"Τήν ἀπαρχήν τῶν Ἐθνῶν, ὁ οὐρανός σοι προσεκόμισε, τῷ κειμένῳ νηπίῳ ἐν φάτνῃ, δι’ ἀστέρος τούς Μάγους καλέσας, οὕς καί κατέπληττεν, οὐ σκῆπτρα καί θρόνοι, ἀλλ’ ἐσχάτη πτωχεία΄ τί γάρ εὐτελέστερον σπηλαίου; τί δέ ταπεινότερον σπαργάνων; ἐν οἷς διέλαμψεν ὁ τῆς Θεότητός σου πλοῦτος, Κύριε Δόξα Σοι!"
Μέ αὐτή τήν ποιητική καί ἀνεπιτήδευτη περιγραφή, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, διά στόματος τοῦ ἱεροῦ Ὑμνογράφου τῶν Χριστουγέννων, μᾶς καλεῖ νά στρέψουμε τό βλέμμα τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶ μας πρός τήν λιτή καί ταπεινή φάτνη τῆς Βηθλέεμ, ἐκεῖ, πού ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, ὁ προαιώνιος Λόγος του Θεοῦ, ὡς βρέφος, λαμβάνει δούλου μορφή καί γίνεται τέλειος ἄνθρωπος γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων.
Πράγματι, μέγα καί παράδοξο τό μυστήριο! Ὁ ἵδιος ὁ Θεός, ἐκπληρώνοντας τήν ὑπόσχεσή Του πρός τούς Πρωτοπλάστους, λαμβάνει σάρκα καί ὁστά. Ὁ ἀόρατος γίνεται ὁρατός, ὁ ἀπρόσιτος γίνεται προσιτός, ὁ Θεός Δημιουργός γίνεται ἕνας ἀπό εμάς, προσλαμβάνει τήν διαβρωμένη ἀπό τήν ἁμαρτία ἀνθρώπινη φύση, προκειμένου νά τήν θεραπεύσει καί νά σώσει, ὅχι τόν λαό τοῦ Ἱσραήλ, ἀλλά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Ἐσένα καί ἐμένα. Ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος διατυπώνει ξεκάθαρα τόν λόγο καί τήν αἰτία τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως «διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἠγάπησεν ἡμᾶς», «ἔκλινεν οὐρανούς και κατέβη».
Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας ἀποτελεῖ γεγονός μοναδικό, ἀδιαμφισβήτητο καί αἰώνια ἐπαναλαμβανόμενο μέσα στήν ζωή καί στήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Χριστός ἐπιλέγει νά εἰσέλθει στήν παγκόσμια ἱστορία σέ μία ἐποχή, ἡ ὁποία ὁμοιάζει ἀρκετά μέ τήν δική μας, μία ἐποχή ταραγμένη, μία ἐποχή γεμάτη φόβο καί ἀβεβαιότητα. Ὁ Ἵδιος, ἐν ἐσχάτη πτωχεία, γεννιέται σέ ἕνα ταπεινό καί ὑγρό σπήλαιο καί εἰσέρχεται στόν χρόνο κατά τρόπο σεμνό, λιτό, ταπεινό καί ἐντελώς φτωχικό «ἵνα σώσει τον κόσμον», ὑποδεικνύοντάς μας τόν τρόπο πού ὁφείλει ὁ κάθε Χριστιανός νά ζεῖ καί νά πορεύεται μέσα στό εὔθραυστο καί ἀπρόοπτο ταξίδι τῆς ζωῆς. Γίνεται πρόσφυγας, ὁ πρώτος μετανάστης σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρώπινη ἱστορία καί διώκεται, προκειμένου νά ἐκπληρωθεῖ τό Σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ὁ μεγαλύτερος ξένος ὁλων τῶν ἐποχῶν καί ὁλων τῶν αἰώνων εἶναι ὁ Κύριός μας. Ξένος στήν γέννηση, ξένος στην ζωή, ξένος στόν θάνατο, ξένος καί στήν Ἀνάσταση, ἀφοῦ ἡ ἵδια ἡ ἐνανθρώπησή Του ἀποτελεῖ τήν κατεξοχήν μετανάστευση.
Σήμερα, σέ μία ἐποχή πού χαρακτηρίζεται ἐπίσης ἀπό ταραχές καί ἀβεβαιότητα, ἀπό ἄγχος καί ἀγωνία, μία ἐποχή πού λαοί ἐξαναγκάζονται νά ἐγκαταλείψουν τίς πατρίδες τους λόγῳ τῶν πολύμορφων τραγικῶν καί δυσχερῶν καταστάσεων πού βιώνουν, ἀναζητώντας ἀλλοῦ ἕνα καλύτερο καί ποιοτικότερο μέλλον, μία ἐποχή κρίσεως, ὅχι μόνο οἰκονομικής, ἀλλά κυρίως πνευματικῆς καί ἀνθρωπιστικής, ἀξιῶν, θεσμῶν καί ὁραμάτων, ὁ κόσμος δείχνει νά ἔχει χάσει τόν προσανατολισμό του. Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου διψᾶ καί ἀναζητᾶ διακαῶς μία πυξίδα μέ προορισμό τόσο τήν ἀπολεσμένη ἐλπίδα καί ἐμπιστοσύνη, ὅσο καί τήν ποθούμενη ἀσφάλεια.
Τό κοσμοσωτήριο γεγονός τῆς Γεννήσως τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ἀποτελεῖ ἀπό μόνο του ἕνα γεγονός ἐλπίδας, χαρᾶς καί αἰσιοδοξίας! Ἡ Σάρκωση τοῦ Κυρίου ἀκτινοβολεῖ τό φῶς τῆς ἀνυπέρβλητης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, μιᾶς ἀγάπης θυσιαστικῆς πού πλημμυρίζει μέ εἰρήνη καί κυριεύει μέ ἔλεος τις καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί φθάνει γιά μᾶς μέχρι τόν Σταυρό. Αὐτή ἡ μοναδική ἀγάπη ἐκπέμπει σήμερα, ὅσο ποτέ ἀλλοτε, μηνύματα ἐλπίδας καί ἐμπιστοσύνης πρός Αὐτόν, πού ποτέ δεν μᾶς πρόδωσε καί προσκαλεῖ κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς, ἀνεξαρτήτως φύλου, χρώματος καί καταγωγῆς νά συνεορτάσουμε ἐν ἀγάπῃ καί ἐν ὁμονοίᾳ τήν Θεία Γέννησή Του καί νά συμψάλουμε μαζί μέ τούς ἀγγέλους «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Σέ αὐτή τήν πρόσκληση πού μᾶς ἀπευθύνει ο Υἱός τοῦ Θεοῦ ἀναμένει καρτερικά τήν δική μας ἀνταπόκριση. Ἀναμένει τήν δική μας ἀγάπη! Εὔχομαι σέ ὁλους μέσα ἀπό την καρδιά μου τά φετινά Χριστούγεννα καί τό νέο ἔτος νά εἶναι ἡ ἀπαρχή μίας καινῆς καί φωτισμένης ζωῆς γεμάτη ἀπό τήν Χάρη καί τήν Εὐλογία τοῦ γεννημένου Σωτήρος Χριστοῦ!
Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα!
Καλό και Δημιουργικό 2017
† Ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Ν.ἸΩΝΙΑΣ και ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ
