ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

 

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,

ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ 

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

Τιμιώτατοι εν Χριστώ αδελφοί και προσφιλέστατα τέκνα,

Συμπορευόμενοι με την Παναγίαν Παρθένον, την ερχομένην «αποτεκείν απορρήτως» τον προαιώνιον Λόγον, και ατενίζοντες την ετοιμαζομένην να υποδεχθή το Θείον Βρέφος Βηθλεέμ, ιδού εφθάσαμεν και πάλιν τα Χριστούγεννα, έμπλεοι αισθημάτων ευγνωμοσύνης προς τον Θεόν της αγάπης. Η πορεία προς την μεγάλην εορτήν της κατά σάρκα Γεννήσεως του Σωτήρος του κόσμου ήτο εφέτος διαφορετική ως προς τας εξωτερικάς συνθήκας, λόγω της σοβούσης πανδημίας. Και η εκκλησιαστική ζωή, η συμμετοχή των πιστών εις τας ιεράς ακολουθίας, η ποιμαντική μέριμνα και η καλή μαρτυρία εν τω κόσμω, υπέστησαν τας συνεπείας των υγειονομικών περιορισμών. Πάντα ταύτα όμως δεν αφορούν εις την εσωτάτην σχέσιν του χριστωνύμου λαού με τον Χριστόν, εις την πίστιν εις την πρόνοιαν Αυτού και την αφοσίωσιν εις το «εν, ου εστι χρεία». Εις τας εκκοσμικευμένας κοινωνίας, τα Χριστούγεννα έχουν αποχρωματισθή, κατέστησαν η εορτή της επιδεικτικής καταναλώσεως και της κοσμικότητος, χωρίς υποψίαν ότι κατά την αγίαν ταύτην ημέραν τιμώμεν το «αεί μυστήριον»  της Θείας Ενανθρωπήσεως. Ο χριστιανοπρεπής εορτασμός των Χριστουγέννων αποτελεί σήμερον πράξιν αντιστάσεως εις την εκκοσμίκευσιν της ζωής και εις την εξασθένησιν η και νέκρωσιν της αισθήσεως δια το μυστήριον. Εν τη σαρκώσει του Λόγου αποκαλύπτεται το περιεχόμενον, η κατεύθυνσις και ο σκοπός της ανθρωπίνης υπάρξεως. Ο παντέλειος Θεός υπάρχει ως τέλειος άνθρωπος, δια να δυνηθώμεν να υπάρξωμεν «με τον τρόπον του Θεού». «Ο Θεός γαρ ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» . Ο άνθρωπος είναι, κατά την βαθυστόχαστον έκφρασιν του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, «θεός κεκελευσμένος» , «ζώον θεούμενον» . Αυτή είναι η υψίστη τιμή προς τον άνθρωπον, η οποία αποδίδει εις την ύπαρξίν του ανυπέρβλητον αξίαν. Εν Χριστώ, όλοι οι άνθρωποι καλούνται εις την σωτηρίαν. Ενώπιον του Θεού, «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ˙ πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού», θεολογεί θεοπνεύστεως ο Απόστολος Παύλος . Πρόκειται περί μιας καθοριστικής ανατροπής εις τον χώρον της ανθρωπολογίας, εις την ιεράρχησιν των αξιών, εις την θεώρησιν του ήθους. Έκτοτε, όστις θίγει τον άνθρωπον, στρέφεται κατά του Θεού. «Ουδέν γαρ όσον άνθρωπος ιερόν, ω και φύσεως εκοινώνησεν ο Θεός». Χριστούγεννα είναι όλη η θεανθρωπίνη ζωή της Εκκλησίας, εν τη οποία ο Χριστός διηνεκώς βιούται ως ο Ην, ο Ων και ο Ερχόμενος. Ο «εν αγκάλαις της Μητρός» είναι ο «εν τοις κόλποις του Πατρός», το παιδίον Ιησούς είναι ο σταυρωθείς, αναστάς και εν δόξη αναληφθείς εις τους ουρανούς, ο δίκαιος κριτής και ο Βασιλεύς της δόξης. Αυτό το ανέκφαντον μυστήριον δοξάζομεν εν ψαλμοίς και ύμνοις, αυτό διακονούμεν, διακονηθέντες και διακονούμενοι συγχρόνως υπ᾿ αυτού. Αυτό διετύπωσε θεοπνεύστως, «επομένη τοις Αγίοις Πατράσιν», η εν Χαλκηδόνι Δ’ Οικουμενική Σύνοδος. Το «δόγμα της Χαλκηδόνος», τον υπέρ λόγον και έννοιαν τρόπον της προσλήψεως της σαρκός του κόσμου υπό του Λόγου του Θεού, «ψάλλει» δια της αρχιτεκτονικής εκφραστικής, της οργανώσεως του ιερού χώρου, του εντυπωσιακού τρούλλου, ο οποίος απεικονίζει την τα πάντα συνέχουσαν θείαν φιλανθρωπίαν και συνάπτει τα ουράνια και τα επίγεια, δια των εικόνων και του διακόσμου, δια της μοναδικής θεολογικής γλώσσης της εκπάγλου φωτοχυσίας, ο πανίερος ναός της του Θεού Σοφίας εν τη Πόλει των Πόλεων, το καύχημα της Ορθοδοξίας και το κλέϊσμα της οικουμένης. Εν μέσω περιστάσεων και θλίψεων πολλών, ηχεί σήμερον η λιγυρά φωνή του «αγγέλου Κυρίου», του «ευαγγελιζομένου χαράν μεγάλην... παντί τω λαώ, ότι ετέχθη ημίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος» . Εορτάζομεν τα Χριστούγεννα, προσευχόμενοι δια τους εν κινδύνοις και ασθενείαις αδελφούς ημών. Θαυμάζομεν την αυτοθυσίαν των ιατρών και των νοσηλευτών και πάντων των συμβαλλόντων εις την αντιμετώπισιν της πανδημίας. Χαίρομεν διαπιστούντες, ότι ο ασθενών προσεγγίζεται υπ᾿ αυτών ως ιερόν πρόσωπον και δεν μετατρέπεται εις αριθμόν, περιστατικόν, αντικείμενον, απρόσωπον βιολογικήν μονάδα. Ως ελέχθη προσφυέστατα, η «λευκή μπλούζα» των ιατρών είναι «ένα άσπρο ράσο», εκφράζει την παραίτησιν από το «εμόν» χάριν του αδελφού, το «ζητείν τα του ετέρου», την ολικήν αφιέρωσιν εις τον πάσχοντα. Εις αυτό το «άσπρο ράσο» και εις το ράσον του κληρικού, σύμβολον αμφότερα θυσίας και διακονικού πνεύματος, η έμπνευσις και η κινητήριος δύναμις είναι η αγάπη, η οποία είναι πάντοτε δώρον της θείας χάριτος, ποτέ αποκλειστικώς ιδικόν μας κατόρθωμα. Η επικίνδυνος πανδημία εκλόνισε πολλά αυτονόητα, απεκάλυψε τα όρια του τιτανισμού του συγχρόνου «ανθρωποθεού» και ανέδειξε την δύναμιν της αλληλεγγύης. Ομού με την αδιαμφισβήτητον αλήθειαν, ότι ο κόσμος μας αποτελεί ενότητα, ότι τα προβλήματά μας είναι κοινά, και η λύσις των απαιτεί σύμπραξιν και συμπόρευσιν, ανεδείχθη εξόχως η αξία της προσωπικής συμβολής, της αγάπης του Καλού Σαμαρείτου, η οποία υπερβαίνει το ανθρώπινον μέτρον. Η Εκκλησία συμπαρίσταται ενεργώς, έργω και λόγω, προς τους εμπεριστάτους αδελφούς και προσεύχεται δια την ενίσχυσιν αυτών, των συγγενών και των υπευθύνων δια την περίθαλψιν, διακηρύττουσα συγχρόνως, ότι η θεραπεία του ασθενούς, ως προσωρινή νίκη επί του θανάτου, παραπέμπει εις την εν Χριστώ υπέρβασιν και τελικήν κατάργησιν αυτού.  Δυστυχώς, η υγειονομική κρίσις δεν επέτρεψε την ανάπτυξιν των δράσεων, αι οποίαι είχον προβλεφθή δια το 2020, «έτος ποιμαντικού ανακαινισμού και οφειλετικής μερίμνης δια την νεολαίαν». Ελπίζομεν, ότι κατά το επερχόμενον έτος θα καταστή δυνατή η πραγματοποίησις των προγραμματισθεισών εκδηλώσεων διά την νέαν γενεάν. Γνωρίζομεν εκ πείρας ότι, εφ᾿ όσον οι νέοι και αι νέαι προσεγγισθούν με κατανόησιν και αγάπην, αποκαλύπτουν τας δημιουργικάς των δυνάμεις και συμμετέχουν με ενθουσιασμόν εις τα δρώμενα. Τελικώς, η νεότης είναι μία ιδιαιτέρως «θρησκευτική» περίοδος της ανθρωπίνης ζωής, με όνειρα, οράματα και βαθείας υπαρξιακάς αναζητήσεις, με ζώσαν την ελπίδα ενός νέου κόσμου αδελφοσύνης. Αυτήν την «καινήν κτίσιν» , τους «καινούς ουρανούς και γην καινήν ... εν οις δικαιοσύνη κατοικεί» , ευαγγελίζεται η Εκκλησία του Χριστού, αυτήν εικονίζει εν τη πορεία προς τα Έσχατα.

Αγαπητοί αδελφοί και ευλογημένα τέκνα, 

Εν τη Εκκλησία, ο άνθρωπος ανακαινούται όλος, δεν «βοηθείται» απλώς, αλλά «αληθεύει», βιώνει τον ένθεον προορισμόν του. Ως διεκήρυξεν η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας, εις την Εκκλησίαν «έκαστος άνθρωπος αποτελεί μοναδικήν οντότητα, προωρισμένην εις προσωπικήν κοινωνίαν μετά του Θεού» . Έχομεν την θεόσδοτον βεβαιότητα, ότι ο παρών βίος δεν είναι ολόκληρος η ζωή μας, ότι το κακόν και αι αρνητικότητες δεν έχουν τον τελευταίον λόγον εις την ιστορίαν. Ο Σωτήρ ημών δεν είναι ένας «από μηχανής Θεός», ο οποίος παρεμβαίνει και εξαφανίζει τα δεινά, ενώ ταυτοχρόνως καταλύει την ελευθερίαν μας, ωσάν αύτη να ήτο «καταδίκη», εκ της οποίας χρήζομεν απαλλαγής. Δι᾿ ημάς τους Χριστιανούς ισχύει το απαράμιλλον Πατερικόν: «Βουλομένων γαρ, ου τυραννουμένων το της σωτηρίας μυστήριον» . Η αλήθεια της εν Χριστώ ελευθερίας δοκιμάζεται δια του Σταυρού, ο οποίος είναι η οδός προς την Ανάστασιν. Εν τω πνεύματι τούτω, συνεορτάζοντες μετά πάντων υμών εν θεαρέστω φρονήματι τα Χριστούγεννα και τας λοιπάς εορτάς του Αγίου Δωδεκαημέρου, ευχόμεθα εκ του ιερού ημών Κέντρου του Φαναρίου, όπως ο συγκαταβάς τω γένει των ανθρώπων Σωτήρ χαρίζηται υμίν υγιείαν, την προς αλλήλους αγάπην, προκοπήν εν παντί έργω αγαθώ, και πάσαν άνωθεν ευλογίαν, εν τω ανατέλλοντι νέω έτει και εν πάσαις ταις ημέραις της ζωής υμών. Γένοιτο!

Χριστούγεννα ‚βκ’

† Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος

διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών

Παραδοσιακά Κάλαντα στον Πατριάρχη από Καθηγητές και αποφοίτους του Ζωγραφείου Λυκείου της Πόλεως

Παραδοσιακά Κάλαντα από Καθηγητές και αποφοίτους του Ζωγραφείου Λυκείου της Πόλεως

Τα παραδοσιακά Χριστουγεννιάτικα κάλαντα έψαλαν προς την Α.Θ. Παναγιότητα τον Οικουμενικό Πατριάρχη, το απόγευμα της Τρίτης, 15 Δεκεμβρίου 2020, Καθηγητές και Απόφοιτοι του Ζωγραφείου Λυκείου, με επί κεφαλής τον Διευθυντή του σχολείου κ. Ιωάννη Δεμιρτζόγλου.

Παρέστη η Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη, Ευγεν. κυρία Γεωργία Σουλτανοπούλου, καθώς και ο Εντιμολ. Ιωάννης Γιγουρτσής, Συντονιστής Ομογενειακής Εκπαιδεύσεως στο Γενικό Προξενείο.

Τα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια αντήχησαν σε όλο το Φανάρι και ο Παναγιώτατος, συγκινημένος, από το παράθυρο του Πατριαρχικού Γραφείου, ευλόγησε και ευχαρίστησε τους συμμετέχοντες για την ωραία πρωτοβουλία τους, και ευχήθηκε προς όλους υγεία, δύναμη και κάθε καλό από τον Θεό.

__________

Φωτογραφίες: Νίκος Μαγγίνας / Οικουμενικό Πατριαρχείο

Δήλωση Μακ. Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου μετά την έξοδό του από τον Ευαγγελισμό

 

Δήλωση Αρχιεπισκόπου μετά την έξοδό του από τον Ευαγγελισμό

30.11.2020

Μετά το εξιτήριο που έλαβε σήμερα το απόγευμα από το Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», στο οποίο είχε εισαχθεί το πρωί της Πέμπτης 19 Νοεμβρίου, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έφθασε στην οικία του εντός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, όπου και θα παραμείνει το επόμενο χρονικό διάστημα, παρακολουθούμενος από τους θεράποντες ιατρούς του.

Ο Αρχιεπίσκοπος έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Αυτή τη στιγμή ανάβω, στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Παύλου στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ένα κερί για όλους τους Έλληνες και για όλες τις Ελληνίδες και για όλους τους συνανθρώπους μας, που δίνουν τον προσωπικό τους αγώνα απέναντι σε αυτόν τον επικίνδυνο και ύπουλο εχθρό. Έναν εχθρό τον οποίο θα υπερνικήσουμε με την βοήθεια του Θεού και της Επιστήμης.

Θέλω όλοι να ξέρουν ότι προσεύχομαι για όλους κάθε στιγμή, για όλους ανεξαιρέτως, γιατί, πέρα και έξω από το τι είναι ο καθένας μας και σε τι πιστεύει και εάν πιστεύει, είμαστε όλοι άνθρωποι, δυνατοί και αδύναμοι συνάμα, πλάσματα όμως όλοι του Δημιουργού.

Θέλω όλοι να ξέρουν ότι κάθε στιγμή στο προσκεφάλι τους και στο πλευρό τους βρίσκονται οι αληθινοί ήρωες αυτής της μεγάλης δοκιμασίας για την Πατρίδα μας και για όλη την Οικουμένη. Οι ιατροί μας και οι νοσηλευτές μας και όλο το προσωπικό των Νοσοκομείων μας, που θυσιάζουν κάθε έννοια του εγώ τους για να προστατεύσουν την υγεία και για να διασώσουν την ζωή όλων μας, που ξεχνούν ότι υπάρχουν για να υπάρξουμε εμείς. Καμία κουβέντα δεν φθάνει, κανένας λόγος δεν είναι αρκετός, για να αποτυπώσει όσα, ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια, κάνουν για εμάς τους συνανθρώπους τους.

Δεν θέλω όμως να σας κρύψω ότι στη διάρκεια της δικής μου δοκιμασίας φοβήθηκα πολύ και πόνεσα πολύ, όπως όλοι οι άνθρωποι. Περνώντας την θύρα του «Ευαγγελισμού», ήμουν προετοιμασμένος για όλα και, ως κληρικός, πιο εξοικειωμένος με την ιδέα που όλοι αποδιώχνουμε, ότι δεν θα ξαναγυρίσουμε στο σπίτι μας, ότι δεν θα αγκαλιάσουμε ξανά τα αγαπημένα μας πρόσωπα, ότι δεν θα δώσουμε και δεν θα δεχθούμε αγάπη. Άφησα τον εαυτό μου στα χέρια του Θεού και των ιατρών μου και έκανα τον Σταυρό μου με Πίστη στον Δημιουργό μου. Δεν ήταν άλλωστε για μένα η πρώτη φορά...

Από τα βάθη της καρδιάς μου ευχαριστώ όλους και όλες όσοι στάθηκαν με τις προσευχές τους και με τα μηνύματά τους δίπλα μου. Ήταν βάλσαμο για τις πολύ δύσκολες ώρες που πέρασα. Ευχαριστώ όλο τον πιστό Λαό μας, τους κληρικούς και τους Ιεράρχες, και, ιδιαίτερα, τους θεράποντες ιατρούς μου, την κ. Αναστασία Κοτανίδου, τον κ. Σωτήρη Τσιόδρα και την Γερόντισσα-Ιατρό Παρασκευή Ρούσσου. Είμαι βαθύτατα ευγνώμων σε όλους.

Και σας παρακαλώ θερμά όλους για μία ακόμη φορά: τηρήστε ευλαβικά τους κανόνες και τα μέτρα των αρμοδίων υγειονομικών αρχών της Πολιτείας. Αυτοπεριοριστείτε, πειθαρχήστε και προστατεύστε, με την στάση σας και με την συμπεριφορά σας, την υγεία και την ζωή την δική σας  και των αγαπημένων σας ανθρώπων και όλων των συνανθρώπων μας. 

ERTWORLD: Η Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία του Αγίου Ανδρέα απευθείας από το Φανάρι 30.11.2020

 

ERTWORLD: Η Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία του Αγίου Ανδρέα απευθείας από το Φανάρι 30.11.2020

27 Νοεμβρίου 2020

ERTWORLD

Η Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία του Αγίου Ανδρέα

απευθείας από το Φανάρι 

Τη μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, του ιδρυτή του Αποστολικού και Οικουμενικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως, τιμά το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τη Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020.

Η ERTWORLD θα μεταδώσει στις 08:00, σε απευθείας σύνδεση με τον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, την Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία.

Συντονιστείτε στη συχνότητα της ERTWΟLD δορυφορικά ή επιλέγοντας ERTWORLD live μέσα από την πλατφόρμα ERTFLIX.

Ο Άγιος Διονύσιος ο Σοφός, Οικουμενικός Πατριάρχης και δεύτερος Κτήτορας της Παναγίας Εικοσιφοινίσσης + 23 Νοεμβρίου

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Α Ο ΣΟΦΟΣ + 23 Νοεμβρίου 

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΤΗΤΩΡ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΗΣ ΔΡΑΜΑΣ 

Ο Διονύσιος Α΄, ο επονομαζόμενος Σοφός, διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης την περίοδο 1467-1471 και 1488-1490.

Γεννήθηκε στη Δημητσάνα πριν το 1410. Σπούδασε στη Σχολή της Μονής Φιλοσόφου στην πατρίδα του. Εκάρη μοναχός στη Μονή Μαγγάνων στην Κωνσταντινούπολη και πνευματικός του πατέρας ήταν ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, Μητροπολίτης Εφέσου, ο οποίος τον χειροτόνησε διάκονο και πρεσβύτερο. Κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης συνελήφθη και οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Αδριανούπολη. Εκεί εξαγοράστηκε από τον άρχοντα Κυρίτζη και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Τον Ιανουάριο του 1467 εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης, υπό την προστασία της χριστιανής μητριάς του Μωάμεθ του Πορθητή, κυρα-Μάρως, η οποία ήταν κόρη του Δεσπότη της Σερβίας Γεωργίου Α΄ Μπράγκοβιτς και σύζυγος του Σουλτάνου Μουράτ Β΄. Πατριάρχευσε μέχρι το 1471. Συκοφαντήθηκε ότι κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του στην Αδριανούπολη υπέστη περιτομή, αλλά ο ίδιος απέδειξε το αβάσιμο της κατηγορίας. Κατόπιν παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στη Μονή Εικοσιφοινίσσης Δράμας, ως το 1488, οπότε επανεξελέγη από Σύνοδο που συνεκλήθη από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄. Το 1490 παραιτήθηκε λόγω γήρατος και επέστρεψε στην ίδια Μονή, της οποίας θεωρείται δεύτερος κτίτωρ, και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1492, οπότε πέθανε. Επί Πατριαρχίας Ιωακείμ Α΄ ανακηρύχθηκε άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ορίστηκε να τιμάται η μνήμη του στις 23 Νοεμβρίου. Μετά το θάνατό του είχε συνταχθεί ακολουθία προς τιμήν του, από τον Πρωτοσύγκελο της Μητρόπολης Ξάνθης Χρύσανθο, η οποία συμπληρώθηκε το 1819, κατόπιν εντολής του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄, από τον ιερομόναχο Ιλαρίωνα τον Σιναΐτη. Οι Λειψανοθήκες με τα λείψανα του Αγίου βρίσκονταν στη Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης, όμως συλήθηκαν από τον βουλγαρικό κατοχικό στρατό κατά τη Β΄ Βουλγαρική Κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας (1916-1918, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) και σήμερα εκτίθεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Βουλγαρία, εκτός από ένα τεμάχιο που υπάρχει στη Μονή, ένα άλλο που δόθηκε το 1881 στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέα στο Άγιο Όρος και ένα που δόθηκε το 1955 στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Δημητσάνα. 

Οικουμενικό Πατριαρχείο: Η επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α. κ. Michael R. Pompeo

 

Επίσκεψη στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στο Φανάρι, πραγματοποίησε σήμερα, Τρίτη, 17 Νοεμβρίου 2020, ο Υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Εξοχ. κ. Michael R. Pompeo, ο οποίος έγινε δεκτός με ιδιαίτερη τιμή.  

Στα προπύλαια του Πατριαρχείου τον Εξοχ. κ. Υπουργό, ο οποίος συνοδευόταν από την σύζυγό του Ευγεν. κυρία Susan Pompeo και τον Πρέσβη των ΗΠΑ στην Άγκυρα Εξοχ. κ. David Satterfield, καλωσόρισε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, πλαισιούμενος από τους Πανοσιολ. Μ. Πρωτοσύγκελλο κ. Ανδρέα και Αρχιμ. κ. Ιωακείμ, Αρχιγραμματέα της Αγίας και Ιεράς Συνόδου. Ακολούθως, ο κ. Pompeo, η σύζυγός του, ο κ. Satterfield και οι συνοδοί τους, προσκύνησαν στον πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, όπου ο Πατριαρχικός διάκονος κ. Ιάκωβος Krochak τους ενημέρωσε για την ιστορία του, καθώς και για τα ιερά λείψανα και τα κειμήλια που φυλάσσονται σε αυτόν.  Στη συνέχεια, ο Μ. Πρωτοσύγκελλος κ. Ανδρέας, τον συνόδευσε στο Ευγενίδειο Μέγαρο, όπου στην Αίθουσα Ακροάσεων τον ανέμενε και τον υποδέχθηκε, κατά την τάξη, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος εξέφρασε τη χαρά του για την επίσκεψη του επί κεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας.  Κατά την επακολουθήσασα εγκάρδια ιδιαίτερη συνάντησή τους παρέστησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Γαλλίας κ. Εμμανουήλ και Σηλυβρίας κ. Μάξιμος, ο Πανοσιολ. Αρχιμ. κ. Ιωακείμ, Αρχιγραμματέας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, ο Διάκονος της Σειράς κ. Καλλίνικος και ο Εντιμ. κ. Παντελεήμων Βίγκας, Άρχων Μ. Χαρτοφύλαξ, καθώς και η κυρία Pompeo και Πρέσβης Satterfield.  Στο επίκεντρο της συζητήσεώς τους, που διήρκεσε περίπου μία ώρα, τέθηκαν θέματα που απασχολούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Ομογένεια της Πόλης και τους Ορθοδόξους πιστούς στην χώρα. Επίσης, συζήτησαν για την Ορθοδοξία στον κόσμο, αλλά και για την πορεία του διαχριστιανικού διαλόγου. Σε ό,τι αφορά στις ΗΠΑ, ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε στο πολυδιάστατο έργο της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής, αλλά και της Ομογενείας, η οποία αποτελεί ένα λαμπρό και δυναμικό τμήμα της αμερικανικής κοινωνίας. Ακόμα, είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος, όπως οι πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Θρόνου για την ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας Κοινής Γνώμης για την ανάγκη διαφύλαξης της Δημιουργίας και της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και για το Διαθρησκειακό διάλογο που έχει ως στόχο την προώθηση της ειρηνικής συνύπαρξης και της καταλλαγής μεταξύ διαφορετικών λαών και πολιτισμών. Στο πλαίσιο αυτό υπήρξε ανταλλαγή απόψεων επί του ζητήματος του σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας στον κόσμο, για την εδραίωση της οποίας ενδιαφέρονται, όπως είναι γνωστό, οι ΗΠΑ. Ο Παναγιώτατος επισήμανε την ανάγκη προστασίας των Χριστιανών, αλλά και όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων της Μ. Ανατολής, που τα τελευταία χρόνια δοκιμάζονται σκληρά από πολεμικές συγκρούσεις και ένας μεγάλος αριθμός τους βίωσε τον ξεριζωμό και την προσφυγιά. 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αποχαιρέτησε τον Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών, στα προπύλαια του Πατριαρχείου, κατά την αναχώρησή του από το Φανάρι και τον ευχαρίστησε για την τιμητική επίσκεψή του στο Κέντρο της Ορθοδοξίας. 

Δήλωση του Σεβ. Μητροπολίτη Γαλλίας κ. Εμμανουήλ 

Αμέσως μετά, ο Σεβ. Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, σε δήλωσή του προς τους εκπροσώπους των Μέσων Ενημερώσεως, χαρακτήρισε ιστορική την επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ στο Φανάρι, υπενθυμίζοντας ότι και άλλοι Αμερικανοί υπουργοί Εξωτερικών είχαν πραγματοποιήσει ανάλογες επισκέψεις στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Όπως είπε συζητήθηκαν θέματα θρησκευτικής ελευθερίας και θεμελιωδών δικαιωμάτων, η προστασία της παρουσίας των Χριστιανών στη Μ. Ανατολή, καθώς και ζητήματα των Ορθοδόξων σε όλο τον κόσμο. 

«Ως Οικουμενικό Πατριαρχείο έχουμε την ευθύνη για την ενότητα και το καλό της Ορθοδοξίας και έναν σημαντικό ρόλο για την επικράτηση της ειρήνης στον κόσμο. Και οι θρησκευτικές Κοινότητες μπορούν να διαδραματίσουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο για την διαφύλαξη της ειρήνης και της σταθερότητας στον πλανήτη, και όλοι το γνωρίζουμε αυτό». 

Ερωτηθείς αν ετέθη από τον κ. Pompeo το ζήτημα της Αγίας Σοφίας ο Μητροπολίτης Γαλλίας είπε ότι το θέμα συζητήθηκε αλλά δεν είναι στην ευθύνη του να κάνει κάποιο σχόλιο. Υπενθύμισε, ωστόσο, ότι ο Παναγιώτατος επανειλημμένως έχει αναφερθεί στο ζήτημα και έχει εκφράσει τις απόψεις και την λύπη του Οικουμενικού Πατριαρχείου για αυτή την πολιτική απόφαση. 

Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας

του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Φωτογραφίες: Nίκος Μαγγίνας / Οικουμενικό Πατριαρχείο

Μεγαλυνάρια κατ΄ αλφάβητο εις τον Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως

 

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ ΚΑΤ' ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ

Τα 24 αυτά Μεγαλυνάρια για τον Άγιο Νεκτάριο συνέγραψε ο Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, ο μακαριστός πατέρας Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.

Ακοιλίδωτον ζωήν εν εσχάτοις τοις καιροίς, ω Νεκτάριε σοφέ, εβιώσω ιερώς. Βλέψον Πάτερ προς ημάς, ως φιλόστοργος πατήρ, και παράσχου συμπαθώς, δωρεάς τας πατρικάς. Γνώσει θείαν λαμπρυνθείς, ουρανόφωτος αστήρ, ανεδείχθης επι γης, ως θεράπων του Θεού. Διανοία καθαρά, λειτουργήσας τω Θεώ, εδοξάσθης θαυμαστώς, θαυμασίοις πολλαπλοίς. Έχει λύχνον σε λαμπρόν, Αίγινα ως αληθώς, δαδουχούντα πάσα γη, των θαυμάτων τας αυγάς. Ζησας βίον ιερόν, των αγίων κοινωνός, και μεσίτης ευσεβών, ανεδείχθης προς Θεόν. Η δοθείσα σοι σοφέ, εκ Θεού χάρις πολλή, πανταχού και πάσα γη, διαλάμπει θαυμαστώς. Θεραπεύων τας δεινάς, αρρωστίας συμπαθώς, ω Νεκτάριε σοφέ, ημάς ρύη συμφορών. Ιεράρχης ευκλεής, εχριμάτισας σοφέ, ταπεινώσει αληθεί, διαπρέψας ιερώς. Κόσμος άπας τας πολλάς, σου κηρύττει δωρεάς, και θαυμάτων την πλυθήν, Ιεράρχα θαυμαστέ. Λύσον νέφος πειρασμών, αντιλήψει σου θερμή κυκλωσάντων με δεινώς, ω Νεκτάριε σοφέ. Μυστηρίων των σεπτών, οικονόμος ιερός, αναδέδειξαι σοφέ, τη αμέμπτω σου ζωή. Νεος πρόβολος στερρός, Εκκλησίας του Χριστού, εναντίων των εχθρών, ανεδείχθης αληθώς. Ξένοις θαύμασι σοφέ, καταπλήττεις του πιστούς, ότι σπεύδεις πανταχού, και λυτρούσαι των δεινών. Ο ναός σου ο σεπτός, ιατρείον μυστικόν ω Νεκτάριε σοφέ αναδέδεικται ημίν. Πάσα γλώσσα των πιστών, μακαρίζει σε σοφέ, ως θεράποντα Θεού, και θαυμάτων θησαυρόν. Ράον λύεις λυπηρών, τας οδύνας τας πικράς, και καρκίνου το δεινόν, πάθος παύεις ιερέ. Στήλη θειων αρετών, η αγία σου ζωή, πάσι πρόκειται πιστοίς, ω Νεκτάριε κλεινέ. Την οσίαν σου ζωή, μεγαλύνας ο Χριστός, μέγαν σε θαυματουργόν, πάσι δίδει σοι την γη. Υπέρ πάντων τον Χριστόν, καθικέτευε σοφέ, δούναι άπασιν ημίν, ιλασμόν αμαρτιών. Φρίττει σμήνος δυσμενών, αοράτων αληθώς, την δοθείσάν σοι ισχύν εκ Θεού θαυματουργέ. Χαίρε σοι από ψυχής, ανακραζομεν αεί· χαίρε καύχημα ημών Ιεράρχα θαυμαστέ. Ψάλλοντες σοι ευλαβώς, ύμνους τους πνευματικούς εξαιτούμεν εφ' ημάς, την θερμήν σου αρωγήν. Ω Νεκτάριε σοφέ, ω προστάτα των πιστών, σκέπε φρούρει φυλάτε, τους προστρέχοντας εις σε.

ΣΣ

ΕΥΧΗ ΣΕ ΑΠΕΙΛΗ ΣΕΙΣΜΟΥ

 ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΕ ΑΠΕΙΛΗ ΣΕΙΣΜΟΥ 

Ο Θεός ο μέγας, και φοβερός, και θαυμαστός, ο μόνος αληθινός,

ο ποιών πάντα και μετασκευάζων.

Ο επιβλέπων επί την γην και ποιών αυτήν τρέμειν.

Ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται.

Ο σείων την υπ' ουρανών εκ θεμελίων,

οι δε στύλοι αυτής ου σαλεύονται.

Ο τα θεμέλια της γης σαλεύων, ήδρασται δε τω σω νεύματι.

Ον πάντα φρίσσει και τρέμει από προσώπου της δυνάμεώς σου.

Ότι ανυπόστατος η οργή της επί ημάς τους αμαρτωλούς απειλής σου,

αμέτρητόν τε και ανεξιχνίαστον το έλεος της επαγγελίας σου.

Αυτός μνήσθητι των οικτιρμών σου, Κύριε,

και τα ελέη σου παράσχου ημίν,

ότι από του αιώνος εισί.

Στήριξον την κτίσιν, στερέωσον την γην,

παύσον τον κλόνον αυτής, έδρασον την δονηθείσαν οικουμένην,

και μη συναπολέσης ημάς ταις ανομίαις ημών,

μηδέ καταδικάσης ημάς ταις αμαρτίαις ημών,

εν τοις κατωτάτοις της γης. 

Ότι συ ει ο Θεός ημών, Θεός του ελεείν και σώζειν,

και συ την δόξαν αναπέμπομεν,

τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι,

νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν 

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Η ΣΥΝΑΞΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΔΙΑΠΡΕΨΑΝΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Η ΣΥΝΑΞΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΔΙΑΠΡΕΨΑΝΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 

Με την υπ' αριθμ. 22/30 Σεπτεμβρίου 1999 εγκύκλιο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, επί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, καθιερώνεται κατά την 12η Οκτωβρίου εκάστου έτους, μαζί με τα ελευθέρια της πόλεως των Αθηνών από τον γερμανικό ζυγό, να εορτάζεται και η Σύναξη «πάντων των εν τη πόλει των Αθηνών και των περιχώρων διαπρεψάντων αγίων αποστόλων, ιεραρχών και οσίων, των εξ αυτής  καταγομένων και των αλλαχόθεν εν αυτοίς αγωνισθέντων και τελειωθέντων».

Αθηναϊκό Αγιολόγιο 

Η Αθήνα, από την αρχή ήδη της διάδοσης του Χριστιανισμού σ' αυτή ώς και την εποχή μας, καθαγιάστηκε από το αίμα μαρτύρων και το άρωμα της βιοτής πολλών οσίων και δικαίων, ανδρών και γυναικών. Άλλοι από αυτούς υπήρξαν ευσεβή τέκνα της (π.χ. Διονύσιος, Ιερόθεος, Δάμαρις, Κοδράτος, Λεωνίδης, Φιλοθέη, Μιχαήλ Πακνανάς κ.ά.), άλλοι κατάγονταν από άλλα μερη αλλά μαρτύρησαν ή έζησαν οσιακά σ' αυτή (π.χ. Νάρκισσος, Μαρτινιανός, Νεκτάριος Πενταπόλεως, Νικόλαος Πλανάς κ.ά.), και άλλοι έμειναν κάποιο διάστημα σ' αυτή (Απόστολοι Παύλος και Φίλιππος, Μεγας Βασίλειος, Γρηγόριος Ναζιανζηνός, Διονύσιος Αιγίνης κ.ά.). Ακόμα, πολλοί Αθηναίοι άγιοι μαρτύρησαν ή απεβίωσαν ειρηνικά σε άλλα μερη (Ανακλητός, Υγίνος και Σίξτος Β', επίσκοποι Ρώμης, Μάρκος ο ασκητής κ.ά.). Άλλοι από τους αγίους των Αθηνών υπήρξαν απόστολοι (Παύλος, Φίλιππος και Νάρκισσος), άλλοι επίσκοποι (Διονύσιος, Ιερόθεος, Νεκτάριος κ.ά.), ιερείς (Νικόλαος Πλανάς κ.ά.), διάκονοι (Ίσαυρος) και μοναχοί (π.χ. Αγία Φιλοθέη, Όσιος Λουκάς κ.ά.), άλλοι απλοί πιστοί άνθρωποι (π.χ. Μιχαήλ Πακνανάς) που τελείωσαν τη ζωή τους είτε με μαρτύριο είτε εν ειρήνη.

Άγιοι

Στη συνέχεια παραθέτουμε επιγραμματικά μερικά στοιχεία για όσους τοπικούς αγίους της πόλης έχει επισημάνει μέχρι τώρα η επιστημονική έρευνα και τιμάει ή Εκκλησία των Αθηνών, με την παρατήρηση ότι για μερικούς οι πηγές παρουσιάζουν πολλά προβλήματα ως προς την ακρίβεια της διήγησής τους.

Αθηναγόρας: Είναι ο γνωστός απολογητής του 2ου αι. Η μνήμη του τιμάται στις 24 Ιουλίου.

Ανακλητός: Ήταν από την Αθήνα και έγινε επίσκοπος Ρώμης. Ο χρόνος δεν είναι απόλυτα σαφής. Άλλοι τον τοποθετούν στα 77-88 και άλλοι στα 78-89. Η μνήμη του, κατά το λατινικό εορτολόγιο, τιμάται στις 13 Ιουλίου.

Ανδρέας: Καταγόταν από τη Μεσοποταμία και ήταν στρατιώτης. Μαζί με τον συμπατριώτη του Παύλο μαρτύρησε στην Αθήνα κατά τον διωγμό του Δεκίου (249-251). Η μνήμη του τιμάται στις 18 Μαΐου.

Άνθιμος Αθηνών: Πρόκειται για τον μητροπολίτη Αθηνών Άνθιμο Α' (1339-1366). Επειδή οι κυρίαρχοι της πόλης Καταλανοί δεν επέτρεψαν την εγκατάστασή του στην Αθήνα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο του ανέθεσε το 1366 τη διαποίμανση προεδρικώς της μητροπόλεως Κρήτης. Καταδιώχθηκε από τους εκεί Βενετούς κυρίαρχους, συνελήφθη την άνοιξη του 1367 και με διαλείμματα έμεινε επί τρία χρόνια στη φυλακή, όπου, το 1371, τον βρήκε ο θάνατος εξαντλημένο από τις ταλαιπωρίες και τα βασανιστήρια. Θεωρείται «νέος ομολογητής», διότι δεν υπέκυψε στις εξουθενωτικές πιέσεις να προσχωρήσει στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η μνήμη του τιμάται στις 22 Νοεμβρίου.

Αντώνιος: Γεννήθηκε στην Αθήνα. Πιεζόμενος ν' αλλαξοπιστήσει αρνήθηκε, και μετά από πολλά βασανιστήρια αποκεφαλίστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1774. Η μνήμη του τιμάται στις 5 Φεβρουαρίου.

Απόστολος Παύλος: Είναι ο πρωτοκορυφαίος απόστολος της Ελλάδας και ιδρυτής της Εκκλησίας των Αθηνών. Μαρτύρησε στη Ρώμη το 66-67 μ.Χ. Η μνήμη του τιμάται στις 29 Ιουνίου.

Απόστολος Φίλιππος: Ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού. Κατά την παράδοση κήρυξε κι αυτός το Ευαγγέλιο στην Αθήνα, προς τιμήν του μάλιστα είχε ανιδρυθεί και παλαιοχριστιανική βασιλική. Η μνήμη του τιμάται στις 14 Νοεμβρίου.

Αριστείδης: Είναι ο γνωστός φιλόσοφος και μάρτυρας. Ήταν από την Αθήνα και επέδωσε απολογία στον αυτοκράτορα Αδριανό (117-430). Η μνήμη του τιμάται στις 13 Σεπτεμβρίου.

Βαρνάβας: Σύμφωνα με την παράδοση, μαζί με τον συνασκητή του Σωφρόνιο σε ακαθόριστο χρόνο μετέφεραν από την Αθήνα στο όρος Μελά του Πόντου τη θαυματουργό εικόνα της Παναγίας του «Σουμελά». Η μνήμη του τιμάται στις 18 Αυγούστου.

Βασίλειος: Ήταν από την Αθήνα και μαζί με τους συμπατριώτες του Ίσαυρο και Ιννοκέντιο μαρτύρησε στην Απολλωνία της Ηπείρου το 284. Η μνήμη του τιμάται στις 17 Ιουνίου.

Βασίλειος Θεσσαλονίκης: Ήταν από την Αθήνα και έγινε λίγο πριν το 860 επίσκοπος Θεσσαλονίκης. Απεβίωσε το 870 και τιμάται ως ομολογητής, λόγω της σθεναράς του στασης απέναντι στον αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ' πού αναμειγνυόταν στα εκκλησιαστικά πράγματα. Τα λείψανά του είναι τεθησαυρισμένα στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας της Θεσσαλονίκης. Η μνήμη του τιμάται την 1η Φεβρουαρίου.

Βασίλειος ο Μέγας: Γεννήθηκε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας το 330 και σπούδασε στην Αθήνα μαζί με τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό. Αργότερα έγινε αρχιεπίσκοπος Καισαρείας. Απεβίωσε στην πατρίδα του το 379. Η μνήμη του τιμάται την 1η Ιανουαρίου.

Βενέδημος: Γεννήθηκε στην Αθήνα και μαζί με τους συμπολίτες του Ηράκλειο και Παυλίνο δίδαξαν το Ευαγγέλιο. Μαρτύρησε στη γενέτειρά του επί Δεκίου (249-251). Η μνήμη του τιμάται στις 18 Μαΐου.

Γρηγόριος Ναζιανζηνός: Γεννήθηκε το 300 στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας και σπούδασε στην Αθήνα μαζί με τον Μέγα Βασίλειο. Αργότερα έγινε επίσκοπος Σασίμων (378) και αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως (381). Απεβίωσε στη γενέτειρα του το 389/391. Η μνήμη του τιμάται στις 25 Ιανουαρίου.

Γρηγόριος Ε':Γεννήθηκε στη Δημητσάνα πιθανότατα το 1750/1751, φοίτησε στη Σχολή της Μονής Φιλοσόφου, και κατά την παράδοση εκάρη μοναχός στη Μονή των Στροφάδων Ζακύνθου. Για ένα διάστημα έμεινε και στην Αθήνα, όπου εργαζόταν ως διδάσκαλος ο συμπατριώτης του Αθανάσιος Μπουσιόπουλος και, κατά τον Καμπούρογλου, εγκαταβίωσε στη Μονή Θεοτόκου Καισαριανής. Το 1785 έγινε μητροπολίτης Σμύρνης και στη συνέχεια τρεις φορές (1797-1798,1806-1808 και 1818-1821) Οικουμενικός Πατριάρχης. Απαγχονίστηκε από τους Τούρκους στις 10-4-1821, ανήμερα το Πάσχα. Σήμερα τα ιερά του λείψανα είναι εναποτεθειμένα στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών. Άγιος ανακηρύχτηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 8-4-1921. Η μνήμη του τιμάται στις 10 Απριλίου.

Δάμαρις: Η πρώτη Αθηναία που μαζί με τον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, μετά το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου, έγινε χριστιανή. Η μνήμη της τιμάται στις 3 Οκτωβρίου.

Δαρεία: Γεννήθηκε στην Αθήνα και μαρτύρησε το 283 στην Αλεξάνδρεια μαζί με τον σύζυγο της Χρύσανθο. Η μνήμη της τιμάται στις 19 Μαρτίου.

Διονύσιος: Γεννήθηκε και μαρτύρησε με λιθοβολισμό στην Αθήνα μαζί με άλλους στον διωγμό του Δεκίου (249-251). Η μνήμη του τιμάται στις 18 Μαΐου.

Διονύσιος Αιγίνης: Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1547 και το 1577 χειροτονήθηκε στην Αθήνα και στην εκκλησία της Παναγίας της Γοργοεπηκόου (Άγιο Ελευθέριο) αρχιεπίσκοπος Αιγίνης. Απεβίωσε στη Ζάκυνθο το 1622. Η μνήμη του τιμάται στις 17 Δεκεμβρίου.

Διονύσιος Αρεοπαγίτης: Μετά το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου έγινε χριστιανός (Πράξ. 17, 34) και, σύμφωνα με μαρτυρία του επισκόπου Κορίνθου Διονυσίου (+188), επίσκοπος Αθηνών. Ο Νικηφόρος Κάλλιστος-Ξανθόπουλος (14ος αι.) διέσωσε την παράδοση ότι είχε μαρτυρικό θάνατο (96 μ.Χ.). Δεν έχει σχέση με τον Διονύσιο που γύρω στο 250 έδρασε στη Γαλλία και υπέστη και αυτός μαρτυρικό θάνατο και τιμάται ιδιαίτερα από τους Δυτικούς. Εσφαλμένα του αποδόθηκαν και συγγράμματα του 5ου αι. Η μνήμη του τιμάται στις 3 Οκτωβρίου.

Ειρήνη: Η επικαλούμενη, από τον τόπο της γέννησής της, Αθηναία. Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου. Συνεκάλεσε την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο. Απεβίωσε το 802. Η μνήμη της τιμάται στις 9 Αυγούστου.

Ελευθέριος: Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν μαθητής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη και μαρτύρησε μαζί του το 96 μ.Χ. Η μνήμη του τιμάται στις 3 Οκτωβρίου.

Ευδοκία: Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν κόρη του φιλοσόφου Λεοντίου. Το όνομά της, πριν βαπτισθεί (421), ήταν Αθηναΐς. Έγινε σύζυγος του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β'. Ασχολήθηκε πολύ με τη φιλανθρωπία και απεβίωσε στα Ιεροσόλυμα το 460. Η μνήμη της τιμάται στις 13 Αυγούστου.

Ηράκλειος: Γεννήθηκε στην 'Αθήνα και μαζί με τους συμπολίτες του Βενέδημο και Παυλίνο δίδαξαν το Ευαγγέλιο. Μαρτύρησε στη γενέτειρά του επί Δεκίου (249-251). Η μνήμη του τιμάται στις 18 Μαΐου.

Θεοδόσιος: Έζησε τον 9ο αι. και ακολούθησε τον ασκητικό βίο. Απέθανε εν ειρήνη το 922. Είναι ιαματικός άγιος. Η μνήμη του τιμάται στις 7 Αυγούστου.

Ιερόθεος: Χρημάτισε επίσκοπος Αθηνών (πριν ή μετά τον Διονύσιο) και εκοιμήθη εν Κυρίω ειρηνικά στα τέλη τού 1ου αι. Η μνήμη του τιμάται στις 4 Οκτωβρίου.

Ιννοκέντιος: Γεννήθηκε στην Αθήνα και μαζί με τους συμπολίτες του Βασίλειο και Ίσαυρο μαρτύρησε στην Απολλωνία της Ηπείρου το 284. Η μνήμη του τιμάται στις 17 Ιουνίου.

Ίσαυρος: Γεννήθηκε στην Αθήνα και μαζί με τους συμπολίτες του Βασίλειο και Ιννοκέντιο μαρτύρησε στην Απολλωνία της Ηπείρου το 284. Η μνήμη του τιμάται στις 17 Ιουνίου.

Ιωάννης του Σινά: Γεννήθηκε στην Αθήνα και μόνασε επί πενήντα τρία χρόνια στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά, όπου ο Άγιος Ιερόθεος τα τελευταία είκοσι χρόνια χρημάτισε και ηγούμενος-αρχιεπίσκοπος. Μαρτύρησε το 1091 κατά τη β' επιδρομή των Αράβων εναντίον του Θεοβάδιστου Όρους. Γράφει ο Νεκτάριος Ιεροσολύμων (17ος αι.): «Τότε οι ανηλεείς εκείνοι και απάνθρωποι (...) λαβόντες αυτόν, τον έδησαν από τους πόδας με σχοινία, και τον έσυραν τριγύρου μέσα από το μοναστήριον, λακτίζοντες ομού και ανηλεώς δέροντες αυτόν (...) και μετά τρεις ημέρας ετελείωσε τον καλόν αυτού αγώνα της αθλήσεως και της ασκήσεως, κοιμηθείς και αναπαυσάμενος εν Κυρίω». Η μνήμη του τιμάται την Τετάρτη του Πάσχα, στη «Σύναξη των Σιναϊτών Πατέρων».

Κλημάτιος: Επίσκοπος Αθηνών. Πιθανότατα έζησε τον 4ο αι. Στην οδό Τσακάλωφ 26 το 1888 βρέθηκε μαρμάρινη επιτάφια πλάκα με την επιγραφή «Ο εν οσίοις επίσκοπος Κλημάτιος».

Κλήμης του Σαγματά: Γεννήθηκε στην Αθήνα. Αρχικά μόνασε στον Κιθαιρώνα, κοντά στον Όσιο Μελέτιο, και στη συνέχεια έζησε ως αναχωρητής στο όρος του Σαγματά στη Βοιωτία, όπου αργότερα ίδρυσε μοναστήρι. Εκοιμήθη εν Κυρίω το 1111. Η μνήμη του τιμάται στις 27 Ιανουαρίου.

Κοδράτος: Επίσκοπος Αθηνών, πού γύρω στα 124-125 ή το 129 επέδωσε απολογία στον αυτοκράτορα Αδριανό. Υπέστη μαρτυρικό θάνατο στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας το 130. Η μνήμη του τιμάται στις 21 Οκτωβρίου.

Λεωνίδης: Επίσκοπος Αθηνών, που εκοιμήθη εν Κυρίω το 250. Η μνήμη του τιμάται στις 15 Απριλίου.

Λουκάς: ο γνωστός όσιος ο εξ Αιγίνης, ο εν Στειρίω. Εκάρη μοναχός στην Αθήνα και στο μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου της Παντάνασσας (Μοναστηράκι) ή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αστεριού. Εκοιμήθη εν Κυρίω το 946 στη σημερινή μονή της Βοιωτίας που φέρει το όνομά του. Η μνήμη του τιμάται στις 7 Φεβρουαρίου.

Μάρκος: Γεννήθηκε στην Αθήνα τον 4ο αι. και μόνασε στο όρος Θράκη της Αιθιοπίας. Η μνήμη του τιμάται στις 5 Μαρτίου.

Μαρτινιανός: Καταγόταν από την Καισαρεία της Παλαιστίνης (σήμερα Banyas, κοντά στον Ιορδάνη) και εκοιμήθη εν Κυρίω στην Αθήνα στο τέλος του 5ου ή στις αρχές του 6ου αι. Η μνήμη του τιμάται στις 13 Φεβρουαρίου.

Μελέτιος: Γεννήθηκε στο χωριό Μουταλάσκα της Καππαδοκίας γύρω στο 1035. Εκάρη μοναχός στην Κωνσταντινούπολη. Στο πλαίσιο ιερής οδοιπορίας του επεσκέφθη και τον ναό της Παναγίας στον Παρθενώνα των Αθηνών. Είναι αυτός πού ανέδειξε τη σημερινή ομώνυμη μονή στον Κιθαιρώνα. Τον ιερατικό βαθμό έλαβε από τον μητροπολίτη Αθηνών Νικήτα και πολλές φορές επισκεπτόταν την Αθήνα για πνευματικό καταρτισμό των χριστιανών. Εκοιμήθη εν Κυρίω στο μοναστήρι του γύρω στα 1105. Η μνήμη του τιμάται την 1 Σεπτεμβρίου.

Μηνάς ο Καλλικέλαδος: Γεννήθηκε στην Αθήνα και μαρτύρησε στην Αίγυπτο στα τέλη του 3ου ή στις αρχές τού 4ου αι. Μερικοί επιστήμονες τον ταυτίζουν με τον Μηνά τον Αιγύπτιο. Η μνήμη του τιμάται στις 10 Δεκεμβρίου.

Μιχαήλ Πακνανάς: Νεαρός Αθηναίος κηπουρός, πού ζούσε στην περιοχή Μοναστηρακίου. Όπως διασώζει σχετική μνεία σε στύλο του ολυμπίου Διός, υπέστη μαρτυρικό θάνατο από τους Τούρκους το 1771. Η μνήμη του τιμάται στις 7 Ιουλίου.

Μιχαήλ Χωνιάτης ή Ακομινάτος: Γεννήθηκε γύρω στο 1140 στις Χώνες (Κολοσσές) της Φρυγίας. Το 1182 χειροτονήθηκε μητροπολίτης Αθηνών, όπου παρέμεινε ώς το 1204, οπότε οι Φράγκοι τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την πόλη. Απεβίωσε στην Κέα το 1222. Η μνήμη του τιμάται στις 4 Ιουλίου.

Μόδεστος: Καταγόταν από τη Σεβάστεια και κατά τα Συναξάρια έζησε κάποιο διάστημα στην Αθήνα, όπου και δέχθηκε το άγιο βάπτισμα και ακολούθησε τον ασκητικό βίο. Αργότερα έγινε αρχιεπίσκοπός Ιεροσολύμων, όπου και εκοιμήθη εν Κυρίω το 634. Η μνήμη του τιμάται στις 16 Δεκεμβρίου.

Νάρκισσος: Ήταν ένας από τους Εβδομήκοντα Αποστόλους και κατά την παράδοση μαρτύρησε στις αρχές τού 2ου αι. Η μνήμη του τιμάται στις 31 Οκτωβρίου.

Νεκτάριος Πενταπόλεως: Γεννήθηκε το 1846 στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης. Στα 1881-1885 σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, το 1889 χειροτονήθηκε στο Κάιρο μητροπολίτης Πενταπόλεως και από το 1894 ώς το 1908 χρημάτισε διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής. Ίδρυσε τη Μονή Αγίας Τριάδος Αιγίνης, όπου και μόνασε επί δώδεκα χρόνια. Εκοιμήθη εν Κυρίω στο Αρεταίειο Νοσοκομείο Αθηνών το βράδυ της 8ης Νοεμβρίου 1920. Η μνήμη του τιμάται στις 9 Νοεμβρίου.

Νικόλαος Πλανάς: Γεννήθηκε στη Νάξο το 1851, έγινε ιερέας και εφημέρευσε στην εκκλησία τού Αγίου Ιωάννη της οδού Βουλιαγμένης. Εκοιμήθη εν Κυρίω το 1932. Διακρίθηκε για τη βαθιά του πίστη και την απλότητα του. Η μνήμη του τιμάται στις 2 Μαρτίου.

Νίκων ο Μετανοείτε: Γεννήθηκε στις αρχές του 10ου αι. στον Πόντο. Έδρασε στην Κρήτη, μετά την απελευθέρωση της από τον Νικηφόρο Φωκά (961), και στη συνέχεια, πριν μεταβεί στην Πελοπόννησο, όπου δίδαξε κυρίως στη Λακωνία και όπου απεβίωσε το 998, κήρυξε το λόγο του Ευαγγελίου στην Αθήνα. Γράφει ο βιογράφος του: «Οι Αθηναίοι, στολισμένοι με πολλή ευσέβεια και ακραιφνέστατη πίστη, κυριεύτηκαν από το κήρυγμά του σαν να προερχόταν από πραγματικές Σειρήνες, και τόσο τον αγάπησαν και τον τίμησαν, όπως σχεδόν συμπεριφέρθηκαν παλιά οι Λυκάονες στον Απόστολο Παύλο και στον Βαρνάβα· τα ίδια ήθελαν κι αυτοί να κάνουν σ' αυτόν. Και τους έβλεπε κανείς να χαίρονται και όλοι να κρέμονται από τη γλυκύτατη φωνή του. Γι' αυτό και όσο πιο γρήγορα μπορούσε, ως άνθρωπος που δεν επιθυμούσε τη δόξα, έφυγε από την πόλη τους». Η μνήμη του τιμάται στις 26 Νοεμβρίου.

Ξίστος ή Σίξτος Β': Γεννήθηκε στην Αθήνα και έγινε επίσκοπος Ρώμης. Μαρτύρησε το 257/258. Η μνήμη του τιμάται στις 10 Αυγούστου.

Πατέρες Μονής Ταώ Πεντέλης: Την Κυριακή του Πάσχα του 1680 σφαγιάστηκαν από τους Αγαρηνούς οι 179 μοναχοί της Μονής Νταού Πεντέλης, όπου είναι τεθησαυρισμένα τα ιερά τους λείψανα. Η μνήμη τους τιμάται την Τρίτη της Διακαινησίμου.

Παυλίνος: Γεννήθηκε στην Αθήνα και μαζί με τους συμπολίτες του Βενέδημο και Ηράκλειο δίδαξαν το Ευαγγέλιο. Μαρτύρησε στη γενέτειρα του επί Δεκίου (249-251). Η μνήμη του τιμάται στις 18 Μαΐου.

Παύλος: Καταγόταν από τη Μεσοποταμία και ήταν στρατιώτης. Μαζί με τον συμπατριώτη του Ανδρέα μαρτύρησε στην Αθήνα κατά τον διωγμό του Δεκίου (249-251). Η μνήμη του τιμάται στις 18 Μαΐου.

Πούπλιος: Επίσκοπος Αθηνών, που μαρτύρησε τον 2ο αι. Η μνήμη του τιμάται στις 13 Μαρτίου.

Ραφαήλ: Ο γνωστός νεοφανής άγιος από την Ιθάκη, ο οποίος επεσκέφθη και την Αθήνα. Μαρτύρησε από τους Τούρκους το 1463 στη Θερμή Λέσβου. Η μνήμη του τιμάται στις 9 Απριλίου (μετατιθέμενη στην Τρίτη του Πάσχα).

Ρουστικός: Γεννήθηκε στην Αθήνα και σύμφωνα με την παράδοση ήταν μαθητής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, μαζί με τον οποίο μαρτύρησε το 96 μ.Χ. Η μνήμη του τιμάται στις 3 Οκτωβρίου.

Σεραπίων: Καταγόταν από τη Σιδώνα και πριν από τον 6ο αι. πέρασε και από την Αθήνα. Εκοιμήθη εν ειρήνη. Η μνήμη του τιμάται στις 21 Μαρτίου.

Συμεών ο Μονοχίτων: Γεννήθηκε στο τέλος του 15ου αι. στο Βαθύρεμα Αγιάς Λαρίσης. Μόνασε στη Μονή του Οικονομείου και στο Άγιο Όρος, όπου χειροτονήθηκε ιερέας. Αφοσιώθηκε όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στην πνευματική αφύπνιση του Γένους και στην τόνωση της πίστης και επεσκέφθη για τον σκοπό αυτό πολλές περιοχές της Ελλάδας και ανάμεσα σ' αυτές την Αττική και την Αθήνα (μεταξύ των ετών 1528-1550), όπου του επιφυλάχθηκε μεγάλη υποδοχή. Απεβίωσε εν ειρήνη. Η μνήμη του τιμάται στις 19 Απριλίου.

Σωφρόνιος: Σύμφωνα με την παράδοση, μαζί με τον συνασκητή του Βαρνάβα σε ακαθόριστο χρόνο μετέφεραν από την Αθήνα στο όρος Μελά του Πόντου τη θαυματουργό εικόνα της Παναγίας του «Σουμελά». Η μνήμη του τιμάται στις 18 Αυγούστου.

Τιμόθεος Ευρίπου: Γεννήθηκε στο χωριό Κάλαμος Αττικής γύρω στο 1510. Μαθήτευσε στην Αθήνα και χειροτονήθηκε επίσκοπος Ωρωπού και αργότερα κατεστάθη αρχιεπίσκοπος Ευρίπου (Χαλκίδος). Πριν από το 1574, λόγω σκληρού διωγμού των χριστιανών, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Χαλκίδα και να καταφύγει στην Πεντέλη, όπου ίδρυσε το 1578 τη Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου. Αργότερα ίδρυσε τη Μονή Αγίου Παντελεήμονος Κέας, όπου και εκοιμήθη εν ειρήνη γύρω στο 1590. Η μνήμη του τιμάται στις 16 Αυγούστου.

Υγίνος η Υγίεινος: Γεννήθηκε στην Αθήνα, ήταν φιλόσοφος και έγινε επίσκοπος Ρώμης (136-140). Μαρτύρησε το 140 και η μνήμη του, σύμφωνα με το λατινικό εορτολόγιο, τιμάται στις 11 Ιανουαρίου.

Φαντίνος: Γεννήθηκε στην Καλαβρία της Ιταλίας το 927. Μικρός ακολούθησε τον μοναχικό βίο. Έζησε αρκετό καιρό στην Ελλάδα και επεσκέφθη την Κόρινθο, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Απεβίωσε το 1000. Η μνήμη του τιμάται στις 30 Αυγούστου.

Φιλοθέη: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1522. Μετά τη χηρεία της έγινε μοναχή και ίδρυσε στον χώρο που βρίσκεται σήμερα το μέγαρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής τη Μονή του Αγίου Ανδρέου, όπου έβρισκαν προστασία και μάθαιναν και οικιακές τέχνες άπορα κορίτσια της πόλης. Τη νύχτα της 2-3 Οκτωβρίου του 1588, και ενώ παρακολουθούσε αγρυπνία στο Μετόχι των Πατησίων (Άγιος Ανδρέας οδού Λευκωσίας), τη συνέλαβαν οι Τούρκοι και αφού τη βασάνισαν ανηλεώς, την άφησαν ημιθανή. Μετεφέρθη στο Μετόχι της Καλογρέζας (όπου σήμερα η εκκλησία που φέρει το όνομά της), όπου και απεβίωσε στις 19 Φεβρουαρίου 1589. Η μνήμη της τιμάται στις 19 Φεβρουαρίου.

Χριστίνα: Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και μαρτύρησε με λιθοβολισμό μαζί με άλλους, στον διωγμό του Δεκίου (249-251). Η μνήμη της τιμάται στις 18 Μαΐου.

Στον κατάλογο των αγίων των Αθηνών πρέπει να περιληφθούν και οι επίσκοποι της πόλης πού πήραν μέρος σε Οικουμενικές Συνόδους, και οι οποίοι τιμώνται από την Εκκλησία την Κυριακή των Αγίων Πατέρων, την Ζ' Κυριακή μετά το Πάσχα. Στην Α' Οικουμενική Σύνοδο (325) πήρε μέρος ο Πιστός, στην Γ' ο Μόδεστος (431), στην Δ' ο Αθανάσιος (451 - η μνήμη του τιμάται και την Κυριακή 13 Ιουλίου ή, αν η ημερομηνία δεν συμπίπτει με Κυριακή, την αμέσως επόμενη Κυριακή) και στην ΣΤ' ο Ιωάννης (680 - η μνήμη του τιμάται και μαζί με τους Πατέρες της Δ' Οικουμενικής Συνόδου).

Ακόμα, πρέπει να επισημανθεί ότι την Αθήνα επεσκέφθη δύο φορές και ο Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης (+1922 - η μνήμη του τιμάται την Κυριακή προ της Υψώσεως τού Τιμίου Σταυρού). Την πρώτη φορά ήταν τον Απρίλιο του 1906, όταν, ως αγωνιστής μητροπολίτης Δράμας, ερχόταν από προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα. Τότε φιλοξενήθηκε στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου, παρακολούθησε μάλιστα και τους διεξαγόμενους τότε στο Παναθηναϊκό Στάδιο ολυμπιακούς Αγώνες (Μεσολυμπιάδα), όπου η παρουσία του έγινε αντιληπτή και οι θεατές τον επευφήμησαν θερμότατα. Για δεύτερη φορά επεσκέφθη την ελληνική πρωτεύουσα στις αρχές Δεκεμβρίου του 1919. Κατά την επίσκεψή του αυτή λειτούργησε στις 8 Δεκεμβρίου στον Μητροπολιτικό Ναό και σε ομιλία του «προς το πολυπληθές εκκλησίασμα», «όπερ μετά συγκινήσεως έσπευσε να ασπασθή την δεξιάν» του, διεκτραγώδησε «τα μαρτύρια άτινα υπέστη το Γένος επί όλας γενεάς», ενώ χαιρέτισε «την αυγή της αναστάσεως του Έθνους ολοκλήρου και της παμμερούς αποκαταστάσεώς» του (Εκκλησιαστικός Κήρυξ), πού άρχισε να διαφαίνεται με την απελευθέρωση της Σμύρνης τον Μάιο του 1919. Τότε μίλησε και στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός».

Επίσης στην πόλη των Αθηνών παρέμεινε για λίγο διάστημα και σε δύο περιόδους (1918 και 1926) φιλοξενούμενος του Γεράσιμου Ζερβού, και ο Άγιος Σάββας ο εν Καλύμνω, ο οποίος εφημέρευσε στη Μονή της Άγιας Τριάδος-Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης (1919-1926) και στη συνέχεια στη Μονή Αγίων Πάντων Καλύμνου, όπου και ανεπαύθη εν Κυρίω το 1948. Η μνήμη του τιμάται στις 5 Δεκεμβρίου και την Ε' Κυριακή των Νηστειών.

Τέλος, η Σύναξη όλων των Αγίων της Εκκλησίας των Αθηνών, με απόφαση του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, τελείται από το έτος 1999 στις 12 Οκτωβρίου, επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης από τη γερμανική κατοχή (12 Οκτωβρίου 1944).

Μέσα στα όρια της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών όμως δραστηριοποιήθηκαν και πολλοί κληρικοί, που κατέλιπαν δείγματα οσιακής βιοτής, όπως ο Πατάρων Μελέτιος (+1967), ο Ιερόθεος Μητρόπουλος (+1903), ο Ευσέβιος Ματθόπουλος (+1929), ο Δαβίδ Μερόπουλος (+1957), ο Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης (+1957) Αγιοποιήθηκε, ο Ιερεμίας Πλέτσης (+1960), ο Σπυρίδων Σγουρόπουλος (+1960), ο Γερβάσιος Παρασκευόπουλος (+1964), ο Αθανάσιος Χαμακιώτης (+1967), ο Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (+1989), ο Πορφύριος Μπαϊρακτάρης (+1991) Αγιοποιήθηκε, ο Ευσέβιος Γιαννακάκης (+1995), ο Ευμένιος (Σωφρόνιος) Σαριδάκης (+1999), ο τυφλός και λεπρός μοναχός Νικηφόρος Τζανακάκης (+1964) Αγιοποιήθηκε Μητροπολίτης Εδέσσης άγιος Καλλίνικος  κ.ά.