Αρχονταρίκι : ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Μοναδικὴ καὶ συγκλονιστικὴ ἡ ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων! Ἑορτὴ τὴν ὁποία ἐξαρχῆς ἑορτάζει καὶ τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας, ἀφοῦ στὰ γεγονότα της ἔχουμε τὴν φανέρωση καὶ τὴν προσκύνηση τῆς Ἁγίας Τριάδος. Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια τῆς Ἀποκαλύψεως τῆς Τριαδικῆς Θεότητος μᾶς κηρύττουν τὸ Εὐαγγελικὸ καὶ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ἀλλὰ καὶ οἱ ἱεροὶ ὕμνοι ποὺ θὰ ἀκούσουμε καὶ πανηγυρικῶς θὰ ἀναμέλψουμε στοὺς ἱερούς μας ναούς.

«Ἄξιον καὶ δίκαιον» τὸ λοιπὸν ἀδελφοί, νὰ ἑστιάσουμε, ὅσο τὸ δυνατὸν τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας στὶς μεγάλες δογματικὲς ἀλήθειες ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ποὺ ἔχουν ἄμεση σχέση μὲ τὴν καθημερινή μας ζωή, ἀφοῦ, «πράξις, θεωρίας ἐπίβασις» κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο.
Εἶναι σὲ ὅλους γνωστὸ ὅτι οἱ Ἑβραῖοι περίμεναν τὸν Μεσσία. Τὸ πρόσωπο δηλαδὴ αὐτὸ τὸ ὁποῖο σύμφωνα μὲ τὶς προφητεῖες θὰ προσέφερε τὴν σωτηρία. Καὶ εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ πὼς ὅταν ὁ Κύριος συνομιλοῦσε μὲ τὴν Σαμαρείτιδα, ἐκείνη σὲ κάποια στιγμὴ τοῦ εἶπε: «Οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος...Χριστὸς» (Ἰωάν. Δ' 25). Γνωρίζω δήλ. ὅτι ἔρχεται Μεσσίας, ὁ ὁποῖος στὰ Ἑλληνικὰ λέγεται Χριστός! Ὅταν ἔλθει Ἐκεῖνος, θὰ μᾶς διδάξει ὅλα ὅσα εἶναι ἀναγκαῖα γιὰ τὴ σωτηρία μας. Αὐτὰ εἶπε ἡ Σαμαρείτιδα ἐκφράζοντας βεβαίως τὸν πόθο τῆς σωτηρίας καὶ τῆς λυτρώσεως, ὄχι μόνο τῶν Σαμαρειτῶν καὶ τῶν Ἰουδαίων, ἀλλὰ δίχως νὰ τὸ ἐννοεῖ καὶ τὴ λαχτάρα ὅλου του ἀνθρωπίνου γένους. Ἡ ἀπάντηση ὅμως ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Χριστὸ εἶναι ἄκρως ἀποκαλυπτική: «Ἐγὼ εἰμί, ὁ λαλῶν σοί»! Αὐτὸν ποὺ περιμένετε μὲ τόση λαχτάρα, Αὐτὸς εἶμαι Ἐγὼ πού σου μιλάω αὐτὴ τὴ στιγμή. Ἐγὼ εἶμαι ὁ Μεσσίας. Ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστός, ὁ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ!Ἀλλὰ πότε ἀκριβῶς ἀνακηρύχθηκε καὶ ἐπισήμως, αὐτὸ ποῦ ἤδη ἦταν, δηλαδὴ Μεσσίας; Τὸ θαυμαστὸ τοῦτο ἀποκαλυπτικὸ για ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα γεγονός, πραγματοποιήθηκε ἀπὸ τὸν Ἐπουράνιο Πατέρα, στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ κατὰ τὴν στιγμὴ ποὺ ἐβαπτίζετο. Καὶ ὅπως ὑπῆρχε ἡ συνήθεια νὰ χρίονται οἱ Προφῆτες, οἱ Ἱερεῖς καὶ οἱ Βασιλεῖς τῶν Ἑβραίων, ἔτσι ἀκριβῶς ἐχρίσθη καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς. Καὶ οἱ μὲν ἄνθρωποι χρίονταν μὲ τὸ εὐλογημένο ἔλαιον κατὰ τὴν εἰδικὴ τελετὴ ποὺ εἶχε καθιερωθεῖ, ἀναλόγως βεβαίως τοῦ ἔργου ποὺ θὰ ἀναλάμβαναν. Ὁ Κύριος ὅμως, ὁ Μέγας Ἀρχιερεὺς καὶ ἀπόλυτος Προφήτης, ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων, ἐχρίσθη ὄχι μὲ ἕνα ἀνθρώπινο εὐλογημένο ἔλαιον, ἀλλὰ μὲ ὅλο τὸ Ἅγιον Πνεῦμα! Μὲ ὅλο τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο «ἐν εἴδει περιστερᾶς» κατέβηκε καὶ ἔμεινε ἐπάνω Του, ὅταν βαπτιζόταν στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου.Ἀκριβῶς στὸ σημεῖο αὐτὸ ἔχουμε τὴν φανέρωση, τὴν ἀποκάλυψη τῆς Ἁγίας Τριάδος. Τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ! Ὁ οὐράνιος Πατέρας, ὁ Γεννήτωρ, τρανώνει τὴ μεγάλη ἀλήθεια γιὰ νὰ γίνει γνωστὴ ἀπ' ὅλους τους ἀνθρώπους ὅτι: «Οὗτος ἐστὶν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητὸς ἐν ὢ ηὐδόκησα». Αὐτὸς δήλ. εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητὸς καὶ μονάκριβος, μὲ τὸν ὁποῖον καὶ διὰ τοῦ ὁποίου ἀποφάσισα νὰ σώσω τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ ἔνοχο κόσμο.
Ἔχουμε πλέον αὐτὸν τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, Υἱὸν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον «ὡσεὶ περιστερὰν» νὰ κατεβαίνει καὶ νὰ μένει ἐπάνω Του κατὰ τὴν στιγμὴν τῆς Βαπτίσεως, καὶ τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ Πατέρα, τὸν Γεννήτορα, τοῦ Ὁποίου ἀκούγεται ἡ Θεϊκὴ φωνὴ διατρανώνουσα στὸν ὁρατὸ καὶ ἀόρατο κόσμο τὴν ἀλήθεια τῆς ἀπολύτου καὶ μοναδικῆς υἱότητος τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ!
Ὁπωσδήποτε ἀδελφοί μου, καὶ ἡ πλέον τολμηρὰ φαντασία θὰ ἀδυνατοῦσε νὰ συλλάβει τέτοια πραγματικότητα. Γι' αὐτὸ καὶ τονίζουμε ὅτι ἡ πίστις μας δὲν εἶναι ἀνακάλυψις ἀλλὰ ἀποκάλυψις τοῦ Θεοῦ!
Ἀπὸ δῶ καὶ πέρα, καὶ μετὰ τὴν τεσσαρακονθήμερη ἀπόλυτη νηστεία στὴν ἔρημο, ὁ Κύριος ἀναλαμβάνει τὸ δημόσιο ἔργο τῆς Σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ ἴδιος ὁ προφήτης Ἠσαΐας, ὀκτὼ αἰῶνες π.Χ., δήλ. τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ τοῦ προφήτου, εἶχε κηρύξει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ Πατρός: «Νὰ ὁ ἀγαπημένος καὶ μονάκριβος ἀπεσταλμένος μου διὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου. Ἔρχεται ἀναμάρτητος Αὐτός, καὶ ταπεινὸς καὶ πράος καὶ εἰρηνικὸς νὰ σώσει καὶ ὄχι νὰ ἀπωλέσει τοὺς τσακισμένους καὶ ἐξαθλιωμένους ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἀνθρώπους. Αὐτὸς εἶναι ὁ Μεσσίας καὶ Σωτήρας, στὸν ὁποῖον ἔχουν ἀναθέσει ὅλα τὰ Ἔθνη τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας τοὺς» (Μάτθ. ΙΒ' 18 – 21). Ἔτσι, τὸ προαιώνιο σχέδιο τοῦ Θεοῦ περὶ τῆς σωτηρίας τοῦ ἀποστάτου ἀνθρώπου, ξεκινᾶ ἐπισήμως καὶ πραγματοποιεῖται πλέον ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Καὶ γιὰ νὰ φανεῖ ἔτι πλέον αὐτὴ ἡ ἀλήθεια, ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἄρχισε τὸ μεσσιανικό του ἔργο καὶ ἐδίδασκε μέσα στὴ Συναγωγὴ τῆς Ναζαρέτ, στοὺς συμπατριῶτες τοῦ ἀνέγνωσε αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν προφητεία τοῦ Ἠσαΐα, ὁ ὁποῖος προφήτης ὁμιλεῖ γιὰ τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Ὁ θεόπνευστος Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, καταγράφει ἐπακριβῶς τὴν μεσσιανικὴ προφητεία στὸ ἱερό του Εὐαγγέλιο, ἀποδεικνύοντας ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ προφητευόμενος καὶ ἀναμενόμενος Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.
Ἀλλὰ ἂς δοῦμε εὐθὺς ἀμέσως τὴν θαυμάσια αὐτὴ προφητεία ποὺ διαβάζει ὁ ἴδιος ὁ Λυτρωτὴς Χριστὸς γιὰ τὸν Ἑαυτόν Του: «Τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου μένει καὶ ἐπαναπαύεται σὲ μένα τὸν Μεσσία, διότι ὁ Κύριος μὲ ἔχρισε καὶ μ' ἔστειλε νὰ ἀναγγείλω τὸ χαρμόσυνο μήνυμα στοὺς φτωχοὺς καὶ νὰ θεραπεύσω τοὺς ψυχικὰ συντετριμμένους. Στοὺς αἰχμαλώτους νὰ κηρύξω ἀπελευθέρωση καὶ στοὺς τυφλοὺς ὅτι θὰ βροῦν τὸ φῶς τους. Νὰ φέρω λευτεριὰ στοὺς τσακισμένους, νὰ ἀναγγείλω τοῦ καιροῦ τὸν ἐρχομὸ ποὺ ὁ Κύριος θὰ φέρει σωτηρία στὸ λαό Του»! (Λούκ. Δ' 18 – 19)

Θεοφάνεια λοιπόν. Ἑορτὴ τῆς Ἐπιφανείας, τῆς φανερώσεως τοῦ Θεοῦ. Φανέρωσις τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ζωοποιοῦ καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος! Τὸ ἔργο τῆς Λυτρώσεως ἔχει πλέον συντελεστεῖ γιὰ ὅλους τους ἀπογόνους του Ἀδάμ. Γιὰ ὅλους, ἀρκεῖ ὅμως ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀποδεχθεῖ ἐν μετανοία τὸ λυτρωτικὸ ἔργο τῆς Σωτηρίας του ποὺ τοῦ προσφέρεται ἐντελῶς δωρεάν. Διότι, ναὶ μὲν ὁ Θεὸς Πατέρας διὰ τοῦ Υἱοῦ Τοῦ Θεανθρώπου πλέον Κυρίου Ἰησοῦ καὶ ἐν Ἁγίω Πνεύματι, παρέχει σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα τὴν Σωτηρία τῆς Λυτρώσεως, ἀλλά, δυστυχῶς, ὁ ἄνθρωπος κάνοντας κακὴ χρήση τῆς ἐλευθερίας του καὶ τοῦ αὐτεξουσίου του, σὲ ἀρκετὲς τῶν περιπτώσεων ἐπιλέγει τὴν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ. Ἄρνηση ὅμως τοῦ Θεοῦ συνεπάγεται ἄρνηση τῆς προσωπικῆς του ἐλευθερίας καὶ τελικῶς τὴν ἐπιλογὴ τῆς κολάσεως. Ἄρνηση τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ συνεπάγεται μία φρικτὴ καὶ ἀνέκφραστη ἀρνητικὴ κατάσταση ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν «ἐλεύθερη ἐπιλογὴ» τοῦ κακοῦ καὶ ποὺ περνᾶ στὴν αἰωνιότητα. Τὸ δὲ πλέον τραγικὸ γιὰ τὸν ἀποστάτη καὶ ἀνόητο ἄνθρωπο εἶναι ὅτι, ἐπειδὴ τελικῶς ἡ κόλαση εἶναι ἡ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὴν ἀρνητική της μορφὴ (καὶ αἰτία γίνεται ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος), λόγω του ὅτι ὁ Θεὸς οὐδέποτε παύει ν' ἀγαπᾶ τὸ πλάσμα Του, γι' αὐτὸ καὶ ἀπὸ ἀρνητικῆς πλευρᾶς οὐδέποτε παύει νὰ ὑφίσταται ἡ αἰωνιότητα τῆς κολάσεως. Ὅλες οἱ ἄλλες γνῶμες ποὺ κατὰ καιροὺς καὶ τελευταία κυκλοφοροῦν, περὶ δῆθεν σωτηρίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων λόγω τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, καὶ περὶ καταργήσεως τῆς κολάσεως, ξεκάθαρα εἶναι εἰσηγήσεις τοῦ διαβόλου καὶ καταδικασμένες ἐπισήμως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας. Τὶς κηρύττουν δὲ πλανεμένοι ψευτοθεολόγοι καὶ ξεπεσμένοι ποιμένες ποὺ δυστυχῶς ἔχουν χάσει (ἐὰν ποτὲ εἶχαν) τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν καρδιά τους καὶ ἐπιζητοῦν τὴν εὐαρέσκεια τοῦ μακράν του Θεοῦ κόσμου. Τὰ κηρύγματά τους ὅπως καὶ οἱ ποικίλοι διάλογοι (καὶ ἂς μὴ λησμονοῦμε ὅτι μέσω τοῦ διαλόγου ἔπεσε καὶ ἡ προμήτορα Εὕα), δὲν εἶναι ἐν ἀληθεία καὶ ἀγάπη, ἀλλ' ἐν πνεύματι πλάνης καὶ ἀποστασίας. Οἱ λόγοι τους δὲν κηρύττουν μετάνοια καὶ ἀφύπνιση συνειδήσεων ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀλλ' ἕναν συμβιβασμὸ καὶ ἕνα ἰσοπέδωμα, ταυτοχρόνως «ρίχνοντας τὰ ἅγια τοῖς κυσί». Ἔχουν δὲ τὸ κόμπλεξ τῶν ἀρχαίων γνωστικῶν, οἱ ὁποῖοι φοβόντουσαν νὰ κονταροχτυπηθοῦν μὲ τὸν κόσμο, καὶ ἔτσι ἀπέρριπταν καὶ ἀπορρίπτουν τὸ κήρυγμα τοῦ Σταυροῦ, τὴν «μωρία τοῦ Σταυροῦ», μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται. Δήλ. σταύρωση τῆς σαρκὸς καὶ τῶν ἐπιθυμιῶν αὐτῆς καὶ πόλεμο μὲ τὸν διάβολο καὶ τὰ ποικίλα ὄργανά του στὸν κόσμο αὐτό. Γι' αὐτὲς ἀκριβῶς τὶς περιπτώσεις τῶν λυκοποιμένων καὶ τῶν κομπλεξικῶν «θεολόγων» - «φιλοσόφων», ἰσχύει ὁ καταπέλτης τῆς Γραφῆς: «νεφέλαι ἄνυδροι ὑπὸ ἀνέμων παραφερόμεναι, δένδρα φθινοπωρινά, ἄκαρπα, δὶς ἀποθανόντα, ἐκριζωθέντα, κύματα ἄγρια θαλάσσης ἐπαφρίζοντα τὰς εὐατῶν αἰσχύνας, ἀστέρες πλανῆται, οἶς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς τὸν αἰώνα τετήρηται» (Ἰούδα, 12 – 13). «Θεολόγοι – φιλόσοφοι» - σκοτολόγοι, τῆς ἀρᾶς φερώνυμοι... Αλλά, δόξα τῷ Θεῶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, δόξα τῷ Θεῶ, πιστεύουμε καὶ ὁμολογοῦμε τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Κύριό μας Ἰησοῦν Χριστόν. «Κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας» (Ἑβρ. Δ' 14). Παρὰ τὶς ἀδυναμίες καὶ τὶς ἀστοχίες μας, βρισκόμαστε ἐντός της Κιβωτοῦ τῆς Σωτηρίας. Εἴμαστε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀνήκουμε στὴν Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὴν μοναδικὴ δήλ. Ἐκκλησία ποὺ ὑπάρχει καὶ ἔχουμε ἰσχυρὴ τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ ἐνανθρωπήσας καὶ νηπιάσας καὶ ἐν Ἰορδάνη Βαπτισθεῖς διὰ τὴν ἠμῶν σωτηρίαν Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, τελικῶς θὰ μᾶς χαρίσει καὶ τὴν Οὐράνια Βασιλεία Του. Θὰ κλείσουμε βλέποντας γιὰ ποιοὺς λόγους βαπτίστηκε ὁ Χριστὸς καὶ τὶς ἀπαντήσεις ποὺ δίνει ὁ κορυφαῖος θεολόγος τοῦ ὀγδόου αἰῶνος, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «α) Βαπτίζεται ὁ Χριστός, ὄχι διότι Αὐτὸς ἔχει ἀνάγκην καθάρσεως, ἀλλὰ γιὰ νὰ δείξει ὅτι ἐγὼ χρειάζομαι κάθαρση. β)Γιὰ νὰ συντρίψει τὰ κεφάλια τῶν δαιμόνων στὸ νερό. γ) Γιὰ νὰ ἁγιάσει τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο καὶ Βαπτιστή. δ) Γιὰ νὰ ἐκπληρώσει τὸν Νόμο. ε) Γιὰ νὰ ἀποκαλύψει στοὺς ἀνθρώπους τὸ μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος. στ) Γιὰ νὰ γίνει γιὰ μᾶς τύπος καὶ ὑπογραμμὸς καὶ στὸ βάπτισμα»!
Ἀδελφοί μου, χαίρετε ἐν Κυρίω πάντοτε. Ἔτη φωτισμένα, ἅγια, εἰρηνικὰ καὶ κατὰ πάντα εὐλογημένα καὶ κυρίως ἀγωνιστικά!
Ἀμήν!

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΒΑΠΤΙΣΗ ΣΤΟΝ ΙΟΡΔΑΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΙΡΗΝΑΙΟ

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

πηγη Ρωμαιικο Οδοιπορικο

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γάρ Γεννήτορος ἡ φωνή προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητόν σε Υἱόν ὀνομάζουσα· καί τό Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τό ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανείς Χριστέ ὁ Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Αὐτόμελον.
Ἐπεφάνης σήμερον τῇ οἰκουμένῃ, καί τὸ φῶς σου Κύριε, ἐσημειώθη ἐφ᾽ ἡμᾶς, ἐν ἐπιγνώσει ὑμνούντάς σε· Ἦλθες, ἐφάνης, τό Φῶς τὸ ἀπρόσιτον.

Μεγαλυνάριον Ποίημα μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
Ἄφεσιν πηγάζων τοῖς ἐξ Ἀδάμ, ὁ τῆς ἀφθαρσίας, ἀνεξάντλητος ποταμὸς, ἐν τῷ Ἰορδάνῃ, βαπτίζεται θελήσει· ἀντλήσωμεν οὖν πάντες, ὕδωρ σωτήριον.