Οικουμενικός Πατριάρχης: Είμεθα βέβαιοι, ότι ο Θεός της αγάπης, της ειρήνης και της δικαιοσύνης θα ευδοκήση, να κυριαρχήση εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν η ειρήνη και η ενότης

Οικουμενικός Πατριάρχης: Είμεθα βέβαιοι, ότι ο Θεός της αγάπης, της ειρήνης και της δικαιοσύνης θα ευδοκήση, να κυριαρχήση εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν η ειρήνη και η ενότης επισήμανε στην ομιλία του μετά την Θεία Λειτουργία και το Ι.Μνημόσυνο που τελέστηκε με αφορμή την 86η επέτειο των τραγικών γεγονότων του “Χολομοντόρ” στην Ουκρανία.
Το στοργικό ενδιαφέρον της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως για όλα τα τέκνα της, ανεξαρτήτως καταγωγής, υπογράμμισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στην ομιλία του, μετά τη Θεία Λειτουργία, στην οποία χοροστάτησε, στον Ι.Ναό Αγίου Νικολάου Τζιβαλίου, όπου, παρουσία της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας της Ουκρανιας στην Τουρκία και της Ουκρανικής Παροικίας της Πόλεως και της Προύσας, τελέστηκε Ι.Μνημόσυνο, με αφορμή την 86η επέτειο του “Χολοντομόρ”, της προκληθείσας επισιτιστικής κρίσεως στην Ουκρανία, από την οποία χιλιάδες άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από την πείνα, αποτελώντας μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στη σύγχρονη ιστορία της χώρας αυτής.
Στην ομιλία του ο Παναγιώτατος, απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα, και ιδιαιτέρως προς τα μέλη της Ουκρανικής Κοινότητας, σημείωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
“Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον είναι η Εκκλησία του μαρτυρίου του Σταυρού και της μαρτυρίας της Αναστάσεως, εν τη αδιασπάστω αυτών ενότητι. Συγκλονιστική είναι η περιγραφή, την οποίαν δίδει διά τον σταυροαναστάσιμον χαρακτήρα της Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, ο μακαριστός Μητροπολίτης Χαλκηδόνος και πνευματικός ημών Πατήρ Μελίτων: «Γνώριμοι είναι εις την εσταυρωμένην Εκκλησίαν οι εμπτυσμοί, οι κολαφισμοί, αι μάστιγες, τα ραπίσματα και ο ακάνθινος στέφανος και η χολή μετά όξους και η λόγχη ... Ο Σταυρός είναι δικός της. Της Μεγάλης Εκκλησίας. Το πρώτον και το ύστατον, το μέγιστον προνόμιόν της. Θεού δύναμις και Θεού σοφία.
Εις την όλην αυτήν συμφωνίαν της Σταυρώσεως και συσταρώσεως, μία μόνον παραφωνία υψούται από της εσταυρωμένης Εκκλησίας: ῾Ου τετέλεσται᾿... Διότι εδώ ουδέποτε επιστεύσαμεν εις την ισχύν του θανάτου, αλλά πάντοτε εις την αλήθειαν της Αναστάσεως. Εν τη Μεγάλη Εκκλησία, ο Επιτάφιος δεν είναι θρήνος, αλλά προεόρτια της Αναστάσεως»
Αι συγκυρίαι και αι ιστορικαί περιπέτειαι ωδήγησαν υμάς, προσφιλέστατα τέκνα εν Κυρίω, εις την Πόλιν ημών, ή αλλαχού εις την Τουρκίαν. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον ενδιαφέρεται και φροντίζει διά την πνευματικήν και λειτουργικήν σας ζωήν και διά την κατά Χριστόν διαποίμανσίν σας”.
Υπενθυμίζεται, ότι ο Ι.Ναός του Αγίου Νικολάου Τζιβαλίου, με μέριμνα της Μητρός Εκκλησίας, έχει παραχωρηθή για την εξυπηρέτηση της Ουκρανικής Παροικίας της Πόλεως. Για τον λόγο αυτό, ο Παναγιώτατος, εξέφρασε την ευαρέσκειά του προς τον Αρχιερατικώς Προϊστάμενο της Περιφερείας Φαναρίου – Κερατίου Κόλπου, Επίσκοπο Αλικαρνασσού κ. Αδριανό, ο οποίος έχει στην εποπτεία του τον Ι.Ναό αυτό, και στον π. Χαραλάμπη Νίτσεφ, ιερατικώς υπεύθυνο για την Ουκρανική Κοινότητα, για την αγάπη και το πνευματικό ενδιαφέρον που δείχνουν προς αυτήν.
Σε άλλο σημείο της ομιλία του ο Πατριάρχης ανέφερε:
“Τιμώμεν σήμερον την 86ην επέτειον του Χολοντομόρ, και τελούμεν ευλαβώς το μνημόσυνον των τραγικών θυμάτων της απανθρώπου ταύτης γενοκτονικής πράξεως του σταλινικού καθεστώτος κατά του λαού της Ουκρανίας. Ασύλληπτος αριθμός Ουκρανών πολιτών, παιδίων, ανδρών και γυναικών, απεβίωσαν από πείναν και εξάντλησιν, αμέτρητοι εξετελέσθησαν, επειδή ηγωνίζοντο διά την διάσωσιν της ταυτότητός των ως έθνους, διά την γλώσσαν των και τον πολιτισμόν των.
Δυστυχώς, το κακόν συνεχίζει την ζοφεράν και κασταστροφικήν αυτού δράσιν εις τον κόσμον. Χρέος όλων ημών είναι να αγωνιζώμεθα εναντίον του κακού και διά την επικράτησιν του αγαθού, με κραταιάν την πεποίθησιν και βεβαίαν την πίστιν ότι την ιστορίαν δεν κατευθύνουν οι Ηρώδαι και οι δυνάσται, αλλά ο Θεός της αγάπης και της δικαιοσύνης”.
Ο Παναγιώτατος επισήμανε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο, υπακούοντας στα θεία προστάγματα, αγωνίζεται παντού και πάντοτε για την προστασίαν του κατ᾿ εικόνα και καθ᾿ ομοίωσιν Θεού πλασθέντος ανθρώπου.
“Δεν διαχωρίζει η Μεγάλη Εκκλησία και η αγάπη της, μεταξύ ημετέρων και ξένων, δεν αγνοεί, εν ονόματι της λειτουργικής και πνευματικής αποστολής της, την εντολήν της αγάπης προς τον πλησίον, προς τον πάσχοντα, τον πεινώντα,τον εν φυλακή, τον γυμνόν, τον περιπεσόντα εις τους ποικιλωνύμους ληστάς, πολλοί εκ των οποίων σήμερον λυμαίνονται τας ψυχάς των ανθρώπων, δεν αντιπαρέρχεται, όπως ο ιερεύς και ο Λευίτης της παραβολής, τον εν ανάγκαις, αλλά επιχέει «έλαιον και οίνον» επί τας πληγάς[…]
Εν τω πνεύματι τούτω, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον απεφάσισε να χορηγήση Αυτοκεφαλίαν εις τον εν Ουκρανία λαόν του Θεού, ώστε ούτος να οργανώνη τα κατ᾿ αυτόν επί τη βάσει των κανόνων της Εκκλησίας και των παραδόσεών του, με σεβασμόν προς την Μητέρα Εκκλησίαν και εν κοινωνία μετ᾿ αυτής και με τας λοιπάς ορθοδόξους Εκκλησίας. Είμεθα βέβαιοι, ότι ο Θεός της αγάπης, της ειρήνης και της δικαιοσύνης θα ευδοκήση, να κυριαρχήση εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν η ειρήνη και η ενότης, ώστε να δίδωμεν άπαντες εν ενί στόματι και μια καρδία την καλήν μαρτυρίαν της πίστεως, εις ένα κόσμον, ο οποίος τυρβάζεται περί πολλά και αγνοεί το «εν, ου εστι χρεία»”.
Αμέσως μετά μίλησε ο Πρέσβης της Ουκρανίας στην Άγκυρα κ.Andrii Sybiha, ο ο-ποίος, αφού εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες του προς τον Παναγιώτατο για την επιμνημόσυνη δέηση που τελέστηκε για τα θύματα του “Χολοντομόρ”, αναφέρθηκε στα δραματικά ιστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης.
Εκκλησιάστηκαν, από το Ι.Βήμα, ο Μητροπολίτης Κυδωνιών Αθηναγόρας και ο Επίσκοπος Αλικαρνασσού Αδριανός. Παρέστησαν, εκτός από τον προαναφερθέντα Πρέσβη της Ουκρανίας στην Άγκυρα, ο Γενικός Πρόξενος της ίδιας χώρας στην Πόλη κ.Oleksandr Gaman, καθώς και οι Γενικοί Πρόξενοι του Καναδά Brahim Achtoutal, της Μολδαβίας Alexandru Prigorschi, και της Πολωνίας Joanna Pilecka, αλλά και πλήθος πιστών από την Ουκρανική Παροικία και την Ομογένεια της Πόλεως.

Επέλεξαν τυχαία την Ιορδανία Θεόφιλος και Ρώσοι σαν τόπο" συνάντησης" των Προκαθημένων;

Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς για τα εκκλησιαστικά δεδομένα ενέργειας του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου να εξαγγείλει από την Μόσχα την πρωτοβουλία του να "προσκαλέσει και να φιλοξενήσει " στην Ιορδανία τους Προκαθημένους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών προκειμένου να συζητήσουν για την "διατήρηση της ενότητας και της Ευχαριστιακής Κοινωνίας" και εξεύρεσης λύσης του Ουκρανικού . Βέβαια η πράξη αυτή του Ιεροσολύμων είναι άνευ ουσίας αν την δούμε σαν πράξη απλής πρόσκλησης έστω και καλής θέλησης προς φιλοξενία και ξενάγηση και τούτο γιατί μόνο ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει το αποκλειστικό προνόμιο να συγκαλεί Πανορθόδοξο Σύσκεψη Προκαθημένων η Οποία μπορεί να πάρει αποφάσεις. Δεν γνωρίζουμε αν η πρωτοβουλία αυτή τελούσε εν γνώσει του Οικουμενικού Πατριάρχη η αν ήταν αποτέλεσμα των συνομιλιών που είχε ο κ.Θεόφιλος στη Μόσχα με τον Πρόεδρο Πούτιν και τον Πατριάρχη Κύριλλο, το γεγονός όμως πως πουθενά ούτε καν στην Θεία Λειτουργία που τέλεσαν οι κ.κ. Θεόφιλος και Κύριλλος δεν αναφέρθηκε το όνομα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, μας δίνει το δικαίωμα να σκεφθούμε πως ο κ. Θεόφιλος, που έχει διατελέσει Έξαρχος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στη Μόσχα, ενήργησε μόνος του η κατ εντολή η προτροπή αν θέλετε των Ρώσων. Αν ο κ.Θεόφιλος έλεγε πως μετά από συνεννόηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη είναι διατεθειμένος να συμβάλλει στην επικράτηση της ενότητας και ευχαρίστως να υποδεχθεί και να φιλοξενήσει τους Προκαθημένους στην αγία Γη και όλοι μαζί υπό την Προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη συζητήσουν εν πνεύματι αγάπης για το θέμα αυτό τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, δεν είπε όμως αυτό.
Η επιλογή μάλιστα της Ιορδανίας ως τόπο συνάντησης και όχι η Ιερουσαλήμ μας ενισχύει την άποψη πως ο κ.Θεόφιλος μπλέχτηκε  για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει στα γρανάζια της πονηρής εξωτερικής πολιτικής του Πατριαρχείου Ρωσίας και τούτο γιατί στην Ιορδανία υπάρχει με την ανοχή του Ρωσικός προσκυνηματικός οίκος πολύ κοντά στον Ιορδάνη ποταμό που τον εγκαινίασε ο Πρόεδρος Πούτιν και εντάσσεται στην πολιτική της Μόσχας να φανεί σαν ο μοναδικός προστάτης των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή όπως θα δούμε στη συνέχεια στη αποκαλυπτική διπλωματική εργασία του κ. Κοτρώτσιου Άγγελου, "Η πολιτική της Ρωσίας από το 1999-σήμερα (περίοδος Πούτιν) ". 
Δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η τύχη της "πρόσκλησης" του κ.Θεόφιλου αν βέβαια αυτή γίνει πράξη όλα όμως δείχνουν πως δεν θα βρει ανταπόκριση από τους παραλήπτες Ορθοδόξους Προκαθημένους και τούτο γιατί καμία Εκκλησία δεν αμφισβήτησε τα ιστορικά Κανονικά Δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου άσχετα με την θέση που μέχρι σήμερα τηρεί στο Ουκρανικό ζήτημα, ούτε ακολούθησε η στήριξε τον Πατριάρχη Κύριλλο στην αντιεκκλησιαστική του απόφαση να διακόψει την μνημόνευση των ονομάτων του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών επειδή αναγνώρισαν την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, ακόμα και οι κατ ανάγκη προσκείμενες στη Μόσχα Εκκλησίες της Πολωνίας και της Τσεχίας δεν θα δεχθούν ανατροπή της Κανονικής Τάξεως γιατί καλύτερα από κάθε άλλον γνωρίζουν τι εστι Ρωσική μπότα ισχύος και κατοχής. Προσωπικά πιστεύουμε πως ο Ιεροσολύμων δεν θα μπορέσει να κάνει πράξη τα όσα είπε και η πολυπόθητη για τους Ρώσους πρόσκληση στους Προκαθημένους για συνάντηση στην Ιορδανία δεν θα φύγει ποτέ από την Αγία Πόλη. Άλλα και αν ακόμα φύγει η πρόσκληση το πιο πιθανό είναι να συναντηθούν ο ίδιος , ο Ιλαρίων και ίσως κάποιος διακονητής Μοναχός για να απολαύσουν μια μουσική βραδιά  υπό το φως των αστεριών της ερήμου του Ιορδάνη. 

Ας δούμε τώρα τα όσα ο κ. Κοτρώτσιος αποκαλύπτει στην μελέτη που προαναφέραμε απόσπασμα της οποίας δημοσιεύουμε στη συνέχεια ενώ όσοι επιθυμούν να την διαβάσουν ολόκληρη μπορούν να την βρουν στον σύνδεσμο που ακολουθεί . 
Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης 

Η πολιτική της Ρωσίας από το 1999-σήμερα (περίοδος Πούτιν)Η Ορθοδοξία ως πτυχή της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής.Η Εξωτερική πολιτική της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο ρόλος του Πατριαρχείου Μόσχας
Σχέσεις με κράτη Μέσης Ανατολής - Ορθοδοξία και Ισλάμ
Η παρουσία της  Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ( ΡΟΕ ) στην Μέση Ανατολή και η Προώθηση της ρωσικής ήπιας ισχύος στη Μέση Ανατολή
Στην μετα-σοβιετική εποχή, το Κρεμλίνο και η ΡΟΕ εργάζονται από κοινού για να
προωθήσουν μια θρησκευτική αναβίωση επηρεάζοντας την ρωσική κοινωνικο-πολιτική δυναμική καθώς και τις εξωτερικές σχέσεις. Αυτό έχει οδηγήσει στην αναζωογόνηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της αυτοκρατορικής Ρωσίας ως "ο προστάτης των Ορθοδόξων Χριστιανών στη Μέση Ανατολή". Τα τελευταία χρόνια (την περίοδο Πούτιν),η Μόσχα έχει καταβάλει αυξημένη προσοχή σε αυτές τις κοινότητες με τον ισχυρισμό ότι έχει ένα προστατευτικό ρόλο (mospat.ru/en/09/02/2012). Από την εκλογή του Βλαντιμίρ Πούτιν τον Μάιο του 2012, η υποστήριξη των χριστιανικών κοινοτήτων έχει καταστεί πυλώνας της εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας. Για να εξυπηρετήσει το σκοπό αυτό, η Ρωσία έχει βασιστεί σε ιδρύματα ιστορικά και επιρροής, των οποίων ο ρόλος έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. 
Η αναβίωση της Ορθόδοξης Αυτοκρατορικής Εταιρείας Παλαιστίνης (IPPO ή IOPS)(που ιδρύθηκε το 1882), ήταν στον πυρήνα αυτής της πρωτοβουλίας (El Ghoul B., 96:2015). Από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, στην IPPO έχει δοθεί μια νέα ώθηση, ειδικά υπό την ηγεσία του προέδρου της, του (πρώην) πρωθυπουργού της Sergei Stepashin, ο οποίος ανέλαβε το 2007. Η διάδοση της ρωσικής γλώσσας και του πολιτισμού, καθώς και η προώθηση της Ορθόδοξης πίστης βρίσκονταν στο επίκεντρο των ανησυχιών του (Khadder Κ. and Zippori M., 2011).Επιπλέον, έχει ξεκινήσει το κτίσιμο πολιτιστικών έργων σε πόλεις με υψηλή συμβολική και θρησκευτική αξία. Για παράδειγμα, στις 18 Ιανουαρίου του 2011, ένα
ρωσικό μουσείο και ένα πάρκο, εγκαινιάστηκαν από τον (τότε) Ρώσο πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ και τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς στην Ιεριχώ (Khadder Κ.and Zippori M., 2011). Στις 26 Ιουνίου του 2012, ο πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν και ο Μαχμούντ Αμπάς άνοιξαν ένα ρωσικό Κέντρο για την Επιστήμη και τον Πολιτισμό χτισμένο σε δύο οικόπεδα που είχαν παραχωρηθεί από την Παλαιστινιακή Αρχή. Με την ευκαιρία αυτή, ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε: «Η Βηθλεέμ, μία πολύ γνωστή και σεβαστή πόλη σε όλο τον κόσμο, όπου ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε, χαιρετίζει σήμερα ένα ρωσικό κέντρο για την επιστήμη και τον πολιτισμό. [Το ρωσικό Κέντρο για την Επιστήμη και τον Πολιτισμό] ενσαρκώνει τη διαδοχή των πνευματικών και ανθρώπινων δεσμών που συνδέουν τη Ρωσία και την Αγία Γη για αιώνες, και καταδεικνύει τιςπρονομιακές σχέσεις μεταξύ των δύο λαών μας» (en.kremlin.ru/26/06/2012).
 Ορθόδοξη Αυτοκρατορική Εταιρεία Παλαιστίνης (ή IOPS=International Orthodox Palestine Society ή IPPO από το ρωσικό Императорское православное палестинское общество) αποτελεί την παλαιότερη ρωσική επιστημονική και ανθρωπιστική οργάνωση, νόμιμοι στόχοι της οποίας είναι η υποστήριξη της Ορθοδοξίας στην Παλαιστίνη, τη Συρία και το Λίβανο, να προωθήσει και να διευκολύνει το προσκύνημα των χριστιανών ορθοδόξων πιστών στους Αγίους Τόπους, να ενισχύσει την πνευματική επιρροή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την επιστημονική και ανθρωπιστική συνεργασία με τους λαούς της Μέσης Ανατολής. Επίσης Ανάμεσα στα πιο σημαντικά καθήκοντα της IOPS, υπό την διεύθυνση του Sergey Stepashin, είναι η ανάκτηση της περιουσίας και της γης. Ιδρύθηκε στις 21 Μαϊου του 1882, σταμάτησε το 1917 με διάταγμα του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Γ’ και αναβίωσε το 1992 με πρωτοβουλία των κρατικών
αρχών. Στις 3 Σεπτεμβρίου 2014, η IPPO άνοιξε ένα υποκατάστημα στο Ορθόδοξο
Κέντρο της Ναζαρέτ. 
Έξω από το Ισραήλ και τα παλαιστινιακά εδάφη, ο πρόεδρος Πούτιν συμμετείχε στα εγκαίνια ενός προσκυνητικού οίκου σε οικόπεδο που δώρισε ο βασιλιάς της Ιορδανίας Αμπντάλα ο Β’ το 2006, κοντά στο αρχαιολογικό και θρησκευτικό χώρο της Al-Maghtas (ή αλλιώς Βηθανία πέραν του Ιορδάνη) όπου ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, βάφτισε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ. 
Επιπλέον, ο πρόεδρος της IPPO ανακοίνωσε την έναρξη ενός ρωσικού σχολείου στη Δαμασκό κατά τη διάρκεια μιας ακαδημαϊκής συζήτησης στη Μόσχα στις 11 Νοεμβρίου 2014 (Moussa Β., Eyon M., 2014). Το Κρεμλίνο έχει επίσης αξιοποιήσει το δίκτυο των επιστημονικών και πολιτιστικών κέντρων, το οποίο ενισχύθηκε το 2008 με τη δημιουργία της Rossotrudnichestvo (=Ομοσπονδιακή Υπηρεσία για την Κ.Α.Κ., των συμπατριωτών Ρώσων που ζουν στο εξωτερικό, και της Διεθνούς Ανθρωπιστικής Συνεργασίας), στόχος της οποίας είναι η προώθηση της ρωσικής ήπιας ισχύος στο εξωτερικό (El Ghoul Β., 97: 2015).

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ 

http://dione.lib.unipi.gr/xmlui/bitstream/handle/unipi/10918/Kotrotsios_Aggelos.pdf?sequence=1&isAllowed=y

Ο Άγιος Διονύσιος Α΄ο Σοφός, Οικουμενικός Πατριάρχης + 23 Νοεμβρίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Α Ο ΣΟΦΟΣ + 23 Νοεμβρίου
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΤΗΤΩΡ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΗΣ ΔΡΑΜΑΣ
Ο Διονύσιος Α΄, ο επονομαζόμενος Σοφός, διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης την περίοδο 1467-1471 και 1488-1490.
Γεννήθηκε στη Δημητσάνα πριν το 1410. Σπούδασε στη Σχολή της Μονής Φιλοσόφου στην πατρίδα του. Εκάρη μοναχός στη Μονή Μαγγάνων στην Κωνσταντινούπολη και πνευματικός του πατέρας ήταν ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, Μητροπολίτης Εφέσου, ο οποίος τον χειροτόνησε διάκονο και πρεσβύτερο.Κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης συνελήφθη και οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Αδριανούπολη. Εκεί εξαγοράστηκε από τον άρχοντα Κυρίτζη και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Τον Ιανουάριο του 1467 εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης, υπό την προστασία της χριστιανής μητριάς του Μωάμεθ του Πορθητή, κυρα-Μάρως, η οποία ήταν κόρη του Δεσπότη της Σερβίας Γεωργίου Α΄ Μπράγκοβιτς και σύζυγος του Σουλτάνου Μουράτ Β΄.Πατριάρχευσε μέχρι το 1471. Συκοφαντήθηκε ότι κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του στην Αδριανούπολη υπέστη περιτομή, αλλά ο ίδιος απέδειξε το αβάσιμο της κατηγορίας. Κατόπιν παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στη Μονή Εικοσιφοινίσσης Δράμας, ως το 1488, οπότε επανεξελέγη από Σύνοδο που συνεκλήθη από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄. Το 1490 παραιτήθηκε λόγω γήρατος και επέστρεψε στην ίδια Μονή, της οποίας θεωρείται δεύτερος κτίτωρ, και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1492, οπότε πέθανε.Επί Πατριαρχίας Ιωακείμ Α΄ ανακηρύχθηκε άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ορίστηκε να τιμάται η μνήμη του στις 23 Νοεμβρίου. Το σκήνωμά του φυλλάσσεται στη Μονή Εικοσιφοινίσσης, εκτός από ένα τεμάχιο που δόθηκε το 1881 στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέα στο Άγιο Όρος και ένα άλλο που δόθηκε το 1955 στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Δημητσάνα. Μετά το θάνατό του είχε συνταχθεί ακολουθία προς τιμήν του, από τον Πρωτοσύγγελο της Μητρόπολης Ξάνθης Χρύσανθο, η οποία συμπληρώθηκε το 1819, κατόπιν εντολής του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄, από τον ιερομόναχο Ιλαρίωνα τον Σιναΐτη.
Επί Πατριαρχίας Ιωακείμ Α΄ ανακηρύχθηκε άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ορίστηκε να τιμάται η μνήμη του στις 23 Νοεμβρίου. 

Το σκήνωμά του φυλλάσσεται στη Μονή Εικοσιφοινίσσης, εκτός από ένα τεμάχιο που δόθηκε το 1881 στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέα στο Άγιο Όρος και ένα άλλο που δόθηκε το 1955 στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Δημητσάνα.

Η Ιερά Μονή Εικοσιφοινίσσης καταστράφηκε από τους Βούλγαρους το 1917. Πριν την καταστροφή της στο σκευοφυλάκειο της Μονής ήταν αποθησαυρισμένα πολλά και σημαντικά κειμήλια, ενώ ιδιαίτερα αξιόλογη ήταν η βιβλιοθήκη της, η οποία αριθμούσε 1300 τόμους βιβλίων, από τα οποία τα 400 ήταν χειρόγραφες μεμβράνες. Τη Μεγάλη Δευτέρα 27 Μαρτίου 1917, ο Βούλγαρος κομιτατζής Πανίτσας, άρπαξε τα περισσότερα κειμήλια και τα μετέφερε στη Βουλγαρία, όπου φυλάσσονται μέχρι σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Σόφιας. Τον Ιούνιο του ιδίου έτους Βούλγαροι στρατιώτες ανάγκασαν τους μοναχούς να εγκαταλείψουν το Μοναστήρι. Το 1923 ο Διευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου Αθηνών, καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας Γεώργιος Σωτηρίου μετέβη στη Σόφια, για να ζητήσει την επιστροφή των κλαπέντων αντικειμένων (907 ιερά λατρευτικά αντικείμενα, 430 χειρόγραφους κώδικες, 467 αρχέτυπα, κ.ά.), αλλά επεστράφησαν μόνον επτά  «Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε μέχρι τέλους την –με κάθε νόμιμο και ηθικό μέσο– διεκδίκηση των πατρώων θησαυρών μας» υπογράμμισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος σε εκδήλωση παρουσίασης έκδοσης αφιερωμένης στα εκατό χρόνια από τη λεηλασία σπάνιων ιστορικών κειμηλίων από τη Μονή Εικοσιφοινίσσης του Παγγαίου από Βούλγαρους επιδρομείς, κατά τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης απηύθυνε έκκληση προς τις ελληνικές κρατικές και πολιτικές Αρχές να εντάξουν το αίτημα «της απροφασίστου επιστροφής όλων των υπό των Βουλγάρων αρπαγέντων θησαυρών των μονών της Μακεδονίας» στις διμερείς επαφές, αλλά και στο νομικό πλαίσιο της ΕΕ. Ανέφερε ότι σπάνιας ιστορικής αξίας κειμήλια, αρχαία χειρόγραφα, αφιερώματα, εικόνες και άλλοι «θησαυροί πνευματικοί και πολιτιστικοί των Ελλήνων» οι οποίοι «ηρπάγησαν, χωρίς φόβο Θεού» από μοναστήρια της Μακεδονίας, εκείνη την εποχή, «εφυγαδεύθησαν» στη γειτονική χώρα και είτε κρύπτονται σε μυστικές συλλογές, είτε εκτίθενται σε μουσεία «ως δείγματα ενός δήθεν βουλγαροβυζαντικού πολιτισμού», ή και πουλήθηκαν παράνομα σε μουσεία και βιβλιοθήκες τρίτων χωρών. Εξήρε, μάλιστα, τη στάση της Λουθηρανικής Θεολογικής Σχολής του Σικάγου, η οποία προ διετίας επέστρεψε μια Καινή Διαθήκη του 9ου αι., κειμήλιο της μονής της Παναγίας Εικοσιφοίνισσας (Κώδιξ 1424), που είχε αποκτήσει σε δημοπρασία, και πρόσθεσε: «Όλα τα υπόλοιπα κατακρατούνται ακόμη παρά πάσα έννοια δικαίου, πάντα νόμον ηθικής και παρά τις αλλεπάλληλες εκκλήσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου προς την ανωτάτην πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της Βουλγαρίας και προς το πατριαρχείο της Σόφιας. Πρόκειται για μια μεγάλη πληγή στο σώμα της Ρωμιοσύνης, η οποία παραμένει ανοιχτή και χάσκουσα, επί ένα ολόκληρο αιώνα».Ο Πατριάρχης συνέχισε λέγοντας ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η μητρόπολη της Δράμας και άλλες πληγείσες μητροπόλεις, δεν θα παραιτηθούν από το στόχο της επιστροφής όλων των κλεμμένων κειμηλίων και πρόσθεσε: «Οφειλετικώς, κρατούμε το θέμα ανοιχτό και δεν θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι της πλήρους και τελείας διευθετήσεώς του, δηλαδή μέχρι να μας επιστραφεί και το τελευταίο εκ των διαρπαγέντων ιερών και οσίων».
Ο κ. Βαρθολομαίος τοποθετήθηκε για το θέμα σε ομιλία του με αφορμή την παρουσίαση του τόμου Η λεηλασία της Εικοσιφοινίσσης – Εκατό χρόνια από την κλοπή (1917-2017), σε κοινή εκδήλωση των μητροπόλεων Δράμας και Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως, στη μονή Λαζαριστών. Στην εκδήλωση μίλησαν επίσης οι μητροπολίτες Δράμας Παύλος και Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως Βαρνάβας, ο αγιορείτης γέρων Νικόδημος Αγιοπαυλίτης, ο συγγραφέας του βιβλίου, καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Γιώργος Παπάζογλου, και ο αναπληρωτής καθηγητής αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Πατρών Σταύρος Μαμαλούκος.

Οικουμενικός Πατριάρχης: “Μένομεν και αγωνιζόμεθα, διότι αυτό είναι η αμετάκλητος απόφασίς μας”

Οικουμενικός Πατριάρχης: “Μένομεν και αγωνιζόμεθα, διότι αυτό είναι η αμετάκλητος απόφασίς μας”

Με λαμπρότητα ο εορτασμός των Εισοδίων της Θεοτόκου στον πανηγυρίζοντα Ι.Καθεδρικό Ναό της Παναγίας στο Πέρα

Την αποφασιστικότητα της “πονεμένης Ρωμηοσύνης” να μην εγκαταλείψει τον καλόν αγώνα της διασώσεως της παρουσίας και της μαρτυρίας της στην φυσική και ιστορική κοιτίδα της υπογράμμισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στην ομιλία του, μετά την Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία, στην οποία προεξήρχε, για την εορτή των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου, την Πέμπτη, 21 Νοεμβρίου, στον πανηγυρίζοντα φερώνυμο Ι.Καθεδρικό Ναό της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, στην μεγαλώνυμο Κοινότητα Σταυροδρομίου.

Στην ομιλία του ο Παναγιώτατος, τόνισε, μεταξύ άλλων:

“Παραμένομεν εις τα “αγιασμένα χώματα”, διότι εδώ είναι η Πόλις της Παναγίας της Παμμακαρίστου, η Πόλις των Πατέρων ημών, το πάνσεπτον Κέντρον της Ορθοδοξίας.
Συνεχίζομεν εδώ, διότι εδώ εγεννήθημεν, εδώ είναι η πατρίς μας, εδώ είναι τα πάντα γνώριμα και οικεία δι’ ημάς. Αγαπώμεν τα πάντα, επειδή τα γνωρίζομεν, και τα γνωρίζομεν επειδή τα αγαπώμεν.
Εμμένομεν, διότι εδώ ευρίσκεται η ιστορία μας, το παρόν και το μέλλον μας, τα αχνάρια και το άρωμα του πολιτισμού μας, διότι εδώ δεν είμεθα ξένοι, και τίποτε δεν μας είναι ξένον και αλλότριον.
Μένομεν και αγωνιζόμεθα, διότι αυτό είναι η αμετάκλητος απόφασίς μας, διότι θέλομεν να φυλάσσωμεν Θερμοπύλας, “ποτέ από το χρέος μη κινούντες”.
Παραμένομεν εις την Πόλιν μας, διότι πιστεύομεν εις την πρόνοιαν του αγαθοδότου Θεού. Εδώ μας έταξεν ο Κύριος, και γνωρίζομεν ότι “τους αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν (Ρωμ. η΄, 28).
Συνεχίζομεν “θαρρούντες πάντοτε”, και καλούμεν τους εν τη ξένη ομογενείς, όχι απλώς να μη λησμονούν την Πόλιν των, αλλά να επιστρέψουν εις τα πάτρια, όπου η ζωή των θα αποκτήσει νόημα απροσμέτρητον, θα ανοίξουν εις αυτούς νέοι ορίζοντες υπαρξιακής πληρότητος. Απευθυνόμενοι δε, κατά την ιεράν ταύτην στιγμήν, προς τους νέους μας, οι οποίοι εγεννήθηκαν αλλαχού, λέγομεν ότι πρέπει να ανακαλύψουν τας ρίζας των, να κατανοήσουν ότι αποτελεί μέγα προνόμιον δι’ αυτούς να είναι συνειδητά μέλη της Ομογενείας, να μετέχουν εις τας περιπετείας της, να συμβάλλουν εις τους αγώνας της.
Ζη η Ομογένεια, με πνευματικόν Κέντρον το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, το σέμνωμα του Γένους. Η Μεγάλη Εκκλησία ασκεί την διορθόδοξον, την διαχριστιανικήν, την διαθρησκειακήν, την ειρηνοποιόν οικουμενικήν αποστολήν της, δίδει την μαρτυρίαν της Ορθοδόξου πίστεως, της αγάπης και της ελπίδος, ενώπιον των σημείων των καιρών, ταυτοχρόνως δε μεριμνά ανυστάκτως διά τα ενταύθα και εν απάση τη δεσποτεία Κυρίου τέκνα της, διά την διαποίμανσιν και την κατά Χριστόν οικοδομήν των.”

Με τον Παναγιώτατο συλλειτούργησαν οι Αρχιερείς Γέρων Δέρκων Απόστολος, Τρανουπόλεως Γερμανός, Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Μύρων Χρυσόστομος, Ικονίου Θεόληπτος, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος, Αμερικής Ελπιδοφόρος και Κυδωνιών Αθηναγόρας. Στη Θεία Λειτουργία συμμετείχαν και οι Καθηγούμενοι των Αγιορειτικών Μονών Σίμωνος Πέτρας Ελισσαίος και Εσφιγμένου Βαρθολομαίος. Κατά τη διάρκειά της, ο Παναγιώτατος χειροτόνησε στο βαθμό του διακόνου τον υποδιάκονο Κωνσταντίνο Ταλιαδούρο, έγγαμο και θεολόγο, δίνοντάς του το όνομα Νικηφόρος.

Στην ομιλία του, πριν από τη χειροτονία του νέου κληρικού, ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε με συγκίνηση στην κοινή τους καταγωγή, από το χωριό των Αγίων Θεοδώρων της Ίμβρου, στις ομορφιές της ιδιαίτερης πατρίδας τους και στα περικαλή εξωκκλήσια που οικοδόμησε η ευσέβεια των κατοίκων της, “την οποία καλείται να συνεχίσει και να μεταλαμπαδεύσει εις τους μεταγενεστέρους η γενεά των σημερινών νέων Ιμβρίων, είτε εγεννήθησαν εις τον τόπον μας, είτε εν τη ξένη από εκπατρισθέντας Ιμβρίους γονείς”.

Ο Παναγιώτατος απευθυνόμενος στον υποψήφιο κληρικό είπε ότι του δίδει το όνομα Νικηφόρος, από τον Επίσκοπο Αμορίου Νικηφόρο, Ηγούμενο της Ι.Μονής Βλατάδων Θεσσαλονίκης, ο οποίος τον είχε υπό την πατρική προστασία του κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, αλλά και προς τιμήν του μακαριστού Μητροπολίτου Νικηφόρου Γλυκά, από το Γλυκύ της Ίμβρου, ο οποίος αφού δίδαξε στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης, έγινε Μητροπολίτης Ίμβρου και αργότερα Μηθύμνης στην Λέσβο. Τον προέτρεψε μάλιστα να μιμηθεί τον μακαριστό Ιερέα του χωριού τους, π. Αστέριο, που υπηρέτησε επί 40 χρόνια τις πνευματικές και θρησκευτικές ανάγκες των κατοίκων του, με υποδειγματική πιστότητα και αφοσίωση στο καθήκον.

“Να αγαπήσεις τους ολίγους χριστιανούς μας που ζουν εις το πολύπαθο νησί μας και, όχι να έχεις αγάπη, αλλά να γίνεις αγάπη, αγάπη τελεία, ανυστερόβουλος, ανιδιοτελής, προσφέρουσα, θυσιαζομένη και όχι λαμβάνουσα. Όταν, ιδιαιτέρως εμείς οι κληρικοί, όταν γίνουμε αγάπη, όπως οφείλουμε, είμεθα διά όλους αγάπη και όχι διά μερικούς. Γι’ αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε ότι ο Θεός πάντοτε τους πάντας αγαπά”

Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Μοναχός Κοσμάς Σιμωνοπετρίτης, Αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους, ο οποίος, μεταξύ άλλων, σημείωσε:

“Σήμερον, εορτήν των Εισοδίων, καλούμεθα να εμπνευσθώμεν από την ζωήν της αφιερώσεως της Θεοτόκου και να συνακολουθήσωμεν την πορείαν Της, να κοινωνήσωμεν, κατά δύναμιν, του βιώματος αυτής της αποταγής πάντων χάριν του Θεού, και να μαρτυρήσωμεν της ευσεβείας, “το μέγα μυστήριον”. Συγχρόνως δε καλούμεθα να επικαλούμεθα αδιαλείπτως την Δέσποιναν Θε-οτόκον, όπως έγραφε χαρακτηριστικώς ο αοίδημος Καθηγούμενος της Ιεράς ημών Μετανοίας Γέρων Ιερώνυμος ο Σιμωνοπετρίτης: “Διά πάσαν μας ανάγκην οφείλομεν να ζητώμεν την Παναγίαν βοηθόν και προστάτην και μεσίτην προς τον Θεόν, διότι είναι εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος, καθώς ο Υιός Της, και αγαπά και θέλει πάντοτε να μας προστατεύη και δύναται τα πάντα, διότι ειναι Μήτηρ Θεού, καθώς μαρτυρεί της Εκκλησίας το λόγιον: Πολύ ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου”. Αυτήν ας παρακαλέσωμεν να διανέμη των χαρισμάτων την γαλήνην τη ψυχή ημών, βρύουσα ζωήν τοις τιμώσι ταύτην κατά χρέος”.

Στη Θεία Λειτουργία παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Μητροπολίτης Γέρων Νικαίας Κωνσταντίνος, οι Επίσκοποι Αμορίου Νικηφόρος και Μηδείας Απόστολος, Άρχοντες Οφφικιάλιοι της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, ο Πρέσβης της Ελλάδος στην Άγκυρα Μιχαήλ Χρήστος Διάμεσης, ο βουλευτής Κωνσταντίνος Γκιουλέκας, Πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων, τα μέλη της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων για τον Ελληνισμό της Διασποράς, υπό τον Πρόεδρό της, βουλευτή Σάββα Αναστασιάδη, η Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Γεωργία Σουλτανοπούλου, παράγοντες της Ομογενείας, Καθηγητές και μαθητές του Ζαππείου και του Ζωγραφείου Λυκείου, και πλήθος πιστών από την Πόλη και το εξωτερικό.

Μετά την Απόλυση, ο Οικουμενικός Πατριάρχης απένειμε το Οφφίκιο του Άρχοντος Ασηκρήτη στον κ.Αναστάσιον Βαβούσκο, Νομικό και Κανονολόγο.

“Ανήκετε πλέον εις τον κύκλον των συνεργατών της ημών Μετριότητος και των συναγωνιστών αυτής διά την προάσπισιν των δικαίων της πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Ορθοδοξίας, και δη εν τη ιδιοτήτι υμών ως εγκρατούς και εγκρίτου νομικού και κανονολόγου. Καλείσθε να εκφράζειτε το πνεύμα του Φαναρίου και τας αξίας του πανταχού και πάντοτε, και να δίδετε καλήν μαρτυρίαν εν των κόσμω, με ακλόνητον πιστότητα εις την πατρώαν παρακαταθήκην, αλλα και με σύγχρονον πνεύμα”, σημείωσε ο Παναγιώτατος στην ομιλία του προς τον νέο Άρχοντα.

Στην αντιφώνησή του, ο νέος Άρχων, ευχαρίστησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη για την ιδιαίτερη τιμή που του επιφύλαξε και διαβεβαίωσε ότι όπως έπραττε πάντοτε θα συνεχίσει να στηρίζει τα δίκαια και την αποστολή της Μητρός Εκκλησίας.

Στη συνέχεια τον Παναγιώτατο προσφώνησαν ο Μητροπολίτης Τρανουπόλεως κ. Γερμανός, Αρχιερατικώς Προϊστάμενος της Κοινότητος και ο κ. Γεώργιος Παπαλιάρης, Πρόεδρος της Εφοροεπιτροπής, ο οποίος αναφέρθηκε στα πεπραγμένα της Κοινότητος, καθώς καί στις σχεδιαζόμενες μελλοντικές δράσεις της. Στην αντιφώνησή του ο Παναγιώτατος, αφού συνεχάρη τον Μητροπολίτη Τρανουπόλεως και τον Πρόεδρο και τα μέλη της Εφοροεπιτροπής για το έργο τους, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην παρουσία του νέου Πρέσβη της Ελλάδος Μιχαήλ Χρήστου Διάμεση, στον οποίο
ευχήθηκε καλή και καρποφόρο θητεία, επ΄αγαθώ των δύο γειτόνων και συμμάχων χωρών και των λαών τους. “Το Οικουμενικό μας Πατριαρχείον ευλογεί κάθε προσπάθειαν περαιτέρω προσεγγίσεως και συνεργασίας των, διά την ειρήνην και την ευστάθειαν εις την περιοχήν”, σημείωσε χαρακτηριστικά ο Πατριάρχης. Στη συνέχεια καλωσόρισε τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου, και χαιρέτησε με εγκαρδιότητα την παρουσία των Αρχόντων Οφφικιαλίων του Θρόνου από τις ΗΠΑ, οι οποίοι πραγματοποιούν προσκυνηματική επίσκεψη, με επί κεφαλής τον νέο Ποιμενάρχη τους, Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο.

Ακολούθως, στην Κοινοτική Αίθουσα ο νέος Διάκονος Νικηφόρος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον Παναγιώτατο,και τον διαβεβαίωσε για την απόλυτη αφοσίωσή του προς τη Μητέρα Εκκλησία. 

Ο νέος Πρέσβης της Ελλάδος στην Άγκυρα επισκέφθηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο

Ο νέος Πρέσβης της Ελλάδος στην Άγκυρα επισκέφθηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο


Την Έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου επισκέφθηκε την Τετάρτη, 20 Νοεμβρίου για πρώτη φορά μετά την πρόσφατη ανάληψη των καθηκόντων του, ο νέος Πρέσβης της Ελλάδος στην Άγκυρα, κ.Μιχαήλ Χρήστος Διάμεσης.

Ο κ.Διάμεσης, ο οποίος συνοδευόταν από τη Γενικό Πρόξενο της Ελλάδος στην Πόλη κυρία Γεωργία Σουλτανοπούλου, έγινε δεκτός από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, με τον οποίο είχαν μακρά συζήτηση για θέματα της ζωής και των πρωτοβουλιών της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, καθώς και για ζητήματα της Ομογενείας της Πόλεως, της Ίμβρου και της Τενέδου.

Ο Παναγιώτατος είχε γνωρίσει τον κ.Πρέσβη κατά τη διάρκεια επισκέψεώς του στο Κάιρο, όπου ο κ.Διάμεσης υπηρετούσε πριν μετατεθεί στην Άγκυρα.