Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για την Αγία Σοφία

                                                 

                                                     Φωτογραφία: Νικόλαος Μαγγίνας

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για την Αγία Σοφία
[Εκκλησία 12 Αποστόλων στο Φερίκι, 30 Ιουνίου 2020]

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε σήμερα, Τρίτη 30 Ιουνίου 2020, κατά την Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ι. Ναό Αγίων Αποστόλων Φερίκιοϊ, και στην ομιλία του αναφέρθηκε στο ζήτημα των ημερών, δηλ. στην πρόθεση της Τουρκικής Κυβέρνησης να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τέμενος.Μεταξύ άλλων, ο Πατριάρχης είπε: «Το έτος 2016 απεστείλαμεν Γράμμα εις τον τότε διευθυντήν Θρησκευτικών Υποθέσεων και εκφράσαμε την ανησυχία μας για την αλλαγή του καθεστώτος της Αγίας Σοφίας. Δεν θα πρέπει αυτός ο Ναός να γίνει αιτία συγκρούσεων μεταξύ των δύο λαών. Δεν ανήκει μόνο σε αυτόν που κατέχει το μνημείο, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και ο τουρκικός λαός έχει την ευθύνη της ανάδειξης αυτής της οικουμενικότητας του μνημείου. Η Αγία Σοφία ως μουσείο αποτελεί τόπο και σύμβολο συναντήσεως, αλληλεγγύης και αλληλοκατανοήσεως Χριστιανισμού και Ισλάμ.Η τυχόν μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος θα στρέψει εκατομμύρια χριστιανών σε όλο τον κόσμο εναντίον του Ισλάμ. Το ζητούμενο, όμως, είναι η ενότητα.Έχουμε την προσδοκία ότι στο τέλος θα επικρατήσει η σύνεση και η λογική.» 

Στη συνέχεια ο Πατριάρχης μίλησε για το θέμα της Αγίας Σοφίας και στα αγγλικά, λόγω της παρουσίας ξένων δημοσιογράφων. 

 Πηγή Φως Φαναρίου 

Μετάφραση εκ της Αγγλικής 

Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί είναι ένα ευρέως συζητημένο θέμα. Στο πλαίσιο των διαφόρων συζητήσεων που έχουν γίνει για το θέμα αυτό, η Ταπεινότητά  μας έχει εκφράσει επανειλημμένα τη θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των πνευματικών του παιδιών σε όλο τον κόσμο. Το 2016, στείλαμε ακόμη και επιστολή στον τότε Διευθυντή Θρησκευτικών Υποθέσεων, καθ. Ο Μεχμέτ Γκιρμέζ, στον οποίο εκφράσαμε την ανησυχία μας για την προτεινόμενη τροποποίηση του καθεστώτος της Αγίας Σοφίας και υπογραμμίσαμε ότι αυτό το μοναδικό μνημείο απέκτησε ιερή αξία και για τις δύο μονοθεϊστικές θρησκείες, επειδή είχε λειτουργήσει ως τόπος λατρείας του Θεού για το 900 χρόνια για τους Χριστιανούς και για 500 χρόνια για τους Μουσουλμάνους. Συμπληρώσαμε ότι η επιστολή λέγοντας ότι θεωρούμε ως επιζήμια την Αγία Σοφία, η οποία λόγω της αφοσίωσής της στη Σοφία του Θεού αποτελεί σημείο συνάντησης και πηγή γοητείας για τους πιστούς και των δύο θρησκειών, να γίνει, το 21 ο πρώτος αιώνας, αιτία αντιμετώπισης και σύγκρουσης.

Ο ναός της Σοφίας του Θεού είναι αναμφίβολα ένα από τα σημαντικότερα κλασικά μνημεία του οικουμενικού πολιτισμού. ′′ Κλασικό ′′ είναι εκείνο που ξεπερνά πάντα τα όρια του λαού και τον χρόνο της δημιουργίας του και εκείνο που δεν ανήκει μόνο στον κάτοχό του, αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Υπό αυτή την έννοια, ο τουρκικός λαός έχει τη μεγάλη ευθύνη και την ύψιστη τιμή να δώσει την καθολικότητα αυτού του εξαίσιου μνημείου. Ως μουσείο, η Αγία Σοφία μπορεί να λειτουργήσει ως τόπος και σύμβολο συνάντησης, διαλόγου και ειρηνικής συνύπαρξης των λαών και πολιτισμών, αμοιβαία κατανόηση και αλληλεγγύη μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό και ωφέλιμο για τον σύγχρονο κόσμο.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών των έντονων συζητήσεων για το θέμα αυτό, ένας αξιοσημείωτος Τούρκος δημοσιογράφος έγραψε ότι ενώ ζητείται η επιστροφή της Αγίας Σοφίας στη λατρεία του Θεού, φαίνεται ότι η νεολαία στρέφεται πιο εντατικά προς τις τέχνες και τον πολιτισμό. Δεν θα έπρεπε αυτή η στροφή της νεολαίας να είναι θέμα ανησυχίας για όλους μας; Δεν θα έπρεπε να στραφούμε και εμείς προς τις κοινές αρχές, προς τα ιδανικά που ενώνουν τη νεολαία και των δύο θρησκειών, μια πρωτοβουλία που θα διασφάλιζε ένα καλύτερο μέλλον για την ανθρωπότητα, αντί να αναδεικνύει και να επαναφέρει στο προσκήνιο ζητήματα που προκαλούν διαχωρισμούς και εντάσεις; Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί θα απογοητεύσει εκατομμύρια Χριστιανούς σε όλο τον κόσμο, και η Αγία Σοφία, η οποία λόγω της ιερότητας της είναι ένα ζωτικό κέντρο όπου η Ανατολή αγκαλιάζεται με τη Δύση, θα καταραγίσει αυτούς τους δύο κόσμους, περισσότερο σε μια ώρα που η ταλαιπωρημένη ανθρωπότητα, λόγω της θανατηφόρου πανδημίας του νέου κορονοϊού, χρειάζεται ενότητα και κοινό προσανατολισμό. 

Πηγή Ecumenical Patriarchate

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης για την καταστροφή της ιστορικής Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας

Την βαθύτατη λύπη και την οδύνη Του για την ολοσχερή καταστροφή που υπέστη η ιστορική Ι.Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας εκφράζει ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, με επιστολή Του, προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Φωκίδος κ. Θεόκτιστο.

“Δυσάγγελος κατέφθασεν εις Φανάριον η είδησις ότι η σεβασμία και ιστορική Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας εγένετο εκ νέου βορά εις την λαίλαπα του πυρός. Την οδύνην ημών ενέτεινεν η πληροφορία ότι εκάησαν ολοσχερώς τιμαλφή της πίστεως με κορωνίδα την περίπυστον και θαυματουργόν ομώνυμον Ιεράν Εικόνα της Θεομήτορος, ενώπιον της οποίας γόνυ έκλινε πολλάκις κατά τον ρουν της Ιστορίας το ευσεβές ημών Γένος εκζητούν την μητρώαν Εκείνης ενίσχυσιν”, επισημαίνει ο Παναγιώτατος στο Γράμμα Του και συνεχίζει: “Διό και εκ της Πόλεως της Θεοτόκου, συναλγούντες και συμπάσχοντες μετά του Ποιμενάρχου της Επαρχίας Φωκίδος, ήτοι της υμετέρας φιλτάτης Ιερότητος, της Αδελφότητος της Μονής αλλά και του ποιμνίου υμών, εκφράζομεν την συμπάθειαν και την θλίψιν της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως και ημών προσωπικώς, διότι η Ιερά αυτή Μονή, η “Αγία Λαύρα της Ρούμελης”, ο Κομνήνιος Παρθενών των Βαρδουσίων Ορέων, συνδέεται μεγάλως μετά των σεβαστοκρατόρων του ενδόξου ημών παρελθόντος.

Εκφράζοντες και αύθις τα πατρώα αισθήματα λύπης και οδύνης ως εκ της επισυμβάσης μεγάλης καταστροφής, ως και την ολόθυμον ημών συμπαράστασιν, επικαλούμεθα επί την υμετέραν Ιερότητα και επί τους υπ’ αυτήν κλήρον, λαόν και μοναστάς την άνωθεν ενίσχυσιν και πλουσίαν την Χάριν του εν Τριάδι Θεού των Πατέρων ημών, Ωι η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας. Αμήν.” 

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας

Αλησμόνητη βραδιά στον Βόσπορο Μητροπολίτου Χίου Παντελεήμονος Φωστίνη

Αλησμόνητη βραδιά στον Βόσπορο Δόνηση καρδιάς 

Η νύχτα είχε αποσύρει τα σκιερά φτερά της και ο βασιλιάς της ημέρας έστελλε σαν προπομπούς του από βαθειά τις ολόχρυσες αχτίδες του. Το βαπόρι μας αγκυροβόλησε μπροστά στη γέφυρα του Γαλατά, η οποία έχει απάνω της μυρμηκιές κόσμου, που περιμένουν να κλείση για να περά­σουν. Τη στιγμή αυτή οι σάλπιγγες του Συντάγματος εκτύπησαν τη διάνα, μα με αρμονία τέτοια, που εμέθυσε τις καρδιές μας. 
«Μα ποιούς θα ξυπνήση η διάνα ; μου είπε μ' ένα γλυκό χαμόγελο κάποιος στρατιώτης δίπλα μου, ποιός έκλεισε μάτι απόψε ; ποιός κοιμάται ;»
 Κι' εγώ με βουρκωμένα μάτια «Κοιμάται, παιδί μου, είπα, ο Μαρμαρωμένος Βασιληάς πεντακόσια χρόνια τώρα και όλες οι προσπάθειες της Φυλής δεν μπόρεσαν να τον ξυπνήσουν και ήλθε ο δοξασμένος μας στρατός να τον ξυπνήση, γι' αυτόν χτυπάει η διάνα!» Ο στρατιώτης έμεινε κατάπληκτος, ανατρίχιασε και έκλαψε χωρίς λέξι να μπορέση να πη. Οι σάλπιγγες εξακολουθούσαν να κτυπούν τη διάνα και το σάλπισμα τους αντηχούσε στα παλαιά ανάκτορα του Βυζαντίου. Ποιός ξέρει τί έλεγε το σάλπισμα αυτό στους τοίχους εκείνους ! 
Σε λίγο φάνηκε το άστρο της ημέρας ολόχρυσο να προβάλλη από τα Ασιατικά βουνά σαν να μας έλεγε : «Να ! έτσι θ' αναστηθή λαμπρός και ο Μαρμαρωμένος Βασιληάς !» Με τις φωτεινές του ακτίνες ο ήλιος έλουσε τον επίγειον αυτόν Παράδεισο. Δεν επιχειρώ να περιγράψω ό,τι είδαν τα μάτια μας και ό,τι αισθάνθηκεν η καρδιά μας. Δεν επιχειρώ γιατί φοβούμαι μήπως βεβηλώσω τον παράδεισον αυτόν. Δεν μπορεί κανείς να περιγράψη τα απερίγραπτα. Ένα μπορώ να ειπώ, πως αν ο θεός εδιάλεγε στη γη μας τον τόπο για να κτίση τον Παράδεισο, αλήθεια το μέρος αυτό θα εδιάλεγε ! Όλοι μας εβλέπαμε αχόρταγα την Πόλι μας και όλοι μας προσπαθούσαμε να την πάρωμε με τα βλέμματα μας και να την κλείσωμε βαθειά στην καρδιά μας. 
Ο Συνταγματάρχης μας έξαφνα, σαν κάτι σοβαρό να θυμήθηκε φωνάζει: «Ένας σαλπιγκτής να έλθη εδώ αμέσως».
 Σε λίγο ήταν παρών. «Κτύπα αξιωματικούς». Το σάλπισμα από τη γέφυρα του βαποριού ήχησε στον αέρα γλυκό και αντήχησε στο Παλαιό Βυζάντιο, στο Πέραν και στη Χαλκηδόνα. Σε λίγο όλοι οι αξιωματικοί ήσαν επάνω στη γέφυρα τρι­γύρω στο Συνταγματάρχη, ο οποίος με φωνή, που έτρεμε από συγκίνησι, άρχισε να λέη : «Κύριοι αξιωματικοί, ο Θεός των πατέρων μας ηθέλησε να μας δώση αυτήν την ευτυχίαν να ίδω­μεν και την Πόλιν των ονείρων της Φυλής μας. 
Θέλω η Ση­μαία του Συντάγματος μας να αναρριπισθή από την αύραν του Βοσπόρου να θωπευθή και από τα βλέμματα των σκλάβων ακόμη αδελφών μας. Προς τούτο διατάσσω να παραταχθούν οι λόχοι επί των γεφυρών και του καταστρώματος του πλοίου. Οι διοικηταί των ταγμάτων και οι αξιωματικοί του επιτελείου θα έλθουν εις την επάνω γέφυραν μαζί μου, όπου θα συγκεντρωθούν και όλοι οι σαλπιγκταί όλων των λό­χων.» Οι αξιωματικοί έτρεξαν αμέσως να εκτελέσουν την δια­ταγή και σε λίγο είνε όλοι στας θέσεις των. Αμέσως τότε ο Διοικητής έδωσε το παράγγελμα «Προσοχή». Ένας ομόχρονος κρότος ακούστηκε και όλοι είνε ακίνητοι σαν μάρμαρα. «Εφ' όπλου λόγχη !» Και το δεύτερο παράγγελμα εξετελέσθη με νευρικότητα και τάξι. Αμέσως έπειτα ακούστηκε και το τρίτο παράγγελμα : «Παρουσιάστε αρμ !» Δύο κρότοι ομόχρονοι και διαδοχικοί ακούστηκαν και οι στρατιώταί μας παρουσιάζουν όπλα. Οι αξιωματικοί με γυμνωμένα τα ξίφη μένουν ακίνητοι και ενώ όλες οι σάλπιγγες του Συντάγματος ηχούν το σάλ­πισμα της Σημαίας, η γαλανόλευκη ξεδιπλωμένη φέρεται από το Σημαιοφόρο προς τη σκάλα της γέφυρας και ανεβαίνει, περνά όλη την κάτω γέφυρα, ανεβαίνει την σκάλα της επά­νω γέφυρας και στηρίζεται ψηλά σ' ένα βάθρο. Την ίδια στιγμή η αγιασμένη από τα Άχραντα Μυστήρια, που τόσες φο­ρές τα εδέχθηκεν επάνω της, όταν ελειτουργούσαμε στον πό­λεμο, η λουσμένη με τόσους πόθους και τόσα δάκρυα των ηρώων μας από το 1912 ως τώρα, υψώνεται στο πλωριό κα­τάρτι του καραβιού. 
Το μυροβόλο αεράκι του Βοσπόρου, που φυσά πρωινό, γεμάτο στοργή και λαχτάρα, χαϊδεύει μαγευτικά τις σημαίες μας, οι οποίες σε κάθε τους αναδίπλωσι ακούν τα λόγια, που τους λέει το αγέρι εκείνο και δέχονται τα φιλήματα του .
Εκτελείται αυτές τις στιγμές το αγκάλιασμα του ελευθέ­ρου και του δούλου Ελληνισμού! Οι καρδιές μας δεν άνθεξαν, επλημμύρισαν και έτρεξαν μεγάλα δάκρυα από τα μάτια μας. «Θεέ μου! Τί δόνησις καρδιών!» Ο Συνταγματάρχης μας δί­δει τότε το παράγγελμα. «Παρά πόδα άρμ!» Και έπειτα κραυ­γάζει με την ηρωική φωνή του, που τόσες φορές είχεν αντι­λαλήσει στα Μακεδονικά βουνά. « Ζήτω το Έθνος! Ζήτω ο στρατός μας!» Τι επηκολούθησε τότε, δεν είνε δυνατόν να πε­ριγραφή. Όλη εκείνη η πλημμύρα των αισθημάτων των καρ­διών μας εξέσπασε σαν ηφαίστειο σε ουρανομήκεις ζητωκραυ­γές, που ηχούσαν στον αέρα και αντηχούσαν στα παλαιά κτίρια του Βυζαντίου και στην Αγιά Σοφιά σαν να ζητούσαν να ξυπνήσουν από τα βάθη του τάφου του το Μαρμαρωμένο Βασιλιά και μαζί μ' αυτόν ν' αναστήσουν τη Μεγάλη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Δεν ξέρω αν είναι δυνατόν ν' αντισταθή τίποτα στη θεμελιώδη δόνησι τόσων ευγενών καρδιών. 
Μόλις η γαλανόλευκη Σημαία μας ξεπετάσθηκε στον αέρα και ακο­λούθησαν τα σαλπίσματα και οι ζητωκραυγές, το πλήρωμα του Αγγλικού υπερντρέτνωτ «SUPERB» που είναι αγκυροβο­λημένο στην παραλία, εξέσπασε και κείνο σε ζητωγραυγές για την Ελλάδα μας κι' εσήκωσε στο μπροστινό κατάρτι μια τεραστία Ελληνική Σημαία ενώ η μουσική του επαιάνιζε τον Εθνικό μας ύμνο. 
Τα πλήθη του κόσμου, που είχαν μαζευθή στην παραλία, μόλις είδαν τη γλυκειά μας Σημαία στη γέφυρα του βαποριού μας και άκουσαν τα «Ζήτω» εκείνα τα ατέλειω­τα και τον Εθνικό μας ύμνο, άρχισαν κι' εκείνα να ζητω­κραυγάζουν με λαχτάρα και έμοιαζε το ζητωκραύγασμά τους αυτό σαν έκρηξι ενός ηφαιστείου, που είχε θεριέψει μέσα τους, σαν μια κατάρα εναντίον του τυράννου, που τόσους αιώνες τώρα πιέζει τα ελληνικά τους στήθη, ενώ τα δάκρυα τους και τους στοχασμούς τους έστελλαν προς εμάς για να χαϊ­δέψουν στοργικά τις καρδιές μας. Από το Σκούταρι και τα μαγευτικά προάστια της Κωνσταντινουπόλεως ήρχοντο αλλε­πάλληλα τα βαπόρια, που εκτελούν τη συγκοινωνία, κατάφορ­τα από κόσμο και περνούσαν από το ένα και από το άλλο μέρος του βαποριού μας. Οι επιβάται αισθάνονταν τη μεγάλη δόνησι των καρδιών μας και ξεσπούσαν και κείνοι σε ζητω­κραυγές, ενώ όσοι ήσαν μεταξύ τους, Τούρκοι παρατηρούσαν με σκυθρωπό φθόνο το θρίαμβο της Ελληνικής Ιδέας. 

http://storiacontroversa.blogspot.com/2012/03/blog-post_08.html 
"Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ" 
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΦΩΣΤΙΝΗΣ:Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗ ΡΩΣΣΙΑ.