Ὁ νεοφανείς Ἅγιος Ραφαὴλ ὁ θαυματουργός.

                                                           Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΡΑΦΑΗΛ,ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ 

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας 

Ὁ νεοφανείς Ἅγιος Ραφαὴλ ὁ θαυματουργός.

Τὸ καλύτερο δῶρο τοῦ Οὐρανοῦ στὶς μέρες μας εἶναι τὸ συναξάρι αὐτοῦ του ΑΓΙΟΥ ποὺ ἔγινε τὸ πιὸ σπουδαῖο κομμάτι τῆς καρδιᾶς πολλῶν συνανθρώπων μας ποὺ δέχθηκαν τὴν εὐεργετικὴ παρουσία ΤΟΥ στὶς πονεμένες ζωές τους. Στὸ παγκόσμιο στερέωμα πολλοὶ τὸν γνωρίζουν καὶ περισσότεροι τὸν τιμοῦν μὲ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικὲς καὶ αὐτὸ τὸ ὀφείλουμε ΘΕΙΑ-ΝΕΥΣΗ στοὺς ταπεινοὺς ἐκείνους κατοίκους τῆς ΘΕΡΜΗΣ ποὺ "εὐαγγελίσθηκαν" αὐτὸ τὸ πρότυπο συναξάρι τῆς Ἅγιας Βιοτῆς του ποὺ δόθηκε δωρεὰ στὴν χειμαζόμενη ἀνθρωπότητα τοῦ αἰώνα μας. Γνωστὴ ἡ ἱστορία αὐτοῦ του Ἁγίου, ξακουστὰ τὰ θαύματά του καὶ Ἀληθινὴ ἡ Ἀγάπη του γιὰ τὸ σημερινὸ κατασκανδαλισμένο πλάσμα τοῦ ΘΕΟΥ.
Αὐτὸς ὁ Ἅγιος ἔζησε μέσα στὶς τελευταῖες ἀναλαμπὲς τῆς Παλαιολόγειας ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ καὶ φυσικὰ μέσα στὴν ὀδύνη τῶν χρόνων τῆς Ἅλωσης, πίνοντας τὸ πικρὸ ποτήρι ὅλων τῶν γεγονότων ποὺ σημάδεψαν τὴν περίοδο ἐκείνη. Εὐγενὴς ἐξ Ἰθάκης τὴ καταγωγή, σπουδαστὴς τῆς Ἰατρικῆς ἐπιστήμης καὶ ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὴν Ρωμαίικη πατρίδα τοῦ ἐπιστρατεύθηκε καὶ ρίχθηκε στὰ πεδία τῶν μαχῶν γιὰ νὰ προασπίσει τὰ τελευταία ἐναπομείναντα ἐλεύθερα κομμάτια τῆς φιλτάτης πατρίδας ἀπὸ τὴν μανία τῶν Ἀγαρηνῶν Τούρκων. Ὅμως τελικὰ τὸν "κατάπιε" ἡ Φιλανθρωπία τοῦ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ γιατί τὸν ἤθελε ὁλότελα δικό της, γιατί τὸν ἤθελε ΑΓΙΟ, τὸν ἤθελε ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑ, τὸν ἤθελε γιὰ νὰ σηματοδοτήσει τὴν δικιά μας ἐποχή.
Κοιτάξτε τὴν εὐεργεσία τοῦ Οὐρανοῦ στὶς ἡμέρες μας ποὺ μᾶς χαρίζει τὴν γνήσια παρουσία ἑνὸς Ρωμηοῦ Ὁσιομάρτυρα ποὺ εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς συνδετικοὺς κρίκους τῆς Ἱστορίας τοῦ Ὀρθόδοξου Γένους γιὰ νὰ ἑνώσει τὰ σπασμένα κομμάτια τῆς Ρωμαίικης ἱστορικῆς συνέχειας καὶ παράδοσης μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης.
Ὅταν ἐνσκήψει κάποιος πάνω σὲ αὐτὸ τὸ πνευματικὸ δῶρο ποὺ λέγεται ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ τρέμει καὶ ἀνατριχιάζει ἀπὸ τὸ συναίσθημα τῆς ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ ποὺ τὴν δίνει ἁπλόχερα παρόλο τὴν δική μας ἀναξιότητα. Ἕνας ἄνθρωπος τέτοιος ὅπως ὁ ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ποὺ ἔζησε μέσα στὰ νάματα τῆς Ρωμηοσύνης στὸ ἱστορικὸ-πνευματικὸ περιβάλλον τοῦ σύγχρονού του Ἰωσὴφ Βρυέννιου καὶ τοῦ Γεωργίου Σχολάριου, ποὺ ἀντιμετώπισε σθεναρὰ τὶς δολοπλοκίες τῶν δυτικῶν καὶ τῶν φίλων τους ἑνωτικῶν (τῶν τότε οἰκουμενιστῶν ἐκείνης τῆς ἐποχῆς) καὶ μάλιστα ὅταν σὰν προσοντοῦχος κληρικὸς τοῦ Πατριαρχείου βρέθηκε ἀκόμα καὶ στὸ Παρίσι καὶ τὸ Μορλαὶ τῆς Γαλλίας γιὰ νὰ κάμψει τὸν αἱρετίζοντα φανατισμό τους ὥστε νὰ προσέλθουν πρὸς βοήθεια τῆς παραπαίουσας Αὐτοκρατορίας τὴν ὕστατη στιγμή. Ἕνας τέτοιος Θεοφόρος ἄνθρωπος ποὺ διέδραμε Ἱεραποστολικὰ καὶ μὲ αὐταπάρνηση τῆς ζωῆς τοῦ τὴν Μακεδονικὴ ἐνδοχώρα καὶ τὴν Θράκη ποὺ εἶχαν γευθεῖ ἤδη πιὸ πρὶν ἀπὸ τὴν Πόλη τὴν δαιμονιώδη μανία τῶν Τουρκομάνων, Γαζήδων, Ἀγαρηνῶν γιὰ νὰ συνδράμει καὶ νὰ ἐπουλώσει πνευματικὰ τὶς πρωτοεμφανισμένες πληγὲς τοῦ ἐξισλαμισμοῦ καὶ τοῦ γενιτσαρισμοῦ. Ἕνας τέτοιος πραγματικὰ Ἄνθρωπος τῆς πονεμένης Ρωμηοσύνης ποὺ ἔζησε τὴν προσφυγιὰ ἐκείνων τῶν ρημαγμένων χρόνων, καὶ δὲν κατέφυγε στὴν ἐφησυχάζουσα ἀσφάλεια τῆς Δύσης, ὅπως προτίμησαν νὰ κάνουν οἱ ὁμότιμοί του, ἀλλὰ ἐπέλεξε νὰ σταθεῖ ἀκλόνητος παρηγορητὴς δίπλα στὸν κατατρεγμένο Ρωμαίικο λαὸ καὶ σὰν πρόσφυγας καὶ αὐτὸς νὰ βρεθεῖ μέσω τῆς θαλάσσης ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς σημερινῆς Ἀλεξανδρούπολης στὸ Ἁγιοτόκο νησὶ τῆς Λέσβου γιὰ νὰ συνεχίσει καὶ ἐκεῖ νὰ δίνει τὴν Ὀρθόδοξη Μαρτυρία τοῦ ἐν μέσω τῆς Γενουάτικης κατοχῆς τοῦ νησιοῦ, μέχρι τὴν ἅλωση τοῦ ὑπὸ τῶν Τούρκων τὸ 1462.
Ὅμως ὁ ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ τὸν προόριζε γιὰ τὰ οὐράνια σκηνώματα καὶ τὸν ἔλαβε ἐκ γὴς πρὸς Οὐρανὸν ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΗΜΕΡΑ. Ὁ Ἅγιος Ραφαὴλ ὁ Ἡγούμενος καὶ οἱ σὺν αὐτῶ Ἅγιος Νικόλαος ὁ διάκονος, ἡ Ἁγία Παιδομάρτυς Εἰρήνη καὶ οἱ ὑπόλοιποι μάρτυρες καὶ συνασκητὲς Ἱερομόναχοι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Γενέθλιού της ΘΕΟΤΟΚΟΥ στὸν Ἔνηπτο λόφο τῶν Καρυῶν τῆς Θερμῆς της Λέσβου δοκίμασαν τὴν βαρβαρότητα τοῦ γένους τῶν Τούρκων μακελάρηδων Ἀγαρηνῶν, ἀμέσως μετὰ τὴν ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Παρασκευῆς τοῦ ἔτους 1463 μὲ ἀπερίγραπτα βασανιστήρια ποὺ τερματίσθηκαν μὲ τὸν πριονισμὸ τῆς Τίμιας σιαγόνος τοῦ Ἁγίου Ραφαὴλ καὶ τὴν ἐπώδυνη τελευτὴ τοῦ ἕνα τέταρτό της ὥρας πρὶν μπεῖ ἡ Ἀναστάσιμη Λαμπροτρίτη ἐκείνης τῆς χρονιᾶς. 
ταν ἐκείνη ἡ στιγμὴ ποὺ γιόμισε ὁ Οὐρανὸς μὲ Φῶς γιατί εἰσῆλθαν μέσα στὸ ΦΩΣ οἱ πρῶτοι Νεομάρτυρες μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Βασιλεύουσας, ἀνοίγοντας τὸν ἐπουράνιο χορὸ τῶν ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ τοῦ Γένους μας μέχρι καὶ τὴν στιγμὴ τῆς Παλιγγενεσίας τοῦ 1821. 

Ἔτσι ὁ Ἅγιος Ραφαὴλ ἔγινε ὁ μπροστάρης καὶ ὁ πρωτοχορευτὴς σὲ χορὸ πρωτόγνωρο καὶ Ἅγιο ἀνάμεσα σὲ ὁσιομάρτυρες καὶ μάρτυρες καὶ ὁμολογητὲς τῆς ἁγιοπνευματικῆς σοδειᾶς τῶν δίσεκτων χρόνων τῆς Βάρβαρης Τουρκοκρατίας ποὺ πρέσβευαν ἱκετευτικὰ ἐνώπιόν του Θρόνου τοῦ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ γιὰ τὴν λευτεριὰ τοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων Χριστιανῶν.
Καὶ πράγματι ὁ ΘΕΟΣ τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ τῶν κατατρεγμένων Ρωμηῶν ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ ξεκινήσει ἡ πολυπόθητη ΛΕΥΤΕΡΙΑ ἀνήμερα τοῦ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Μητρὸς ΤΟΥ μὲ σκοπὸ νὰ τὴν ὁλοκληρώσει παράλληλα μὲ τὰ μεγάλα γεγονότα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς μας ποὺ σηματοδότησαν πολλὲς φορὲς τὴν Σταύρωση τοῦ Ἔθνους ποὺ προσμένει μὲ λαχτάρα τὴν ΑΝΑΣΤΑΣΗ του.
Δηλαδὴ ἡ ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΞΟΔΟΣ τοῦ Ἁγίου Ραφαὴλ σηματοδοτεῖ καὶ τὴν ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΕΙΣΟΔΟ τοῦ Ἔθνους μας στὴν νεώτερη ἱστορία του μὲ τὴν Ἀναστάσιμη προσδοκία τοῦ ποθούμενου.
 

Οἱ Νεοφανεῖς Ἅγιοί της Λέσβου καὶ ἡ ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ περὶ αὐτῶν, ΑΥΤΟ τὸ γεγονὸς προσδιορίζουν. Ἄλλωστε τὰ Χαριτόβρυτα Ἱερὰ Λείψανα τῶν ΑΓΙΩΝ εὐλογοῦσαν τὸ χῶμα τῆς Λέσβου ἐδῶ καὶ πεντακόσια ὁλάκερα χρόνια, ἄγνωστα τότε στοὺς ἀνθρώπους, γνωστὰ ὅμως στὴν ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ποὺ προνόησε μέσω ΑΥΤΩΝ νὰ νοηματοδοτήσει πνευματικά τους ἔσχατους χρόνους τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα τῆς ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ. Καὶ αὐτὸ τὸ μήνυμα κρύβει ἀκόμα δύο στοιχεῖα τὴν ΑΝΑΣΤΑΣΗ καὶ τὴν ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ.
Ἀποροῦσε ἔκθαμβος ὁ κὺρ Φώτης ὁ Κόντογλου, ὁ γνήσιος ἐκφραστὴς τῆς κὰθ ἠμας Ἀνατολῆς καὶ ὁ πρωτομάστορας Ἁγιογράφος τῆς πρώτης εἰκόνας τῶν ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ τῆς Λέσβου, πὼς ἦταν δυνατὸν ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 60 καὶ ὄχι μόνο νὰ ἐμφανίζονται κὰθ ὕπαρ (ὁλοζώντανα) οἱ ΑΓΙΟΙ, νὰ ἀποκαλύπτουν τὸ συναξάρι τους καὶ σὲ λίγο ἡ ἀρχαιολογικὴ σκαπάνη μὲ τὴν ἱστορικὴ ἔρευνα νὰ ἐπιβεβαιώνουν τὰ λεγόμενά τους?
 

Αὐτὸ τὸ αἱματοβαμμένο συναξάρι ποὺ περιγράφεται μὲ δύο κορυφαῖες φράσεις σὰν "ΣΗΜΕΙΟΝ ΜΕΓΑ" καὶ σὰν "Η ΖΩΗ ΕΚ ΤΑΦΩΝ" εἶναι καὶ τὸ συναξάρι τοῦ Γένους τῶν ΡΩΜΗΩΝ ποὺ πορεύεται ἐδῶ καὶ αἰῶνες καὶ μέχρι τὶς μέρες μας ἀνάμεσα σὲ νοητὲς συμπληγάδες. Γιὰ αὐτὸ καὶ ἡ ἄφατη ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ τοῦ ΘΕΟΥ φρόντισε καὶ μᾶς τὸ χάρισε στοὺς ἔσχατους αὐτοὺς καιροὺς γιὰ νὰ περιβλέπουμε τὸ μέσα καὶ τὸ ἔξω μας καὶ νὰ θέτουμε πνευματικὰ σημεῖα ἀναφορᾶς στὴν προσωπικὴ διαδρομή μας ὡς ὑποστάσεις βαπτισμένες καὶ μυρωμένες μὲ τὴν ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ, ἀλλὰ καὶ νὰ τροχιοδρομοῦμε τὴν Ἐθνικὴ πορεία τοῦ Γένους μας στὸν ἀσφαλῆ διάδρομό του Ἑλληνοχριστιανικοῦ Πολιτισμοῦ καὶ τῆς ΡΩΜΗΩΣΥΝΗΣ ποὺ δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ χαθοῦν ἔστω κι ἂν χαθεῖ τὸ κακέκτυπο αὐτοῦ του κόσμου." 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ἧχος Αʹ. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Ἰθάκης τόν γόνον καί τῆς Λέσβου τό καύχημα,
ὁσιομαρτύρων τήν δόξαν, Ραφαήλ εὐφημήσωμεν·
ἀρτίως γάρ ἡμῖν φανερωθείς,
ἰάματα πηγάζει τοῖς πιστοῖς
καί κατʹ ὄναρ καί καθʹ ἥπαρ ὑπερφυῶς
ὀπτάνεται τοῖς κράζουσι·
Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν·
δόξα τῷ σέ θαυμαστώσαντι·
δόξα τῷ ἐκπληροῦντι διά σοῦ,
ἡμῶν τά αἰτήματα. 

Ἀπολυτίκιον  
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐν Λέσβῳ, ἀθλήσαντες, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτὴν ἡγιάσατε, τῇ τῶν Λειψάνων ὑμῶν, εὑρέσει μακάριοι. Ὅθεν ὑμᾶς τιμῶμεν, Ῥαφαὴλ θεοφόρε, ἅμα σὺν Νικολάῳ καὶ παρθένῳ Εἰρήνῃ, ὡς θείους ἡμῶν προστάτας καὶ πρέσβεις πρὸς Κύριον.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/02/blog-post_5364.html