ΘΡΗΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

 

Θρήνοι για την Άλωση της Πόλης!..
"Ο ΘΕΟΣ, ἤλθοσαν ἔθνη εἰς τὴν κληρονομίαν σου, ἐμίαναν τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν σου, ἔθεντο ῾Ιερουσαλὴμ ὡς ὀπωροφυλάκιον. 2 ἔθεντο τὰ θνησιμαῖα τῶν δούλων σου βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ, τὰς σάρκας τῶν ὁσίων σου τοῖς θηρίοις τῆς γῆς· 3 ἐξέχεαν τὸ αἷμα αὐτῶν ὡσεὶ ὕδωρ κύκλῳ ῾Ιερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἦν ὁ θάπτων. 4 ἐγενήθημεν ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν, μυκτηρισμὸς καὶ χλευασμὸς τοῖς κύκλῳ ἡμῶν. 5 ἕως πότε, Κύριε, ὀργισθήσῃ εἰς τέλος, ἐκκαυθήσεται ὡς πῦρ ὁ ζῆλός σου; 6 ἔκχεον τὴν ὀργήν σου ἐπὶ τὰ ἔθνη τὰ μὴ γινώσκοντά σε καὶ ἐπὶ βασιλείας, αἳ τὸ ὄνομά σου οὐκ ἐπεκαλέσαντο, 7 ὅτι κατέφαγον τὸν ᾿Ιακώβ, καὶ τὸν τόπον αὐτοῦ ἠρήμωσαν"( Ψαλμός 78 , 1-7 ). 

 Ω Πόλις, Πόλις πόλεων πασών κεφαλή!

Ω Πόλις, Πόλις κέντρου των τεσσάρων του κόσμου μερών!

Ω  Πόλις, Πόλις Χριστιανών καύχημα και βαρβάρων αφανισμοί.

Ω  Πόλις, Πόλις άλλη παράδεισος φυτευθεισα πρὸς δυσμάς,

έχουσα ένδον φυτὰ πάντοτα βρίθουσα καρποὺς πνευματικούς!

Ποῦ σου το κάλλος, παράδεισε;

Διαβάστε μερικά τραγούδια που έψαλε ο ελληνικός λαός για την Άλωση της Πόλης και την Αγιά-Σοφιά, έτσι όπως ακριβώς σώζονται από πολλούς χρονικογράφους και ιστορικούς της εποχής εκείνης!..

Σώπασε κυρά Δέσποινα

Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,
σημαίνει και η Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι
με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες,
κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.

Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης
κι απ' την πολλή την ψαλμουδιά, εσειόνταν οι κολώνες.
Να μπούνε στο χερουβικό και να 'βγη ο βασιλέας,
φωνή τους ήρθε εξ' ουρανού κι απ' Αρχαγγέλου στόμα.

Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ' άγια,
παπάδες πάρτε τα ιερά και 'σεις κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψη.

Μον' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρθουνε τρία καράβια
το 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιο,
το τρίτο το καλύτερο την ΄Αγια Τράπεζά μας
μη μας την πάρουν τα σκυλιά, μη μας την μαγαρίσουν.

Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες
"Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι".
(Δημοτικό)

Της Αγια-Σοφιάς

Σημαίνει ο Θιός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,
σημαίνει κι η Αγια Σοφιά, το μέγα μοναστήρι,
με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες,
κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.
Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης,
κι απ΄την πολλήν την ψαλμουδιά εσειόντανε οι κολόνες.
Να μπούνε στο χερουβικό και να 'βγει ο βασιλέας,
φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ' αρχαγγέλου στόμα:
"Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα 'αγια,
παπάδες πάρτε τα γιερά και σεις κεριά σβηστήτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.
Μόν' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρτουνε τρία καράβια°
το 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιο,
το τρίτο το καλύτερο, την άγια τράπεζά μας,
μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν".
Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες.
"Σώπασε κυρά Δέσποινα, και μη πολυδακρύζεις,
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας είναι".
(δημοτικό)

Πάρθεν η Ρωμανία

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην°
ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,
επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον.
Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,
εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,
Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης°
έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.
Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.
"Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!"
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια
κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,
-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι
-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία 'πάρθεν.
-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.

(Δημοτικό τραγούδι του Πόντου)

Το ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης

Θρήνος κλαυθμός και οδυρμός και στεναγμός και λύπη,
Θλίψις απαραμύθητος έπεσεν τοις Ρωμαίοις.
Εχάσασιν το σπίτιν τους, την Πόλιν την αγία,
το θάρρος και το καύχημα και την απαντοχήν τους.
Τις το 'πεν; Τις το μήνυσε; Πότε 'λθεν το μαντάτο;
Καράβιν εκατέβαινε στα μέρη της Τενέδου
και κάτεργον το υπάντησε, στέκει και αναρωτά το:
-"Καράβιν, πόθεν έρκεσαι και πόθεν κατεβαίνεις;"
-"Ερκομαι ακ τα' ανάθεμα κι εκ το βαρύν το σκότος,
ακ την αστραποχάλαζην, ακ την ανεμοζάλην°
απέ την Πόλην έρχομαι την αστραποκαμένην.
Εγώ γομάριν Δε βαστώ, αμέ μαντάτα φέρνω
κακά δια τους χριστιανούς, πικρά και δολωμένα.
(δημοτικό, απόσπασμα)

1.«Πήραν την Πόλη μωρέ πήραν την, πήραν τη Σαλλονίκη
Πήραν και την Αγιό Σοφιά το μέγα μαναστήρι 
Πώ ΄χει σαρανταδυό ΄κλησιές κι εξήντα δυο καμπάνες
Κάθε καμπάνα και παπάς κάθε παπάς και ψάλτης» (Ηπείρου)

2.«Ν’ ανέβαινα πολύ ψηλά, ψηλά παν’ τα ουράνια
Να διω την Πόλ’ πως καιητι, τα κάστρα πως ρημάζουν
΄Πο μια μερια ν ‘ ιδείν φωτιά, ‘πο την αλλ’ χάρος την δέρνει 
Τα μοναστήρια καίγουντι κι οι εκκλησιές χαλιούντι
Πήραν μανάδες με παιδιά και πεθερές με τσ’ νύφες
Πήραν μια χήρα παπαδιά με δυο με τρεις νιφάδες» (Μάλγαρα Ανατ.Θράκης)

3.«Να ΄μαν δεντρί στη Βενετιά, χρυσή μηλιά στην Πόλη 
και κόκκινη τριανταφυλλιά, μεσ’ τους επτά ουράνους
Ν’ ανέβαινα να βίγλιζα την Πόλη πως τουρκεύει
Πόλη μου για δεν χαίρεσαι, για δε βαρείς παιγνίδια
Το πώς μπορώ να χαίρομαι και να βαρώ παιχνίδια
Μέσα με δέρνει ο θάνατος, ν’ όξω με δέρνει ο Τούρκος
Κι απ’ τη δεξιά μου τη μεριά, Φράγκος με πολεμάει…» (Καππά Καρδίτσας)

ΤΟ ΜΑΝΤΑΤΟ

Η είδηση της Άλωσης, στους θρήνους, φτάνει άλλοτε από το πουλί που γυρνά με καμένα φτερούδια από την Πόλη, άλλοτε από το παιδί της χήρας που διαβάζει τα χαρτιά, άλλοτε από το καράβι κι άλλοτε από άγγελο σταλμένο απ’ το Θεό…: «ας πάψει το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ’ άγια γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει…»

4.«Ένα πουλάκι ξέβγαινε πω μέσα από την Πόλη, 
Χρυσά ήταν τα φτερούδια του, χρυσά και κεντημένα
Κι ήταν καημένα από φωτιά και μαυροκαπνισμένα
πες μας πες μας πουλάκι μου, κανα καλό χαμπάρι
Τι να σας πω μαύρα παιδιά, τι να σας μολογήσω
Πήραν την Πόλιν η Τουρκιά, πήραν και το Φανάρι
Πήραν και την Αγια Σοφιά.»(Ελασσόνας)

5.«Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλιν
ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,
επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον.
Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,
εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,
Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης°
έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.
Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.
"Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!"
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια
κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,
-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι
-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία 'πάρθεν.
-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.» (Πόντου)

6.«Που πας μωρέ που πάς χελιδονάκι μου
Που πας χελιδονάκι μου, που πας με τον αγέρα
Πάνω μωρέ πάνω μαντάτα στη Φραγκιά
Πάνω μαντάτα στη Φραγκιά, μαντάτα για την Πόλη
Πήραν μωρέ πήραν, την Πόλη πήρανε
Πήραν την Πόλη πήρανε, πήραν τη Σαλλονίκη
Πήραν μωρέ πήραν και την Αγια Σοφιά
Πήραν και την Αγια Σοφιά, το Μέγα Μαναστήρι 
Βγάλτε μωρέ βγάλτε παπάδες τα ιερά
Βγάλτε παπάδες τα ιερά κι εσείς κεριά σβηστείτε
Γιατί μωρέ γιατ’ είναι θέλημα Θεού
Γιατ’ είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει» (Ηπείρου)

7«Γιατί πουλί μ΄ δεν κελαηδείς πως κελαηδούσες πρώτα
Για πως μπορώ να κελαηδώ ;
Με κόψαν τα φτερούδια μου, με πήραν τη λαλιά μου
Μας πήρανε μπρ’ αμάν την Πόλη μας και την Αγια Σοφιά μας
Κλαίγει πικράν η Παναγιά» (θρήνος Θράκης)

8.«Εσείς πουλιά πετούμενα, πετάτε στον αέρα
Στείλτε χαμπέρια στη Φραγκιά στη Μοσχοβιά μαντάτα
Πήραν την πόλη πήρανε, πήραν τη Σαλλονίκη
Πήραν και την Αγια Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι
Και η κυράτσα Παναγιά στην πόρτα ακουμπισμένη
Χρυσό μαντήλιν εκρατεί, τα δάκρυα της σφουγγούσε
Και τους μαστόρους έλεγε και τους μαστόρους λέγει
Πάψτε μαστόροι τη δουλειά, μη χάνετε καιρό σας
Εδώ τζαμί δε γίνεται, για να λαλούν χοτζάδες,
εδώ θα μένει η Αγια Σοφιά…» (Δυτ. Μακεδονίας)

9.«Ισείς πουλιά μ’ πιτούμενα, πιτάτι στουν αέρα
Χαμπέρ να πάτι στο Μοριά, χαμπέρι στην Ελλάδα:
«Τούρκοι την Πόλη πήρανε» , πήραν τη Σαλλονίκη
Πήραν και την’ Αγια Σοφιά, το μέγα μοναστήρι
Πώ χει τριακόσια σήμαντρα κι αξήντα δυο καμπάνες
Κάθε καμπάνα και παπάς κάθε παπάς και διάκος
Τούρκοι την Πόλη πήρανε..» (Νιγρίτα Σερρών)

10.«Από την Πόλη ως τη Σαλλονίκη, Χρυσός αητός βγήκε να γκιζιρήσει
Χρυσός αητός βγήκε να γκιζιρήσει, νούδι γκιζιρούσι, νούδι κι πετούσι
Μον΄ περπατούσι κι ηλεγεν Ελένη μ’ πήραν την πόλ’ πήραν τη Σαλλονίκη
Πήραν την Πολ’ πήραν την Σαλλονίκη, πήραν το Μέγα Μοναστήρι
Πω χει τριακόσια σήμαντρα Ελένη μ’ κι ηξήντα δυο καμπάνες
Κι ηξήντα δυο καμπάνες και χίλιους καλογέρους» (Καρδίτσας)

11.«Θέλω ν’ ανέβω σε βουνό, πέρδικα, μαρή πέρδικα
γιε μ’ τους κάμπους ν΄ αγναντέψω,
πέρδικα, μαρή πέδικά μου.
Βρίσκω μια πετροπέρδικα, πέρδικα, μαρή πέρδικα
Γιε μ’ μια πετροπεριστέρα
Πέρδικα, πετροπέρδικά μου.
Να λέει τραγούδι θλιβερό, πέρδικα, μαρή πέρδικα
Γιε μ’ να λέει μοιρολόγι
Πέρδικα, μαρή πέρδικά μου.
Μοιρολογούσε κι έλεγε, πέρδικα, μαρή πέρδικα
Γιε μ’ μοιρολογάει και λέει,
Πέρδικα, μαρή πέρδικά μου.
Οι Τούρκοι επήραν τη Σοφιά, πέρδικα, μαρή πέρδικα
Γιε μ’ το Μέγα Μαναστήρι
Πέρδικα, πετροπέρδικά μου
Πήραν άσπρα, πήραν φλωριά
Πήραν μανάδες και παιδιά μου…» (Ανατ. Στερεάς Ελλάδας)

12. «Θρήνος κλαυθμός και οδυρμός και στεναγμός και λύπη,
Θλίψις απαραμύθητος έπεσεν τοις Ρωμαίοις.
Εχάσασιν το σπίτιν τους, την Πόλιν την αγία,
το θάρρος και το καύχημα και την απαντοχήν τους.
Τις το 'πεν; Τις το μήνυσε; Πότε 'λθεν το μαντάτο;
Καράβιν εκατέβαινε στα μέρη της Τενέδου
και κάτεργον το υπάντησε, στέκει και αναρωτά το:
-"Καράβιν, πόθεν έρκεσαι και πόθεν κατεβαίνεις;"
-"Ερκομαι ακ τα' ανάθεμα κι εκ το βαρύν το σκότος,
ακ την αστραποχάλαζην, ακ την ανεμοζάλην°
απέ την Πόλην έρχομαι την αστραποκαμένην.
Εγώ γομάριν Δε βαστώ, αμέ μαντάτα φέρνω
κακά δια τους χριστιανούς, πικρά και δολωμένα.»

13.«Στην Πόλη γράφουν τα χαρτιά, στη Σαλλονικ’ τα στέλνουν
Κανάς δεν πάει να τα δει, κανάς δεν τα διαβάζει
Μόνο της χήρας το παιδί πααιν΄ και τα διαβάζει
Η μάνα του τον ρώτησι κι η μάνα του του λέει
Παιδί μ’ τι γράφουν τα χαρτιά, τι μολογάει το γράμμα
Αυτό που γράφουν τα χαρτιά ο Θιός να μην το δώσει
Θέλει να γίνει πόλεμος, η Πόλη να τουρκέψει» (Σαγιάδες Τρικάλων)

14.«Σημαίνει ο Θιός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια (…)
(Θράκης)
(Βλέπε πρώτο τραγούδι: «Σώπασε κυρά Δέσποινα»)

15.«Τρεις καλογέροι κρητικοί και τρεις απ’ τ’ Άγον Όρος
Καράβιν αρματώνουνε και καλοσυγυρίζουν
Στην πρύμνη βάζουν το σταυρό, στη μεσ’ τον Πατριάρχη
Και ψάλλαν το χερουβικό και τ’ άξιον εστίν ως
Φωνή ηκούσθη εξ ουρανού, εκ στόματος αγγέλου
Ας πάψει το χερουβικό και τ’ άξιον εστίν ως
Πήραν οι Τούρκοι τη Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι
Πώ ΄χει τριακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυο καμπάνες» (Μακεδονίας)

16.«Τρεις καλογέροι κρητικοί, ωρέ και τρεις Αγιονορείτες
καράβι ν’ α – κι αμάν αμάν, καράβι ν’ αρματώνανε
Καράβι αναματώσανε σ’ ένα βαθύ λιμάνι
Φωνή ακόυστη εξ ουρανού κι απ’ αρχαγγέλου στόμα:
«Πήραν την Πόλη, πήραν την , πήραν τη Σαλλονίκη
πήραν και την Αγια Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι…»(Πελοποννήσου)

17.«Σήμερα ψέλνουν εκκλησιές κι όλα τα μοναστήρια
Ψέλνει και η Αγια Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι,
Με τετρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυο καμπάνες
Κάθε καμπάνα και παπάς
Ψιλή φωνή εξέβγηκε μέσα απού τα ουράνια:
«Αγία Σοφία πάρθηκε σ’ Αγαρηνών τα χέρια 
να κόψουνε οι ψαλμωδιές» (Μ. Ασίας, Βιθυνίας)

«…ΤΟ ΄ΝΑ ΦΩΡΤΩΝΕΙ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ Τ’ ΑΛΛΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ…»

Μετά την άλωση οι πιστοί έτρεξαν να περισώσουν τα ιερά τους, την άγια τράπεζα, το σταυρό, το ευαγγέλιο, τα εικονίσματα. Τα καράβια ετοιμάζονται για το έργο της μεταφοράς. Το μοτίβο γνωστό και κοινό σε πολλά τραγούδια του τόπου μας.

18.«Τρία καράβια – βόηθα Παναγιά – τρία καράβια φεύγουνε
που μέσα που την Πόλη, κλαίει καρδιά μ’ κλαίει
καρδιά μ’ κι αναστενάζει
Το ΄να φουρτώ – βόηθα Παναγιά – το ’να φουρτώνει το σταυρό
Κι τα’ άλλου του Βαγγέλιου κλαίει καρδιά μου κλαίει
καρδιά μ’ κι αναστενάζει
Το τρίτο το – βοήθα Παναγιά – το τρίτο το καλύτερο
Την ¨Αγια Τράπεζά μας, κλαίει καρδιά μου κλαίει
καρδιά μ’ κι αναστενάζει
Μη μας τα πά – βόηθα Παναγιά – μη μας τα πάρουν οι άπιστοι
Και μας τα μαγαρίσουν, κλαίει καρδιά μου κλαίει
καρδιά μ’ κι αναστενάζει
Η Παναγιά αναστέναξι κι δάκρυσαν οι κόνις….» (Ανατ. Θράκης)

19«Μον’ δώστε λόγο στη Φραγκιά, να’ ρθουν τρία καράβια
Το ΄να να πάρει το σταυρό και τ’ άλλο το ευαγγέλιο
Το τρίτο το τρανίτερο την άγια τράπεζά μας
Μη μας τα πάρουν οι άπιστοι και μας τα μαγαρίσουν
Κι η Δέσποινα ως τα’ άκουσε, τα μάθια τσε δακρύσαν
Κι ο Μιχαήλ κι ο Γαβριήλ την επαρηγορούσαν
Σώπασ’ αφέντρα μ’ και κυρά και μην πολύ δακρύζεις
Πάλαι με χρόνια με καιρούς, πάλαι δικά μας θα ’ναι» (Βορείου Αιγαίου)

«…ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΤΟ ΜΕΓΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ…»

Η ελπίδα της απελευθέρωσης της Πόλης, συνόδευε τα τραγούδια και τους θρήνους των «ρωμιών» από τα πρώτες κι όλες εκείνες μέρες της άλωσης. Ονειρεύονταν το χτίσιμο ξανά της Πόλης και το «ξαναλειτούργημα» στην Αγια Σοφιά, όνειρο που αποτύπωνεται στους στίχους των θρήνων τους…

20. «Ανάμεσα τρεις θάλασσες, τριανταφυλλάκι μ’ κόκκινο
Ανάμεσα τρεις θάλασσες, καράβι κινδυνεύει
Με τ’ άργανα κιντύνευε, τριαναταφυλλάκι μ’ κόκκινο,
Με τ’ άργανα κιντύνευε, με τον αέρα σειώταν
Και με τα χαλκοτύμπανα, μαζώνοντ’ αντρειωμένες.
Μαζώνουνταν, συνάζουνταν, πύργον θέλουν να στήσουν,
Να στήσουν την Αγια Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι.
Τα περιστέρια κουβαλούν, τα χελιδόνια χτίζουν
Κι οι Άγγελοι απ’ τον ουρανό βάζουν τα κεραμίδια» (Θεσσαλίας (Πηλιορείτικο))

  

( πηγές http://www.sakketosaggelos.gr/Article/426/ και http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2008/05/blog-post_3951.html)

Περισσότερα: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=148#ixzz1Nk8IwQAs

ΜΝΗΜΗ ΑΛΩΣΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 560 ΧΡΟΝΙΑ... ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

    ΜΝΗΜΗ ΑΛΩΣΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 560 ΧΡΟΝΙΑ 

                                  

  Την Κυριακή 26 Μαΐου στις 10 π . μ . τελούμε στον Ιερό Ναό των Αγίων Βασιλείου και Κοσμά του Αιτωλού Ν . Φιλαδελφείας, Αρχιερατικό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως, πάντων των ηρωικώς  αγωνισαμένων και πεσόντων  κατά την ΄Αλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως , ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ του ευσεβούς Αυτοκράτορος   και των συν Αυτώ .  Θα ακολουθήσει εκκλησιαστική δοχή  στην αίθουσα του Ι . Ναού .

                    ΄Εχουμε την τιμή να σας προσκαλέσουμε .

      ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

                                         Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

                                   

                              Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Ηλιάκης

 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ     7 – 8,30 π. μ. ΟΡΘΡΟΣ   8, 30 – 10 π . μ . ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ Θ . ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  Χοροστατούντος του Σεβ . Μητροπολίτου Ηλιουπόλεως κ. Θεοδώρου.                                            10 – 10 ,30 ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ -ΟΜΙΛΙΑ   . 10,45 – 11π.μ.   Εκκλησιαστική Δοχή  .  

 Τηλ. Ιερού Ναού 210 2527723        

 

             

Η ΣΤΑΥΡΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ...

Ήταν μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα όταν  τηλεφώνησα στον Πατριάρχη Ειρηναίο στα Ιεροσόλυμα, για να υποβάλλω τις πασχαλιάτικες ευχές μου και να πληροφορηθώ τα νεώτερα για την υγεία και την κατάστασή του... "Χριστός Ανέστη,Μακαριώτατε!!"...." Αληθώς Ανέστη, Τιμόθεέ μου.πως περάσατε,είχατε κόσμο στις Ακολουθίες; Πως είναι ο Λαός του Θεού η Ελλάδα μας υποφέρει τι κάνετε ;"....." Είχαμε Μακαριώτατε, o ο Λαός υποφέρει αλλά δεν χάνει την πίστη και την ελπίδα του ,πέστε μου εσείς πως είστε,πως περάσατε, τι κάνετε;...."Τα δικά μου τα ξέρεις..εδώ μέσα "φυλακή"..όμως Δόξα τώ Θεώ ,έκαμα τις Ακολουθίες μου όλες,έκαμα και Αγρυπνία την Μεγάλη Πέμπτη, έκαμα και Επιτάφιο ,έκαμα και Ανάσταση ,εδώ μέσα στο κελί μόνος μου ...." ," Η υγεία σας πως είναι Μακαριώτατε ανησυχώ πολύ ..", "Μην ανησυχείς π.Τιμόθεε καλά είμαι,μόνο τα δόντια μου,υποφέρω δεν μπορώ να μασήσω. Έξι χρόνια τώρα κλεισμένος εδώ μέσα,όπως ξέρεις ,δεν με έχει δει γιατρός ,θέλουν να πεθάνω για να ησυχάσουν από μένα να συνεχίσουν ανενόχλητοι την καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου στο Πατριαρχείο μας",(εδώ θέλω να υπενθυμίσω πως πρόσφατα ο Μακαριώτατος αναγκάστηκε να κάνει μόνος του εξαγωγή σε δύο δόντια που τον πονούσαν χρησιμοποιώντας την μέθοδο του .. σπάγκου δεμένου σε μια πόρτα και στο υπό εξαγωγή δόντι ).   
Έμεινα αρκετά λεπτά σιωπηλός..τα λόγια του με είχαν συγκλονίσει " ..έκαμα και Ανάσταση ,εδώ μέσα στο κελί μόνος μου...θέλουν να πεθάνω για να ησυχάσουν από μένα". Οι θέσεις και οι αντιθέσεις της Ιερουσαλήμ..Πέντε μέτρα από την απόλυτη μοναξιά ενός Πατριάρχη , οι Αδελφοί του,τα παιδιά του ντυμένοι με τις χρυσές τους τις στολές απολαμβάνουν την Δόξα στο όνομα του Αναστάντος Ιησού πουλώντας ψεύτικα περί αγάπης διαγγέλματα. Προτρέπουν τον Λαό σε "φιλήματα αγιασμένα" κι εκείνοι στέλνουν για μια ακόμα φορά τα φιλιά της προδοσίας στον μέχρι χθες Πατέρα,Ηγούμενο και Πατριάρχη τους! Τολμούν και στέλνουν το Υπέρλαμπρο Άγιο Φως στα πέρατα του κόσμου σαν κήρυκα της αγάπης και της καταλλαγής , ενώ οι ίδιοι τιμωρούν ανελέητα έναν Άνθρωπο που, όπως τα γεγονότα απέδειξαν, δεν τους έκανε ,ενώ θα μπορούσε, κανένα απολύτως κακό,ενώ καμία από τις κατηγορίες που χωρίς ίχνος ντροπής του απέδωσαν δεν αποδείχθεικε και κανένα δικαστήριο δεν τον δίκασε ούτε βέβαια τον καταδίκασε  .Κι από κοντά μια ανεύθυνη Πολιτική Ηγεσία να παρακολουθεί τα γενόμενα ως Πόντιος Πιλάτος και ένας αξιολύπητος τύπος που δυστυχώς τυχαίνει να είναι Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος ,να σφυρίζει αδιάφορα και να παριστάνει τον ανήξερο όταν φωτογραφίζεται με καμάρι δίπλα στον κ.Θεόφιλο,νομίζοντας ότι αυτό του δίνει "πόντους"δημοτικότητας.Την ανευθυνότητα του Ελληνικού ΥΠ ΕΞ την απολαύσαμε και την απολαμβάνουμε σε όλο της το μεγαλείο στους ατυχείς    χειρισμούς στην υπόθεση της απαγωγής των δύο Ιεραρχών στην Συρία όπου μετά από πολύωρη σύσκεψη (αυτές οι συσκέψεις μας φάγανε)αποφάσισαν να στείλουν τον Υφυπουργό Εξωτερικών στην Δαμασκό όπου,ως άλλος Ράμπο,θα συντόνιζε τις ενέργειες για την ανεύρεση και απελευθέρωση των απαχθέντων.Ο "Ράμπο" πήγε στην Δαμασκό αλλά έφυγε εσπευσμένα και με άδεια τα χέρια γιατί έπρεπε να πάει στα Ιεροσόλυμα να φωτογραφηθεί με τον κ.Θεόφιλο και να μεταφέρει το Άγιο Φως στην Ελλάδα,λες και δεν μπορούσε να αντικατασταθεί από έναν άλλον Κυβερνητικό παράγοντα.Αχ Ελλάδα πως σε κατάντησαν..  Όσο για  τους επί των Εκκλησιαστικών δημοσιογράφους ,που παραδόξως ενώ όλα τα ξέρουν ,δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα-πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων , αυτών δηλ. που δεν περνάνε από ταμεία ούτε παίρνουν γραμμή από την Διεύθυνση Εκκλησιών του ΥΠ ΕΞ .( Την μεγαλύτερη ευθύνη για την δοκιμασία του Πατριάρχη Ειρηναίου την έχει η Διεύθυνση Εκκλησιών του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών). Οι καλοί λοιπόν νεαροί και νεαρές δημοσιογράφοι,επαναλαμβάνω όχι όλοι, κινούνται μέσα στα πλαίσια της γραμμής που χαράσσει το ΥΠ ΕΞ,για να καλύψει τα δικά του κακουργήματα,  σύμφωνα με την οποία " είναι προσωπική επιλογή του Πατριάρχη Ειρηναίου να παραμένει έγκλειστος" !!! Απαντάμε .ρωτώντας ταυτόχρονα.Αφού είναι " επιλογή " του γιατί τα κλειδιά της πόρτας του κελιού του τα κρατάει ο κ.Θεόφιλος; Ξέρουμε ότι πότε δεν θα πάρουμε απάντηση και σταματάμε τις ..ερωτήσεις.Σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι να μάθει ο ελληνικός Λαός ποιοι τον εκθέτουν στα πέρατα της Οικουμένης και αυτοί δεν είναι οι απλοί Αγιοταφίτες Πατέρες . Αυτοί που εκθέτουν την Χώρα μας είναι,δυστυχώς,αυτοί που την Κυβερνούν! Γιατί την ευθύνη την έχει καθαρά η Ελληνική Κυβέρνηση.Κανένας άλλος .Κι αν η Ελληνική Κυβέρνηση είχε σοβαρότητα και υπευθυνότητα δεν θα περιόριζε την ενημέρωσή της στα όσα της λένε οι αρμόδιοι της Διευθύνσεως Εκκλησιών του ΥΠ ΕΞ και οι Ιεροσολυμίτες αντίπαλοι του Πατριάρχη Ειρηναίου,αλλά θα έστελνε ξαφνικά και απροειδοποίητα άνθρωπο δικό της να διαπιστώσει επί τόπου την αλήθεια.Να ελπίσουμε ότι ο κ.Δημήτρης Αβραμόπουλος που διακρίνεται για την σοβαρότητα του θα το πράξει;
Οι σκέψεις μου προχώρησαν περισσότερο.Μου ήρθαν στο νου μορφές από το παρελθόν ,τότε που ο Πατριάρχης Ειρηναίος ήταν πανίσχυρος,τότε που γινόταν συνωστισμός "φίλων".Τότε πού άνθρωποι και ανθρωπάκια έτρεχαν κοντά του και φιλούσαν τα πόδια του για να απολαύσουν λίγη από την δόξα του και να βάλουν και κάτι στην αχόρταγη τσέπη τους . Που πήγαν όλοι αυτοί; Τι κάνουν σήμερα για τον Ειρηναίο ; Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς βολεύτηκαν σε καλές θέσεις από την σημερινή Κυβέρνηση και έκαναν και νέες υψηλές εκκλησιαστικές γνωριμίες ελπίζοντας σε μια καλή αμοιβή προσκυνώντας εκεί που μέχρι χθες έφτυναν.
"Δρυός πεσούσης...."
Δεν θέλω να προχωρήσω περισσότερο ούτε σε κρίσεις,ούτε σε αποκαλύψεις. Θέλω μόνο να προβληματίσω τους Αναγνώστες αυτού του κειμένου. Να τους ρωτήσω απλά αν ο τρόπος γιορτασμού του Πάσχα από ένα ΄Ανθρωπο,πρώτα και μετά Πατριάρχη,είναι Χριστιανικός.Μα και στις φυλακές του Κορυδαλλού να ήταν πάλι θα είχε την δυνατότητα να πάει στην Εκκλησία και να ακούσει το " Χριστός Ανέστη",και στα Ιεροσόλυμα ,πέντε ακριβώς μέτρα από τον Ναό της Αναστάσεως, να μην του επιτρέπουν να πάει όπως πάει κάθε Χριστιανός; Μας τιμά αυτό σαν Χριστιανούς και σαν 'Ελληνες ; Ο Υφυπουργός Εξωτερικών που πήγε για να παραλάβει το Άγιο Φως δεν έμαθε τίποτα; Οι διάφοροι Εκκλησιαστικοί Αντιπρόσωποι δεν άκουσαν τίποτα; Οι "ειδικοί" δημοσιογράφοι που πέταξαν δωρεάν με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για την μεταφορά του Αγίου Φωτός δεν κατάλαβαν τίποτα;
Κρίμα, τι άλλο να πει κανείς ...ΟΜΩΣ ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ...

Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης 

ΕΒΓΑΛΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ 

 

Η ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΚΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΕΞΩ 

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΛΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΘΕΚΛΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙ ΤΟΝ ΝΕΚΡΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ κ.ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟ

Ο κ.ΘΕΟΦΙΛΟΣ "ΠΡΟΣΚΥΝΑ" ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟ

ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

                                  
Μητροπολίτου Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας Τιμοθέου 

ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 

Το Πάσχα είναι η ωραιότερη και σπουδαιότερη σύνθεση, την οποία συνθέτουν ανόμοια στοιχεία και αντιθέσεις. Γύρω από το Θείο Δράμα απαντούν οι μεγαλύτερες αντιθέσεις. Ο Θεός και ο Άνθρωπος, η αγιότητα και η αμαρτία, ο μαθητής και ο Διδάσκαλος , ο Ευεργέτης και ο προδότης , η ομολογία του Εκατόνταρχου και η άρνηση του φίλου , η ύβρις και η μετάνοια , ο άμωμος και ο κακούργος, ο θανατοποινίτης στον Παράδεισο , η πτώση και η ανάσταση. Εκεί η αμαρτωλή σώζεται και εδώ ο μαθητής , ο υιός της απωλείας , χάνεται. Ο αναμάρτητος σταυρώνεται σαν κακούργος ανάμεσα σε δύο ληστές . Ο αθάνατος πεθαίνει με επώδυνο και επονείδιστο θάνατο . Πωλείται ο ατίμητος και μας εξαγοράζει με αυτό το Τίμιο Αίμα Του . Νεκρός χθες και σήμερα Αναστημένος από το μνήμα . Θάνατος και Ανάσταση , λύπη και χαρά , δάκρυα και πόνος χθες, αγαλλίαση και αλαλαγμοί σήμερα . Θάρρος και παρρησία ενός ληστού ευγνώμονα και φόβος και δειλία των φίλων. Εγκατάλειψη και λατρεία . Ο Σταυρός , το ξύλο της φρικτής καταδίκης και τιμωρίας, τίμιο σύμβολο πίστεως , σεβάσμιο φυλακτό και προσφιλέστατο κόσμημα . Ο ΄Αρτος της Ζωής προδίδεται από εκείνον που  έτρωγε με Αυτόν στον Δείπνο τον Μυστικό τον άρτο, « ο εμβάψας εν τω τρυβλίω την χείρα» και φεύγει , για να προδώσει Αυτόν που έπλασε τον άνθρωπο . Το «ύδωρ το ζών» διψά . Οι άνδρες κρύβονται , ενώ οι γυναίκες επιχειρούν επικίνδυνο τόλμημα  το πρωί της μιάς Σαββάτου. Δύο Απόστολοι , ο ένας νέος και ο άλλος ώριμος πλέον , ο Ιωάννης και ο Πέτρος , τρέχουν στο μνημείο. Ο θαρραλέος διστακτικός, ο γεροντότερος τολμηρός . Οι φανεροί Μαθητές απομακρύνονται και ελάχιστοι παρακολουθούν από μακριά τα γενόμενα, ενώ οι μυστικοί Μαθητές αποκαλύπτονται στην κρίσιμη ώρα.  Η ημέρα έγινε νύκτα και ο ήλιος στο μεσουράνημά του σκοτείνιασε, ενώ  ο Ήλιος της Δικαιοσύνης έδυε πάνω στο Σταυρό.  
 ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΑ !!!  

   

  

ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ ΣΟΥ ΤΑ ΠΑΘΗ ΧΡΙΣΤΕ..

 

                                ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ ΣΟΥ ΤΑ ΠΑΘΗ ΧΡΙΣΤΕ

 Η αυλαία του θείου δράματος έπεσε. Ο αναμάρτητος Ιησούς , ο διδάσκαλος των αγνοούντων , ο θεραπευτής των νοσούντων , ο παρήγορος των πενθούντων , ο τροφοδότης των πεινώντων αποθνήσκει επί του επαισχύντου , μέχρι τότε ,θανατικού μέσου , τώρα όμως Τιμίου Σταυρού . Ιδού ! Ενώπιόν μας  νεκρός , ο ζωώσας τον άνθρωπον , άπνους «ο δούς πάσι ζωήν και πνοήν και τα πάντα» . Υψωμένος επάνω στον Σταυρό , ο έχων θρόνο τον ουρανό και υποπόδιο την Γή . Επικατάρατος , «ο υιός του ευλογητού». Μόνος και εγκαταλελειμμένος, ο υπό πλήθους στρατιάς ουρανίου δορυφορούμενος . Κακούργος , ο πανάγιος , μισούμενος, ο λατρευτός , άμορφος ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς. Αυτήν την ώρα σφραγίζονται τα χείλη. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς το Θείο Δράμα. Τούτη την ώρα ομιλεί ο Σταυρός ! Τώρα ομιλούν τα Γεγονότα. Τα γεγονότα εκείνα που άλλαξαν την Ιστορία του ανθρωπίνου Γένους .Σήμερα επάνω στον Γολγοθά υπογράφεται  με το Αίμα ενός Αθώου , το Συμβόλαιο της Ελευθερίας του αμαρτωλού ανθρώπου. Σήμερα η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο σφραγίζεται με την θυσία του Αμνού του αίροντος την αμαρτία του κόσμου. Αδελφοί μου , αυτήν την μοναδική στιγμή ,όπου ενώπιον μας βρίσκεται Νεκρός ο Αρχηγός της ζωής ας διώξουμε κάθε βιοτική μέριμνα από την σκέψη μας , ας συναισθανθούμε την ένοχή μας ενώπιον του πάσχοντος Ιησού , ας αφήσουμε τα δάκρυα μας να κυλήσουν και ας Του μιλήσουμε.. «Γλυκύτατε Εσταυρωμένε  ! Δέξου την ταπεινή μας ψυχή , καθώς κλίνει στα πόδια του Τιμίου σου Σταυρού συντετριμμένη. ΄Ενοχοι είμαστε ενωπιόν Σου , το γνωρίζουμε. Ευσπλαχνίσου μας Κύριε , συγχωρεσέ μας. Ο καθένας μας , μετανοημένος αυτήν την στιγμή , φωνάζει από τα βάθη της μετανοημένης καρδιάς , «ήμαρτον , παραδούς αίμα αθώον». Καθένας μας φωνάζει αυτή την στιγμή μαζί με τον ευγνώμονα ληστή « μνησθητί μου Κύριε , όταν έλθεις εν τη Βασιλεία σου». Είμαστε παιδιά Σου. Ναι , το αναγνωρίζουμε , όσο κι αν Σε εσταυρώσαμε , Συ εξακολουθείς να μας αγαπάς . Συ συνεχίζεις να μας ευλογείς , να μας προσκαλείς , να μας μιλάς με την αγάπη ενός Πατέρα , ενός πραγματικού και αληθινού Φίλου. Σε κηρύττουμε Ιησού Χριστό ,Υιό του Θεού, Εσταυρωμένο . Σε πιστεύουμε σαν Αρχηγό της ειρήνης και Αρχιερέα Μέγα, και Μεσίτη μόνον . Ναι , μόνο Εσύ είσαι ο αδιάψευστός  Διδάσκαλος , ο αναμάρτητος Σωτήρας του κόσμου . Προσκυνούμεν Σου τα Πάθη Χριστέ! Τις πληγές σου καταφιλούμε. Τους διάτρητους από τους ήλους πόδας Σου αγκαλιάζουμε .Και ως ο Ιωάννης, ο πιστός Σου μαθητής , μένουμε κοντά Σου ,ολόψυχα. Ναι , Σου το υποσχόμεθα Κύριε , γιατί αυτό είναι η χαρά μας, είναι ο μόνος τρόπος να ζήσουμε συνεπείς προς τον προορισμό μας , συνεπείς προς την άπειρον δωρεά της Σταυρικής Σου θυσίας.  Εσταυρωμένε Ιησού ! ΄Απλωσε το κραταιό και παντοδύναμο χέρι Σου και σκέπασε τον κόσμο Σου , σκέπασε την πατρίδα μας από κάθε κακό ,διώξε την καταχνιά της αβεβαιότητος του αύριο που βαριά έχει πάνω της πέσει . Κάμε  , Κύριε , καθώς με την Ανάσταση Σου έλαμψε ο ουρανός και η Γή , κάμε να λάμψη το Έθνος μας σε πίστη και αρετή , και Πολιτισμό Χριστιανικό και φώς πνευματικό . Εξαφάνισε Κύριε τους εχθρούς της Ελλάδος μας που σαν λύκοι πεινασμένοι έχουν πέσει να την κατασπαράξουν . Αποδίωξε Κύριε τα βαριά του πολέμου σύννεφα που σκιάζουν τον ήλιο της Ειρήνης και τρομάζουν την Ανθρωπότητα Φώτισε Κύριε τους ισχυρούς της Γής όπως εργάζονται κατά το θέλημα Σου . Εσταυρωμένε Ιησού ! ευλόγησε τον πιστό Σου Λαό, ο οποίος σε λατρεύει εδώ σήμερα, και χάρισε σε αυτόν τα εγκόσμια και υπερκόσμια αγαθά Σου . Κύριε ,κάμε αυτόν τον ευλογημένον Λαόν  μια μερίδα των εκλεκτών Σου. Εσταυρωμένε Ιησού ! σε παρακαλούμε αυτή την στιγμή υπέρ όλων, όσοι , βρίσκονται σε ασθένειες , πόνους , βασάνους , θλίψεις , στεναχωρίας , φυλακές ,διωγμούς ,πειρασμούς , πλάνη και αίρεση , φόβο και απελπισία . Ελθέ , Κύριε, προς αυτούς παρήγορος και ευεργετικός . Μακρόθυμε Κύριε μνημόνευσον του Πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου , του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου , του Πατρός και Ποιμενάρχου ημών Κωνσταντίνου διατήρησε αυτούς εν τω συνδέσμω της αγάπης ,εν υγεία και ειρήνη ποιμαίνοντας τον Λαό σου εν ευσεβεία και πίστη . Μνημόνευσε Κύριε των Αρχόντων της Χώρας και της Πόλεως μας και φώτισέ τους να πράττουν αγαθά και μόνο αγαθά υπέρ του Λαού σου. Προσκυνούμεν Σου τα Πάθη Χριστέ. Εις τον θάνατόν Σου καυχώμεθα και την Ανάστασίν Σου , Ιησού Άγιε Παντοδύναμε , υμνούμεν και δοξάζομεν .

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ   
( Απόσπασμα ομιλίας κατά την Μ.Πέμπτη του 2012 Ι.Ναός Αγίου Κοσμά Αιτωλού Ν.Φιλαδελφείας)

 π.Τιμόθεος Ηλιάκης