύγχρονον πραγματικότητα, έχει διαχρονικήν αξίαν και ισχύει και δι ημάς σήμερον. Και σήμερον η θεολογία καλείται να διατυπώση τον λόγον της εν ημίν ελπίδος έναντι των σημείων των καιρών. Εις χώρος, ο οποίος εις την εποχήν μας ευρίσκεται εις συνεχή κρίσιν λόγω των κοινωνικών αλλαγών, της κυριαρχίας της τεχνολογίας και του οικονομισμού, είναι η παιδεία. Είμεθα βέβαιοι, ότι επί τη βάσει των παραδοχών των Πατέρων δύναται να διατυπωθή μία εναλλακτική πρότασις παιδείας με πανανθρωπίνην εμβέλειαν”.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην πνευματική παρακαταθήκη των Τριών Ιεραρχών.

“Η παρακαταθήκη των Τριών Ιεραρχών εις τον χώρον της αγωγής της νέας γενεάς είναι η παιδεία του προσώπου. Γενικώτερον, η έννοια του προσώπου αποτελεί την μεγάλην προσφοράν των Πατέρων εις τον πολιτισμόν. «Το πρόσωπον ως έννοια και ως βίωμα είναι γέννημα και θρέμμα της Πατερικής Θεολογίας. Χωρίς αυτήν δεν είναι δυνατόν να κατανοηθεί ούτε να δικαιωθεί το βαθύτατον περιεχόμενόν του», σημειώνει ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Από το προσωπείον εις το πρόσωπον», Χαριστήρια προς τιμήν του Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος, Θεσσαλονίκη 1977, σ. 287). Προσωποκεντρικός πολιτισμός είναι η αντίστασις εις τας αντικειμενοποιήσεις του ανθρώπου, είτε εις το όνομα της προόδου της επιστήμης και της τεχνολογίας, είτε χάριν της οικονομικής αναπτύξεως, του εθνικισμού, ποικίλων δογματισμών και φονταμενταλισμών, του ατομοκεντρισμού, του κολλεκτιβισμού θρησκευτικού ή κοσμικού τύπου. Ο πολιτισμός του προσώπου είναι άρνησις και ακύρωσις της λογικής του «μη –πολιτισμού» του Έχειν, χαρακτηριστικόν του οποίου είναι το «πλέον έχειν» και το «ακόρεστον» . Ο Μέγας Βασίλειος παρομοιάζει τον άνθρωπον του Έχειν με τον Άδην, ο οποίος δεν χορταίνει θάνατον. «Ο άδης ουκ είπεν· αρκεί, ουδέ ο πλεονέκτης είπε ποτέ· αρκεί» (ΒΕΠΕΣ 57, 72, 3-4). Ο ιερός Χρυσόστομος είχε χαρακτηρίσει τας λέξεις «το εμόν και το σον» ως «ψυχρόν ρήμα... μυρίους πολέμους εις την οικουμένην εισαγαγόν». Τίποτε, κατά τον Χρυσορρήμονα, δεν υποδουλώνει τον άνθρωπον περισσότερον από το «πολλών δείσθαι» (Εις τον ρθ’ Ψαλμόν, PG 55, 279). Και σήμερα, σπουδαίοι στοχασταί προειδοποιούν ότι, εάν η παγκόσμιος κοινωνία παραμείνη προσανατολισμένη εις την ευημερίαν και δεν στραφή προς την αλήθειαν και την ελευθερίαν, είναι αδύνατον να επιβιώση.
Προσωποκεντρικόν ήθος εις τον χώρον της εκπαιδεύσεως είναι η παιδεία ελευθερίας και ευθύνης, το «ήθος του δασκάλου» και η «ασκητική της μαθητείας». Ο διδάσκαλος είναι εδώ περισσότερον από απλούς «εκπαιδευτικός», ο μαθητής είναι περισσότερον από «εκπαιδευόμενος», το σχολείον δεν είναι μόνον χώρος μεταδόσεως χρηστικών γνώσεων και πληροφοριών, αλλά πεδίον αγωγής αξιών, καλλιεργείας πνεύματος προσφοράς και κοινωνικής υπευθυνότητος. Τα πάντα εις το πλαίσιον αυτό φέρουν την σφραγίδα της προσωπικής μετοχής, της υπαρξιακής δεσμεύσεως και της αυτοπροσφοράς. Σκοπός της αγωγής εις το λεγόμενον «σχολείον του προσώπου» είναι, όπως έγραφεν ο φιλόσοφος και παιδαγωγός Βασίλειος Τατάκης, να απελευθερώνη τους νέους από την διαρκή απασχόλησιν με το τι αισθάνονται, με τα συναισθήματα, με τας επιθυμίας και την ικανοποίησίν των, με το «επιφανειακό, ψυχολογικό εγώ», και να μετατοπίζη το ενδιαφέρον των «από την επιφάνεια προς το βάθος του είναι» των, προς την ανάπτυξιν της «πνευματικής φύσεώς» των. (Η πορεία του ανθρώπου, Αθήναι 1984, σ. 59-60)”.

Τον Παναγιώτατο προσφώνησε ο Άρχων Πριμηκήριος της Μ.τ.Χ.Ε., Αθανάσιος Αγγελίδης, Πρόεδρος της Εφορείας της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής.

Νωρίτερα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, χοροστάτησε στην Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, συγχοροστατούντων των Μητροπολιτών Γέροντος Δέρκων Αποστόλου, Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίου,
Μύρων Χρυσοστόμου, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στεφάνου, Κυδωνιών Αθηναγόρα και Σηλυβρίας Μαξίμου.

Τον πανηγυρικό λόγο της ημέρας εκφώνησε ο Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Ραϊλάκης Βρανάς, Ιερατικώς Προϊστάμενος της Κοινότητος Βαφεοχωρίου.

Εκκλησιάστηκαν Ιεράρχες του Θρόνου, Άρχοντες Οφφικιάλιοι της Αγίας του Χριστού Μ.Εκκλησίας, η Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Γεωργία Σουλτανοπούλου, η Εφορεία, ο Λυκειάρχης, Καθηγητές και μαθητές της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής, Καθηγητές και μαθητές άλλων Ομογενειακών Σχολείων, καθώς και πιστοί από την Πόλη και το εξωτερικό.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης τέλεσε, όπως κάθε χρόνο, τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των αειμνήστων Ιδρυτών, Ευεργετών, Εφόρων, Σχολαρχών, Καθηγητών, Διδασκάλων, Επιμελητών και μαθητών της Μεγάλης του Γένους Σχολής.

Στην παρουσίαση του βιβλίου για τον Μάρκο Πιτσίπιο

Την παραμονή της εορτής, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, μετά τον Μ.Εσπερινό κατά τον οποίο χοροστάτησε, παρέστη στην παρουσίαση του βιογραφικού βιβλίου “Μάρκος Πασάς (Πιτσίπιος) 1824-1888”, της κ.Δέσποινας Παπαδοπούλου Ανάτς, που πραγματοποιήθηκε στο Σισμανόγλειο Μέγαρο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στην Πόλη. Το βιβλίο παρουσίασαν ο Πρέσβης ε.τ. Αλέξης Αλεξανδρής, ο Ομότιμος Καθηγητής Ε.Μ.Π. και Πρόεδρος της ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ. Νικόλαος Ουζούνογλου, ο δημοσιογράφος Μανώλης Κωστίδης και ο δισέγγονος του Μάρκου Πασά κ.Γεώργιος Παπαδόπουλος, Μηχανολόγος-Μηχανικός. Την εκδήλωση χαιρέτισε η Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Γεωργία Σουλτανοπούλου και συντόνισε ο Δημοσιογράφος και εκδότης της Ομογενειακής εφημερίδας “ΗΧΩ” Ανδρέας Ρομπόπουλος.

Υπενθυμίζεται ότι ο Μάρκος Πιτσίπιος ήταν Ιατρός χειρουργός, Πρύτανης της Αυτοκρατορικής Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής του Γαλατάσεράι, καθώς και ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της Ερυθράς Ημισελήνου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υπήρξε εκ των κορυφαίων προσωπικοτήτων της εποχής του και εκ των πλέον επιφανών τέκνων της Ρωμηοσύνης με σημαντική προσφορά στην κοινωνική, εκπαιδευτική και πολιτιστική ζωή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας .

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ
Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας

Ο Ν.Ιωνίας κ. Γαβριήλ μιλάει στα παιδιά για την εορτή των Τριών Ιεραρχών

Αγαπητά μου παιδιά,

Πλησιάζει η μεγάλη εορτή των προστατών παιδείας μας, η εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Τρεις μεγάλες προσωπικότητες που σφράγισαν με τη ζωή και την διδασκαλία τους όχι μόνο την εποχή τους, αλλά και όλους τους μετέπειτα χριστιανικούς αιώνες έως και τις μέρες μας.

Οι Τρείς αυτοί Πατέρες έζησαν σε μία περίοδο με πολλούς διωγμούς. Ποτέ όμως δεν δείλιασαν, ποτέ δεν υπολόγισαν κίνδυνο μπροστά στην αγάπη τους για την Εκκλησία. Αντιμετώπισαν θύελλες, δίνοντας άνισες μάχες και ενώ ήταν μόνοι, αδύναμοι, ασθενικοί και εντελώς γυμνοί από κάθε κοσμική ισχύ, στο τέλος νίκησαν! Οι κοινωνικές τους θέσεις είναι τόσο σύγχρονες και ριζοσπαστικές που νομίζει κανείς πως έχουν γραφεί σήμερα, στα χρόνια της κρίσης: «…Οι κοινωνικές ανισότητες δεν είναι θέλημα Θεού», αναφέρει ο άγιος Γρηγόριος, «ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο ελεύθερο… Με την πτώση όμως θρυμματίστηκε η αρχική ενότητα και ισοτιμία μεταξύ των ανθρώπων… και έτσι οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους... Εμείς όμως, σαν χριστιανοί οφείλουμε να αποβλέπουμε και να τείνουμε στην αρχική ενότητα, στο νόμο του Θεού και όχι στο νόμο του ισχυρού».

Οι Τρείς Πατέρες πιστεύουν ξεκάθαρα πως η μανία του πλούτου και τα συμφέροντα των ισχυρών ευθύνονται για την κατάντια των κοινωνιών, για την πείνα, την εγκατάλειψη, τους πολέμους. «Οι πόλεμοι» γράφει ο ιερός Χρυσόστομος «γίνονται από τον έρωτα για τα χρήματα», ενώ ο Μ. Βασίλειος διερωτάται «έως πότε θα κυβερνά ο πλούτος που είναι η αιτία του πολέμου;»

Λόγια μεγάλα, λόγια αληθινά! Λόγια που ίσως πληγώνουν πολλούς όμως η αξία τους αποδεικνύεται περίτρανα και διαρκώς μέσα στην ιστορία.

Οι Τρείς Ιεράρχες διακρίθηκαν και σε μια άλλη διάσταση της προσωπικότητά τους. Πάσχισαν και φρόντισαν να αγκαλιάσουν τη φύση. Αγάπησαν τη φύση με όλη την ύπαρξή τους.

Δέχονται την δημιουργία κόσμου και του ανθρώπου, ως αποτέλεσμα της ελεύθερης αγαπητικής ενέργειας του Τριαδικού Θεού. Έτσι όταν ο άνθρωπος κοιτάζει γύρω του, οφείλει να βλέπει παντού την αγαπητική ενέργεια του Θεού, ακόμα και στα πιο μικρά πράγματα. Άρα δεν μπορεί ο άνθρωπος να κακοποιεί τη φύση, γιατί τότε είναι σαν να αρνείται αυτή την αγάπη του Θεού.

Σήμερα, η φύση είναι καταδικασμένη από την καταστροφική μανία του ανθρώπινου εγωισμού. Έχασε το σεβασμό μας. Ο πλανήτης μας βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Χρειάζεται να γίνουν ριζικές αλλαγές στα μοντέλα που καθημερινά παράγουμε και καταναλώνουμε αν θέλουμε πραγματικά να ελπίζουμε σε μία αλλαγή.

Αν θέλουμε να τιμήσουμε τους Τρείς Ιεράρχες, ας ενδιαφερθούμε αρχικά να τους μιμηθούμε. Αν θέλουμε πραγματικά να Τους τιμήσουμε, δε χρειάζεται να το κάνουμε μέσα από ακίνδυνες τυπικές εορτές.

…Ας δράσουμε λοιπόν και ας ενεργοποιηθούμε μέσα από την απενεργοποίηση των κινητών μας τηλεφώνων.

Ταπεινά προτείνω να θεσπίσουμε την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών (30 Ιανουαρίου) ως ημέρα χωρίς κινητό τηλέφωνο.

Η διδασκαλία των Τριών Ιεραρχών μας καλεί σε συστράτευση.

Ας αποτελέσει η μνήμη τους ημέρα αγάπης και σεβασμού προς το φυσικό περιβάλλον…

Ο Μητροπολίτης σας

Τον πρώτο της Ιερέα απέκτησε η Ι.Μητρόπολις Βρυούλων

Η Ιερά Μητρόπολις Βρυούλων στην Μ. Ασία, απέκτησε τον πρώτον Ιερέα o οποίος θα εξυπηρετεί τις πνευματικές ανάγκες των Ορθοδόξων Χριστιανών που κατοικούν στην περιοχή των Βρυούλων και της Ερυθραίας στη Μ. Ασία.
Ο νέος ιερέας είναι ο κ.κ. Εμμανουήλ Σαρρής καθηγητής Πανεπιστημίου, Διαστημικός Φυσικός, πρώην καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Κοσμήτορας σε αυτό σε δύο χρονικές περιόδους Διευθυντής του Ινστιτούτου Ιονόσφαιρας και Φυσικής του Διαστήματος του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και Αντεπιστέλλον μέλους της Ακαδημίας Αθηνών.
Είναι έγγαμος και πατέρας πέντε τέκνων με καταγωγή από τον πατέρα του, τα Βουρλά και από την μητέρα του, την Κωνσταντινούπολη.
Η Α.Π.Θ. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος και η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ενέκριναν τη χειροτονία του, μετά από αίτηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βρυούλων κ.κ. Παντελεήμονος.
Η χειροτονία του σε Διακόνο έγινε το Σάββατο 25 Ιανουαρίου, στο Μετόχι της της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας στο Βύρωνα.
Κατά την χειροτονία, ο Σεβασμιώτατος Βρυούλων μεταξύ άλλων τόνισε:
- Αναλαμβάνεις να διακονήσεις την Εκκλησία και να μεταδώσεις στον άνθρωπο τα μέσα της Σωτηρίας, σε μια κοσμογονική εποχή, που ο άνθρωπος προσπαθεί να εκβιάσει το μυστήριο του Θεού με κίνητρο τον εωσφορικό πόθο, την καταδίωξη του Θεού και την επικράτηση της Βασιλείας του ανθρώπου. Γίνεσαι κληρικός σε μια εποχή που υπάρχει σκοτάδι, σύγχυση ,χάος και αβεβαιότητα για την εξέλιξη του αιώνα που ζούμε.
- Να επιστρατεύσεις όλες σου τις δυνάμεις, πνευματικές, ηθικές και σωματικές και να στηρίξεις κάθε προσπάθειά σου στη βοήθεια και τη Χάρη του Θεού.

- Μην πιστέψεις ποτέ στο σύνθημα «γίνε επιτυχής» αλλά γίνε πιστός και πιστός μέχρι θανάτου.
- Ο Θεός σε καλεί να βγεις προς τον κόσμο, προς το σύγχρονο άνθρωπο, τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται και να του μιλήσεις για τον Θεό που είναι ο μόνος που χαρίζει ελπίδα. Τον Θεό που αγαπά και σώζει τον άνθρωπο.

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
Την Κυριακή 26 Ιανουαρίου εις την Ιερά Μονή Πεντέλης ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρυούλων κ.κ. Παντελεήμων εχειροτόνισε σε Πρεσβύτερο τον Διάκονο π. Εμμανουήλ Σαρρή. Στη Χειροτονία έλαβαν μέρος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυραιωτικής κ.κ. Νικόλαος, ο πρώην Ερζεγοβίνης κ.κ. Αθανάσιος, ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Πεντέλης Θερμοπυλών κ.κ. Ιωάννης. Συμπροσευχόμενος ήταν και ο Γέρων Μητροπολίτης Περγάμου κ.κ. Ιωάννης.
Κατά την Χειροτονία ο Σεβασμιώτατος Άγιος Βρυούλων ετόνισε στον χειροτονούμενο Διάκονο:
- Θέλω σήμερα να ακούσεις την ίδια φωνή του Ίδιου Κυρίου προς τον Απόστολο Φίλιππο όταν του είπε «Ακολούθοι μοι». Είναι η μόνη ακολουθία που ουδέποτε διαψεύδει γιατί πάντα είναι αληθινή.
- Πάντα υπάρχει, Διάκονε Εμμανουήλ, σε κάποια έρημη οδό κάποιος άνθρωπος που εκτός των άλλων αναγκαίων για τη ζωή του ζητάει τον Θεό και τη σωτηρία. Πάντα υπάρχει αυτός που «αναγιγνώσκει» αλλά δεν «γιγνώσκει». Κράτα την παράδοση των πατέρων που πρέπει όλοι να μεταδίνουμε στους επιγόνους. Πρόσεχε την πιστότητα των λόγων σου που πάντα πρέπει να είναι λόγοι Θεού. Το εάν θα σε τιμήσουν οι άνθρωποι είναι άγνωστο και αβέβαιο. Βέβαιο για σένα πάντα να είναι το να υπηρετείς πιστά τον Χριστό και την εκκλησία του.
- Οι Πατέρες της εκκλησίας δεν ήταν μόνο Θεολόγοι αλλά κυρίως Ιερείς και Ποιμένες. Να δίνεις πάντα χώρο και θέση στην Θεία Χάρη και να μην ξεχνάς ότι αν σήμερα γίνεσαι Ιερέας αυτό οφείλετε στο ότι υπάρχει η εκκλησία. Είμαστε κληρικοί γιατί η εκκλησία δεν είναι μια εκκοσμηκευμένη συνδικαλιστική κίνηση.

- Να είσαι απλός, ταπεινός και αγαθός και να αξιοποιήσεις αυτές τις αρετές που σου έδωσε ο Θεός. Φύλαξε την παρακαταθήκη που σε λίγο θα λάβεις και μην φοβάσαι ο Κύριος είναι μαζί σου.
- Θέλω να βιώσεις σήμερα το μυστήριο της Ιεροσύνης προς δόξα και μόνο του Αγίου ονόματος του Θεού.

Και η χειροτονία αυτή έγινε σε πυκνό εκκλησίασμα και με πλήθος Ιερέων.

https://www.pemptousia.gr/video/gia-proti-fora-meta-to-1822-stin-istoriki-ke-martiriki-i-mitropoli-vrioulon/?fbclid=IwAR0ZgvGc3xwkSzo5_odAqilcdRpjuW9sqvoVESmMuoIQYNNBdww9gjWpQHc

Το ενδιαφέρον του Πατριάρχη για την υγεία του Μητροπολίτη Ίμβρου

Ἐπί τῇ πληροφορίᾳ τῆς ἀσθενείας τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἴμβρου καί Τενέδου κ. Κυρίλλου καί τῆς ἐσπευσμένης εἰσαγωγῆς του εἰς Νοσοκομεῖον τῶν Δαρδανελλίων (Çanakkale), ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ἀφ’ ἑνός μέν ἐπεκοινώνησε τηλεφωνικῶς μετά τῶν ἁρμοδίων ἐκεῖσε προσώπων, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἀπέστειλε παρά τό προσκεφάλαιον τοῦ ἀσθενοῦς τόν Πανοσιολ. Διάκονον κ. Παΐσιον, Διευθυντήν τοῦ Ἰδιαιτέρου Πατριαρχικοῦ Γραφείου, διά νά ἐνδιαφερθῇ ἐπί τόπου διά τήν ἀντιμετώπισιν πάσης σχετικῆς ἀνάγκης.

Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης : Κατευόδιο στον Μητροπολίτη πρ. Ν.Ιωνίας Κωνσταντίνο

Επικήδειος Μητροπολίτου κυρού Κωνσταντίνου

Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, σεπτή των Αρχιερέων χορεία, σεβαστοί μου Πατέρες και Αδελφοί, Κύριε Υπουργέ, Κυρία Δήμαρχος, εντιμότατοι Άρχοντες, Πενθηφόρε λαέ του Θεού.

 Καθήκον υπακοής προς τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας οδήγησε τα βήματα μου ενώπιον σας προκειμένου εκ μέρους του ιερού Κλήρου της Ι. Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος αποχαιρετίσω τον επί μια ολόκληρη εικοσαετία διατελέσαντα Επίσκοπο και Μητροπολίτη Ποιμενάρχη και στοργικό Πατέρα μας, τον μακαριστό πλέον Μητροπολίτη Κωνσταντίνο τον Α΄.

Εις τον μεταστάντα και άπνουν αυτή την στιγμή εις το μέσω του περικαλλούς Τούτου Μητροπολιτικού Ναού εις τον οποίο προ εικοσιπενταετίας έλαβε τον υψηλό της Αρχιερωσύνης βαθμό Ιεράρχη, τον καλό και πράο τον ευγενή και δίκαιον, τον σε κάθε κίνηση και παρουσία του σεμνό και ακέραιο, τον άνθρωπο της προσευχής , της αγάπης και της υπομονής, ταιριάζουν οι θεόπνευστοι λόγοι της Σοφίας Σολομώντος « Δίκαιοι είς τον αιώνα ζώσι, και εν Κυρίω ο μισθός αυτών, και η φροντίς  αυτών παρά Υψίστω. Δια τούτο λήψονται το βασίλειον της ευπρεπείας και το διάδημα του κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τη δεξιά σκεπάσει αυτούς και τω βραχίονι υπερασπιεί αυτών» ( Σοφ.Σολομ. 5, 15-16).

Και τούτο διότι λόγω των πολλών αρετών και της θεαρέστου  εργασίας του εις τον Αμπελώνα του Κυρίου κατέστησε την αγνή ψυχή του ευάρεστη είς Αυτόν και δικαιώνεται σήμερον ενώπιον του ουρανίου του Θεού Θυσιαστηρίου, στεφανούμενος με το απαραμίλλου πνευματικού κάλλους διάδημα λόγω των αγαθών αυτού έργων.

Έτσι στεφανωμένο με το διάδημα των καλών του έργων θα τον διατηρήσουμε εις την μνήμη μας Κλήρος και Λαός της Μητροπόλεως που διακόνησε με ζήλο και αυταπάρνηση  επί σαράντα χρόνια ως Πρωτοσύγκελος του μακαριστού Μητροπολίτου Τιμοθέου το πρώτον ως Επίσκοπος και Μητροπολίτης το δεύτερον. 

Επιτρέψατέ μου εις το σημείο αυτό να ανατρέξω στους λόγους του μακαριστού Πατέρα μας όπως τους διατύπωσε είς την πρώτη του Ποιμαντορική εγκύκλιο αμέσως μετά την ενθρόνιση του που έλαβε χώρα σε τούτο τον Μητροπολιτικό Ναόν την 11ην  Ιουνίου του 1994. 

 «Έργον και διακονία μου εις την Ι. Μητρόπολιν μας θα είναι η δόξα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και ο αγιασμός του εμπιστευθέντος μοι υπό της Εκκλησίας μας Χριστεπωνύμου λαού μας. Επί του θέματος τούτου αδελφοί μου, επιθυμώ να σας καταστήσω γνωστόν, ότι παντού όπου η Εκκλησία με έταξεν ως διάκονόν της, ειργάσθην με όλας μου τας δυνάμεις το έργον του Σωτήρος μας, χωρίς να υπολογίσω κόπους η θυσίες. Ο Κύριος, « ός εστίν ορατής έργων ανθρώπων» ( Ιώβ 32.21) γνωρίζει την αλήθειαν των λόγων μου αυτών, υπόσχομαι δε, ότι θα εργασθώ και πάλιν με όλας μου τας δυνάμεις, «ημέρας και νυκτός» το έργον του Κυρίου, το οποίον είναι έργον σωτηρίας ψυχών».

 Πολυσέβαστε Πνευματικέ μας Πατέρα τους λόγους σου τους ετήρησες , έργάσθηκες ακούραστα, έδωσες τα πάντα για την δόξα του Θεού και την Εκκλησία Του, σήκωσες με καρτερία και υπομονή τον Σταυρό της δοκιμασίας του σώματος σου, τον αγώνα τον καλό τον τελείωσες, παρέδωσες με αξιοπρέπεια και σπάνιο εκκλησιαστικό ήθος την σκυτάλη στον επόμενο  «Αθλητή» τον άξιο Διάδοχο σου που σε περιέβαλλε με πρωτόγνωρη υιική αγάπη και τον περιέβαλλες με απέραντη πατρική στοργή  για να ζήσουμε όλοι μεγάλες, μοναδικές στιγμές οικογενειακής αγάπης, θαλπωρής και ζεστασιάς.

Ψυχή αγιασμένη, αγγελομίμητη, ψυχή ευλογημένη, απλή και ταπεινή μας έφυγες. Πέταξες κοντά στον Θεό που αγάπησες ,τώρα απολαμβάνεις το άκτιστο Φως της Θεότητας σε ανταπόδοση της υπομονής σου στη στέρηση του κτιστού φωτός στα τελευταία χρόνια της ζωής σου. Ξεκουράσου Πατέρα μας, η εκκλησία που διακόνησες είναι κοντά σου με την παρουσία , τις ευχές και τις προσευχές του Μακαριωτάτου Προκαθημένου και των αγιωτάτων Ιεραρχών και κληρικών που σε περιβάλλουν,  ολόκληρη η πνευματική σου οικογένεια είναι εδώ κοντά σου σε συντροφεύει στο τελευταίο σου ταξίδι, στολίζει το ιερό σου σκήνωμα με τα στεφάνια των δακρύων της ευγνωμοσύνης για όσα έπραξες για τα παιδιά σου.

 Είναι εδώ Πατέρα μας οι Ιερείς σου, είναι οι άνθρωποι που ευεργέτησες, τα νιάτα που αγκάλιασες, τα γηρατειά που κανάκεψες κι όλοι μαζί με τον Επίσκοπο μας πρώτο υπόσχεση σου δίνουμε πως ποτέ στο βελούδο της ψυχής μας που στόλισες, δεν θα αφήσουμε τον μπάτη της λησμονιάς να σβήσει τη γραφή σου.

Ποτέ Πατέρα μας δεν θα πάρουμε τη ζωή μας λάθος, της αχαριστίας τα βέλη ακονίζοντας και τις σειρήνες τις ομηρικές της λησμονιάς ακολουθώντας. Σε ευχαριστούμε για όλα όσα μας πρόσφερες και σου ζητάμε συγνώμη για όσα δεν σου προσφέραμε,  το όνομα σου μεγάλο και αιώνια η μνήμη σου γονατίζουμε στη θωριά του σκηνώματος σου . Ας είναι ευλογημένο το χώμα της Αττικής γης που θα το σκεπάσει.

Καλό ταξίδι πατέρα μας πορεύου να συναυλισθείς  μετά του αειμνήστου Επισκόπου Τιμοθέου  και πάντων των προαπελθόντων Πατέρων και Αδελφών.
Καλή Ανάσταση.

Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης 
Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ι. Μητροπόλεως Ν.Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος
Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Αγίων Αναργύρων Ν.Ιωνίας 24 Ιανουαρίου 2020 

http://www.nif.gr/diafora-arthra/epikideios-logos-ston-makaristo-mitropoliti-pr-n-ionias-kai-filadelfeias-kuro-konstantino-apo-ton-panosiol-arxim-timotheo-iliaki/?fbclid=IwAR3zAHN7Whkgx8Z00opUvFJpWG0TeSHPnt3sEmkama75noDto_z7gdeVP7w