ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ Ι.ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΞΥΛΟΥ

Με μεγάλη προσέλευση πιστών ιδιαίτερα νέων παιδιών συνεχίζεται το προσκύνημα των ιερών σεβασμάτων του Τιμίου και Ζωοποιού Ξύλου και της άφθαρτης χειρός της Ευαγγελίστριας της Αναστάσεως Μαρίας της Μαγδαληνής στον Ι. Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στη Ν. Φιλαδέλφεια. Το πρωί της Δευτέρας τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία και το μεσημέρι η Ιερά Παράκληση, το απόγευμα θα τελεσθούν ο Εσπερινός, αγιασμός  με το Τίμιο Ξύλο και ομιλία υπό του Αρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου  Μουλατσιώτη . Αύριο Τρίτη το πρωί θα τελεσθεί Θεία Λειτουργία για τους Μαθητές και το απόγευμα Εσπερινός, Ιερό Ευχέλαιο και ομιλία υπό του Αρχιμανδρίτου π. Επιφανίου Αρβανίτη. Την Τετάρτη το πρωί θα τελεσθεί η Θεία Λειτουργία, στις 12 το μεσημέρι οι Χαιρετισμοί της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής και το απόγευμα στις 6 δέηση και στις 6,30 αναχώρηση των ιερών σεβασμάτων .

ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ    

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την αγία Μαρία Μαγδαληνή

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Αντωνόπουλος, θεολόγος M.Th.

Στο παλαιοδιαθητικό ποίημα του βιβλίου των Παροιμιών με τίτλο “Η ἀνδρεία γυναίκα” (Πρμ 29,10-31) και στο ερώτημα “Γυναίκα ανδρεία ποιός θ᾿ ανακαλύψει; Αυτή είναι πολυτιμότερη κι απ᾿ τά πολύτιμα πετράδια” είναι σαν να δίνει απάντηση ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος όταν χαρακτηρίζει την αγία Μαρία τη Μαγδαληνή «σπουδαιοτάτη», «τέτραθλος καὶ ἀνδρεία γυνή» (Ι. Χρυσοστόμου λόγος 40).

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσό­στομος ερμηνεύοντας τα Ευαγγέλια, ξεκαθαρίζει ποιες και πόσες ήταν οι γυναίκες που ά­λειψαν με μύρα την κεφαλή και τα πόδια του Κυρίου και ότι δεν έχουν καμία σχέση με την αγία Μαρία Μαγδαληνή. Ο άγιος μάλιστα έχει γράψει και Λόγους με θέμα την πόρνη γυναίκα που μετανόησε και η οποία είναι ένα πρόσωπο άγνωστο και ανώνυμο. ( Ι. Χρυσοστόμου Ερμηνεία στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, Ομιλία Π” και Ερμηνεία στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον Ομιλία Ξβ”- «Εις την πόρνην και εις τον Φαρισαίον, τη αγία και μεγάλη Τετάρτη». Ρ.G. τόμ. 59, 531. ).

Στην ερμηνεία του στο Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο αναφέρεται στην αγία Μαρία Μαγδαληνή που μόνη της μέσα στη νύχτα ξεκινά να πάει πρώτη στον Τάφο και γράφει «πάνυ γαρ περί τον Διδάσκαλον φιλοστόργως έχουσα…» (Ομιλία ΠΕ”). Καθώς φτάνει, βρίσκει τον Τάφο αδειανό, τον λίθο αποκεκυλισμένο. Και τότε σκέφτεται ότι κάποιοι έκλεψαν το Άγιο Σώμα του Ιησού (Ιω. κ”, 1). «Το ασθενέστερον γένος ανδρειότερον εφάνη τότε», γράφει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Στην 86η Ομιλία του ερμηνεύει την αγγελοφάνεια και την πρώτη εμφάνιση του αναστάντος ως προνόμιο της πονεμένης γυναίκας, της οποίας η ανάγκη για παρηγοριά ήταν μεγάλη. Για τον θρήνο μάλιστα της Μαρίας της Μαγδαληνής έξω από τον Τάφο γράφει: «Το γυναικείο φύλο διακρίνεται κατά κάποιον τρόπο για την λεπτότητα των αισθημάτων του και έχει μεγαλύτερη τάση προς οίκτο. Αυτό το λέγω, για να μην απορήσεις, γιατί τέλος πάντων, η Μαρία θρηνούσε πικρά στον τάφο, ενώ ο Πέτρος δεν έκανε κάτι παρόμοιο… Οι μαθητές, λοιπόν, έφυγαν για να επιστρέψουν στα Ιεροσόλυμα, ενώ εκείνη στάθηκε κοντά στον τάφο. Ήταν μεγάλη παρηγοριά να βλέπει το μνήμα. Να, την κοιτάζεις, που σκύβει και θέλει να δει τον τόπο όπου βρισκόταν το σώμα, προκειμένου να παρηγορηθεί; Γι” αυτό και έλαβε μεγάλο μισθό, γι” αυτήν την μεγάλη φροντίδα της. Γιατί εκείνο που δεν είδαν οι Μαθητές, το είδε πρώτη η γυναίκα. Είδε δηλ. δύο Αγγέλους, να κάθονται ο ένας προς το μέρος των ποδιών και ο άλ­λος προς το μέρος της κεφαλής, με λευκή ενδυμασία και το πρόσωπο γεμάτο από πολλή φαιδρότητα και χαρά» ( Ι. Χρυσοστόμου Ερμηνεία στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, Ομιλία Πστ”)
Την περικοπή του Κατά Ιωάννη 20 την παρουσιάζει ο Χρυσόστομος σαν μια εισαγωγή της Μαγδαληνής στο μυστικό της πίστης: ούτε ο κενός τάφος ούτε τα μόνα οθόνια, ακόμη και αυτή η εμφάνιση του αγγέλου ή του Κυρίου δεν επιτρέπουν στη Μαρία Μαγδαληνή να κατανοήσει τα πράγματα. Μόλις ο αναστημένος Κύριος την καλεί με το όνομά της, τότε μόνο μπορεί να πιστέψει ότι εκείνος ζει. Την ορθή ερμηνεία του «μη μου άπτου» δίνει ο ιερός Χρυσόστομος λέγοντας ότι ο Κύριος, θέλει να την διδάξει ότι είναι πλέον στη δόξα του, ότι αυτός είναι ο Θεός και ανήκει τόσο σ ‘ αυτήν όσο και σ‘ ολόκληρο τον κόσμο, ότι πρέπει να πλησιάζει μ’ ένα άλλο φρόνημα. Υψώνει το νου της στα υψηλότερα, έμμεσα και σιγά-σιγά, λέγοντας ότι «δεν ανέβηκε ακόμη στον Πατέρα του». Έτσι, επισημαίνει ο ιερός Χρυσόστομος, δείχνει ότι εκεί, στον Πατέρα, σκοπεύει και σπεύδει να πάει. «Τον δε εκεί μέλλοντα απιέναι και μηκέτι μετά ανθρώπων στρέφεσθαι, ουκ έδει μετά της αυτής οράν διανοίας, ης και προ τούτου» (Εις Ιωάννην, Ομιλία 86,2• ΕΠΕ 14,704).
Στο τέλος της ομιλίας του, ο Ιωάννης Χρυσόστομος εξάγει το συμπέρασμα ότι η Μαρία Μαγδαληνή έλαβε προσωπικά από τον Κύριο την εντολή να αποβεί η παραμυθία των μαθητών με τον ευαγγελισμό της εμφάνισής Του και των λεγομένων Του: «απήγγειλε δε και την όψιν και τα ρήματα, άπερ ικανά ην αυτούς παραμυθήσασθαι».
Αξιώθηκε έτσι η αγία Μαρία να συναντηθεί πρώτη με τον αναστημένο Χριστό και στη συνέχεια τιμήθηκε από τον Κύριο με το να γίνει απόστολος στους αποστόλους Του, κήρυκας στους μαθητές Του, ευαγγελίστρια στους Ευαγγελιστές. Γνωστοποίησε πρώτη δηλαδή στον κύκλο των μαθητών Του την έγερσή Του από τον τάφο (Ι. Χρυσοστόμου, Ερμηνεία στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, Ομιλία Πστ”).

πηγη aktines.blogspot.gr

ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Είναι αρκετοί αυτοί  που γνωρίζουν το Ποίημα του Αγγέλου Σικιελιανού «Μαγδαληνή» , που κλείνει με τους παρακάτω στίχους:
«Μαγδαληνή, Μαγδαληνή, του πόθου μέγα αστέρι · 
σέ μοναστήρι ανέβασες κ΄ εμένανε πιστό, 
γιά νά φιλήσω λείψανο τό ατίμητό Σου χέρι · 
κ ήταν ακόμα, ώς πίθωσα τά χείλια μου, ζεστό!»
(Πάσχα των Ελλήνων, «Μαγδαληνή»,διαβάστε παρακάτω ολόκληρο το ποίημα).

Λίγοι όμως είναι αυτοί που γνωρίζουν από πού τους εμπνεύστηκε ο μεγάλος ποιητής.
Η ιστορία είναι η εξής:
Τον Νοέμβριο Του 1914, νεαρός ο Άγγελος Σικιελιανός επισκέπτεται Το Άγιον Όρος . Ήταν τότε μόλις 30 ετών και βρισκόταν σε μία περίοδο έντονης αναζήτησης.
Είχε μαζί τον Νίκο Καζαντζάκη.
Σαράντα μέρες περιπλανήθηκαν ως προσκυνητές στα μονοπάτια του Άθωνα και επισκέφθηκαν τα μοναστήρια και τις σκήτες του, αφήνοντας και οι δύο και γραπτές τις έντονες εντυπώσεις από την πνευματική αυτήν περιπλάνηση.
Στα Μοναστήρια Ανάμεσα που επισκέφθηκαν τότε ήταν και η Σιμωνόπετρα.
Ανέβηκαν από το μονοπάτι του Αρσανά.
Όταν έφτασαν στο μοναστήρι, ο Σικελιανός «θα συναντηθεί» με την Αγία Μαγδαληνή .
Η συνάντησή του χαράχθηκε πολύ βαθιά μέσα του.
Όταν ασπάστηκε το άφθαρτο χέρι της, που φυλάσσεται στην μονή, θα το αισθανθεί θερμό.
Πρόκειται για φαινόμενο που παρατηρούν συχνά άνθρωποι που προσκυνούν το λείψανο της αγίας.
Η Κατάπληξη του Σικελιανού ήταν τόσο Μεγάλη, που θα ασπαστεί το χέρι της αγίας τρεις φορές !
Στη συνέχεια θα αποτυπώσει την θαυμαστή αυτή εμπειρία, που τον συγκλόνισε, σε στίχους:
«Κ ήταν ακόμα, ώς πίθωσα τά χείλια μου, ζεστό!»
Και την 1η Σεπτεμβρίου του 1915 θα γράψει στο ημερολόγιό του, αναπολώντας αυτήν την στιγμή:
Στής Σιμωνόπετρας
«Το έβγα μας στον αρσανά. Θάλασσα · 
ο αφρός φαίνεται άξαφνα ζεστός, σα να καίει μια αγαλλίαση ζωής. 
Και θυμούμαι άξαφνα το ζεστό χέρι της Μαγδαληνής, στη Σιμωνόπετρα . 
Ο ανήφορος στη Σιμωνόπετρα. 
Η δάφνη δεξιά ζερβά βλαστομανάει απίστευτα · 
δαφνοπόταμος. 
Δίπλα τρέχει λαγκαδιά που τα ξερόδεντρα τυλίγουν άφθονα οι κισσοί . 
Το κύμα ακούεται κάτου, κι πάνου το νερό. 
Δάσος δαφνών βαΐα. 
Απάνου καλεί ένα σήμαντρο χαρούμενο, τρεμάμενο 
Σα Γεράκι που ζυγιάζεται στο γκρεμό και φέρνει κύκλους. 
Μη τον ξεχνάς αυτόν τον δρόμο · τη θεία θέρμη της Μαγδαληνής. 
Όλο το σώμα νικητήριο μέσ απ τα άγια ». 
Μέσα από την θέρμη του χεριού της αγίας ο ποιητής βίωσε την αγάπη της για τον Χριστό , που νίκησε και αυτό τον θάνατο. 

Αγγελος Σικελιανος, «Μαγδαληνη»
Απο τη συλλογη «Πασχα των Ελληνων»

Την ώρα σ’ όλα τα πουλιά γλυκός που πέφτει ο ύπνος
και στο χαμηλοθώρητο σβημένο δειλινό
των ασταχυών ο ανασασμός είναι μεστός σα δείπνος·
π᾽ ο αποσπερίτης αρχινά νά τρέμει στο βουνό·

που στην καρδιά μας, άφθαρτη ξεχύνεται η πραότη,
τού σπλάχνου μας σα να ‘φτανε — πανάχραντη θροφή —
λίγο ψωμί για να γευτεί κατάβαθα τη θεότη,
κι ακολουθάει τον Έσπερον ο νους μας στην κορφή·

που ᾽ναι αγαθή στά πόδια μας όλου του δρόμου ή σκόνη,
και μια συμπόνια αξήγητη, στα πάντα αναρροεί,
ένας καημός αμίλητος τα στήθια μας φουσκώνει
σαν αρχινά από πάνω μας των αστεριώ ή ροή·

που, κι αν με μόνο ενα σκυλί στη στράτα απαντηθούμε,
κρυφή η ευλάβεια μέσα μας ανθίζει περισσή·
την ίδια λάτρα ως να ‘χουμε, τον ίδιο ως νά ποθούμε
πόθο, ζωσμένοι απ’ τ’ άπειρο, σάν έρημο νησί,

λύχνο να ιδούμε από μακρά σε σπίτι να σαλεύει,
θαρρούμε κ’ ήλιος έλαμψε στην ήσυχη βραδιά,
κι ως πεταλούδα, γύρα του, σπουδαχτικά παλεύει
νά ζεσταθεί στ᾽ αντίκρισμα τ’ ανθρώπινο ή καρδιά —

κι ό Ιησούς κ’ οί μαθητές, ανάμεσα στά πλήθη,
μ’ όλο της μέρας τον καρπό χυμένο στην ψυχή,
σέ κάθε άνθρωπου διάνεμα, ν’ απλώνεται στα στήθη,
μες στα σκοτάδια, νιώθουνε ζεστή την προσευχή.

Περνά διαβάτης βιαστικός, κι άλλος κρατεί το ψώνι
για να δειπνήσει σπίτι του, να πιει και να χαρεί·
κι ο Ιησούς, γνωρίζοντας το σπίτι του τελώνη,
μπαίνει, ανοιχτόν ως το ‘βρηκε που Τόνε καρτερεί.. .

Κ’ έκεί που κόβει το ψωμί, κι απλώνει στο προσφάι,
ξάφνου, απ’ τή θύρα ορθάνοιχτη που ξέμεινεν, ορμά,
σαν ένα κύμα θεόρατης αναπνοής του Μάη,
τό πλούσιο μύρο σπάζοντας στά πόδια του σιμά,

σα με τον ήλιο τρικυμιά κυλώντας, δοξασμένη
απ’ όση μες στό σπλάχνο της έστέναξε ηδονή,
με των μαλλιών την άμετρη φεγγοβολή λυμένη,
τα δάκρυα της σφουγγίζοντας κρουνό, ή Μαγδαληνή !

Τα μάτια της να σήκωνε και να ‘βλεπε τα χίλια
της νύχτας άστρα σα φιλιά, κι ο μέγας τους σφυγμός
να χτύπαε στ’ αναμμένα της απ’ τις αγάπες χείλια,
βαθιός δε θα χυνότανε μες στη νυχτιά ο λυγμός,

σαν τούτος οπού γιόμισεν ολάκερο το δώμα,
κύμα, στο κύμα π’ άπλωνεν από την ευωδιά·
με κολλημένο άκράταγα στα πόδια του το στόμα,
με τον άπάντεχο έρωτα που φούσκωνε η καρδιά!

Λοξά ο τελώνης την κοιτά· κι ο Ιούδας, στη σπατάλη
του μύρου, ως φίδι μέσα του να σούριξε βαθύ,
μεσ’ απ’ τά δόντια του μιλεί, κουνώντας το κεφάλι:
«Γιά τους φτωχούς δε δύνονταν αυτό να πουληθεί;»

Το χέρι μέσα στα μαλλιά τ’ αθάνατα κρατώντας,
στους πλοκάμους όπου σκορπάν τριγύρα, τους χρυσούς,
βαθιά αναγάλλιαν άμετρη, στά πόδια του κοιτώντας
το μέγα κύμα, απόκριση τους δίνει ό Ιησούς:

«Ήρθ’ από δρόμο σπίτι σου, κ’ εσύ δε μου ‘χεις πλύνει
τα πόδια, μηδέ μ᾽ άλειψες μέ μύρο τα μαλλιά·
κι αύτη, στιγμή δεν έπαψε στά δάκρυα ν’ αναλύνει,
κι αυτή, στιγμή δέ μου ‘παψε στα πόδια τά φιλιά·

» κι όπου κι ο Λόγος ο άγιος μου ξαπλώσει, και για κείνη·
στον αιώνα, αυτό που μου ‘καμε, παντού θα μιληθεί.»
Κι ακόμα αυτή το κλάμα της βρύση λαμπρή να χύνει
δεν παύει, μηδ’ απ’ το λυγμό το στήθος το βαθύ.

                              *

Μαγδαληνή, Μαγδαληνή, του πόθου μέγα αστέρι·
σε μοναστήρι ανέβασες κ’ εμένανε πιστό,
για να φιλήσω λείψανο το ατίμητο Σου χέρι·
κ᾽ ήταν ακόμα, ως πίθωσα τα χείλια μου, ζεστό!

ΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ ΣΤΗΝ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΜΥΡΟΦΟΡΟΥ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙΜΙΟ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟ ΞΥΛΟ  ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ  Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ  13-17 Μαΐου

Η Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας έχει την ιδιαιτέρα μεγάλη τιμή και ευλογία να υποδέχεται το Σάββατο 13 Μαΐου 2017 και ώρα 7.00μ.μ στον Ιερό Ναό Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στη Νέα Φιλαδέλφεια (οδ. Θεμ. Σοφούλη 2-4) τεμάχιο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου και το Ιερό Λείψανο της τιμίας και άφθαρτης χείρας της Αγίας, Ενδόξου, Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής από την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.
Η μεταφορά του Ιερού Λειψάνου και του Τιμίου Ξύλου αποτελούν μία ξεχωριστή ευκαιρία ευλογίας ιδιαίτερα για τις ευσεβείς χριστιανές που δεν έχουν τη δυνατότητα να προσκυνήσουν τα Ιερά Λείψανα στο Άγιον Όρος.
Τα Ιερά Σεβάσματα θα παραμείνουν στον Ιερό Ναό προς προσκύνηση και ευλογία των
πιστών έως την Τετάρτη 17 Μαΐου 2017.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

 ΣΑΒΒΑΤΟ 13 Μαΐου ώρα 7 μ.μ. Επίσημη Υποδοχή  των Ιερών Σεβασμάτων εις τον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας – Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ,του Ιερού Κλήρου,των Τοπικών Αρχών  και του ευσεβούς Λαού.  Δέησις. Μέγας Εσπερινός .
ΚΥΡΙΑΚΗ  14 Μαΐου: 7 – 10.30 ΟΡΘΡΟΣ ,ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  Χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ν.Ιωνίας κ. Γαβριήλ.  7 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ- ΟΜΙΛΙΑ Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτου π.Τιμοθέου Παπαδάκη Προϊσταμένου Ι.Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Ν.Ηρακλείου. 
ΔΕΥΤΕΡΑ 15 Μαΐου: 7- 10 π.μ. ΟΡΘΡΟΣ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ .11,30 ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ  . 7 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΟΜΙΛΙΑ Ηγουμένου π.Νεκταρίου  Μουλατσιώτη  Πρωτοσυγκέλλου  Ι.Μητροπόλεως Φωκίδος, ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΤΙΜΙΟ ΞΥΛΟ .
ΤΡΙΤΗ 16 Μαΐου: 7- 10 π.μ. ΟΡΘΡΟΣ- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ , 11,30 π.μ. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ  6 μ.μ. ΕΥΧΕΛΑΙΟ ,7 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ .ΟΜΙΛΙΑ  Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτου π. Επιφανίου Αρβανίτη Πρωτοσυγκέλλου Ι.Μητροπόλεως Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας .
ΤΕΤΑΡΤΗ 17 Μαΐου  : 7-10 π.μ. ΟΡΘΡΟΣ- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  12 ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ  ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ   6 μ.μ.ΔΕΗΣΗ- ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΙΕΡΩΝ ΣΕΒΑΣΜΑΤΩΝ      
Κατά την διάρκεια της παραμονής των Ιερών Σεβασμάτων προς εξυπηρέτηση των Πιστών, ο Ιερός Ναός θα παραμένει ανοικτός από το πρωί στις 7 έως αργά το βράδυ.
ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ : Συγκοινωνία: ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ:  Το 6 τρόλεϊ Ιπποκράτους-Φιλαδέλφεια-Άγιος Κοσμάς το 3 τρόλεϊ Γηροκομείο Αθηνών-Ν. Φιλαδέλφεια, το 024 Λεωφορείο από Σταθμό Λαρίσης - Άγιοι Ανάργυροι (τέρμα).
ΑΠΟ ΠΕΙΡΑΙΑ : HΣΑΠ Στάση Κάτω Πατήσια και από εκεί το 6 τρόλεϊ προς Ν. Φιλαδέλφεια η το 755 Λεωφορείο ΑΧΑΡΝΑΙ-ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΜΥΛΟΣ- ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΑ . 

 

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΥΡΟΦΟΡΟ ΜΑΡΙΑ ΤΗΝ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ

Οἴκοι 24 εἰς τήν ἁγίαν Μυροφόρον καί ἰσαπόστολον τοῦ Χριστοῦ Μαρίαν τήν Μαγδαληνήν

Κοντάκιον, Ἦχος, πλ. δ'. Τῇ Ὑπερμάχῳ. 
Τῇ Μυροφόρῳ εὐλαβῶς τόν ὕμνον μέλψωμεν, Μαρία πάντες ἐν ὠδαῖς συμφώνως ἄδοντες, ἀπαστράπτει γάρ τοῖς θαύμασιν ἐν τῷ κόσμῳ, καί παρέχει τάς ἰάσεις τοῖς προστρέχουσι, τῇ σορῷ χειρός αὐτῇς πάσιν ἐκ πίστεως, καί κραυγάζουσι· Χαίροις Λόγου Μαθήτρια. 

Ἄγγελοι οὐρανόθεν, ἐξεπλάγησαν θεῖοι, τολμήματι τῷ σῷ Μυροφόρε· (εκ γ'.) πῶς ἄτρομος σύ μόνη νυκτός πρός τόν Τάφον Χριστοῦ δραμοῦσα, ἔγερσιν κατεῖδες τήν αὐτοῦ πρώτη· ὤ χάριτος! ἡμεῖς δέ σοι βοῶμεν: 
Χαῖρε αὐγή ἡ τηλαυγεστάτη· χαῖρε λαμπάς ἡ παμφαεστάτη. 
Χαῖρε Μυροφόρων σεπτόν ἀκροθίνιον· χαῖρε Ἀποστόλων σοφῶν μηνυτήριον.
Χαῖρε θείων ἡ οἰκήσασα σύν Ἀγγέλων τοῖς χοροῖς· χαῖρε θείας ἀπολαύσασα Παραδείσου τῆς τρυφής. 
Χαῖρε ὅτι τῷ κάλλει ἡλιόμορφος ὤφθης· χαῖρε ὅτι τῷ εἴδει ἀστραπή καθωράθης. 
Χαῖρε Χριστοῦ ἡ πρώτη Μαθήτρια· χαῖρε πασῶν τῶν ἄλλων ἡ πρόκριτος. 
Χαῖρε Χριστοῦ τῷ φίλτρῷ φλεχθεῖσα· χαῖρε Χριστοῦ στοργῇ ἡ θελχθεῖσα. 

Χαίροις Λόγου Μαθήτρια. 

Βλέπουσα ἡ Μαρία, ἐν Σταυρῷ τόν Σωτήρα, κρεμάμενον ὑπέρ κόσμου λύτρον, σύν Μαρίᾳ Παρθένῳ Μητρί, γοερῶς θρηνοῦσα παρειάς ἔξαινε, καί σύν Παρθένῳ Μαθητῇ ἐν πίστει ἔψαλλε τόν θεῖον ὕμνον· 
Ἀλληλούια. 
Γνώσιν ἔνθεον σχοῦσα, Μυροφόρε Μαρία, ἐβόας παρανόμοις ἐντόνως· πῶς τόν Πλάστην Θεόν τοῦ παντός, ὅν πᾶσα ἡ κτίσις ὑμνεῖ, σταυρῷ ἡπλώσατε ἀδίκῳ φθόνῳ ἄθλιοι; διό ὑμνοῦντές σε βοῶμεν· 
Χαῖρε στερρόν τῆς πίστεως τεῖχος· χαῖρε πολλήν ἡ σχοῦσα τήν γνώσιν. 
Χαῖρε τῆς Ἁγίας Τριάδος τό κήρυγμα· χαῖρε καθελοῦσα θρησκείαν τήν ἄθεον. 
Χαῖρε φῶς ἰδοῦσα ἄχρονον ἐν τῷ Τάφῳ τοῦ Χριστοῦ· χαῖρε ὅτι τήν Ἀνάστασιν ἀνεκήρυξας σπουδῇ. 
Χαῖρε ἡ ἐν καρδία τρέφουσα θεῖον ζῆλον· χαῖρε ἡ εὐωδίαν πνέουσα ἐν χειρί σου. 
Χαῖρε κρουνός δογμάτων ἀκένωτος· χαῖρε πηγή θαυμάτων ἀέναος. 
Χαῖρε χαρά τῶν εἰς σέ προστρεχόντων· χαῖρε ἐτοίμη βοηθός τοῖς βοῶσι. 

Χαίροις Λόγου Μαθήτρια. 

Δύναμις τοῦ Ὑψίστου, ἐνεθάρρυνε πάντως, σεπτήν Μαγδαληνήν Μυροφόρον, δειλιᾶσαι μηδόλως ὁρμήν τῶν φυλάκων, Ἑβραίων τ' ὀργήν, σπεύδουσαν ἐλθεῖν Χριστοῦ σῶμα μυρίσαι, ὕμνον Θεῷ βοῷσαν· 
Ἀλληλούϊα. 


Ἔχουσα ἡ Μαρία, τῆς Τριάδος τήν πίστιν, διέδραμεν εἰς Ῥώμην τῷ ζήλῳ. Βασιλέα εἰς ἄμυναν δέ ἐκκινεῖ Πιλάτου, ὅς Θεόν ἔκτεινεν, Ἑβραίων θεομάχων τε, πρός ἥν ἡμεῖς νῦν προσφωνοῦμεν· Χαῖρε Χριστοῦ ἐγέρσεως κήρυξ, χαῖρε Ἐδέμ τήν θείαν οἰκοῦσα.
Χαῖρε ἡ μανίαν ἀνομων ἐλέγξασα, χαῖρε ἡ φθαρτά πάντα μισήσασα.
Χαῖρε ὅτι κόσμον ἅπαντα ηὔγασας σαῖς διδαχαῖς, χαῖρε πάντας ἡ λαμπρύνασα ἀστραπαῖς σου φαειναῖς.
Χαῖρε ὅτι θαυμάτων αὐτουργός ἀνεδείχθης, χαῖρε νάουσα κρήνη ἰαμάτων φανεῖσα.
Χαῖρε κρατήρ τοῦ νέκταρος πάροχε, χαῖρε λουτήρ καθάρσιος πέλουσα.
Χαῖρε δι' ἧς ἀθυμία παρῆλθε, χαῖρε δι' ἧς ἡ χαρά ἀντεισήλθε.
Χαίροις Λόγου Μαθήτρια.


Ζῆλον ἔνθεον σχοῦσα, ἡ θεόφρων Μαρία, Χριστοῦ τάφῳ πρωί λίαν ἧλθε· καί Ἀγγέλους δύο φαεινούς ἐν αὐτῷ ἰδοῦσα, σπουδῇ ἤρετο· μαθοῦσα δέ τήν ἔγερσιν Χριστοῦ ἔν πίστει ἔφη·

Ἀλληλούϊα. 


Ἤκουσας ὧ Μαρία, Μυροφόρε Κυρίου, Ἀγγέλων παρά θείων, ἀνέστη ἐκ τοῦ Τάφου Χριστός ὡς Θεός. Καί χαρᾷ Μαθηταῖς ἐν σπουδῇ ἤγγειλας· οἱ σπεύδοντες προσῆλθον ἐν τῷ Τάφῳ τοῦ ἰδεῖν· ἡμεῖς δέ σοι βοῶμεν·
Χαῖρε Χριστόν ἐνθέρμως ποθοῦσα, χαῖρε αὐτόν σπουδῇ ἐκζητοῦσα.
Χαῖρε τόν Χριστόν ἀγαπῶσα θερμότατα, χαῖρε πρός αὐτόν φίλτρον ἄπλετον τρέφουσα.
Χαῖρε νάμα ὅ ἐξέρρευσε παραδόξως ἐξ Ἐδέμ, χαῖρε πόμα ὅ ἀνέψυξε τούς τακέντας ἐξ Ἀδάμ. Χαῖρε τῶν εὐσεβούντων ἡ στερέμνιος βάσις, χαῖρε τῶν ἀσεβούντων παντελής ὄντως πτῶσις. Χαῖρε Χριστοῦ φωνῆς ἡ ἀκούσασα, χαῖρε ταχύ ἡ τοῦτον κηρύξασα.
Χαῖρε τερπνή χελιδών κελαδοῦσα, χαῖρε σεπτή Μυροφόρε Κυρίου.

Χαῖροις Λόγου Μαθήτρια. 

Θαυμαστή ἐν τῷ κόσμῳ ἡ Μαρία ἐδείχθη, τάς νόσους θεραπεύουσα πάντων, τῶν ἐν πίστει αὐτῆς τήν σεπτήν, αἰτουμένων χεῖρα βοηθόν, πάθη τε αὐτήν προσπτυσσομένων ἐξαλείφουσα ποικίλα, καί Θεῷ βοώντων· 
Ἀλληλούϊα. 


Ἴθυνάς σου τούς πόδας, πρός οὐράνιον δρόμον, Μαρία Ἰσαπόστολε ὄντως, ὡς ποθοῦσα Χριστόν τόν Θεόν· ὅθεν τοῦτον κλαίουσα, σπουδῇ ἔδραμες, μυρίσαι ἐν τῷ Τάφῳ ὥς νεκρόν ἡμεῖς δέ σοι βοῶμεν· 
Χαῖρε κλεινός βλαστός τῶν Μαγδάλων, χαῖρε τερπνόν γυναικῶν τό κλέος. 
Χαῖρε Ἀποστόλων χορείαν φαιδρύνουσα, χαῖρε τῶν Ἀγγέλων τάς τάξεις ἡδύνουσα. 
Χαῖρε ζόφον πλάνης λύσασα· σῷ κηρύγματι σοφή, χαῖρε κόσμον καταυγάσασα θείᾷ λάμψει σου σεμνή. 
Χαῖρε Ἡλίου δίκην ἡ ἀκτινοβολοῦσα, χαῖρε κηλίδα ὅλως ἡ μή σχοῦσα σπιλοῦσαν. 
Χαῖρε Ἑβραίων πλάνην πατήσασα, χαῖρε ἀπίστους σκότους λυτρώσασα. 
Χαῖρε σήν χάριν σοῖς δούλοις διδοῦσα, χαῖρε ἀεί σε αἰτοῦσι παροῦσα. 

Χαίροις Λόγου Μαθήτρια. 

Κόσμου παθῶν ἡδέων, μεριμνῶν σαρκικῶν τε ἠλόγησας θεόφρον Μαρία, Μυροφόρων σεπτῶν καλλονή, καί διάγουσα βίον ἀγνόν, ἔγερσιν ἰδεῖν κατηξιώθης τοῦ Χριστοῦ, καί χαρμονῆς πλησθεῖσα ἔφης· 
Ἀλληλούϊα. 

Λάμψασα ἡ Μαρία, ὡς φωστήρ ἐν τῷ κόσμῳ, ἐδίωξε τῆς πλάνης τόν ζόφον, ἐν αὐτῷ δέ πίστιν Χριστοῦ, ὡς κηρύξασα ἡ Ἰσαπόστολος, ἀκούει παρ' ἡμῶν ἀδόντων ταῦτα: 
Χαῖρε λαοῦ εὐσεβοῦντος σθένος· χαῖρε ἡμῶν σε τιμώντων τεῖχος.
Χαῖρε πρό θανάτου τελοῦσα τεράστια· χαῖρε μετά πότμον τελοῦσα θαυμάσια.
Χαῖρε ὅτι ὑπεχώρησε πᾶσα πλάνη διά σοῦ, χαῖρε ὅτι ἐπεσκίασε πᾶσα χάρις ἐπί σέ.
Χαῖρε ἡ δοξασθεῖσα ἰσαγγέλως ἐν κόσμῳ· χαῖρε ὅτι αὐγάζεις ὡς πλειάς ἐν τῷ πόλῳ.
Χαῖρε χορούς Ἁγίων ἡδύνουσα, χαῖρε Χριστῷ σύν τούτοις πρεσβεύουσα.
Χαῖρε Θεόν σύν Ἀγγέλοις ὑμνοῦσα· χαῖρε ἀνθρώπων τό γένος κοσμοῦσα.

Χαίροις Λόγου Μαθήτρια. 

Μένουσα ἐν Ἐφέσῳ, Ἰσαπόστολε Λόγου, παρά τῷ Μαθητῇ Θεολόγῳ, Ἰωάννη, Μαρία, Θεῷ, τό σόν πνεῦμα παρατέθεικας, τό σῶμα σου δέ ἐλιπες ἡμῖν, Θεῷ βοῶσιν οὕτως:

Ἀλληλούϊα.

Νέον ἄσωμεν ὕμνον, ἐπαξίως Μαρία, Χριστοῦ Μαγδαληνή Μυροφόρῳ, ἧς σορόν μυριπνόου χειρός, προσκυνοῦντες πίστει ἄπαντες, πνέουσαν θείων θαυμάτων χάριτας, ὑμνήσωμεν αὐτήν βοῶντες:
Χαῖρε Ἀγγέλων Θεοῦ τό θαύμα· χαῖρε τό καύχημα τῶν ἀνθρώπων.
Χαῖρε τό σεπτόν Χριστοῦ σῶμα μυρίσασα· χαῖρε ἡ ὀσμῆς πιστούς θείας πληρώσασα.
Χαῖρε στέφανον ἀμάραντον δεξαμένη πρός Χριστοῦ· χαῖρε θάλαμον οὐράνιον κατοικοῦσα παρ' αὐτῷ.
Χαῖρε ὅτι ἐστέφθης λαμπρῷ δόξης στεφάνῳ· χαῖρε ὅτι συνήφθης ταῖς χορείαις τῶν ἄνω.
Χαῖρε ὀδόν τήν θείαν βαδίσασα· χαῖρε ὑψίστους δόμους οἰκήσασα.
Χαῖρε λαμπτήρ Χριστωνύμων ἁπάντων· χαῖρε βολίς τῶν πανσέπτων χαρίτων.

Χαίροις Λόγου Μαθήτρια. 

Ξένα ὅλως ὑπάρχει, καί παράδοξα ὄντως, Μαρία κυριώνυμε Κόρη, κατορθώματά σου· εὐθαρσῶς γάρ εἰς τό μνῆμα Χριστοῦ ἐν σπουδῇ ἔδραμες, καί πρώτη τήν Άνάστασιν αὐτοῦ ἰδοῦσα, ὕμνεις οὕτως:
Ἀλληλούια. 

Ὅλον ἔχουσα στέρνοις, ἐν τοῖς σοῖς Μυροφόρε, Χριστόν τόν τοῦ Θεοῦ Θεόν Λόγον, ὅλη πνεύματι ἄνω σύ εἶ, καί σορόν σου χαρίτων πλουτεῖς ἅπαντας , προφθάνουσα τούς ἐπικαλουμένους σε καί σοί βοῶντας:

Χαῖρε Χριστοῦ Μυροφόρων δόξα· χαῖρε αὐτοῦ Ἀποστόλων μοῦσα.
Χαῖρε τό ἁγνόν τοῦ Θεοῦ οἰκητήριον· χαῖρε τό σεπτόν τοῦ Κυρίου ἐκλόγιον.
Χαῖρε ρῶσιν ἡ παρέχουσα ἀσθενοῦσι δαψιλώς, χαῖρε βλέπειν ἡ βραβεύουσα ἀβλεπτοῦσιν ἐντελῶς.
Χαῖρε τοῖς ὑμνηταῖς σου χάριν πᾶσαν διδοῦσα, χαῖρε σέ προσκυνοῦσιν ἴασιν χορηγοῦσα.
Χαῖρε Χριστόν τοῖς πᾶσι κηρύξασα· χαῖρε πηροῦ τό φῶς ἡ λαμπρύνασα.
Χαῖρε σεπτή Μυροφόρε Κυρίου, χαῖρε Θεοῦ Ἰσαπόστολε Λόγου.
Χαίροις Λόγου Μαθήτρια.

Πᾶσαν χάριν ἐδέξω, πρός Χριστοῦ Μυροφόρε, καί ταύτας τοῖς αἰτοῦσί σε δίδως· ἐκ παντοίας γάρ νόσου δεινῆς, καί ἀκρίδος τῆς πληγῆς, ἅπαντας τούς προσιόντας σοι λυτροῦσαι καί κινδύνων, ἰᾶσαι δαιμονῶντάς τε· Διό Θεῷ βοῶμεν:
Ἀλληλούϊα. 

Ρεῖθρα βλύζει θαυμάτων, ἡ σορός τῆς χειρός σου, Μαρία ἡ πανεύοσμος πᾶσι, τοῖς ἐν πίστει καί πόθῷ αὐτήν, προσκυνοῦσι καί σώζει δεινῶν ἅπαντας, ἐγείρει γηθοσύνως δέ πρός σέ βοᾷν τόν ὕμνον:
Χαῖρε τό ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας· χαῖρε τό κάλλος τής ἀϋλίας.
Χαῖρε Μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ ἡ προβαίνουσα, χαῖρε τό φαιδρόν τῶν πιστών ἀγαλλίαμα.
Χαῖρε ὅτι σύ δεδόξασαι ἔν τε γῇ καί οὐρανοῖς· χαῖρε ὅτι καί νενύμφευσαι τῷ τών ὅλων Ποιητῇ. Χαῖρε ὅτι διώκεις τῶν δαιμόνων τά στίφη· χαῖρε ὅτι ἐλαύνεις τάς κακούργων ἐφόδους.
Χαῖρε πιστῶν προπύργιον ἄσειστον· χαῖρε ἡμῶν χαράκωμα πέλουσα.
Χαῖρε ζωῆς αἰωνίου τρυφῶσα· χαῖρε φωτός ἀκήρατου πλησθεῖσα.

Χαίροις Λόγου Μαθήτρια. 

Σώσον πάντας τούς πίστει, τήν σορόν τῆς σεπτῆς σου χειρός Μαγδαληνή προσκυνοῦντας, προσιόντας τε πόθῳ σοι νῦν, καί τελοῦντας μνήμην σου ἀεί ἔνδοξε, ἐκ πάσης περιστάσεως καί βλάβης, τῷ Θεῷ βοῶντας:
Ἀλληλούϊα. 

Τεῖχος εἶ τῆς σῆς Ποίμνης, Μυροφόρε Μαρία, καί πάντων τῶν εἰς σέ προστρεχόντων· τόν γάρ τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ἀνεκήρυξας σύ Ποιητήν πάνσεμνε, ἀπίστους ἐπιστρέφουσα, τούς δέ πιστούς στηρίζουσα, πρός σέ βοῶντας ταῦτα:
Χαῖρε δαιμόνων ἡ καθαιρέτις· χαῖρε εἰδώλων ἡ καταλύτις.
Χαῖρε πλανωμένων ὀξεῖα ἀντίληψις· χαῖρε λυπουμένων ταχεῖα ἐπίσκεψις.
Χαῖρε πλάνης κατασβέσασα ἀθεΐας τε πυράν· χαῖρε σκότος διαλύσασα ἀπιστίας καί φοράν.
Χαῖρε ἐκδυσωποῦσα τόν Θεόν ὑπέρ πάντων· χαῖρε συμπαθεστάτη θλιβομένων προστάτις.
Χαῖρε Χριστόν γενναίως κηρύξασα· χαῖρε τρυφῆς αὐτοῦ ἀπολαύσασα.
Χαῖρε δι' ἦς Ἰουδαῖοι νεκροῦνται· χαῖρε δι' ἦς ὁ σατάν καθαιρεῖται.

Χαίροις Λόγον Μαθήτρια.

Ὕμνοις ὧ Μυροφόρε, ἡ σή χείρ ἐν τῷ Τάφῳ, Κυρίου προσεκόμισε μύρα, ἐφ' ᾦ δή ἀνυμνοῦντες αὐτήν, οὐδέν τελοῦμεν ἄξιον, ἀλλ' οὖν εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ, ὕμνον αὐτῷ ἀεί βοῶμεν: 

Ἀλληλούϊα. 

Φωτοφόρος ἡ χείρ σου, ὤφθη ὄντως Μαρία, ἡ χάρις γάρ αὐτῆς ὡς φῶς λάμπει· προσιοῦσι δ' ἡμῖν εὐλαβῶς, τῶν ἰάσεων νέμει πληθύν ἅπασι, καί σκότους τῶν παθῶν ἡμᾶς λυτροῦται πρός αὐτήν βοῶντας: 
Χαῖρε τερπνῶν Παραδείσου χύσις· χαῖρε παθῶν δυσωδίας λύσις. 
Χαῖρε σωτηρίου φωτός ἡ διάδοσις· χαῖρε τῶν χαρίτων αὐτοῦ ἡ ἐπίδοσις. 
Χαῖρε μύρα εὐωδέστατα ἡ πηγάζουσα πιστοῖς· χαῖρε ρεῖθρα τῶν ἰάσεων ἡ προχέουσα λαοῖς. Χαῖρε ἡμᾶς ἐλαίῳ ἱλαρύνουσα θείῷ· χαῖρε ψυχάς εὐόσμῳ ἡ μυρίζουσα μύρῷ. 
Χαῖρε τοῦ θείου Πνεύματος οἴκημα· χαῖρε πιστῶν ἁπάντων ἐντρύφημα. 
Χαῖρε σοφή θεραπεύουσα νόσους· χαῖρε σεμνή ἐκδιώκουσα πάθη. 

Χαίροις Λόγου Μαθήτρια. 

Χεῖρά σου τήν ἁγίαν, Μυροφόρε Μαρία, πλουτοῦντες προσφωνοῦμέν σοι Χαῖρε· διά σοῦ γάρ τόν μόνον Θεόν, ἐν Τριάδι σέβειν καί ὑμνεῖν ἔγνωμεν, καί σκότους ἀπηλλάγημεν βοῶντες πρός αὐτόν τόν ὕμνον: 
Ἀλληλούϊα. 

Ψάλλοντές σου τήν χάριν, τῶν θαυμάτων ἐκ πόθου, κυκλοῦμεν τήν σορόν τῆς χειρός σου· ἐκ δεινῶν γάρ πολλῶν δι' αὐτῆς, καί κινδύνων πάντων καί παθῶν ἅπαντες, λυτρούμεθα προστρέχοντες, καί πόθῳ ἐκβοῶμέν σοι ταῦτα: 
Χαῖρε τοῦ θείου φωτός φορεῖον, χαῖρε πυρσός τῶν αὐτοῦ χαρίτων.
Χαῖρε μυροδόχον ἀγγεῖον τοῦ Πνεύματος· χαῖρε μυροθήκη τερπνή θείας χάριτος.
Χαῖρε ὅτι τό σόν λείψανον ὀσμήν πέμπει δαψιλῶς· χαῖρε ὅτι χαρακτήρ ὁ σός τέρπει πάντας τούς πιστούς.
Χαῖρε πάντα ἀφεῖσα καί Χριστόν πριαμένη· χαῖρε δόξαν καί χάριν παρ' αὐτῷ εὐραμένη.
Χαῖρε φθαρτά παρεῖδες γάρ ἅπαντα· χαῖρε οὐράνια ἀπολαύσασα.
Χαῖρε ἡμῶν πρεσβευτής καί μεσίτις· χαῖρε πιστῶν ἡ ἐτοίμη προστάτις.

Χαίροις Λόγου Μαθήτρια. 

Ὦ Μαθήτρια Λόγου, Μυροφόρε Μαρία, Χριστοῦ τῶν Μυροφόρων ἀκρότης (ἐκ γ') τό ἐφύμνιον τόδε τά νῦν, προσφερόμενόν σοι εὐμενῶς πρόσδεξαι, καί ἐκ παντοίων λύτρωσαι κακώσεων τούς μελωδοῦντας:
Ἀλληλούϊα. 

Κοντάκιον, Ἦχος, πλ. δ'. Τῇ ὑπερμάχῳ. 
Τῇ Μυροφόρῳ εὐλαβῶς τόν ὕμνον μέλψωμεν, Μαρία πάντες ἐν ὠδαῖς συμφώνως ἄδοντες, ἀπαστράπτει γάρ τοῖς θαύμασιν ἐν τῷ κόσμῳ, καί παρέχει τάς ἰάσεις τοῖς προστρέχουσι, τῇ σορῷ χειρός αὐτῇς πάσιν ἐκ πίστεως, καί κραυγάζουσι· Χαίροις Λόγου Μαθήτρια. 

O Άγιος Τούνομ ο Εμίρης.Ο Χότζας που έγινε Μάρτυρας. (+18 Απριλίου)

O Άγιος Τούνομ ο Εμίρης.Ο Χότζας που έγινε Μάρτυρας.
(+18 Απριλίου)
Το 1579 οι ηγέτες της αρμενικής "Εκκλησίας" στα Ιεροσόλυμα κατόρθωσαν να πείσουν τις τουρκικές αρχές να δώσει την άδεια στον Αρμένιο "πατριάρχη" και όχι στον ορθόδοξο να μπει στον Άγιο Τάφο το Μέγα Σάββατο, για να βγάλει το Άγιο Φως.Τότε, όπως είναι γνωστό, το Άγιο Φως δεν βγήκε από τον Άγιο Τάφο, αλλά σχίζοντας μια κολώνα στον τοίχο του ναού της Αναστάσεως, στο σημείο, όπου στεκόταν ο ορθόδοξος πατριάρχης με τους πιστούς. Το εντυπωσιακό γεγονός είδε ο Άραβας εμίρης Τούνομ, επικεφαλής της φρουράς που επόπτευε τις τελετές, ανεβασμένος σε γειτονικό μιναρέ. Από την έκπληξή του γκρεμίστηκε από το μιναρέ και προσγειώθηκε χωρίς να πάθει τίποτε. Όλα αυτά τον έκαναν να απαρνηθεί αμέσως το Ισλάμ και να διακηρύξει ευθέως ότι η αληθινή πίστη είναι ο χριστιανισμός!
Συνέπεια της ομολογίας του ήταν να συλληφθεί από τη φρουρά και να καεί ζωντανός. Οι ορθόδοξοι χριστιανοί τον τιμούμε ως άγιο μάρτυρα στις 18 Απριλίου.Τα οστά του Αγίου Τούνομ φυλάσσονται στο Μοναστήρι της Μεγάλης Παναγιάς.

Σημείωση
Τα συγγράμματα που αναφέρονται στο γεγονός δεν προσδιορίζουν το ακριβές έτος. Αναφέρουν, όμως, ότι την περίοδο εκείνη πατριάρχης Ιεροσολύμων ήταν ο Σωφρόνιος, ενώ πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας ήταν αντιστοίχως ο Ιερεμίας, ο Σιλβέστρος και ο Ιωακείμ· τέλος, σουλτάνος της οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν ο Μουράτ Γ΄ (1574 - 1595 μ.Χ.). Αν ανατρέξουμε στους επίσημους καταλόγους των τεσσάρων αυτών Πατριαρχείων (βλέπε και εδώ), διαπιστώνουμε πως οι τέσσερις ελληνορθόδοξοι πατριάρχες πράγματι διετέλεσαν τα καθήκοντά τους στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα· και αν εξετάσουμε την ακριβή περίοδο πατριαρχίας του καθενός, και την αντίστοιχη περίοδο βασιλείας του σουλτάνου Μουράτ Γ΄, προκύπτει ότι το μοναδικό έτος που συνέπεσε η διοίκηση των πέντε αντρών είναι το 1579 μ.Χ.


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς ληστὴν μνήσθητί μου Χριστε, κραυγάσαντα τὴν ἐνδεκάτην τὴν ὥραν, καὶ εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ προσχωρήσαντα, Εμίρην Τούνομ ἄσμασι Μάρτυρα ὥσπερ ἱερὸν ἐν τῇ ὥρα τῆς ἀφῆς τῶν λαμπάδων τῶν Ορθοδόξων ὑπὸ Φωτὸς τοῦ Ἁγίου στεῤῥῶς, ἀθλήσαντα τιμῶμεν.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τὸν θεασάμενον ὡς πῦρ τὸ Φῶς τὸ ἅγιον, ἐπ’ ὀρθοδόξους καταβαῖνον ξένως μέλψωμεν, ἐκ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως πύλης στύλου, καὶ καλῶς ἀλλοιωθέντα ὥσπερ κήρυκα, τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐνδεκάτης ὥρας Μάρτυρα, πόθῳ κράζοντες· Χαίροις Τούνομ μακάριε.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις ὁ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καθομολογήσας, ὅτε εἶδες τὸ θεῖον Φῶς, Τούνομ καλλιμάρτυς, λαμπάδα Ὀρθοδόξων, ἀνάπτων καὶ Μαρτύρων, στέφος δεξάμενος.

ΦΩΤΟΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Μ.ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

ΦΩΤΟ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Μ.ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ Ν.ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΑΝΑΣΤΑΣΗ